ZEEUWSCH
ZONDAGSBLAD
l
Lof der Zotheid
predicatie
m m mtr
VAM DE PROVINCIALE 2EEUVSCHE MIDDELDUDGSCHE-COUDAhT!
in i
1JI¥
KORTE
ZEEUWSCHE KRONIEK.
DAEGELIKSE DIENGEN
UIT EEN OUD KOOKBOEK.
DAMMEN EN SCHAKEN.
De
UW. NAASTE.
Een theoloog vraagt aan Jezus:
wie is mijn naaste, dien ik moet lief
hebben? Waarop Jezus vertelt van
den barmhartigen Samaritaan. Er
ligt een man langs den weg, halfdood
geslagen, uitgeschud, naakt. Een
priester komt voorbij en laat hem lig
gen. Een leviet dito. Eindelijk een Sa
maritaan, die zich hartelijk medelij
dend over dien stakker heenbuigt en
afdoende helpt. Jezus vraagt: wie van
deze drie priesterleviet, Samari
taanis de naaste van den man, die
onder de roovers gevallen was? Ant
woord: die barmhartigheid aan hem
gedaan heeft. Vreemd. Men zou
zeggen: mijn naaste is de mensch aan
wien ik iets goeds kan doen, zoo'n
stakker langs mijn weg. Neen, zegt
Jezus, het is andersom. Uw naaste is
degeen, die aan u barmhartigheid be
wijst.
Ik kom op mijn fieren tocht een
grauwen kerel tegen, die zijn hand
ophoudt. Stakker denk ik, en wil
hem wel wat geven. Mijn naaste. En
deze man bewijst mij nu barmhartig
heid? Inderdaad; want hij herin
nert mij aan het schorrimorrie dezer
wereld, waarmede God zich wel heeft
willen bemoeien, aan de bedelaars
handen, die Hij vult met goud. De
schooiershand wordt aldus voor mij
tot de hand van den Samaritaan, die
mijn wonden heelt. Het beetje goeds
dat ik, bewogen over de tijding, welke
voor mij in die opgehouden hand ligt,
terug kan doen, is slechts een verre
schijn van de groote barmhartigheid
van God, die zich ontfermt over on
dankbaren en boozen als b.v. die
grauwe kerel en ik.
Wie echter in den bedelaar op zijn
weg niets vermag te zien dan een las
tig mensch, die werke zich op tot
barmhartigheid. Zooals Jezus aan het
slot van de gelijkenis zegt: doe gij
desgelijks. Help, waar gij helpen
kunt, met aandachtig medelijden. Dan
zult ge een mensch in nood zien. En
wie diep kijkt in een mensch in nood,
die ziet zichzelf. Die ziet zichzelf lig
gen, halfdood, uitgeschud, naakt
En dan is er, dit is zeker, de groote
Barmhartige Samaritaan onzichtbaar
over ons heen gebogen.
F.
OPSCHRIFTEN OP UITGANGBORDEN.
Vroeger hebben wij over de Middelburg-
sche huizennamen geschreven, omdat op
vele huizen weer de oude namen prijken.
Wij hebben toen o.a. gezien, dat vele gebou
wen, waarin een ambacht of nering werd
uitgeoefend, een naam hadden, welke hier
op betrekking hack b.v. „Het Wittebroods
kind", „De gouden mortier", „De gaper",
„De gortmolen", „De gouden schoen", enz.
Niet alleen de winkel maar ook de werk
plaats, soms tevens winkel, grensde aan de
straat. Meer naar achter bevond zich het
woonvertrek, waar het bijna altijd duister
was, omdat het daglicht niet voldoende kon
binnendringen. Dit werd bovendien ook be
lemmerd door een luifel.
Daar de koopwaren slecht achter de klei
ne ruitjes konden worden uitgestald, wer
den zij buiten onder de luifel te koop ge
steld. Meestal noodigden een tweetal stoep
banken den voorbijganger uit even te rus
ten. Ook kon hij met den ambachtsman, die
voor het geopende raam zijn werk verricht
te, een praatje maken. Was het een schoen
maker of soms alleen maar een schoenlap
per, en had deze dus niet veel werkruim
te noodig, dan was de werkplaats het pot
huis, meest op den hoek der straat staan
de.
