KOOP SUNLIGHT ZEE KRONIEK van den DAO. ZEELAND. rWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN WOENSDAG 8 MAART 1939. No. 57. DE TRAGEDIE VAN MAYERLING NEDERLANDSCHE HEIDEMAATSCHAPPIJ. Een .afdeeling „Zeeland" opgericht. MIDDELBURG. VLISSINGEN. WALCHEREN. dus hem sl. iren. Ibg. mjgt 1st ol lis of rorst. J zeer |Mbg. de- Rid- 'yre- |plan- over Perk, idste *roo- I voor die Imelt- Mbg f5 ct, per \rber, ïard- ïasse. legen, |unus, Gla- 1 ct. Fa. en en ordij- id 99, ligen- |ders, Po li Te- naar ïgen- ue of nker, Mid- 3oer. Verkiezingen, die zeer waar schijnlijk geen uitkomst zullen brengen. Het Belgische volk zal op 2 April een poging moeten ondernemen, om aan de po litieke crisis, welke het Belgische konink rijk nu al maanden-, ja eigenlijk jaren lang teistert, een einde te maken. Men kan bij voorbaat zeggen, dat het naar alle waar schijnlijkheid tekort zal schieten. Het gaat er niet om, of er in het parlement een stuk of wat leden meer van de eene, minder van de andere groep zetelen, het gaat er om, dat het parlementaire systeem op den grondslag der huidige partij-groepeeringen in België zich heeft overleefd. De klippen, waarop de laatste jaren de kabinetten te Brussel telkens weer strandden, zijn inhae- rent aan dit systeem. Met andere woorden men krijgt ze niet weg, zoolang het systeem niet grondig wordt gewijzigd. Een deel van de Belgische moeilijkheden z\jn van algemeenen aard; d.w.z. andere lan den, waar de parlementaire demoeratie nog in stand wordt gehouden, hebben er even eens mee te kampen. Deze moeilijkheden zijn te herleiden tot de irrealiteit der partij- versplinterihg. De politieke scheidslijnen, welke voor den wereldoorlog tusschen de diverse partijen getrokken werden, hand haaft men, blijkbaar zonder te bevroeden, dat ze in de huidige maatschappij hun practische beteekenis hebben verloren De vraagstukken, waarvoor de regeeringen der democratische landen heden ten dage worden gesteld, zijn geen politieke meer in engeren zin, doch; sociale, financieele en economische. De praktijk heeft nu bewezen dat de scheidslijnen, welke deze vraagstuk ken door een volk trekken, de verouderde politieke vrijwel nergens meer dekken. Een wel zeer duidelijk voorbeeld daarvan vormt ten onzent de roomsch-katholieke staats partij, welke sociaal-economisch een con glomeraat van tegenstrijdige elementen vormt. Conservatieven en verkapte „socia listen" zijn hier vereenigd in een organisa tie, waarvan het onwelriekende bindmiddel werd gedistelleerd uit een religieus geloof. Een dergelijke organisatie kan in ons tijds bestek onmogelijk een doelbewuste politiek doorzetten. De formules, welke haar bedoe lingen ideëel belichamen zijn waggelende vereffeningen van de tegenstrijdige meenin gen binnen de partij en het verbond, dat zij aangaat met andere partijen moet daarom al even waggelend, vormloos en leeg blij ven. Mutatis mutandis (zij het over het al gemeen iets minder erg) lijden vrijwel alle democratische partijen in vrijwel alle democratische landen aan hetzelfde euvel, De gevolgen er van vindt men in de rug- gegraatlooze regeeringen, die vergeefs naar het panacee voor de bestrijding der werk loosheid en al die andere sociale en econo mische moeilijkheden zoeken. Voor België komt bij dit alles dan nog de nationale verdeeldheid, ontstaan door het samenwonen van Vlamingen en Walen on der een staatsdak. Deze verdeeldheid ver dubbelt de politieke verbrokkeling en schept, zooals men weet, bijzondere proble men, waarvan de oplossing vermoedelijk gezocht zal moeten worden in een federa tief systeem: een splitsing van België dus in twee betrekkelijk zelfstandige deelen, bij eengehouden door gemeenschappelijke de fensieve en buitenlandsche politieke belan gen en overkoepeld door het monarchaal ge zag van den gemeenschappelijken koning. Het zal zonder meer duidelijk zijn, dat