DRO@E KIEL
VICKS HOESTBONBONS
Onder Zon en Zuiderkruis.
HEEMAF sIOI7^JGERS fQO.-
KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
ZEELAND»
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN WOENSDAG 26 OCTOBER 1938. No. 252.
LALINE LESTER'S ROMAN
JIDDELBURfi.
HOES.
HENGELO één model, één prijs <Jr mJF#
Verkrijgbaar bij; Electro Techn. Bureau L. J. van 't WESTENDE, Gortstraat 21, Middelburg, Telefoon 387
Het Japansche imperialisme
Japan viert feest. Ook het bolwerk Han-
kou, de laatste groote stad en eenige
maanden sinds den val van Nanking
zetel der centrale Chineesche regeering, is
thans bezweken. De voornaamste gebieden
van het Hemelsche Rijk, dat wil zeggen,
die, waar de samenleving den invloed van
het Westersche modernisme had onder-
eaan, bevinden zich thans in handen der
Japanneezen. Weliswaar schijnt hun ge
zag nog op tal van plaatsen illusoir te zijn
vanwege het optreden der Chineesche gue-
rilla-benden, doch dat neemt niet weg, dat
het er thans voor Tsjang Kai sjek en de
zijnen donker uitziet. En niet alleen voor
dezen: ook de Westersche mogendheden
die groote belangen in het Verre Oosten
hebben, slaan met bezorgdheid gade,
wat zich thans in China schijnt te zullen
voltrekken. Met reden. Wie nog mocht
twijfelen aan de mentaliteit, welke thans in
breede Japansche kringen overheerscht,
heme slechts kennis van een manifest in het
Japansche dagblad Yomioeri Sjimboen,
waarin de houding der gematigden, die
alsnog op eer, vreedzame regeling met En
geland willen aansturen, een gevaar voor
het behoud der thans behaalde overwin
ningsresultaten wordt genoemd. Geroepen
wordt óm „nieuwe betrekkingen met de
mogendheden" en verklaard, dat er vijl
motieven zijn, die deze houding rechtvaar
digen. Japan, zoo heet het, beschikt 1. over
een moreele kracht, welke eenig op aarde
is; 2. over het sterkste leger ter wereld;
3. over een met het 'leger gelijkwaardige
marine; 4. over een hechte economische
situatie; 5. over onuitputtelijke mogelijk
heden voor ravitailleering. Engeland daar
entegen is wel bij machte, kleine landen
te bevechten, maar tegen een groote, vast
beraden natie niet opgewassen. Het kan
tegenwoordig zijn rechten en belangen in
't Oosten, in het Zuidelijk deel van den
Indischen Oceaan en in Australië niet ver
dedigen zonder een vriendschappelijk com
promis met Japan. Het Britsche volk en
zijn regeering zijn seniel afgetakeld en als
Groot-Brittannië een onduldbare houding
aanneemt, moet Japan het kastijden. In
afwachting daarvan eischen de opstellers
van het manifest, dat zij die Engeland nog
Vreezen in de eerste linies door menschen
zonder angst zullen worden vervangen.
Dit is dreigende taal voor het Westen.
Misschien zit er eenige Oostersche overdrij
ving in, maar dat zal niet veel zijn. Nu de
militaire kliek haar actie in China opeens
met zooveel suc'ces bekroond ziet, zonder
dat Engeland of eenige andere groote mo
gendheid een vin verroert, zal ze naar alle
waarschijnlijkheid verder gaan en den
Westerschen invloed in het Verre Oosten
aan knellende banden trachten te leggen,
of zelfs geheel te vernietigen. Tot dusver
wisten de gematigde staatslieden te Tokio
de a'l te wilde imperialistische droomen
der „Draufganger" eenigszins te beteu
gelen. Het ziet er naar uit, dat deze rem
men thans geheel zijn weggevallen. Prins
Konoje, de Japansche minister-president,
die aanvankelijk nog al ooren had naar'
de opvattingen der gematigden, staat thans
geheel onder invloed der extremisten. Htj
moet zich reeds hebben laten vinden voor
de stichting van een „keizerlijke eenheids-
party", door middel waarvan de militairen
een militair-fascistische dictatuur schijnen
te willen vestigen.
