MIPWELBURGSCHE COURINT
Hf ^wwttciale P
PaviljoenWandelpier
Groot Oranjefeest.
(&GOESCHE COURANT
De nationale huldebetooging op
den Dam.
Hulde van de Nederlandsche jeugd.
Radio-uitzending voor onze
stamgenooten in Zuid-Afrika
Een Kaleidoscoop van volks
kracht en volkswaarde.
Ongekende drukte in de
hoofdstad.
Onvergetelijk schouwspel bood de Dam
met de 6.000 delegatieleden en honder
den vlaggen.
Vrijdag- en Zaterdagavond
©agblad. Uitg. N.V. DeMiddelburgscheCrt.
Bureauxte MIDDELBURG: St. Pieterstr. 28,
Telefoon Redactie 269, Administratie 139;
te GOESTurfkade Tel. 17. Postgiro 43255.
Abonnementsprijs voor Middelburg en Goes
f 2.30, elders f 2.50 per kwartaal. Week
abonnementen in Middelburg en Goes 18 ct.
NUMMER 210. TWEE BLADEN. WOENSDAG
7 SEPT. 1938. EERSTE BLAD. 181e JAARG.
Advertentiën 30 ct per regel, ingezonden
mededeelingen 60 ct p. r. Bij contract lager.
Tarief op aanvraag. Familieberichten en
dankbetuigingen minimum f 2.10. „Kleine
Advertenties", max. 6 regels, 75 cent, bij
vooruitbetaling. yBrieven, of adres bureau
v. d. blad" 10 ct extra. Bewijsnummers 5 ct.
Het regeeringsjubileum van
H. M. Koningin Wilhelmina.
De nationale huldebetooging, welke gis
termiddag op den Dam te Amsterdam is ge
houden, is een zeldzame uiting geweest van
volkskracht en volkswaarde.
Van volkskracht door het in beeld bren
gen van industrie, landbouw en visscherjj
van volkswaarde door het zich geven in
eigen aard, in eigen dracht of zoo de
deelnemenden stedelingen waren door
uitbeelding van groepen, welke van voor-
treffelijken smaak getuigden.
Het moet voor de koninklijke, familie een
onvergetelijk uur zijn geweest, dat deze on
geveer tienduizend vertegenwoordigers van
het kleine acht millioen Nederlanders bin
nen onze grenzen, op deze manier en met
deze hartelijkheid Koningin Wilhelmina op
den verjaardag van haar kroning hebben
willen huldigen.
Daar waren vooreerst de mijnwerkers uit
het voor Amsterdam zoo verre Limburg in
volle werktenue, voorafgegaan door hun
bekende muziekcorps met de witte veeren
op de pet. Achter hen volgde de aardewerk
industrie met de producten van haar nijver
heid. Voortreffelijke specimina van de in
het Zuiden nog bloeiende folklorefeesten
trokken mee en schutterijen zetten hun
beste beentje voor.
Niet alleen Limburg kwam zoo voortref
felijk voor den dag. Ook de andere, kleinere
grensprovincie Zeeland was met arbeid en
volksdracht op het appel. Trouwens, waar
de kleederdrachten nog bestaan, kon men
ze in deze demonstratieve huldebetuiging
ten volle bewonderen en genieten. De Frie-
sche kappen en de Brabantsche mutsen wa
ren een lust voor het oog. West-Friesland,
Zeeland en de Hoeksche Waard kwamen op
hun mooist naar voren. Waar de hooge
hoofdtooi van Genningbroek en Bovenkar-
spel eindigde kwam een kleurige vertegen
woordiging van Haarlemsche meiskes, die
sprak van de bloemenrijkdom van de bol
lenstreek. Het Gooi stak met zijn weelde
deze groep naar den kroon. De paarse hei-
degloed, welke de eene afdeeling be-
heerschte, werd onderbroken door twee ra-
diomasten en gevolgd door een kostelijke
groep meisjes in zacht geel.
Lieten de Langendijk, Beverwijk en Alk
maar door uitbeelding van hun producten
zien, wat arbeid en vlijt vermag, Loosdui-
nen en het Westland kwamen met versche
groenten en versch fruit aantorsen, een
zware vracht met waardigheid gedragen.
Waardig was de heele stoet van alle elf
provincies. Men was zich bewust van de be-
teekenis van het oogenblik. Men toonde het
zich een onderscheiding te achten op dezen
dag langs de jubileerende vorstin te mogen
defileeren. Er werd goed gemarcheerd op
de maat van een der vele muziekcorpsen,
en met blijde fierheid schreed men voorbij
de vorstelijke personen, die van het balcon
van het paleis, waar zich ook de commis
sarissen der Koningin in de elf provincies
bevonden ter voorlichting van H. M., den
stoet met groote belangstelling gade sloe
gen.