de verkiezingen op 2 April a.s. principieel onmogelijk een oplossing voor deze dingen kunnen verschaffen. Deze verkiezingén zul len plaats vinden onder de oude (en ver ouderde) partij-groepeering met al den troebelen inzet daarvan. Of de roomsch-ka tholieken, dan wel de socialisten of libera len een paar zetels zullen winnen of ver spelen, komt er niets op aan. Alleen indien een op veel zuiverder grondslag staande par tij als de Vlaamsch-nationalistische (hoezeer ook deze ten opzichte van de sociale en eco nomische problemen betrekkelijk vormloos moet heeten) een groote winst maakte, zou de stembusstrijd belangrijke gevolgen kun nen krijgen, althans wat het probleem van de verdeeling van het Belgische volk in Vla mingen en Walen betreft. Geschiedt zooiets niet, dan komt men onmiddellijk voor de zelfde moeilijkheden te staan, zal men weer zijn toevlucht tot allerlei lapmiddelen moe ten nemen en zal de geschiedenis der laat ste jaren zich in de een of andere nieuwe variatie herhalen. (Uit de memoires van de moeder van Maria Vetséra, over den liefdesroman van Kroonprins Rudolf. 16). Inderdaad: hier werd een groote onmen- schelijkheid begaan en er zijn nauwlijks ge noeg woorden om dit te veroordeelen. Al mochten dan de levenden geen recht heb ben op medelijden, de dooden had men ten minste met eerbied kunnen behandelen, maar het voor eeuwig verstilde lichaam van het kind, dat met dichte oogen haar ongeluk tegemoet liep, werd in plaats van door een priester, door een politieagent naar het kerkhof gebracht. Maar dat geschiedde dan ook volgens het allerhoogste bevel. Tezamen den dood in. Uit de weinige bladzijden, die Maria Vet séra op 29 Januari, den dag voor de trage die in het jachtslot Mayerling schreef, om van allen afscheid te nemen, heb ik de ge schiedenis van hun laatste uren laten re construeeren, daar er anders totaal geen bewijzen waren. Rudolf en zijn geliefde re den met Bratfisch alleen naar Mayerling, om ergens op een rustig plekje, dat nie mand kent, nog een paar gelukkige uren te slijten en daarna samen te sterven. Toen de barones zich liet overhalen Wee- nen«te. verlaten, was het een heldhaftige opo fermg. Op reis begaven haar krachten ar' T Reifüng steeg zij uit en keerde naar Weenen terug. Zij werd onweerstaan baar naar het lichaam van haar dochter gedreven, aangezien graaf Stockau beloofd naar huis te zullen vervoeren, en zij hem alleen daarom als haar gevolmach tigde had aangesteld. Dinsdagmiddag werd in de Prins van Oranje te Goes een vergadering gehouden met het doel te komen tot de oprichting van een afdeeling Zeeland der Nederland- sche Heidemaatschappij. De voorz., de hr. P. J. E 1 o u t, te Dom burg opende de bijeenkomst met een woord van welkom, in het bijzonder gericht tot den burgemeester van Goes, de vertegen woordigers der gemeentebesturen van Mid delburg, Vlissingen, Zieriksee en andere ge meenten. Spr. zette uiteen, hoe hem ver zocht werd stappen te doen tot oprichting van een afdeeling Zeeland der Ned. Heide maatschappij en hoe het voorloopige comi té tot stand kwam. Nadat de voorzitter nog eenige mededee- lingen had gedaan was het woord aan dr. G.Hou'tzagers, adjunct directeur der Ned. Heidemij. Spr. deelde mede, dat de Ned. Heidemij. werd opgericht in 1888, in een tijd van crisis, toen gezocht diende te worden naar meer werkgelegenheid. Een drietal heeren maakten een studiereis naar Denemarken, waar een dergelijke mij. reeds 20 jaar bestond, en daarna werd, op initiatief van de Geldersche-Overijselsche Mij. van Landbouw, de Ned. Heide Mij. op gericht. Aanvankelijk was de bedoeling al leen adviseerend werkzaam te zijn, doch in 1891 ging men ook tot eigen uitvoering over. In he£ begin beperkten de werkzaam heden zich tot ontginning van heidegron den, doch geleidelijk bestreek men ruimer terrein, en het is een vereeniging geworden