VOOR DE JEUGD.
De oudste boomreuzen
OM EN OP DE CURLINGBAAN IN AROSA
Zelf geen Yoghurt maken.
UIT DE MIDDELBURGSCHE
COURANT VAN VOOR VIJFTIG
JAAR.
)e eerste papiermaker
gevaar en antwoordde met 1014, waarop
zjjn linkervleugel door 3025 in bedwang
werd gehouden.
In dezelfde partij werd na 31 zetten on-
derstaanden diagramstand bereikt:
Zwart: W. VAN DER KRAAN.
1 2 3 4
46 47 48 49
il Wit: J. DRUIJF.
Wit speelde 3731 met vele dreigingen.
Zwart liet zich verleiden tot 914, waarna
wit de partij uitmaakte door 2721 (16x47
dam); 43—39! (47x33); 39x17 (11x22)
en 34x12. Deze stand kenmerkt zich door
de vele slagdreigingen, die deze soort ket
tingstellingen nu eenmaal met zich mee
brengen.
o
Oplossing probleem Raman.
In onze voorlaatste rubriek boden wij het
volgend fraaie probleem ter oplossing aan
Zwart 12 schijven op 6, 11, 14, 16, 18, 19,
23, 24, 28—30 en 33. Wit 12 schijven op 17,
26, 27, 31, 37, 39—42, 44, 48 en 50.
De winst komt in een 11-zetten diepe
combinatie op keurige maar uiterst verbor
gen wijze als volgt tot stand: 2621!
11X22; 21—17 22X11; 39—34 30x39; 42—38
33x42; 44x13 19x8; 40—34 29X40; 50—44
40x49 dam; 41—36! 49x21; 31—26 42x31;
26x17 11x22 en 36x9!!
Iedere schijf verricht in deze bijzonder
mooie constructie een taak en dit nu juist
kenmerkt de meesterhand.
Goede oplossingen ontvangen van de
heeren A. C. te Goes en H. te Middelburg.
Men schrijft ons:
De „ontdekk'ng" van de yoghurt heeft
nog niet zoo lang geleden plaats gevonden.
De Russische bacterioloog en physioloog
Metchnikoff betrok dit zure melkproduct in
zijn theorie, dat het leven van menschen
en dieren in hooge mate beheerscht wordt
door de processen, welke optreden bij de
spijsvertering. Dieren met een zeer kort
darmkanaal, zooals de papegaai, bereiken
een hoogen ouderdom; de mensch daaren
tegen zou de nadeelen van een lang darm
kanaal ondervinden in den vorm van een
soort vergiftiging, welke het leven zou ver
korten. Met één uitzondering: de Bulgaren
zouden door het gebruik van een merkwaar
dig gerecht deze schadelijke invloeden kun
nen neutraliseeren en daaraan schreef Met
chnikoff het feit toe, dat dit volk een hoo
gen "ouderdom bereikt. De daar te lande ge
bruikte spijs heette „Yoghurt", en de mi
croben, welke den heilzamen invloed uit
oefenen, werden door dezen geleerde met
den naam bacillus bulgaricus aangeduid.
De leer van Metchnikoff is in het licht
van latere ontdekkingen op den achter
grond geraakt*), wat niet behoeft mee te
brengen dat daarom de Yoghurt, die sedert
dien ook in West-Europa bekend werd, uit
de aandacht mag verdwijnen. Integendeel,
evenals andere frisch-zure melkproducten
men denke aan de van ouds bekende
karnemelk oefent zij een weldadige wer
king uit op de spijsvertering, en aangezien
het tevens een zeer smakelijk product is,
kan men nog heden den Russischen geleerde
dankbaar zijn voor de bekendheid, door hem
aan Yoghurt gegeven.
