Vlaamsche Kronijk.
Heer Hugowaard ziet den
spooktrein.
SPORT.
LAATSTE BERICHTEN.
Vertrouw op de advertenties»
de beste artikelen
worden geadverteerd 1
BUITENLAND.
■9
Tientsin geheel overstroomd.
Militaire verloven in België
ingetrokken.
Rustig Noordhollandsch
dorpje voor één dag
filmcentrum. De
Spoorwegen „spelen"
De salarissen der Vlissingsche
wethouders.
mee.
De veldpostdienst weder in
werking.
De conferentie te Brussel.
(Geen fabrikant of winkelier zou zoo
dom zijn, geregeld te adverteeren
voor een artikel dat géén waar voor
zijn geld biedt.
lEen kind kan immers begrijpen, dat
men zich dan juist des te beter zou
kunnen hoeden, het artikel ooit nog
een tweeden keer te koopen.
Vertrouw daarom op de advertenties
in dit blad: zij vertellen U omtrent
artikelen, waarvan U zeker kunt zijn,
dat het goede artikelen zijn.
Geadverteerde merkartikelen
hebben een naam te verliezen!
T
lH
ITALIAAN SCHE MINISTER STELT ZIJN
BEZOEK AAN ZWITSERLAND UIT.
Havas meldt uit Bern: De Italiaansche
minister van handel, Guarneri, die einde
dezer maand te Zurich werd verwacht,
heeft zich „door onvoorziene omstandighe
den" genoodzaakt gezien, zjjn reis tot de
tweede helft van September uit te stellen.
Tientsin is thans geheel overstroomd en
op sommige plaatsen staat het water ruim
twee meter hoog. Het zakenleven ligt stil
en het verkeer is slechts mogelijk met boot
jes en vlotten. De Britsche autoriteiten tref
fen maatregelen voor het doen aanvoeren
van een scheepslading levensmiddelen om
aan de nijpende voedselschaarschte 't hoofd
te bieden.
Te Peiping wordt door uit Tientsin ko
mende reizigers verteld, dat de Japansche
schildwachten welke de blokkade rond de
Britsche concessie handhaven, bij alle bar
ricaden dienst doen in roei- en motorboot
jes.
OOK BURCKHARDT WEER NAAR
HITLER.
De „Kurjer Warszawski" meldt, dat
Burckhardt de Volkenbondscommissaris te
Dantzig zich weder naar Berchtesgaden be
geven heeft om Hitier te ontmoeten. In
welingelichte kringen werd dit bericht noch
bevestigd, noch tegengesproken.
Het verlofspersoneel niet opgeroepen.
Uit Brussel: Met ingang van heden zijn
tot nader order de verloven ingetrokken
voor officieren en militairen van subalter-
nen rang, behalve voor dringende gevallen.
De militairen die thans met verlof zijn,
zullen evenwel niet worden teruggeroepen.
Waarom lager dan die te Mid
delburg? Poging van Burge
meester Van Woelderen tot
verbetering, heelt geen resul
taat.
Men schrijft van bevoegde zijde aan de
VI. Crt.:
Bij de behandeling der begrooting 1939,
heeft de burgemeester in de Raadsvergade
ring van 28 October 1938 een voorstel ge
daan tot verbetering van de salarissen der
wethouders. De burgemeester heeft er bij
die gelegenheid op gewezen, dat de wet
houders vooral in deze jaren een zware taak
hebben en dat hij voor hun belangrijken
arbeid veel waardeering heeft. Hij stelde
den Raad toen voor, goed te vinden dat aan
Gedeputeerde Staten wordt voorgesteld, de
jaarwedden der wethouders met ingang van
1 Januari 1939 te verhoogen tot 1855,
zooals deze te Middelburg zijn vastgesteld.
Aangezien in vele gevallen Vlissingen en
Middelburg op één lijn worden gesteld,
kwim het der, h<|er Van Woelderen 'toen
mét'moeilijk voor; in dezen bij Gedeputeer
de Staten een gelijkstelling te bepleiten.
