KOOP SUNLIGHT ZEE
KRONIEK van den DAO.
ZEELAND.
rWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN WOENSDAG 8 MAART 1939. No. 57.
DE TRAGEDIE VAN MAYERLING
NEDERLANDSCHE
HEIDEMAATSCHAPPIJ.
Een .afdeeling „Zeeland"
opgericht.
MIDDELBURG.
VLISSINGEN.
WALCHEREN.
dus
hem
sl.
iren.
Ibg.
mjgt
1st ol
lis of
rorst.
J zeer
|Mbg.
de-
Rid-
'yre-
|plan-
over
Perk,
idste
*roo-
I voor
die
Imelt-
Mbg
f5 ct,
per
\rber,
ïard-
ïasse.
legen,
|unus,
Gla-
1 ct.
Fa.
en en
ordij-
id 99,
ligen-
|ders,
Po
li Te-
naar
ïgen-
ue of
nker,
Mid-
3oer.
Verkiezingen, die zeer waar
schijnlijk geen uitkomst zullen
brengen.
Het Belgische volk zal op 2 April een
poging moeten ondernemen, om aan de po
litieke crisis, welke het Belgische konink
rijk nu al maanden-, ja eigenlijk jaren
lang teistert, een einde te maken. Men kan
bij voorbaat zeggen, dat het naar alle waar
schijnlijkheid tekort zal schieten. Het gaat
er niet om, of er in het parlement een stuk
of wat leden meer van de eene, minder van
de andere groep zetelen, het gaat er om,
dat het parlementaire systeem op den
grondslag der huidige partij-groepeeringen
in België zich heeft overleefd. De klippen,
waarop de laatste jaren de kabinetten te
Brussel telkens weer strandden, zijn inhae-
rent aan dit systeem. Met andere woorden
men krijgt ze niet weg, zoolang het systeem
niet grondig wordt gewijzigd.
Een deel van de Belgische moeilijkheden
z\jn van algemeenen aard; d.w.z. andere lan
den, waar de parlementaire demoeratie nog
in stand wordt gehouden, hebben er even
eens mee te kampen. Deze moeilijkheden
zijn te herleiden tot de irrealiteit der partij-
versplinterihg. De politieke scheidslijnen,
welke voor den wereldoorlog tusschen de
diverse partijen getrokken werden, hand
haaft men, blijkbaar zonder te bevroeden,
dat ze in de huidige maatschappij hun
practische beteekenis hebben verloren
De vraagstukken, waarvoor de regeeringen
der democratische landen heden ten dage
worden gesteld, zijn geen politieke meer in
engeren zin, doch; sociale, financieele en
economische. De praktijk heeft nu bewezen
dat de scheidslijnen, welke deze vraagstuk
ken door een volk trekken, de verouderde
politieke vrijwel nergens meer dekken. Een
wel zeer duidelijk voorbeeld daarvan vormt
ten onzent de roomsch-katholieke staats
partij, welke sociaal-economisch een con
glomeraat van tegenstrijdige elementen
vormt. Conservatieven en verkapte „socia
listen" zijn hier vereenigd in een organisa
tie, waarvan het onwelriekende bindmiddel
werd gedistelleerd uit een religieus geloof.
Een dergelijke organisatie kan in ons tijds
bestek onmogelijk een doelbewuste politiek
doorzetten. De formules, welke haar bedoe
lingen ideëel belichamen zijn waggelende
vereffeningen van de tegenstrijdige meenin
gen binnen de partij en het verbond, dat zij
aangaat met andere partijen moet daarom
al even waggelend, vormloos en leeg blij
ven. Mutatis mutandis (zij het over het al
gemeen iets minder erg) lijden vrijwel alle
democratische partijen in vrijwel alle
democratische landen aan hetzelfde euvel,
De gevolgen er van vindt men in de rug-
gegraatlooze regeeringen, die vergeefs naar
het panacee voor de bestrijding der werk
loosheid en al die andere sociale en econo
mische moeilijkheden zoeken.
