ZEEUWSCH
ZONDAGSBLAD
predicatie
of
der Zotheid
VAM DE PROVIMCIALE ZEEUVSCHE MIDDELDURGSCHE COUPAMTl
korte
ZEEUWSCHE KRONIEK.
DAEGELIKSE DIENGEN
DAMMEN EN SCHAKEN.
LDe
k,.
PINKSTEREN.
Dokter Lucas schreef Handelingen
2 zóó, dat de menschen van heden het
wat vreemd vinden. Of ligt het aan
ons, die bij „geest" aan alles denken,
behalve aan den Heiligen Geest?
Men moet Handelingen 1 eerst le
zen. Het zegt: Jezus was er weer voor
zijn vrienden. Maar Lucas moet vra
gen: wanneer nu ook voor de wereld?
Wanneer komt het Koninkrijk, de
nieuwe orde, Christus' Koningschap
over allen? Antwoord: het gaat u niet
aan, wanneer het komt; maar gij zult
kracht ontvangen om te getuigen, dat
het komt. Toen ging Jezus heen en
zij konden Hem eerst verwachten op
den jongsten dag.
Nu zitten wij samen in een kamer
te bidden en weten het niet goed
meer. Er zijn vele kamers op de we
reld met menschen er in, die bidden
en het niet goed meer weten. Wat on
derscheidt de discipelen van hen?
Dit: er is een leegte in hun leven,
waarvan zij de oorzaak kennen: Je
zus is weg en het Koninkrijk is er nog
niet. Bij deze leegte heeft de Kerk al
tijd gebeden: „Koning der heerlijk
heid, laat ons niet als weezen achter!"
Een negerslaaf vertaalde: „Soms voel
ik mij als een moederloos kind, ver,
ver van huis".
Toen is het Pinksteren geweest.
God maakt vol, op zijn voorloopige
manier: met geloof; met kracht tot ge
tuigen, dat het Koninkrijk komt. Men
schen in den leegen tusschentijd zien
tot hun troost de leegte vervuld met
Gods Geest. Er waren teekenen als
van den jongsten dag: wind en vuur.
Toen begonnen zij te preeken. Sinds
zijn de teekenen weg, maar het pree
ken gaat verder.
Er is in ons bestaan veel leegte.
Daar leven wij overheen. De ware
leegte dat Jezus weg is en het Ko
ninkrijk nog niet gekomen is echter
niet om overheen te leven. Het is een
angstig-heerlijke leegte. Want het is
de woonplaats van Gods Geest.
F.
}&*WM
DE ZEEUWSCHE KAAPVAARDERS.
VI.
De Spaansche Successieoorlog vooral was
voor de kaapvaarders een goede gelegen
heid om weer „prijzen" te behalen. Vele
Vlissingsche, maar ook Middelburgsche re
gentenfamilies richtten reederijen op, ten
einde schepen ter kaapvaart uit te zenden.
Deze droegen vaak den naam hunner bui
tenplaatsen, zooals De Griffioen, Ter Boe-
de, De Parel, enz. Behalve de nationale
vlag voerden de schepen ook de geel-wit-
roode kleur van Middelburg.
Wij zullen de namen dier families niet
noemen. Enkele zijn reeds uitgestorven, ve
le wonen reeds langen tijd buiten Zeeland.
Een Zeeuwsch geschiedschrijver uit het
midden der vorige eeuw zegt, dat vele van
de prachtige patriciërswoningen in de eer
ste helft der 18de eeuw te Middelburg ge
bouwd zijn met geld, gewonnen met de
kaapvaart. Wij kunnen het niet bevestigen,
doch ook niet tegenspreken.
Op sommige woningen stond er een uit
zicht of een zoogen. spietoren om reeds in
de verte de schepen te kunnen zien aanko
men, al zullen dit niet altijd kaperschepen
geweest zijn. Zoo'n toren staat nog op het
gebouw van de Provinciale Bibliotheek,
eenmaal de prachtige patriciërswoning van
een voorname Zeeuwsche familie.
