NATIONALE
KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
ZEELAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN MAANDAG 17 OCTOBER 1938. No. 244.
KERK EN SCHOOL.
LALINE LESTER'S ROMAN
De bankbreuk in de hoofdstad
MIDDELBURG.
yUSSINGEN.
LÉVE NS V E R Z E KERING-BANK
Voor 186,— Vjaars
De chaos in Palestina.
De toestand in Palestina wordt nog met
den dag slechter. De Britsche hooge com
missaris van het mandaat, sir Harold Mac
Michael, heeft dezer dagen een bezoek aan
Londen gebracht, om de Engelsche regee
ring nauwkeurig te kunnen inlichten. Tij
dens zijn afwezigheid nam de Arabische ter
reur ontzettende afmetingen aan. Men heeit
kunnen lezen, hoe zelfs een voorname Ara
bier uit Jeruzalem, die het niet met de er-
roristen eens was, in zijn eigen autoi naa
een bergdorp is ontvoerd, waar eeni jg-
raad" hem vonniste en het doodschieten,
men hoort dagelijks van ,CA ^p+'firi p-pn°P van
brieken, autobussen, nederzettingen, van
aanslagen en moorden. Engeland, ofschoon
Sd alle loyaal gedane voorstellen tot
verbetering van den toestand in overweging
te nemen, gevoelt, dat nu toch allereerst
het prestige der mandaat-mogendheden
moet worden hersteld. Er is juist thans
Groot-Brittannië veel aan gelegen, zoo vlug
mogelijk met het Palestijnsche vraagstuk af
te rekenen. Immers, nóch in Europa, nóch
in het Verre Oosten lijkt de staat van zaken
geruststellend, wat ook lord Beaverbrook's
Daily Express ter aanbeveling van een
nieuwe „splendid isolation" moge beweren.
Tot nu toe heeft de Britsche regeering er
zooveel als in haar macht lag naar gestreefd,
de van Genève ontvangen opdracht nauw
gezet uit te voeren. Zij is daarbij al spoedig
gestuit op moeilijkheden, want het bleek
een onbegonnen werk om de belangen der
twee voornaamste groepen, Arabieren en
Joden, met elkaar te verzoenen. De over
heid raakte weldra tusschen twee vuren.
Eenerzijds achtte zij zich verplicht tot het
nakomen der Balfourverklaring, waarbij de
stichting van een Joodsch Nationaal Tehuis
was beloofd, anderzijds wilde zij de Arabi
sche bewoners, nog altijd in de meerder
heid, niet afstooten. En dit te minder, om
dat de gevolgen van zulk een conflict zich
zouden doen gevoelen tot in de onmiddel
lijke nabijheid der voornaamste verbindings
wegen van het British Empire.
Aan adviezen heeft het uit den aard der
zaak Chamberlain e.s. niet ontbroken. Maar
tot nog toe is de waarde dezer adviezen
niet door practische toepassing bevestigd.
De idee, om Palestina te verdeelen in een
Arabische en Joodsche zóne, met een Brit-
schen corridor, die Jeruzalem en de heilige
plaatsen een verbinding naar de zee zou
geven, heeft tot felle critiek geleid en zal
niet verwezenlijkt worden. Bovendien heeft
het ongeluk gewild, dat ze door de gebeur
tenissen werd achterhaald en dat het Ara
bische verzet tegen alle tot dusver geopper
de plannen een revolutionnair karakter
heeft aangenomen. Feitelijk strekt het ge
zag van den mandataris zich niet verder
uit dan over Jeruzalem, Tel-Aviv en Haifa.
Zelfs waar voldoende troepen aanwezig zijn,
is het burgerlijk bestuur machteloos, daar
de rebellen een op vrees-aanjaging en inti
midatie steunende terreur uitoefenen en er
overal goed den schrik in hebben. De Ara
bische politie bleek niet meer te vertrou
wen en moest ten deele ontwapend worden,
zoodat Britsche hulppolitie, hier en daar
door Joden bijgestaan, de orde trachtte te
handhaven. Wat haar slechts zeer ten deele
gelukte. De bodem van het oude Heilige
Land is wederom gedrenkt met bloed en
het ziet er nog niet naar uit, dat het plan
voor een wapenstilstand, als voorbereiding
van den binnenlandschen vrede, veel kans
op slagen heeft. Het z.g. Arabische bewind
dat over een vrij groote troepenmacht be
schikt, zal, alvorens den strijd te staken,
deugdelijke waarborgen voor zijn positie
verlangen en kreeg den steun van het te
Cairo gehouden Pan-Arabische Congres,
waar men ronduit de Balfour-deelaratie als
waardeloos heeft gekwalificeerd.
