VOOR DE JEUGD.
Elly 's eerste optreden
Opscheppers aan
het woord.
Waterskiën een nieuwe sport.
Ons Knutselhoekje.
Een aardige bloempot.
INVULRAADSEL
door Iet Hoogers.
Hoe vaak had Elly al niet gedroomd, dat
ze voor de radio zou mogen zingen. Ze zag
dan in gedachten haar vader en moeder met
haar twee zusjes en haar kleine broertje in
de kamer zitten, daar ver weg in Engeland
en luisteren, wat zij, Elly, voor hen zong,
Het was alweer lang geleden, dat Elly bij
haar familie was geweest. Haar vader
moest voor zijn werk in Engeland wonen,
maar omdat Elly nog op de H.B.S. was, von
den ze het beter, dat zij in Holland bleef en
daar eerst haar eind-examen deed. Nu
woonde ze bij een oom en tante in huis en
moest flink werken voor school. Ze vond
het niet leuk om zo ver van huis te zijn,
maar ze begreep wel, dat het beter was, als
ze eerst de school afliep. Ze had wel wat
afleiding gelukkig, want ze zat in een sport
club en had aardige vriendinnen. Maar de
meeste afleiding vond ze toch in haar zang
lessen. Ze had al heel lang zangles en toen
vader en moeder met alle kinderen naar
Engeland vertrokken, hadden ze besloten,
dat Elly met haar zanglessen moest blij ven-
doorgaan. „Misschien zing je dan nog wel
eens door de radio en kunnen we je ho
ren", had moeder lachend gezegd en van af
dat ogenblik had Elly besloten om werke
lijk eens voor de radio te zingen. Ze wist
nog helemaal niet hoe ze het moest aanleg
gen en ze sprak er ook met niemand over,
maar ze was er van overtuigd, dat het haar
wel eens zou lukken.
In de stad, waar ze woonde, was een ra
dio-omroep en ze was al een paar maal
langs het gebouw gelopen en had zelfs al
eens voor de ingang gestaan, maar verder
kwam ze toch niet.
Op een keer liep ze weer langs de studio,
toen de portier naar buiten kwam en naar
haar toekwam. „Is er iets van uw dienst,
juffrouw?" vroeg de portier. „Ik heb u nu
al verschillende keren zien lopen en u kijkt
altijd, alsof u iets wilt vragen. Kan ik u
helpen?"
Toen vatte Elly moed en zei: „Ja, ik zou
graag met den directeur willen spreken.
De portier begon te lachen en zei: „Hoe
heet u dan? Kent de directeur u en wat wilt
u eigenlijk doen? Ik mag niemand zomaar
bij hem toelaten."
Elly kreeg een kleur en zei: „Ik heet EI
ly Brugge en hij kent me niet. Ik ben hier
nog nooit geweest, maar ik zou graag voor
de radio willen zingen. Mijn zanglerares
heeft gezegd, dat ik dat best kan!"
Nu moest de portier nog harder lachen:
„Ho meisje", zei hij, „jammer voor je dat
jouw zanglerares hier niets te vertellen
heeft. Ik geloof, dat je hier zo maar op je
eigen houtje komt en zó oud zal je toch
nog niet zijn".
„Ik ben 16 jaar", zei Elly toen. „Zo, juf
frouw Elly", plaagde de portier toen. Maar
m'n beste kind je begrijpt toch wel, dat er
hier altijd zoveel mensen komen, die iets
voor de radio willen doen en die kunnen we
heus niet allemaal toelaten. Daar moet je
een aanbeveling voor hebben. Eerder heb je
geen kans om erin te komen!"
Elly kreeg tranen in haar ogen, toen ze
dit hoorde, want ze had al gedacht, dat ze
er bijna was. Zonder een woord te zeggen
draaide ze zich om en holde weg.
Toen ze de volgende keer bij haar zang
lerares, juffrouw Vegers kwam, was daar
een andere juffrouw. Juffrouw Vegers stel
de Elly aan haar voor en zei: „Elly, dit is
Ina Hesker, je weet wel, die dame, die zo
dikwijls voor de radio zingt!" en lachend
zei ze daarna tegen Ina Hesker: „Elly Brug
ge is mijn beste leerling. Eigenlijk moest u
haar eens horen zingen, ze is nog heel jong,
maar ze zingt al bijzonder goed en zuiver,
Wil je iets zingen. Elly?"
Eerst wilde Elly nee zeggen, maar toen
dacht ze er opeens aan, dat Ina Hesker dik
wijls in de studio kwam en dat die haar
misschien wel zou kunnen helpen. Daarom
besloot ze om maar iets te zingen.
