KRONIEK van den DAG.
HEEMAF
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHt COURANT (W.O. DE GOEJSCHE CRT.) VAN WOENSDAG 13 JULI 1938. N». 162.
IN GEHEIMEN DIENST.
IEELAND.
Een trip door
Zeeuwsch-Vlaanderen.
't Onverwoestbare
hart van een
STOFZUIGER
waar niets aan verslij
ten kan, de S. K. A.
Rotor. Vraag eens aan Uw
electricien wat dat isl
MIDDELBURG.
VLISSINGEN.
WALCHEREN.
ZUIDBEVELAND
Duitschland en Polen-
De heer Beek, de Poolsche minister van
buitenlandsche. zaken, heeft den laatsten
tijd vermoedelijk veel zorgen. Het politieke
tafereel in Europa is zich obstinaat tegen
zijn inzichten aan het verzetten, althans
tegen de inspanning, waarmee hij het de
laatste jaren een bepaalden vorm heeft wil
len geven. Beck is steeds een merkwaardige
scharrelaar op het politieke schouwtooneel
geweest. Nadat in 1933 tusschen Polen en
Duitschland het befaamde tienjarige vriend
schapsverdrag tot stand was gekomen, heeft
hij er voortdurend zijn best voor gedaan,
om de betrekkingen tusschen Berlijn en
Warschau het karakter van een bondge
nootschap te verschaffen. Te Parijs maakte
men zich daarover tenslotte zoo ongerust,
dat er geruchten opdoken over een gehei
me Duitsch-Poolsche overeenkomst: een
plan, om gezamenlijk Sovjet-Rusland aan
te vallen en de buit van dien aanval te ver-
risconteeren in een teruggave van den Pool-
schen corridor c.a. aan het Derde Rijk.
Dit gerucht scheen inderdaad de eenige
logische verklaring van de wonderlijke
Duitsch-Poolsche vriendschap te bevatten,
Wonderlijk, omdat ze tegen de politieke na
tuur indruisehte. Immers Polen heeft niet
weinig bijgedragen tot de verminking van
Duitschland. Dwars door het Duitsche rijk
heen kreeg het bij de vredesverdragen een
uitweg naar zee, met Dantzig als „vrije
stad" onder voogdij van den Volkenbond
Oost-Pruisen raakte hierdoor los van
Duitschland, werd een politiek eiland, groo-
tendeels door Poolsch gebied gebrensd. Toen
in 1933 de nazi's te Berlijn aan het bewind
kwamen, duchtte men daarvan o.m. een
verscherping van de Duitsch-Poolsche be
trekkingen. Ze waren uiteraard nooit goed
geweest, wat zou het niet moeten worden,
nu Hitler, die in „Mein Kampf" verklaard
had, nooit in den toestand, geschapen door
den Poolschen corridor, te zullen berusten,
het heft in handen had gekregen?
Maar zie: het tegendeel geschiedde: een
van de eerste prestaties der nat. soc. re
geering op het terrein der buitenlandsche
politiek, was het vriendschapsverdrag tus
schen Berlijn en Warschau, dat inhield, dat
Duitschland zich bij den status quo voor
tien jaar zou neerleggen. Aanvankelijk zag
het buitenland hierin niets anders dan wat
Hitleriaansch opportunisme: aan een her
winning van den Poolschen corridor viel
de eerste jaren immers toch niet te denken?
En nu kon men het verdrag met Polen
prachtig bezigen als een overtuigende uiting
van Hitler's liefde voor den vrede. Dit werd
echter anders, toen Beek vervolgens als
maar sympathie voor het nieuwe Duitsch
land aan den dag legde en Goering herhaal
delijk wilde zwijnen in het wintersche Po-
len ging schieten. Tegen zooveel gedemon
streerde hartelijkheid bleek de gemoedsrust
van vele buitenlandsche toeschouwers, in
't bijzonder van de Fransche journalisten,
niet bestand en zoo doken de geruchten
over het snoode Poolsch-Duitsche aanvals
plan tegen Sovjet-Rusland op.