Ook stond er een op het huis „De Gouden
Burg" in het begin der Lange Delft. Dit
huis is in 1857 afgebrand. Op hetzelfde ter
rein staat nu de winkel van De Gruyter.
De steden Vlissingen en Middelburg had
den in den Spaanschen Successieoorlog sa
men 74 commissievaarders met 1722 stuk
ken en 11747 manschappen (Groot Plak-
kaatboek V 306).
Er werd zelfs onderlinge maatschappij op
gericht met het doel schepen ter kaapvaart
uit te zenden. Ieder kon daarin aandeelen
nemen. Wie voor 1000 nam, had een
stem. Bij minder bedrag tot 100 kon men
enkel compareeren (aanwezig zijn) bij het
doen van de rekening. Het was vooral de
Middelburgsche kaperkapitein Willem
Credo, die met zijn schip „De groote
Parel", voerende 40 stukken en 250 man,
bijzonder veel winsten wist te behalen. In
3 reizen werd onder aandeelhouders
1.623.363 gulden 17 st. 8 p. verdeeld. Totaal
heeft Credo meer dan 200 schepen geno
men. Hij woonde na zijn rooverijen op de
Heerengracht in 't huis Koning William.
Toen moest hg een godsdienstig man ge
weest zijn. Opmerkelijk dat zijn naam Cre-
d o beteekent: Ik geloof. Een zijner doch
ters was gehuwd met Gerard Barol,
predikant te K o u d e k e r k e.
Daar de Republiek zich na den Spaan
schen Successieoorlog zooveel mogelijk van
het wereldtooneel terug trok en hierdoor
de oorlogen vermeed, had de kaapvaart uit
den aard der zaak ook opgehouden te be
staan.
De Ootsindische, maar nog meer de
Westindische Compagnie, begon te kwijnen.
Onze vloot had weinig meer te beteekenen.
De Hollandsche naam was niet meer zoo
Naepiene.
Bram vloog tegen de muren op en ie
snurkten as een nijlpaerd. 't Was a' zes dae-
gen nae dat 'n z'n tanden laete trokken
en ie nóg een wezen as een trompetblae-
zer; an één kant temissen. Dae' was een
kouwe in-'evoalle en die was in dat gat
'eschote van die verstandskies; mie 't be
kende gevolg: zwere, de kosse en wild
weze van de piene.
Ie kroop op z'n knie-en onderdeur den
taefel en ie zei: „bè-è-è", toen a ten der an
d' are kant van onder kwam„vrouwe, zet
een ketel waeter op, ik gae m'n voeten
wasse; trek zu' je voe' me om den dokter
motte, je zu' 't zie-e. Oe-oe-oe".
Zö vloog 'n noe a een kwartier 'es en
des deur den 'uzen; ik most oalmae' mie'
m'n 'öod 'êen en weer zitte om 'n te volgen.
Ik was benieuwd 'oe a ten verandere zou
a' die poeier begust te werken; die
a ten in-'enomeri 6. En einde-
lienge, jawel 'öor, 't gieng net as a ter in de
boeken staet, wat kun die schrievers dat
toch netjes zegge, „een lange, sidderende
zucht ontsnapte aan zijn boezem" en ie zei:
,,'t is over!"
Ie gieng op z'n plekke zitte en ik toch
wezeluk mie' z'n te doen. Ie zat zö mis-
tróosteg te kieken. Ik zegge: je dat dik-
kels?" Ie zei: „dikkels nie, mae' noga'
Struus, liek a' je 'ezien eit. Je mö' rekene',
je prombeer' van oalles a dat zö lank
begunt te duren, en 't ééne middel werkt a
is beter as 't aer. Dien tandards zei: „spoele
mie' waeterstof", een aar: „sterke koffie
drienke" of „een flinke prume tebak neme".