ten algemeene nutte. De Ned. Heide Mij. zou ook een groot rentmeestersbureau ge noemd kunnen worden. De Mij. voert de werken uit tegen kostprijs en mag er niet aan verdienen. Dit in tegensteling met par ticuliere ontginningsmaatschappijen. Er zijn wel onderafdeelingen, die winst kunnen maken, doch ook deze winst mag alleen ge bruikt worden voor algemeene cultureele belangen. Spr. gaf dan een overzicht van de omvangrijke werkzaamheden der Mij. al leen het algemeen belang der cultuur ra kende. De kosten van dit alles kunnen lang niet uit eigen inkomsten bekostigd worden doch tal van vooraanstaande menschen steunen en steunden de Mij. met legaten waaruit fondsen voor bijzondere doeleinden gesticht werden. De naam „Heide" Mij kan zoo niet meer als karakteriseerend aangemerkt worden, al wordt nog wel hei de ontgonnen, de Mij. beweegt zich ook op het gebied van inpoldering, drainage, ont watering, ruilverkaveling, fruitteelt, enz Men heeft den naam echter gehandhaafd omdat de Mij. onder dezen naam sympathie en vertrouwen gewonnen heeft. De laatste tien jaren is de Mij. ook speciaal werkzaam op het gebied der werkverschaffing en wer den onder haar leiding vele groote werker uitgevoerd. Het hoofdkantoor is te Arnhem gevestigd en het land is verdeeld in 23 ambtsgebieden. 23 kantoren dus. Verder zijn er 29 afdeelin gen met totaal ruim 43000 leden. Eigenlij! moet het verwonderen, dat Zeeland nog steeds geen afdeeling heeft, doch waar schijnlijk is oorzaak, dat daartoe, tot de laatste jaren, de behoefte niet aanwezig was. Nederland telde een kleine zestig per soonlijke leden, die verder geen enkele ver plichting hebben, dan het betalen van hun contributie, gebruikelijk met 50 ct. voor de afdeeling, is 2.50 per jaar. Men ontvangt het tijdschrift daarvoor, eens per jaar wordt een excursie en één- of meermalen per jaar een lezing gehouden. Er zijn ook nog drie hoofdafdeelingen, n.l. voor ruilver kaveling, zoetwatervisscherij en fruitteelt. Wie zich speciaal voor één dezer ontwerpen interesseert, kan alleen lid zijn van één de zer afdeelingen. Hier zal men echter meer gevoelen voor de algemeene vereeniging het gebied der ontginning. De voorz. zegde den spr. dank voor zijn uiteenzetting waarna tot oprichting van een afdeeling Zeeland werd overge gaan. Vierenveertig personen gaven zich op. Daarna werd een reglement vastgesteld gelijkluidende aan dat der andere afdeelin gen. Tot bestuur werden gekozen de heeren: dr. A. C. Cammaart, Hontenisse; A. P. Con- standse, Biervliet; mr. H. F. Lantsheer, Oostkapelle; A. Wisse, Goes; jhr. mr. J. J. slechts de afscheidsbrieven van haar doch ter. Graaf Stockau deelde mede, dat de kroonprins een brief voor de barones had achtergelaten welke zich thans in het bezit van den keizer bevond, maar welke haar echter toegezonden zou worden, wanneer zij beloofde deze in tegenwoordigheid van den graaf te openen, te lezen, daarna weer te verzegelen en den keizer terug te zenden. De barones, die ontzettend verlangde om meer te weten te komen van het noodlot dat haar kind getroffen had, zou zich aan iedere voorwaarde onderworpen hebben. Zij stemde toen toe, waarop graaf Stockau haar het schrijven'overhandigde. Alleen het adres was door den kroonprins geschreven en de brief was met zijn zegel dichtgelakt Er bevonden zich echter drie afscheids brieven van haar dochter in, gedateerd op 29 Januari. Na het lezen van de brieven, verzegelde de barones ze weer met het ver zoek, dat alleen Zijne Majesteit de zegels mocht verbreken, waarop zij na korten tijd door graaf Stockau terug gebracht werden. Van vorst Hohenlohe kreeg zij een foto van Mayerling, die de kroonprins had laten stu ren: in zijn afscheidsbrief schreef hij: „men moet de barones op die twee gesloten ven sters attent maken." „De barones, tot in het diepst van haar ziel getroffen door het plotselinge