KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
ZEELAND.
IWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN DONDERDAG 17 AUGUSTUS 1939. No. 193.
De opbrengst van 's rijks
middelen.
EEN ZOON VAN Z'N VADER.
Met Ibis en een pijp
kan ik gelukkig wezen
En zelfs vandaag den dag
mijn krant blijmoedig lezen
GR0EDE
MIDDELBUR6.
WALCHEREN.
Mussolini's stokpaardje.
Het is op het oogenblik vrijwel ondoen
lijk, uit te maken uit welken hoek de wind
inzake de kwestie-Dantzig nu eigenlijk
waait. Er schijnen allerhande winden te
waaien, sommige dwars tegen elkaar in, en
geen mensch kan meer wijs worden uit de
diverse oorzaken, welke hun richting be
palen. Maar een belangrijk ding staat bij al
deze verwarring toch wel vast: De staats
lieden hebben den moed nog niet opgegeven
wat betreft een compromis inzake Dantzig.
De verwarring wordt juist veroorzaakt
door het groot aantal denkbeelden over
compromissen, dat opeens in omloop is ge
bracht.
Een er-van heeft betrekking op een nieu
we lezing van het resultaat, dat de be
sprekingen te Salzburg en Berchtesgaden
(tusschen Hitler, Von Ribbentrop en Ciano)
zou hebben opgeleverd. Volgens deze lezing
besloten de drie staatslieden, om aan de
Fransche en Engelsche regeeringen een be
stand van 30 dagen voor te stellen, gedu
rende welke dan een bijeenkomst der vier
groote Europeesche mogendheden (Duitsch-
land, Frankrijk, Engeland en Italië) geor
ganiseerd zou moeten worden. En deze con
ferentie zou dan vervolgens niet alleen de
kwestie-Dantzig, maar alle hangende Euro
peesche problemen tot een oplossing moe
ten brengen.
Zooals men zich zal herinneren loopt
Mussolini al jarenlang rond met het denk
beeld van zulk een conferentie van vier. De
Duce is van meening, dat de constellatie
van ons werelddeel in al haar veelzijdigheid
vrijwel volstrekt bepaald wordt door de po
litiek der groote vier. Van hun doen en la
ten hangt het lot van Europa af. Daarom
vindt hij, dat ze moeten probeeren het om
derling over al die kwesties, welke hen
verdeeld houden, eens te worden. Als ze het
eens zijn, zullen de mogendheden van ge
ringer proporties het hoofd moeten buigen.
Het spreekt vanzelf, dat die kleinere mo
gendheden nooit eenige fiducie in Mussoli
ni's denkbeeld hebben gehad. Het is nu een
maal niet prettig, zich de wet te laten voor-
schrijven. Tot dusver was de kans, dat het
eens zoo ver zou komen, echter zeer gering.
Al de tegenstellingen tusschen de groote
vier sloten een verwezenlijking van Mussoli
ni's denkbeeld uit. Zoozeer zelfs, dat Enge
land en Frankrijk nooit de moeite hebben
genomen, het ernstig in overweging te ne
men. Ze gaven steeds te kennen, er niets
van te moeten hebben en voegden daar
dan aan toe met een vriendelijke bui
ging naar de kleintjes dat aan een con
ferentie, welke feitelijk op geheel Europa
betrekking zou hebben, alle belanghebbende
mogendheden zouden moeten deelnemen.
Deze vriendelijkheid kostte weinig, om
dat een conferentie van vier toch uitgeslo
ten was. Nu het denkbeeld weer op de
proppen schijnt te komen, is in enkele klei
nere landen eenige ongerustheid merkbaar
Blijkbaar redeneert men daar: als de con
ferentie ditmaal eens wel in de kraam van
Frankrijk en Engeland te pas zou komen,
zouden die landen hun bezorgdheid over het
lot der kleinen, wel eens volkomen kunnen
zijn vergeten; een redeneering, waarop tit
tel noch jota valt af te dingen.