Ik weet nie' 'oevee' middels a ze me a' an
d' 'and 'edaen maer ik nog nergenst
baete bie 'ehad".
Z'n vrouwe vroog: ,,mö' je nog werm
waeter Bram?" Ie zei: „nêe-e, da' 's nie'
mi' nöodeg; „6", ze zei, „jongen, zou je den
dokter der toch mae' nie' is nae' laete' kie-
ke?" Ie zei: „wuuf, zwiegt zè' 'k, of dat 't
noe gewone dokters bin of tandedokters, zö-
lank a' 'k er nog eenegszins van tussen
kan, kriege ze mien nie' mir in d'r vien-
gers". Ik zegge tegen z'n: ,,a' 'k joe was zou
ik die tandarts is flink de waer-'eid zegge".
Ie schoof achteruut op z'n stoel; ie ver
schrok effen-of: „ik dank je lekker", zeit
'ii, „vergeet nie', da' 'k nog ettelikke kêeren
in z'n viengers voalle mot. Hu', ik kan der
nie' over dienke. Alle', me gae' ovetr wat
aars prate; wat dienk je van den toe
stand?" En ampersant draaiden ie z'n eigen
om, mie' z'n rik nae' me toe en ie 'aelden
werenteg een spiegeltje uut z'n zak en dae'
keek 'n in. Ik rekten m'n eigen uut om
over z'n schoere te kieken en dae' zag ik in
dat spiegeltje een gröote, dikke tonge, zö
wit as stopverve, foei, jakkes toch,
de mols-'öopen lagge 'r zömaer op: Ik
docht: „ie ei 't er toch nie' om 'edae'; 't
kom toch wezeluk nogö' an de rubben bie
z'n". Zö mits draaiden ie z'n eigen om, ie
zei: ,,mö' je m'n tonge is zie-e? Dan ku' je
jen eigen overtuge ofda' 'k het er om doe-e,
ja of nèe-e". Maer ik a genoegt 'ehad, a
'k dat smerege dienk in dat spiegeltje
'ezien ik zegge: „dienk je noe toch, da
'k je dae' noe toch nog nie' in vertrouwe?
Ou jie je tonge maer in je mond, aars
voalt er meschien wee' een kouwe op".
Toen bin me dan over den toestand an de
gank 'erocht: Ie de leste weke nie' vee'
kranten 'ezie, dus ik was mest an 't woord.
Maer ik zeg dat 'n z'n eigen öp zat te mae-
ken. Ik kenne 'n wè' zö 'n bitje, dus ik
docht: „trek za' den wè' loskomme, mae'
wees verzichteg wat a je zeit, ventje, wan'
noe 'k je bie je zolder". Dust, ik zege:
„noe za' Chamberlijn in Genève confereere
en dan zulle' ze een verdrag slute
Ie stak oallebei z'n ermen nae' boven:
,,'ouw maer op! 't Is nog 't ouwe gezanik:
confereere, een commissie benoeme, een
protestnota indiene, klesse, klesse, en^ gin
stap vadder komme. Bin dat lui? Nêe-e,
laet Hitler dan weze die a ten wil: die durft
temissen deurdoe. Dae' kunne ze nog een
puntje an zuge".
„Ja mae' Bram", vroog ik, ,,'oe motte ze
dan deurdoe? Dat kan mae' één gevolg
Oorlog". En Bram, as een 'êele vent: „en
nou: dan maer oorlog. Dan weet je temis
sen wat a je an mekare eit". Mae' vadder
liet ik 'n nie' komme weet je. Ik zegge:
„Bram, weet je nog van Rell Stab: 1813, da'
me dat lazze uut de schoolbibliotheek?"