Men zal met deze ontwikkeling in Ja
pan en daarmee in het geheele Verre Oos
ten geducht rekening moeten houden bij
een beoordeeling van de huidige buiten-
landsche politiek van Engeland. Het komt
ons meer en meer waarschijnilijk voor, dat
bezorgdheid over den toestand in China c.a.
den heer Chamberlain zijn optreden in
München en alles wat daarmee verband
houdt, heeft ingegeven. Het lijkt voor
Engeland momenteel inderdaad onmogelijk,
om tegelijkertijd aan de Japansche bedrei
ging in Azië en de Duitsch-Italiaansche in
Europa het hoofd te bieden. Wat den En-
gelschen minister-president voor oogen
staat is daarom vermoedelijk een verzoe
ning in Europa, opdat Groot-Brittannië de
handen vrij krijge voor een eventueele ac
tie tegen Japan. Hij kan daarbij speculee-
ren op de onderstelling, dat de politieke
banden, welke Berlijn en Rome met Tokio
hebben aangeknoopt, zeer breekbaar zul
len blijken te zijn, zoodra een Europeesche
verzoening tot stand komt, vooral indien
zij gepaard zou gaan met teruggave van
koloniën aan Duitschland. Want dit staat
vast: in laatste instantie zal de uitbreiding
Uit het Engelsch door W. A. C.
41).
,,'t Is zóó veel beter, lieveling", zei ze,
„want nu zal je weer sterker zijn en ons
beiden kunnen redden. Ik ik heb heele-
maal geen honger en die sigaret deed me
zoo goedToen lachte ze en kuste hem
telkens.
David vermande zich. Er lag waarheid in
haar woorden en hjj moest geen tijd verlo
ren laten gaan met wroeging en droefheid.
Actie moest hij aan den lag leggen, terwijl
hö zich weer sterk voelde.
„Kindlief, je bent te goed en te nobel"
opnieuw stokte 2ijn stem door een snik
„we hebben het zwaarste werk nog voor
den boeg maar 't daglicht heb ik ge
zienLaline's oogen gloeiden.
,,'t Ar.dere bomvrije onderkomen, leidt
naar buiten, maar even als hier, is ook daar
de ladder totaal vergaan en verdwenen.
Maar ik heb een plan verzonnen, dat ons
zeker zal redden, mits we 't kunnen vol
brengen. Dus, lieveling, we moeten moed
houden en alles, wat je daarvan ter be
schikking hebt, zal je ncodig hebben".
T< en vertelde hij haar alles gedetailleerd
ook hoe ze zich, terwijl liü beneden in 't
water stond in zijn armen moest laten
vallen, nadat ze 't touw vanaf haar zijden
Jurk had losgeknoopt.
Hij zag, toen hij dit zei, dat de pupillen
van haar grijze oogen grooter werden en
dat ze een oogenblik beefde en zenuwach
tig haar handen ineensloot.
Hij begreep echter, dat hij haar zenuw
achtigheid niet moest aanwakkeren door te
GEZAGVOERDER SMIRNOFF HEEFT
VEERTIG INDIë-VLUCHTEN ACHTER
DEN RUG.
Toen het Indië-vliegtuig „Valk" na een
voorspoedige reis Zondagmiddag op Schip
hol neerstreek, beeindigde de gezagvoerder
I. Smirnoff daarmede tevens zijn veertig
ste Indië-vlucht.
Vele vrienden van den zoo populairen
vlieger waren bij de aankomst aanwezig
om hem een kleine, maar daarom zeker
niet minder hartelijke hulde te brengen.