Een groote verrassing voor haar moet de
groep Schieland geweest zijn, welke door
meisjes uit verschillende plaatsen, gekleed
in de nationale kleuren, werd gevormd en
die op een bepaald teeken met roode, witte
en blauwe bloemruikers in de kleur van
hun costuum de vorstelijke personen
toewuifden.
Gelderland hield de aandacht gevangen
door een kostelijke uitbeelding van de
bloeiende Betuwe en de heikoningin.
En tusschen al die kleurige groepen, die
het landschap of de producten van den bo-
'dem en van de zee in beeld brachten, scho
ten de witte kappen der vrouwen en de
zwarte mutsen der mannen, die hun klee
derdracht bewaarden naar voren. En zü,
die in „burgerkleeding" waren de han
delsreizigers natuurlijk in ambtscostuum
met regenjas en koffer liepen in een
woud van vaandels en banieren. De provin
cies waar universiteiten en hoogescholen
zijn gevestigd, openden hun afdeeling met
een groep hoogleeraren in toga en baret.
Zoo waren alle rangen des volks, van den
hooggeleerde tot den eenvoudigen am
bachtsman in zijn werkpak, vertegenwoor
digd om eensgezind hun aanhankelijkheid
en erkentelijkheid jegens Koningin Wil
helmina te betuigen.
Rijk aan kleur, maar ook rijk aan zin,
was deze grootsche huldebetooging: allen
een voor Koningin Wilhelmina.
De ministers der kroon, de voorzitters
.J Eerste en Tweede Kamer, de vice-pre
sident van den Raad van State, de Indische
vorsten en de burgemeester van Amster
dam, sloegen uit de vensters der Mozeszaal
den hoogst interessanten stoet gade.
Na het huldigingsdéfilé ontving H. M. de
putaties van alle provincies. De vertegen-
™35i8in®en waren vergezeld van den
provu!?ariS der Koningin in de betrokken
H. M. voorstilden led6n deputaties am
Het is gisteren den geheeld
hoofdstad buitengewoon druk geweest in
verband met de nationale hulde =1
vorst... Tegen den avond
nog toe en stroomden ongekende massa's in
onophoudeüjke drommen naar de binnen"
.onoverzienbare, golvende rnen
trokken zingende scharen feestelijk gestem
de hoofdstedelingen in de richting van den
Dam, waar de jeugdhulde aan de Konin
gin zou worden gebracht, en naar de schit
terend verlichte grachten, waar de stil blin
kende guirlandes van blanke lampen rustig
te wiegelen lagen in het donkere water,
vol bewondering aanschouwd door de dui
zenden, die hier hun luidruchtige feestvie
ring ongemerkt in stille verrukking voel
den overgaan, zoodat het langs de grach
ten, ondanks de duizenden, die elkander
langs de wallen verdrongen, opvallend rus
tig was.
De stroom naar de binnenstad was reeds
vroeger begonnen, het overgroote meeren-
deel der zaken was den heelen dag geslo
ten geweest en een ieder wilde van zijn
vrijen tijd de meeste vreugde trekken. Om
streeks zes uur was er in de restaurants
geen plaatsje meer te vinden en stonden
dichte rijen voor cafétaria's, lunchrooms,
automatieks, eenvoudige en dure restau
rants geduldig te wachten op het oogenblik,
waarop een verzadigd en tevreden mensch
zijn plaats aan een hongeringen feestgan
ger zou willen afstaan. De kellners renden
ademloos af en aan met volgeladen scha
len, de koks sloofden en zwoegden en des
ondanks kwam een ieder handen te kort.
Niettegenstaande den exodus naar de bin
nenstad echter, had de onuitputtelijke me
tropool, die uiteraard ook vele belangstel
lenden uit de provincie naar zijn fascinee-
rende feestcentrum had getrokken, nog vol
doende reserves om ook de anders kalme
wijken in een vreugdig geroezemoes onder
te dompelen. Op zeven pleinen in de stad
werden in muziektenten door fanfarecorp
sen vroolijke wijsjes ten gehoore gebracht,
die tal van danslustigen tot zich trokken
en in een betrekkelijk rustige omgeving
een centrum van feestvreugde en vermaak
schiepen.
In den Jordaan, waar met eenvoudige
middelen, slingers sparregroen met guir
landes van rood-wit-blauwe vlaggetjes
een vroolijke decoratie was aangebracht,
was het ook reeds vroeg in den avond druk.