Het bewuste voorstel werd indertijd met
algemeene stemmen aangenomen en tevens
is toen op voorstel van het raadslid De
Ruiter besloten, invoering van een wedu-
wenpensioen te bepleiten. Het laatste, even
als weezenpensioen, heeft inmiddels in de
jongste raadszitting zijn beslag gekregen.
Met de salarisverhooging voor de wet
houders is het minder vlot gegaan en me
dio November berichtten Gedeputeerde Sta
ten, dat zij geen aanleiding konden vinden
de bepleite salarisverhooging te bevorde
ren.
Natuurlijk toonde de Raad zich hierdoor
teleurgesteld. En de burgemeester verklaar
den zich bereid, alsnog bij Gedeputeerden
een poging te wagen. Dit is geschied en hij
moet er op gewezen hebben, dat de Raad
er zich over heeft uitgesproken, dat de be
zoldiging van de Vlissingsche wethouders
geen voldoende waardeering is voor hun
verantwoordelijke werk dat de laatste ja
ren Vrijwel een volledige dagtaak betee-
kent.
In Vlissingen ontvangen de wethouders
1390 's jaars. In Middelburg, dat bedui
dend minder inwoners telt, echter... 1855!
Sinds de invoering van het algemeen kies
recht, nemen verschillende personen in den
Raad zitting die wel bereid zijn zich een
wethoudersbenoeming te laten welgevallen,
maar die om financieele redenen niet in
staat zijn, dit te combineeren met de ver
vulling van hun betrekking of beroep. Het
wethouderschap eischt nu eenmaal dat de
betrokkenen hier een zeer belangrijk deel
van hun tijd aan wijden.
De burgemeester moet er in verband hier
mede op gewezen hebben, dat de Raad zich
om deze redenen reeds genoodzaakt heeft
gezien, bij de benoeming van wethouders
zijn keuze te moeten beperken tot die raads
leden die, in verband met hun gevorderden
leeftijd, geen beroep meer hebben!
Het spreekt vanzelf, dat zulk een beperk
te keuze wel eens kan beteekenen, dat men
niet de bekwaamste krachten op de wet
houderszetels kan brengen. En dit is zeker
niet in het belang der gemeente te achten
Ook de jongste poging van den burge
meester, wiens voornaamste argumenten
wij in het bovenstaande hebben samenge
vat, heeft echter niet tot het beoogde doel
mogen leiden. In de jongste raadsvergade
ring^ werd mededeeling gedaan van een
brief, waarin Gedeputeerde Staten berich
ten, dat ook dit pleidooi hun geen aanlei-
ng geeft hun eerder ingenomen stand
punt te wijzigen.
In de geheime raadsvergadering schijnt
iJL e+ °V^ 13826 ®angelegenheid van gedach-
2;.in gewisseld. Men heeft besloten
zich bij den stand van zaken neer te leg-
Ifumav^Zlen Van V8rdere actie in dit sta
dium van de zaak geen resultaat is te ver
dat de ^ar dit ,beteekent allerminst,
standm6 f ™SSI"gS8he gemeenteraad het
standpunt van Gedeputeerde Staten deelt
nLt°£ faar b,Hlijk acht: het laatste is zeker
met het geval.
(Van onzen specialen
verslaggever).
Wel eens van Heer Hugowaard gehoord?
Wie is dat ook weerzoo reageerde
een brave vaderlander op dezen steekproef
naar zijn aardrijkskundige kennis. Hij was
geen spoorwegman, want anders had hij ge
weten, dat Heer Hugowaard een station
netje is, en nog wel een knooppunt van
lijnen, waar de reizigers van Enkhuizen en
Hoorn, moeten overstappen als ze naar Den
Helder en Alkmaar gaan.
