Langs onze bewaakte grenzen.
KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN WOENSDAG 26 APRIL 1939.
VORST COBRA
Waarom de boomen langs de
toegangswegen van gordels
trotiel zijn voorzien.
No. 98.
1
H
j
^SUNLIGHT ZEEP
li.
De dienstplicht en de
industrieele mobilisatie"
Het schijnt er nu dan eindelijk van te
zullen komen: invoering van den algemee-
nen dienstplicht in Engeland. Daaraan kan
men afmeten, hoe ernstig de politieke toe
stand in ons werelddeel is geworden. De
Engelschman hecht aan traditie. Hq staat
haast nog liever een stuk van zijn koloniën
af, dan 'een traditie op te geven Een tra
ditie nu is het, dat de Engelsche weermacht
uit vrijwilligers bestaat. Van militairen
dienstplicht hebben de Britten nooit veel
willen weten. Hoe patriottisch ze dan ook
zijn, de dienstplicht hebben ze altijd be
schouwd als een inbreuk op het! beginsel
der menschelijke vrijheid.
Men wil nu deze traditie opgeven en tot
invoering van den dienstplicht over gaan.
Het systeem der vrijwilligheid bleek niet
bestand tegen de eischen, welke in ons
tijdsgewricht aan de militaire uitrustingen
worden gesteld.
Vermoedelijk zal de Engelsche regeering,
als ze met voorstellen komt, weinig prin-
cipieele oppositie vinden. Wel echter een
tegenstand, die zich zal beroepen op het
gevaar van ontwrichting van het bedrijfs
leven. Meer nog dan in den wereldoorlog,
worstelen de militairen autoriteiten tegen
woordig met moeilijkheden, welke zich voor
doen bij wat men de „industrieele mobi
lisatie" zou kunnen noemen. Hoe groot
deze moeilijkheden zijn, blijkt uit een arti
kel van den Berlijnschen correspondent
van de „Times". In dat artikel wordt be
schreven, wat zich ten deze den laatsten
tijd in Duitschland voordoet.
Hoewel de strijdkrachten min of meer
op vredessterkte zijn, zoo meldt hij, is het
noodzakelijk gebleken, een beroep te doen
op het leger om den oogst binnen te halen
en dit jaar zullen de boeren in geheel
Duitschland gerechtigd zijn om zoo noo-
dig een beroep te doen op den plaatselijken
militairen commandant voor tijdelijke hulp.
Volgens niet-officieele berekeningen zal
bijna een derde deel van de geoefende sol
daten in oorlogstijd hun sleutelposities in
de industrie niet kunnen verlaten, hoewel
zij later zouden kunnen worden afgelost
door vrouwen, wanneer deze laatsten een
maal voldoende op de hoogte zouden zijn
gebracht van het door haar te verrichten
werk.
Voor zoover bekend in Duitschland
loopt men met dergelijke dingen niet te
koop is de taak om evenwicht te schep
pen tusschen de strijdkrachten, en de in
dustrieele arbeidskrachten, toevertrouwd
aan de oeconomische afdeeling van het
oppercommando, welke in ieder militair
district een kleinen staf heeft, bekleed
met vrij groote bevoegdheden, maar ver
antwoordelijk aan Berlijn. Het is de taak
van de betrokken officieren om in hun
gebied de machinerie op te bouwen, welke
in geval van oorlog in actie zou komen,
om te beslissen welke industrieën van es
sentieel belang zijn en daarom haar vol
ledige personeel moeten behouden en wel
ke zonder verliezen voor de natie geheel
gesloten kunnen worden of met een' ver
minderd aantal arbeiders mogen doorwer
ken.
Tot de niet essentieele industrieën zul
len waarschijnlijk behooren textiel- en pa
pierfabrieken, drukkerijen, fabrieken van
speelgoed en muziek-instrumenten; fabrie
ken, waar levensmiddelen worden ver
werkt; sigaren- en sigarettenfabriekenfa
brieken voor sterken drank; gas- en elec-
triciteitsfabrieken en bouwondernemingen.
Banken, verzekeringsmaatschappijen, ho
tels en particuliere huishoudingen zullen
met verminderd personeel moeten werken.