Het Duitsch-Poolsche vriendschapsver
drag blijkt thans toch niets anders dan een
opportunistische reclame-overeenkomst voor
den Führer te zijn geweest. Sinds Oosten
rijk bij het Derde Rijk werd ingelijfd en
de buitenlandsche politiek van Berlijn de
handen vrij heeft gekregen voor nieuwe
hoofdstukken van Hitler's program (als
daar zijn: Tsjechoslovakije en de Poolsche
corridor) verneemt men voortdurend weer
van wrijvingen tusschen de Polen en Duit-
schers, wrijvingen ontstaan uit de weder-
zijdsche behandelingen der minderheden. De
Polen in Duitschland (Silezië) klagen steen
en been over wat het nazi-régime hun aan
doet; de Duitschers en het Poolsche deel
van Silezië hebben er o.a. bezwaar tegen,
dat de Poolsche regeering hun niet toe
staat, nationaal-socialistische propaganda
c.a. te maken. Op zichzelf is dit niet zoo
heel belangrijk. Als symptoom echter des
te meer. Het beteekent, dat Berlijn en War
schau groote moeite hebben, de fictie hun
ner onnatuurlijke vriendschap in stand te
houden. Vooral Warschau, dat vermoe
delijk niet zonder reden zijn wantrouwen
jegens het Derde Rijk vergeefs onzichtbaar
probeert te maken. Dit wantrouwen was er
trouwens ook al ver voordat Oostenrijk een
Duitsche provincie werd. Het ontstond, of
beter, werd weer levendig onder invloed
van de gebeurtenissen in Dantzig, dat zich
feitelijk aan de voogdij van den Volkenbond
heeft onttrokken én waar een nat.-soc. re
geering heerscht, welke haar bevelen uit
Historische Avonturenroman.
Door G. P. BAKKER.
31).
De voorzitter sprak even met zijn mede-
rechters. „Wacht even, mijnheer de mar
kies" zei hij. „Het bevel van Zijne Excellen
tie graaf Tilly is ons een wet". De markies
knikte goedkeurend. „Die valsche monnik
werd beschuldigd van onrechtmatig dragen
van het kleed van de Franciscanerorde, het
stelen van een kostbaar Christuskruis en
spionnage tegen de stad en Zijne Majesteit
den keizer. Als het laatste ons duidelijk ge
worden was, hadden we hem natuurlijk
overgeleverd aan den militairen rechter.
Die als beul verkleede persoon diende
slechts om hem den schrik aan te jagen".
„Aan uw gehoorzaamheid aan den veld
maarschalk twijfel ik geenszins, maar ik
zou u toch raden in het vervolg beter op
te passen, en geen domheden meer uit te
halen".
De markies maakte een diepe buiging,
zwaaide met zijn hoed, alsof hij met de
veeren den vloer wilde vegen en beval met
een luide stem, waarmede hij een regiment
commandeerde: „Afgemarcheerd".
En gevolgd door de beide dragonders,
Edzke gebonden tusschen beiden in, ver
dween hü met fieren tred.
HOOFDSTUK XXI.
Het viertal marcheerde de poort uit en
over hobbelige veldkeien van het nauwe,
slechts door een paar walmende lantarens
verjichte straatje, kwamen ze bij den Dom
en de Domproostdi).
Berlijn krijgt. De Poolsche belangen zijn
hierdoor reeds in het gedrang gekomen, en
men verheelt zich te Warschau niet, dat
zich te Dantzig gestadig een proces voltrekt,
waarvan de gevolgen zeer veel zullen ge
lijken op het snelle proces, dat in Februari
en Maart de onafhankelijkheid van Oosten
rijk te niet deed.
