De teerling werd geworpen
KRONIEK VAN DEN DAG
Hitler's antwoord op het
Britsche ultimatum
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT GOESCHE COURANT) VAN MAANDAG 4 SEPTEMBER 1939. No. 20S.
Het uur der beproeving heeft
geslagen.
Ook Duitschland belooft
burgerbevolking te sparen.
EEN ZOON VAN Z'N VADER.
Chamberlain 'deelde via de radio
het uitbreken van den oorlog
mede.
Hoe het Engelsche Lagerhuis op
de fatale beslissing reageerde.
Oproep uit Amerika aan het
Duitsche volk.
„Engeland is de schuld van
alles."
Hitier voorspelt, dat Polen in
enkele weken onderworpen zal
zijn.
De Volkenbondscommissaris
werd gedwongen Dantzig te
verlaten.
O
De catastrofe, die over ons werelddeel is
gekomen, teekent zich thans in haar om
vang reeds heel wat duidelijker af dan Za
terdag. Zaterdagavond is er een oogenblik
zelfs nog de hoop geweest, dat ze in haar
prille ontwikkeling gestuit zou kunnen
worden. Mussolini deed er een poging toe.
Maar het was ijdele hoop. Gisterochtend om
11 uur werd d$ bodem er van volkomen in
geslagen.
De jalen, die we thans tegemoet gaan,
zullen voer mülioenen menschen vol angst,
vertwijfeling da ellende zijn. Daar waar de
ontketende oonog zal woeden, gaat een leed
geleden worden, waarvan men zich geen
voorstelling kan maken. De wapenen, welke
men in dezen krijg aanwendt, zijn nog veel
verschrikkelijker dan die, welke in den oor
log van 19141918 zijn gebezigd. Misschien
is het eenige voordeel hiervan, dat de wor
steling minder lang zal duren, dat er eerder
een einde aan komt. Maar ook daaromtrent
kan niets met zekerheid worden voorspeld.
Er is de laatste jaren telkens sprake ge
weest van een z.g. „bliksemoorlog"een
korten -,'.rden strijd, waarin alles op een
kaa"» - - worden gezet in een tijdsverloop
van is enkele maande#. Op grond van
ervaringen in Spanje en China opgedaan
schijnen de deskundigen echter bereids tot
de overtuiging gekomen, dat zulk een blik
semoorlog alleen maar theoretisch bestaat.
Die ervaringen hebben aangetoond, dat ook
bij aanwending van de moderne wapenen,
een beslissing heel lang kan uitblijven. Zoo
wel in China als in Spanje kwamen dan nog
ongelijke partijen tegenover elkaar te staan:
de eene de beschikking hebbend over vrijwel
al het moderne technische oorlogstuig, de
andere daarvan maar spaarzaam voorzien.
Thans staan echter twee partijen tegenover
elkaar, die allebei over ontzaglijke hoeveel
heden van de verschrikkelijkste middelen
beschikken.
De v ?selijke toekomst, welke zich thans
voor Europa afteekent, legt op eiken be
woner van dit werelddeel een sombere
plicht] op eiken bewoner: ook op ons Ne
derlanders. Wij mogen voorshands de hoop
koesteren, dat ons dierbare vaderland het
onmiddellijk geweld van den krijg bespaard
zal blijven. Maar dat beteekent geenszins
dat wij ons rustig leven op denzelfden voet
kunnen voortzetten. Ook als wij het geluk
mogen hebben, tot het bittere einde onze neu
traliteit te handhaven, zal van ons heel veel
worden gevergd. Het eenvoudige: doe Uw
plicht" heeft nu opeens een geweldige be-
teekenis gekregen. Met de tanden op elkaar
zullen wij de komende jaren verder moeten
leven, hardnekkig in onzen wil, om ons kost
baarste nationale goed zoo mogelijk onge
schonden te bewaren. Men stelle zich geen
óog5S^jk voor, dat het met dezen stalen
plicht misSÖye11 zoo'n vaart niet zal loo-
pen. Aap ons aïrëï"uithoudingsvermogen
zullen, vooral in verband met de economi
sche en financieele offers, welke we zonder
eenigen twijfel eerlang moeten brengen,
zeer hooge eischen worden gesteld.