en vree- selijke einde van haar zoo innig geliefde dochter, vond de gedachte, dat het haar dochter geweest kon zijn, die eindelijk den doorslag tot het besluit van den prins ge geven kon hebben, verschrikkelijk. In haar hart weet zij echter, dat een dergelijk on heil niet van haar kind kon uitgaan. De barones is alleen vrijwillig den dood met hem ingegaan, zij heeft niet het eerst de gedachte geopperd, noch daartoe den door slag gegeven. De ontmoeting met dit we ■p.. J.J. OAC*fe> scgcvcu. xjk: untmutïLiJUg inet CUT/ Wt „Die laatste uren brachten haar echter zentje heeft de geest van Rudolf niet voor Schuurbeque Boeye, Zieriksee en mr. H. H. Schüller, Sint-Maartensdijk. Dr. Houtzagers gaf hierna nog eenige uit eenzettingen en uitte zijn beste wenschen voor de nieuwe afdeeling terwijl hij dank bracht aan het comité, en in het bijzonder den voorzitter, voor zijn voorbereidende werkzaamheden. De vergadering werd besloten met de vertooning van eenige films die een dui delijk en belangwekkend beeld gaven van de omvangrijke werkzaamheden der Neder- landsche Heide Maatschappij. TERAARDEBESTELLING VAN WIJLEN DEN HEER A. LOMAN. Gistermiddag had op de algemeene be graafplaats de teraardebestelling plaats van het stoffelijk overschot van wijlen den heer A. Loman, in leven muziekleeraar alhier en o.a. secretaris der Concertvereeniging. De lijkkist was gedekt door een groot aantal kransen en bloemstukken en andere wer den in een open rijtuig medegevoerd. Op het kerkhof stond een groot aantal dames en heeren en ook leerlingen den droeven stoet af te wachten. Toen de kist boven het geopende graf was neergezet, trad dr. C. F. Koch, voor zitter der Concertvereeniging naar voren en schetste hoe de overledene om anderen te leeren te musiceeren, zich geheel gege ven heeft. Hij had er een hard en moeilijk leven voor over. Door regen en wind trok hij naar omliggen.de plaatsen, een soms lan ge en vermoeiende dagtaak. Zijn leerlingen mogen nooit vergeten hoeveel opofferingen deze man zich getroost heeft om hun een kunst te leeren, die een bron van geluk kan zijn voor het geheele leven. Zooals allen dienaren der kunst zijn teleurstellingen en zorgen hem niet bespaard gebleven. Maar nooit heeft dit hem tot verbittering ge bracht. Steeds waren het zijn goedhartig heid en zijn opgewektheid, die hem veel deden overwinnen en doordat deze eigen schappen alle bekrompenheid en kleinheid van geest uitsloten heeft hij in ruime ma te de sympatie genoten, van hen, die dit grootelijks wisten te waardeereni. Zijn ontspanning zocht hij in hoogstaande cultn reele genoegens, als het gezamenlijk musi ceeren met enkele muziekvrienden en het zich verdiepen in de schoonheid van groote composities. Zoo was het hem ook een vreugde om na een concert samen te zijn met beroemde solisten. Dan bleek zijn groo te kennis van alles wat met muziek te ma ken heeft. Jaren lang heeft de Middel burgsche concertvereeniging in hem als secretaris een steun gehad, die het bestuur ten zeerste zal missen en nimmer zal ver geten. Zich richtende tot mevrouw Loman en haar kinderen, sprak dr. Koch de hoop uit, dat zij de kracht zullen vinden om hun leed te dragen met een moed, die de nage dachtenis van hun man en vader zal eeren. De zwager van den overledene, ir. G. L. Tegelberg uit Baarn, schetste den overle dene als een goed man en vader en als iemand, die men in den familiekring zeer zal missen. Hij stelde hem aan zijn kinderen ten voorbeeld. De voorzitter der Vereeniging voor instru mentale muziek, J. L. A. baron Van Itter- sum, bracht dank voor wat de overledene voor die vereeniging heeft gedaan ook als concertmeester en getuigde ook van zijn groote deelneming met de familie. Nadat ir. Tegelberg namens mevrouw Loman, de kinderen, en verdere familiele den allen dank had gebracht voor de be toonde belangstelling, hebben velen