Ongetwijfeld hebben degenen gelijk, die
een spoedige oplossing van het probleem
aanraden. Spoed is vooral noodig, om ze
kere elementen te dwarsboomen in hun
plannen tot het scheppen van verwikke
lingen, waaruit zij zoowel politiek als stof
felijk voordeel hopen te slaan. Maar de
vraag blijft vooralsnog: hoe wordt de op
lossing verkregen?
Geslaagd aan de Hoogeschool te
Leuven voor doctor in de Rechten (2e
ged.) de heer P. vein den Bemden te
Domburg.
Uit het Engelsch door W. A. C.
33).
En er is iemand gekomen, voor wie je
veel gevoelt!" riep hij triomfantelijk.
„Ja" en ze snakte naar adem, want
hl) hield haar zoo vreeselijk stevig omarmd.
..En Jack bewilligde in die schikking?"
„Wel, hy kon niet anders. Jack zegt, dat
liefde toewijding is".
„En ik zeg, dat liefde actie is!"
En weer sloot hij haar krachtig in zijn
armen, zijn werk voor een oogenblik ver
getende.
Aan dit alles dacht David, toen hij dien
volgenden morgen naar Laline keek, ter
wijl ze op het ruwe kussen lag te slapen.
Ja, liever zou hij met haar sterven, dan
dat hij zou dulden, dat welke man ook, haar
ooit van hem zou afnemen! Hij wist, dat ze
hem oneindig lief had dat hij haar heer
en meester was naar lichaam en ziel, maar
deze uiting van zijn eigenaardig en
despotisch temperament was voor haar geen
reden, dal ze hem er minder om achtte.
Dat was nu eenmaal zijn aard en in tegen
stelling van de meeste mannen, kon hy
slechts liefhebben, indien hij kon heerschen.
Hoewel een groote mate van uiterlijk e
schoonheid hem een tijdje wel zou kunnen
boeien, zou hij toch nooit zijn vertrouwen
of teederheid schenken, zonder voor het
karakter eerbied te gevoelen.
Toen Laline hem had gezegd, dat ze lie
ver met hem zou sterven, dan met welken
anderen man ook blijven leven was al
de kracht van zijn ontroering naar haar
PRINS BERNHARD WOONT LUSTRUM
VIERING DER PADVINDERSVEREENI-
GING „NEDERLAND" BIJ.
Op feestelijke wijze vierde de padvinders-
vereeniging Nederland in een algemeene le
denbijeenkomst in het gebouw der A.M.V.J.
te Amsterdam Zaterdag haar eerste
lustrum, een lustrumviering, welke bijzon
deren luister werd bijgezet door de aanwe
zigheid van Z. K. H. Prins Bernhard, ko
ninklijk commissaris der Nederlandsche
padvinders.
Des middags tusschen 5 en 6 uur werd
voor het A. M. V. J. gebouw voor de hoofd
leiders en mede voor den hoofdcommissaris
Oosterlee van de Ned. padvindersvereeni-
ging een défilé van de Amsterdamsche P.V.
N.-troepen gehouden.
Daarna vereenigden zich raad van toe
zicht, bestuur en commissarissen aan een
maaltijd, waarbij als gasten de hoofdcom
missaris 'en de hoofdkwartiercommissarissen
der N.P.V.-afdeeling Amsterdam, mede aan
zaten.
Even over 8 uur verscheen Prins Bern
hard aan het gebouw, waar hij ontvangen
werd door raad en bestuur der P.V.N. en
hunne gasten, met wie Z.K.H. zich eenigen
tjjd in een zijvertrek onderhield.