Maar het Nederlandsche volk bezit er de
noodige veerkracht en taaiheid voor. Het
heeft dit meer dan eens bewezen in tijden
van spanning en nood. Daarom zal het met
Gods hulp ook de beproevingen, waarvoor
het thans staat, te boven komen.
Op het verzoek van president Roosevelt
aan een aantal landen die bij den Duitsch-
Poolschen oorlog zijn of betrokken zouden
kunnen worden, om de' burgerbevolking te
sparen, heeft ook Hitier geantwoord.
Het D.N.B. meldt: Hitier heeft nog
denzelfden dag den zaakgelastigde der
Ver. Staten te Berlijn zijn antwoord
doen toekomen, met het verzoek dit on
verwijld ter kennis te brengen van Pre
sident Roosevelt. Hitler deelt uitvoerig
mede, dat de Duitsche luchtmacht reeds
dadelijk een bevel in dezen geest had ont
vangen.
Naar het Engelsch
door
T. TEN HAVE— v. d. MADE.
51).
Even later kwam Mike Callahan voorge
reden, zijn paarden badend in hun zweet.
Op zijn gewonen verongelijkten toon riep
hij uit:
„Twintig minuten nadat jij en Mallins-
bee weg waren, kwam die vermaledijde te
legrafist mijn stal binnenstormen met dat
vervloekte bericht, zoodat ik 't haast op
mijn zenuwen kreeg. Kijk eens naar den
tijd. Het was al een half uur voordat jftl-
lie weggingen, doorgekomen". Toen begon
hij te grinneken en er kwam een heldere
tinteling in zijn oogen. „Maar toen ik zag,
van wie het was, begreep ik, dat ik voort
moest maken. Het is niet eensin code.
Lees maar. We winnen vast!"
Doch Gordon lette niet op den Ier. Hij
las het bericht, dat zijn laatsten twijfelde
niet deed.
„Arriveer Snake's Fall middag zeven
tienden".
Het was aan Slosson geadresseerd, maar
er was geen onderteekening.
„Dat is morgen." Gordon's oogen fonkel
den. Toen vroeg hij weifelend: „Zou Steve
heusch geen copie aan Slosson hebben ge
stuurd?"
Mike krinnikte.
„Steve krijgt zijn geld niet, voordat wij
zeker zijn".
Toen verscheen Mallinsbee om den hoek
van het huis. Gordon lachte hem stralend
toe en zei:
Gisterochtend om 11 uur 15 (Britsche
tijd) heeft Engeland's minister-president
voor de radio meegedeeld, dat er geen ant
woord was ontvangen op het ultimatum
aan Duitschland, en dat bijgevolg Engeland
met Duitschland in oorlog was geraakt.
Hij hield daarna de volgende rede:
Gij kunt U voorstellen, welk een bittere
slag het voor mij is,- dat heel mijn lange
worsteling om den vrede te redden, ge
faald heeft. Toch kan ik niet gelooven, dat
er iets meer of iets anders bestaat, wat ik
zou hebben kunnen doen en dat meer suc
ces zou hebben gehad.
Het zou volstrekt mogelijk geweest zijn,
een vreedzame regeling met eere tot stand
te brengen tusschen Duitschland en Polen,
maar Hitier wilde zulks niet. Klaarblijkelijk
had hij besloten, Polen aan te vallen, wat
er ook gebeurde en ofschoon hij thans zegt
dat hij redelijke voorstellen naar voren
heeft gebracht, welke door de Polen wer
den verworpen, is dat geen waarachtige
verklaring.
De voorstellen werden
nooit getoond aan de Po
len, noch aan ons, en ofschoon
zij in de Duitsche radio-uitzending van Don
derdagavond uitgezonden werden, wachtte
Hitier niet op het vernemen van commen
taar op deze voorstellen, doch gaf hij zijn
troepen bevel, den volgenden morgen de
Poolsche grens over te trekken.
Zijn optreden toont overtuigend, dat er
geen kans bestaat om te verwachten, dat
deze man ooit zijn gebruik zal opgeven om
geweld toe te passen, teneinde zijn wil door
te zetten. Hij kan alleen gestuit worden
door geweld en wij en Frankrijk gaan van
daag ter nakoming van onze verplichtingen,
hulp verleenen aan Polen, dat zoo dapper
weerstand biedt aan den gemeenen en niet-
uitgelokten aanval op zijn volk.
