R
Gr
KRONIEK van den DAG.
ZEELAND.
SPORT.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN MAANDAG 11 JUU 1938. No. 16».
Modern
ng, vrije
mrg. Te
M'burg'.
LRS, in
zijden
ieuwste
:ns en
luiers.
M'burg.
ÏNNEN
IN GEHEIMEN DIENST.
MIDDELBURG.
WALCHEREN.
ZUIDBEVELAND
ZEEUWSCH-VLAANDEREN W.D.
WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN—
WALCHEREN 2—9.
(Ingez. Med.)
DE ENGELSCHMAN DEANE WINT
DEN KANAAL WEDSTRIJD.
en 56
ereduc.
preken,
it, Tel.
Ongeduldig Italië.
Zooals wy Zaterdag in het kort meldden,
heeft de bekende Italiaansche journalist
Gayda, die gemeenlijk als spreektrompet
van Mussolini dienst doet, twijfel aan den
dag gelegd over de verwezenlijking van
het plan tot terugtrekking der vrijwilli
gers uit Spanje. Gayda verwacht, dat de
Spaansche regeering, te Barcelona zetelend,
allerlei moeilijkheden zal opwerpen; en
dat zekere linksche machten in Frankrijk
aan het saboteeren zullen gaan.
Naar aanleiding hiervan publiceerde Za
terdag de Romeinsche correspondent van
het Engelsche blad de „Times" een beschou
wing, waarin hij uiteenzet, dat blijkbaar een
nieuwe periode van storm en druk in de,
internationale betrekkingen te verwachten
is. Blijkbaar, aldus de correspondent, heeft
de onmogelijkheid voor de Engelsche regee
ring om te treden in de Italiaansche wensch
van een spoedige ratificatie van de En-
gelsch-Italiaansche overeenkomst te Rome
het wantrouwen doen herleven, dat de
krachten in Engeland, welke vijandig zijn
aan een regeling, te sterk blijken voor
Chamberlain en dat de overeenkomst in be
paalde Britsche geesten was ontworpen als
een ander middel om Italië rustig te hou
den, totdat Engeland sterk genoeg zal zijn
om het te overheerschen.
Deze opvatting is ongetwijfeld ook ver
antwoordelijk geweest voor de buitengewo
ne bitterheid in Mussolini's aanval op de
„demo-plutocratieën" van de dorschmachi-
ne te Aprilia. De fascistische pers heeft zoo
wel den toon als de zinsnede van den Duce
overgenomen en de vorige week zich ver
lustigd in een aantal ongemotiveerde aan
vallen in dezen geest, welke bijna doen den
ken aan die uit den tijd der sancties. Mus
solini's stormtroepen in de pers schijnen
niet te beseffen, dat de verkettering van de
democratie als zoodanig, vooral wanneer
een formule wordt gebezigd, welke zoo pre
cies zoowel rechter- als linkerzijde omvat,
in staat is eiken Engelschman te ergeren
en daarmee het aantal lieden in Engeland,
dat critisch tegenover Italië staat, te ver
meerderen.
Wel moet gezegd worden, dat deze aan
vallen meestal in hoofdzaak tegen Frankrijk
gericht zijn, maar hun uitwerking daar
moet hetzelfde zijn als in Engeland, n.l. de
zaken moeilijker te maken voor de voor
standers van Italië en de tegenstanders te
versterken. In ieder geval maakt het po
gingen voor een hervatting van de Franseh-
Italiaansche onderhandelingen des te moei
lijker. In deze stemming zullen de Italianen
waarschijnlijk uiterst gevoelig zijn, zelfs
voor critiek van hen, die het wel met hen
meenen, laat staan voor de aanvallen van
hun tegenstanders. Dit alles werkt niet
mede voor het scheppen van een gunstige
atmosfeer ter vergemakkelijking van de
ontruiming van Spanje door de vreemde
vrijwilligers, waarbij tal van twistpunten
zullen moeten rijzen.
De Times zegt dan verder, dat men te
Londen het Italiaansche standpunt uitste
kend begrijpt en dat niemand het uitstel
dieper betreurt dan de Engelsche regeering,
doch dat de redenen ervoor liggen in de ter
men van de overeenkomst zelf en in de
voorwaarden, waaronder Chamberlain de
verantwoordelijkheid voor de onderhande
lingen op zich heeft genomen.