Om kwart over 8 trad Z.K.H., gevolgd
door dit gezelschap de groote zaal binnen,
die zich inmiddels gevuld had met een 300-
tal leiders, leidsters en voortrekkers, bene
vens leden van plaatselijke besturen der P.
V.N. De Prins, die gekleed was in padvin
dersuniform werd begroet met het padvin
derslied „Hoort, zegt het voort", dat staan
de door alle aanwezigen met volle borst
werd gezongen.
De voorzitter ingenieur C. Beets, hield
vervolgens een korte feestrede. Hij her
dacht daarin de vijf jaren van padvinders
leven der P.V.N., waarin de vereeniging
zich door natuurlijke groei van 1400 tot
2750 jongens en leiders heeft uitgebreid, en
bracht den leiders dank voor veel toewij
ding en werk bij hun mooie taak, jongens
te helpen vormen tot goede gezonde Neder
landers, door het spel en den broederschap
geest van den „chief", Baden Powell.
Nadat de voorzitter onder daverend ap-
plas van zijn vele jeugdige toehoorders zijn
hooggestemde herdenkingsrede had ge
ëindigd, werd een welvoorzien programma
afgewerkt, een- programma, dat geheel ge
vuld was met „eigen werk" van de padvind-
sters en padvinders. Spelletjes, koorzang,
een Hongaarsche dans en zelfs een „diplo
matendans" wisselden elkaar af. Ieder
nummer oogstte een zeer welverdiend en
hartelijk applaus. De jeugdige lustrumvier
ders vermaakten zich evenals de ouderen
kostelijk.
Betreffende verhouding tusschen de com
manditaire Bankvereeniging Wiegerinck,
Muschter en Co. en de verzekeringmaat
schappij De Nationale Lloyd, die gevestigd
is Keizersgracht 267, te Amsterdam en die,
zooals wij reeds schreven, door de manipu
laties van de bank ernstig is gedupeerd,
vernemen wij nog het volgende:
Ongeveer vier jaar geleden kocht de
commanditaire bankvereeniging de aandee-
len op van De Nationale Lloyd, zoogenaamd
voor groepen menschen, die zich voor deze
verzekeringsmaatschappij interesseerden, in
werkelijkheid echter voor de bank zelf, die
daardoor vrijwel de geheele financieele zeg
gingskracht aan zich trok en de beschik
king kreeg over de effectenportefeuille van
de verzekeringsmaatschappij, die een waar
de had van 450.000. Bovendien vertrouw
den de beide bedrijfsleiders van de verze-
keringmaatsehappij, de heeren Balsma en
Borrius, de bank hun privé-bezit, tot een
waarde van ongeveer een halve ton aan
effecten toe. De bank kreeg hierdoor dus
in totaal de beschikking over een half mil-
lioen.
Aanvankelijk ging alles uitstekend. De
commissarissen van de bank en een zeer
goed bekendstaande Amsterdamsche ac
countant oefenden bij de bank geregeld
controle uit en op papier werd alles uitste
kend in orde bevonden. De effecten en
dit is een groote fout werden echter Mij
die controle nooit vertoond. Volgens de
boeken berustte het effectenbezit bij de
Kasvereeniging.
Betrekkelijk korten tijd geleden kregen
de beheerders van De Nationale Lloyd de
overtuiging, doch niet de bewijzen, dat de
zaken bij do commanditaire Bankvereeni
uitgegaan en daarna was ze hem elk uur
dierbaarder geworden, toen hy steeds meer
liefiykheid by haar ontdekte, die verborgen
lag onder de schaal van haar dwaze op
voeding.
Nadat zij den vorigen avond zoo'n beetje
gedaan hadden of ze kibbelden, was ze zoo
innig lief en meegaand geweest en ze vond,
dat hy weer zoo verrukkelijk despotisch en
bazig was. Ze hadden elkaar allerlei harts
toehteiyk verliefde dingen gezegd, totdat zij
tegen den ochtend in slaap waren gevallen.