Dit landelijke spoorwegcentrum in het
hooge Noorden van Noord-Holland bestaat
uit twee met grint bestrooide perrons en
een groen en geel beschilderd gebouwtje,
waar de stationschef kaartjes verkoopt en
waar de reizigers in de wachtkamer praten
of slapen want de aansluitingen zijn er
niet altijd op een modern levenstempo inge
steld. En omdat deze situatie merkwaardig
goed overeenkomt met hetgeen zich in de
nieuwe Nederlandsche film „De spooktrein"
moet afspelen, is Heer Hugowaard het voor
recht ten deel gevallen meer dan vieren
twintig uur het middelpunt te zijn van een
hoog opgevoerde activiteit van vrijwel de
geheele bezetting van de Duivendrechtsche
Cinétone studio's.
Het is een complete sensatie geweest, die
Maandagmiddag al begon, toen twee fel
blauw geschilderde wagens met de geluids
apparaten en een stuk of wat vrachtwagens
bij het stationnetje verschenen om de voor
bereidingen te treffen voor de opnemingen,
die in overeenstemming met het gegeven
voor een groot gedeelte in den nacht
moesten worden gemaakt. En toen de noo
dige artisten verschenen waren en er met
draaien begonnen kon worden, was het
heele dorp zoo" ongeveer uitgeloopen om
er iets van te zien. De veldwachters, de
burgemeester, de voltallige bezetting van
het station en boerenzoons uit den heelen
omtrek stonden achter de rood-witte spoor-
hekken te kijken naar het wonderlijke ge
doe van ongewoon groote schijnwerpers,
tientallen kabels, hollende en roepende
menschen in hemdsmouwen en velerlei fan
tastische en kleedingstukkennaar de vol
gens Heer Hugowaardsche begrippen wel
heel erg opgemaakte actrices en acteurs en
hun voor niet-ingewijden niet erg plausibele
uitingen van woede en angst.
Een aspirant spooktrein.
Ook de Nederlandsche Spoorwegen
„speelden" mee en lieten zich van hun al-
lerbesten kant kennen, door een werkelijk
grootscheepsche medewerking te verleenen
Er arriveerde uit Amsterdam een speciale
trein, met een van de modernste en groot
ste locomotieven er voor en regisseur Carl
Lamac had maar te zeggen hoe hij het
hebben wilde.
En toen bleek, dat de dienstregeling ge
vaar zou loopen door het vele heen en weer
rijden van dezen aspirant-spooktrein, stuur
de Amsterdam nog even een specialen in
genieur, die met een dienstregeling in zijn
hand op het station bleef en zoo nu en dan
den treinenloop veranderde als het voor de
filmers noodig was.
Den heelen nacht, tot het aanbreken van
den dag toe, is er zoo gewerkt, gerangeerd,
opgenomen en nog eens opgenomen. De
menschen uit Heer Hugowaard hadden er
allemaal schik in, waren niet alleen bereid
willig tot het uiterste, maar bleken zelfs
onvermoede acteertalenten te bezitten: De
treinmachinist ontpopte zich tenminste als
een prachtige speler, die onmiddellijk een
extra rol kreeg en een van de stationswerk
lieden aanvaardde gracielijk de functie van
„misdadiger" en bleek de ster van het ge
zelschap te zijn.
Heele dorp leeft mee.
Tot vijf uur 's morgens duurde het werk
en om halfnegen waren alle menschen al
weer uit hun hotel terug voor het vervolg
van de opnemingen bij daglicht. Maar
de weergoden zorgden voor een teleurstel
ling, want het zonlicht, dat nadrukkelijk
besteld was, bleef achterwege en de mieze
rige grijze lucht kon den cameraman aller
minst bevredigen, met het gevolg, dat de
schijnwerpers, die al weer onderweg waren
naar Amsterdam, inderhaast teruggehaald
moesten worden, om met hun schelle
schijnsel aan te vullen, wat de zon weiger
de te geven.
Op een dood spoor, begrensd door een
dreigende groene sloot (waar toch niemand
in is gevallen) ging het toen maar weer
verder, onder de onverminderde belangstel
ling van de buurt, die gratis meeprofiteerde
van de gramofoonmuziek, waarmee de ge
luidsauto de spelers probeerde bezig te hou
den in de vele uren van wachten, die bij
filmen nu eenmaal onvermijdelijk zijn.