Voor België komt bij dit alles dan nog
de nationale verdeeldheid, ontstaan door het
samenwonen van Vlamingen en Walen on
der een staatsdak. Deze verdeeldheid ver
dubbelt de politieke verbrokkeling en
schept, zooals men weet, bijzondere proble
men, waarvan de oplossing vermoedelijk
gezocht zal moeten worden in een federa
tief systeem: een splitsing van België dus
in twee betrekkelijk zelfstandige deelen, bij
eengehouden door gemeenschappelijke de
fensieve en buitenlandsche politieke belan
gen en overkoepeld door het monarchaal ge
zag van den gemeenschappelijken koning.
Het zal zonder meer duidelijk zijn, dat de
verkiezingen op 2 April a.s. principieel
onmogelijk een oplossing voor deze dingen
kunnen verschaffen. Deze verkiezingén zul
len plaats vinden onder de oude (en ver
ouderde) partij-groepeering met al den
troebelen inzet daarvan. Of de roomsch-ka
tholieken, dan wel de socialisten of libera
len een paar zetels zullen winnen of ver
spelen, komt er niets op aan. Alleen indien
een op veel zuiverder grondslag staande par
tij als de Vlaamsch-nationalistische (hoezeer
ook deze ten opzichte van de sociale en eco
nomische problemen betrekkelijk vormloos
moet heeten) een groote winst maakte, zou
de stembusstrijd belangrijke gevolgen kun
nen krijgen, althans wat het probleem van
de verdeeling van het Belgische volk in Vla
mingen en Walen betreft. Geschiedt zooiets
niet, dan komt men onmiddellijk voor de
zelfde moeilijkheden te staan, zal men weer
zijn toevlucht tot allerlei lapmiddelen moe
ten nemen en zal de geschiedenis der laat
ste jaren zich in de een of andere nieuwe
variatie herhalen.
(Uit de memoires van de moeder van
Maria Vetséra, over den liefdesroman
van Kroonprins Rudolf.
16).
Inderdaad: hier werd een groote onmen-
schelijkheid begaan en er zijn nauwlijks ge
noeg woorden om dit te veroordeelen. Al
mochten dan de levenden geen recht heb
ben op medelijden, de dooden had men ten
minste met eerbied kunnen behandelen,
maar het voor eeuwig verstilde lichaam
van het kind, dat met dichte oogen haar
ongeluk tegemoet liep, werd in plaats van
door een priester, door een politieagent naar
het kerkhof gebracht. Maar dat geschiedde
dan ook volgens het allerhoogste bevel.
Tezamen den dood in.
Uit de weinige bladzijden, die Maria Vet
séra op 29 Januari, den dag voor de trage
die in het jachtslot Mayerling schreef, om
van allen afscheid te nemen, heb ik de ge
schiedenis van hun laatste uren laten re
construeeren, daar er anders totaal geen
bewijzen waren. Rudolf en zijn geliefde re
den met Bratfisch alleen naar Mayerling,
om ergens op een rustig plekje, dat nie
mand kent, nog een paar gelukkige uren
te slijten en daarna samen te sterven.
Toen de barones zich liet overhalen Wee-
nen«te. verlaten, was het een heldhaftige
opo fermg. Op reis begaven haar krachten
ar' T Reifüng steeg zij uit en keerde
naar Weenen terug. Zij werd onweerstaan
baar naar het lichaam van haar dochter
gedreven, aangezien graaf Stockau beloofd
naar huis te zullen vervoeren, en
zij hem alleen daarom als haar gevolmach
tigde had aangesteld.
Dinsdagmiddag werd in de Prins van
Oranje te Goes een vergadering gehouden
met het doel te komen tot de oprichting
van een afdeeling Zeeland der Nederland-
sche Heidemaatschappij.
De voorz., de hr. P. J. E 1 o u t, te Dom
burg opende de bijeenkomst met een woord
van welkom, in het bijzonder gericht tot
den burgemeester van Goes, de vertegen
woordigers der gemeentebesturen van Mid
delburg, Vlissingen, Zieriksee en andere ge
meenten. Spr. zette uiteen, hoe hem ver
zocht werd stappen te doen tot oprichting
van een afdeeling Zeeland der Ned. Heide
maatschappij en hoe het voorloopige comi
té tot stand kwam.