bloe men in het graf gestrooid. Hiermede was deze droeve plechtigheid afgeloopen. ONBEWOONBAARVERKLARING VAN WONINGEN. B. en W. stellen den Raad voor onbe woonbaar te verklaren de woningen Ko ningstraat 26, 28 en 30, met bepaling, dat beide laatstbedoelde, die nog bewoond zijn binnen 6 maanden ontruimd moeten zijn. Ook wordt onbewoonbaarverklaring voor gesteld van perceel Zuidsingel no. 30, doch met de bepaling, dat, behoudens nadere be slissingen, ontruiming niet behoeft plaats te vinden, zoolang de bewoning door den tegenwoordigen eigenaar, M. Isendoorn, voortduurt. AANKOOP GRONDEN. Bij de op 22 Februari gehouden openba re veiling van gronden, toebehoorende aan de wereld mogen behouden. Toen zij zag, dat het haar niet beschoren was, de onheils machten te bedwingen, ging zij hem vrij willig en moedig voor in den dood. Haar edele geest vond daarin haar laatste en grootste geluk en haar nabestaanden kun nen daaruit troost putten. De gedachten, welke de kroonprins be zield mogen hebben, zijn een door de eeuwigheid verzegeld gesloten boek. Geen sterveling zal het ooit vergund zijn, dit raad sel te ontwarren. De ongelukkige, die thans op het kerkhof van Heiligenkreuz rust, heeft zwaar gezondigd tegen Goddelijk en menschelijk recht, maar zij heeft er ook zwaar voor geboet, waardoor haar schuld haar vergeven zij. Haar nagedachtenis is heilig door de woorden waarmee ze van haar moeder en bloedverwanten afscheid heeft genomen: „Lieve Moeder, vergeef mü, wat ik ge daan heb. Ik kon de liefde niet weerstaan, In overeenstemming met hem, wil ik naast hem begraven worden op het kerkhof van Alland. Ik ben gelukkiger in den dood, dan in mijn leven. Uw Maria." Haar zuster schreef zij: ..Wij gaan beiden gelukkig in het onze kere hiernamaals. Denk af en toe eens aan mij. Wordt gelukkig en trouw alleen uit liefde. Ik kon het niet doen, en daar ik de liefde niet kon weerstaan, ga ik met hem mee. Je Mary". Als postcriptum voegde zij er nog aan toe: „Beween mij niet. Ik ben gelukkig en ga uit vrijen wil. Het is hierbuiten prach tig. Men denkt aan Scharzau. Denk aan de levenslijn in mijn hand. Nogmaals leef wel!" Daarna verzocht zij haar bloedverwan ten nog, ieder jaar op 13 Januari een gar denia op haar graf te laten leggen of te EN NOOIT ZEEP VAN ONBEKENDE HERKOMST Gngez. Meded.) L. de Ritter Zahony te Milaan zijn door en namens de gemeente aangekocht 7 per- ceelen nabij de Zacharias Jansenstraat, Rozenstraat en Meidoornlaan, ter gezamen lijke groote van 4,81,40 ha voor totaal 11614. B. en W. stellen voor den gedanen aan koop te bekrachtigen en de som van 11614 te kwijten uit den kapitaaldienst der gemeentebegrooting 1939, waartoe een transport van den kapitaaldienst der gemeentebegrooting 1938 zal behooren plaats te hebben. Tevens stellen zij voor ten laste van den gewonen dienst 1938 aan den landbouwdeskundige een vergoe ding van 52,50 uit te keeren ter zake van zijn bemoeiingen voor den verkoop. MEDEGEBRUIK LABORATORIUM. B. en W. stellen voor de vergoeding, door den Vee- en Vleeschkeuringsdienst Vlissingen over 1938 aan den dienst Mid delburg verschuldigd, wegens medege bruik van het laboratorium te bepalen op 549. Rekening 1938 Armenraad, B. en W. bieden ter goedkeuring aan den Raad aan de rekening en verantwoor ding van den Armenraad over 1938, ii ontvangst en uitgaaf aanwijzende 1568. Bazaar Oefening na den Arbeid. Gisteravond heeft de opening plaats ge had van den bazaar, die tot en met Don derdag in de Bogardzaal gehouden wordt ter versterking van de kas van de Chr. muziekvereeniging „Oefening na den Ar beid". De directeur de heer J. C. F. van Kamer heeft een openingswoord gespro ken en dank gebracht aan allen, die op eenigerlei wijze aan de inrichting van den bazaar hun krachten hebben gegeven. Wij namen een kijkje bij de groote stands met tal van voorwerpen voor den