De Times is niettemin van oordeel, dat
het Italiaansche standpunt sterk is. Terecht
of ten onrechte was men bij de onderteeke-
ning te Rome onder den indruk, dat een
regeling in Spanje voor de deur stond en
wel door middel van een overwinning van
Franco. Toen daarop echter de regeerings-
troepen een nieuwe kracht ontwikkelden,
ongetwijfeld versterkt door verhoogde toe
voeren van modern oorlogstuig over de Py
reneeën, kreeg Italië ook weer terecht of
ten onrechte het gevoel, dat het zich de
handen had gebonden met de belofte geen
versterkingen naar Spanje te zenden en
dat men hiervan gebruik had gemaakt om
de andere partij te versterken. Daarbij
komt, dat Italië eerlijk de verplichtingen,
welke het rechtstreeks op zich had geno
men, heeft uitgevoerd. De garnizoenen in
Libye zijn verminderd, de propaganda-uit-
zendingen in het Arabisch door de radio zijn
opgehouden en de samenwerking in de Mid-
dellandsche Zee is nauwer geworden. Te
Londen waardeert men dit zeer en bestaat
natuurlijk niet de minste wensch om pro
fijt te trekken van de spoedige vervulling
door Italië van zoo'n groot deel van de
overeenkomst.
Engeland heeft eveneens zijn onmiddel
lijke verplichting tot opheldering van de
Historische Avonturenroman.
Door G. P. BAKKER.
29).
Toen de wijn gekomen was, sprak hij:
„Op onze kennismaking. Santé".
Ze klonken en Edzke beantwoordde den
heildronk met het Nederlandsche „Gezond
heid". Waarom wist hij niet. Het woord
viel hem uit den mond.
De markies keek hem aan. „Ik begrijp
het", zei hij. „Ik spreek Hollandsch. Ik heb
een paar jaren gediend onder uw prins
Frederik Hendrik".
De ander lachte. „En als ik nu zeg, dat
ik onder hem dienst wil nemen. Er dienen
meer Fransche edelen in zijn legers".
Broeder Ricardo kreeg wantrouwen.
„Monsieur le marquis", zei hij en hief zijn
glas op. „Om afscheid te nemen, mijn
plichten roepen mij elders".
„Blijft u gerust zitten", zei de ander.
„Ik ben even als u protestant".
„Ik heb gevochten op de wallen van la
Rochelle, de laatste vesting, die door den
kardinaal de Richelieu op de Hugenoten
werd veroverd. En nu ben ik hier met aan
bevelingsbrieven voor Zijne Majesteit den
koning van Zweden van den kardinaal".
„En de kardinaal is de wreedste vervol
ger der Hugenoten in Frankrijk."
„Hij heeft ze uitgeroeid. En toch helpt
hij den koning van Zweden tegen de ka
tholieken. Hoogere politiek. Ik had bij de
verdediging van la Rochelle nog al flink
positie van de staten-leden van den Vol
kenbond ten aanzien van de erkenning van
het Italiaansche rijk in Abessynië ten uit
voer gebracht. Het is echter een axioma
geweest van de jongste Britsche politiek,
dat de feitelijke erkenning alleen kan ge
schieden als onderdeel van een algemeene
politiek van verzoening. Deze voorwaarde
is vrijwel gelijk komen te staan met de
voorwaarde van een verbetering van den
toestand in Spanje. De Engelsche regeering
kan zich niet machteloos maken door van
deze voorwaarde afstand te doen. Gezien
echter de wijziging van omstandigheden,
welke besloten ligt in het verhoogde verzet
van de republiljeinsche strijdkrachten in den
burgeroorlog en de toenmaals onverwach
te, maar thans waarschijnlijke verlenging
van den oorlog met vele maanden, mag
men vrijwel aannemen, dat de Britsche re
geering geen onredelijke interpretatie zal
geven van de woorden „een regeling in
Spanje", welke Chamberlain zoo verstandig
is geweest indertijd niet nader te willen
definieeren. Een aanmerkelijke terugtrek
king van hulptroepen aan beide kanten,
vergezeld van enkele andere punten van
het Britsche plan, zou b.v. kunnen worden
uitgelegd als een regeling tusschen de lan
den van niet-inmenging inzake Spanje.
Maar dat zou stellig het minimum zijn,
want zonder dat zou de zinsnede „een re
geling in .Spanje" alle beteekenis verliezen.
Rijksweg op Sint-Filipsland.
Met ingang van 17 Juli zal het gedeelte
van den weg Oudenbosch-Sint-Filipsland
ZijpeZieriksee, gelegen op Sint-Filips
land tusschen den Oostdijk en de tramweg
haven in den Willempolder bestemd wor
den tot openbaren weg.
De weg zal voorrangsweg zijn en gesloten
zijn voor het verkeer met rij- en voertui
gen, geen motorrijtuigen of rijwielen zijnde,
en voor rij- en trekdieren en vee.