En nu lag ze daar zoo bleek en teer en
hy zou na twee dagen, indien er van buiten
geen hulp kwam en 't hem niet zou geluk
ken een uitweg naar buiten te graven, haar
moeten doodschieten en daarna zelfmoord
plegen! Want hij begon de wreede folte
ring van den honger te gevoelen en hoe
zou 't zijn als 't oogenblik van hun laatste
stukje chocolade en hun laatste teugje wa
ter was aangebroken? Zou hun verstand
dan uit zijn evenwicht geraken zouden
ze afdalen tot het peil van kannibalen en
elkaar willen opeten?
Hij herinnerde zich een afschuwelijk ver
haal te hebben gelezen van schipbreukelin
gen in een open boot en hoe zij den ka
juitsjongen tenslotte opaten.
Hij was zich volkomen bewust, zqn geest
niet zoo stevig in bedwang te hebben als
gewoonlijk; rare en abnormale gedachten
kwamen in zgn droomen op.
Toen flitste een gedachte door zijn brein
als ze eens moeder werd zijn kind!
Dit zou te heeriyk zjjn en snel begon zijn
bloed weer door zijn aderen te stroomen.
Hy boog zich voorover en kuste haar op
ging Wiegerinck, Muschter en Co. niet in
orde v/aren. zy stelden aan de directie van
hun verzekeringmaatschappij, die uitge
oefend werd door de heeren Wiegerinck en
Blonk de laatste is procuratiehouder by
de commanditaire bankvereeniging den
eisch, dat het effectenbezit van de verzeke
ringmaatschappij moest worden getoond en
bij een andere groote bank moest worden
gedeponeerd. Gebeurde dit niet, dan zou
den de beheerders van De Nationale Lloyd,
die zich verantwoordelijk achtten voor de
belangen van de verzekerden, de verzeke-
ringsposten bij een andere verzekering
maatschappij onderbrengen. De directie
van de commanditaire bankvereeniging,, die
dus tevens de directie voerde van de ver
zekeringmaatschappij, ging op den eisch
van hun beheerders niet in. Toen hebben
de heeren Bijlsma en Borrius alle verzeke-
ringsposten, behalve die van de transport
verzekeringen, ondergebracht bij een groo
te Deensche verzekeringmaatschappij. De
belangen van de verzekerden zijn dus vei
lig gesteld.
De vraag is nu of de verzekeringmaat
schappij door zal kunnen werken, wat
waarschijnlijk wel het geval zal zijn. Te
verwachten is, dat de officier van justitie
ambtshalve het faillissement van de com
manditaire bankvereeniging zal aanvra
gen. Nadat de rechtbank het faillissement
zal hebben uitgesproken, zal De Nationale
Lloyd een regeling met den te benoemen
curator moeten treffen, daar thans de be
heerders van de Lloyd bijvoorbeeld geen
geld op kunnen nemen, daar geldzaken ge
regeld worden door de heeren Wiegerinck
en Blonk, die moesten chêques en derge-
ïyke stukken teekenen.
Van de beide gearresteerde directeuren
van de commanditaire bankvereeniging was
bekend, dat de heer Muschter gaarne spe
culeerde. Hem was nog kort geleden in een
vergadering van de commissarissen van de
bank verboden nog posities bij de beurs te
nemen. In weerwil van dit verbod heeft hij
Maandag weer een positie bij de beurs ge
nomen. Deze kon nog tydig worden gean
nuleerd en de bank trok zich hierop van de
beurs terug.
KINDERVERLAMMING MET
DOODELIJKEN AFLOOP.
Haarlem heeft zich een vierde geval van
kinderverlamming voorgedaan. De patiënte
een meisje van negentien jaar is Zaterdag
in de Mariastichting overleden.
PHILIPS OMROEPZENDER VOOR
BURMA.
Het Gouvernement van Burma heeft een
10 kw Philips kortegolf-omroepzender be
steld, welke in Rangoon geplaatst zal wor
den. Deze zender heeft een golfbereik van
3090 m. en is van het zelfde type als de
vier reeds in Britsch Indië in gebruik zijnde
Philips-zenders. Er zal voor Burma tevens
een studio-installatie bijgeleverd worden.
Burma is sedert April 1937 afgescheiden
van Britsch Indië. Het is een autonome
staat geworden en thans o.m. doende zijn
radio-omroep te organiseeren.