Wij hebben een zuiver geweten. Wij heb
ben alles gedaan wat een land kon doen
om den vrede te vestigen. Wij bevinden ons
echter in een toestand, waarin men geen
vertrouwen zou kunnen stellen in een der
woorden, gegeven door den leider van
Duitschland en waarin geen enkel volk zich
in veiligheid kan gevoelen.
Deze toestand was ondragelijk geworden
en nu wij besloten hebben, er een einde aan
te maken, weet ik, dat gij allen uw rol
daarin zult spelen met kalmte en dapper
heid.
Op een oogenblik als dit vormen de ver
zekeringen van steun, die wij uit het Brit
sche rijk ontvangen hebben, een bron van
diepe aanmoediging voor ons.
Wanneer ik mijn toespraak zal hebben
geëindigd, zullen zekere gedetailleerde aan
kondigingen worden gedaan ten behoeve
van de regeering. Wijdt daaraan uw volle
aandacht. De regeering heeft plannen ge
maakt, volgens welke het mogelijk zal zijn,
de werkzaamhedën dei- natie voort te zet
ten in de dagen van druk en spanning, wel
ke voor ons kunnen liggen. Deze plannen
echter hebben Uw hulp noodig. Gij kunt Uw
deel op U nemen bij de strijdende diensten
of als vrijwilliger bij een van de takken der
civiele defensie. Wanneer dat het geval is,
zult gij U aanmelden voor dienstverrichting
in overeenstemming met de instructies, die
gij ontvangt.
En wat Chamberlain hoopt te mogen
aanschouwen.
Onmiddellijk nadat de fatale beslissing
was gevallen, kwam gister (Zondag) middag
het Engelsche parlement weer bijeen.
In het Lagerhuis deed Chamberlain me-
dedeeling van wat er de laatste uren was
geschied. Hij besloot zijn rede als volgt:
Het js een droeve dag voor ons allen,
maar voor niemand is de dag droever dan
voor mij. Alles waarvoor ik gewerkt heb,
waarop ik gehoopt heb en waarin ik ge
loofd heb gedurende mijn openbare leven,
is in puin ineen gestort. Het eenige dat voor
mij is overgebleven is na te gaan, welk ver
mogen ik bezit voor de overwinning van
onze zaak. Ik kan niet zeggen, welke rol ik
Elke schuld wordt op aarde gewro
ken.
Goethe.
„We moeten vanavond aan 't werk".
Mallinsbee knikte slechts.
„Dat dacht ik al, toen ik Mike's paarden
zag staan. Weet Peter er al van?"
„Ja. Ik heb hem ingelicht", zei de Ier.
„Mooi. Heeft hfj alles klaar?"
Gordon dacht snel na.
„Laat je paarden in den stal brengen",
zei Mallinsbee met zijn gewone zorgzaam
heid voor alle dieren. „Kom dan binnen en
eet wat".
Mike bracht zijn paarden weg.
Gordon lachte. Alle angst was verdwenen.
Nu moesten ze aan den slag. Hij was heele-
maal in z'n nopjes nu.
De nacht was doodstil. De laatste pret
makers in Snake's Fall waren eindelijk)
naar bed gegaan om hun roes uit te slapen.
In de hall van McSwain's hotel brandde
nog slechts een enkel licht. Maar dit brand
de altijd 's nachts, dus dat was niets bui
tengewoons Verder was het huis in 't duis
ter gehuld. Sinds een uur waren ook de
laatste gasten naar bed gegaan.
Diepe stilte heerschte overal. Soms
schreeuwde een prairievogel, waarna de
stilte nog intenser scheen.
De uitbouw achter het hotel lag langen
tijd in het donker, net als het overige ge
bouw. De paarden in den stal sliepen vre
dig. De kippen, kalkoenen en ganzen, die
overdag zoo vroolijk snaterden, sliepen
eveneens. Zelfs de waakhonden deden een
wellicht zal mogen spelen, maar ik ver
trouw, dat ik den dag zal mogen aanschou
wen, waarop Hitier vernietigd is (luide al-
gemeene (toejuichingen) en waarop een be
vrijd Europa is hersteld. (Opnieuw luide
toejuichingen.)