Jubileum J. Sonius.
Op het station alhier had men Zaterdag
j.l. den kalender één dag vooruit gezet,
want toen werd één dag te vroeg of
ficieel het feit herdacht, dat de heer J. Si-
nius 25 jaar geleden in dienst van de spoor
wegen trad.
Het bleek, dat de jubilaris een bij chef
en kameraden zeer gezien persoon is. Om
streeks 10 uur met z'n echtgenoote door
een paar collega's, per auto van huis ge
haald, werd de jubilaris ontvangen op het
met bloemen versierde stationsbureau.
Onder aanbieding van een geschenk en
oorkonde namens de directie N.S. werd de
jubilaris hartelijk toegesproken door den
stationschef, den heer Thewissen, die daar
bij ook eigen waardeering voor de dienst
verrichting van den jubileerende beambte
naar voren bracht. Spreker bracht tevens
de vriendschappelijke gevoelens van het ge-
heele personeel jegens den heer Sonius en
diens echtgenoote tot uiting en bood als
stoffelijk bewijs daarvan aan mevr. Sonius
een bloemenmand aan en aan den jubilaris
zelf een fraaien ruststoel.
Onder het aanbieden van een prachtige
bloemenmand werd nog gecomplimenteerd
door een der ambtenaren van de fa. Van
Gend Loos namens de directie, terwijl
een ander ambtenaar nog namens de vak
organisatie waarvan de heer Sonius een
trouw lid is, de beste wenschen vertolkte.
Des middags had er ten huize van den ju
bilaris een druk bezochte receptie plaats,
waarvan velen gebruik maakten.
MARIE A. v. d. HARST, f
DOMBURG. Alhier is Zaterdag in den
ouderdom van 76 jaar overleden mej. Ma
rie A. van der Harst bij zeer velen bekend
als een bekwaam schilderes.
Mej. Van der Harst vestigde zich hier of
liever in de onmiddellijke nabijheid van
Domburg in 1912. Haar vriendelijke woning
„Mijn Thuis" is gelegen in 't Villapark, ge
meente Oostkapelle, dat tegen Domburg
aangrenst.
In den zomer exposeerde zij geregeld,
het zij alleen, dan wel met den heer J.
Frater, in haar woning en haar expositie's
werden door velen, inzonderheid door bad
gasten, bezocht. Ook zond zij zeer dikwijls
in op andere tentoonstellingen. Mej. v. d.
Harst legde zichzelf steeds toe op een be
paald motief dat telkens na eenigen tijd
werd verwisseld. Zoo denken we aan haar
bloemen-motief, later haar doode vogels en
van mij afgeslagen, maar toen de stad in
vlammen opging, werd ik bewusteloos ge
vangen genomen en wat zei de kardinaal?"
„Nu?" vroeg Edzke die van het verhaal
genoot.
„Markies. Waarom hier mijn vijand te
zijn en tegen mij samen te spannen. Ga
naar Duitschland, vecht daar aan de zijde
der protestanten tegen de Habsburgers. Te
gen keizer Ferdinand van Oostenrijk en te
gen den Spaanschen koning. Dan vecht gij
voor uw vaderland en voor uw geloof".
Edzke dacht: „Hij spreekt de waarheid".
Hij had reeds eerder gehoord dat de kar
dinaal de Richelieu den Zweedschen koning
jaarlijks met geld steunde.
„A propos", zei de markies. „Heeft u op
die twee daar gelet?"
„Zeker", zei Edzke.
„Heeft u iets verstaan?"
„Een paar woorden."
„Ze spraken Spaansch, waren dus zeker
niet beluisterd te kunnen worden. Ik dacht
aan den dood van prins Willem van Oranje,
den schoonzoon van den admiraal de Co-
ligny. En aan den moord op onzen koning
Hendrik IV, mijn landgenoot. Ik verstond
ook een paar woorden. Toevallig spreek ik
wat Spaansch.
„Die monnik heeft het uiterlijk van een
koningsmoordenaar.
„Maar nu ga ik u verlaten. Misschien dat
onze wegen zich spoedig weer kruisen".
Luid klonk zijn stem. „De dienst wacht
mij".
„Ik begrijp niets van dien vreemden
haar stukken uit het door haar zoo geliefde
Brugge, terwijl zij weer la£er het padde
stoel-motief bezigde. In haar stukken liet
zij vooral het zachte en teedere van haar
model tot uitdrukking komen wat juist aan
haar werk een zekere bekoring gaf.