De ware Jordaner blijft zijn buurt getrouw
en vindt zijn grootste genoegen in eigen om
geving, waar hij een pleizier schept, dat
aanstekelijk werkt. Op handwagens ston
den er gramofoons opgesteld, die onver
moeid werden opgedraaid door koddig uit
gedoste en geschminkte clowns, rondom
wie een wiegende menigte danste en van
geen ophouden wist. De felle schijnsels der
acetyleenlampen op de ijskramen, fruitstal-
letjes, haringkarren en palingwagens, wier
pen schrille schaduwen tusschen de zich
verdringende menschen, harmonica's en or
gels deden hun machtige dreunende liede
ren opkaatsen tegen de smalle gevels der
huizen, papieren toeters schetterden, rijen
jongens trokken elkander joelend voort en
vlagden voorbij met hun oranje mutsen,
hun Japansche parasolletjes en glimmend
zwart gelakte papieren hooge hoeden.
Iedereen danste, jong en oud, slank en
gevuld, platinablond en ravenzwart in war
relende walsen, in sleepende foxtrotts, met
een overgave, een ernst en tegelijkertijd
een uitbundig plezier als waarvan alleen de
jordaner het geheim bezit.
Zoo heerschte vreugde in Amsterdam,
vreugde op dezen zesden September, nu de
Koningin weer in de hoofdstad was en ge
heel het land in onze vorstin de belicha
ming en de zichtbare zekerheid ziet van
wat er aan veiligheid en nationale saam-
hoorigheid in deze tijden bij mogelijkheid te
vinden is.
In het stijlvol gedecoreerde
Attracties met fraaie prijzen.
Entrée 50 cent.
Reserveert tijdig Uw tafel.
(Ingez. med.)
Op onvergetelijke wijze heeft de Neder
landsche jeugd gisteravond Hare Majesteit
de Koningin gehuldigd. Zij heeft op het
aloude plein, staande voor het machtige
bouwwerk van Jacob van Campen, getuigd
van een groote en hartelijke liefde, aan
hankelijkheid en trouw aan ons vorsten
huis.
De schitterend verlichte en versierde
Dam bood een imposant schouwspel, een
fraaie omlijsting van Neerlands jeugd met
haar vlaggen en vaandels, bijeen om onze
vorstin spontaan, eerlijk en recht uit het
hart te huldigen, zoodat deze avond voor
duizenden een (onvergetelijke gebeurtenis
zal blijven.
Tegen negen uur arriveerde de stoet, die
in het stadion was gevormd en onder een
overweldigende belangstelling langs de Am-
sterdamsche straten was getrokken, in de
nabijheid van het paleis.
Enkele oogenblikken later marcheerde
het eerste muziekcorps het middendam
plein, dat vrijgehouden was, op, gevolgd
door deputaties van landelijke jeugdver-
eenigingen, studentenorganisaties, de graal-
meisjes in kleurige kleeding, padvinders, de
vrijzinnig christelijke jeugdorganisaties,
kortom te veel om afzonderlijk te noemen.
Boven iedere deputatie wapperde een
vlag of een vaandel. Dan volgden koloniale
vlaggen, van 23 Indische gemeenten, van
Suriname en Curagao, gedragen door pad
vinders. De gemeentelijke deputaties liepen
in provinciaal groepsverband in alphabe-
tische volgorde. Drente opende de rij met
de gemeentevlag van Anloo. Zoo marcheer
den de honderden deputaties met hun vlag
gen den Dam op. De vlaggen waren samen
gesteld uit de provinciale vlaggen, waarop
in den linkerbovenhoek het plaatselijke
wapen prijkte.
Intusschen was het kwart over negen ge
worden. Het centrale deel van den Dam,
waarop de delegaties met hun vlaggen en
vaandels stonden opgesteld, was daghelder
verlicht door batterijen sterke lampen. Het
opmarcheeren was in een uiterst vlot tem
po verloopen, binnen een half uur hadden
de ruim 6.000 deelnemers hun plaatsen in
genomen. De muziekcorpsen die aan het
hoofd van de afdeelingen liepen, speelden
vroolijke vaderlandsche liederen, liederen,
die in de provincies als volksliederen wor
den gespeeld en gezongen.
In den stoet waren ook de Nederlandsche
kleederdrachten vertegenwoordigd de kleu
rige Friezinnen met hun gouden oorijzers,
de donkere dracht van de Veluwenaren, de
fleurige kleeding van de Noord-Hollandsche
boerinnen, de prachtige Zeeuwsche cos-
tuums, dat alles gaf kleur en stemming aan
het grootsche schouwspel. Tegen half tien,
zweeg de muziek, de Nederlandsche jeugd
stond gereed om haar geliefde vorstin een
warme hulde te brengen.
De vleugeldeuren gingen open. Hare
Majesteit de Koningin, Prinses Juliana en
Prins Bernhard betraden het balcon, de
Prins gekleed in marine-uniform.