De tipeerende naam van den winkel
stond op den rand van den luifel of op een
uithangbord. Niet zelden was hierop een
schilderijtje, waarvan de kunstwaarde niet
hoog was. Zie b.v. het „wittebroodskind" in
de Noordstraat, Middelburg. De oude uit
hangborden ontsierden echter niet het
straatbeeld, zooals thans de vele en groote
reclameborden.
Door de moderne winkelramen met de
reusachtige spiegelruiten zijn de gevels van
vele oude gebouwen verknoeid. Het onder
ste deel vloekt tegen het,bovenste. De oude
uithangborden passen ook niet meer bij den
nieuwen winkel nog veel minder de op
schriften in rijm.
Vaak stond er op het uithangbord een
twee- of vierregelig vers geschilderd. Men
had vroeger meer den tijd om dit eens rus
tig te lezen, al is, vooral in onze oogen, de
poëzie vaak beneden peil. Vele opschriften
toonen, soms op vermakelijke wijze, aan,
dat ons volk bij den Bijbel leefde en ook
feiten uit de vaderlandsche geschiedenis in
gedachtenis hield. Het een en het ander
sloeg op den naam der koopwaar of van het
beroep als een tang op een varken.
Ziehier enkele voorbeelden uit Mid
delburg.
Bij een kaarsenmaker, wiens winkel
Prins Willem van Oranje heette:
„Hier in Sijn Hoogh. Heer prins Willem
[van Oranje,
„Gesproten uit het Huis der helden van
[Almanjej,
„Baron van Breda, Heer van Vlissingen
[en Ter Veer,
„Verkoopt men kaarsen, olie en smeer."
Een besteedster op de Dwarskade
schreef:
„Doe (Toen) Jacob meer bij Rachel
[sliep, werd Lea jaloers.
„Hier besteedt men meisjes en
[minnemöers."
Boven een breischool kon men lezen:
„Hier woont Jannetje Simons jonge
[dochter met eere,
„Sij braait kousen voor de lui en houdt
[ook jonge dogtertjes om dat te leeren
Boven een ijzerwinkel, Tromp geheeten
stond:
„In Tromp, die Spanjaards vloot in
[Duins versloeg .met lof,
„Doe keerde hp verheugd weer na (ar)
[het Hollands hof,
„Daar hij werd van den prins met
[groote vreugd ontvangen.
„In d'ijzerwinkel van Tromp verkoopt
[men hengels, spijkers, schoppen en
[tangen",
Op een anderen winkel:
„Jephta, die den slag verwon
„En blonk door deugd gelijk de zon,
„Liet om een woord zijn dogter slagten.
„Hier verkoopt men domme kragten."
Een drogist schreef onder het bekende
beeld van den gaper:
„Gp gaapt naar mij: ik gaap op U
„Schoon dat mijn wezen heeft een gruw.
,,'k Ben, als gij zien kunt, zoo geschapen
„Geiyk de Gounaars, die staag gapen".
Voor het Giethuis las men:
„Hier in het klokhuis wordt het
[grofkanon gegoten,
„Dat aard en zee en lucht doet beven
[voor sijn kragt,
„Wanneer het uitbraakt, 't geen het
[lichaam heeft besloten,
„Dan proeft spn vijand eerst dien
[onweerstaanbro» magt.
Een vers op een uithangbord in V e r e
luidde:
„Jonas was in den buyk van den
[Wallevis drie dagen en nagten.
„Evenwel behield hem de Heer hem
[nog in gedagten.
„Ik wensch, dat ik van hem mag worden
[soo bemind.
„Hier verkoopt men tot ieders gerief
[best linnen, garen en lint.
In Vlissingen had men een goeden
kijk op het leven door het opschrift:
„D'opiniën der menschen regere de wereld".
Ook de volgende twee geven daarvan ge
tuigenis. Zoo staat nog in de Nieuwstraat
onder de afbeelding van de zon:
„Het is voor menig mensche grote pine,
„Dat hi de sonne in water siet schine."
En als tegenganger hiervan onder 't
beeld der maan:
„Het is voor den zeeman gheen pine,
„Dat hi de mane bi nachte siet schine."