De leider der Arbeidersfractie Greenwood,
die Zaterdagavond zulke bittere woorden
had gesproken (men zie de 3e pag. varf dit
tweede blad) bracht Chamberlain thans
hulde en hij vervolgde:
„De onduldbare beklemming der onze
kerheid is voorbij. Wij weten thans het erg
ste. Het gehate woord „oorlog" is door En
geland uitgesproken ter nakoming van zijn
belofte en zijn onwrikbare voornemens, om
de vrijheden van Europa te verdedigen. Wij
hebben meer gehoord dan het uitgespro
ken woord „oorlog". Wij hebben den oorlog
hooren beginnen buiten de omheining van
dit Huis. Wij brengen hulde aan de groote
zelfbeheesching, dié getoond is door de
Polen gedurende de afgeloopen weken (al-
gemeene toejuichingen). Wij begroeten Po
len als een kameraad, dien wij niet in den
steek zullen laten. Tot Polen zeggen wij:
Onze harten zijn met U en met onze harten
geheel onze macht, tot den terugkeer van
den vrede. Het nationaal-socialism'e moet
definitief omver geworpen worden."
Churchill trekt van leer.
Nadat verder de liberale afgevaardigde
Sinclair nog gesproken had, kwam tenslotte
de conservatief Churchill, die bekend staat
om zijn gebetenheid op Hitier (en gister
middag minister van marine werd) aan het
woord. Hij trok ditmaal geweldig van leer,
zeggende o.a.:
Het is geen kwestie van vechten voor
Dantzig en Polen. Wij strijden om de we
reld te redden van de pestilentie van een
nationaal-socialistische tyrannie en voor de
verdediging van alles, wat het heiligst is
aan den mensch. Dit is geen oorlog ten be
hoeve van de overheersching, van vergroo
ting van het imperium, van materieele
voordeelen, geen oorlog om eenig land uit
te sluiten van het zonlicht.
Deze oorlog heeft ten doel, het toekom
stige statuut van den ménsch te vestigen.
Wellicht lijkt het een paradox, dat een
oorlog, die ondernomen wordt uit naam van
de vrijheid en het recht, als noodzakelijk
deel van zijn voortgaan, het opgeven eischt
van zoovele van die gewaardeerde rechten
en vrijheden. Wij zijn er zeker van, dat de
vrijheden in handen zullen berusten, die er
geen misbruik van zullen maken, maar die
ze zullen verzorgen en behoeden. En wij
zien met vertrouwen den dag tegemoet,
waarop onze vrijheid en rechten hersteld
zullen worden en waarop wij in staat zullen
zijn, ze te deelen met het volk, waarvoor
die zegeningen thans onbekend zijn.
Wij zullen strijden tegen het brute ge
weld, tegen kwade trouw, tegen onrecht
vaardigheid en tegen vervolging. En ik ben
er zeker van, dat het goede recht in den
strijd tegen deze dingen de overhand zal
behouden. God zegene ons allen."
Het moet in opstand komen tegen
Hitier,
Havas meldde gister uit Cleveland (Ver.
Staten): Het genootschap voor Duitsch-
Amerikaansche cultuur heeft gisteren een
oproep uitgegeven aan het Duitsche volk,
waarin dit wordt opgewekt in opstand te
komen tegen Hitler. Men zal trachten ^>m
door middel van drie geheime korte golf-
stations den oproep naar Duitschland te
verspreiden.
De oproep van het genootschap, dat
ruim honderdduizend leden omvat, be
schuldigt Hitier ervan over te gaan tot
,„een barbaarsche \\»Tnietigi;ng en een
vernieling van den goeden naam .der
Dultschers- in de wereld." De oproep ein
digt als volgt:
„Hitler moet worden overwonnen. Zijn
overwinning zou een overwinning betee-
kenen van de barbarij op de beschaving.
De nederlaag van Hitier moet uw over
winning zijn, de overwinning van een vrij
en democratisch Duitschland."
oogje toe.
Maar ha een poos kwam er beweging in
den donkeren stal. Bij het eerste geluid
rammelde een der honden aan zijn ketting,
maar even later lag hij weer stil. Toen
hoorde men hoefgetrappel op den vloer van
den paardenstal, dat zich haastig en snel
verwijderde. Toen de paarden buiten kwa
men, elk bestuurd door een donkere, in
den nacht onherkenbare gestalte, keerde de
rust weldra weer.
