ss.'sirws's as - rr tF Tragi z
KRONIEK vaa den DAG.
ZEELAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBÜRGSCHE COURANT (W.O. E GOESCHE CRT.) VAN DONDERDAG 8 SEPTEMBER 1938. No. 211,
MIDDELBITR6.
De Jubileumfeesten.
IN GEHEIMEN DIENST.
WALCHEREN.
Hl
zich!
Óc-
ko-
h no.
ISBB
forst,
le-
ïbev.
Ie 27
oote
jon-
I stuk
p. st.
iand,
at 38
BH»;
iiar
a.s.
|r de
den
traat
Boer.
Het Italiaansche antisemitisme
tegen Engeland gericht
Het anti-semitisme in Italië, sinds kort
een politieke aangelegenheid, waarmee de
overheid zich inlaat, begint reeds vormen
aan te nemen, welke voor de weerzinwek
kendste ondernemingen van het Duitsche
nationaal-soeialisme nauwelijks onderdoen.
Natuurlijk baseert men ook in het rijk van
den Duce de Jodenvervolging op kwasi-
wetenschapelijke vertoogen. Het geeft in-
tusschen te denken, dat Mussolini deze be
De jeugddeputatie weer thuis.
Het was gisteren overdag rustig in de
stad, alleen de versieringen en vlaggen
herinnerden er aan dat de feesten nog
niet teneinde waren en dat dit zoo was en
honderden daarmede rekening hielden, is
gisterenavond wel gebleken.
Tegen half acht trokken de jeugdorgani
saties, die Dinsdagmorgen bij de uitreiking
weging heeft ontketend, onmiddellijk na-1 van de vlag aanwezig waren, weder naar
dat de zoo gesmade democratische mo-1
gendheden, door de Ver. Staten en Enge
land geleid, een georganiseerde internatio
nale actie op touw hebben gezet, om een
oplossing te vinden voor het probleem der
politieke vluchtelingen (een paar maan
den geleden ter conferentie van Evian.)
de Markt om ook de terugkeer der jeugd
deputatie mede te maken.
Het bestuur van Uit het Volk—Voor het
Volk was aan het station aanwezig met
het R.K. muziekgezelschap „St. Caecilia'
en den padvindersband.
Te half acht "werd de heer De Blécourt
In het Handelsblad vonden wij dezer da- met ?uto> +waarin d« deputatie, de da
gen een beschouwing, waarin het vermoe- ™es Meulmeester en Westerweel en de
den wordt uitgesproken, dat de spits van beeren Ballegojen en Sturm, gezeten wa-
het Italiaansche anti-semitisme, wel eens ren' verwacht, doch reeds enkele minuten
tegen Engeland gericht zou kunnen zijn. eerd?r werd de groote rood-wit-gele vlag
Ofschoon het voorloopige Engelsch-Itali-
aansche accoord van 16 April, aldus dit
blad, de wederzijdsche belangen in en om
de Middellandsche Zee regelt, laat het Pa
lestina, waar deze belangen elkaar even
zeer kruisen, buiten geding. Waarom? Pa
lestina is de barrière, die het doordringen
op den kanaalweg waargenomen en even
later stopte de open auto voor het station
Na de begroeting door de bestuursleden
hadden wij gelegenheid leider en deputatie
even te vragen naar hun reis en hun er
varingen.
Wij vernamen, dat men Dinsdag tot
van Italië in het Naburige Oosten "belet! ?°es wat regen heeft gehad, nadien ech-
Italië had daar vóór den oorlog van 1914 \eT Seen druppel meer. Zy waren in kor-
groote belangen, in het bijzonder in den ten tljd 'n de hoofdstad en hadden nog tijd
Levant, en achter de Engelsche barrière, om een bezoek *eJ?r5nf'en aan vliegde-
waarbü zich de Fransehe barrière voegt, monstraties op Schiphol,
ligt de petroleum van Mosoel, ligt de toe- stadion kregen zy direct een wim-
gang tot Perzië. Aan de creatie van Pa- Pel voor de vla& een Wltte met Oranje W
lestina heeft Italië in 1921 zijn medewer- en verder er °P> „Jeugdhulde Amsterdam 6
king verleend, en nu Palestina in den September 1938.'