Doch waren er in de Scheldestad ook rij
men van minder allooi, zooals 't volgende
boven een winkel:
„In de oude prins Willem, die te Delft
[is doorschoten,
„Maakt men, tot ieders gerief, haken,
[boomen en allerhande beperkte go
tten".
Een keezeböogerd zou 'k nie' willen a'
was 't, da' 'k 'n gratis kadoo kreeg. Bel,
mènsen-kinders, die je voe' je sjagrien.
Ons dan één bóom vroege röoie en een
bóompje zwarte, klerken.
Ieder jaer 'ange ze ollebei stampvol, en
'oevee' dienk je, da' 'k er van 'ehad van
die vroege? Tiene en vlie jaer twêe-e.
Twinteg spreeuwen glieke in dien êenen
boom. Ze geve' nerregenst om. Om gin
veugelverschrikker, om gin rammelen mie'
bussen en nie' om blienkende spiegeltjes.
Eén voer één dóodsehiete, dat zou 't
eenegste middel weze. Mae' je kun' toch
nie', dag voe' dag, een paer weken an een
stik, mie' 't geweer bie de keezeböom stae'
En 's ochens om olf viere bin z' a present
'öor en 's aevens om negen uren, a ik de
veinsters toedoe-e, dan zitte ze nog lusteg
te fluiten! de maerels dan. 't Is een ver
driet.
Die zwarte, dat is nog een jonk boompje.
Die de veugels 't êeste jaer dat er een
bitje van betêekenisse an-'ienge ok 'emand.
Toen me ouwe gerdienen bewaert, en
't are jaer oal de takken doe' mee bewon-
ne. Noe bleve ze 'r of. En die keezen riepten
toch zóevee' lekker an Ons proefden a
is, zö noe en dan, mae' ze waere nog nie'
wat je noemt en noe wouwe me ze dan toch
is nie' olf rauw opete. Dae', op een ochend,
kom ik er wee' bie, en daer 'öor ik een ge
brom, zonder op-'ouwen. Ikke is gekeke.
Eest docht ik: bin dat noe zukke groote,
brune vliegen? Mae'wat raai je? Dae' was
ter een zwerm wilde bie-en in-'evoalle.
Afö'n: twi daegen naedien was ter gin één
meer ongeschonde. En 't derde jaer om noe
mae' kort te gaen, toen zat het vergeve
van de zwarte mieren. Die bin der toen
mee gaé strijke. Ik is 'eleze, dat er in
Amerika een perfesser uut-'erekend eit,
dat de ménsen op den duur vernietegd zul
le worre deur de insekten. Mae' dat weet
ik toch nog zö net nie'. Ik wè' op-'emerkt:
'oe kleinder ontuug a 't is, 'oemeer eksem-
plaren je eit. Mae' me kun' toch sproeie,
Marie Corelli zeiden dat ok in „de
Smarten van Satan": „er is maar één zon,
doch mpten krioelen in een kaas".
Zie bedoelden dat natuurlik nie' letter
lik. Ze mêenden dat er een 'êelen 'óop min
dere soort is, die a bie mekare krupe en
d'r liefje goeddoe-e, tegen één fersoenlik
méns en die staet dan allêene vanselft. Ja,
zö ei ieder z'n lot.
Mae' noe bin 'k wee' van m'n onderwerp
of-'erocht. Da' 's dan een ongelokkeg werk
mee mien. Ik zeiden: dat weet ik nog zö
net nie'. Kiek is 'ier: ik dienke oltied mae'
over die twi puten, die èi ieder in een êem-
mer mie' kerremelk viele. Je kent 'n ok wè'
zeker? Ie ei temissen een langen baerd. Die
puut nie, vanselft: die mop.
Voe 't geval dat er nog is één dit mocht
leze, die a 't nie' weet, wi' 'k het nog wè'
even zegge: den êene puut gaf de moed
op en die verdronk; den aren bleef zwem-
me en plöotere totdat 'n die melk 'ekernd
en toen gièng 'n op de dotte beuter zitte.