Intusschen bleek, dat spoorwegmenschen
wel goede filmers kunnen zijn, maar dat
filmers nog niet dadelijk goede spoorweg
menschen kunnen worden, want de trein
wagon, waarin de geschiedenis van „De
spooktrein" begint, bleek niet goed te zijn
uitgezocht en kwam heelemaal niet overeen
met het model, dat in de Cinétone studio's
staat. Maar de N.S. bleken onvermoeid met
hun hulpvaardigheid; drie kwartier nadat
regisseur Lamac gezegd had, dat het niet
ging, verscheen er uit Amsterdam een nieu
we wagon, wèl van het goede type, en kon
den de werkzaamheden weer worden ver
volgd.
Koeien-figuranten,
De eenigje filmartist, die wèl een goede
spoorwegman bleek te zijn, was Lau Ezer-
man, die het in zijn uniform van hoofdcon-
ducteur, zoo „echt" deed, dat de passagiers
op het perron hem om inlichtingen kwamen
vragen en hij tenslotte met al zijn „colle
ga's" van de passeerende treinen kennis
moest maken.
Ook de Heer Hugowaardsche caféhouder
begon zich al op het filmische tempo in te
stellen, want hij had op slag een nachtver
gunning gevraagd ten behoeve van de vele
werkers en kijkers. Alleen de eigenaar van
XXVIII.
Weer heeft Vlaanderen zjjn Yzer-bede-
vaartsdag beleefd, weer zijn de duizenden
en duizenden, de meer dan honderdduizend
bijeengekomen in de vlakte van den Yzer,
uit alle gouwen van het Vlaamsche land,
om gezamenlijk hun dooden te herdenken,
die hier tijdens den wereldoorlog hun leven
lieten.
Terwijl we in de weinig benijdenswaardi
ge periode leven van eiken dag opnieuw ge
slingerd te worden tusschen hoop en vrees,
zoowel in de regeeringsgebouwen en par
lementen, zoowel bij de diplomaten als bij
den eenvoudigen man van de straat, terwijl
de dreigende onweerswolken zich almeer
samenpakken, hield Vlaanderen zijn twin
tigste Yzerbedevaart.
Voor de twintigste maal ging in ons lan-
deke de tocht naar Diksmuide. Een pel
grimstocht eerst van enkele getrouwen, die
uitgroeide tot een massale betooging, on
danks laster en tegenwerking, van tiendui
zenden en nog tienduizenden. Naar den
Yzer leidt een vrome vaart, in piëteitvolle
hulde, in heilig herdenken. De tocht van
Vlaanderen naar zijn dooden.
En hoe schril steekt deze bedevaart van
die tallooze Vlamingen, op den heldengrond
te Kaaskerke bij Diksmuide af tegen de
thans in Europa heerschende atmosfeer van
ophitsing, bedreiging en zenuwen-oorlog.
Hoe indrukwekkend die manifestatie met
die honderdduizenden opgeheven handen,
den eed van trouw zwerend in de schaduw
van dat majestueuse vredes-kruis, dat naar
de vier windstreken, gekroond door het:
„Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor
Christus", zijn viertalige leuze verkondigt:
Nooit meer oorlog Nie wieder Krieg
No more war Plus jamais de guerre!"
Vorig jaar eindigde het verslag van de
zeer franskiljonsche „Gazette de Charleroi"
over de Vlaamsche Yzerbedevaart met de
volgende beschouwing:
„Het is vergeefs dat men de uitwerking
van deze betooging te Diksmuide tracht te
minimaliseeren. Men moet integendeel er
kennen, dat ze in de Belgische politiek een
belangrijke rol speelt En weeklachten zijn
volstrekt nutteloos, aangezien het aantal
bedevaarders ieder jaar toeneemt."
Inderdaad. Het is een verheugend feit,
dat deze kruistocht ieder jaar een stijgend
succes heeft gekend, maar nimmer zag men
zoo talrijke deelnemers als ditmaal.