gmeltkroes ligt en de kans bestaat, dat gebeuren op den Dam, bekend uit
daaruit een Joodsche staat, hoe embryonaal d® algemeene verslagen, had op alle vier
dan ook, te voorschijn komt onder het pro- ledea d®J^ deputatie een diepen indruk ge-
tectoraat van en als voorpost van Enge- maakt <?een hunner had dan ook spyt de
land, worden nieuwe hartstochten te Ro- ?els ta hebben medegemaakt en ook de
me wakker. In de te Turijn verschijnende beer. De Blécourt sprak met groote vol-
„Gazetta del Popoio" heeft Giovanni Ansol- g over tocht.
do onlangs in een uitvoerige beschouwing
betoogd, dat „door Jeruzalem Angelsch-
Saksisch te maken officieel het bondge
nootschap tusschen Israël en Groot-Brittan-
hië tot het beheerschen van de wereld is
bevestigd.' Hij betoogt daarin eveneens
dat dit bondgenootschap gedurende den
oorlog met Abessynië „zoo goed tegen
Italië heeft gefuctioneerd" en nog heden
ten dage kan worden waargenomen,
Gistermorgen elf uur had men na een
rondrit door de stad, Amsterdam verlaten
en was men eerst over Amersfoort naar
Utrecht gereden.
Hier echter heeft de heer De Blécourt ii
figuurlijken zin het stuur over zijn wagen
verloren, en was het Amor in samenwer
king met onze landsverdediging, die Iet
overnam en oorzaak werd, dat men nu
niet den kortsten weg nam, maar Gorcum
„het internationale Jodendom in zijn ge- aI® k°°S',
heel is vereenigd tegen de drie staten, die fhter m daze stad' zo° be.
zich tegen het Angel-Saksisch politieke kend u* het ®ven van Hugo de Groot
wereldstelsel verzetten." Italië, verklaart heeft afgespeeld m overeenstemming was
hij, in navolging trouwens van Virginio met de artlkelen der krijgstucht, is met
Gayda, had alle reden om te reageeren,
zoowel tegen Engeland als tegen de Joden
Zijn houding tegenover de Joden is derhal
ve niet een herleving van middeleeuwschen
haat, maar een wettige vergelding tegen
het Engelsch-Joodsche bondgenootschap,
waarvoor Italië nooit zal zwichten.
aan ons om te beoordeelen.
De auto reed over Breda naar Zeelands
grens en de verdere tocht verliep zonder
hindernissen.
Na de begroetingen zette de stoet zich
in beweging door de Stationstraat Kaden,
Nieuwstraat, Korte Delft, St. Pieterstraat,
Geen haat dus tegen het handvol Jo- Markf^
haar baW°°fMen h*eft Onderweg was er veel belangstelling,
baar slechts de bedoeling via de Joden de Markt waren weer eênige dui-
Engeland te treffen, of, minstens genomen, P y de leden van de jeugd.
ÏITZI U oefenen op Engeland. Nu de organisatY die aan de afvaardiging me-
zender van Ban krachtens het voorloopige de^,erkten en die ook nu een plaats had.