Ik g'löove dat 'n vool waer h 'k nae' toe
wou, ie keek temissen a' schoef en ie prom-
beerden nog om dwas te wezen. „Dat was
nie' in schole. Dat de mêester an z'n eigen;
mae' de jongers uut d' 'óogste klasse en
die van d' aevendschole mochte 't van z'n
leze"." Maer ik zegge: „dat komt er nie' zö-
vee' op én Bram. Weet je nog wat voe'
gröot leger, oal modelsoldaten, dat er nae'
Rusland toe trok en weet je nog, toen a 't
overschot vromkwam over de grens, dat de
ménsen in dat stadje toen dochte, dat het
een troepje was, die a van 't leger wig-'löo-
pe waere? Ze zagge er zö vuul en kapot en
bandietachteg uut, dat de ménsen ze voe'
plunderaers anzagge. En dan: zö 'n klein
bitje Op dien terugtocht, die a van de
waegen viel, most ömkomme in de sneeuw.
Wien was dat ok awee, die a dae' mie' twi
gebroke bêenen in de sneeuw zat, mie' z'n
rik tegen een böom? Z'n vrouwe kwam nie'
vraege, ofda' z' een ketel waeter opzette
most om z'n voeten te wassen, 'öor, Bram,
jie, mie' je bitje tanpiene".
Ie rees op, ie zei: „Freek, jie naer uus;
de poeier is uut-'ewerkt. U-u-u-u-u".
Maer in de deure draaiden ik m'n eigen
om, ik dacht, dat mö' 'k toch nog is zegge:
„die lui in die wachtkaemer waere nog zö
stom nie', Bram, om d'r tanden geregeld te
laete rippereeren: die kun noe van d'r of-
biete, en jie zit mie' een oorlog".
Freek Hóógstee.
gevreesd als vroeger. De achttiende eeuw
wordt dan ook de eeuw van verval ge
noemd.
Een kleine opwekking van de kaapvaart
kwam nog tijdens den vierden Engelschen
oorlog (1780784). Dadelijk werden in
Zeeland kaperschepen uitgerust. Daar ons
gewest geen zeelieden had met genoegzame
ondervinding, werd het bevel van een ka
perschip aan vreemdelingen toevertrouwd,
voornamelijk aan Franschen, waarmee wij
bevriend waren en die zulk handwerk meer
hadden gedaan. Het is te begrijpen, dat de
Engelsche oorlogsschepen de Zeeuwsche
kaapvaarders vervolgden. De kaapvaart
was dan ook in 't begin van den oorlog af
wisselend. Zoo werd op 14 Aug. 1781 het
Vlissingsche kaperschip „De dappere Pa
triot" (Men leefde in den tijd van Patriot
ten en Oranjeklanten) door het Engelsche
oorlogsschip „Cameleon" zoodanig bescho
ten, dat het kaperschip in de lucht vloog.
Toch werden niettegenstaande de waak
zaamheid der Engelschen vrij spoedig daar
na 24 prijzen of te wel geroofde schepen
binnen de Zeeuwsche havens gebracht. Als
een schip buit gemaakt was, werd het on
der bevel van een zoogen. prijsmeester ge
steld.
Uit onze vaderlandsche geschiedenis we
ten wij, dat onze Hollandsche vloot niet te
gen de Engelsche was opgewassen. De
Zeeuwsche kaapvaarders hebben echter me
nig staaltje van durf en dapperheid be
toond, al is het onder leiding van vreem
den.
Als de voornaamste kaperkapiteins kun
nen genoemd worden Pierre 1 e Turcq
en N i c o 1 a a s J a s s y. De eerste
heeft langen tijd gevaren op het Vlissing
sche kaperschip „De Zeeuw". Zijn leer
meester was geweest de Noordamerikaan-
sche kaper Paul Jonas, die zijn buit
in Holland bracht. Noord-Amerika was des
tijds met het moederland Engeland in oor
log.