Vadder gae' 't verhaal nie', maer ik dienke,
a' je 't noe oal wil wete, dat 'n zö een
sproenk kunne nemen eit, dat 'n wee' in de
wei-e terechten kwam.
Dus, wat a noe die insekten betreft, zou ik
zegge: nóóit de moed opgeve; laet jie die
perfester dan mae' klesse'.
Doet een liemband rond den bóom, tegen
de mieren; zoekt de nisten van de wilde bie-
en op en steek ze in brand; 'ang gröote
netten over je keezeböompje en de veu
gels, die a ter onder krupe: niep ze fien.
Dan ze klaer.
Liek a je weet, werk ik ok nogal is graag
mee geliekenissen. Dat eit ok awee' z'n be-
zwaeren. Wan' noe bin der ménsen, die a
dienke, dat er overoal wat achter zit. Pol-
letiek, begriep je? Ik spreke vanselft oltied
in 't algemeen. Voe' de zeker-'eid 'k noe
voe gewente 'enome, om 't nog is over te
lezen en te bedienken ofdat er toevalleg is
gin méns in de buurte is, daer a 't net toe-
passelik op is. Dat 'k noe ok wee' 'edae en
jawel: 't is bekend genoegt dat de Romse
'uusouwens grotter bin as de andere; meer
kinders, meer kiezers, meer leden overoal
in. Dus mie' die groote zwerm insekten
'oef je nie' te vraegen wien a ter bedoeld
wordt. Maé': nét nie, weet je.
Een méns is gin insekt. Die kan wer is
een stuitje mie' de kóoie meedrusse maer ie
ei z'n redelik verstand. En noe magge der
vee' weze, die a dat nie' gebruke, dae' bin
der toch ok genoegt, die a wè' degelik vol
gens d'r geweten en d'r verstand te werke
gae'.
Om een voorbeeld te noemen, en
omda' 'k noe wè' bepaelde personen op 't
öoge za' 'k man en paerd noeme, ik
wist van 't voorjaer a', dat er op Oetjes-
duum zegge óns dikkels, mae' 't is
kerke vier prottestanten in de Raed zou-
we komme, ondanks dat er meer Romse
kiezers bin. Een stik of twelleve van Kwi-
damme dat 'edae' uut protest, omdat de
pastoor zö vóór de benoemege van de prot-
testanfe burgemêester was. Wan', m'n
zegsman zei: „óns worer van da' me z o
bin oltied voor-'ehouwe, da' me die van
ónze kerke vóór motte trokke en noe staet
'n dae' zelft van: ik heb je lief, ik heb je
lief". Dus ik wil mae' zegge: de pastoor ei
de kiezers ok nie' an een touwtje; a pitje
bie paeltje komt, doe ze dat a ze zelft wil
le', en dat a volgens ulder gedachten goed
is.
Noe was dat in dit geval dan noe vol
gens mien gedachten, juust nie' góed.
Dat die van Kwidamme liever een bur
gemêester van d'r eigen gelóóf 'ehad dat
is te begriepen. Mae' die nieuwe burgemees
ter wier dat automatisch, omdat 'n a' reeds
sikkeretares was en der besloten is om dat
bie mekare te doen. Dat was de pastoor z'n
schuld nie'; daer G. S. toe beslote. Dat
gaf trouwens glad niks, wan' deur d'r vier
raedsleden ze twi romse wet-'ouwers, dus
toch oalles te zeggen. Dus zö zie je, a' je
zelft voe' rechter wil gae' spele en straffe
uutdêele: dat gae' nie' góed. Noe de prot
testanten 't roer wee' vast.
Die ménsen beter wat meer vertrouwen
kunne tóone in d'r leider. Zö 'n man kiekt
ommest vadder as den dag van vandaege.
Het is nog steeds een waer spreekwoord:
eendracht maakt macht, tweedracht
breekt kracht. Op Oetjeskerke ze den
lesten tied een nieuw, ze zei-e: óns worre
nie' 'eregeerd deur B. en W„ mae' deur B.
en P. Dat kun ze dan noe wee' uutdoe-e.
Noe nog is even glad wat anders. Ik bin
eigeluk beschaemd da' ik zö'n ouwe mog
verteld van die puten ken je den
dezen a?