Namens de vereeniging van verkeersvlie
gers hing de heer Van Abspoel zijn collega
een krans om den hals.
De - heer Thomson, havenmeester van
Schiphol, wenschte den vlieger geluk na
mens de K.L.M., terwijl hij hem een tuil
bloemen aanbood, bestemd voor zijn zieke
echtgenoote.
LANDELIJKE DEMONSTRATIE DER
NEDERLANDSCHE JODEN.
Inzake gebeurtenissen in Palestina.
De groote zaal van het Concertgebouw
te Amsterdam was gisteravond tot den nok
toe gevuld met Nederlandsche joden, die
gehoor hadden gegeven aan den oproep
der permanente Commissie tot de alge-
meene zaken van het Nederlandsch Is
raëlitisch Kerkgenootschap, het Neder
landsch Palestina Opbouwfonds „Keren
Hajesod" en den Nederlandschen Zionis
tenbond in verband met de dreigende wij
ziging in den politieken status van Pales
tina. Achtereenvolgens werd het woord
gevoerd door den heer A. Asscher, opper-
rabjjn Sarlouis, prof. D. Cohen, den heer
Moré, J. H. Dünner en mevr. Abel J.
Herzberg.
Tenslotte deed de voorzitter, de heer A.
Asscher voorlezing van een resolutie,
waarin de vergadering van Nederlandsche
Joden ernstig verontrust door de geruch
ten omtrent dreigende wijziging in de po
litieke status van Palestina, zich met
kracht verzet tegen alle pogingen tot aan
tasting in welken vorm ook van de inter
nationaal gewaarborgde rechten van het
Joodsche volk op dat land, nadrukkelijk iede
re oplossing der gerezen moeilijkheden af
wijst, waardoor de Joden gedoemd zou
den blijven een permanente minderheid in
Palestia te vormen of waardoor de Jood
sche immigratie kunstmatig zou worden
beperkt en alle Joden oproept om in sa
menwerking met den mandataris (Enge
land) en in goede verstandhouding tot de
Arabische bevolking alle krachten in dienst
te stellen van den opbouw van het Joodsch
Nationaal Tehuis, welke opbouw in deze
tijden van ondragelijke en nog steeds
groeiende Joodsche ellende noodzakelijker
is dan ooit.
HERFSTVACANTIES RIJKS HOOGERE
BURGERSCHOLEN.
Te beginnen met dit jaar wordt aan de
Rijks Hoogere Burgerscholen herfstvacan-
tie gegeven. Daarvoor worden in het alge
meen aangewezen de eerste drie werkdagen
der week, waarin de eerste November valt,
dus dit jaar 31 October en 1 en 2 Novem
ber.
door overwarme treinen, bioscopen, G¥£jf
etc.? Verzacht de keel, alvorens het een
verkoudheid wordt,met de medicinale
van Japan's macht ook voor Duitschland
en Italië zooal niet gevaarlijke, dan
toch uiterst bedenkelijke gevolgen heb
ben. Het „gele gevaar" waarvoor ex-kei
zer Wilhelm reeds zulk een vrees had, en
dat eens de zenuwen van Mussolini even
erg prikkelde als de „samenzwering van
Genève" toen hij Abessynië ging beschaven,
is een wezenlijk gevaar voor het geheele
Westen en niet voor een deel daarvan.
Ook uit dezen hoofde moet men van har
te hopen, dat Chamberlain er in zal sla
gen Europa tot eendracht te brengen, tot
zooveel eendracht, dat het zich zoo noo-
dig als een man tegen het imperialisme
van den Japannees zal verzetten.
toonen, dat hij dit had opgemerkt. Zij had
den geen oogenblik te verliezen.
Samen liepen ze terug naar de woonka
mer en verzamelden 't weinige, dat er
stond. Er was, helaas, nu geen voedsel meer
en alleen nog maar de vijf sigaretten.