Het ziet er echter allerminst naar uit,
dat een conferentie van vier thans wel in
de Fransch-Engelsche kraam te pas zou
komen. Het groote conservatieve Londen-
sche dagblad „De Times", dat nogal eens
optreedt als spreekbuis voor de Engelsche
regeering, heeft het bereids met stelligheid
van de hand gewezen, alleen al, omdat
indien Frankrijk en Engeland zich er voor
lieten vinden, ze zonder den minsten twij
fel Rusland van zich zouden vervreemden,
ja, zeer waarschijnlijk de besprekingen te
Moskou onmiddellijk op een fiasco zouden
uitloopen. Liep de conferentie van vier dan
mis, dan zouden Frankrijk en Engeland nog
veel verder van huis zijn dan op het oogen
blik.
Het is uiteraard onmogelijk, om eenig
vermoeden uit te spreken over de dingen,
die dan misschien wel zullen gebeuren. Zoo
als in het begin gezegd: er waaien zooveel
winden, dat geen mensch kan zeggen, welke
tenslotte de overhand zal krijgen. Men
moet er zich voorshands maar tevreden
mee stellen, dat er thans tenminste van
meer dan één kant pogingen worden aange
wend, om den vrede te redden. Dat is im
mers meer dan we sinds geruimen tijd ge
wend waren.
Ook Juli leverde belangrijk
meer op dan dezelfde maand
van het vorig jaar.
Blijkens het overzicht van den stand
der rijksmiddelen hebben de directe be
lastingen tot ultimo Juli van dit jaar
95,614,355 opgebracht, tegenover
87,204,853 tot en met Juli 1938. De
grondbelasting leverde 10,6 millioen, de
inkomstenbelasting 62,4 millioen, de ver
mogensbelasting 13,2 millioen, de verde-
digingsbelastng ruim 7,6 milloen en de
belasting van de doode hand ruim 1,5
millioen.
In vergelijking met 1938 was het kohier
bedrag op ultimo Juli jl. voor de inkom
stenbelasting ruim 9,2 milloen hooger,
doch dat voor de vermogensbelasting
277,000, 'lager en voor de verdedigings
belasting 821,000 lager. De overige ver
schillen waren niet groot.
Wat de „overige middelen" betreft,
deze hebben in Juli jl. 50 millioen (Juli
'38 f 39,4 millioen) en over de eerste zeven
maanden van 1939: 274 millioen (v.j.
256 millioen) opgebracht, terwijl 7/12
van de raming voor 1939 257 millioen
bedraagt.
De dividend- en tantièmebelasting bracht
over de eerste zeven maanden in 1939
17,7 millioen op (v.j. 17,6 millioen),
de rechten op den invoer leverden 66,3
millioen (v.j. 55,2), het statistiekrecht
1,4 milloen (1,4), de accijnzen (in mil-
lioenen): op zout 1,1 1,3), op ge
slacht 4,1 4,2), op wijn 1,2 1,1)
op gedistilleerd 16,6 15,9);, op bier
5,1 4,7), op suiker 33,4 31,3) en
op tabak 22,1 21,4).
Verder leverden over de eerste zeven
maanden van 1939 op: de belasting op
gouden en zilveren werken 344.000 (v.j
308,000), de omzetbelasting 52,0 mil
lioen (bijna 42,4 millioen), de coupon
belasting 3 millioen 3,2 millioen), de
rechten van boeten van zegel 12,1 mil
lioen 13,7 millioen), de rechten en
boeten van registratie 8,9 millioen 9,8
millioen), die van successie enz. 27,3
millioen 32,3 millioen) en de opbrengst
der loodsgelden 493,000 292,000).
Boven 7/12 van de raming voor 1939
kwamen: de dividend- en tantièmebelas
ting 2 millioen meer), de rechten op
den invoer 10,3 millioen meer), de ac
cijns op het gedistilleerd 315,000 meer),
op bier 446,000 meer), op suiker
732,000 meer) en op tabak 1,1 mil
lioen meer), voorts de omzetbelasting
4,2 millioen meer) en de loodsgelden
55,000 meer)., terwijl minder dan
de raming bleven: de accijns op geslacht
186,000, op wijn 69,000, de couponbe
lasting 186,000, de rechten en boeten
van zegel 1,2 millioen, de rechten en
boeten van registratie 695/,000, en de
rechten en boeten van successie en2
662,000. De verdere verschillen ten op
zichte van de raming waren gering.