De arbeidskrachten, die aldus zullen vrij
komen, zullen öf in het leger moeten die
nen öf overgebracht worden naar bedrij
ven van vitaal belang, zooals boerderijen,
bosch- en mijnbouwbedrijven en naar fa
brieken, welke ijzer en staal, optische ar
tikelen en chemicaliën, rubber, asbest, leer,
electrische aparaten enz. maken.
Naast de mannen, van wie de militaire
autoriteiten zullen moeten afzien om de
essentieele industrieën in bedrijf te hou
den, zouden, naar men heeft berekend, on
geveer 6,220,000 vrouwen (uit het Oude
Rijk) beschikbaar zijn om de plaatsen van
de naar het front vertrokken mannen in
te nemen en verder zouden nog 1,750,000
vrouwen, die in vredestijd reeds werkzaam
zijn in niet-essentieele functies, overge
bracht worden naar nuttiger functies Het
gaat hierbij om vrouwen tusschen de 16
en 60 jaar en in de meeste gevallen zou
den zjj niet geoefend zijn voor haar nieuwe
Door MARK CHANNING.
24),
De oogen, diep verzonken in de kassen,
peilden Chirine in afwachting van het ge
schikte oogenblik om te spreken.
„Ja, het moment was gunstig, Chirine
volgde het gesprek met belangstelling.
„Zijn Excellentie, Khoon de Mongool, is
terugbegon de vrouw.
„Dat weet ik", viel de Perzische haar on
geduldig in de rede.
Ze verfoeide den dwerg al van lang her.
Schuchter en stilzwijgend, maar vast be
sloten te vertellen, wat ze wist, reikte de
oude heks Diana een kelk.
„Miss sahib moet den drank nemen, voor
dat hij zakt", zei ze animeerend. Daarop
hernam ze met zachten aandrang haar ge
praat.
„Er zijn maar weinigen, die werkelijk
verheugd zijn heer Khoon weer te zien. Er
zijn ook zulke rare mensehen", besloot ze
omzichtig.
„Vooruit, babbelkous, voor den dag met
je nieuwtjes, beval de Perzische uit de
hoogte.
„Wat moet nu feitelijk zoo'n oude stak
ker als ik van de machtigen der wereld we
ten? Mijn kennis is niet meer dan het fijne
schilletje van een dadel". En na dit ont
wijkende antwoord begon het oudje ijverig
in haar zak te scharrelen waar het tinnen
trommeltje weer zijn oude plaatsje, kreeg.
„Kom, Dina", zei Chirine overredend, en
ze leidde het Engelsche meisje naar het
(Van onzen specialen
verslaggever)
„Die Limburgers van mij, dat zijn ke
rels uit één stuk!') Enthousiast vertelt ons
een kapitein van de infanterie, compag
niescommandant in een stadje aan een
der groote rivieren, van zijn ervaringen uit
de laatste dagen. „We kwamen hier des
morgens vroeg aan, met de teekening in
de hand: zóó moest de stelling worden.
Welnu, des avonds om zes uur was de
stelling in orde, en konden we voor ons
logies gaan zorgen. Twaalf uur des avonds
lagen we allemaal onder de wol. Zie je,
dat is werken!"
„En wat doet u nu op het oogenblik
met uw manschappen, kapitein?."
„Nu brengen we ze vooral de oudere
lichtingen op de hoogte met het mo
derne materiaal, ze worden gewend! aan de
discipline van de troep, en natuurlijk wor
den ze zóó getraind, dat ze op elk oogen
blik van den dag of den nachtt hun stel
ling kunnen bezetten. Typisch voor den
geest in de troep is wel, dat ik tot dusver
wanneer er bijzondere dingen gedaan
moesten worden, geen menschen aanwees,
maar vrijwilligers vroeg, en tot nu toe
heb ik dat systeem kunnen volhouden.
Wilt u een voorbeeld: gisteren kwam het
zoo uit, dat een groep voor de derde maal
achtereen 24 uur op wacht moest. Ik
vroeg: wie meldt zich vrijwillig aan, en
in een oogwenk had ik mijn wacht com
pleet. Tja, die Limburgers, daar kun je
wat mee doen
Mët begrijpelijke voldoening toonde de-
kapitein ons de onder zijn leiding ingerich
te stelling, waar overal een groote bedrij
vigheid heerschte. Hier waren soldaten be
zig, de onderkomens te verbeteren, elders
werden mitrailleurs uit elkaar gehaald en
de onderdeelen opnieuw geolied, op den
straatweg kregen de manschappen van de
oudere lichtingen nog weer enkele lesjes
in de theorie (der mar|schvoor^chr>jften.
maar overal waar we rondkeken, heersch
te dezelfde opgewekte stemming.