Ze zong een van haar lievelingsliedjes en
toen dit uit was, klapte de zangeres in haar
handen en zei: „Je zingt werkelijk heel
goed, meisje. Je moet maar flink blijven
oefenen, misschien wordt je nog wel eens
een beroemde zangeres!"
Elly straalde bij die lof en ze voelde zich
de hele dag opgewonden van plezier
Het was bijna twee maanden later, toen
juffrouw Vegers plotseling opbelde en zei:
„Kind, maak heel gauw voort. Ik heb
reuze nieuws voor je! Morgenmiddag moest
Ina Hesker voor de radio zingen in een spe
ciaal uurtje met kinder- en wiegeliedjes. Nu
is ze plotseling ziek geworden en belde mij
op om te vragen of ik een plaatsvervangster
voor haar wist. Dat is wel niet de gewoon
te, maar in dit geval, zou het wel erg goed
zjjn. Ik dacht direct aan jou en ze vond het
goed. Ze heeft met den directeur over je
gepraat en hij zei, dat je vanmiddag maar
moest komen voorzingen!"
Elly kon niets antwoorden van schrik en
verbazing. Ze hoorde nog naar een paar
bijzonderheden en liep een kwartier later
als in een droom naar de studio. De portier
schoot weer uit zijn loge en wilde haar te
genhouden, maar ze zei: „Ik word verwacht,
belt u maar op!" en toen liet hij haar ver
baasd door.
De directeur was een aardige man en hij
stelde haar al gauw op haar gemak. „Dus
dat is de'jeugdige zangeres?" vroeg hij en
knikte haar eens toe. Toch zal ieder wel
begrijpen, dat Elly nog erg zenuwachtig
was, toen ze haar eerste liedje voor moest
zingen. Haar stem trilde een beetje, maar
bij het tweede was ze er al beter in en toen
het was afgelopen, zei de directeur: „Dat is
goed. Het is natuurlijk nog lang niet zo
goed als de stem van Ina Hesker, maar dat
kan ook nog niet. Kom vanavond maar re
peteren en dan morgen om 3.45 uur zingen.
Afgesproken?"
Elly had een kleur gekregen en knikte
alleen maar. Ze was te opgewonden om iets
te zeggen. Ze holde weer naar huis, vroeg of
ze een telegram mocht sturen naar Enge
land en toen ze alles verteld had, vond oom,
dat dadelijk goed. Even later vlogen de
woorden al door de lucht naar een plaatsje
in Engeland: „Luister om 3.45 op station X.
Grote verrassing. Elly."
En zo kwam het, dat Elly Brugge de vol
gende middag al om kwart over drie bij de
studio was en zenuwachtig op haar beurt
wachtte. Ze had een iedereen veel goede
wensen meegekregen en juffrouw Vegers
zei, dat ze zich maar niet te bang moest
maken. Het zou best gaan. Het half uur
wachten kroop om. Het leek wel of het nooit
haar beurt werd, maar eindelijk gloeide het
lichtje aan en met knikkende knieën liep
Elly naar de microfoon. De omroeper zei:
„Nu hoort u de jeugdige Elly Brugge, die
in plaats van Ina Hesker vanmiddag de
kinderliedjes voor u zal zingen. Het is de
eerste keer, dat dit jonge zangeresje voor
u optreedt!"
Toen begon de piano te spelen. Elly slik
te een paar maal en begon toen te zingen
Zacht en trillerig in het begin, maar daar
na werd het steeds beter. Ze zag in ge
dachten haar ouders en zusjes en kleine
broer luisteren, verweg in Engeland en het
was opeens alsof ze alleen voor hén zong...
Ze kreeg een telegram van haar ouders
en later een lange brief, waarin ze vertel
den, dat ze geluisterd hadden en dat ze erg
trots op haar waren.
Dit was het eerste optreden voor de radio,
waarvan ze later nog heel dikwijls zou op
treden en toen ze een bekende zangeres was
geworden, dacht ze nog dikwijls aan deze
eerste keer terug.