De Engelschen hadden een Fransch fre
gat l'Amite Royale, zwaar geladen met
krijgsbehoeften en kostbaarheden ter waar
de van 2 tonnen gouds, genomen. Reeds 6
dagen was het in hun bezit, toen Le Turcq
het schip op 24 Januari 1782 wist af te ne
men, natuurlijk tot groote blijdschap der
Franschen.
Soms lieten de kaapvaarders de genomen
schepen vrij, als er losgeld betaald werd.
Zoo brachten 36 Engelsche visschersschui-
ten en eenige andere kleine schepen ruim
anderhalve ton losgeld op.
Toch waren de winsten met de kaap
vaart klein vergeleken met de groote scha
de, welke de Engelschen ons toebrachten.
In één maand b.v. werden door hen 200
schepen ter waarde van 15 millioen gulden
genomen. De daaropvolgende maand voor
40 millioen. Handel en visscherij lagen zoo
goed als stil.
Nog een staaltje van dapperheid van den
Zeeuwschen kaperkapitein P. le Turcq. Hij
geraakte eens slaags met 4 Ejigelsche sche
pen, doch wist den vijand van zich af te
slaan en te ontkomen. Toen hij na dit avon
tuur in Vlissingen was aangekomen, werd
openlijk in de kerk gedankt voor de be
houden terugkomst van hem en zijn
scheepsvolk. Als belooning voor zijn dap
perheid ontving hij van zijn reederij een
zilveren sabel met een draagband, waarop
het wapen van Vlissingen. Hij was echter
niet altijd gelukkig. Bij een hardnekkig ge
vecht vielen er 21 dooden en werden er 17
gekwetst. Zelf gewond aan zijn kakebeen,
borst en schouders moest hij zich overgeven.
Toen hij tijdens zijn Engelsche gevangen
schap bijna genezen was, wist hij naar
Vlissingen te ontsnappen. Dadelijk gaf zijn
reederij hem een nieuw schip „De Vlissin-
ger". Na een maand kwam hij met 11 rijke
prijzen terug.
Als hij met zijn buit de haven binnenviel,
werd hij door de bevolking met gejuich be
groet. Zjj zong dan:
„De Vlissinger" is het baasje
Hij maakte den rijkste buit,
Komt, drinken wij dit glaasje
Op zijne welvaart uit.
(Slot volgt).
R. B. J. d. M.
REDACTEUR: J. A. VAN DIXHOORN,
Z a a m s I a g.
Het volgende fraai verborgen stukje, dat
we ontleenen aan „1001 Miniaturen", bie
den we onzen lezers ter oplossing aan.
Auteur: J. J. Poissonnier, Schoondijke.
46 47 48 49 5U
Cijferstelling: Zwart 7 schijven op 11, 12,
14, 19, 21, 29 en 37.
Wit 7 schijven op 28, 30, 36, 39, 40, 43 en
46.
Als steeds: Wit begint en wint.
Oplossingen gaarne vóór 10 Juni a.s. aan
de Redactie der Middelb. Crt. onder motto
Damrubriek.
De macht van het tempo.
In den jongsten strijd om het persoonlijk
damkampioenschap van Nederland kwam
het in de partij tusschen de heeren Raman
en Keiler tot het volgende eindspel:
Zwart: 4 schijven op 17, 18, 20 en 26.
Wit: 3 schijven op 16, 29 en 33.)
De heer Raman had het laatst 3833 ge
speeld, waarna het spel als onderstaand
werd voortgezet: 18-—22; 2923 2024;
33—29 24x33; 23—19 33—38; 19—14 38—42?
(Hier gaf 3843 een zekere winst door
1410, 2228 en op 105 zou 1722,
2227 en 26x17 volgen, terwijl zwart na
104 van wit een tweede dam haalt door
28—33, enz.); 14—10 42—47 dam; 10—5
dam 47—29. De partij liep verder remise.
We plaatsen de nu verkregen positie op
diagram en willen enkele mogelijkheden de
revue laten passeeren.
Zwart: KELLER.