De heer Beek, hoeveel sympathie hij wel
licht voor de politieke structuur van het
Derde Rijk mag koesteren, en hoeveel he
kel hij heeft aan die van den anderen groo-
ten buurman van Polen, Sovjet-Rusland, is
ook niet blind gebleven voor al de ge
schetste politieke ontwikkeling. Den laat
sten tijd legt hij veel belangstelling aan den
dag voor de kleine Oostzeelanden, Finland
en Roemenië. Politieke besprekingen met
de regeeringen dezer landen geven hem
handen vol werks en zooals men weet, heeft
Polen onlangs het kleine Lithauen eenigs-
zins gewelddadig gedwongen zijn anti-Pool-
sche prestaties (voortgekomen uit het feit,
dat Polen het in 1925 de stad Wilna ont
stal) op te geven. Men schrijft Beek het
voornemen toe een Statenbond te willen
stichten, welke zich zou uitstrekken van
Finland tot in den Balkan en welke een
hechten dam zou moeten vormen, zoowel te
gen Duitschland's als Sovjet-Rusland's po
litieke prestaties. Het plan is zeer zeker
niet slecht: zoo'n statenbond zou, indien
goed georganiseerd, een belangrijke vredige
factor in Europa's politieke formule kun
nen worden, vooral indien ook nog Tsjecho
slovakije er in werd opgenomen.
Daarover in een volgend artikel.
Wij hebben ons destijds verheugd over de
totstandkoming van c!e Provinciale Ver-
eenjging voor Vreemdelingenverkeer, om
dat het nu voortaan mogelij!-; zou zijn in
wat grooteren stijl en volgens met breede-
re opvatting het vreemdelingenverkeer in
ons zoo alom geprezen gewest te bevorde
ren. Deze jonge vereeniging bestaat nog
maar twee jaar en dus kan ze nog niet bo
gen op een uitgebreiden staat van dienst,
zooals in verschillende andere landsdeelen.
Maar dat het zoover zal komen, als de ver
eeniging en haar bestuur krachtig aanpak
ken, daarvan zijn we zeker. Daarvoor is er
te veel behoefte aan coördinatie op het ge
bied van vreemdelingenverkeer en toeris
me op den Zeeuwschen bodem.
Een lofwaardige poging tot deze coördi
natie is wel de trip, die deze vereeniging op
de Zaterdagen in de maanden Juli en
Augustus (te beginnen Zaterdag a.s.) gaat
organiseeren. Voor den ongelooflijke lagen
prijs van 2, alleen mogelijk door de mede
werking van het Prov. bestuur en de
Zeeuwsch Vlaamsche tramwegmaatschappij
kan men twee mooie boottochten maken
en geheel Zeeuwsch-Vlaanderen van uiterst
Oost naar uiterst West per autobus door
kruisen, terwijl er voor gezorgd is, dat men
op de voor het toerisme meest aantrekke
lijke plaatsen kan uitstappen om wat daar
interessant is te bezichtigen.
V erschillende persvertegenwoordigers
waren Zaterdag in de gelegenheid den eer
sten tocht, die meer bedoeld was als een
proeftocht mee te maken. We vertrokken
des morgens om 9 uur van Vlissingen, om
via Borsele naar Terneuzen te varen. Een
bootreisje, dat altijd weer veel heerlijks
biedt en op zichzelf al een attractie is, die
Zeeland aan zijn gasten kan aanbieden.
Tijdens deze overtocht heeft mr. M o o -
lenburgh, de voorzitter der Provinci
ale V.V.V. een en ander verteld van de jon
ge vereeniging, waarbij, op Oostkapelle na,
alle Zeeuwsche V.V.V.'s zijn aangesloten.
Bij het Bestuur is nu het plan gerijpt, om
het mooie, maar te weinig bekende
Zeeuwsch-Vlaanderen meer toegankelijk te
maken voor het toerisme. Dit stiefkind,
zooals het wel eens is genoemd, moet meer
op gelijken voet met de anderen kinderen
van het Zeeuwsche gezin behandeld wor
den.
De Provincie en de Zeeuwsch-Vlaainsche
tram hebben direct medewerking toegezegd
voor het in elkaar zetten van een weke-
lijkschen trip door het „Over-Jordaansche"
en het mogelijk gemaakt, dat een zeer ge
reduceerde prijs kon worden vastgesteld.