De gemeentefondsbelasting leverde tot
en met Juli 1939 voor den dienst 1938/39
67,9 millioen en voor den dienst 1939/40
29,8 millioen (v.j. resp. 60,7 en
26,8 millioen) en de opcenten op de
vermogensbelasting tot en met Juli 1939
voor den dienst 1938/39 6 millioen (v.j
eveneens 6 millioen). Deze inkomsten
strekken ten bate van het gemeentefonds
De inkomsten ten bate van het werk-
loosheidssubsidiefonds waren tot en met
Juli jl. 53,2 millioen voor den dienst
1938 en 40,2 millioen voor den dienst
1939.
Ten bate van het verkeersfonds brach
ten in Juli jl. op: de motorrijtuigenbelas
ting 2,2 millioen en de rijwiélbelasting
(Juli is de maand voor de aanschaffing
van nieuwe rijwielmerken) 3,6 millioen
Over de eerste zeven maanden van 1939
bracht de motorrijtuigenbelasting 16,9
millioen en de rijwielbelasting 3,7 milli
oen op.
WIELRIJDER STAK DEN WEG OVER
ZONDER UIT TE KIJKEN.
Aan de gevolgen overleden.
Gistermorgen heeft zich op den Drieberg
schenweg te Zeist een doodelijk ongeval
voorgedaan. De vijftienjarige P. W. van
Lint, wonende te Utrecht, kwam op zijn
fiets den Heideweg af en reed, zonder op
Naar het Engelsch
door
T. TEN HAVE— v. d. MADE.
36).
Gordon was in zijn element. Zijn licha
melijke conditie kon niet beter zijn dan nu
en als hij maar niet viel, dan ging de ander
eraan. Het bloed stroomde al over Slosson's
gezicht en een leelijke spleet misvormde
zijn onderlip.
Nu kwam Slosson aangerend met zijn
hoofd vooruit, als een stier. Gordon wacht
te hem af. Hij deed een pas op zij en gaf
den ander een harde pats achter zijn linker
oor. De man struikelde, doch wist zich
staande te houden. Vloekend vloog hij weer
op den boxer toe, doch halverwege moest
hp inhouden en hij gaf Gordon een harden
stomp in de richting van diens maag. Hij
miste echter zijn doel, doch de slag kwam
°P zij van Gordon's knie terecht. De pijn
benam Gordon even zijn bedaardheid en hij
sloeg er links en rechts op los, zoodat Slos
Eon viel. Hij greep Gordon's losse jas beet
cn klemde zich er aan vast, zooals een ter
rier aan een broekspijp. Ondanks de slagen,
die op zpn hoofd bleven regenen, liet hij
niet los. Dit was de eerste zet van zijn kant.
Toen kwam de volgende. Zijn andere arm
knelde hp om Gordon's rechter knie en een
oogenblik later spartelden beiden wild vech
tend op den grond.
Aan zijn boxtraining had Gordon nu niets
meer, dat wist hij. Hij wist ook, dat het nu
geen sportieve strijd meer was, doch niets
anders dan een onmenschelijke worsteling,
waarbij de een den ander trachtte geheel
of gedeeltelijk te verminken.
Het zat hem mee. Op het moment, dat
zijn kracht het grootst was, had hij zijn
handen vrij en hij greep naar de keel van
zijn tegenstander, juist toen deze in zijn
oor wou bijten. Daar was hij gelukkig
goed van af gekomen, want anders had hij
het voor de rest van zijn leven waar
schijnlijk met één oor moeten doen.
Maar het was nog niet afgeloopen. Hij
drukte het hoofd van den man tegen den
grond, terwijl zijn vingers diens keel om
kneld hielden. Maar Slosson hield zijn
handen niet stil.. Gordon voelde, dat ze
trachtten zijn keel te grijpen en hij kneep
nog harder.
„Ik zal je laten piepen, jou gemeen
varken", brulde Gordon. „Piep, of ik ram
mei je dood."