1 2 3 4 5
46 47 48 49
50
Wit: RAMAN.
(Wit: schijf op 16 en dam op 5.
Zwart: 3 schijven op 17, 22 en 26. Dam op
29r)
De meeningen over dezen stand, zoo
schrijft ons onze vriend B. Dukel te IJmui-
den, liepen nog al uiteen. We kunnen ons
dit levendig voorstellen, daar zoowel de mo
gelijkheden als de moeilijkheden zich op
stapelen.
Teneinde onzen lezers eenige leerzame
varianten te demonstreeren, bedienen we
ons van de uitvoerige bijdrage, die de be
kende eindspelkenner en huidige eindspel
redacteur van „Het Damspel", de heer B.
Dukel, ons geheel belangeloos deed toe
komen. We laten den Hoofdklasser verder
aan het woord:"„De heer R. C. Keiler wijst
op remise; een oordeel, waar ook wij ons
bij aansluiten, al is dat dan ook op het
kantje af. Als voorbeeld direct geldt al:
Wit is aan zet. Is zwart aan zet dan wint
deze met het volgende spel: 291 (de wit
te dam kan niet los staan wegens 1721);
546 2227 (Als wit nu los gaat staan dan
komt sterk 16; b.v. 4614 16 (op 1611
volgt eenvoudig 27—31); 1419 of 1410
1722 en wit moet de hoofdlijn verlaten)
465 (het beste dus) 1722 (op 1611 zou
volgen 1—6 11—7; 6—11 7x16 en 22—28);
519 16 en moet de hoofdlijn verlaten
wegens 2228 en op 1946 volgt 2732.
In de partij is w i t echter aan zet
en dit tempo is zeer belangrijk. We spelen
voor wit b.v. 514. Wat moet zwart opbou
wen om de machtige dam van de hoofdlijn
te verjagen? Er zijn drie manieren van op
bouw b.v. zwart: Dam op 3 en 3 schijven
op 17, 27 en 31. Wit: Dam op hoofdlijn en
schijf op 16. Wit moet dan de hoofdlijn ver
laten, daar in dat geval eenerzijds 2732
en anderzijds 3137 dreigt. De eerste ma
nier van opbouw kan als volgt worden be
reikt: 5—14 2918 (verhindert 1432 we
gens 2228 en 26x17, terwijl op 1419 di
rect 18—13 volgt); 14—10 18—12; 10—46
26—31; 46—41 (het eenige) 22—27; 41—28?
2732; 28x26 123 en wint. In deze spel-
opbouw schuilt de moeilijkheid dat wit op
tijd 143 de hoofdlijn verlaat om te drei
gen met 1611 remise.
Een tweede voorbeeld van opbouw luidt:
Zwart 3 schijven op 22, 26 en 27. Dam op 6.
Wit: Dam op hoofdlijn en schijf op 16. Hoe
verkrijgt men dezen stand? Vanuit den
tweeden diagramstand spelen we aldus:
5—19 29—1 (dreigt 17—21); 19—46 22—27
(Het beste is nu 465 daar ingeval de dam
los gaat staan 16 volgt, waarna dan op
1611, 2731 zou volgen). Ook is in deze
spelgang de volgende zeer fraaie finesse
mogelijk: 46—5 17—22; 16—11? 1—6; 11—7
6—11; 7x16 22—28; 5x21 en 26x17. (Op
merking J. J. H. Mertens). Wij struikelen
echter over het volgend tegenspel voor wit,
waarna wij ook tot remise moesten beslui
ten: 514 (vanuit diagramstand) 291;
14—5 22—27; 5—46 (op 1—6 volgt nu
1611 en op 1722 komt eveneens 1611)
en wij besluiten tot remise.