De paarden werden naar een grooten
hooiwagen gedreven, die even buiten het
dorp stond. Ze werden er voor gespannen.
Intusschen laadden twee andere personen
den wagen met hooi. Hun werk scheen
meer zorg te vereischen, dan zulk werk ge
woonlijk doet. Op den bodem van den wa
gen stond eën soort lange, wijde kooi. Het
hooi werd er zorgvuldig aan alle kanten
omheen geplaatst, zoodat men niets van die
kooi kon zien.
In een half uur was het werk gereed. De
vier mannen kwamen bij elkaar en spraken
fluisterend.
Toen gingen ze uiteen, elk met een doel.
Een man klom op den wagen en nam de
leidsels van de paarden, terwijl een ander
achter den wagen bleef staan wachten. De
andere twee gingen naar het hotel.
Vlak bij het huis gekomen, scheidden de
ze laatste twee. Een van hen ging door de
achterdeur naar binnen en toen hij in het
schijnsel van de olielamp kwam, bleek, het,
dat hij gemaskerd was. Hij sloop zachtjes
verder, scherpluisterend of hij een verdacht
geluid hoorde, klom de trap op en verdween
boven op de donkere gang.
Intusschen was zijn makker een anderen
kant opgegaan. Hij ging naar de linker
Gistermiddag heeft Hitier na den door
de Britsche regeering gestelden termijn
antwoord gegeven op het Britsche ultima
tum.
Deze boodschap van Hitier begint als
volgt:
„Ook Britsche staatslieden hebben ver
klaard, dat de in 1919 aan Duitschland op
gedrongen oplossing in het Oosten (Dantzig
en den Corridor Red.) den kiem bevatte
voor latere oorlogen. Dat gevaar uit den
weg te ruimen, was de wensch van alle re
geeringen van het Diiitsche rijk en in het
bijzonder de bedoeling van de nieuwe na
tionaal-socialistische volksregeering. Deze
vreedzame herziening te hebben vermin
derd, is de schuld der politiek van het Brit
sche kabinet."
Over Dantzig zegt Hitier:
De Vrije stad Dantzig werd, tegen alle
wettelijke bepalingen in, in strijd met het
recht behandeld, eerst op oeconomis'ch en
douane-politiek gebied met vernietiging be
dreigd en vervolgens militair omsingeld en
wat het verkeer betreft afgesloten.
Al deze aan de Britsche regeering bekende
overtredingen tegen de wet van het Statuut
van Dantzig werden goedgekeurd en door
de aan Polen gegeven blanco-volmacht ge
dekt.
Daarom draagt de Britsche regeering de
verantwoordelijkheid voor al het ongeluk
en al het leed, dat thans over alle volken
is gekomen en nog zal komen."
„De regeering van het Duitsche rijk is
niet bereid de ingevolge welke Britsche be
doelingen of verplichtingen ook, in het Oos
ten van het rijk toestanden te dulden, wel
ke gelijken op die, welke bestaan in het
onder protectoraat van Groot-Brittannië
staande Palestina.
Daarom wijst de regeering van het Duit
sche rijk de poging van de hand Duitsch
land door een ultimatieven eisch te dwin
gen zijn ter bescherming van het rijk aan
getreden weermacht weer terug te roepen
en daarmede de oude onrusten, het oude
onrecht opnieuw te accepteeren."
-
Hitier heeft behalve zijn proclamatie
aan het Duitsche volk, welke wij elders
in dit nummer in extenso publiceeren, o.
m. een proclamatie gericht tot de solda
ten van het leger in het Westen (de troe
pen dus, die den zg. Westwall, eerdpr
„Siegfriedlinie" geheeten, bezet houden.
Het zegt daarin o.m.:
Het Duitsche volk en uw kameraden in
het Oosten (de troepen die in Polen vech
ten Red.) verwachten thans van u, sol
daten aan het Westelijk front, dat gij on
wrikbaar gelijk een muur van staal en
ijzer de grens van het rijk tegen iederen
aanval zult beschermen, in een vesting
werk, dat honderd maal sterker is dan het
nog nimmer overwonnen Westelijk front
uit de oorlogsjaren. Ayanneer gij
uw plicht doet, zal de
strijd in het Oosten bin
nen enkele weken op
succesrijke wijze kunnen
worden beëindigd en dan
staat de kracht van den
geheelen staat van 90
millioen menschen ach
ter u.