Maar de man kon onmogelijk geluid
geven met die handen om zijn keel ge
klemd. Hij hijgde. Plotseling grepen zijn
handen naar Gordon's oogen en hij stak
een vinger naar diens linker oog uit. Gor
don gooide zijn hoofd achterover, maar
durfde zijn prooi niet loslaten. Instinctief
had hij maar één verweer: hij deed zijn
mond open en beet als een wolf in de
hand, die hem trachtte blind te maken
Hij kreeg drie vingers te pakken en beet
door tot op het been. De man onder zijn
handen gaf een schreeuw en gleed slap
op den grond.
Gordon liet hem los. Met groote walging
gaf hp hem nog 'een schop in zijn ribben
en keerde zich toen van hem af.
HOOFDSTUK XIV.
Na den storm.
Gordon haalde diep adem. Hij veegde
het stof van zijn bezweet gelaat, zooals
het verkeer acht te slaan, den Drieberg-
scnenweg dwars over. De jongen: werd door
een uit Zeist komende auto gegrepen en is
ingevolge een verbrijzelden schedel over
leden.
HERDENKINGSPOSTZEGELS 100-JARIG
BESTAAN NED. SPOORWEGEN.
De directeur-generaal der posterijen, te
legrafie en telefonie maakt bekend, dat ter
herdenking van het 100-jarig bestaan van
de spoorwegen in Nederland bijzondere
postzegels zullen worden uitgegeven in de
frankeerwaarden van resp. 5 en 12% cent.
Deze postzegels, waarvan het 5-centsze-
gel (groen) de afbeelding draagt van een
locomotief, zooals vóór 100 jaren in gebruik
en dat van 12% cent (blauw) de afbeelding
van een modern electrisch treinstel, zooals
thans op het middennet der spoorwegen in
dienst zullen van 1 September t/m 31 Oc
tober 1939 worden verkrijgbaar gesteld.
De zegels zijn vervaardigd door den
kunstschilder en graficus G. V. A. Röling
en „uitgevoerd in rotogravure op hetzelfde
formaat als de weldadigheidszegels. Zij zul-
ien alleen „op verzoek" aan het publiek
worden verkocht.
Op de zegels zijn de bepalingen van toe
passing, welke gelden voor de gewone
postzegels, behoudens, dat de geldigheids
duur eindigt met 31 December 1939 en dat
de zegels, voor zoover zij na den termijn
van verkrijgbaarstelling op de kantoren
nog niet zpn verkocht, zullen worden ver
nietigd.
DE K LM. VERKOOPT DE
„LOCKHEED" AAN DE BRITISH
IMPERIAL AIRWAYS.
Om te voorzien in het tekort aan vlieg-
materiaal, veroorzaakt door eenige recen
te vliegongevallen, hebben de British Im
perial Airways, de Lockheed 14, PH-ASL
de „Lepelaar"', van de K.L.M. overgeno
men. De machine zal waarschijnlijk dienst
doen op de lijn LondenBerlijnWar
schau of LondenBoedapest.
De „Lepelaar" is een Lockheed Super-
electra en is voorzien van twee Wright-
Cyclone motoren elk van 800 pk. Aan dit
toestel zijn de nieuwste verbeteringen
aangebracht. Nog enkele maanden gele
den werd het voorzien van „slots", dit
zijn speciale gleuven in de vleugels om de
landingssnelheid te verminderen.
Het is de eenige Lockheed, welke de
K.L)M. voor het Europeesch verkeer ge
bruikt. Wel vliegen er geregeld vier ma
chines van dit type op de West-Indische
lijnen. De „Lepelaar" werd verleden jaar
door de K.L.M. in gebruik genomen en
na verschillende binnenlandsche vluchten
deed zij geregeld dienst op de lijn Amster
damManchesterLiverpool. Het is een
machine, die eenigszins buiten het gewone
type der K.L.M. valt, doch niettemin zeer
snel en bruikbaar is.
De voor den verkoop vereischte toestem
ming der regeering is verkregen en- de
aflevering zal heden plaats hebben.
TANDEMRIJDERS DOOR AUTO
AANGEREDEN.
Een vrouw overleden.
Na het ongeluk op den Driebergschen
weg, dat aan een vijftienjarigen jongen het
leven kostte, geschiedde gisteravond te
Zeist opnieuw een noodlottig verkeersonge
luk.