Handelsregister.
Aan de in Handelsberichten opgenomen
wekelijksche openbaarmakingen i.z. Het
Handelsregister betreffende Zeeland ont-
leenen wij het volgende:
Kamer van Koophandel voor de Zeeuw
sche Eilanden, Middelburg.
N.V. A. Hollander's Manufacturenhandel,
Goes, Lange Vorststraat 36. Manufacturen
handel en aanverwante artikelen. Uitgetr.
Dir.: P. F. Hollander. Nieuwe Comm.:
Mevr. A. Kistemaker.
Een ongelukkige reis.
Te Terneuzen passeerde het van Oosten
de komende Letlandsche s.s. Jaungelgava.
De kapitein rapporteerde dat tengevolge
van de zware zeeën die over dek en la
ding sloegen een groot gedeelte der dekla
ding, die uit hout bestond, en bestemd was
voor Oostende, over boord is geslagen.
Van Oostende is het schip via Terneu
zen naar Gent vertrokken. Tijdens de
vaart op dit traject is in de ruimen een
begin van brand ontstaan. Het schip had
o.m. een lading vlas in de ruimen zoodat
zeer waarschijnlijk de oorzaak in broeiing
moet worden gezocht. De bemanning
tracht het vuur te dooven. Het schip heeft
de reis voortgezet.
EEN AFSCHEID.
Op treffende wijze hebben Zaterdagmid
dag ouders en vele anderen afscheid ge
nomen van mejuffrouw M. E. S. Rosen-
daal, die meer dan een kwart eeuw haar
beste krachten aan de aanvangsklasse van
school J heeft gegeven en thans door ziek
te haar taak moest neerleggen.
Na een korte inleiding door het hoofd
der school, den heer P. van Roon, nam
de voorzitter der oudercommissie, mr. Th.
Portheine, het woord. In zijn gevoelvolle
rede stelde spr. de verdiensten der schei
dende onderwijzeres in het licht en bood
namens de ouders van leerlingen en oud
leerlingen als stoffelijk blijk van dank
baarheid en waardeering een fraai Per
zisch tapijt aan, terwijl kinderen uit de
verschillende klassen hun juffrouw kleine
re geschenken en bloemen overhandigden.
De wethouder van onderwijs, de heer
M. H. Boasson, bracht vervolgens den
dank van het gemeentebestuur over voor
de wyze waarop mejuffrouw Rosendaal
haar taak steeds had verricht, waarna de
heeren Bakker en Van Roon haar huldig
den.
Diep bewogen dankte mej. Rosendaal
voor ai de bewijzen van liefde en waardee
ring.
Terwijl de dames van het huldigingscomi
té thee schonken, konden de talrijke moe
ders en vaders persoonlek afscheid nemen
van „juffrouw Rosendaal!' wier naam,
zooals een der sprekers opmerkte, onaf
scheidelijk van school J in dankbare her
innering zal blijven voortbestaan.
Luchtwachtdienst.
Zaterdagmiddag kwamen tweemaal vlieg-
vliegmachines over, die speciaal vlogen
voor de luchtwachtoefening van dien dag
en wier komst dan ook via Scheveningen-
radio werd aangekondigd evenals het waar
nemen van andere eskaders, die op dezen
dag aan de oefeningen boven geheel Ne
derland deelnamen.
Op de plaatselijke waarnemingsposten,
dus ook hier, werd genoteerd hoe de ma
chines vlogen, en hoe de berichten binnen
kwamen.
HET JUBILEUM VAN DEN V.B.B.
De receptie, welke het bestuur van den
Vlissingschen Bestuurdersbond, te gelegen
heid van haar 30-jarig bestaan Zaterdag
middag in het Concertgebouw hield, mocht
zich in een bijzonder groote belangstelling
verheugen. Daar zagen we o.a. den burge
meester van Vlissingen, den heer C. A. van
Woelderen; den wethouder van onderwijs,
den heer W. P. Edelman; den directeur
van gemeentewerken, den heer C. Ouwe
hand; den directeur van Maatschappelijk
Hulpbetoon, den heer Hartland; den heer
ROTTERDAM
verzekert 26-jarige
de volgende uitkeringen S*
Bij overlijden binnen 39 jaar:
1) 1000,— terstond betaalbaar,
2) ƒ1000,— gezinsrente per jaar,
3) 5000,— op einddatum.