„Wat is het tegenovergestelde van een
moord-Griet „Een sof-Jet". Ha-ha-ha-ha-
ha
Freek Hóógstee.
KARSSETAARTJES.
Legt de gemaakte korst in de pannetjes,
doet daar wat gestoote kaneel boven op, en
dan de geconfyte karssen, en dan met ge
stoote kaneel bestrooid, en wat dunne
reepjes van de taarte korst daar op gedaan,
en in de taarte pan met wat vuur onder en
boven laaten bakken is zeer goed.
In veel plaatsen is er een herberg, die
„De Zwaan"heet. Hier volgt de verklaring
door het volgende opschrift:
„De Zwaan voert ieder kroeg zoowel in
[dorp als stad,
„Omdat hij altijd graag is met den bek
[in 't nat".
Wij betreuren, dat vele oude dingen ver
dwenen zijn, maar dat rijmen als de voor
gaande niet meer boven winkels, enz. zijn
te lezen, hierover zal niemand rouwig zijn.
Wij deelden ze alleen mede om iets van den
geest uit den vroegeren tyd te laten zien.
Niet alleen in Zeeland was die zoo, maar
in geheel ons land.
Voor één vers willen wij echter een uit
zondering maken, omdat de inhoud waar is
en waar blijft. Het is daarom niet verdwe
nen. Het is te lezen te Middelburg op het
uithangbord van den bekenden winkel „Den
Zoeten Inval" op De Burgt.
„In Den Zoeten Inval.
„In 't quaet te vallen is eerst zoet,
„Doch het verandert ras in roet.
„Maar deze Inval kan ijder gerijven.
,„Gij geeft geld. Ik waar,
„Elk kan hier eerlijk blijven".
R.
(Nadruk verboden).
B. J. d. M.
REDACTEUR: J. M. MULLIé, Middelburg.
o
HET DRIEHOEKSTORNOOI TE
OOSTENDE.
Een zoogenaamde driehoekswedstrijd, ge
speeld te Oostende op 18 Juni j.l., heeft op
een gewone massa-kamp, verschillende
voordeelen. Het feit, dat van te voren het
aantal deelnemers bepaald is, en event, de
namen bekend zijn, maakt de organisatie ge-
makkelpker. Juist voor een groep als b.v.
de Zeeuwsche, welke steeds is samengesteld
uit spelers der verschillende aangesloten
clubs, is het wenschelijk, dat elke vereeni-
ging te voren weet hoeveel en welke spe
lers moeten worden aangewezen. Bovendien
zit er meer spanning in een dergelijken
wedstrpd.
Het tornooi te Oostende was een groot
succes, en het is waarschijnlijk, dat in de
toekomst meer driehoekswedstrijden zullen
worden georganiseerd. Reeds overwegen de
Vlamingen, om de ontmoeting Vlaanderen
Zeeland, om te zetten in een wedstrpd
VlaanderenZeelandN oord-Brabant.
Wat het resultaat te Oostende betreft,
kunnen de Zeeuwen tevreden zijn. Hun
punten-aantal deed voor dat van België
niet veel onder. Wonnen de Belgen, waar
onder zeer sterke spelers (vreemdelingen)
waren resp. met 137 en nogmaals 137
van Frankrijk en Brabant, de Zeeuwen
wonnen met 128 van Frankrijk.
Noord-Brabant had sterker kunnen op
komen, maar ook de Zeeuwsche ploeg was
nog voor verbetering vatbaar. De Fran-
schen wgren ongetwijfeld de minsten. Men
verzekerde ons ook, dat het schaakspel in
Noord-Frankrijk nog lang niet de vlucht
heeft genomen als in Nederland. Toch
neemt de belangstelling den laatsten tijd
toe, en bij goede organisatie is er zeker
veel te bereiken. In Oostende werd in ieder
geval aan sommige borden door de Fran-
schen goed partij gegeven.
Thans een tweetal partijen uit dezen wed
strpd:
Bord 1.
Wit: BOUTTEVILLE (Frankrijk).
Zwart: J. M. MULLIé (Zeeland).