Voor een koopje kan men nu den geheelen
dag reizen en genieten. In denzelfden trant
In een donkeren hoek van de galerij liet
de markies halt houden. Tot dat oogenblik
had hij geen woord gesproken. Hij had ach
ter hen geloopen, soms naast hen gemar
cheerd, maar steeds had hij scherp rond
gekeken en eens was hij een eind achter
gebleven om te spieden of ze vervolgd wer
den.
De beide kurassiers hadden Edzke streng
bewaakt, Zijn handen waren op zijn rug
gebonden en elk van zijn bewakers had een
eind van het sterke zijden koord om zijn
pols gewonden. Even, toen de markies ach
ter gebleven was, had hij geprobeerd los te
komen, doch slechts één trek was noodig
en het dunne koord sneed scherp in zijn
polsen.
Een der mannen had toen gezegd: „Niet
doen, het zal u niets helpen", en ze waren
verder gegaan.
Het was van den gevangene meer een
willekeurige beweging geweest dan een be
sliste poging te ontvluchten. Zijn hoofd
bonsde geweldig, de groote inspanning bij
het verhoor om zijn hersenen helder te hou
den, had hem nog duizeliger gemaakt.
In den hoek van de galerij keek hij ver
wonderd om zich heen. Hier kon de hoofd
wacht niet zijn. Die zou toch wel bij den
commandant in het paleis „Die Kommisse"
zijn, waar hij had gehoord, dat Tilly ook
zijn kwartier zou nemen, zooals Wallen-
stein dat eenige jaren eerder ook had ge
daan.
„Vriend!", zei de markies tegen een der
kurassiers. „Je hebt je taak nauwgezet vol
bracht. Hier zijn twee gouden dukaten
maar je moet zwijgen en je zult ondervin
als bij de boottochten, die de provincie over
de Ooster-Schelde organiseert. Maar met
dit verschil, dat men de deelnemers nu ook
het achterland laat zien.
In Terneuzen aangekomen, stond de
autobus van de Zeeuwsch-Vlaamsche tram
al te wachten. Eerst werd langs de havens
gereden en toen over een binnenweg langs
Zaamslag naar Kloosterzande.
Hier werd gestopt. En terecht. Het oude,
keurige gerestaureede kerkgebouwtj(e der
Ned. Herv. Gemeente is een bezoek over
waard. De president-kerkvoogd, de heer
N e t e s o n die zoo bereidwillig is, elke
week de gasten rond te-leiden en in te lich
ten, vertelde ons, dat dit merkwaardig
kerkje, opgetrokken in zeer ouden stijl, oor
spronkelijk is geweest een kapel bij het
klooster te Zoute, waarvan reeds in 1232
gewag wordt gemaakt. We zijn hier in den
oudsten polder van Zeeuwsch-Vlaanderen,
want hier woonden de monniken, die de
eerste indijkers van polders waren. De ka
pel is ernstig beschadigd door de beelden
stormers, later afgebrand, in 1609 her
bouwd, in 1648 aan de Protestanten toege
wezen en in 1922'24 voortreffelijk ge
restaureerd.
Nadat de voorzitter van de plaatselijke
V.V.V. de gasten vriendelijk had verwel
komd en voor een kopje koffie had gezorgd,
werd doorgereden naar Hulst.
Er is bij de samenstelling van het pro
gramma voor gezorgd, dat men hier eeni-
gen tijd kan vertoeven. Er is hier veel te
zien. Weten vele Zeeuwen, van boven de
Wester-Schelde, wel, dat Hulst nog een
stad is, die op een kleine doorbraak voor
de tram na haar wallen ongeschonden
heeft bewaard, en haar poorten intact
hield?
Op het oude Stadhuis werden we harte
lijk begroet door wethouder E. T h
Lockefeer voorzitter van V.V.V
Deze sprak zijn blijdschap uit over het feit,
dat de officieele lichamen steeds meer het
nut, ook het economisch nut van het vreem
delingenverkeer gaan inzien. Een vereeni
ging voor V.V. is geen feestcommissie,
maar een werk-vereeniging.