Even tevoren hadden we gelegenheid ge
had, de verdediging van een belangrijk ka
naal eens nader te bezien. Achter den
hoogen kanaaldijk vonden wij, vrijwel on
zichtbaar voor den voorbijganger, dê stel
lingen der lichte en zware mitrailleurs, ge
flankeerd door de posten der geweer-
schutters. Een der filmoperateurs wierp
zich vol geestdrift in het stof van den ka
naaldijk, en begon oog in oog met een
der mitrailleur-schutters te draaien,
zoodat de dreigend vooruitgeschoven loop
hem bijna in de lens prikte.
„Is de mitrailleur met scherp geladen?"
vroeg kapitein Paters, die begon te vree
zen voor het leven van den aan zijn lei
ding toevertrouwden cameraman.
„Ja, kapitein, maar de zekering zit er
op!"
Rustig voeren in het kanaal de schepen
voorbij, en wel niet één van de schippers
zal zich er van bewust zijn geweest, dat
overal langs den dijk, uit smalle schiet
gaten, dreigende loopen gericht! waren op
het voorterrein, achter elk vizier het
scherpziend oog van een der bedienings
manschappen.
taak. Onder aftrek van de vrouwen, die
niet geschikt zijn om te werken, wordt de
Duitsche reserve van vrouwelijke arbeids
krachten op ongeveer 6,750,000 personen
geraamd, die zouden kunnen worden op
geroepen zonder het gezinsleven van de
natie te vernietigen. Het bestaande te
kort aan arbeidskrachten heeft er overi
gens toe geleid, dat deze reserve reeds
krachtig is aangesproken.
Het spreekt vanzelf, dat moeilijkheden
van dezen aard zich ook zullen voordoen
in Engeland, zoodra daar den dienstplicht
wordt ingevoerd. Ja, deze zullen nog in
gewikkelder zijn, omdat de Engelschen al
les van den grond af moeten opbouwen
Zooveel te meer reden dan echter voor de
genen, die overtuigd zijn van de noodzaak
van den dienstplicht, om op snelle beslui
ten aan te dringen.
Boomen vallen over den weg.
Des middags renden we als hazen over
het bouwland, want achter ons brandde
het vuurkoord langzaam maar zeker zijn
weg naar de fiksche lading trotiel, die
rond een boom ergens aan een grens-
weg was aangebracht. In ons. eerste
artikel schreven we al iets over boomen,
die op eenigen afstand Ivóór een weg
versperring, .voorzien waren van gordels,
waarin blokjes trotiel zijn aangebracht
Wanneer dit trotiel tot ontploffing wordt
gebracht, vallen de boomen dwars over
den weg, en daar de stammen niet ge
heel afknappen, doch alleen doorknikken,
vormen zij een hindernis, die wel in staat
is, een indringer even op te houden. Langs
een doodstillen weg, enkele kilometers voor
de grens, zocht de burgemeester van
het plaatsje, waar we met ons gezelschap
waren komen binnenvallen, met kennelijk
enthousiasme enkele boomen uit, die wel
gemist konden worden. „Hier, luitenant,
dat is een prachtexemplaar om te ver
dwijnen, en die kromme daar op den hoek,
die moet er ook maar uitAls het
aan den burgemeester gelegen had, dan
zouden we, tot de avondschemering viel,
aan het „springen" zijn gebleven.
Intusschen draafde een soldaat langs
de spaarzame huisjes, welke men in deze
verlaten streek vindt, en waarschuwde
de bewoners, de ramen op te zetten, wan
neer zij prijs stelden op het behoud van
hun ruiten. Aan een luitenant der infan
terie, die kennelijk al meer met dit bijltje
had gehakt, was de leiding van deze inte
ressante oefening toevertrouwd.
Rond het eerste slachtoffer, dat dezen
middag zou vallen, legde hij het meet-
koord, ten einde omvang en dikte na te
gaan, zulks in verband meti de sterkte
van de lading. Acht blokjes trotiel, die er
uit zien als ongevaarlijke stukjes sunlight-
zeep, schoof hij vervolgens in den gordel,
welke om den boom wordt bevestigd.