Ook in ons land begon men gaandeweg
aandacht te schenken aan dit aromatisch
product, dat vrij snel bij het publiek be
kend is geraakt. Maar van het ontstaan
en de specifieke werking van yoghurt was
men echter onvoldoende op de hoogte. In
die periode is de meening verbreid dat men
yoghurt gemakkelijk zelf thuis zou kunnen
bereiden door een zgn. yoghurt-plantje en
kele uren in ongekookte melk anderen
zeggen juist gekookte melk te leggen en
dat de allengs dik geworden massa, na te
zjjn gezeefd, het gevraagde Bulgaarsche
product zou opleveren.
De „plantjes" die men dan gebruikt dra
gen echter ten onrechte den naam yoghurt;
het zjjn in werkelijkheid Kefirkorrels en
men kan er dus niet anders dan Kefirmelk
van maken: zuur, gistachtig en vaak licht
alcoholisch van smaak." In yoghurt daaren
tegen treedt geen gisting onder koolzuur-
of alcoholvorming op; ook de bereidings-tijd
en temperatuur vertoonen groote verschil
len.
Voor het maken van yoghurt gaan goed
ingerichte bedrijven uit van door reincul
tuur gekweekte bacteriën, waarbij men er
op toeziet, dat uitsluitend de gewenschte
bacteriën, zich goed kunnen ontwikkelen.
Hiervoor is meer inzicht en apparatuur noo-
dig dan waarover een huisvrouw kan be
schikken. Wie dus dit licht verteerbare pro
duct, dat, zooals reeds gezegd werd, op de
spijsvertering zulk een gunstlgen invloed
uitoefent, en dat b.v. in combinatie met
vruchten zulke heerlijke gerechten ople
vert, bij de gezinsvoeding wil inschakelen,
doet verstandig af te zien van het zélf ma
ken van Kefirmelk (waartegen trouwens
ook uit bacteriologisch oogpunt Bezwaren
bestaan). Slechts bedrijven, die daarvoor zijn
ingericht, kunnen yoghurt leveren, welke
alle goede eigenschappen bezit, en waarvan
men onbevreesd het gezin, óók de kinde
ren, kan laten profiteeren.
Prof. V. H. Mottram in The frustra
tion of Science.
9e week 188».
De toestand van Z. M. blijft minder gun
stig en verandert weinig. De krachten ko
men niet bij.
Benoemd tot boekhouder-agent van de
Middelburgsche Maatschappij van Stoom
vaart te Middelburg de heer P. Minder-
houd.
Benoemd tot hoofd der openbare schooi
te Sint-Laurens de heer P. de Hullu te Goes
met 4 stemmen; de heer C. Hack te Mid
delburg verkreeg 3 stemmen.
Te Breda slaagde voor het examen fraaie
handwerken o.a. Mejuffrouw J. P. W.
Schmidt te Middelburg.
De gemeenteraad van Middelburg be
sloot het handelsterrein aan het kanaal af
te staan aan de firma wed. J. H. C. Kake-
beeke Gz. te Goes voor het stichten eener
meelfabriek.
Met de waarneming van het vacante kan
toor der directe belastingen te Oud-Pekela
is belast de heer P. Lucieer, surnumerair
uit de inspectie Middelburg.
door Jan van Leeuwen.
Wat had Japik ernaar verlangd om zijn
eerste reis als matroos te mogen maken.
Maandenlang had hij gewacht tot hij be
richt zou krijgen en nu was het dan ein
delijk zover. Over tien dagen moest hij al
weg. Er was dan ook nog veel te doen, voor
hij helemaal reisvaardig was en moeder
naaide de hele dag, want hjj moest genoeg
kleren bij zich hebben aan boord. Je kunt
nu eenmaal niet elke dag wassen en kou
sen stoppen!!