Op den Utrechtsche weg, in de richting
Utrecht, reed een echtpaar op de tandem
bij vergissing op het wandelpad, rechts van
den weg. Toen de berijders hun fout be
merkten, staken zij, vermoedelijk zonder
voldoende acht te geven op het verkeer,
den drukken verkeersweg over, waarbij zij
werden 'gegrepen door een hen achterop
rijdende auto. Man en vrouw, beiden om
streeks zestig jaar, werden zeer ernstig ge
wond. De vrouw bezweek spoedig aan haar
kwetsuren. De man werd naar het zieken
huis vervoerd. De tandem werd vernield. De
auto werd beschadigd.
MEISJE BIJ HET BADEN VERDRONKEN
In een draaikolk terecht gekomen.
Gistermiddag is de elfjarige Martha Hui-
nnga bij het baden in de rivier de Reest te
De Wijk verdronken. Met eenige school
vriendinnetjes had het meisje zich in het
water van de Reest, dat tengevolge van den
regenval van enkele dagen geleden vrij
hoog staat, begeven. Zij geraakte in een
draaikolk en verdween in de diepte.
EEN BLAFFENDE KRAAI.
Na zijn sensatie van het spookhuis, dat
zoovele tongen en pennen in beweging heeft
gebracht, beleeft het landelijke dorpje Nig-
tevecht thans de verrassing van eèn
blaffende kraai. Ongeloovige Thomassen
kunnen zich er van gaan overtuigen en zij
zullen tot de ervaring komen, dat hier in
derdaad niet van een grapje sprake is. Hoe
die zeker niet-alledaagsche vogel de kunst
van zich op hondsche wijze te uiten, eigen
heeft gemaakt, vereischt eenige ophelde
ring.
Het vorig jaar woonde in de pastorie der
Gereformeerde kerk te Nigtevecht wel
ke sinds geruimen tijd geen eigen predi
kant bezit de familie R., die, behalve 3
kleine hondjes, ook een tamme kraai bezat.
Die hondjes speelden altijd in den grooten
tuin, in gezelschap van de zwart-gevederde
vriendin en de verhouding liet niets te wen-
schen over.
In het afgeloopen winterseizoen verhuis
de de familie R. naar elders en nam de
hondjes mee, maarde tamme kraai
moest achterblijven. Deze zwierf toen in
Nigtevecht en de onmiddellijke omgeving
rond. Aanvankelijk bemerkten de dorpelin
gen niets van den vogel, die er klaarblijke
lijk wel in slaagde, zelf den kost op te ha
len. Maarop een goeden dag hoorde
men eensklaps uit een der zware oude boo-
men, waaraan Nigtevecht zoo rijk is, een
luid geblaf. Begrijpelijkerwijze meende men
eerst, dat een hondje, op de een of andere
onverklaarbare manier misschien wel
door baldadige jongens in den boom was
gezet. Een onderzoek werd ingesteld en
toen kwam aan het licht, dat het de ex-
tamme kraai was, die het-geblaf liet hoo-
ren. Blijkbaar had de kraai van haar luid
ruchtige 3 vriendjes, al spelende, het blaf
fen geleerd.
Sindsdien is de mare van de blaffende
kraai van mond tot mond gegaan en zij, die
er eerst niet aan wilden gelooven, moesten
tenslotte toch wel tot de conclusie komen,
dat inderdaad een nieuwe attractie in de
Nigtevechtsche boomen te beluisteren valt.
Zou de vogel zijn vroegere vriendjes te
rug willen roepen? (N.R.C.)
VIER NEDERLANDSCHE TOURISTEN
IN BERGEN VERDWAALD EN GERED.
Vier Nederlandsche touristen waren bij
het beklimmen van de Piz Lumbreda in
Graubünden verdwaald geraakt. Aan een
van hen gelukte het met veel moeite het
dorp San Bernardino te bereiken. Van
daar vertrok een reddingscolonne, die
Donderdagmorgen de touristen ongedeerd
beneden heeft kunnen brengen. Zij had
den den nacht in de open lucht moeten
doorbrengen.
TWEE DUITSCHE STOOMSCHEPEN
TIJDENS MIST AAN DEN GROND
GEVAREN,.