Engelsch-Italiaansche accoord geen dienst he{ verhooede gedeelte
- teneinde aldus de Arabische wereld j „Shn^tcSTd^
de stemmingmaker voort te zetten Mus- tati/was uitgestegen en de heer Sturm
«olmi fungeert graag als „de beschermer vaandel zich ook op den pui had
va" de" Jflam Men vergeet intusschen b n> terwijl de anderen voor den aut0
f,1 a Iw.rf AUSSf°t h\ w?Sr~ gingen staan, nam burgemeester' Fern-
land geweigerd heeft het Engelsch-Itali- wo enszeide 0.a. het vol-
aansche accoord te ratificeeren voordat het d
Spaansche probleem was opgelost op een g di vrienden. Tot mijn leed
We en m een vorm die Londen de over- wezen was het mij gisterenochtend niet
tuiging konden schenken, dat Rome slechts lyk de Middelburgsche kleuren aan
de overwinning van Franco op het oog en vaardige handen toe te ver-
bad ea -lS-eer-.En z°°lanf dlt aCC°°rd trouwen, opdat ge U daarmee naar Am-
"ie a ïficeerd, is de vrede tusschen sterdam zoudt spoeden om daar energiek
rlthrkilii? bezegeld, is het Ita- en geestdriftig tegenover Hare Majesteit
tend en d 'v F niet de jure onze jubileerende Koningin Uw eigen ge-
T de den vaa de beurs voelens van onvernietigbaren trouw aan
,L l i y tF--T? len iue' Haar en Haar huis tot uiting te brengen,
ve van het berooide Italië, het dure Abes
synië. En daarop wacht Rome, dit is
communis opinio, met smart. Rome maakt
klaarblijkelijk met voorbedachten rade het
Palestij nsche probleem, naar alle kanten
ingewikkelder, teneinde Engeland te
dwingen nog grooter soepelheid te be
trachten in zijn politiek tegenover Rome
Het middel, dat Rome kiest, is verfoeilijk
en verachtelijk, vooral omdat het, naar
het schijnt, doelloos zal blijven.
Historische Avonturenroman.
Door G. P. BAKKER.
80).
„Toch zijn ze er", beweerde de baron.
„Groote schatten, gouden munten van al-
het toeval? Wie weet het? Ik weet waar ze
zijn. Ik neem twee regimenten van Saxon's
ruiters, zet de bosschen af, licht den schat
en geef hem aan mijn jongen vriend. Alles
wat er is. Wat kun jij beginnen tegen Sa
xon's mannen? Niets, heelemaal niets. On
dervraagd, zullen ze alles ontkennen. En
a - AiivtJUIiClX V Cl 11
lerlei soort, gouden vaatwerk, juweelen enl als ik aan Saxon's ruiters niet genoeg heb,
kostbare edelsteenen. Volgens de kronieken J dan neem ik desnoods het geheele Zweed-
moet de oude Ulrich ze begraven hebben
Maar ze zullen ze wel nooit vinden".
„Misschien kan die nieuwe schoonzoon
van je
„Ha, ha, ha. Als dat eens waar was. Maar
toch, stand gaat boven geld'
sche leger. Ik ben zelf overste in dienst van
Gustaaf Adolf. Dat wist je niet, hè? Hij
noemt mij zijn vriend en de Zweden zullen
ons maar al te graag helpen".
„Maar dat is roof, gemeene diefstal".
ze van de brave reizende burgers te
uw stelen. In één nacht hebben we alles bin-
I,,Ontken ik dat? Maar hoe is Ulrich de
Twaalfde er aan gekomen? Toch zeker ook
door
boven de oreede gebeeldhouwde schouw
hing en dacht; „Precies de man van Wer- nen. Dan heeft de ritmeester de schatten,
ben. MercurTus, het schijnt dat mijn her- dan steelt hij je dochter, die o zoo graag
sens er wat anders op moeten vinden. Met door hem gestolen wil worden. Ze trouwen
dien stijfkop is op de gewone manier niets en lachen je lekker uit. En ik zal hem bo-
aan te vangen."- vendien den wijzen raad geven om haar
Hij ging weer naar den baron. „De jonge moederlijk versterf op te eischen. En als je
hertog leek precies op zijn vader", zei hij. oud bent, Ulrich, heb je door je trotsche
..Je weet natuurlijk, dat hij gesneuveld is?" verwatenheid ze van je vervreemd en je
De ander knikte. „Hij was net zoo'n zon- lieve kleinkinderen zullen je niet eens ken-
derling als jij, daarom waren jullie zulke nen. Of je zoon je zijde zal kiezen, zal nog
dikke vrienden". te bezien staan. Hij is een dikke vriend van
„Luister nu eens goed, Ulrich", zei de je aanstaanden schoonzoon en je tweede
dokter. „Ik weet je schatten te vinden, dochter is verzot op haar zuster en droomt
Maar nooit zul jij of een van je mannelijke er alleen maar van ook zoo n sterken dap
afstammelingen een duit ervan met den
T»
vinger aanraken. Begrepen?"