Hulst wacht op de uitvoering van het
Perkpolderplan. Dan kunnen ook hier, als
de moderne veerbooten te Kruiningen en
aan den Perkpolder aan de kop kunnen la
den, groote toerauto's komen en zal men
b.v. van de Belgische kust komende, door
Walcheren, Zuid-Beveland en Oost
Zeeuwsch-Vlaanderen kunnen rijden. Ook
de heer Lockefeer bleek overtuigd te zijn
van het groote nut van de Provinciale V.
V.V. die het toeristenverkeer door geheel
Zetland kan bevorderen.
Hij deelde verder mede, dat het Stadhuis
waarschijnlijk binnen niet te langen tijd zal
worden gerestaureerd en zijn oorspronke
lijk karakter uit de 16e eeuw zal terug
krijgen.
We brachten nog een bezoek aan de
raadzaal met het groote schilderij van
Hulst in 1628, het archief, het aardige mu
seum en aan de trouwzaal (voormalige
rechtszaal) om dan naar de terecht gepre
zen en schitterend gelegen Willebrord kerk
te wandelen de trots van Hulst, gebouwd
van 12001534, zooals men weet tot voor
enkele jaren gedeeltelijk bij Roomsch-Ka-
tholieken en Ned. Hervormden in gebruik
en na de restauratie (1931'35) tot, ba
siliek verheven en uitsluitend voor den R.
K. eeredienst bestemd, terwijl de Ned. Her
vormde gemeente nu de beschikking heeft
over een keurig, nieuw kerkgebouw.
Nadat was geluncht, waarbij door de
heeren Lockefeller, mr. Moolenburgh en
burgemeester Truffino korte toespraken
werden gehouden werd de tocht voort
gezet naar Aksel, waar de weekmarkt een
gezellige drukte teweegbracht.
Burgemeester Blok bood hier namens
het gemeentebestuur de thee aan en deel
de mede, dat V.V.V. straks in het aan
bouw zijnde Raadhuis over een eigen lo
kaliteit zal kunnen beschikken, waarin
dan tevens oude kleederdrachten, enz.
zullen worden ondergebracht.
Via Sluiskil, Filippine (het ligt in de
bedoeling, dat de toeristen hier kun
nen uitstappen, om zich aan mos
seis of paling te goed te doen), IJzen-
dijke, Schoondijket, Oostburg' en Retran-
chement werd nu naar het Zwin, het ver
rukkelijke natuur-reservaat op dit Zuide
lijk punt van Nederland, gereden. We za
gen in de verte de villa van den Belgi
schen koning en het vliegveld, waar ook
de K.L.M.-vogels neerstrijken.
Het oponthoud kon hier maar even du
ren. Laatste pleisterplaats waren de Kad-
zandsche duinen, een ideaal vacantiever-
den dat zwijgen goud is. Als ik op je kan
rekenen, kun je met drie dagen bij den
waard van het Gothische Huis aan de Visch-
markt gratis een kan wijn bestellen en als
je fluistert: Ik ben de man, voor wien
hier goud gereed ligt zal hij je nog twee
gouden dukaten geven".
„Kapitein", antwoordde de dragonder,
„op zulke voorwaarden ben ik altijd tot uw
dienst, ja de geheele escouade, wat zeg ik,
het geheele regiment met de officieren in
begrepen. Ik houd mij aanbevolen. Onze
soldij wordt tegenwoordig zeer slecht be
taald".
„Bonjour Longuenez", zei hij tegen den
anderen dragonder. „Ik hoop tot weerziens".
Longuenez reikte hem de hand. „Misschien
haal ik je wel eens weer op. Kom maar
eens kijken in de Roode Lantaren, dan pak
ken we samen een borrel. Natuurlijk met
goedvinden van den kapitein", en hij keek
den markies verontschuldigend aan, niet
beseffend, dat in het donker de markies zijn
gelaatsuitdrukking niet kon zien.