De mogelijkheid van een derde opbouw
is als volgt: Wit: Dam op 14 en schijf op
16. Zwart: Dam op 6 en 3 schijven op 26,
27 en 31. Indien als in de twee eerste ma
nieren de opbouw zal slagen, wordt het spel
gewonnen, doch zoover kunnen we niet ko
men. B.v. 5—14 29—18; 14—10 22—27;
1028 1721 (Indien wit nu 1611 dan
volgt 18—22; 28x17 21x12; 11—6 26—31;
61 en 3136 met winst, terwijl op 2822,
184 en 2127 zou volgen); 2837 187:
3728 en 2631. (Nu zou 2811 niet sterk
wezen door 723). O.i. is dit spel remise,
daar zwart nooit 72 kan spelen wegens
2823 en de dreiging 237 met een pun
ten verdeeling)." Tot zoover onze vriend Du
kel.
Het is zeer interessant deze studie nauw
keurig te volgen, daar de behandeling van
het eindspel juist het moeilijkste onderdeel
van het damspel beteekent. Uit dezen ge
zichtshoek bekeken, meenden wij onzen le
zers bovenstaand uitvoerig verloop van dit
zeer leerzame eindspel te moeten geven.
Intusschen onzen dank aan vriend Dukel
voor de d"oor ons zeer op prijs gestelde
waardevolle bijdrage, waarvoor wij dan ook
gaarne de noodige ruimte beschikbaar stel
den.
Oplossing probleem Lente.
In onze voorlaatste rubriek boden we het
volgende fraaie probleem van de hand van
den heer W. Lente te Middelburg ter op
lossing aan: Zwart 11 schijven op 3, 9, 12,
15—17, 20—22, 25 en 27. Wit 10 schijven op
23, 29, 30, 32—34, 36, 38, 39 en 46. Zooals
wij reeds meldden, stelde de heer Lente dit
probleem samen naar aanleiding van on-
derstaanden stand uit de party De Jonge
Van Eenennaam om het persoonlek kam-
illliiiiiiiiiiiiiiilillliii
„Leert uw hoofdstad kennen!"
„Leert Amsterdam kennen!" luidt de leu
ze, die op het oogenblik in alle toonaarden
wordt aangeheven.
Een prima idee maar alleen geloof ik,
dat de aansporing niet aan het juiste adres
wordt gericht. Ik heb namelijk eens een
gesprek met een Amsterdammer gehad, dat
ik niet licht zal vergeten.
Wat ik aan Amsterdam zoo mooi vind,
zei ik, is het Y. Je hebt er zoo'n verrukke-
lqk wijd uitzicht en de schepen, in al hun
verschillende grootten en vormen, leveren
zoo'n vroolijk, levendig décor.
Ik heb nooit boodschappen dien kant
uit, zei hij, maar ja, rivieren z ij n mooi,
kijk maar naar den Rijn, de Seine, de
Theems, de Donau. Ik zou ze niet graag
missen in mijn vacanties.
Amsterdam is trouwens, vervolgde ik,
heelemaal een stad die haar schoonheid aan
het water heeft te danken. Niet alleen de
rivieren, ook de grachten zijn prachtig.
Vindt u bijvoorbeeld de Oudezijds Kolk niet
buitengewoon schilderachtig?
Kolk? Kolk? Wacht 'es, daar heb ik
wel eens ansichten van gezien. Erg vies ge
loof ik.
En hoe is het, moet je tegenwoordig
entree betalen in het Rijksmuseum?
Nou dat weet ik niet, ik spreek nooit
iemand die schildert. Ik heb er wel eens
over gedacht er 'n Zondag heen te gaan,
maar als je er entree voor moet betalen
voel ik er niets voor; dit zjjn geen tijden
voor luxe.
Ik ben benieuwd, ging ik verder, hoe het
Koninklijk Paleis er van binnen uitziet.
Ik ook, zei hij. Ze zeggen dat je d'r in
mag. Zou dat waar wezen?
Ja zeker. En die nieuwe brug van
Berlage, is die mooi?
Nou, dat zou ik u niet kunnen zeggen.