Hij stond op en vertrok.
Maar voor hij bij de deur was, riep de ba
ron hem terug. „Wat ga je doen?"
peren vechtersbaas te veroveren".
Het laatste fantaseerde de dokter er bij.
„Bonjour, Ulrich, je hebt het zelf gewild.
Ik heb het op een andere manier willen re-
„Wat gaat jou dat aan? Maar ik kan w geïen" Maar het is nu te laat' J« had
je ook wel vertellen. Die jongen Z, onherroepelijk besluit genomen. Ik had je
niet als schoonzoon wilt hebbeneaf on« de ondrageltike lot willen besparen,
zonder dat hij het vermoedde den' draad in m?fr ,e trots heeft het gewonnen",
anden, die naar de schatten leidde w« baron stond versteld. De dokter zat
te morrelen aan den knop van de deur, die
En om bovendieji daarmede de lide ,ea
toewijding te vertolken van al v
voorrecht heeft (zich nog te mog1 r^"
nen tot de Nederlandsche jeugd.Je wet
houder Boasson heeft op vooreV^«
wijze mijn plaats bij die plecht#id inge
nomen. Het verheugt my mtu#1»®11 toen
wel in de gelegenheid te zijn, f vlag uiv
handen der deputatie wedei"1 in
vangst te nemen.
De vlag, die thans versieJis met een
Oranje wimpel, symbool vanfn band tus
schen vorstenluis en volk.
Eigenlijk noest de depute bij aaonde
van een harer leden, hier «knopt en
kelijk versla? doen ten ov^taaa d^ende
allen van hare ondervind gen, gedurende
de op den Dam doorgebracte °0^ab:llkk'S'
Want geloof maar vrij, f er h f
Markt niet zoo weinigenMan. die U
ben benijd om het voorrfht dat U ten dee
viel Het was voor U prsoonlyk een bui-
SanS, aan een.
deelnemen, waaraan >e d„ "edach-
herinnering bewaren zit. Maar de g
te, dat Ge daar gestaarhebt tei midd u_
de duizenden, niet mar„,^ ^^iddelburg
liere jongelui, die tq/vulbg m Midd g
wonen, naar als vert'genwoorcigers als af-
gezanter van alle honderdtallen leden van
de Midtfelburgsche jugdorga^saties
U toch wel even hit hart smller hebben
doen «oppen. Dat ïart had h:t natuurlijk
al te Jwaad, toen Ge onz® b^aiae'ëerde
stijl tie eel, W ,«ht
eervd en zoo succesrijk heeft volbracnt,
voorU zaagt.
TVhar nu daatoü te bedenken, dat Uw al-
lprkomen op/oen Dam uit steden, dorpen
In gehuchten/iiet maar alleen beteekende
ho deelnemé- aan de voorbereide hulde-
ïaoogTng m ar, dat daarin het duidelijk
heid en Wiekende antwoord was te
zen op he? beroep, dat Hare Majesteit in
laar aang/pend schoone en roerende rede
,an 31 Aüfustus speciaal op de Nederland-
sche jcugf heeft gedaan, dat moet U van
binnen t%h wel even hebben geraakt
getroffe.
Ge s(/nd daar in opdracht. En Ge stond
Haar oïn te antwoorden.
Uw antwoord moest zijn en fs
woest- Majesteit, lieve en moedige Konin
«„fhter Sn we. We hebben VjekooM
we hebben U begrepen We volgen IJ. We
•/uilen trachten trouw te zijn en sterk, ge
lhk Gij trouw waart en sterk. We laten ons
Sor niets en niemand van U scheiden zoo
lang God Oranje aan Nederland en Neder
land aan Oranje laat!