"n Eigenaardig goedje is dat trotiel ove
rigens. Je kunt het laten vallen, er des
noods mee gaan voetballen, je kunt er ge
rust een lucifer onder houden, en als het
je verveelt, 't zelfs in de kachel gooien,
zonder dat het dak zestig meter verder
op de straat neergelegd wordt. Maar bij
temperaturen van meer dan 2000 graden
begint het actief, te worden, en dan ont
wikkelt het zooveel energie, dat men beter
een paar honderd metier uit de buurt kan
blijven.
Dus, autorijdende lezer, ge behoeft niet
bang te zijn, wanneer ge met uw wagen
een weggedeelte passeert, waar de boo
men met trotiel geladen zijn, dat ge door
een minder gelukige manoeuvre, of bij
een minder gelukkige manoeuvre, of bij
ge moet met nog heel wat warmer a(j.
haesiebetuigingen op de proppen komen!
„Hoe komt u dan aan die temperatuur
van tweeduizend graden, luitenant?"
Van alle kanten vuurden we onze on
wetendheid op den dienstdoenden officier
af.
„In een der blokjes trotiel steken we een
pijpje slagkwik, en dit slagkwik is weer
verbonden aan een stukje vuurkoord, van
laten we zeggen, een meter lengte. Het
vuurkoord brandt met een snelheid van
één cm per seconde, zoodat we dus een
minuut den tijd hebben, om ons uit de voe
ten te maken. Het vuur steekt vervolgens
het slagkwik aan, dit ontwikkelt de enor
me hitte, noodig om het trotiel tot ont
ploffing te brengen, en wanneer u nu
maakt, dat u wegkomt, dan kunt u het
resultaat waarnemen!i«'
Inderdaad reeds rookte het vuurkoord,
en baande het vuur zich door het zich
hierin bevindende imeelpulver een weg
naar het gevaarlijke slagkwik. Maar zestig
seconden, ze mogen voorbijvliegen als men
er niet op let, wanneer men met open
mond: militair voorschrift! op een ge
weldige ontploffing staat tie wachten, dan
is het nog een behoorlijk tijdsbestek!
Daneen vuurstraal, een geweldige
knal, die als een ontzagwekkende donder
door de stille bosschen davert, een roet
zwarte rookwolk, statig buigt de boom
zich naar den weg, en stort krakend om
laag. Het trotiel heeft zijn vernietigend
werk verricht
Veengebied, onbegaanbaar terrein
Ten besluite van dit tweede .artikel ie's
over de ontginning van onze veengebieden,
gezien van het standpunt van den Gene-
ralen staf. Het is een feit, dat onze veen
gebieden zooals bijvoorbeeld de Peel,
een zelfs voor vijandelijke patrouilles on
begaanbaar terrein vormen. Des nachts
'./aagt niemand zich er in, zelfs niet üe
menschen, die er jaren in gewerkt- hebben
en overdag moet men zich behoorlijk we
ten te oriënteeren, wil men niet in een
kringetje blijven ronddolen. Nog moeilij
ker wordt de situatie wanneer het terrein
zoogenaamd ruw verveend is, dat wil zeg
gen, wa'mieer Üe omwonenden zonder
eenig systeem turf voor eigen gebruik heb
ben gegraven. Men krijgt dan een warnet
van metersdiepe kuilen, gevuld met het
gemeenste soort van modder, welke men
zich denken kan, gangetjes, die plotseling
afbreken, drassige slooten, en stukjes goed
begaanbaar terrein.
„Dergelijke gebieden zijn voor onze de
fensie van onmetelijk belang", aldus kapi
tein Paters, „zij vormen voor een vijand
eigenlijk een nog zwaarder hindernis dan
een inundatie, en daarom is het van het
grootste belang, dat men niet ongelimi
teerd voortgaat met de ontginning van
deze terreinen, waarvan het bovendien
nog zeer problematisch is, of ze ooit als
cultuurgrond de kosten van ontginning
zullen dekken."
Naar de meening van den Generalen
Staf heeft men reeds te veel van dergelijk-
woeste gronden ontgonnen, en uit defen
sie-oogpunt bezien zal het daarom nood
zakelijk zijn, aan verdere ontginning paal
en perk te stellen.
HET NEERGESTORTE
MARINEVLIEGTUIG.