Nadat de voorzitter nog eenige mededee-
lingen had gedaan was het woord aan dr.
G.Hou'tzagers, adjunct directeur der
Ned. Heidemij. Spr. deelde mede, dat de
Ned. Heidemij. werd opgericht in 1888, in
een tijd van crisis, toen gezocht diende te
worden naar meer werkgelegenheid. Een
drietal heeren maakten een studiereis naar
Denemarken, waar een dergelijke mij.
reeds 20 jaar bestond, en daarna werd, op
initiatief van de Geldersche-Overijselsche
Mij. van Landbouw, de Ned. Heide Mij. op
gericht. Aanvankelijk was de bedoeling al
leen adviseerend werkzaam te zijn, doch in
1891 ging men ook tot eigen uitvoering
over. In he£ begin beperkten de werkzaam
heden zich tot ontginning van heidegron
den, doch geleidelijk bestreek men ruimer
terrein, en het is een vereeniging geworden
ten algemeene nutte. De Ned. Heide Mij.
zou ook een groot rentmeestersbureau ge
noemd kunnen worden. De Mij. voert de
werken uit tegen kostprijs en mag er niet
aan verdienen. Dit in tegensteling met par
ticuliere ontginningsmaatschappijen. Er zijn
wel onderafdeelingen, die winst kunnen
maken, doch ook deze winst mag alleen ge
bruikt worden voor algemeene cultureele
belangen. Spr. gaf dan een overzicht van de
omvangrijke werkzaamheden der Mij. al
leen het algemeen belang der cultuur ra
kende. De kosten van dit alles kunnen lang
niet uit eigen inkomsten bekostigd worden
doch tal van vooraanstaande menschen
steunen en steunden de Mij. met legaten
waaruit fondsen voor bijzondere doeleinden
gesticht werden. De naam „Heide" Mij
kan zoo niet meer als karakteriseerend
aangemerkt worden, al wordt nog wel hei
de ontgonnen, de Mij. beweegt zich ook op
het gebied van inpoldering, drainage, ont
watering, ruilverkaveling, fruitteelt, enz
Men heeft den naam echter gehandhaafd
omdat de Mij. onder dezen naam sympathie
en vertrouwen gewonnen heeft. De laatste
tien jaren is de Mij. ook speciaal werkzaam
op het gebied der werkverschaffing en wer
den onder haar leiding vele groote werker
uitgevoerd.
Het hoofdkantoor is te Arnhem gevestigd
en het land is verdeeld in 23 ambtsgebieden.
23 kantoren dus. Verder zijn er 29 afdeelin
gen met totaal ruim 43000 leden. Eigenlij!
moet het verwonderen, dat Zeeland nog
steeds geen afdeeling heeft, doch waar
schijnlijk is oorzaak, dat daartoe, tot de
laatste jaren, de behoefte niet aanwezig
was. Nederland telde een kleine zestig per
soonlijke leden, die verder geen enkele ver
plichting hebben, dan het betalen van hun
contributie, gebruikelijk met 50 ct. voor de
afdeeling, is 2.50 per jaar. Men ontvangt
het tijdschrift daarvoor, eens per jaar
wordt een excursie en één- of meermalen
per jaar een lezing gehouden. Er zijn ook
nog drie hoofdafdeelingen, n.l. voor ruilver
kaveling, zoetwatervisscherij en fruitteelt.
Wie zich speciaal voor één dezer ontwerpen
interesseert, kan alleen lid zijn van één de
zer afdeelingen. Hier zal men echter meer
gevoelen voor de algemeene vereeniging
het gebied der ontginning.
De voorz. zegde den spr. dank voor
zijn uiteenzetting waarna tot oprichting
van een afdeeling Zeeland werd overge
gaan. Vierenveertig personen gaven zich
op. Daarna werd een reglement vastgesteld
gelijkluidende aan dat der andere afdeelin
gen.