En gij, ouderen, mannen en vrouwen, va
ders en moeders, wat stelt de Koningin een
vertrouwen in Haar volk! Wat heeft Zy de
mnerhike rust, den moed, het evenwicht
der zïl, te midden van zware zorgen en
verontrustende gebeurtenissen weten te
bewaren. Hoe groot is Haar gdoofeve
trouwen Wie zal schatten hoe groot de bat
is die het Volk van Nederland, daaruit ten
deel gevallen is. Tot ons allen heeft de
Koningin zich gericht, Moederiyk. a
ook met de vastberaden kracht en met «e
Koninklijke autoriteit, die °f.an:,e
heeft gekenmerkt. Een Vorstin smeekt
Haar Volk niet. Zij roept het op! Zij vordert
het op, met het recht van Haar souverein-
teit tot de groote en grootsche gemeen
schappelijke taak. En deze Vorstin, Zij ging
en gaat ons voor in de betrachting van den
zwaren plicht, in het stryden van den zwa
ren strijd. Den strijd voor Vrede en kracht
èn vrijheid. Voor de eer en^het welzyn van
Volk en Land voor de éénheid van alle
man van Neerlands' stam. En Gij en ik,
jongeren en ouderen, ouden en stokouden
we begrijpen en wij antwoorden: Majesteit,
heve Koningin! Hier zijn we! Wij omringen
U met onze dankbare liefde en met onzen
hartgrondigen eerbied! Gij kunt op ons re-
kenen
Spr. eindigde met het instellen van een
driewerf hoerah op de Koningin, waarme
de de duizenden luide instemden.
Na het overnemen van de vlag van den
heer Sturm heeft de burgemeester dank ge
bracht aan de deputatie overtuigd als hy
was, dat deze zich goed van haar taak ge
kweten heeft en aan den heer De Blécourt
voor het beschikbaar stellen van zyn auto
en zijn rijders talent. Het door de muziek
ingestelde Wilhelmus, werd door allen me
degezongen.
bijlkbaar niet open wilde gaan.
„Lodewijk", riep de baron. „Heb je wer
kelijk den schat gevonden?"
„Heb ik ooit gelogen?" vroeg de dokter.
„Afgeloopen. Wat helpt het eigenlijk", be
sloot Praxiteles.
„Stijfkop", dacht hij. „Ik heb je te pak
ken. Je hebt gebeten, je hebt den haak in
den bek. Hoe meer je tegenspartelt, hoe
meer pijn het je zal doen.
De baron liep eenige malen de zaal op en
neer. De dokter keek naar het portret,
„Het is in orde, Mercurius", dacht hij knip-
oogend, en ging kalm zitten.
„Zeg, je bent meer trotsch dan gastvrij
Ik heb dorst van al dat geredeneer".
De baron belde. Praxiteles schonk zich
een roemer in en een voor den gastheer.
„Drink eens", zei hij. „Het zal je goed
doen. Je hebt het noodig. Nou, prosit. Ik
hoop, dat het je verstand scherpt, maar ik
begin er aan te twijfelen." Hij dronk en
schonk de glazen weer vol.
Aarzelend vroeg de baron:
,-,Die nieuwe Zweedsche baron, is dat
werkelijk zoo'n fideele jonge man, dat de
hertog en jij zooveel om hem geven?"
„Och neen", plaagde de dokter. „Maar
Mercurius en ik zyn nu eenmaal burger
lijke menschen. We geven niets om stand
en zoo".
„Zou ik hem eens kunnen zien?"
„Als hy wil, misschien wel. Hij is nog al
goedhartig uitgevallen. Maar hij zal waar
schijnlijk liever de schatten en de vrouw
hebben. Zy is dol op hem. Het is trouwens
niet de eerste keer in jouw familie, dat de
vrouwen verliefd worden op mannen uit het
volk".
„En als ik nu eens over mijn bezwaren
kon heenstappen?"
„Dat doe je toch niet, daarvoor l>en je
Hiermede was deze plechtigheid afgeloo
pen. De organisaties trokken achter de
muziek naar het Hofplein, waar ieder zijn
weegs ging.
Intusschen waren de heer De Blécourt
en de leden van de deputatie op het Stad
huis ontboden en onderhield de burgemees
ter zich met den bestuurder en den woord
voerder der gedelegeerden. Uitvoerig vroeg
spr. naar de bijzonderheden over den tocht.
De verlichting.