Omtrent het ongeluk met de marinever
kenner nabij Uitdam, vernemen wij nog, dat
de gemeente-arts van Broek in Waterland
den gewonden de eerste hulp heeft ver
leend. Eenige vrouwen van Uitdam, die de
vorige week door den burgemeester van
Broek in Waterland waren geïnstalleerd als
geoefende verpleegsters bij de luchtbescher
ming, waren eveneens ter plaatse om hulp
te bieden.
De korporaal-vliegtuigmaker Ten Bosch
bleek beide beenen te hebben gebroken.
Men moest het slachtoffer uitzagen, ten
einde hem uit het toestel te kunnen bevrij
den.
Hij bleek bovendien een hersenschudding
te hebben opgeloopen, evenals de officier-
vlieger De Groot.
De beide gewonden zijn naar het burger
ziekenhuis te Amsterdam vervoerd en daar
ter verpleging opgenomen.
Een Amsterdamsche politieboot heeft met
een motorbarkas van de marine het ver
nielde toestel naar de haven van Uitdam ge
sleept.
SPIONNAGE VOOR DUITSCHLAND?
Vragen van het Tweede Kamerlid
Wijnkoop.
Het Tweede Kamerlid de heer Wijnkoop
heeft aan den minister van buitenlandsche
zaken de volgende vragen gesteld:
Heeft de minister kennis genomen van de
tijdens het Engelsche spionnageproces-Kelly
gedane mededeelingen, volgens welke in
dienst van Duitschland staande agenten van
Nederland uit zouden werken, welke agen
ten den schakel zouden vormen tusschen
den Duitschen geheimen dienst en andere
landen?
Is de minister bereid, een onderzoek naar
de juistheid van deze mededeelingen in te
stellen, o.a. door het inwinnen van inlichtin
gen ter zake bij de Engelsche regeering, en
zoo haar mocht blijken, dat die mededee
lingen op waarheid berusten, voor het ver
volg den arbeid der genoemde agenten in
en van uit Nederland door scherpe doelma
tige maatregelen onmogelijk te maken?
S.IOfc-04-19*
Cobra trad binnen. Het hart van de Perzi
sche bonsde haar in de keel; op het gezicht
van den man las ze iets, wat ze niet onder
woorden kon brengen en dat ze voor het
eerst zageen bedreiging aan haar
adres.
Met een lenig gebaar rees ze op van haar
kussens en met lichten tred haar bloote
voeten raakten nauwelijks den marmeren
vloer aan ging ze hem tegemoet; ze was
zoo rustig in haar bewegingen, dat zelfs de
banden om haar enkels niet rinkelden.
„SssstBoom mijner begeerte
fluisterde ze, met een vinger op de lippen.
,Het Engelsche meisje slaapt, dank zij
Allah. Ze is heel ziek".
„Maak haar wakker", antwoordde norsch
de Cobra. „Wanneer ik een slavin laat ha
len, moet ze onmiddellijk komen. Anders
gaat ze daarna nergens meer heen".
Chirine, gracieus in het doorschijnende
rose mousseline japonnetje, was inwendig
doodsbang, doch ze zette zich schrap tegen
het gevaar, dat niet alleen Diana, maar ook
haar zelf en Gulbundun bedreigde.
„De vrees, die mijn Heer haar inboezemt,
heeft haar van streek gebracht. Een uur
geleden is ze flauw gevallen."
Alam Khan keek haar streng aan en hjj
gaf een nijdigen ruk aan den ketting van
Shiv, die een paar maal om één zijner
groote handen was geslagen; alsof de tijge
rin het slechte humeur van haar baas deel
de, liet ze een valsch gebrul hooren, haar
oogen vijandig gericht op Chirine.
Gulbundun was met Dilkoosh in den tuin
verdwenen.
IN VIER DAGEN VAN BATAVIA NAAR
AMSTERDAM.
Bijzondere prestatie van gezag
voerder Kooper met de „Bui
zerd".
Gezagvoerder Kooper, die gistermiddag om
vijf uur met het Indiëvliegtuig „Buizerd"
op Schiphol landde, heeft op deze reis een
bijzondere prestatie verricht. Zooals bekend
heeft de „Buizerd" Zaterdagochtend van Ba
tavia den terugtocht aanvaard en in
Rangoon passagiers en post van de gestran
de „Nandoe" overgenomen. Hoewel dus
twee dagen later vertrokken, is Kooper er
toch in geslaagd het toestel op vrijwel het
zelfde tijdstip op Schiphol neer te zetten,
als waarop de „Nandoe" zou zijn gearri
veerd, indien de machine geen pech had ge
had.