De kurassier sloeg aan en verdween.
Toen maakte de markies het koord om
de polsen van den Franciscaner los, stak 't
koord weer in zijn zak, gaf hem de pistolen
en den dolk terug en zei: „U bent vrij, u
kunt gaan waar u wilt, maar ik hoop dat
ik nu bewezen heb, dat we vrienden kun
nen zjjn zonder eenig wantrouwen. Dit is
wachtmeester Longuenez, op wien u ver
trouwen kunt als op u zelf".
Edzke moest even nadenken voor hij al
les begrepp. Toen zei hij: „Markies ik ben
u zeer dankbaar. Ik begrijp nog niet alles.
Ik heb blijkbaar door den slag op mijn
Verkrijgbaar bij:
Electro Techn. Bureau
M. J. v. d. BERGE,
L, Vorststraat 48, Goes, Telefoon 375,
L, J. v. 't WESTENDE,
Gortstraat 21, Middelburg. Telefoon 387,
(Ingez. Med.)
blijf voor hen, die een rustige vacantie
verlangen. Hier wordt zooals de Kad-
zandsche burgemeester ons vertelde
streng gewaakt tegen ontsierende duin
bebouwing. Een uitbreidingsplan geeft aan
het bouwen nu leiding, en, naar ons
werd medegedeeld, is er reeds aardig ge
bouwd en bestaan er nog verschillende
toekomstplannen. Er is hier leven in de
bouwerij
Een uitstapje naar de Belgische bad
plaatsen is van hieruit gemakkelijk te
maken. Omgekeerd worden vanuit Bel
gië tochtjes hierheen ondernomen. Een
rijwielpad KnockeRetrancnementKad-
zandNieuwvlietGroedeBreskens zou
ideaal zijn en is dan ook geprojecteerd.
Voor wat Kadzand en Retranchement be
treft, is het klaar, althans de onderbaan,
maar de andere gemeenten zijn helaas
nog zoover niet.
Na een kort, maar gezellig oponthoud
in het Kadzandsche strandhotel werd het
laatste deel van den tocht ondernomen.
Te Breskens werd het gezelschap ontbon
den en namen we van de Zeeuwsch-Vla-
mingen afscheid.
We willen nog melden, dat de voorzit
ter van de Provinciale V.V.V, voor de
vriendelijke toespraken te Kloosterzande,
Huls't, Aksel en Kadzand heeft geant
woord met de verzekering, dat deze ver
eeniging gaarne de belangen van het toe
risme in deze streek zal bevorderen.
We hebben rijk kunnen genieten van
het schoons, dat deze vruchtbare land
bouwstreek biedt. Vele wege)n zijn ver
beterd, andere mogen nog wel een beurt
hebben.
Tijdens den proeftocht is wel gebleken
dat de tijd wat te beperkt was. Daardoor
konden we geen bezoek brengen aan Sas
van Gent en Sluis. Daarom zal de trip
zóó ingericht worden, dat men 's avonds
met een latere boot van Breskens zal kun
nen vertrekken, dan wij deden.
Wij juichen het zeer toe, dat men op
deze wijze in de gelegenheid gesteld wordt
voor een koopje Zeeuwsch-Vlaanderen te
bereizen en zichzelf (en eventueel ook
zijn logé's) een prettigen dag te bezorgen
Naar onze meening moet V.V.V. het
bij deze eene trip niet laten. Kan bv. ook
niet zoo'n regeling gemaakt worden, dat
de Zeeuwsch-Vlamingen voor eenzelfde
bedrag des Zaterdagsmorgens per boot
naar Vlissingen kunnen reizen, den dag
op Walcheren en Zuid-Beveland kunnen
doorbrengen, daar een autotocht kunnen
maken en diverse plaatsen bezoeken en
dan 's avonds weer huiswaarts kunnen
keeren per boot en per bus, die dan toch
van Breskens anders leeg terug rijdt?