Tot bestuur werden gekozen de heeren:
dr. A. C. Cammaart, Hontenisse; A. P. Con-
standse, Biervliet; mr. H. F. Lantsheer,
Oostkapelle; A. Wisse, Goes; jhr. mr. J. J.
slechts de afscheidsbrieven van haar doch
ter. Graaf Stockau deelde mede, dat de
kroonprins een brief voor de barones had
achtergelaten welke zich thans in het bezit
van den keizer bevond, maar welke haar
echter toegezonden zou worden, wanneer
zij beloofde deze in tegenwoordigheid van
den graaf te openen, te lezen, daarna weer
te verzegelen en den keizer terug te zenden.
De barones, die ontzettend verlangde om
meer te weten te komen van het noodlot
dat haar kind getroffen had, zou zich aan
iedere voorwaarde onderworpen hebben. Zij
stemde toen toe, waarop graaf Stockau
haar het schrijven'overhandigde. Alleen het
adres was door den kroonprins geschreven
en de brief was met zijn zegel dichtgelakt
Er bevonden zich echter drie afscheids
brieven van haar dochter in, gedateerd op
29 Januari. Na het lezen van de brieven,
verzegelde de barones ze weer met het ver
zoek, dat alleen Zijne Majesteit de zegels
mocht verbreken, waarop zij na korten tijd
door graaf Stockau terug gebracht werden.
Van vorst Hohenlohe kreeg zij een foto van
Mayerling, die de kroonprins had laten stu
ren: in zijn afscheidsbrief schreef hij: „men
moet de barones op die twee gesloten ven
sters attent maken."
„De barones, tot in het diepst van haar
ziel getroffen door het plotselinge en vree-
selijke einde van haar zoo innig geliefde
dochter, vond de gedachte, dat het haar
dochter geweest kon zijn, die eindelijk den
doorslag tot het besluit van den prins ge
geven kon hebben, verschrikkelijk. In haar
hart weet zij echter, dat een dergelijk on
heil niet van haar kind kon uitgaan. De
barones is alleen vrijwillig den dood met
hem ingegaan, zij heeft niet het eerst de
gedachte geopperd, noch daartoe den door
slag gegeven. De ontmoeting met dit we
■p.. J.J. OAC*fe> scgcvcu. xjk: untmutïLiJUg inet CUT/ Wt
„Die laatste uren brachten haar echter zentje heeft de geest van Rudolf niet voor
Schuurbeque Boeye, Zieriksee en mr. H. H.
Schüller, Sint-Maartensdijk.
Dr. Houtzagers gaf hierna nog eenige uit
eenzettingen en uitte zijn beste wenschen
voor de nieuwe afdeeling terwijl hij dank
bracht aan het comité, en in het bijzonder
den voorzitter, voor zijn voorbereidende
werkzaamheden.
De vergadering werd besloten met de
vertooning van eenige films die een dui
delijk en belangwekkend beeld gaven van
de omvangrijke werkzaamheden der Neder-
landsche Heide Maatschappij.
TERAARDEBESTELLING VAN WIJLEN
DEN HEER A. LOMAN.
Gistermiddag had op de algemeene be
graafplaats de teraardebestelling plaats van
het stoffelijk overschot van wijlen den heer
A. Loman, in leven muziekleeraar alhier en
o.a. secretaris der Concertvereeniging. De
lijkkist was gedekt door een groot aantal
kransen en bloemstukken en andere wer
den in een open rijtuig medegevoerd.
Op het kerkhof stond een groot aantal
dames en heeren en ook leerlingen den
droeven stoet af te wachten.