TWEE OPLICHTERS GEARRESTEERD.
Te Amersfoort zijn twee oplichters ge
arresteerd, tegen wier practijken in de dag
bladen herhaaldelijk was gewaarschuwd.
Deze lieden vervoegden zich bij mevr. D. in
de Borgesiuslaan en gaven zich uit voor
vertegenwoordigers, resp. van een groote
confectiefirma en van een Belgische zaak.
Zjj boden kousen te koop aan voor een ex
ceptioneel hoogen prijs. Mevr. D. vermoed
de reeds dadelijk met oplichters te doen te
hebben en besloot den „kooplieden" een val
strik te spannen. Zij verzocht hun daarom
terug te komen, wanneer haar man thuis
was, ten einde dan over den koop te kunnen
beslissen. Nadat de mannen vertrokken wa
ren, waarschuwde zij de politie. Tegen het
tijdstip, dat de heer des huizes thuis zou ko
men, stelde een agent zich verdekt in de
woning op en toen de beide oplichters goed
en wel binnen waren, werd de politieman
ontboden. Nadat proces verbaal was opge
maakt gebleken was, dat het tweetal
mevr. D. ook nog een valschen naam had
opgegeven werden de mannen naar het
politiebureau overgebracht.
WIERINGERMEER VRAAGT
ZELFBESTUUR.
De vertegenwoordigers van de groote
politieke partijen in den Wieringermeer
hebben zich met een request) tot de minis
ters van binnenlandsche'zaken, financiën en
waterstaat gewend
Hierin dringen zij aan op het spoedig
doen instellen van een normale gemeente
Wieringermeer.
De onderteekenaars van het request wij
zen er op, dat de bevolking den huidigen
bestuursvorm, waarbij de gemeentelijke taak
aan een door de .kroon te benoemen be
stuurscommissie is opgedargen, als een on
recht beschouwt Zij bestrijden de voor
naamste argumenten der regeering tegen
zelfbestuur en dringen er tenslotte bij de
ministers op aan tegemoet te komen aan
het verlangen der Wieringermeerbewoners
om actief deel te nemen aan het bestuur
hunner gemeente en „den bewoners van
dit deel van Nederland die rechten toe
te kennen, welke door ons volk terecht
als een der eerste burgerrechten worden
beschouwd."
Een afschrift van het request is o.a. ge
zonden aan de leden der Tweede Kamer
en aan Gedeputeerde Staten van Noord-
Holland.
HET GEHEIMZINNIGE STERFGEVAL
TE DREUMEL
Omtrent het geheimzinnige sterfgeval in
de gemeente Dreumel, kan nader worden
gemeld, dat de overleden vrouw is de 25-
jarige mej. A Sas, wonende te Dreumel.
Zij werd niet in haar woning, doch in het
huis van haar aanstaande schoonouders
de familie Van Eur aan den Lageweg le
venloos aangetroffen, toen het gezin, dat
Maandag een gedeelte van den dag afwe
zig was geweest, in het' begin van den
avond terugkeerde.
Het onderzoek, dat door rijks- en gemeen
tepolitie wordt ingesteld, is den geheelen
dag voortgezet, evenwel tot nu toe zonder
positief resultaat.
(Ingez. Mei)
„Stil jij, satansch beest", snauwde Alam
Khan.
„Het dier heeft zijn bloemkrans niet om,
ze: Chirine met een kwijnend lachje. Mis
schien betreurt Shiv op vrouwen manier 't
tooisel, dat ze weet dat flatteert en dat ze
mist".
Ze wist heel goed, dat op bevel van den
Cobra eiken dag een krans van zekere
bloemen met bedwelmenden geur, waarvan
de tijgerin hield, gevlochten moest worden.
„Ze moet met de zweep hebben", bromde
Alam Khan, zqn wonderbare kracht too-
nend door het enorme dier naar zich toe te
trekken, ,,'t Heeft geen haar gescheeld of
ze had van morgen den man gedood, die
haar den krans wilde omdoen, want toen
hij haar kop tusschen zijn handen nam, had
hij bij ongeluk den sleutel aangeraakt".