U moet niet vergeten, ik woon in West.
En het Koloniaal Instituut, dat kun je
immers bezoeken, niet?
O ja?? Och! Waarom zetten ze zóó
iets nou niet in de krant? Ik dacht dat het
enkel voor vreemdelingen was.
En in het Stedelijk Museum daar
vind je toch meestal de moderne schilderijen
niet?
Dat zal dan wel voor de kenners we
zen.
Waar staat eigenlijk het huis waarin
Rembrandt heeft gewoond?
Nou dat moet een erge achterbuurt
zijn. Ik heb het 's aan een tramconducteur
gevraagd, maar het is me compleet ontscho
ten.
En de Waag, bestaat die nog?
- Dat zou ik aan me zwager kunnen
vragen, want die woont op de Geldersche-
kade.
Het Stadion kent u natuurlijk.
Nee, dat niet, we gaan niet veel naar
de film.
En hebben ze de Munt nog verbouwd?
De Munt? O, de Munt. Ja, daar heb ik
van gelezen. Maar daar sta je verder niet
bij stil. Die is zóó oud!
Kent u dat aardige oude zaakje van
Wijnandt Fockinck?
Ik weet niet welk u bedoelt. Maar ze
hebben filialen over de heele stad, dus wat
dat betreft
Komt u wel eens in het Concertge
bouw?
Dat wil zeggen, we schakelen we 'm
wel 's effen in, maar de kinderen hooren
liever de jasband.
- En Artis is toch nog open?
Dat zou ik wel zeggen; je leest er
tenminste nog wel 's van.
En het Aquarium?
Ja ja, met van die visschen. Dat is
aan het eind van een tramlijn.
Is het Scheepvaartmuseum interes
san?
Dat zou ik ook wel willen weten.
Kent u eigenlijk niets van Amster
dam?
Ja zeker!! Ik zit met me vrouw dik
wijls op het Rembrandtplein en 's zomers
gaan we ook wel naar 't Kalfje. En iederen
Zaterdag loop ik, zoo vast als een huis, door
de Kalverstraat als ik naar de badinrich
ting ga.
Luistert u eens: de volgende week
krijg ik een nicht uit Middelburg over. Ze
komt iederen zomer in Amsterdam en kent
de stad op haar duimpje. Die zal ik dan
maar vragen, mij Amsterdam te laten zien.
Hebt u zin, u bij ons aan te sluiten?
Zin heelemaal niet. Maar ik zal het
toch maar doen. Als menschen van buiten
je zooveel vragen, is het misschien toch
niet kwaad als ik de stad ook eens ga zien.
Ik wil maar zeggen: als de aansporing
eens tot de Amsterdammers zelf werd ge
richt
E. Rasmus.
pioenschap van Zeeland: Zwart (v. Eenen
naam) 11 schijven op 3, 10, 12, 1518, 21,
22, 25 en 27. Wit (De Jonge) 11 schijven
op 19, 23, 26, 29, 33—36, 38, 39 en 42. Zwart
aan zet speelde 38. De heer Lente geeft
aan, dat het volgende spel sterker ware ge
weest: 1520 (inplaats van 38); 1913!
(het beste, daar wit tenslotte toch moet
offeren) 18x9; 42—37 10—15 en 35—30. In
den nu ontstanen stand plaatste de heer
Lente schijf 26 op 46 en 37 op 32, waardoor
bovenstaand probleem werd verkregen. De
fraai verborgen ontleding verloopt aldus:
2024; 30x19 (gedwongen) 913; 19x8
12—18; 23x12 27—31; 36x18 25—30;
34x25 21—26; 12x21 3x43; 38x49 16x29
en wint op tempo. Een keurige constructie,
zooals men die van Lente kan verwachten.
Goede oplossingen ontvangen van de
heeren: A. V. te Aagtekerke, A. C. te Goes
en H. te Koudekerke.