Zoover wij konden nagaan, was overal
weer de verlichting ontstoken, en daarbij
kwam nu als nieuwe buurt het Klein Vlaan
deren, die alleen op dezen avond de gazons
met vetpotjes had omzoomd en daardoor 'n
bijzonder mooi geheel heeft bereikt. De let
ters KI. VI. wezen duidelijk aan waar men
zich bevindt.
Gedurende bijna zes uur hebben de 2000
vetpotjes aan de omgeving een feërieken
aanblik gegeven.
In de Langeviele waren de vetpotjes weer
ontstoken, maar had thans ook een piere
ment plaats genomen. Haar muziek trok
nog verscheidenen naar die straat.
Het concert.
Het concert dat het Middelburgsch Mu
ziekkorps op de Markt vervolgens ten ge-
hoore bracht, stond geheel in het teeken
van Oranje-vereering en werd vlot afge
speeld, waarbij menigmaal bekende melo
dieën door de vele honderden op de Markt
werden medegezongen. Want het was weer
zeer druk in de stad, het aantal vreemde
lingen was minder, doch de stadgenooten
waren met duizenden de straat opgegaan
en voornamelijk naar de Markt. Dit was ze
ker het geval tegen het laatste nummer van
het programma, de groote taptoe door het
muziekkorps met de padvinders samen.
Hierbij bleek, dat een deel van het pu
bliek niet begreep wat een taptoe is. Men
stond wel stil om de padvinders te hooren,
maar als de muziek speelde was er geen
rust in te krijgen. Dit deed schade aan de
anders zoo mooi vertolkte stuk. Het eindigt
met „Wilhelmus" en toen zette schrier ieder
dit lied uit volle borst mede in.
Toen de laatste klanken daarvan waren
weggewaaid, nam de burgemeester
het woord om nogmaals te wijzen op de be
langrijkheid en de beteekenis van het ge
vierde feest. Spr. bracht dank aan allen, die
aan de inrichting van het feest medewerkte
en ook aan alle deelnemenden aan den op
tocht en den „Kleppermarsch". Spr. meen
de, dat Middelburg versierd en verlicht is
zooals maar weinige andere gemeenten van
die grootte. Spr. besloot met een driewerf
hoerah op de Koningin en Haar Vorstelijk
Huis.
Ook de voorzitter van Uit het Volk
Voor het Volk, de heer De G r a a
voerde nog even het woord en bracht har
telijk dank aan allen modat zij zoo geheel
aan zijn oproep van Dinsdagmorgen heb
ben voldaan, in het bijzonder aan de buurt-
commissies, de deelnemers aan den op
tocht, en kleppermarsch, aan de muziek
korpsen, aan de politie, aan de andere tak
ken van gemeentedienst, die zoo geheel
medewerkten. Spr. eindigde met een drie
werf hoera op het mooie feest.
De napret.
Was met de woorden van den burge
meester en den Voorzitter der feestleiden-
de vereeniging het feest besloten, dan wil
de dit nog niet zeggen, dat allen huiswaarts
gingen. Er bleven nog eenige honderden
ja duizenden op de Markt bijeen om ook
te genieten van hetgeen de volijverige
Marktcommissie nu nog bood.
In verband met de groote wenschelyk-
heid van den versterker gebruik te kun
nen maken, heeft de padvindersband niet
op de tent doch op den pui van het Stad
huis plaats genomen en is ook het piere
ment voor dien pui opgesteld, nu hoorde
men de anders te zachte muziek duidelijk
over heel de Markt en konden velen ge-°
bruik maken van de gelegenheid om te
hosschen en te dansen, terwijl een rond
gang van het pierement met er om heen
dansenden voor Middelburg een unicum
was.
Te middernacht was ook deze napret af
geloopen en begaven de nog restende feest
gangers zich voor een groot deel huiswaarts
doch voor andere bleven de nog tot één
uur geopende café's een trekpleister, ter
wijl er ook buurtcommissies waren, die
onderling nog pret bleven maken.
Op afzonderlijke feestjes voor ouderen of
voor kinderen kunnen wij moeilijk terug
veel te trotsch en te stijfkoppig".