Hjj doelde op het stalen sleuteltje, dat
bevestigd was aan den met edelsteenen be
zetten halsband van de tijgerin. Het was
een der beide sleutels, die de binnendeur
openden van de schatkamer, waar de elkaar
opvolgende bezitters van den burg eeuwen
lang, ongelooflijke schatten hadden ver
gaard. Het dier het niemand, behalve Alam
Khan er aan raken.
„Soms denk ik, dat u meer van haar dan
van mij houdt", pruilde Chirine. „En ik heb
u lief meer dan mijn leven".
,,'t Was waar; ze had Alam Khan lief
met het jeugdige vuur van haar primitief
hartstochtelijk karakter".
(Wordt vervolgd.)
bed, dat voor haar opgemaakt was. „Je
moet drinken, wat ze je gegeven heeft".
Diana keek met tegenzin naar den drab-
bigen inhoud van haar beker.
Miss sahib behoeft niet bang te zijn", be
moedigde de heks. „Ze valt direct in slaap".
„Hoelang blijf ik bewusteloos?" vroeg
Diana, terwijl ze haar den leegen beker te
ruggaf. Ze voelde al een zekere loomheid
over zich komen.
„Tot morgenavond bij het ondergaan van
de zon zult u droomen van jonge, mooie
prinsen in betooverde paleizen", schertste
de oude vrouw. „Misschien nog wat langer,
misschien wat korter". De slimme, oude
oogen vestigden zich opnieuw op de Perzi
sche.
„Jazooals ik zei, Zijn Excellentie
Khoon is terugen er is bpha niemand,
die er zich over verheugd. En hq heeft zoo'n
vreemdsoortigen gevangene hieegebracht,
een sahib, verkleed als bergbewoner. Hij is
sterk als zes mannen samen. Bq zijn ver
voer door de straten heeft hij iemand door
een vuistslag gedood. Ze zeggen, dat hq zes
en een halven Engelschen voet meet, die
sahib. Miss sahib moet blijven liggen".
Diana had zich op één elleboog opge
richt.
Chirine", riep ze, „toe luister 's, infor
meer alsjeblieft of die gevangene een land
genoot van me is? En zoo ja, help hem dan
om mijnent wil?"
Haar stem verflauwde, ze viel in zwijm.
„Wees gerust, Diana", fluisterde Chi
rine. „Ik beloof je naar hem te zullen in-
formeeren".
Een diepe zucht kwam van het rustbed.
De zware oogleden sloten zich. Het scheen
of de wereld al wankelend verdween.
Het kruiden-vrouwtje drukte haar vinger
op den smallen, blauw-geaderden pols.
„Ze slaapt", kraste ze. „Wie verstaat ook
als ik de kunst zoo vlug en zoo goed drank
jes klaar te maken?"
Van dankbaarheid vervuld, de kostbare
geldstukken, haar door Chirine geschonken,
verborgen tusschen haar kleeren, knielde
ze neer, kustte den grond voor de voeten
van de Perzische en verliet deze zwijgend.
Chirine en Gulbundun bleven alleen bij
de bewustelooze Diana. De vrouwen en sla
vinnen waren naar hun verblijf gezonden.'
ind en ze ondervraagd werden, zouden ze
moeten verklaren van niets te weten.
Lange jaloezieën, bestaande uit smalle,
groen geverfde bamboe-latten, die een half
doorschijnend scherm vormden als beschut
ting tegen de felle zon, waren op de ver
anda neergelaten. En in het getemperde
licht was de groote slaapkamer met de
twee naast elkaar geplaatste rustbedden
heerlijk koel
Een uurtje later zaten Chirine en haar
vriendinnetje te fluisteren over een moge
lijk plan om Diana te doen ontvluchten,
toen in de verte een geluid, als dat van een
timmerman, die hout zaagt, tot hun ver
schrikte ooren doordrong 't Was het ge
brul van Shiv. Alam Khan kwam Chirine
bezoeken.
De ringen van de zware portières, die
voor den ingang van de kamer hingen,
klepten tegen elkaar, en Alam Khan, de
d'
/en /wet/Mee, a//1/c/p
pecka/i. $e/ &e//e c/typ
c/ee/ a/ /e/ ïwei /ne
v V A V.... v- v j)
EN NOOIT ZEEP VAIN ONBEKENDE
HERKOMST