verkoop, verder bij de verschillende gelegenheden om door raden of wel knippen van een papieren bloem van een boom met daarin een bon voor eën voorwerp, zijn geluk te beproeven. Verder kan men er schieten, sjoelbakken, grabbelen enz. Er is dus voor elck wat wils. Alg. Ned. Chr. Ambtenaarsbond. De afd. Middelburg van den Alg. Ned. Chr. Ambtenaarsbond kwam Maandag in 16e jaarvergadering bijeen onder leiding van den heer D. H. Loodewijk en in tegen- woodigheid van den bondssecretaris, den heer L. Vermeulen. Uit het jaarverslag bleek, dat o.a. ac tie werd gevoerd voor 't gemeente- en PZEM-personeel. Het aantal leden is op- geloopen tot 58. Het financieel overzicht liet een bevredigend batig saldo zien. De voorzitter en de 2e secretaris wer den herkozen. Hierna gaf de bondssecretaris een over zicht van de Chr. Vakbeweging. DE STICHTING VAN EEN HERTENKAMP. Een adres aan Ged. Staten. Het bestuur van de vereeniging tot be vordering van het vreemdelingenverkeer op Walcheren te Vlissingen heeft zich met een adres tot het college van Ged. Staten van Zeeland gericht, waarin gezegd wordt dat de vereeniging de voorgenomen stich ting van een hertenkamp in de gemeente Vlissingen, waartoe de Raad heeft beslo ten, zeer gelukkig acht en krachtig wenscht te steunen. In het adres wordt er verder op gewe zen, dat uitgaven als voor deze stichting bedoeld, in de toekomst vruchten zullen brengen, evenals op den dag van haar dood en zij besloot met de woorden: „Als laatste verzoek van een stervënde, vraag ik Mama, ook verder voor de familie van mijn ka mermeisje te zorgen, zoodat zjj niet door mijn schuld behoeven te lijden." Aan het vertrouwen in het voorbestaan van de ziel in het hiernamaals, gaf zjj uit drukking in de roerende afscheidswoorden aan haar broeder. Zij schreef hem: „Leef gelukkig. In de andere wereld zal ik over je waken, omdat ik zooveel van je houd. Je trouwe zuster." Op denzelfden dag, toen 't lichaam van haar dochter zoo onverschillig begraven werd, kreeg de barones door een vertrouwensman een boodschap van den keizer, dat zij hem een laatste genoegen zou doen, door zich tijdens de begrafenisplechtigheden van den kroonprins strikt afzijdig te houden. Den zelfden avond verscheen graaf Taaffe nog maals om het verzoek te herhalen. De ba rones zeide, dat het voor haar zeer moeilijk was, weer weg te reizen, maar voor den wensch van Zijne Majesteit zou zij haar eigen gevoelens opzij zetten en naar Salz burg gaan. Graaf Taaffe zei haar meteen, gedurende acht dagen niets aan het graf op het kerkhof te Heiligenkreuz te doen aangezien de streek door tallooze journa listen onveilig werd gemaakt. In den loop van het gesprek had graaf Taaffe de barones toestemming gegeven, het lichaam van haar dochter te zijner tijd naar een andere plaats te doen overbren gen. In Maart kwam er zelfs wederom een vertrouwenspersoon van het Hof, die aan drong op de overbrenging van het Hjk. De barones bleef echter bij haar besluit, dat het lichaam, dat op zoo wreede wijze op het kerkhof was gekomen er nu niet meer van daan zou gaan, maar aan de zorgen van het afwerpen. Elke verhooging van de aan trekkelijkheid van stad en stadsbeeld be paalt niet alleen den aard van bewoon- waarheid voor de bevolking, vooral voor de beter gesitueerden, doch is ook abso luut essentieel voor de ontwikkeling van het vreemdelingenverkeer. De attractie van een hertenkamp wordt door geheel Vlissingen toegejuicht, aldus adressante. Daarom wordt in het adres er bij het col lege van Ged. Staten op aangedrongen het betreffende raadsbesluit tot stichting van een hertenkamp op korten termijn alsnog goed te keuren. Proefvaart m.s. „Bantam". Het m.s. „Bantam", op de werf der N.V. Kon. Maatsch. „De Schelde" gebouwd in opdracht van de N.V. Rotterdamsche Lloyd, is Dinsdagmiddag naar de reede vertrokken voor het houden van de technische