„Dat weet ik nog niet. Als ik het toch
deed?"
„Wel", zei de dokter. „Ik als vinder, ge
loof het recht te hebben op een derde".
„Dat is zoo volgens de Saksische wet".
„Dat derde zou ik aan je dochter geven
als bruidschat. Kerel er is meer dan ge
noeg".
„Heb je de kostbaarheden gezien?"
„Neen gevoeld, maar dat kan ik je niet
duidelijk maken."
„Zijn de jongelui in Potsdam?"
„Wil je, dat ze hier komen?"
„In vredesnaam dan maar. Lodewijk, je
bent altijd een verstandige kerel geweest."
„En jij dan", lachte Praxiteles en sloeg
den baron op den schouder. „Jij bent vee
verstandiger. Je krijgt een schoonzoon, een
Hollander, een kleinzoon van een water
geus. Je zult vele mijlen per dag moeten
loopen om "en tweede zooals hij tegen te
komen."
„Is de jonge Ulrich thuis? En je andere
dochter?" vroeg de dokter.
„Ja zeker"
„Iaat ze dan roepen".
De broer en zuster kwamen binnen. De
jongen keek naar zijn vader en toen naar
den dokter, kleurde van genoegen en zei:
„Zus, wat heb ik je gezegd, daar is dok
ter Praxiteles reeds om aan vader te zeg
gen dat hij den schat heeft gevonden".
„Wisten jullie dat?" vroeg Praxiteles
hoogelijk verwonderd.
„Natuurlijk", zei het blonde meisje. „Ul
rich heeft den blik opgevangen die de arme
hertog u toewierp. Ja, hij laat zich bij den
neus nemen. Doch hij begreep ook dat er
te veel kapers op de kust waren".
„Ulrich zei tegen me: Maak je maar niets
ongerust zus. Die beiden zullen er geen
komen. Dat het er daarbij vroolijk is toe
gegaan zal men gaarne aannemen.
Een terugblik.
Nu wij aan het einde van ons verslag zyn
van de feestdagen willen wij dit niet beslui
ten zonder een korten terugblik.
Er is bijna geen vergadering geweest
van grooten omvang, waar de plannen be
sproken zijn, of wij waren er tegenwoordig
en ook in intiemeren kring hoorden wij her
haaldelijk van de groote, vooral ook finan-
cieele moeilijkheden, die te overwinnen wa
ren. Dat deze door het harde werken van
velen overwonnen zijn, is weder een bewijs,
dat het zelfs door inwoners wel eens met
minder waardeering besproken Middelburg
toch tot heel wat in staat is.
Personen uit andere deelen van ons land,
die hier dezer dagen waren, hebben her
haaldelijk met groote waardeering gespro
ken, over de versieringen en verlichtingen,
die het in onze veelal oude en nauwe stra
ten zoo goed doen.
Denken wij daarbij aan het groote resul
taat, dat met den historischen optocht is
bereikt, het uitstekend slagen van de her
leving van den Kleppermarsch om ons tot
die onderdeelen te bepalen dan is er voor
ieder reden om met groote dankbaarheid
aan deze dagen terug te denken. Ook voor
de vele harde werkers aan het bereiken
van dit resultaat moet het een voldoening
zijn geweest. Namen noemen doen wij niet
al bekruipt ons daar de lust wel toe. Be
stuur, commissies, politie, gemeentewerken
en gemeentebedrijven, allen waren op hun
post. Voor verschillende zakenlieden zullen,
gezien de overgroote drukte, deze dagen
geen slechte zijn geweest.
De feesten ter eere van het Regeerings-
jubileum kunnen met gulden letters in de
analen van Middelburg worden vermeld.
DOMBURG. Alhier is onder leiding van de
Oranjevereeniging een schitterend feest ge
vierd. Dinsdag had de plechtige herdenking
van het regeeringsjubileum plaats in de
Ned. Herv. kerk, waar de plaatselijke predi
kanten spraken. Des namiddags na een
angstwekkende regenbui werden kinderspe
len gedaan, die gelukkig niet meer door
slecht weer behoefden te worden onderbro
ken. De kinderen wonnen aardige prijzen en
kregen versnaperingen.