Toen de kist boven het geopende graf
was neergezet, trad dr. C. F. Koch, voor
zitter der Concertvereeniging naar voren
en schetste hoe de overledene om anderen
te leeren te musiceeren, zich geheel gege
ven heeft. Hij had er een hard en moeilijk
leven voor over. Door regen en wind trok
hij naar omliggen.de plaatsen, een soms lan
ge en vermoeiende dagtaak. Zijn leerlingen
mogen nooit vergeten hoeveel opofferingen
deze man zich getroost heeft om hun een
kunst te leeren, die een bron van geluk kan
zijn voor het geheele leven. Zooals allen
dienaren der kunst zijn teleurstellingen en
zorgen hem niet bespaard gebleven. Maar
nooit heeft dit hem tot verbittering ge
bracht. Steeds waren het zijn goedhartig
heid en zijn opgewektheid, die hem veel
deden overwinnen en doordat deze eigen
schappen alle bekrompenheid en kleinheid
van geest uitsloten heeft hij in ruime ma
te de sympatie genoten, van hen, die dit
grootelijks wisten te waardeereni. Zijn
ontspanning zocht hij in hoogstaande cultn
reele genoegens, als het gezamenlijk musi
ceeren met enkele muziekvrienden en het
zich verdiepen in de schoonheid van groote
composities. Zoo was het hem ook een
vreugde om na een concert samen te zijn
met beroemde solisten. Dan bleek zijn groo
te kennis van alles wat met muziek te ma
ken heeft. Jaren lang heeft de Middel
burgsche concertvereeniging in hem als
secretaris een steun gehad, die het bestuur
ten zeerste zal missen en nimmer zal ver
geten. Zich richtende tot mevrouw Loman
en haar kinderen, sprak dr. Koch de hoop
uit, dat zij de kracht zullen vinden om hun
leed te dragen met een moed, die de nage
dachtenis van hun man en vader zal eeren.
De zwager van den overledene, ir. G. L.
Tegelberg uit Baarn, schetste den overle
dene als een goed man en vader en als
iemand, die men in den familiekring zeer
zal missen. Hij stelde hem aan zijn kinderen
ten voorbeeld.
De voorzitter der Vereeniging voor instru
mentale muziek, J. L. A. baron Van Itter-
sum, bracht dank voor wat de overledene
voor die vereeniging heeft gedaan ook als
concertmeester en getuigde ook van zijn
groote deelneming met de familie.
Nadat ir. Tegelberg namens mevrouw
Loman, de kinderen, en verdere familiele
den allen dank had gebracht voor de be
toonde belangstelling, hebben velen bloe
men in het graf gestrooid. Hiermede was
deze droeve plechtigheid afgeloopen.
ONBEWOONBAARVERKLARING VAN
WONINGEN.
B. en W. stellen den Raad voor onbe
woonbaar te verklaren de woningen Ko
ningstraat 26, 28 en 30, met bepaling, dat
beide laatstbedoelde, die nog bewoond zijn
binnen 6 maanden ontruimd moeten zijn.
Ook wordt onbewoonbaarverklaring voor
gesteld van perceel Zuidsingel no. 30, doch
met de bepaling, dat, behoudens nadere be
slissingen, ontruiming niet behoeft plaats
te vinden, zoolang de bewoning door den
tegenwoordigen eigenaar, M. Isendoorn,
voortduurt.
AANKOOP GRONDEN.
Bij de op 22 Februari gehouden openba
re veiling van gronden, toebehoorende aan
de wereld mogen behouden. Toen zij zag,
dat het haar niet beschoren was, de onheils
machten te bedwingen, ging zij hem vrij
willig en moedig voor in den dood. Haar
edele geest vond daarin haar laatste en
grootste geluk en haar nabestaanden kun
nen daaruit troost putten.
De gedachten, welke de kroonprins be
zield mogen hebben, zijn een door de
eeuwigheid verzegeld gesloten boek. Geen
sterveling zal het ooit vergund zijn, dit raad
sel te ontwarren. De ongelukkige, die thans
op het kerkhof van Heiligenkreuz rust,
heeft zwaar gezondigd tegen Goddelijk en
menschelijk recht, maar zij heeft er ook
zwaar voor geboet, waardoor haar schuld
haar vergeven zij. Haar nagedachtenis is
heilig door de woorden waarmee ze van
haar moeder en bloedverwanten afscheid
heeft genomen:
„Lieve Moeder, vergeef mü, wat ik ge
daan heb. Ik kon de liefde niet weerstaan,
In overeenstemming met hem, wil ik naast
hem begraven worden op het kerkhof van
Alland. Ik ben gelukkiger in den dood, dan
in mijn leven. Uw Maria."