Japik stelde zich erg veel van deze reis
voor. Wat zou het heerlijk zijn om met al
die andere jonge mensen over zee te va
ren, verre landen te zien, plaatsen te be
zoeken, waar je alleen op de aardrijkskun
deles wel eens van had gehoord en andere
mensen 'en volkeren te ontmoeten. Het zee
mansleven leek hem het fijnste wat er be
stond! Al van kleine jongen af had Japik
geweten, dat hij later naar zee wilde. Uren
lang kon hij bij het lossen en laden van
de schepen in de grote haven kijken en
het liefst had hij den zeelieden gevraagd
waar ze vandaan kwamen en waar ze weer
naar toe gingen. Hij kon niet genoeg krij
gen van de lucht van teer en olie en van
het drukke, levendige gedoe in de haven.
En zo had hij zich nu laten aanmonsteren.
Hij was nu 16 jaar en werd over twee
maanden 17. Hij was een lange jongen en
werd meestal voor ouder aangezien dan
hij was. Wat had hij ernaar verlangd om
zelfstandig te zijn en echt aan het werk te
gaan.
Hij kon dan ook bijna niet wachten tot de
tien dagen om waren en hij aan boord kon
gaan.
Toch kreeg hij wel even een gek gevoel
in zijn keel, toen hij afscheid moest nemen
van zijn moeder en de broers en zusjes.
Ze brachten hem allemaal weg en zo
lang hij nog maar een klein puntje van
hen kon zien op de kade, bleef hij op het
dek staan en zwaaide* met een grote, rode
zakdoek. Die prop in zijn keel leek wel
steeds groter te worden. Hij slikte eens een
paar maal en knipperde met zijn ogen
Maar toen schaamde hij zich toch, dat hij
bijna was gaan huilen. Stel je voor! Hij
was toch blij, dat hij eindelijk kon varen!
En toen er niets meer van de mensen
op de kade te zien was, draaide hij zich om
en liep naar de andere matrozen toe. En
nu was er heus geen tijd om eens gezel
lig een praatje te beginnen, want ze moes
ten allemaal aan het werk. Wat was er
veel te doen, als zo'n boot eenmaal weg
was. Hij had zich eigenlijk nooit precies
voorgesteld wat je dan deed aan boord. Een
beetje werken natuurlijk en praten over de
landen waar ze heen gingen en plezier
maken met elkaar.
Maar hij kwam er al gauw achter, dat er
in de allereerste plaats gewerkt moest wor
den aan boord, 's Morgens stonden ze heel
vroeg op en dan begon het lieve leven al
gingen ze allemaal van boord en bekeken
de stad.
Japik schreef opgewekte brieven naar
huis en hij zei, dat hij nog lang geen zin
had om terug te komen. Toen zijn moeder
hem eens vroeg of hij nog geen heimwee
kreeg schreef hij terug: „Nee, heimwee heb
ik niet. Ik heb alleen heimwee naar de
zee, als we aan land zijn!"
En zo ging de tijd verder, Japik had al
zoveel nieuwe en vreemde dingen gezien,
dat hij zelf niet meer precies wist waar hij
geweest was en waar niet. Soms schreef
hij wel eens een paar dingen op in een dik
schrift, dat moeder hem voor de reis gege
ven had. Dikwijls dacht hij, hoe leuk het
zou zijn om nu eens even thuis te zijn en
hun alles te kunnen vertellen. Ze zouden
het niet kunnen geloven, dat hij al zoveel
van de wereld had gezien en. dat het alle
maal zo interessant was.
Over een paar dagen was hij jarig. Dat
was toch wel een gek idee om zo ver van
huis jarig te zijn, maar misschien liepen ze
dan juist de volgende haven binnen en lag
er post voor hem. Hij vond het altijd fijn
om post te krijgen en alles van huis weer
te horen.
Maar ze kwamen niet meer op tijd in
de haven. Hij moest zijn verjaardag op zee
vieren. Dat was nu wel helemaal niet erg,
dat hoorde bij een zeeman maar het was
jammer, dat er geen post voor hem was.