Toen om 11 uur de reuzenklok „Nele"
haar bronzen stem over de vlakte gezonden
had, klonk van den hoogen toren bazuin
geschal, ter aankondiging van de Heilige
Mis.
Daarna las Pater Callewaert het gebed
voor den vrede en voor de dooden en voor
het levende Vlaanderen: „God, Schepper,
Voorzienigheid en Leider der volkeren, die
wil dat bij den uitbouw van zijn lot en ge
luk elk volk zijn weg ga, de ongeschreven
wetten volgende, die hem zijn krachten, zijn
levensbehoeften, zijn veiligheid en zijn toe
stand wijzen, geeft aan het Vlaamsche volk
zelfbewustheid, houwe trouw, heldhaftig
heid, kinderlijkheid en offer-bereidheid."
Daarop zong de menigte: „O kruise den
Vlaming", waarna Antoon Coolen, Neder-
landsch letterkundige, het woord nam om
in naam van onze noorderburen hulde te
brengen aan de nagedachtenis onzer doo
den: „Uitgenoodigd om hier te spreken, kan
ik alleen maar stil ja zeggen, wetend dat
ik hier op den hartslag zelf zou staan van
den Vlaamschen grond, die hier zoo heilig
is, dat hij brandt onder de voeten en dat
ik doordrongen zou zijn van eerbied voor
die grootste gebeurtenis in de eigentijdsche
geschiedenis van Vlaanderen. Hoe is het
mogelijk, dat wie u weerstreven, niet hoo-
ren en niet zien hoe de kreet „Alles voor
Vlaanderen" opstijgt met de steenen mee
van dit hooge, ijle kruis? De op den top
van dezen toren kruisgewijze geschreven
beginletters der verheven levensleus van
A
Vlaanderen V V K zijn meer dan een
V
brandend schrift. Zij zijn een getuigenis en
een bevestiging in den meest ontróerenden
zin, want zij houden het opgerezen offer
zelf in, dat dezen grond heiligt, waarop wij
staan, het offer van het bloed der tiendui
zenden die vielen aan den Yzer.
In de tragedie van den wereldoorlog is
er geen, die met die van Vlaanderen is te
vergelijken. Het is waar dat ook geen land
een cenotaaph tot oorlogsmonument heeft
als Vlaanderen zulk een kruis op zulk een
massagraf.
Hier bij deze cenotaaph, waar niet één
onbekende soldaat ligt, maar heel de neer
gevelde garvenlezing der jongelingschap
van een volk, herdenkt men de oorlogs-
dooden met stilte en met tranen".
Ontroerend is het daarna te hooren,
hoe uit meer dan honderdduizend kelen
over Yzervlakte klinkt het wonder-
schoone: Wilhelmus van Nassauwe, Ben ik
van dietschen bloed, Het Vaderland ge
trouwe, Blijf ik tot in den doet" en „Mijn
schilt en mijn betrouwen, Zijt Gij, o God,
mijn Heer!"
Dan volgde de onthulling der tweede
tienduizend namen van gesneuvelden, die
vereeuwigd werden in de crypte van den
Yzertoren, uit 90 gemeenten en waarvan
de kosten door de betreffende gemeenten
werden betaald.
Ten slotte volgde de uitvoering van
„Yzerpsalm", waarvan de uitzending door
de Radio geweigerd werd, welke weige
ring het Bedevaart-bestuur aanleiding gaf
om de geheele betooging niet per radio
te doen uitzenden.
Na de rede van prof. Daels, het „requi
sitoir" van dezen populairen Gentschen
professor, worden honderdduizend han
den hemelwaarts geheven en klinkt de
eed van trouw:
O, land van roem en rouwe
van liefde en lijdensnood,
Gij wordt weer vrij en groot.
Wij zweren houwe trouwe,
U, Vlaand'ren tot den dood",,
waarna tot slot dezer waardige bedevaart
als uit één mond klinkt „De Vlaamsche
Leeuw."
Hendrick de Vlaming.