Haar zuster schreef zij:
..Wij gaan beiden gelukkig in het onze
kere hiernamaals. Denk af en toe eens aan
mij. Wordt gelukkig en trouw alleen uit
liefde. Ik kon het niet doen, en daar ik de
liefde niet kon weerstaan, ga ik met hem
mee. Je Mary".
Als postcriptum voegde zij er nog aan
toe:
„Beween mij niet. Ik ben gelukkig en
ga uit vrijen wil. Het is hierbuiten prach
tig. Men denkt aan Scharzau. Denk aan
de levenslijn in mijn hand. Nogmaals leef
wel!"
Daarna verzocht zij haar bloedverwan
ten nog, ieder jaar op 13 Januari een gar
denia op haar graf te laten leggen of te
EN NOOIT ZEEP VAN ONBEKENDE HERKOMST
Gngez. Meded.)
L. de Ritter Zahony te Milaan zijn door
en namens de gemeente aangekocht 7 per-
ceelen nabij de Zacharias Jansenstraat,
Rozenstraat en Meidoornlaan, ter gezamen
lijke groote van 4,81,40 ha voor totaal
11614.
B. en W. stellen voor den gedanen aan
koop te bekrachtigen en de som van
11614 te kwijten uit den kapitaaldienst
der gemeentebegrooting 1939, waartoe
een transport van den kapitaaldienst der
gemeentebegrooting 1938 zal behooren
plaats te hebben. Tevens stellen zij voor
ten laste van den gewonen dienst 1938
aan den landbouwdeskundige een vergoe
ding van 52,50 uit te keeren ter zake
van zijn bemoeiingen voor den verkoop.
MEDEGEBRUIK LABORATORIUM.
B. en W. stellen voor de vergoeding,
door den Vee- en Vleeschkeuringsdienst
Vlissingen over 1938 aan den dienst Mid
delburg verschuldigd, wegens medege
bruik van het laboratorium te bepalen op
549.
Rekening 1938 Armenraad,
B. en W. bieden ter goedkeuring aan
den Raad aan de rekening en verantwoor
ding van den Armenraad over 1938, ii
ontvangst en uitgaaf aanwijzende 1568.
Bazaar Oefening na den Arbeid.
Gisteravond heeft de opening plaats ge
had van den bazaar, die tot en met Don
derdag in de Bogardzaal gehouden wordt
ter versterking van de kas van de Chr.
muziekvereeniging „Oefening na den Ar
beid". De directeur de heer J. C. F. van
Kamer heeft een openingswoord gespro
ken en dank gebracht aan allen, die op
eenigerlei wijze aan de inrichting van den
bazaar hun krachten hebben gegeven.
Wij namen een kijkje bij de groote stands
met tal van voorwerpen voor den verkoop,
verder bij de verschillende gelegenheden
om door raden of wel knippen van een
papieren bloem van een boom met daarin
een bon voor eën voorwerp, zijn geluk te
beproeven. Verder kan men er schieten,
sjoelbakken, grabbelen enz. Er is dus voor
elck wat wils.
Alg. Ned. Chr. Ambtenaarsbond.
De afd. Middelburg van den Alg. Ned.
Chr. Ambtenaarsbond kwam Maandag in
16e jaarvergadering bijeen onder leiding
van den heer D. H. Loodewijk en in tegen-
woodigheid van den bondssecretaris, den
heer L. Vermeulen.
Uit het jaarverslag bleek, dat o.a. ac
tie werd gevoerd voor 't gemeente- en
PZEM-personeel. Het aantal leden is op-
geloopen tot 58. Het financieel overzicht
liet een bevredigend batig saldo zien.
De voorzitter en de 2e secretaris wer
den herkozen.
Hierna gaf de bondssecretaris een over
zicht van de Chr. Vakbeweging.
DE STICHTING VAN EEN
HERTENKAMP.
Een adres aan Ged. Staten.