De etuis van Laline stopten zij in David's
jaszakken. Toen namen zij 't kussen en de
kruik en plaatsten die naast de opening;
daarna kwam David met den stoel aandra
gen. „Mammie Mof" moest door 't gat ook
een kansje wagen! David vergat niets, zelfs
niet het gebedenboek.
Zij bliezen alle zeven kaarsen uit en wier
pen den kandelaar naar beneden; zij hoor
den dien met een plons in 't water terecht
komen. Eén stompje kaars, dat David van
de tafel had losgemaakt, lieten zij branden.
De tafel was te groot om door de opening
te krijgen; die moest dus achtergelaten
worden, evenals de sofa. Toenowas 't Mam
mie Mof's" beurt om te verdwijnen en ter
wijl David bezig was haar door de opening
te duwen, snelde Laline weg in 't donker
en liet hem alleen. Hij riep haar toe en 't
stompje kaars nemende, liep hij haar snel
achterna.
Ze was naar de slaapplaats gegaan, waar
ze zich op de knieën had geworpen en
hartstochtelijk den houten zijkant er van
kuste.
„Vaarwel vaarwel!" riep ze een beet
je overspannen. „In den hemel zullen we
niet gelukkiger kunnen zijn, dan we hier
waren
Toen liet ze zich met haar handen voor
haar gezicht door David weer naar het gat
brengen.
IV.
RESULTATEN.
De positie van dr. Getulio Vargas, den
voorloopigen dictator van Brazilië, is sterk.
En Vargas is een krachtige figuur. Hij ver
staat de kunst recht op zjjn doel af te gaan
en gebruik te maken van de beste middelen
om dat doel, de grootmaking, de ontwikke
ling en de welvaart van zijn land, zoo snel
en zoo volledig mogelijk te bereiken. Het
gemakkelijk tot activiteit te prikkelen ster
ke nationaliteitsgevoel der Brazilianen komt
hem daarbij te stade. Van zijn bewind mo
gen dus redelijkerwijze gunstige resultaten
worden verlangd.
Goede resultaten.
En die zijn inderdaad te constateeren.
Van groote beteekenls is bijvoorbeeld, dat
er op menig gebied orde is geschapen en
achterstand is ingehaald. Zelfs de meest
chauvinistische Braziliaan zal niet kunnen
ontkennen, dat er op allerlei terrein tot niet
zoo heel lang geleden wanorde heerschte
en achterlijkheid bestond. Zoo, alweer bij
voorbeeld, bij de posterijen. Slordigheid, on
achtzaamheid, gebrekkige outillage waren
oorzaak, dat het vertrouwen op de accura
tesse en de betrouwbaarheid van het post
verkeer al heel gemakkelijk aan overdrij
ving kon lijden. Vele postzendingen bereik
ten nimmer haar adres, of kwamen eerst
na veelvertraging terecht. Vele postbeamb
ten waren niet voldoende deskundig, of
wat nog erger was waren hartstochte
lijke verzamelaars van gestempelde „vreem
de" en ook wel vanongestempelde Bra-
ziliaansche postzegels. Tegenwoordig even
wel is de toestand op dit stuk zeer veel ver
beterd. Ook al is de toestand nog niet vol
maakt, althans niet naar West-Europee-
sche begrippen, als men in aanmerking
neemt, dat het systeem Vargas nog geen
jaar de gelegenheid heeft gehad om zich
te doen gelden en dat alles nu eenmaal niet
in eens kan, zeker niet in het uitgestrekte
Brazilië, waar velen zich veilig gevoelen in
de eenzaamheid, dan zijn er wonderen ge
daan.
Allerwegen is 't besef doorgedrongen, dat
Vargas orde en regel verlangt en in staat
is en niet aarzelen zal om met kracht
te toonen, dat het hem met dat verlan
gen ernst is.