Deze keer zullen we eens een bloempot
diet elkaar maken. Een echte sierbloempot,
waar je de gewone aarden pot in kunt zet
ten. We kunnen daarvoor niet een pot van
hout gebruiken, want een bloempot is al
tijd een beetje vochtig en in de potten, die
je bij den tuinman koopt, zit onderin een
gaatje. Onze sierpot moet dus goed tegen
water bestand zijn. Daarom moeten we
eerst een voering maken van zink. Als we
de bloempot ongeveer 15 cm breed, 15 cm
hoog en 15 cm lang willen maken, hebben
we een stuk zink van 45 cm lengte en 45
cm breedte nodig. Op de eerste tekening
kan je zien, hoe we dit zink moeten uitsnij
den. Het middenstuk wordt 15 bij 15 en
ook de andere vierkanten worden zo breed,
De vier andere vierkanten buigen we nu
scherp naar boven om. Deze vier zijden
moeten nu aan elkaar vastgemaakt worden
en dat is erg moeilijk. Het beste is het om
ze te solderen, maar de meesten van jullie
zullen dat wel niet kunnen doen. Die doen
verstandig met even naar den loodgieter te
gaan en te vragen of hij wil doen. Ook
kan je het met lange repen pleister, bij
voorbeeld leukoplast, aan elkaar vastmaken
maar dit is naturlijk lang niet zo stevig
en ook niet waterdicht.
Als we nu deze binnenkant klaar hebben
beginnen we met de omkleding van hout
We maken nu weer een pot van hout, maar
deze moet iets groter zijn, want de zinken
binnenpot moet erin passen. We maken vier
zijkanten, die precies gelijk moeten zijn en
een vierkant voor de bodem. Het staat aar
dig, als we goten in de zijkanten zagen en
er later een stukje karton of hout van
een andere kleur tegen aanleggen. Dikke
houten knoppen dienen voor pootjes. We
schroeven of timmeren deze heele buiten
kant aan elkaar en als alles klaar is, hoe
ven we het alleen nog te verven.
f
De vogels vielen dood voor ze ge
troffen waren.
Allemaal hebben jullie natuurlijk van Ba
ron von Münchhausen gehoord, die zó kon
opscheppen, dat hij op het laatst zijn eigen
verhalen geloofde. Hij had de meest won
derlijke dingen meegemaakt, trok zichzelf
aan zijn haren omhoog, bond zjjn paard aan
een kerktoren en zomeer.
Nog steeds zegt men wel eens, als iemand
erg zit te fantaseren over zijn avonturen en
heldendaden: „Hij is een echte von Münch
hausen!"
Zo'n echte von Münchhausen leefde jaren
geleden ook in Tirol. Hij was een jager en
hij beweerde, dat hij nog nooit een schot
gemist had. Als je hem wilde geloven, had
hij altijd al getroffen, voor hij nog gescho
ten had. Het spreekt vanzelf, dat bijna nie
mand zjjn verhalen geloofde, maar hij ver
maakte de mensen er wel erg mee. Hij
heette Seppl, en omdat hij zo goed kon
schieten werd hij Trefsepp genoemd.
Zo vertelde hij, dat hij een keer een wan
deling door de bossen maakte en dat er
toen opeens een fazant voor hem weg vloog
en in een boom ging zitten. Hij legde zijn
buks aan, maar plotseling hoorde hij de vo
gel zeggen: „Ben jij niet Trefsepp?"
„Ja, die ben ik, antwoordde de jager.
„Ach, ach, dan heb ik geen kans meer!
Je hoeft niet meer te schieten. Trefsepp, ik
kom liever meteen beneden en ben dood!"
En daarop liet de vogel zich van de boom
vallen en lag dood op de grond. Dit verhaal
is bijna nog ongelooflijker dan de verhalen
van von Münchhausen.
De ha^en en de snuiftabak.
Een andere jager vertelde, dat hazen erg
van snuiftabak hielden^ Niemand had daar
ooit eerder van gehoord, maar hij beweer
de, dat het werkelijk waar was! Hij had er
op een listige manier gebruik van gemaakt.
Op een bosweg, waar vrij veel dikke stenen
langs de kant lagen, had hij een heel sterk
soort snuiftabak gestrooid en altijd vlak bij
een steen.
Die nacht kwamen de hazen op het pad
en zodra ze de snuiftabak bemerkten, be
gonnen ze heftig te snuiven. Het gevolg
was, dat ze allemaal begonnen te niezen en
onder het niezen hun koppen tegen de ste
nen stuk sloegen.
De jager had niets anders te doen dan de
dode hazen op te pakken en naar huis te
brengen.
Vastgevroren hazen.