In den afgeloopen nacht is het met
stukgoederen geladen inkomende Duitsche
stoomschip „Goldenfels" op den Nieuwen
Waterweg tijdens mist bij den Noordwal
aan den grond geloopen. Het schip heeft
een anker met ketting verloren. De
„Goldenfels" is naar Rotterdam opge-
stoomd.
Het Duitsche stoomschip Tilsit" even
eens binnenkomende is even boven Maas
sluis in aanvaring geweest met een tot
nu toe onbekend schip. De sleepboot
„Blankenburg" heeft de „Tilsit" naar den
Noordwal in den Nieuwen Waterweg ge
sleept en aan den grond gezet. De ruimen
2 en 3 zijn half vol water geloopen. Men
heeft de plaats van het lek nog niet ge
vonden. Het schip wordt gelost.
Gij kunt niet beter doen, mijn kind,
dan het beeld uwer moeder in uw hart
bewaren, als iets kostbaars, onveran
derlijks en heiligs, dat u als een be
schermengel zal terughouden van alles
wat harer onwaardig is.
iemand dat haast onbewust doet na een
groote inspanning. Zijn oogen bleven
echter op zijn verslagen tegenstander ge
richt. Toen ging hij wat onzeker op zij
en raapte zijn vilten hoed op. Daarna
streek hij met zijn vingers door zijn haar
en zette zijn hoed op, steeds strak het
voorwerp van zijn afkeer aankijkend.
Hazel staarde ook oplettend naar de
beweginglooze gestalte van David Slosson.
Hij lag doodstil. Een vage angst bekroop
haar.
Gordon ademde nu weer normaal, maar
zijn oogen bleven angstig. Hij liep op de
uitgestrekte gedaante toe, bleef staan,
zuchtte van verlichting en begon te lachen.
„Best", riep hij uit, tot niemand in het
bijzonder het woord richtend.
Hazel begreep, dat ook Gordon een
oogenblik lang hetzelfde had gevreesd. Nu
ademde ook zij opgelucht.
Toen keek zij op naar den overwinnaar
met een uitdrukking van onzegbaar groo
ten dank in haar oogen. Gordon keek een
andere richting uit, zoodat ze niets be
hoefde te verbergen.
Gordon's aandacht was bij de paarden
Een vreemde schroom weerhield hem er
van naar Hazel toe te gaan. Hij voelde
geen trots over zijn overwinning, enkel
spijt tegenover haar over het voorgeval
VOORDE PU.P
Dobbelmannlekker/ man I
(Ingez. Med.)
Abonnementen en Advertentlën voor dit
blad worden aangenomen door den Agent
l'/i. VERDL MNDE BEER/
MARKTCONCERT EN STADHUIS
BELICHTING.
Er was gisterenavond een zeer groote be
langstelling voor het concert van het Mid-
delburgsch Muziekkorps en dat zoowel van
talrijke op het eiland vertoevende vreem
delingen als van stadgenooten.
Het was ons aangenaam weder uit den
mond van gasten te mogen vernemen: „wat
een goed korps hebt U hier".
Ook spraken zij hun'groote waardeering
uit over ons stadhuis en de belichting daar
van en gaven blijk ook andere bijzonderhe
den van Middelburg met belangstelling te
zullen gaan in oogenschouw nemen.
Zooals reeds gemeld, speelt het Middel-
burgsch Muziekkorps Zaterdagavond weder
op de Markt.
Zondagmiddag geeft het de derde Abdij-
uitvoering in dit seizoen.
HET ORANJEFEEST TE SINT-LAURENS.
De verwachting inzake het weder is gis
teren wel geheel uitgekomen en het Prin-
sesjefeest op Sint-Laurens is tot het einde
toe door prachtig weder begunstigd.
In de morgenuren heerschte er op het
feestterrein bij de ruïne reeds een groote
opgewektheid bij allerlei wedstrijden voor
de kinderen, te veel om op te noemen.
Om 1 uur stonden vele keurig versierde
paarden op Brigdamme opgesteld en ging
het in optocht naar het terrein aan den
Schotelweg, waar stoeltje rijden op de ver
sierde viervoeters plaats had.
Om half drie werden de feesten op het
terrein bij Brigdamme voortgezet voor de
ouderen en voor de jongens is er bij spriet-
loopen, tonnetje steken, vischhappen en
fietsen met bessenmanden smakelijk ge
lachen.