Het zal nu niet licht meer voorkomen,
dat onder een vloer van een postkantoor
tje enkele duizenden brieven worden ge
vonden, ontdaan van de postzegels, die
goede en voordeelige buit waren voor het
personeel van het kantoor.
En steeds kleiner wordt de noodzakelijk
heid voor den kooper van postzegels voor
brieven, die hij bij zich heeft, om geen
gehoor te geven aan het vriendelijk aan
bod van den man aan het loket, de post
stukken maar aan hem ter hand te stel
len, opdat hij er de postzegels zal opplak
ken; welk vriendelijk aanbod dan gemeen
lijk het onvriendelijk gevolg had, dat de
brieven spoorloos verdwenen en de post
beambte zich ontfermde over het voor de
aldus overbodig geworden postzegels be
taalde bedrag.
Scherpe controle.
Er worden alom nieuwe, goed ingerich
te postkantoren gebouwd, waar een ver
scherpte controle in verband met een be
hoorlijke ruimte en indeeling mogelijk is.
En het zegt iets, voor de krachtdadigheid
van het streven naar verbetering en voor
de onvoldoendheid van den ouden, door
Vargas niet gedulden toestand, dat in het
postkantoor te Sao Paulo niet minder dan
drie duizend postboxen zijn aangebracht,
die zoo goed als alle onmiddellijk in ge
bruik zijn genomen.
Wie weet, beleven we het ook nog eens
dat er brievenbussen langs de straten te
zien zullen zijn. Want het ontbreken van
die niet genoeg te waardeeren bussen is
een ongerief, vooral voor den vreemde
ling, die niet, zooals de Braziliaan, eraan
gewoon is, dat hij, om zijn post kwijt te
raken, een wandeling naar het postkan
toor moet ondernemen. In heel het groo
te Sao Paulo zijn vier brievenbussen; één
bij ieder der vier wijkpostkantpren.
Vrees voor het botvieren van straatjon
gensbaldadigheid op de bussen behoeft niet
van plaatsing langs de straat de weerhou
den. De Braziliaansche jeugd is 'levendig
en guitig, maar is niet verlelzuchtig.
De meeste steden van Brazilië bezitten
prachtig aangelegde parken en plantsoe
nen, die zonder eenig politietoezicht wor
den gelaten, omdat geen straatbengel ei
aan denkt bloemen of planten te plukken
of te vernielen. Zoomin als hij we mer
ken het even tusschen haakjes op zal
bezwijken voor de bekoring om een voor
bijganger, zijn kleeding of uiterlijk mogen
nog zoozeer de plaagzucht prikkelen, las
tig te vallen of te bespotten.
Met energieke kracht en met een ver
blijdend en tot erkentelijkheid stemmend
resultaat roeit Vargas de corruptie in het
ambtenaren- en beambtencorps uit.
Corruptie wordt uitgeroeid.
Die corruptie was een algemeen verbreid
en diep ingevreten kwaad. Van vele amb
tenaren kon alleen iets gedaan worden
gekregen, als hem de handen werden ge
zalfd. Er waren ook we'l ambtenaren, die
zich liet omkoopen tot ambtelijk ongeoor
loofde handelingen. Van groot vernuft ge
tuigden velerlei middelen om zich onrecht
matig te bevoordeelen. Ook met deze
practijken raakt het echter, al moet hier
zeker niet worden voorbijgegaan, dat de
strijd zwaar en moeilijk is, gedaan.
Vargas stelt prijs op betrouwbare en eer
lijke ambtenaren bij alle takken van
staatsdienst en bij alle publieke diensten.
Tegen corrupte ambtenaren wordt met
onverbiddelijke gestrengheid opgetreden.
En een behoorlijke salarieering en een
verbeterde rechtspositie hebben bewerkt,
dat den ambtenaren de verontschuldiging
is ontvallen, dat zij wel wat onbehoorlijk
over ambtelijke integriteit moesten den
ken, als ze behoorlijk wilden bestaan.