De groote feestdag was Woensdag. Na
klokgelui liet „Apollo" in den vroegen mor
gen koraalmuziek hooren, daarna zongen de
schoolkinderen volksliederen onder leiding
van den heer M. A. Romijn. De burgemees
ter hield een korte toespraak, de kin
deren ontvingen chocolade en een herinne
ring vanwege het gemeentebestuur. In den
voormiddag was een gecostumeerde voetbal
wedstrijd te zien, waarbij heel wat gelachen
werd.
De clou van het feest was de optocht in
den namiddag. Ondanks de zomerdrukte
haddén vele Domburgsche dames en heeren
met groote toewijc^ing gewerkt. Voorafge
gaan door de trommelaars en pijpers van
„Juliana" uit Middelburg en mede opge-
vroolijkt door het koper van „Apollo" kon
den de overtalryke toeschouwers de prach
tige onderdeelen zien voorbijtrekken; er wa
ren kostelijke praalwagens bij, o.a. een van
„Handelsbelang", die een handelsvaartuig
uit de 17e eeuw voorstelde, dragende een-
wereldbol en daar bovenop de Ned. Maagd,
door den handel het gansche aardrijk over-
schouwende en onder haar invloed hebben
de.
Na den optocht hadden volksspelen plaats
en concerteerde het tamboers- en pijpers
korps in de muziektent.
Des avonds gaf de zangvereeniging „Vol
harding" 'n uitvoering, waarvóór zy van 'n
milden gever 25 ontving. „Juliana en
„Apollo" begeleidden een muzikale wande
ling, die onderbroken werd bij den burge
meester, waar mevrouw Van Tuyll en het
hoofd der gemeente alle muzikanten ont
haalden. Na een slotwoord van den heer
Van Tuyll speelde „Apollo" volksliederen;]
„Juliana" voerde verschillende taptoe's uit.
Er werd besloten met het „Wilhelmus".
De stemming was den ganschen dag zeer
geestdriftig, het weer was prachtig en nog
wel na zulke sombere voorspellingen en
dreigingen! Op eenige plaatsen waren
fraaie versieringen aangebracht. Domburg
heeft een heuglijk feest gevierd.
duit van nemen. Het zijn mannen van eer.
Als de Zweden overwonnen hebben, gaan
ze dadelijk naar vader. Bovendien ben ik
zeker dat een van beiden de hertog was".
„Leek hij nu niet als twee droppels wa
ter op den hertog van dat schilderij vroeg
hij Praxiteles.
„Ja, je hebt gelijk Ulrich, als twee drup
pels water".
„Kinderen", zei de baron. „De dokter is
een volle neef van je. Zijn naam is Lode
wijk Roth van Rothenfels".
„Daar ben ik blij om", vond het meisje en
de jongen gaf hem de hand.
„Ulrich", zei baron Roth. „Laat nu de
galakoets inspannen en rijdt naar de her
berg „De Keurvorst van Saksen". Daar zul
je je vriend Edzke en je zuster vinden met
generaal Saxon, graaf van Wrena, en zyn
vrouw prinses Marion. Edzke heeft de aan
stelling voor je in den zak".
„Ik ga mee", riep het zusje. „We mogen
wel twee koetsen laten inspannen". En jui
chend snelden ze weg.
„Ulrich", zei de dokter. „Laat Fransehe
champagne klaar zetten en bestel een feest-
disch zoo rijk als je nog nooit in je leven
gegeven hebt. Je hebt een hoofdprijs uit de
loterij getrokken. Je krijgt een schoonzoon
uit duizenden met een gouden toekomst".
„Lodewijk. Je bent altijd verstandiger ge
weest dan ik. Het zal gebeuren, zooals jij
beveelt".
„Ulrich. Het zal een schitterende brui
loft worden, waarover ze nog na honderd
jaren zullen spreken en lachend ver
volgde hij: „Het huwelijk van een baronesse
Van Gersenau en een Groninger schippers-
jongen."
EINDE.