De voormalige Hooge Commissaris van
den Volkenbond te Dantzig, de Zwitser
Burckhardt, heeft den correspondent van
het Engelsche Reuterbureau in de Lithau-
sche hoofdstad Kaunas medegedeeld, dat
Forster en Greiser, de gouwleider en de
senaatsvoorzitter van Dantzig, hem had
den medegedeeld, dat zijn taak in de
Vrije Stad ten einde was en dat hij zijn
bureaux binnen twee uur moest verlaten,
opdat de haakkruisvlag zou kunnen wor
den geheschen.
Toen hij in zijn auto stapte, hoorde hij
kreten uit het volk. Men riep „Doodt den
hond", doch hem werd geen letsel ge
daan.
Burckhardt voegde hieraan toe voorloo-
pig te Kaunas te zullen blijven.
zijde van het huis, vanaf de achterdeur. Hij
klom op de ijzeren brandtrap waardoor hij
op de galerij kwam, die voor de ramen
langs liep. Toen telde hij de ramen, die hij
passeerde. Bij het vijfde bleef hij staan en
bekeek het nauwkeurig. De jalousie van
binnen was neergelaten en hij bedacht nog
eens, wat er allemaal was afgesproken. Hij
wist, dat de klink binnen er zorgvuldig
uit genomen was.
Hij probeerde voorzichtig het raam open
te schuiven. Het ging gemakkelijk, de
scharnieren waren goed gesmeerd.
Nu was het raam ver genoeg opgn. Het
was volkomen geluidloos geschied, maar
toch boog hij zich voorover en luisterde in
gespannen. Ergens binnen klonk een zwaar
ademhalen. Toen stapte hij voorzichtig met
een been de kamer binnen, boog zich zoo
ver mogelijk voorover en trok toen het
andere been binnen.
Hij stond even doodstil om zich ervan te
vergewissen dat de slaper in de andere
kamer niets had gehoord, sloop toen naar
de deur met behulp van een zaklantaarn.
Snel trok hij den grendel weg en dadelijk
trad de man binnen, die langs de achter
deur in het hotel was binnen gegaan.
Hij keek de kamer rond. Altes was er
precies zocals hem was verteld. De kamer
was vrij groot en een klein gangetje met
zware gordijnen ervoor, scheidde het van
de aangrenzende kamer. Dit was de zitka
mer en ernaast moest de slaapkamer zijn.
Hij beduidde den ander stil te blijven staan
en liep naar de gordijnen, luisterde even
naar de ademhaling erachter, schoof ze toen
zacht opzij en verdween in de andere ka
mer.
David Slosson schrok wakker uit een
diepen slaap. Hij dacht, dat iemand hard
zijn naam had geroepen.
Maar toen hij wakker werd zag hij, dat
de kamer pikdonker was en hoorde niets.
Toen hij zich wou omkeeren, voelde hij iets
hards en kouds aan zijn wang en een stem
fluisterde
„Een woord van je en je gaat eraan.
Houd je stil en spreek niet, dan gebeurt je
niets".
David Slosson wist, wat hem te doen
stond. Hij was niet laf, maar zijn eigen er
varingen hadden hem heusch wel de waar
de van een revolver geleerd. Hij wist ook
dat het een revolver was geweest, die hij
tegen zijn wang had gevoeld, en geschrok
ken en hulpeloos als hij was, bleef hij stil
liggen afwachten, wat er verder zou ge
beuren.
Toen gingen de gordijnen vaneen en er
trad nog een man binnen, eveneens gemas
kerd en in prairiekleeding. Hij droeg een
brandende olielamp in de hand. De eerste-,
die nog steeds de revolver vlak bij zijn
slaap hield kon hij niet goed onderschei
den. Hij zag enkel, dat hij gemaskerd was,
net als die ander. De laatst binnengeko-
mene zette de lamp op tafel en kwam
naast het bed staan. Hij haalde een groot
touw te voorschijn. Slosson begreep wat er
ging gebeuren en overlegde wat hem te
doen stond. Alsof de man met de revolver
zijn gedachte had geraden, beet hij hem
toe: „Als je een kik geeft, schiet ik je her
sens tot pap. Er is nergens hulp in de buurt
Zet dat maar uit je hoofd".
(Wordt vervolgd).