In Noord-Amerika houdt men er een an
dere manier van hazenvangen op na, ten
minste volgens de verhalen van de opschep
pers. Ieder weet, dat het daar in de winter
heel erg koud is en da^ het vriest, dat het
kraakt, zoals bij ons alleen in een heel
strenge winter, Hoe moesten de mensen nu
in die wintermaanden hazen vangen? Wel
heel eenvoudigzeggen de von Müneh-
hausens. Ze zetten een lantaarn ergens mid
den op het land en lieten daar een lichtje
in branden, 's Nachts werden de hazen door
het licht gelokt en gingen er in 'een kring
omheen zitten. Stomverbaasd keken de die
ren dan naar dat lichtje en door het lange
staren, kregen ze tranen in hun ogen, die op
de grond vielen en daar meteen bevroren.
De volgende tranen vielen weer op dat ijs
en langzamerhand vroor de haas vast aan
de grond. Na een tijdjjp kwamen de jagers
en braken de hazen gewoon los!
Met pompoenen op eendenvangst,
Weer ergens anders had men een goed
middel bedacht om eenden te vangen. Op
een plek waar geregeld eenden kwamen,
legden de jagers grote pompoenen in 't wa
ter. Langzamerhand raakten de dieren aan
die vreemde ronde dingen gewend en dan
holden de jagers de pompoenen uit, gingen
in het water staan en staken hun hoofden
in de uitgeholde vrucht. Als de eenden kwa
men, zwommen ze rustig om de pompoenen
heen en de jager trok dan gemakkelijk de
een na de ander in de diepte en maakte
hem daar dood, zonder dat een van de an
dere dieren het merkte. Op die manier
konden ze wel honderd eenden op een
avond vangen. Maar vergeet bij het lezen
van al deze verhalen vooral niet, dat het
allemaal door grote opscheppers werd ver
teld!
OPLOSSINGEN RAADSELS.
De oplossingen van de raadsels der vo
rige week zijn:
1. linde, vlinder.
2. het woordje: en,
reigers en ooievaars, want zij zijn
stellopers.
3. negen, oor, berg. Regenboog.
4. Tiel, Maarn.
5. 18 dagen, want daarna glijdt hij wel
vier meter naar beneden, maar hij
heeft de rand toch eerst al bereikt
en dat werd alleen maar gevraagd
6. elk, melk, kelk.
Wie een hangplant heeft en de pot dus
wil ophangen moet in alle vier de hoeken
nog vier haakjes maken, waar hij later
touwtjes doorheen kan trekken.
Ga maar eens aan het werk. Het is wer
kelijk niet erg moeilijk en je zult er veel
plezier van beleven. Natuurlijk mag je de
houten buitenkant ook heel anders uitzagen
en er heffe figuren op schilderen.
Een stralende zon giet haar goud over de
blauwe golfjes van het meer van Genève.
Geen onzer, die Zwitserland bezoekt, zal
verzuimen een kijkje te gaan nemen in de
Volkenbondsstad, doch evenmin zal men
dan nalaten, in Lausanne aan boord van
een der fraaie, geriefelijke boten te gaan,
om het meer dwars over te steken. Aan de
overzijde, aan de Fransche oever, verheffen
zich de bergterrassen, deels bebost, deels
met weiden bedekt een panorama, dat
reeds van verre het oog boeit. Prachtig
steekt het groen af tegen de met sneeuw
bedekte toppen der Alpenreuzen op de ach
tergrond.
Statig glijdt het vaartuig door het heldere
water en legt na korte tijd aan de Franse
oever aan. Ja, wij zijn in een ander land, in
een andere sfeer. Dit is nu Evian-les-Bains,
beroemd geworden door de bron Cachat; 't
spuitwater, dat hier vandaan naar alle de
len van Frankrijk wordt vervoerd. Men
weet, hoe heilzaam de werking van dit ta
felwater is voor jicht, nier- en blaaslijders.
Het eerste gebouw, dat de aandacht trekt
als men aan wal stapt, is dan ook het
prachtige Kurhaus, met alle toepassingen
der techniek, dat men in de moderne we
tenschap kent. Dan is er het stedelijk Ca
sino met de grote zalen, waar ook vele con
certen gegeven worden en dat, evenals de
zich in nabijheid bevindende schouwburg,
omgeven is door zeer verzorgde tuinen en
parken. Het hotel Splendide met zijn witte
voorgevel, drukt de stempel op de omge
ving. Daarboven troont het hotel Royal,
een der meest bekende hotels van Frank
rijk, als een trotse burcht.
Het meer bood een énige gelegenheid
voor het aanleggen van een geweldig zwem
bad, waarin een menigte vrolijke badgasten
de genoegens van de zwemsport smaakt.
Doch niet alleen de zwemsport is er in ere!