De meisjes hebben o.a. ook bij den stoe
lendans de lachspieren der aanwezigen in
beweging gebracht.
Precies op het vastgestelde uur, half zes,
waren deze wedstrijden afgeloopen en kon
den de verschillende commissies met het
uitreiken der prijzen aanvangen. Wij kon
den de eerste prpswinnares van den stoe
lendans, het jongste portret van Prins Bern-
hard en zijn kinderen aanbieden: nml. ons
nummer van gisteren.
Het avondfeest begon met opstellen van
lene. Sunset en Slosson's paard stonden
een eindje verder rustig samen te grazen
en het gevecht had hen geen moment ge
stoord. Lady Jana stond alleen wat
verderop en lette op niets en niemand,
alsof ze zich had afgekeerd van hetgeen
ze had gezien.
Gordon bond het huurpaard aan een
struik vast, en reed op Sunset weg om Lady
Jane te halen. Toen hij terugkwam, be
woog de man op den grond zich.
Eén blik op hem was voor Gordon vol
doende voor wat hij weten wou. Hij liep
naar Hazel toe en zwijgend hield hij Lady
Jane vast, zoodat ze op kon stijgen.
Hazel ontweek zijn oogen, maar niet
uit koelheid. Ze vreesde dat haar blik
hem datgene zou verraden, dat ze hem
niet wou laten blijken. Ze was zeer ont
roerd. Deze man had haar geholpen met
zijn groote mannelijke ridderlijkheid. Ze
voelde, dat ze dit van hem had kunnen
verwachten.
Gordon keek intusschen naar David
Slosson, die alweer overeind zat. Toen
Hazel in het zadel zat liep hij op hem
toe en zei koud:
„Als je nog meer wilt hebben, kun je
't krijgen. Maar als je ooit nog eens het
hart hebt om op Buffalo Point of op de
boerderp te komen, vermoord ik je!"
David Slosson antwoordde niet. Hij keek
de andere twee na, toen ze wegreden en
de haat op zijn gezicht voorspelde weinig
goeds voor hun toekomst als htf zijn kans
schoon zou zien.
De paarden draafden voort en hun be
rijders zwegen eenigen tijd. Er was een
eigenaardige schroom tusschen hen beiden
gekomen. Er was zooveel te zeggen en uit
te leggen. Geen van beiden wist recht,
hoe of waar te beginnen, zoodat ze al
tamelijk dicht bij huis waren, toen Gor
don's gevoel voor humor de overhand be
haalde. Ze lieten hun paarden stapvoet?
loopen, om de dieren wat bij te laten
komen.
Gordon keerde zich half om in het
zadel; zijn blauwe oogen lachten. „Nou?"
vroeg hij.
De kinderlijke zachtheid van zijn vraag
was voor Hazel voldoende om over de
pijnlijke spanning heen te komen. Hij had
haar weer geholpen, maar ditmaal tegen
haar tranen.
Ze lachte tegen hem met een vochtig
waas van ingehouden tranen voor haar
oogen.
„Ik denk, dat Sunset wel een grooten
hekel aan dezen weg zal hebben", zei
Gordon, zijn uitertse best doend om on
gedwongen te zijn. „Hij verdiende niet,
dat hij er zoo van langs kreeg als daar
straks."
„Arme Sunset", zei het meisje zacht.
„Kan hij loopen?"
„Of hij loopen kan. 't Is gewoonweg een
expressetrein."
Gordon's lach klonk Hazel als muziek
in de ooren en haar laatste spoortje van
tranen verdween. Het was anders op hét
nippertje geweest. Ze had tijdens het ge
vecht willen lachen en schreeuwen tege
lijk. Daarna had ze willen uithuilen en
nu was ze blij naast den man te mogen
rijden, die in haar oogen een held was.
„Ik moest Sunset eigenlijk mijn excuus
aanbieden", praatte Gordon door, „en u
eigenlijk ook. Ik vrees, dat ik u een naar
schouwspel heb bezorgd. Ik wou, dat ik
die vingers van dien vent er niet bijna
had afgebeten, 't Is beestachtig. Maar
anders waren mijn oogen eraan gegaan".
(Wordt vervolgd):,