1. d2d4 d7d5 2. Pgl—f3 Pg8—f6
3. g2g3 b7b6 4. Lfl—g2 Lc8—b7
5. 0—0 e7e6 6. Lel—f4 Pb8—d7
7. Pbld2 Lf8e7 8. c2—c4 0—0
9. Tal—cl d5xc4 10. Pb2xe4 Pf6—d5
11. Pf3e5 Pd7xe5 12. Pc4xe5 Le7—d6
13. Pe5d3 Pd5xf4 14. Lg2xb7 Pf4xd3
15. Ddl X d3 Ta8—b8 16. Lb7—e4 g7—g6
17. Dd3—a6 Dd8—f6 18. e2—e3 e6—e5
Stelling na 18e6e5.
8
7
6
5
4
3
2
1
19. d4d5? h7h5
21. Le4g2 f7—f5
23. Tel—c3 a7a5
25. Lh3e6t Kg8—g7
27. Kgl—hl g6—g5
Remise gegeven.
Bord 5.
Wit: VANHEEGHE
Zwart: J. BONNET
1. e2e4 e7e5
3. Lfl—c4 Pg8—f6
5. a2a3 d7d6
7. 0—0 Lc8d7
9. Pf3h2 Tf8e8
11. Tf 1 x f4 Pc6e5
13. Tf4—f2 c7c6
15. La2 xe6 f7 X e6
17. Kgl—hl Pf6h5
19. Df 1 x f2 Ph5—f6
21. Lel—d2 TaS—f8
23. Pd4—f3 e6e5
25. Tal—fl Pf6—h7
27. Ld2xf4 Tf8xf4
29. Pfl—e3 g7g6
31. Pd5x e7 Dd8xe7
33. Pf3h4 Kg8g7
e f g h
20. Da6e2 Df6—g7
22. e3e4 f5—f4
24. Lg2—h3 Dg7—f6
26. De2—f3 Tf8—h8
28, g3xf4 e5xf4
(Frankrijk).
(Zeeland).
2. Pgl—f3 Pb8c6
4. d2d3 Lf8—e7
6. h2h3 0—0
8. Pbl—c3 a7a6
10. f2—f4 e5xf4
12. Lc4a2 Pe5—g6
14. Ddl—fl Ld7e6
16. Pc3—e2 Te8—f8
18. g2g4 Tf8xf2
20. Pe2d4 Dd8—d7
22. Df2g3 c6c5
24. b2b3 h7h6
26. Tflgl Pg6—f4
28. Ph2—fl Dd7d8
30. Pe3d5 Tf4—f7
32. Tgl—g2 De7—f8
34. Tg2e2 Ph7—g5
mimi
De nieuwe hoffelijkheid.
Wie durft er nog beweren dat de beleefd
heid van de menschen er niet grooter op
wordt? Toen Cooper het ongeluk had, als
chauffeur van een vrachtwagen de auto
omver te rijden, waarin de bejaarde konin
gin Mary van Engeland was gezeten, en hp
haar schuldbewust bloemen had gestuurd,
ontving hp een brief van Hare Majesteit
waarin zij hem bedankte en tevens de hoop
uitsprak, dat hij van de aanrpding geen
kwade gevolgen had overgehouden. Een
prachtig koninklijk voorbeeld. Hoevelen
zullen het navolgen. Wij méénen wel eens
te hebben gehoord van aanrijdingen, waar
bij de partijen minder hoffelijkheid jegens
elkander aan den dag legden, ja, elkaar
zelfs b ij n a een kwaad hart toedroe
gen
Maar het koninklijke geval is niet het
eenige.
„Het vonnis luidde: vier weken gevan
genisstraf. De verdachte bedankte op hof
felijke wpze."
Zoo luidt de slotzin van een dezer dagen
door ons gelezen rechtbankverslag; de zaak
ging over een onbetrouwbaren gids, die in
plaats van (gelijk zijn plicht was) een ge
zelschap Belgen te begeleiden naar Mar
ken en Volendam, de toeristen bedriegelpk
in den steek liet en met de kas, die hem te
onzaliger ure was toevertrouwd, zijn abnor
maal grooten dorst leschte.