Dat ter bestrijding van knoeierijen niet
wordt opgezien tegen omvangrijke maat
regelen, blijkt onder meer hieruit, dat het
aan de spoorwegen geleverde brandhout
stuk voor stuk en zoo'n stuk is onge
veer een halven meter lang en heeft den
omvang van een dun dennenstammetje
wordt gemerkt, teneinde te voorkomen,
dat door samenwerking van leveranciers
en spoorwegpersoneel geleverd hout nog
eens wordt verkocht en geleverd.
En hoezeer werd gerekend op en met
de corruptie-waarschijnlijkheden, moge
worden getypeerd door de volgende niet
onvermakelijke geschiedenis.
Slim moet men zijn.
Ergens in Brazilië verschenen in de na
bijheid van een groote fazenda ('landgoed)
twee landmetêrs, die zich ijverig bezighiel
den met het doen van opmetingen. Ze
kwamen daarbij wel dicht in de buurt van
de fazenda, maar vermeden zorgvuldig het
terrein van het uitgestrekte landgoed. De
fazendera wilde er haring of kuit van heb
ben en noodigde de landmeters te dineeren.
Tijdens den maaltijd onthulden de gasten,
dat zij opmetingen deden voor den aanleg
van een spoorweg. En ze vonden het met
den gastheer jammer, dat de lijn niet over
de fazenda zou komen en de fazendera dus
het voordeeltje van landverkoop tegen
goeden prijs, zou misloopen. De gulle gast
heer gaf daarop te kennen, dat het hem
wel wat waard zou zijn als de heeren een
omweg over zijn terrein zouden projectee
ren, en hij noemde een bedrag, dat steeds
hooger werd, naarmate de aanvankelijke
aarzeling der landmeters kleiner werd.
Tenslotte bezweken dezen, voor de mede-
deeling, dat het omwegje den fazendera
wel tien contos waard zou zijn. In zulke
gevallen geld: boter bij de visch. De gas
ten borgen, na wederzijdsche beloften van
stipte geheimhouding, de bankbiljetten in
hun portefeuille, dronken nog een vriend
schappelijk glas en namen met een knip
oogje afschid.
Den volgenden morgen waren ze echter
uit hun pension verdwenen en bleek dat
dat ze het landmeten eraan gegeven had
den. zy waren in het geheel geen echte
landmeters, maar wel een paar handige
gauwdieven, die hun Pappenheimers ken
den. Van den aanleg van een spoorweg
was eenvoudig geen sprake.
We kunnen er intusschen zeker van zijn,
DE LUCHTBESCHERMINGSOEFENING.
Heden, Woensdagavond, van half zeven
tot zeven uur zal de heer G. Mante, in
specteur voor de scheepvaart in algemee-
nen dienst, voor de radio, op de golfleng
ten 1875 m en 415.5 m, een toelichting ge
ven op de maatregelen voor de luchtbe
schermingsoefening in onze provincie, te
houden op morgen, 27 October, voor zoo
ver deze op de scheepvaart betrekking
heeft.
Waterschappen.
Bij K.B. zjjn benoemd: met ingang van 1
Nov. tot voorzitter van het waterschap
Schouwen, S. J. Gast, te Duivendijke; met
mgang van 2 Dec. tot plaatsvervanger van
den dijkgraaf van den stad-Philippinepol-
der, Gh. St. J. Taelman, te Filippine; met
ingang van 1 Nov. tot raad van den polder
Walcheren, mr. M. C. van der Minne, te
Middelburg.
EEN BELANGRIJKE UITBREIDING.
De heer H. M. J. Hoogesteger herdenkt
heden het 12 -jarig bestaan van zjjn
lunchroom op de Markt met een zeer be
langrijke uitbreiding van zijn zaak, die al
hier en tot verre buiten Zeeland, een goe
den naam heeft gekregen.