Ze zouden thuis wel aan hem denken die
dag. Japik werd heus een beetje sentimen
teel. Hij schaamde zich er erg voor, maar
hij kon er niets aan doen. Hij had nog
nooit zoveel aan huis gedacht als juist op
deze dag.
Hij was de hele morgen erg stil en zong
niet als anders onder het werk. De andere
matrozen wisten wel, dat hij jarig was en
ze hadden allemaal grappen voor hem be
dacht, maar hjj ging nergens op in. Japik
had voor het eerst in zijn zeemansleven
heimwee.
Maar 's avonds toen Japik in zijn eentje
op het dek stond en naar de horizon keek
hoorde hij plotseling een gelach en lawaai
achter zich en daar stonden de andere ma
trozen, Ze hadden de harmonica bij zich en
ze lachten allemaal hartelijk: „Zo Japikje,
sta je een beetje te peinzen!" plaagden ze
hem. „Kom mee, jö, je bent niet voor niets
jarig. We gaan plezier maken vanavond,
je weet nog niet hoe dat hier toegaat!" Ze
pakten hem mee en trokken hem naar het
midden van het dek. Daar gingen ze toen
in een-kring staan en zongen „Lang zal hij
leven!" en nog veel meer vrolijke liedjes
En toen dacht Japik niet meer aan de post
toen zong hij vrolijk mee en maakte de
hele avond plezier.
Toen hij de volgende avond in de ha
ven kwam lag daar een groot pak op hem
te wachten en hij stuurde zelf een brief
weg, waarin hij schreef dat hij zijn verjaar
dag op zee had gevierd en dat het heel erg
leuk was geweest!
Elke dag gebruiken wjj papier, op school,
in huis en overal en we vinden papier het
gewoonste, wat er bestaat. Eeuwen en
eeuwen voordat de mens op het idee kwam
om papier te maken uit hout, deed de wesp
het al om zijn nest te bouwen. Dat maak
te zij uit een papierachtige stof, die zij uit
hout met speeksel maakte.
Pas veel later kwam de mens op het idee
om uit houtslijpsel papier te maken. In de
spleten en scheuren van de bast van eike
bomen kan je wel eens kale blekken zien,
die de wespen daar door krabben en scha
ven uit hebben gehaald om de kleine stuk
jes hout te halen, die ze, na ze flink ge
kauwd te hebben, voor hun nest gebrui
ken. In deze nesten brengen ze ook de lar
ven van insecten, die ze door een steek
verlamd hebben en die als eten moeten die
nen.
Allerlei soorten vliegen, en vooral ook
bladluizen zijn het hoofdmaal van een
wesp. Maar ook kleine spinnen eten ze
graag.
Met grote spinnen hebben ze meer moei
te. Dikwijls ontstaan er grote gevechten
tussen een wesp en een grote spin en heel
vaak wint de spin die strijd. De spin pasi
allerlei listen toe om de wesp in de val te
lokken en in de eerste plaats moet ze zor
gen een beetje uit de buurt van de wesp
te blijven, zodat zij niet kan steken.
Een zoöloog schreef eens in een Londens
blad, hoe hij een strijd tussen een spin
en een wesp bijwoonde. De wesp was in
een spinneweb gekomen, vertelde hij en
zat daar vast. Zij deed erg haar best om
uit het web los te komen en het leek er
werkelijk even op, dat het zou lukken.
Maar op dat ogenblik kwam de spin vlug
uit het midden van het web en begon een
stevig weefsel van draden om de plaats te
spinnen, waar de wesp zat. Driemaal ging
ze om de wesp heen en iedere keer werd
het moeilijker voor de gevangene om vrij
te komen. Toen ging de spin tot de aanval
over en bond draden om de vleugels van
het insect.