De oneerlpke, ofschoon dorstige gids boot
ste door zijn hoffelijke houding jegens den
rechter die hem den noodigen tijd oplegde
„om over zijn misdrijf na te denken" (zoo
als dat zoo grappig in de rechtbanktaai
heet) onbewust een verheven voorbeeld na.
en wie weet of het hem niet nu en dan een
extra sigaret van den cipier oplevert.
Maar over het materieele voordeel van
beleefdheid willen we het hier heelemaal
niet hebben. Het tweede voorbeeld heeft
ons sterker getroffen dan het eerste. Van
koningin Mary zal niemand iets anders dan
een ridderlpke houding jegens dengeen die
haar leed had berokkend hebben verwacht.
Het tweede geval echter is een streep aan
den balk.
Het is bepaald iets om over na te den
ken.
Inderdaad wp kunnen het leven onein
dig veel prettiger maken, voor onszelf en
voor anderen, door ook onzen tegenstan
ders, tegenvoeters, rivalen en vijanden een
vriendelpk gezicht te toonen.
Stel u wordt door een onmenschelpken
principaal zonder eenige aanleiding aan den
dijk gezet. Uw normale reactie zal zijn,
eerst een honingzoeten brief te schrijven en
aangezien hij er niet van af te brengen is
hem vervolgens de huid vol te schelden en
zooveel kwaad van hem om u heen uit te
strooien als u maar kunt. Niet doen. Het
brengt uw humeur in een afschuwelijke
conditie. Schrijf hem als volgt:
„Mpnheer,
Ik bevestig bij dezen het mij gegeven ont
slag en zeg U hiervoor hartelpk dank.
Met verschuldigde gevoelens van
Hoogachting,
Uw. dw.,
U zult dan het gevoel hebben een eenigs-
zins superieur mensch te zijn en bovendien
de prikkelende voldoening, dat de ander ge
bluft is.
Een ander geval: u merkt op de tram dat
iemand uw portefeuille heeft gerold en zich
uit de voeten maakt. Hem naspringen?
Hem achtervolgen? Wees wijzer. De man
zal het rollen nooit afleeren, al krijgt hij
zeven jaar gevangenisstraf; en dat geld
zoudt u toch hebben uitgegeven. Gooi hem
dus het kleine zilvergeld uit uw vestzakje
na, waar hp niet bij kon, en bewijs daarmee
dat ge met zijn behoeften meeleeft en een
ruim mensch zpt.
Of ge zijt voor de derde maal gezakt voor
uw rijbewijs. Schrpf geen Ingezonden Stuk
aan de bladen; ze hebben er al meer dan
genoeg. Schrpf in plaats daarvan aan uw
examinator
„Ik heb bewondering voor uw geduld
en hoop dat u nog eens evenveel be
wondering zult kunnen hebben voor
mpn chauffeurstalenten. Laat het feit,
dat ik nu reeds eenige malen een poo-
ver bestuurder ben gebleken, echter
vooral geen reden voor u zijn, een van
de volgende malen ook maar de minste
consideratie met mp te hebben. Veilig
verkeer gaat vóór alles!"
Tot slot: u leest een politieke rede van
een diametralen tegenstander. Wint u daar
niet over op, maar schrpf hem dit:
„Hoe verfrisschend, eens ideeën te le
zen, waar ik het volslagen oneens mee
ben. Hoe groot is het gevaar, dat wij in
onzen engen gedachtengang vastloopen.
Ik zeg u dank voor het mij openen van
een geheel nieuwen horizon en verzoek
u beleefd met uw gezin te willen genie
ten van bijgaande taart. Ik ben bereid,
er den eersten hap van te nemen, om
te bewijzen dat hij niet vergiftigd is."
E. Rasmus.
35. Khl—g2 Pg5e6 36. Te2—f2 Pe6—d4
37. Tf2—d2Tf7—fl? 29. Ph4—f5t Pd4Xf5
39. g4xf5 Tfl—al 40.Dg3 x g6f Kg7—h8
41. a3a4 Df8—g7 42. h3—h4 Dg7xg6
43. f5xg6 h6h544. Kg2-rf3 Kh8—g7
45 Td2g2 Talfit Remise.
We gaven beide partijen zonder commen
taar. De invloed van den onbekenden tegen
speler is van weerszpden duidelpk merk
baar.