Het zeker niet het minst belangrijke
deel der uitbreiding is mogelijk geweest
door dat bij het pand Markt 12, waarin
de lunchroom gevestigd is, pand 13 kon
worden getrokken, en daarin beneden een
voor Middelburg ruime eetzaal werd ge
vestigd.
Deze zaal is in alle opzichten modern
ingekleed. Vloer, muuren, buffet en niet
te vergeten de indirecte verlichting zijn
allen het nieuwste op dit gebied, waarbij
dan ook de meubileering kan worden ge
voegd.
Het hebben van zooveel meer ruimte
dan vroeger heeft het den heer Hoogeste
ger mogelijk gemaakt daarvan zes ver
trekken te reserveeren voor hotelkamers
en ook daar hebben wij een bezoek ge
bracht en ons overtuigd van de nette be
schildering en het passende behang, met
daarbij alom vaste waschtafels, flinke
slaapkamer-ameublementen en in een der
kamers ook een ingebouwd bad.
Vooral de kamers, die een vrij uitzicht
over de Markt geven zullen zeker aftrek
vinden.
Wij brachten ook een bezoek aan de
keuken, waar ook de nieuwste snufjes op
het gebied van de verzorging van den in-
wendigen mensch aanwezig zjjn, waarbij
wij het eerste denken aan het fornuis,
dat met centrale verwarming cokes zui
nig gestookt wordt doch een groote warm
te brengt.
Hedenavond en morgenmiddag wordt de
opening van het nieuwe deel der zaak
eenigszins feestelijk gevierd.
TENTOONSTELLING
LUCHTBESCHERMING.
Dinsdagmiddag drie uur opende burge
meester Van Dusseldorp de tentoonstelling
op het gebied van de luchtbescherming die
in de openbare Fröbelschool aan de Bees
tenmarkt gehouden wordt. Onder de vele
aanwezigen merkten we o.a. een aantal
burgemeesters uit de omliggende gemeen
ten op.
Na een kort woord van welkom van den
voorzitter der plaatselijke afdeeling, ir. C.
Reedijk, zeide burgemeester Van Dussel
dorp, dat het hem in den regel een genoe
gen is, tentoonstellingen te openen, doch
thans doet hij dat met een zekere beklem
ming, omdat deze tentoonstelling toont wat
het menschelijk vernuft uitvond om den
medemensch te verdelgen. Deze materie
dat zulke mogelijkheden tot het verlede,n
behooren. President Vargas zal er spoedig
genoeg in slagen om de opvattingen inzake
gemakkelijkheid van corruptie te veran
deren. B. O. N.
(Ingez. Med.)
HOOFDSTUK XXH.
Alvorens David naar beneden afdaalde,
legde hij haar nog eens goed uit wat ze
had te doen. Hij zag, dat ze zich met alle
macht en kracht in bedwang hield.
Het pak kaarsen, de lucifers zijn zaklan
taarn en zijn revolver bond hij met de zij
den ceintuur om zijn middel. Hij zou zor
gen dat ze licht had om beneden te komen.
Toen hij zag, dat de zakken van de jas, die
ze nog droeg, met alle kleinere dingen wa
ren gevuld, sloot hrj haar in zijn armen.
„Ik ben er zeker van, dat alles in orde
komt, lieveling", zei hij, er voor zorgende,
dat zijn stem opgewekt klonk. „En zelfs, al
kunnen wij er daar ook niet uit, hebben we
nog de kans, dat er door hard te roepen in
de richting, waaruit 't daglicht komt, hulp
komt".
Hij was zoo innig aangedaan, dat hij
vreesde, dat zijn emotie hem te machtig zou
worden.
Laline bad in stilte en sprak geen woord
ze bad om sterkte, dat ze niet weifel
moedig zou zijn, wanneer ze alleen was ge
laten ze bad om kracht voor haar vin
gers om de zijden jurk los te kunnen knoo-
pen van de deken ze bad om moed om
zich in de ruimte te laten zakken, die haar,
voordat David haar kon opvangen, zoo vree-
selijk groot toescheen.