Intussen deed de wesp, alle moeite om
de spin te steken maar het hielp allemaal
niets en na een paar minuten leek de wesD
meer op een mummie dan op een wesp. Zij
was helemaal ingeweven in zilveren dra
den en er was bijna niets meer van het
lichaam te zien. Toen durfde de spin dich
terbij te komen en even later zoog ze de
wesp uit, waarna ze hem weer liet hangen
en zo als lekker boutje in haar voorraads
kamer bewaarde!"
v» -v--•
mmmmsmm'wW:
M
De curlingbaan in de Zwitsersche winter
sportplaatsen trekt steeds veel publiek en
dat is heel goed te begrijpen, want het is
werkelijk een aardig spel om te zien.
De kunst is om een heel zware schijf met
grote kracht over het ijs te duwen en de
kegels, die aan het eind van de baan staan
te raken. Maar omdat de schijf zo zwaar is,
mag je een beetje helpen om de snelheid
te vergroten en moet vlug met een bezem
naast de schijf voorthollen en het ijs hele
maal glad vegen voor de schijf eroverheen
glijdt. Want over heel glad ijs krijgt de
schijf natuurlijk een grotere snelheid. Je
mag ook tegen schijven van je tegenpartij
aangooien en ze zo een eind weg stoten en
schijven, die door je eigen partij al eerder
zijn gegooid, mag je proberen op een be-
betere plaats te krijgen.
De ijsbanen, die voor het curlingspe! ge
bruikt worden, moeten bijzonder goed on
derhouden worden. Een baan, die voor ijs
hockey gebruikt wordt is ongeschikt voor
het eurlingspel. Hier zouden de schijven
teveel weerstand ondervinden van de kran
sen en scheuren, die er bij het sneUe ijs
hockey in de baan gekomen zijn.
Een van de prachtigste natuurparken van
Noord-Amerika is wel het „Reckwood-Em-
pire", d.w.z. het „Rijk van de Rode Bo
men". In dit gebied staan de oudste bomen
van de aarde. Waar de golven van de Stil
le Oceaan tegen de woeste en steile rot
sen op de kust van Californië slaan, begint
het bos met de reuzenbomen. Het natuur
park heeft een oppervlakte van 600 vier
kante kilometer en 97 van alle reuzen-
bomen, die op de aarde voorkomen, staan
daarin. Deze bomen zijn een altijd groene
Het is heus niet helemaal ongevaarlijk:
om door zo'n bos te lopen, want soms val
len de grote appels af. Deze vruchten lij
ken op onze denneappels, ze zijn alleen
veel groter en zwaarder en als je er een op
je hoofd krijgt, kan je er zeker van zijn,
dat je wel een beetje hoofdpijn zal krijgen.
Deze appels worden veel voor de kachels
gebruikt, vooral voor open haarden.
Om zoveel mogelijk bezoekers te trekken
worden er steeds nieuwe bezienswaardig
heden in het park gemaakt. Er zijn nu al
OPLOSSINGEN RAADSELS.
De oplossingen van de raadsels der vorige
week zijn:
1. mist, kist, list.
2. Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is.
RAADSELS.
1. Iedereen kent me en sommige mensen
houden veel van me. Maar wie mijn
naam noemt, breekt me.
2. In de onderstaande zinnen is een be
kend spreekwoord verborgen. In elke
zin komen de woorden van het
spreekwoord voor en die woorden
staan achter elkaar in de goede
volgorde.
Het is toch de vorige week gebeurd?
Waarom neem je nu niet alles tege
lijk?
Was dat van goud, wat je me liet
zien?
Ik heb gekeken, wat er blinkt in de
tuin, het was een glasscherf.
3. Wat is het, dat was morgen en zal zijn
gisteren
Wat komt voor in één moment, in één
minuut en toch niet in duizend
jaar?
Welk getal wordt een tijdsbepaling,
als men zijn hoedje afzet?