RITTEM. Het bestuur der Oranjever-
eeniging „Oranje Boven" heeft het besluit
genomen om het veertigjarig jubileum der
Koningin in de gemeente te vieren op
Woensdag 14 September. De feestelijkheden
zullen bestaan in muziek, volksspelen, ring-
rijderij op fietsen, optocht met versierde
fietsen en des avonds een lichtstoet. Daar
de kas der Oranjevereeniging niet toerei-'
kend is, zal aan de ingezetenen geldelijken
bijstand worden gevraagd.
ELLEWOUDSDIJK. Donderdagavond
werd door de mondorgelclub „Scheldegalm"
alhier voor de villa „Zorgvliet" een sere
nade gebracht aan de familie Van Hattum.
Van het balcon bedankte mevrouw van
Hattum persoonlijk voor deze hulde, met
een door haar zelf gemaakt gedichtje.
KRUININGEN. Zondagmorgen raakte de
spoorwegwerker, K. met zijn hand bekneld
in een signaal. Het duurde een heel poosje
voor de man bevrijd was. Zijn hand was ge
heel plat geknepen, maar toch bleek er
niets gebroken.
De dokter van Kruiningen heeft hem ver
bonden.
NISSE. Vrijdagavond j.l. werd door de
zangvereeniging „Con Nelo" alhier op de
muziektent op het dorpsplein een zanguit
voering gegeven.
RAAD VAN NISSE.
NISSE. Zaterdag vergaderde de Raad,
onder voorzitterschap van burgemeester A.
van der Poest Clement. Afwezig de heeren
Joos Mol en Chr. Almekinders.
De voorz. deelde mede, dat door den
Raad der gemeente Heinkenszand met in
gang van 1 Januari 1939 als opvolger van
den heer A. Risseeuw, als keuringsveearts
is benoemd de heer J. Boudeling, dierenarts
te 's Heer Arendskerke, dat de levering
van steenslag is opgedragen aan den heer
J. de Dreu te Goes voor den prijs van 4.15
per ton franco op den wal te Hoedekens-
kerke. Een nieuwe schoolgeldverordening
werd met algemeene stemmen vastgesteld.
Besloten werd de overeenkomst aan te gaan
met het destructiebedrijf „Gekro" te Over-
schie inzake vernietiging van niet voor de
consumptie geschikt vleesch. Besloten werd
voor 3000 deel te nemen in de waarbor-
gingsregeling van de Frauderisico onderlin
ge der Vereeniging van Nederlandsche Ge
meenten. De gemeenterekening van 1937
werd den Raad aangeboden. Ontvangsten
22.146, uitgaven 21.979, goed slot 167.
AARDENBURG. Het comité dat èn bij
het huwelijk van H. K. H. Prinses Julia
na èn bij de geboorte van Prinses Bea
trix de Oranjefeesten organiseerde, heeft
korten tijd geleden huis aan huis een cir
culaire laten bezorgen, waarin het voor
nemen te kennen gegeven werd ook in
Aardenburg een Oranjevereeniging op te
richten. Het damescomité, dat antwoord
op deze circulaire bij de bevolking kwam
ophalen smaakte het genoegen 237 leden
te mogen boeken. De minimum-contribu
tie is bepaald op 25 cent.
Vrijdag heeft het voorloopig comité de
leden tot een vergadering opgeroepen.
Als punt op de agenda stond o.a. ook
bespreking van het feest ter gelegenheid
van het 40-jarig jubileum van H. M. de
Koningin op 6 September a.s. De voor
zitter, de heer C. M. van den Broecke,
deed voorlezing van het ontworpen regle
ment, hetwelk door de vergadering goed
gekeurd werd.
Daar het Oranjecomité in zijn geheel
afgetreden was, moest een nieuw bestuur
gekozen worden, met als uitslag dat alle
leden herkozen werden: C. M. van den
Broecke, voorzitter; A. C. Catsman, secre
taris; L. Haverland, penningmeester; de
dames M. Blondeel, N. Kouwe en J. de
Rijcke, benevens de heeren F. Sam, W.
Jansen en P. Beun-Herman.
Bij de bespreking der a.s. feesten wel
den voorstellen gedaan tot het houden
van een reclame-optocht, volksspelen, rij-
dansen, étalagewedstrijd, muziek en zang.
Voor het feest is ruim 100 beschik
baar. Wil op 6 September het jubileum
feest niet achterstaan bij de beide vori
ge Oranjefeesten, dan zal de burgerij zelf
moeten trachten op een of andere wijze
spontaan hare medewerking te verleenen,
om ook dit feest weer te doen slagen.
snoeshaan", luidde het oordeel van den jon
gen luitenant. „Hij draagt het hart op de
tong. Maar is hij te vertrouwen? Hij weet
precies wat ze zeggen in de katnolieke
kerk. