ZEEUWSCH
ZONDAGSBLAD
I
.of der Zotheid
SAN DE PROVINCIALE ZEEUVSCHE MIDDELDUDGSCHE COUPANTl
ZATERDAG
ZEEUWSCHE KRONIEK.
DAEGELIKSE DIENGEN
De
DAMMEN EN SCHAKEN.
ïüïSi«Pi,,..
Golgotha.
Ik maak mijn gebruikelijke Zondagswan
deling. Zondagsche kleêren, Zondagsche
stemming, langzaam, lichtelijk verveeld.
Sommige van mijn medewandelaars schij
nen dit een gewichtige bezigheid te vinden.
Ze kijken plechtig. Ik moet een beetje glim
lachen. En opeëhs gevoel ik mij doodelijk
vermoeid. Vermoeid van de zinnelooze wan
deling, die mijn leven is. Wij bewegen, wij
praten, wij hebben het drukwaartoe
toch eigenlijk? Ik sla het Kruiswegje in.
't Is er druk en benauwd van het roode stof.
Straks langs de Hoofdschedelplaats en dan
links af terug naar de stad. Dan maar naar
huis; in de serre zitten, thee-drinken, krant
lezen. Bij den heuvel is het zeer druk.
Er zal wat te doen zijn. Er staan drie krui
sen! Ach ja, Lij denstijd, Stille Week, Goe
de Vrijdag, Matthaus Passion. Jezus van Na
zareth wordt doodgemarteld tusschen twee
moordenaars. Ik geloof wel, dat Hij een
goed mensch was. Wat is echter goed? In
ieder geval is het dom om zoo goed te zijn.
Daar breng je 't niet ver mee in de wereld.
Ik betreur deze kruisiging', maar overigens
gaat het mij niet aan.
•H
Toen zeide Jezus: Vader, vergeef het hun,
want zij weten niet, wat zij doen!
-
Nu zit ik in m'n serre, en vraag, en
vraag: bedoelde Hij ons, die ginds langs
het kruis liepen? Bedoelde Hij mij? Is daar
op Golgotha dan toch iets geschiedt, dat mij
aan gaat?
Neen, wij weten niet, wat wij doen! Wij
weten niet, wat wjj 'God aandoen. Wie zal
de diepte peilen van het leed, dat wij God
berokkenen? Maar Eén, die wist, hoe Hij
lijdt, heeft ons allen naar God toegedragen
op de vleugelen der vindingrijke liefde
Gods, toen Hij, stervende aan den rand van
Hemel en aarde, zeide: Vader, vergeef het
hun, want zij weten niet, wat zij doen!
F.
WAPENSPREUKEN VAN EENIGE
KERKELIJKE GEMEENTEN.
Natuurlijk zijn er geen wapenspreuken
zonder wapens. Nu is de heraldiek of wa
penkunde een belangrijke bron voor de ge
schiedenis der vroegere eeuwen. Victor Hu-
go zegt zelfs: „De gansche geschiedenis der
middeleeuwen staat geschreven in het bla
zoen". Het blazoen is het volle wapen, dus
het schild met zijn sieraden.
Elk edelman had zijn eigen wapen, met
of zonder spreuk.
In den regenten tijd (de 17de en vooral de
18de eeuw) hadden de regenten (leden van
de vroedschap) ook een wapen aangenomen.
Dit wapen was vaak ontleend aan hun
naam. B.v. Schorer drie ouderwet-
sche scharen, Landsheer een krijgs
man te paard, M o g g e negen muggen,
Reigersberg twee reigers, C a u
drie kouwen, enz.
De regenten namen een wapen aan, niet
zoo zeer in navolging der edelen als wel,
dat zij vaak in letterlijken zin hun zegel
aan een acte moesten hechten.
Ook was er menig welgesteld poorter of
burger, meestal een ambacht uitoefenend,
die zijn zoogen. huismerk had.
De steden hadden van ouds een wapen,
haar door den graaf bevestigd. De am
bachtsheerlijkheden hadden het wapen van
den ambachtsheer.
Toen na den Franschen tijd het ko
ninkrijk der Nederlanden was gevestigd,
werd door den Hoogen Raad van Adel voor
elke gemeente een wapen vastgesteld. De
steden behielden haar vroeger wapen. De
besturen van de plattelandsgemeenten ko
zen vaak het wapen van het ambacht,
waarin het voornaamste dorp lag. Bijna al
le wapens hebben een sprekende symboliek.
Bij het schrijven van dit artikel is het
ons niet te doen om het eigenlijke wapen,
doch om een der sieraden. Deze sieraden
kunnen zijn: een helm, een kroon, de
schildhouders (vaak leeuwen) en een wa
penspreuk. Dit laatste moeten wij hebben.
De wapenspreuken bij de edelen zijn
herinneringen aan de oude tournooien of
steekspelen. Een in het strijdperk treden
de ridder deed zich kennen, behalve door
het wapen op zijn schild, ook door het uit
spreken van zijn spreuk. Deze spreuk was
op een fladderend lint onder het wapen ge
schilderd» Het meerendeel der spreuken
staat in de Latijnsche taal. Deze toch leent
zich bij uitstek om een gedachte kort en
krachtig uit te drukken.
Ook in het kiezen van een wapen- of
zinspreuk hebben de regenten de edelen
nagevolgd. Als voorbeeld noemen wij de
zinspreuken van enkele oude Zeeuwsche fa
milies. Radermaker Mediocritas.
(De middelmaat) Lampsins Fiat vo-
luntus Dei (Gods wil geschiede) H u y s -
sen van Kattend ij ke Nee ti
mide nee tuimide (Noch beschroomd, noch
opgeblazen) SnouckHurgronje
In het midden gaat men het veiligst. Van
Doorn Doe wel en ziet niet om. Tak
Nile sine Deo. (Niets zonder God)
Suggestie.
Dae' kun ze noe van zegge, dat a ze wille,
maer ik zie 't er toch nie' in, da' zö 'n tele
paat, of 'oe a zö 'n vent dan 'êete mag, van
mien gedae' zou kriege, da' 'k net as een
katte, uut een scheuteltje gieng drienke. Ik
zou dat voe' der aregheid ok wer is wille
prombeere, mae' ja, ik wille dae' vanselft
nie, voe spot van oalle ménsen, op zö 'n
toonêel stae',
Zö-doende za' 'k er ok wè' nooit achter
raeke, wat a dat noe eigentlik is. Ofdat die
vent noe wezeluk die ménsen dat oal laet
doe-e en of-a' ten van die a ter op zitte
kieke d'r êogen beguchelt. Of 'öe noeme ze
dat tegenwooreg: suggestie g'löok. Dat
je in soorten: massasuggestie en autosug
gestie en meschien nog-a' meer; ik weet
het nie'. Oal die vremde naemen kan ik nie'
bie-'ouwe. En soms doe je dae' zelft an,
zonder da' je der iets van weet.
Zö ik dat is 'ehad, da' 'k is een 'olf jaer
van 'uus 'ewist zonder tuus te kommen.
En ik verlangden, onsettend. Ik was toen
ok nog maer een kind. Mae' dat was een
diere reize, en vroeger gieng dat anders as
noe, dat gieng nie' op, om dae' mae' een
deel geld te gae' verreizen, a 't nie' nöodeg
was, wegens ziekte of sturfgeval. En trou
wens, een kind dust dat glad nie' zegge of
vraege, temissen ikke nie', 'öor.
Ik 't nóóit 'ezeid da 'k naer 'uus ver
langden. En a' ze vroege: ,,ku' je 't gewend
worre?" dan zeiden ik: „jaet!" „verlang je
nie' naer 'uus?" „Nêen-ik, glad nie'!" Dae'
was ok volstrekt gin reden voe', 't was ter
vee' en vee' mooier as 'ier: prachtege bos
sen en zö 'n bitje op-en-neer: de zeven heu
veltjes 'êetten dat. En lekker ruke k 't pas
'erégend en gezond: ik bin der glad op-
'eknapt. De ménsen waere ok góed voe' me,
't was van m'n naeste fermielje, dus noe
zou je zegge: wat ku' je beter wènse'. Mae'
nêe-e, weet je, toch oalmae' dat 'öod naer
'uus 'ange. Nou, en toen dee' ik dan ok,
dat êi ze noeme: suggestie.
Daer 'ieng boven dat schommelstoeltje
een groot portret van ons durp. Je kust ons
'uus net nog op 't ènde zie stae'; en de stoe-
pe, daer k 'k zö dikkels op 'emulleperd
En dan gieng ik, a 'k allêene in de kae-
mer was, op m'n knieën in dat schom
melstoeltje zitte, mie m'n ermen op de rik;
en dan keek ik oalmae' staer op dat petret,
een kwartier an een stik, en mae' dienke:
ik bin tuus, ik lóope over 't durp, trek stap-
pe 'k op de stoepe, ik bin tuus".
Dèt was dan suggereeren, begriep je. En
dat gieng goed, 'öor. Dan was 't net zö
góed of-'è' 'k wezeluk op 't durp was; 'êel
die kaemer en die straete en die stad was
dan wig, uut m'n gedachten. Gog, dat
'k wat kêertjes 'edae'.
Mae' toen a 't dan eindelienge zövarre
waer, da' 'k naer 'uus mocht! Nêe-e, dae'
bin gin woorden voe'. Ik zie 't nög, 'oe a
de schaepwachter op z'n spriet stieng te
leunen en nae' den trein keek, toen a me,
uut Brabant, Zuud-Beveland inree-e. De
köoie liep daer op 't schorre en een paer
schaepen spronge over een kreeksje om op
een beter pleksje te kommen. Je zie wè: het
is 'êel lank,'elee, mae' 'k zie 't nog dadelik
voe' m'n öogen. En dat tuuskommen ok.
Den êesten die a 'k zag was ons buurmisje,
van mien oudte, pikzwart in de rouwe over
d'r moeder. En die trok een paer öogen,
wan' ik was maeger en wit wig-'egae en ik
kwaem dikke en röod wee' vrom; ze kenden
me agauw nie' miê. Mae' bie öns was gelok-
keg niks veranderd. Ik kwaem öogen te
kort, om overoal nae' te. kieken. De bleeu-
we stoepe en de groene veinsters ên den
zwarten tuun en de gele straete en toen in
'uus: zö ei ge, zö eige oallemaele, m'n eigen
stoel in 't 'oeksje nessen 't raem, en de
Middelburger in de vensterbanke en moe
der op d'r plekke, an den taefel, vlak tegen
over mien. Noe kon 'k wee' nae' d'r kieke.
Afijn, ik za' der maer over zwiege, wan' dat
mö' je ondervonden om dat te kunne' voe
len. 's Aevens op bédde kust ik nie' in slaep
komme van blieschap en ja, dan komme 'r
van oalderande gedachten. Noe mö' je we-
te, da' mien voorgeslacht voe' d'r g'elöof
motte vluchten eit uut d'r land; omda' ze
Prottestant waere, en deur de Romse ver
volgd wiere. Dae' lag ik toen ok over te
dienken. En ik miek toch zövee' zonde van
die ménsen, wan' ik docht: ik weet wat a
dat is k>or, om naer 'uus te verlangen. Lie
ver dröogen bröod tuus as de groste weelde
op een vremden.
Noe vin' je dat meschien flauw van mien,
mae' dienkt er om: ik was toen een kind
van dertien jaer. Maer ik wille 't êerlik we-
te: ik bin nög zö. Dae' schaem ik m'n eigen
glad nie voe. En ik bin 't alleene nie'. Je
most maer is 'ezien toen twinteg jaer ge
lee, 'oe gauw oal die Belze vluchteliengen
mieke da' ze tuus kwamme, toen a den oor
log verbie was. Oe goed a ze 't 'ier ok
ze waere 'ier nie' tuus.
't Is vanselft meugelik, da' ok dat „sug
gestie" is. Bevoobeld, ons van ons geboor
te ofan anders nie' 'ehoore en 'ezonge as:
„Oranje Boven en wij blijven Holland trou
we".
Noe komt er meschien trek een telepaat,
of 'oe a zö 'n vent dan 'êete mag, die a
ons suggereert: „je bin' van Duitschen
bloed, Nederduitsch Hervormd en je weunt
in, dat k zelfst de Iengelsen noeme: de
Duitsche provincie's; den Amerikaan noem'
je ok een Dutchman",
Van de elf provincies is er maar één met
een zinspreuk, nl. dat van Zeeland met het
bekende Luctor et Emergo.
Ook bij de 1056 gemeentewapens zijn er
zelden met een spreuk. Zij luidt van Haar
lem: Vicit vim virtus. (Geestkracht of
deugd is sterker dan geweld) Van Gouda:
Per aspera ad astra (Door lijden tot heer
lijkheid).
In navolging van het wereldlijk gezag
nam vaak ook het kerkelijk bestuur een
wapen aan, met of zonder spreuk. Meestal
zijn de wapens van stad en kerk dezelfde.
Van de volgende kerkelijke Hervormde ge
meenten noemen wij de zinspreuk.
MIDDELBURG.
Om het bekende stadswapen, een burgt:
Nomen dni turr is fortis Pro 18. De naam
des Heeren is een sterke toren.
VLISSINGEN.
Het wapen is een fontein, versierd met
een flesch, het stadswapen. Van boven een
anker. Hauri e fonte salutis, Flissingae!
Schept uit de fonteinen des Heils, Vlissin-
gen!
GOES.
Een leeuw het beest overwinnend. Daar
boven het stadswapen. Leo in Juda bestiam
vicit blaspheman. De leeuw van Juda het
beest overwinnend.
VERE.
Om het stadswapen: Campt voor 't geloof.
Dit is een zinspeling op den ouden naam
der stad: Campveer.
ZIERIKSEE.
Een palmboom met een steen daarop.
Pressa valentior. Door den druk groei ik.
TOLEN.
Om het stadswapen met zijn Hollandsche
en Henegouwsche leeuwen: Histula defen-
soribus. Veilig door deze verdedigers.
AARDENBURG.
Het wapen is een burcht, omschreven
met de spreuk: De Heere is mijn burg,
Psalm XV lil.
SAS VAN GENT.
Op het wapen staat een vrouw, in de lin
kerhand een spade, in de rechterhand een
anker houdende. De omschrijving is: In
spe et labore transigo vitam. Door hoop en
arbeid ga ik het leven door.
SCHOONDIJKE.
Op het wapenschild staat een zonnebloem.
Wend u naar de zon der gerechtigheid.
SINT-KRUIS.
Het wapen is een hart op een roos en
daar boven een kruis tusschen den naam
van Jehovah. Een christens hart op rozen
gaat, als 't midden in het kruise staat.
VLISSINGEN (Luthersche kerk)
Het zegel of wapen dezer kerk is vrij in
gewikkeld. Een zwaan (het wapen van Lu
ther) staat tegen een wijnstok. Uit de drui
ven wordt het sap opgevangen in een flesch
of beker (het wapen van Vlissingen). De
zwaan en de wijnstok staan op vruchtba
ren grond, waarachter zich een rots ver
heft. ('t Zinnebeeld van Jezus Christus)
Het land wordt bespoeld door de zee, waar
over de storm woedt. Alles wordt besche
nen door de zon der gerechtigheid, waarin
de Hebreeuwsche naam van Jehova staat
geschreven. Om dit prachtige zegel staan
de woorden: Godt Zebaoth bezoek deezen
Wijnstok, dien Uw rechterhant geplant
heeft. Psalm LXXX vers XV en XVI.
OOSTBURG. (Waalsche kerk).
Christus ruper salut is. Christus de rots
des heils.
De Waalsche kerk, in 1686 gesticht, werd
in 1817, wegens het kleine aantal lidma
ten, dat zij maar meer telde, n.l. 14, opgehe
ven. Haar bezittingen kwamen aan de Her
vormde Kerk.
R. B. J. d. M.
UIT DE MIDDELBURGSCHE COURANT
VAN VOOR VIJFTIG JAAR.
13e week 1889.
De heer A. B. ter Haar Romeny deed
Zondagavond zijn intrede alhier, nadat hij
des voormiddags door zijn vader, den heer
B. ter Haar Romeny, emeritus-predikant te
Haarlem, bevestigd was.
Denzelfden Zondagmiddag deed de heer
L. T. A. Westerbeek van Eerten, gewezen
predikant te Meerkerk, zijn intrede te Se-
rooskerke.
Zondag overleed in onze gemeente de
heer dr. S. Dobbelaer de Wind, een man
die jaren lang alhier de geneeskundige
pract-k uitoefende.
Heden werd aangevangen met de
werkzaamheden voor de hier op te richten
stoommeelfabriek.
- In de heden gehouden buitengewone
vergadering! van het Zeeuwschi Genoot
schap der Wetenschappen is besloten tot
eene wetswijziging indien geest, dat in het
vervolg ook dames als directrice aange
wezen en tot lid benoemd kunnen worden.
In de heden gehouden zitting der
Tweede Kamer deelde minister Mackay
mede, dat de ministerraad eenparig tot
het besluit was gekomen dat Z.M. de Ko
ning buiten staat is de regeering waar $e
nemen. Dit is medegedeeld aan den Raad
van State, wiens advies binnenkort wordt
verwacht.
Beroepen bij de Ned. Herv. gemeen
te alhier, ter vervulling van de vacature
van wijlen ds. D. Rijnders, de heer H. H.
Barger, predikant te Vlaardingen.
Dan zu' der wellicht ok awee' een kooitje
weze, die a ter eigen 1 a e t e suggereere.
Noe dienk ik wee' over die lui, die a ter
eigen liete beguchele om net as een katte
te mauwen en te lebberen uut een scheu
teltje. Die zulle toch spiet 'ehad toen a
ze wee' van onder die vent z'n wil waere,
da' ze zö dwaes 'edaen Dat was wè' is
wat voe' Lewie Davids, om een vaesje op te
maeken. Mae' die ga et er vandeur een
reize maeke nae' Noord-Amerika en Zuud-
Afrika. Dat is varre uut de lemieten. I k
zou liefst nie' zö 'n ènde van 'uus gae.
Freek Hóógstee.
mimiu
Urk's Chineesche Muur.
Het succes van het „koppengeld" op Urk
moet verbazingwekkend zijn. Uit alle dee-
len van het land stroomen toeristen toe,
die dol niuwsgierig zijn om de „koppen",
die zoo iets' vernuftigs hebben bedacht, te
bekijken. Tot dusver betaalde men alleen
in wassenbeeldengalerijen en dergelijke
voor het aanschouwen van zijn mede-
mensch. Op de kermissen werd tot nu toe
alleen een dubbeltje geheven als de mede-
mensch, dien men te aanschouwen kreeg,
bijzondere verdiensten had door zijn excep-
tioneele dikte, lengte of bijzonderen haar
groei. Wanneer zijn maaltijd uit vuur of de
gens bestond, als hij levende kikkers ver
zwolg, of een maand lang heelemaal niets.
Wanneer hij een dwerg, een Roodhuid, of
de helft van een Siameesche tweeling was.
Het feit dat men tot een bepaalde gemeen
te behoort was tot dusver nog nooit een
aanleiding geweest, zich voor geld te laten
bezichtigen. Maar de Urkers zullen onge
twijfeld wel weten wat zij doen als zij hun
aanblik op een dubbeltje taxeeren. Het is
zulk een glorieus idee, dat een dubbeltje
een koopje mag worden genoemd.
De vraag is nu: wat doet Amsterdam?
Wat doet Den Haag? Wat doet Utrecht,
Haarlem, Den Helder, Middelburg?
Men zal zeggen: Urkers hebben wijde
broeken aan en dat is een entreegeld woord.
Daar staat tegenover, dat Amsterdammers
nauwe broeken dragen, en dat is weer voor
Urkers wat bijzonders. Maar bovendien
biedt Amsterdam weer het een en ander,
dat Urk niet heeft, en tien tegen één, dat
Amsterdammers zelfs graag Urkerbroe-
ken zouden aantrekken of de hemel weet
wat, als zij daarmee het recht verwierven
een dubbeltje entreegeld van toeristen te
heffen. Tienduizend bezoekers maakt dui
zend gulden per dag, of 3% tón per jaar,
dat is genoeg om weer heel wat kunstmati
ge bergen te bouwen. Die opnieuw bezoe
kers trekken met steeds meer dubbeltjes.
Als men zoo nagaat, moet het heéle maal
niet moeilijk zijn, het geld aan het rollen
en begrootingen sluitend te maken. De
kwestie is alleen, dat men wat zelfkennis
moet hebben, dat men moet weten wat men
waard is, dat men zichzelf niet cadeau
geeft, dat men niet voor kermisgebruiken
terugdeinst, kortom dat men hersens heeft.
Die hersens hebben de koppen van Urk ge
toond te bezitten, en het is onbillijk hen
daarom voor koppensnellers uit te maken.
Men kan ze hoogstens boterbijdevisschers
noemen. Het bloed kruipt waar het niet
gaan kan. Zelfs visschenbloed.
Dat het heele land jaloersch is op deze
sensatie, op deze Urker bom, ligt voor de
hand. Ons land is bezaaid met tienduizen
den Verboden Toegang's, maar dat men
uit den toegang van dorp of stad geld kan
slaan, op dat snuggere idee was nog nie
mand gekomen. En toch is het 't ei van Co
lumbus. Het zal dan ook niet lang duren, of
men zal om al onze steden Chineesche mu
ren a la Urk bouwen, waar de menschen
tegen betaling doorheen kunnen kruipen.
De Urkers hebben welbeschouwd een nade
re uitwerking gegeven aan het initiatief
van onze kinderen, die op Koninginnedag
eerepoorten oprichten, waar voorbijgangers
tegen betaling van een cent onderdoor mo
gen loopen. En de gevallen zijn precies con
gruent: onder die eerepoorten hoeft
men niet door te loopen. En naar Urk hoeft
men ook niet te gaan. Dat is misschien het
eenige wat het gemeentebestuur niet heeft
bedacht.
Maar overigens hulde!
E. Rasmus.
REDACTEUR: J. A. VAN DIXHOORN.
Zaamslag.
o
Ter oplossing:
Auteur: A. K. W. Damme.
(Ontleend aan „Het Damspel in zijn aan-
trekkelijksten vorm").
1 2 3 4 5
46 47 48 49 50
Cijferstand: Zwart 13 schijven op 813,
15 en 17—22.
Wit 13 schijven op 2833 en 3743.
Als steeds geldt: Wit speelt en wint.
Oplossingen worden graarne ingewacht
vóór 15 April a.s. bij de Redactie Mdb. Crt.
onder motto Damrubriek.
o
Uit eigen kring.
De volgende fragmenten, die zich voorde
den in de jongste competitie-wedstrijden
der eerste klasse afdeeling C. van den
Zeeuwschen Dambond, vermelden wij om
der wille van de aardigheid en de manier,
waarop een speler zich kansen weet te
scheppen in de partij. In den diagramstand,
die ontstond aan het tweede bord na 30 zet
ten in de ontmoeting tusschen de vertegen
woordigende tientallen van Nieuwdorp en
„D.I.D." te Goes speelde wit 3429.
Zwart: A. BEUKEMA, Nieuwdorp.
1 2 3 4 5
46 47 48 49 50
Wit: H. M. SLABBEKOORN, Goes.
Zwart was zich blijkbaar geen gevaar be
wust en antwoordde 410, waarop de heer
Slabbekoorn dam nam door 2721 26x17;
29—24 30x19; 28—23 19x37; 38—32 37x28
en 33x2. Heel aardig.
o
In den kamp tusschen Kapelle en „D.I.D."
te Goes ontstond eveneens aan het tweede
bord na 21 zetten onderstaanden cijfer
stand: Zwart (Slabbekoorn, Goes) 13 schij
ven op 2, 3, 6, 8, 9, 12, 13, 15, 16, 18, 19, 21
en 23.
Wit (M. de Jager, Kapelle) 13 schijven
op 25, 28, 32, 33, 36, 38, 40, 42, 43, 45, 46, 48
en 49.
Wit deed hier den foutzet 4035?, waar
op de heer Slabbekoorn onberispelijk liet
volgen: 21—27; 32 x 21 23 x 32!; 38x27
1520; 25x23 en 18x47 dam. De eenig
speelbare zet om nadeel te ontgaan was
3329 en 40x29. Men onderzoeke dit!
Een ander gevaarlijk moment in de hek
stelling deed zich voor in den wedstrijd om
den Zeeuwschen kampioenstitel 1937 tus
schen de heeren D. Trielier te Aagtekerke
met wit en W. Boogaard te Middelburg
met zwart in den volgenden stand na 37
zetten: Zwart 11 schijven op 3, 8, 9, 12, 14,
15, 18, 20, 21, 24 en 25. Wit 11 schijven op
28, 29, 32—35, 37, 39, 40, 44 en 45.
Wit speelde 3731?, waarna de hekstel
ling hare verraderlijkheid bewees, want de
provinciale kampioen liet volgen: 2520;
14x25 14—19; 25x23 21—26; 29x20 en
18x36. Altijd verrassend.
Oplossing probleem C. K. Kaan.
In onze voorlaatste rubriek gaven we het
volgend probleem ter oplossing: Zwart 9
schijven op 79, 13, 15, 1820 en 22. Wit 10
schijven op 16, 21, 24, 30, 3234, 38, 47 en
50.
Wit wint op fraaie wijze door: 3227
20x40 (meerslag); 1611 7x16 (gedwon
gen); 38—32!! 22x31; 50-^5! 16x29 en
45x23 wint op tempo. Jammer, dat dit heel
aardig geconstrueerde vraagstuk wordt ont
sierd door een zeer voor de hand liggende
bijoplossing. Door n.l. 3025 te spelen moet
zwart met schijf 19 naar 37 slaan, waarna
wit door 25x1 een gewonnen stelling ver
krijgt. Wij hadden dit terstond bemerkt,
doch vonden het verloop der auteursoplos
sing belangrijk genoeg om tot publicatie
over te gaan. Het woord is nu aan den
auteur om de storende constructie-fout weg
te werken.
Goede oplossingen ontvangen van de
heeren A. C. te Goes, C. W. v. D. te Kort-
gene en H. te Middelburg.
o
Uit het Zeeuwsche clubkampioenschap 1939.
In den dezer dagen beëindigden strijd om
het clubkampioenschap van Zeeland deed
zich in de ontmoeting tusschen Middelburg
en Goes aan het tweede bord den volgen
den stand voor:
Zwart: F. DEN HERTOG, Goes.
46 47 48 49 50
Wit: J. ROELANS, Middelburg.
(Stand: Zwart 4 schijven op 3, 4, 16, 26.
Dam op 48.
Wit: 7 schijven op 17, 24, 25, 27, 31, 37 en
38.)
Zwart aan zet speelde 38, waarop wit
met gelijk aantal overblijvende stukken.de
dam kon afnemen door 1711, 2721,
3126 en 26x37. Wit had evenwel voldoen
de compensatie in den stand om een kansje
te wagen en deed den oogenschijnlijk min
der sterken zet 3832, waarna zwart zich
liet verleiden tot 4839? met het doel schijf
17 te veroveren, doch de heer Roelans was
op een en ander voorbereid en liet onberis
pelijk volgen 1712, 3228 en 27 x18, waar
mede de strijd ten einde was. Hieruit blijkt
wederom het gevaar, dat het achterloopen
van een stuk biedt.