Bij leven na 39 jaar: ƒ5000,—
benevens 1000,— bij later overlijden.
(Ingez. Med.)
haar mond.
Ze opende de oogen en voordat ze goed
wist, waar ze eigenlijk was, straalde hem
daaruit haar liefde tegemoet. Haar blik
was zwak.
David, ik droomde dat we weer op de
boot waren onder de sterren den
laatsten avond toen ik je niet zag. Het
sterrenlicht bescheen ons. O, mqn schat,
wat heb ik je toch lief
Ze sprak den zin stootend uit, alsof een
opgesloten emotie ontsnapte.
Toen wendde ze zich naar hem toe en
sloeg haar armen om zijn hals, terwijl ze
zich vast tegen hem aandrukte.
Dien dag was er iets vreemds in hun ge
moedstoestand; zij vertelden elkaar sprook
jes en akelige verhaaltjes van kabouter
mannetjes, die ze ieder in hun kinderjaren
hadden gelezen.
David werkte uit alle macht en toen het
uur van hun tweeden maaltyd aanbrak,
was de hoop ir zijn hart begonnen te ont
kiemen. Hij geloofde werkeiyk, dat hij bin
nen een uur of twee de trap zou bereiken.
Laline was extra vroolijk. Ze hielden be
spiegelingen omtrent hetgeen de anderen
wel zouden doen en hoe lang 't wel zou du
ren voordat zij hen vonden.
„Als Fergusson maar bij hen was; die
zou zeker een goed plan uitdenken", merk
te David op. „Jack is een beste kerel, maar
veel hersens heeft hij niet".
„En van mijn lieve tante gaat ook niet
veel uit! Maar Celestine is bq haar en
David, denk je ook niet, dat de boeren den
ouden priester zullen gaan zoeken en de
auto ontdekken? De politie zal toch zeker
wel bezig zijn ons op te sporen?"
Als de auto niet in de lucht is gevlogen
en dat is ze zeker niet dan vinden ze
ons stellig, mits wij in staat zijn ons leven
zoo lang te rekken. Je bent zoo ontzaglik
moedig, lieveling, dat ik er me geen begrip
van kan vormen, hoe hongerig je je wel
gevoelt".
„Ik heb heelemaal geen honger, David,
't Zou veel beter zijn als jij mijn halve plak
chocolade opat, omdat jij moet werken.
Vindt je dat niet juist?"
Hij vond 't zeer juist.
„Als ik voel, dat ik van honger niet meer
zou kunnen graven, zal ik 't doen".
„Wat is liefde toch iets vreemds, vindt
je niet?" zei ze dadelijk daarop. „Indien je
me vroeger had gezegd, in staat te zijn
iemand, die zich in drie dagen niet had ge-
wasschen en die een en al stoppeligheid is,
hevig te aanbidden, zou ik er om gelachen
hebben en toch krijg ik je elke minuut meer
lief".
„En ik jou, mijn snoesje maar jy ziet
er dan ook nog net zoo keurig uit, als toen
we vertrokken, heerlijk schepseltje".
„Myn nagels zijn niet meer zoo goed ge
polijst, maar ik heb wat poeder op mijn
neus en dat houdt 't zelfrespect er in", en
terwijl ze haar poederdoosje van lapis met
diamanten nam, lachte ze zachtjes. Ze voel
de zich erg zwak en zenuwachtig. Bepaald
honger had ze niet geen hevig verlan
gen naar voedsel; maar een akelig gevoel
van leegheid. Maar ze kreeg allerlei dwaze
gedachten in haar hoofd. Wanneer ze een
oogenblik alleen in de „huiskamer", zooals
zij nu het oorspronkelijke bomvrije onder
(Ingez. Med.)
L. Onderdqk uit Middelburg, namens het ge
west Zeeland der S.D.A.P.; den heer A.