proef tochten. Het schip wordt Donderdagavond weer in de haven van Vlissingen terug ver wacht, waarna Zaterdag 18 Maart de offi- cieele proeftocht en de overdracht zal plaats hebben. AAGTEKERKE. Dinsdag herdacht het echtpaar F. KoddeL. Kodde-Besuijen den dag waarop het vóór 55 jaar in het huwe lijk is getreden. Van de beide oudjes, dié nog een zeer goede gezondheid genieten, is de man 77 jaren en de vrouw 78 jaren. Voor de woning van het feestvierend echtpaar hadden omwonenden een eereboog geplaatst. BIGGEKERKE. Maandagavond werd aan de cursisten der afd. E.H.B.O. het Eenheids diploma uitgereikt voor het examen Eerste Hulp. Allereerst heette de voorzitter, de heer C. Stuij de aanwezigen hartelijk welkom, inzonderheid dokter Vaandrager van Zoute- lande, het hoofd van den luchtbescher mingsdienst den hr. I. A. de Moor en den burgemeester. Spreker feliciteerde dokter Vaandrager en de cursisten met het schitterende resul taat dat deze cursus heeft gehad, namelijk dat alle 18 cursisten het diploma hebben verworven. Spr. overhandigde hierna aan dokter Vaandrager een fraaie gong, terwijl hij mededeelde dat aan den examinator dokter Van Gelderen 'een bloemstuk is gestuurd met een begeleidend schrijven, waarop door het bestuur een hartelijk antwoord ontvan gen is. Verder dankte hij het hoofd van den luchtbeschermingsdienst en den burgemees ter voor de medewerking, die de cursus van hem heeft ondervonden. Na een korte pauze werden door de cur sisten enkele demonstraties gegeven. Dok ter Vaandrager reikte vervolgens de diplo ma's uit, waarna het hoofd van den lucht beschermingsdienst en de burgemeester, resp. het insigne en een verbanddoosje, dat het eigendom blijft van den geneeskundigen dienst, aan de cursisten uitreikte. Het diploma werd behaald door: C. Stuij, S. Leijnse, W. Geschiere, I. Bak, mej. T. BakFortuijn, mej. M. Simonse, mej. A. Zachariasse, mej. G. Jobse, C. Janse, J. M. Simonse, P. Bimmel, J. Goedbloed, P. Wou ters, H. Verschuure, P. Stroo, W. Kleine- pier, J. van Rooijen en S. Koets. DOMBURG. De vereeniging „Het Groene Kruis" alhier vergaderde Dinsdagavond, on der voorzitterschap van dokter B. Vaan drager. De rekening 1938 sloot met een goed slot van 391 met inbegrip van 301, kloosterkerkhof zou blijven toevertrouwd, tot aan het Goddelijk gerecht. Het was hierbij nog een zeer pijnlijke kwestie voor de barones, toen men haar namens graaf Taaffe aanbood, om haar de kosten die de overbrenging van het lijk zouden meebren gen, te vergoeden, alsof dit een motief voor het besluit van de barones had kunnen zijn! De sensatiepers heeft geen oogenblik ge aarzeld het bericht in de wereld te zenden, dat de barones voor een groote som geld afstand van het lichaam van haar dochter had gedaan, een geldsom, die in het mil- lioen bedroeg, hoewel er heelemaal geen grond was, zelfs maar aan te nemen, dat men de barones dit voorstel gedaan zou hebben. Deze smart kon niet, door welke geldsom ook, gelenigd worden. De barones kan verschillende getuigen oproepen, dat alle geruchten hierover geheel uit de lucht gegrepen zijn en op onwaarheid berusten". Het gedenkschrift van Helena Vetséra eindigt met de volgende aangrijpende woorden: „Slechts eenige dagen voor de tragedie, Vrijdag, den 25sten Januari, heeft zij een graduale, het laatste lied, wat zij geleerd had, in de Hofkerk van St. Augustinus ge repeteerd, waarbij zij zich aldoor bezig hield met de vraag, of haar stem sterk genoeg zou zijn, om bij het altaar goed verstaan te worden. Het was ook reeds alles voorbe reid, dat zij op 2 Februari, bij de Heilige Mis, in het koor zelf mocht meezingen. Zij heeft nooit gedacht, dat zij op dezen dag reeds voorgoed ln de aarde van het kleine kerkhof te Heiligenkreuz zou rusten. Vrede zij haar nagedachtenis!" EINDE.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1939 | | pagina 5