Zoo zijn er wellicht nog wel meer mo
gelijkheden. Wij herhalen, wat wij in het
begin schreven: er is op dit gebied nog
veel te coördineeren. Laat men een voor
beeld nemen aan andere streken. Bv. aan
den Achterhoek, waar men een hotelplan
heeft, dat o.m. omvat: vrij vervoer op
alle buslijnen gedurende acht dagen, vol
ledig pension in een der aangesloten ho
tels, vrij entree rot alle strandbaden, mu
sea, enz. en een boottocht. Dien kant moet
het o.i. in Zeeland ook uit.
Provinciaal V.V.V. heeft nog veel te
doen!
Waterschappen.
Bij K.B. zijn benoemd:
a. tot dijkgraaf van den Stroodorpepolder
L. Th. Vogelaar, te Krabbendijke;
b. tot plaatsvervanger van 'den dijkgraaf
van den Stroodorpepolder, Th. A. Vogelaar,
te Krabbendijke;
c. tot dijkgraaf van den Wilhelminapol
der, A. Minderhoud, te Kattendijke.
hoofd en de groote inspanning tijdens het
verhoor mijn verstand nog niet bij elkaar,
doch dit is mij wel duidelijk, dat u mij ge
red heeft uit een leeuwenkuil. U heeft uw
rol uitstekend gespeeld. Ik heb het niet
begrepen. U kan verzekerd zijn van mijn
dankbaarheid.
De markies drukte Edzke de hand.
„Dankbaarheid bestaat niet tusschen vrien
den", antwoordde hij. „We zijn nu bondge-
nooten. Ik vraag je nu wie je eigenlijk
bent. En u bestaat niet meer voor ons".
„Ik ben luitenant Edzke de Vries van
generaal Saxon's ruiters in dienst van den
koning van Zweden. We zullen elkaar heel
wat te vertellen hebben, want het is nu
een voor twee en twee voor een, zooals men
meen ik in Frankrijk zegt".
„Dat treft gelukkig. Ik zag dadelijk aan
je oogen, dat je een soldaat bent. Je weet
trouwens al wie ik ben. Longuenez, je hebt
goed werk verricht en zie nu dat je het
spoor weer vindt van dien bleeken monnik.
Ik weet niet waar hij uithangt. Maar je
hebt hem gezien".
„Ik ken hem", antwoordde Longuenez,
„en ik zal hem volgen, mon capitaine, tot
aan het einde der wereld".
„Dat is veel te ver", zei de markies.
„Breng morgenavond verslag uit in het
Blauwe Paard, je weet waar. Zijn we er nog
niet dan wachten".
„En nu zullen we ons kwartier opzoeken
en morgen deze sTad verlaten. Je moet die
pij afdoen en die sandalen door schoenen
vervangen."
„Ik zou gaarne een uurtje hebben om
dat in orde te brengen", opperde Edzke. „Ik
DE KLEPPERMARSCH.
Gisterenavond hebben wij een uurtje
vertoefd in het gymnastieklokaal aan de
Groenmarkt waar onder leiding van den
heer Chr. J. Mazure enkele honderden
ouderen en vooral jongeren samen waren
gekomen voor het jnstudeeren van de
Kleppermarsch begeleid door piano.
Het resultaat is reeds zeer goed, maar
het zou nog rustiger tusschen de opeen
volgende herhalingen van den marsch
zijn als de heer Mazure medewerking on
dervond van een grooter aantal leerkrach
ten, die al of niet zelf mede klepperende,
bereid waren hem te helpen bij het orde
houden onder de woelige jeugd. Dit ook
al toonde de heer Mazure dat zijn oogen
overal gaan, "toen hij een jongen, die zich
ook onder de muziek niet rustig kon
houden, buiten de deur wees.
Er zullen zeker onder alle categoriën
van onderwijskrachten nog wel personen
zijn die al of niet met de onder hen lee-
renae jeugd een volgende maal mede wil
len komen repeteeren.
Het deed ons bij deze repetitie terdg
denken aan ruim 30 jaar geleden toen
wij ze medemaakten, geleid door den
componist van den marsch, wijlen den
heer Jan Morks.