Het bestuur van de vereeniging tot be
vordering van het vreemdelingenverkeer op
Walcheren te Vlissingen heeft zich met
een adres tot het college van Ged. Staten
van Zeeland gericht, waarin gezegd wordt
dat de vereeniging de voorgenomen stich
ting van een hertenkamp in de gemeente
Vlissingen, waartoe de Raad heeft beslo
ten, zeer gelukkig acht en krachtig
wenscht te steunen.
In het adres wordt er verder op gewe
zen, dat uitgaven als voor deze stichting
bedoeld, in de toekomst vruchten zullen
brengen, evenals op den dag van haar dood
en zij besloot met de woorden: „Als laatste
verzoek van een stervënde, vraag ik Mama,
ook verder voor de familie van mijn ka
mermeisje te zorgen, zoodat zjj niet door
mijn schuld behoeven te lijden."
Aan het vertrouwen in het voorbestaan
van de ziel in het hiernamaals, gaf zjj uit
drukking in de roerende afscheidswoorden
aan haar broeder. Zij schreef hem:
„Leef gelukkig. In de andere wereld zal
ik over je waken, omdat ik zooveel van
je houd. Je trouwe zuster."
Op denzelfden dag, toen 't lichaam van haar
dochter zoo onverschillig begraven werd,
kreeg de barones door een vertrouwensman
een boodschap van den keizer, dat zij hem
een laatste genoegen zou doen, door zich
tijdens de begrafenisplechtigheden van den
kroonprins strikt afzijdig te houden. Den
zelfden avond verscheen graaf Taaffe nog
maals om het verzoek te herhalen. De ba
rones zeide, dat het voor haar zeer moeilijk
was, weer weg te reizen, maar voor den
wensch van Zijne Majesteit zou zij haar
eigen gevoelens opzij zetten en naar Salz
burg gaan. Graaf Taaffe zei haar meteen,
gedurende acht dagen niets aan het graf
op het kerkhof te Heiligenkreuz te doen
aangezien de streek door tallooze journa
listen onveilig werd gemaakt.
In den loop van het gesprek had graaf
Taaffe de barones toestemming gegeven,
het lichaam van haar dochter te zijner tijd
naar een andere plaats te doen overbren
gen. In Maart kwam er zelfs wederom een
vertrouwenspersoon van het Hof, die aan
drong op de overbrenging van het Hjk. De
barones bleef echter bij haar besluit, dat
het lichaam, dat op zoo wreede wijze op het
kerkhof was gekomen er nu niet meer van
daan zou gaan, maar aan de zorgen van het
afwerpen. Elke verhooging van de aan
trekkelijkheid van stad en stadsbeeld be
paalt niet alleen den aard van bewoon-
waarheid voor de bevolking, vooral voor
de beter gesitueerden, doch is ook abso
luut essentieel voor de ontwikkeling van
het vreemdelingenverkeer. De attractie
van een hertenkamp wordt door geheel
Vlissingen toegejuicht, aldus adressante.
Daarom wordt in het adres er bij het col
lege van Ged. Staten op aangedrongen het
betreffende raadsbesluit tot stichting van
een hertenkamp op korten termijn alsnog
goed te keuren.
Proefvaart m.s. „Bantam".
Het m.s. „Bantam", op de werf der N.V.
Kon. Maatsch. „De Schelde" gebouwd in
opdracht van de N.V. Rotterdamsche Lloyd,
is Dinsdagmiddag naar de reede vertrokken
voor het houden van de technische proef
tochten. Het schip wordt Donderdagavond
weer in de haven van Vlissingen terug ver
wacht, waarna Zaterdag 18 Maart de offi-
cieele proeftocht en de overdracht zal plaats
hebben.
AAGTEKERKE. Dinsdag herdacht het
echtpaar F. KoddeL. Kodde-Besuijen den
dag waarop het vóór 55 jaar in het huwe
lijk is getreden. Van de beide oudjes, dié
nog een zeer goede gezondheid genieten,
is de man 77 jaren en de vrouw 78 jaren.
Voor de woning van het feestvierend
echtpaar hadden omwonenden een eereboog
geplaatst.