VOETBAL.
EngelandNederland te Londen.
De voetballandenwedstrijd Engeland
Nederland welke was vastgesteld op 8 No
vember a.s. te Sheffield, zal, naar de Tel.
meldt, dien dag echter niet in deze stad,
doch in Londen worden gespeeld.
AUTOMOBILISME.
BIJNA 600 KM PER UUR.
Maar de recordpoging
geslaagd.
niet
De Engelsche coureur John Cobb heeft
te Bonneville (Ver. Staten) gefaald in zijn
poging het absolute snelheidsrecord dat op
naam staat van zijn landgenoot, capt. G. E.
Eyston, te verbeteren. In noordelijke rich
ting legde Cobb de mijl met vliegende start
af met een gemiddelde snelheid van 594.2
km per uur. Toen hij echter terug wilde
keeren om de mijl ook in zuidelijke richting
af te leggen, liep de motor van zijn Napier
Railton racewagen vast, zoodat Cobb zijn
recordpoging moest opgeven.
BOKSEN.
Lou Ambers wereldkampioen lichtgewicht.
Te New-York heroverde Lou Ambers den
titel van wereldkampioen in het lichtge
wicht op den titelverdediger Henry Arm
strong, dien hij in een gevecht over vijf
tien ronden op punten versloeg.
POSTDUIVEN.
Prijsvlucht van den Schoondijkschen
Concours- en Verzendingsbond van Bre-
teuil, oude duiven: 1 en 4 W. Pleijte, Bres-
kens, 2 en 24 Albregtse, Draaibrug, 3, 6, 7,
8, 10, 13, en 17 Dusardeijn, Groede, 5
Verberkmoes, Groede, 9 en 12 J. de
Zwart, Schoondijke, 14 M. de Visser,
Breskens, 15 J. van Gijs, Breskens, 16, 20,
26 Mabesoone, Oostburg, 18 Risseeuw,
Groede, 19 W. Klaaijsen, Breskens, 21
F. de Lange, Breskens, 22 A. Vermeulen,
Breskens, 25 Joz. Pleijte, Breskens
Zelfde vlucht met jonge duiven: 1 P.
de Back, Breskens, 2 G. Boeckhoudt,
Breskens, 3 en 20 G. Pleijte, Breskens,
4 en 12 J. de Veij, Breskens, 5 F. de Lan
ge, Breskens, 6, 24, 25 en 26 J. van Gijs,
Breskens, 7 en 33 Jn. Pleijte, Breskens,
8, 21 en 35 A. v. d. Velde, Breskens, 9,
13 en 34 A. Bondewel, Breskens, 10 P.
Buijze, Breskens, 11 F. de Roo, Groede,
14 J. Wisse, Breskens, 15, 17 en 31 W.
Pleijte, Breskens, 18 M. Quaars, 19 L. v.
d Wege, 22 Wisse Czn., Breskens, 23 P.
de Rie, Groede, 27 Bourgraaf, Breskens,
28 en 29 A. de Munck, Breskens, 30 Ris
seeuw, Groede, 32 A. Vermeulen, Bres
kens, 36 v. Quekelberghe, Breskens.
ONTVANGEN BOEKEN.
„Winst aan de speeltafel", door
Piet Kloppers. De bedoeling van dit
boek is de lukraak spelers voor te lich
ten over de beste manier om hun geld te
verdedigen, om hun verliezen te beper
ken en om hen in de gelegenheid te stel
len met een vrij zekere winst terug te
keeren. Uitgave A. J. G. Strengholt's Uitg.
Mij. te Amsterdam.
Bij dezelfde Uitg. Mij. verscheen
voorts: „Naar Prairieland'1, door J. M.
Bendien.
Bij de uitgevers Nijgh en Van Dit-
mar te Rotterdam verscheen als
no. 1 in de derde reeks Waakzaamheid:
„het fascisme in de internationale poli
tiek" door dr. Jan Romein.