Het kantoor van het Burgerlijk
Armbestuur.
Het burgerlijk armbestuur had reeds
lang behoefte aan een veilige en brand
vrije bergplaats voor boeken en geld. Hier
in is thans op afdoende wijze voorzien door
den bouw van een kluis op het plaatsje
naast het kantoor en door een zware deur
toegankelijk van uit dat kantoor.
Men heeft van deze gelegenheid gebruik
gemaakt om het aanzien van het kan
toor inwendig ook een goede beurt te ge
ven en wat te moderniseeren.
MOTORRIJDER GESLIPT.
Op den Singel, ter hoogte van de Lamp-
si nsstraat is de motorrijder V. uit Koude-
kerke, met zijn motor geslipt over de
daar ter plaatse liggende rail. V. ver
loor de macht over zijn stuur, raakte
eerst nog een wielrijder die gelukkig on
gedeerd bleef, en sloeg toen tegen het
wegdek, waar hij bewusteloos bleef liggen.
Het slachtoffer werd naar het St. Joseph
ziekenhuis overgebracht en aldaar ter
verpleging opgenomen. Naar wij vernemen
was heden zijn toestand bevredigend.
E'OMBURG. Aankomen vliegen een post
duif gemerkt NEHU 37 x 17778 links,
Q B 23 x 730 rechts. Adres J. Passenier
E 105.
Bij den gemeenteveldwachter zijn in
lichtingen te bekomen omtrent een aange
troffen heerenrijwiel, zwart gelakt, merk
F.N., voorzien van kettingkast, lantaarn
en dynamo.
Dinsdagmiddag om 2 uur is het stof
felijk overschot van mej. M. A. van der
Harst alhier begraven. Een gro'ot aantal
bloemstukken dekte de baar, terwijl veel
personen, vooral uit de naaste omgeving
der overledene, aanwezig waren. Aan het
graf is niet gesproken. Dokter van der
Harst, de vroegere arts van Koudekerke,
dankte als broer van de overledene na
mens de familie voor de belangstelling.
HANSWEERD. De stoomboot Schelde
kreeg op de reis machineschade. De boot
„Stad Zieriksef' heeft hem op sleep
touw genomen en hier in de haven bin
nengesleept, alwaar men later de schade
met eigen middelen heeft kunnen herstel
len.
zal je dan bij de Lieve Vrouwenkerk weer
ontmoeten".
„Is dat beslist noodig?"
„Ja markies. Het kan niet anders".
„Dan gaan we samen zoo ver".
Ze liepen door de Smedenstraat, voorbij
de kerk en kwamen aan een armoedig
straatje, dat uitliep op een zandpad.
„Hier moet ik wezen", zei Edzke.
„Ik zal de wacht houden", besloot zijn
nieuwe vriend en ging zitten op den wortel
van een ouden boom. „Hier kan niemand
me zien".
„Neem een van mijn pistolen, je kunt
nooit weten", meende Edzke. De ander nam
het pistool aan. „Klein model, je kunt ze in
je broekzak steken, „Ze schieten zuiver
en ketsen niet. Een uitvinding van een
vriend van mij. Ik zal een paar voor je be
stellen".
Met een handdruk namen ze afscheid.
Edzke liep het zandpad af. Er was juist
voldoende licht om den weg te vinden. Hij
kwam over een houten bruggetje en stond
spoedig voor de poort van den tuin, klom
over den muur, keek zorgvuldig of ook
iemand hem bespiedde en liet zich vallen.
Hij sloop door het park, voelde aan de
deur van de bibliotheek. Het geluk diende
hem, ze was niet gesloten. Hij deed zijn
sandalen uit, liep door de gang die niet ver
licht was, de beide trappen op. Het huis
scheen uitgestorven.
Hij luisterde scherp, maar geen enkel ge
luid drong tot hem door.
(Wordt vervolgd.)
(Ingez. Med.)
EEN BON
GESCHENKEN