Hij dacht aan den knoop.
„Vrouwtje, het eenige, waarvoor ik bang
ben is, dat de knoop tusschen je jurk en 't
laken door mijn gewicht erg vast zal zit
ten. Daarom moet je mijn zakmes gebrui
ken, indien je dien niet kunt loskrijgen.
Aan je jurk hangende, zal je ongeveer één
meter tachtig zijn. Zelf ben ik één meter
twee en tachtig, dus de afstand, waarover
je je laat vallen, zal niet zoo heel groot zijn
maar, hoe 't ook zij, ik zou 't niet kun
nen verdragen, je te lang alleen te laten".
Zij omhelsden elkaar innig, waarna David
door de opening afdaalde en veilig beneden
kwam, waar hij den kandelaar, die door
den val gelukkig slechts verbogen en niet
gebroken was, overeind zette, er twee kaar
sen in deed en die aanstak. Toen plaatste
hij den kandelaar wat verder weg, waar
deze met de armen nog boven 't water uit
kwam. Met een zonderling reflex in 't wa
ter trilde het licht. Daarna bracht hij de
andere voorwerpen in 't hooger gelegen,
droge gedeelte in veiligheid, opdat zij hem
niet zouden hinderen, wanneer hij Laline,
zoodra ze 't touw losliet, opving.
De blauw satijnen stoel was op zijn kant
gevallen en onbeschadigd. Hij scheen hem
zwaar, toen hij hem wegdroeg.
Hij riep Laline toe:
„Gooi me nu het kussen toe, lieveling, en
dan de kruik en dan 't gebedenboek".
Ze boog zich voorover en liet, zooals hij
gezegd had, elk der voorwerpen vallen, die
hij opving en in veiligheid bracht. Toen
kwam hij terug en strekte zijn armen naar
boven.
Maar een plotselinge angst maakte zich
van Laline meester. Ze had niet den moed
de afdaling te ondernemen.
Ze weerhield zich het uit te schreeuwen,
meer kon ze niet, maar 't wilde kloppen
van haar hart scheen haar te zullen doen
stikken. Haar arme, kleine lichaam trilde
als een blad in den wind.
Ze liep in 't vertrek op en neer op en
neer en werd eenige oogenblikken als vol
komen krankzinnig. Toen hoorde ze David's
stem roepen:
„Laline! Laline! Kom je niet, snoesje?"
Ze stond stil en met een doordringenden
angstsnik riep ze: „David!"
Hij begreep, wat er in haar omging en
met kalme, geruststellende stem zei hij:
„Moed houden, mijn dapper hartje".
Dat deed haar weer flink worden.
„Ik kom, David".
Opgewekt antwoordde hij en begon vroo-
lijk een van de jazzwijsjes, die ze aardig
vond, te fluiten.
Ze trok 't touw naar boven en trachtte
den knoop los te maken, 't Ging heel moei.-
lijk, want ze had geen kracht in haar ver
zwakte, kleine vingers, maar met behulp
van 't mes lukte 't haar tenslotte 't
scheen eindeloos lang te hebben geduurd.
Ze boog zich over de opening en keek in
wat haar een gapenden afgrond leek
toen wierp ze 't afgeknoopte stuk van 't
touw naar David. Hij ving 't op riep haar
toe: g
„Je moet aan 't eind van je jurk een
knoop leggen, lieveling, dan heb je, als je
handen uitglijden, daaraan een houvast".
Ook 't stuk van het touw bracht hij in vei
ligheid door 't door de deur te gooien van
droge vertrek.
Zelfs Laline's armen beefden, maar ze
gehoorzaamde en riep hem toe: „David
ben je gereed?"
„Ja, lieveling!"
(Wordt vervolgd).