Schrobben en boenen, wassen en plassen,
het leek wel of het schip nooit schoon werd
De hele dag waren ze aan het werk. Maar
dat vond Japik niet erg. Hij vond alles fijn
en hij zong het hoogste lied, terwijl hij
werkte. Dat was echt zoals hij het zich
voorgesteld had, dat ze allemaal zouden
zingen onder het werk. Japik zette zijn
stem zo hard uit als hij maar kon. Fijn
was het om te kunnen zingen, als de wind
de touwen tegen het schip deed klapperen
en als je zo'n groot vrij gevoel in je borst
kreeg.
En de avonden waren ook altijd prettig.
Dan zaten ze bij elkaar in de kajuit en zon
gen bij de harmonica. Of ze lazen of schre
ven een brief. Altijd was er wel iets te
doen. Als het mooi weer was bleven ze
aan dek en als ze in een haven aanlegden,
Oplossing van de legpuzzle:
EEN MOOIE SPRONG.
aennensoort. Sequoia's heten ze en er zjjn
nog verschillende soorten sequoia's. Het
hout is rood en wordt veel voor timmer
werk gebruikt. Sommige bomen zjjn 120
meter hoog en hun dikte vrschilt tussen
10 en 35 meter, waarbjj de oast alleen al
een dikte heeft van 1 tot 1.5 meter. Men
schat de bomen 4000 tot 50C0 jaar oud en
het staat dus wel vast, dat dit de oudste
levende wezens van de aarde zjjn.
De schors van de bomen kan niet bran
den en dat is iets heel bijzonders. Het is
namelijk al vrij dikwijls gebeurd, dat de
bliksem in zo'n boom sloeg en dat het hout
van binnen verbrandde, maar dat de bast
ongedeerd en onverschroeid bleef staan.
De boom bljjft voortbestaan, hoewel hjj
helemaal hol is, de dikke schors is voldoen
de om het vocht uit de wortels naar boven
te brengen naar de takken en bladeren. Je
kunt door een kleine ingang in de stam
kruipen en als je dan naar boven kjjkt,
krijg je het gevoel of je door een grote
kijker de hemel ziet.
Er zijn natuurlijk wegen in dit park aan
gelegd en soms stond een boom in de weg.
Maar men dacht er niet over om die prach
tige boom om te hakken en hakte daarom
alleen maar een doorgang in de stam, zo
dat de weg eenvoudig door de boom heen
loopt. Flinke grote auto's kunnen door die
grot rijden, zoals je ook op dit plaatje ziet
afgebeeld.
dansvloeren op omgehakte stammer, ge
maakt en het is werkelijk een heel bijzon
der gevoel om op een afgeknotte boomstam
te dansen. Elk jaar komen er duizenden
bezoekers naar het park. Maar ze komen
niet alléén om de reuzenbomen te zien. Er
zjjn ook hete bronnen in het park en
druipsteengrotte en het is daarom ook he
lemaal niet te verwonderen dat iedereen,
die in San Francisco of in het Noord-Wes-
teljjk deel van Californië komt, ook een
bezoek aan dit gebied brengt.
VIER VINGERS.
„We hebben maar vier vingers!" Ja, nu
lachen jullie natuurlijk, want als je de vin
gers van beide handen telt, zie je toch,
dat het er samen tien zijn en dat ieder er
vijf heeft. Maar die vier vingers zjjn ook
maar een grapje. Als je gewoon naar je
hand kjjkt en je telt dan je vingers, zijn
het er vijf, maar als je je hand op een be
paalde manier voor je gezicht houdt, zie
je, dat je maar vier vingers hebt! Hoe kan
dat nu? Probeer het maar eens, dan zal je
zien, dat het waar is!
Je moet je linker of je rechterhand zó
tegen het puntje van je neus leggen, dat
het onderste kootje van je middelvinger er
precies tegenaan komt. En dan moet je
eens recht voor je uit kijken. Zie je nu wel,
dat het waar is, dat éen van je vingers
spoorloos verdwenen schijnt te zijn?