Weststrate, voorzitter federatie van be*
stuurdersbonden in Zeeland, en verder vele
bestuurders van diverse modern georgani
seerde bonden en vele particulieren, terwijl
van diverse organisaties bloemstukken en
gelukwenschen waren ontvangen. Achter de
bestuurstafel prqkten de vaandels en vlag
gen van de aangesloten organisaties.
Nadat de voorzitter, de heer J. van der
Peijl, allen had werkom geheeten, in 't bij
zonder den burgemeester en den wethouder,
waarbij spr. memoreerde dat het de eerste
maal is dat de overheid op deze wijze blijk
geeft van belangstelling voor het werk van
den V.B.B.heeft spr. een tamelijk uitvoerig
overzicht gegeven van het ontstaan en de
ontwikkeling van den V.B.B. gedurende
haar 30-jarig bestaan. Burgemeester Van
Woelderen heeft daarna het bestuur geluk-
gewenscht met dit jubileum en nogmaals
hulde gebracht voor het zeer vele dat door
den V.B.B. is tot stand gebracht in het be
lang van de arbeiders.
De voorzitter van de bazaarcommissie,
wethouder A. Rorqe, heeft daarna dank ge
bracht voor de groote medewerking die de
commissie van den V.B.B. heeft ondervon
den, waardoor de bazaar zeker een groot
succes zal worden. Daar de V.B.B. geen
enkel voordeel van dezen bazaar wil accep
teeren, zoodat de opbrengst uitsluitend ten
goede komt aan de cultureele instellingen,
hebben de aangesloten organisaties ge
meend den V.B.B. een passend geschenk te
moeten aanbieden en wel in den vorm van
een prachtige vlag.
Voorzitter v. d. Peijl ontving een fraai
schilderij, terwyi aan de 4 mede-oprichters
van den V.B.B., n.l. de heeren Praag, König,
Sinke en Disser, ieder het binnenkort ver
schijnende boekwerk „een kwart eeuw par
lementaire geschiedenis" zal worden aange
boden.
Vervolgens voerden nog het woord de
heer A. Weststrate uit Hansweerd, namens
de federatie van bestuurdersbonden in Zee
land; de heer L. Onderdijk uit Middelburg
namens het gewest der S.D.A.P., die o.a. de
goede samenwerking tusschen Middelburg
en Vlissingen roemde, iets dat vroeger wel
eens anders is geweest; de heeren Jasperse
en De Roo namens de Vlissingsche en Sou-
burgsche metaalbewerkers; de heer Krui
komen noemden, moest zijn, verbeeldde ze
zich rare gezichten te zien, die haar van uit
de hoeken aangluurden.
„David", vroeg ze, toen ze weer naar zijn
graafwrek terugkeerde, „zouden we niet
voortdurend wat meer licht kunnen aan
hebben? Er zq'n kaarsen genoeg voor den
tijd, dien we misschien nog hebben te leven
zelfs al brandden we er vier per dag op
eh 't zou prettig zijn als 't wat lichter
was vindt je ook niet?"
Hij raadde waaraan ze dacht en meende
dat ze hem met een bitter lachje om haar
mond aankeek, toen er een groote klomp
aarde neerstortte, die al zijn werken van 't
laatste half uur te niet deed. Misschien
haalde ook zij zich dwaze dingen in haar
hoofd.
„Zeker, lieveling, steek in elk geval drie
kaarsen aan en ga dan rusten. Slaap ver
drijft den tyd en dan kom ik straks met
goed nieuws bij je."
„Ik heb er een hekel aan, je alleen te
laten werken. David, wat zou je er van
zeggen, als we eens een sigaret opstaken?"
Hij hield even op met graven.
Om de een of andere onverklaarbare re
den hadden zij tot nu toe vergeten, dat zij
er eenige bezaten.
„Ik heb er vier in mijn étui ik was
van plan het in Amiens by te vullen, maar
ik was zoo verliefd op je, dat ik 't vergat!"
„En ik zes in 't mijne", en ze presenteer
de hem uit haar blauwe étui, „zullen we 't
doen?"
„Vooruit dan maar!"
(Wordt vervolgd».