Men meldt ons uit Den Haag:
Ten behoeve van de bij de grensbevei-
liging betrokken militairen is met ingang
van heden opnieuw de veldpostdienst in
werking getreden.
Veldpostkantoren zijn gevestigd te Gro
ningen, Apeldoorn, 's-Hertogenbosch en
Maastricht.
Correspondentie voor militairen als be
doeld moet zijn voorzien van: de dui
delijke aanwijzing „Veldpost", naar, voor
letters en militairen rang van geadres
seerde, het legeronderdeel (in bijzonder
heden omschreven) waartoe hij behoort of
waarbij hij is gedetacheerd.
Vermelding in het adres van de plaats
waar het onderdeel is gelegerd, mag niet
geschieden, wel mag de naam van het
betrokken veldpostkantoor worden toege
voegd, indien den afzender bekend is on
der welken territorialen bevelhebber
(Friesland, Overijssel, Noord-Brabant of
Zuid-Limburg) de geadresseerde behoort.
KASSIERSTER VERDUISTERDE 18.000.
3.300 teruggevonden.
Een dertigjarige kassierster, in dienst bij
een handelsonderneming te Amsterdam
heeft in den loop van de afgeloopen drie
jaar kans gezien de zaak voor niet minder
dan 18.Q00 te benadeelen.
Zij had trouwplannen, doch het jonge
paar zij had een behoorlijk gesalarieerde
betrekking, waarvan zij alleen goed kon
rondkomen, maar de man was zonder werk
beschikte niet over de noodige contan
ten om een leven voor twee te bekostigen.
De jonge vrouw nam toen haar toevlucht
tot een kleine geheime leening uit de haar
toevertrouwde kas, in het vaste voprnemen
het bedrag spoedig weer aan te zuiveren.
Dit gebeurde de eerste maal met een be
drag, dat zij voor de zaak ontving en van
dien tijd af werd het eene gat met het an
dere gestopt. Tot dezer dagen de verduiste
ring werd ontdekt.
Man en vrouw hebben zich gisteren op
het bureau Leidscheplein ter beschikking
van de politie gesteld en tevens 1200 wel
ke zij bij zich hadden, overhandigd.
Na langdurig verhoor heeft de vrouw
vanochtend bekend nog een bedrag aan
geld thuis te hebben verstopt gewikkeld in
een kluwen wol. Bij huiszoeking heeft de
politie inderdaad ten huize van het echt
paar in Zuid op den zolder een kluwen ge
vonden, waaruit nog 2200 te voorschijn
kwam. Beiden zullen voor den officier van
justitie worden geleid.
Verklaring van Pierlot voor
de pers.
De conferentie der Staten-leden van de
Oslogroep werd om 13 uur 25 geschorst.
De Belgische premier en minister van
buitenlandsche zaken, Pierlot, heeft de
journalisten ontvangen en tegenover hen
de volgende verklaring afgelegd:
Wij hebben den ochtend in een geest van
zeer vriendschappelijke samenwerking be
raadslaagd over de verschillende vraag
stukken, welke op de agenda der conferen
tie zijn geplaatst.
Tot mijn groote spijt ben ik nog niet in
staat u inlichtingen te geven over. het re
sultaat der beraadslagingen.
Men stelt thans de teksten op, waarover
wij het eens zijn geworden. Deze teksten
moeten in onze volgende zitting, vanmid
dag, worden bezien. Overigens wenschen de
hoofden der delegaties zich in verbinding
te stellen met hun onderscheiden regeerin
gen, wht zij begin van den middag tele
fonisch zullen doen.
De beraadslagingen zullen tegen vier uur
worden hervat. Het is niet uitgesloten, dat
de besprekingen over andere onderwerpen
morgenochtend worden voortgezet.
de hofstede langs den spoorweg zat op een
gegeven oogenblik in moeilijkheden, want
zjjn vrouw kwam vragen of de koeien, die
mede tot de „figuranten" behoorden nu even
weg konden, want ze moesten gemolken
worden
Centraal Bureau voor Courantenpubliciteit van De Nederlandsche Dagbladpers