Een hartelijk en spontaan gejuich, dat
aanzwol tot een daverende ovatie, begroette
de vorstin en haar kinderen. Een oogen
blik was net stii, bazuingeschal weerklonk.
En daarop zong Nederlands jeugd de vor
stin het plechtige „Wilt heden nu treden"
toe. Hot was een indrukwekkend oogenblik
en geroerd luisterde de vorstin naar dit
oude vaderlandsche lied uit Valerius Ge-
denckklanck, dat van duizenden jonge men
schen de gevoelens van liefde, eerbied en
verknochtheid aan ons vorstenhuis vertolkt.
Nadat de laatste klanken verstorven wa
ren, begaf de hoofdstedelijke burgemeester
dr. W. de Vlugt, zich naar het balcon. Daar
werd een deputatie ontvangen bestaande uit
de dames mej. E J. van Rijckevorsel (meis-
jes-studenten-Vereenigingen in Nederland)
mevr. I. van Dijk (Nationaal Jongeren Ver
bond) mej. M. W. Barger (federatie van
Chr. Vereenigingen van en voor Vrouwen
en Meisjes). Zij boden H.M. een oorkonde
aan, waarop de woorden gegraveerd staan:
„Majesteit, trouw aan U, Oranjevorstin,
betuigen wij blijdschap op Uw feest, ook
ons feest, wij jeugd van Nederland"; woor
den, die door een spreekkoor werden ge
zegd.
Dit spreekkoor, Ingezet door Pom Voort-
huyzen, klonk helder op uit de monden van
de duizenden op het door magnesiumfak
kels helverlichte plein.
Glimlachend en wuivend dankte de vor
stin Neerlands jeugd. De deputatie van de
Drentsche gemeente Anloo werd vervol
gens op het balcon ontboden. Het is de ge
meente, die den stoet van deputaties open
de en de drie jonge mannen, uit dit kleine
landelijke plaatsje, genoten de hooge eer
uit de handen van de vorstin een oranje
wimpel te ontvangen, welke zij aan de vlag
hechtte. Op datzelfde plechtige oogenblik
werden op den Dam aan alle vlaggen oranje
wimpels bevestigd.
Minutenlange ovaties had de koninklijke
familie op dit historisch moment in ont
vangst te nemen. Weer zetten magnesium
fakkels het plein, dat zooveel lief en leed
heeft aanschouwd, doch dat thans geheel
gevuld was met Neerlands dankbare jeugd,
in een hel licht. Het Wilhelmus werd inge
zet als besluit van deze prachtig geslaagde
hulde van de eensgezinde jongeren uit heel
ons land.
De deputatie van het kleine Anloo bleef
met haar vlag nog eenigen tijd op het bal
con. Na het Wilhelmus weerklonk een
forsch en langdurig gejuich, besloten door
een spontaan „lang zal zij leven in de glo
ria". De deputatie vertrok van het balcon,
H.M. nam met een handdruk van de Dren
tenaren afscheid.
Tenslotte defileerden de deputaties langs
het palies, een défilé, dat nog geruimen tijd
in beslag nam. Onvermoeid wuifden Hare
Majesteit en de Prinses de jonge menschen
met hun vaandels en vlaggen toe. De prins
bracht den militairen groet.
Te ruim tien uur behoorde deze schoone
huldiging van de zijde van de jeugd weer
tot het verleden. De leden van het uitvoe
rend comité werden door H.M. op het paleis
ontboden en aan haar voorgesteld.
Gisteravond heeft in verband met het
regeeringsjubileum op den korten golfzen-
der een radio-uitzending plaats gehad voor
onze stamgenooten in Zuid-Afrika. Na een
inleidend woord van dr. Colijn, hield onze
minister van buitenlandsche zaken, mr. J.
A. N. Patijn, een rede, waaraan wij het
volgende ontleenen:
Overschouwt men het leven van H. M.
de Koningin, dan treffen niet alleen haar
groote gaven van geest en karakter, dié de
gaven der Oranjes zijn dan treft ook,
hoezeer H. M.'s regeering voor land en
volk vol zon en zegen is geweest. Boven
een levensbeschrijving van Hare Majesteit
zouden als motto de woorden moeten wor
den geplaatst, welke zij op 6 September
1898 bij hare inhuldiging sprak: „Ik acht
het een groot voorrecht, dat het mijn le
venstaak en plicht is, al mijn krachten te
Het hoogtepunt der feesten ter gelegenheid van Hr. Ms. regeeringsjubileum. De Koninklijke
Familie in de Nieuwe Kerk te Amsterdam tijdens de officieele herdenkingsplechtigheid