Reeds van de boot af heeft ons aan de
oever een witte toren getroffen met een
schuim aflopend glijvlak; hier wordt de to-
boggan-kunst beoefend. De toboggansleden
bestaan uit aan de voorzijden enigszins om
hoog gebogen planken, waarop enkele ba
ders achter elkaar plaats nemen. Zij hou
den elkaar bij de schouders vast. Een klein
zetje en in suizende vaart gaat het van
het platvorm omlaag. Hoog spat het koele
water van het meer op.
Verder is er nog een springtoren. Maar de
bijzonderste sport, welke hier wordt be
oefend en waarvoor een grote mate van
vaardigheid wordt vereischt, is het z.g. wa
terskiën. Het herinnert eenigszins aan het
„surf riding" op Hawaii. De naam duidt
reeds aan, waaruit het bestaat. Men bindt
een paar ski's onder en laat zich over het
wateroppervlak voorttrekken door een snel
le motorboot. Door de snelheid gelukt het
in dit vermaak goed geoefenden, zich in
evenwicht te houden. Niet alleen, dat dit
voor de beoefenaars zelf een opwindende
sport vormt, doch ook voor hen, die het
van de vaste wal gadeslaan, is het een in
teressant schouwspel, dat eindigt in lach
salvo's wanneer een der. deelnemers zich
tenslotte genoodzaakt ziet, om, na het uit
voeren van de grappigste capriolen, ten
einde zijn evenwicht te bewaren, het touw
los te laten en op enigszins onelegante wijze
de vertoning te besluiten. Men wordt nooit
moe, deze kosmische toneeltjes te volgen
Het waterskiën behoort hier zeker tot de
grootste attracties.
Spannende ontmoetingen vinden geregeld
plaats tussen beroemdheden op elk gebied
der watersport. Men kan er genieten van
zeilen, roeien, zwemmen en er worden tal
rijke waterbal- en waterpolowedstrijden ge
houden in de loop van het seizoen. Er vin
den hier ook golf en tennistournooien
plaats en men kan wel zeggen, dat hier alle
takken van sport worden beoefend, vooral
in de Cercle Sportif.
En wie liever naar de wandelstaf grijpt,
dan een van de bovengenoemde sporten te
beoefenen, die kan zijn hart ophalen aan
de schilderachtige oude kastelen, en ruïnes;
talrijk zjjn de aardige tochtjes, die men te
voet kan maken, wanneer men er tenmin
ste niet de voorkeur aan geeft om met de
autobus langs de grote Alpenweg de tocht
te maken naar Chamonix, vanwaar uit men
het genot kan smaken, Europa's grootste
berg te bestijgen.
RAADSELS.
1. Het eerste deel is een familielid en
bestaat uit 2 lettergrepen, het twede
deel betekent het tegenovergestelde
van dichtbij, het geheel is een bloem,
die midden in de zomer bloeit.
2. Het geheel is een woord van 11 let
ters en is iets, dat je bij felle zon wel
nodig hebt.
7, 2, 9 is een afgekorte meisjesnaam.
4, 5, 9, 6 is een vogel
1, 2, 2, 4 is een familielid
10, 5, 3 lopen kippen in
8, 2, 11 is een inwendig deel van een
vis.
3. Welke stad in ons land kan je maken
van:
DRORCHEDT.
4. Met een f aan het eind is het een afge
werkt vrouwspersoon.
Met een p wordt het om een kussen
gedaan.
Met een t is het een water.
„WAT HEB JE VANDAAG WEER
EEN DORST!"
In de vakken moeten de volgende letters
worden ingevuld:
4a, lb, lc, 3d, 9e, 3g, lh, li, lk, 51; 2m; 3n;
2o, lp, 2r, ls, 2t, 2u, lv, lw, lz.
Het horizontale woord is iets, dat je op
het plaatje ziet.
De verticale woorden zijn aardrijkskun
dige namen.
1. een plaats in Friesland, tusschen Steen-
wijk en Herenveen.
2. een plaats in Zuid-Holland, bekend om
de glasindustrie.
3. een plaats op de veluwe tusit Apel
doorn en Harderwijk.
4. een provincie in ons land.
5. een klein plaatsje in West Zeews-Vlaan-
deren.
een plaats in Limburg bij Venlo.
•uopgaj, '9 'puezpey -g 'Srnqun'i 'f 'jaod
-sjg; e 'urepjean; z 'egaA[OM. T -TBeoipioA
•;qoniuo>HOAv qeeiuozijoq
:DNISSOHdO