BIGGEKERKE. Maandagavond werd aan
de cursisten der afd. E.H.B.O. het Eenheids
diploma uitgereikt voor het examen Eerste
Hulp.
Allereerst heette de voorzitter, de heer
C. Stuij de aanwezigen hartelijk welkom,
inzonderheid dokter Vaandrager van Zoute-
lande, het hoofd van den luchtbescher
mingsdienst den hr. I. A. de Moor en den
burgemeester.
Spreker feliciteerde dokter Vaandrager
en de cursisten met het schitterende resul
taat dat deze cursus heeft gehad, namelijk
dat alle 18 cursisten het diploma hebben
verworven.
Spr. overhandigde hierna aan dokter
Vaandrager een fraaie gong, terwijl hij
mededeelde dat aan den examinator dokter
Van Gelderen 'een bloemstuk is gestuurd
met een begeleidend schrijven, waarop door
het bestuur een hartelijk antwoord ontvan
gen is.
Verder dankte hij het hoofd van den
luchtbeschermingsdienst en den burgemees
ter voor de medewerking, die de cursus van
hem heeft ondervonden.
Na een korte pauze werden door de cur
sisten enkele demonstraties gegeven. Dok
ter Vaandrager reikte vervolgens de diplo
ma's uit, waarna het hoofd van den lucht
beschermingsdienst en de burgemeester,
resp. het insigne en een verbanddoosje, dat
het eigendom blijft van den geneeskundigen
dienst, aan de cursisten uitreikte.
Het diploma werd behaald door: C. Stuij,
S. Leijnse, W. Geschiere, I. Bak, mej. T.
BakFortuijn, mej. M. Simonse, mej. A.
Zachariasse, mej. G. Jobse, C. Janse, J. M.
Simonse, P. Bimmel, J. Goedbloed, P. Wou
ters, H. Verschuure, P. Stroo, W. Kleine-
pier, J. van Rooijen en S. Koets.
DOMBURG. De vereeniging „Het Groene
Kruis" alhier vergaderde Dinsdagavond, on
der voorzitterschap van dokter B. Vaan
drager. De rekening 1938 sloot met een
goed slot van 391 met inbegrip van 301,
kloosterkerkhof zou blijven toevertrouwd,
tot aan het Goddelijk gerecht. Het was
hierbij nog een zeer pijnlijke kwestie voor
de barones, toen men haar namens graaf
Taaffe aanbood, om haar de kosten die de
overbrenging van het lijk zouden meebren
gen, te vergoeden, alsof dit een motief voor
het besluit van de barones had kunnen zijn!
De sensatiepers heeft geen oogenblik ge
aarzeld het bericht in de wereld te zenden,
dat de barones voor een groote som geld
afstand van het lichaam van haar dochter
had gedaan, een geldsom, die in het mil-
lioen bedroeg, hoewel er heelemaal geen
grond was, zelfs maar aan te nemen, dat
men de barones dit voorstel gedaan zou
hebben. Deze smart kon niet, door welke
geldsom ook, gelenigd worden. De barones
kan verschillende getuigen oproepen, dat
alle geruchten hierover geheel uit de lucht
gegrepen zijn en op onwaarheid berusten".
Het gedenkschrift van Helena Vetséra
eindigt met de volgende aangrijpende
woorden:
„Slechts eenige dagen voor de tragedie,
Vrijdag, den 25sten Januari, heeft zij een
graduale, het laatste lied, wat zij geleerd
had, in de Hofkerk van St. Augustinus ge
repeteerd, waarbij zij zich aldoor bezig hield
met de vraag, of haar stem sterk genoeg
zou zijn, om bij het altaar goed verstaan te
worden. Het was ook reeds alles voorbe
reid, dat zij op 2 Februari, bij de Heilige
Mis, in het koor zelf mocht meezingen. Zij
heeft nooit gedacht, dat zij op dezen dag
reeds voorgoed ln de aarde van het kleine
kerkhof te Heiligenkreuz zou rusten.
Vrede zij haar nagedachtenis!"
EINDE.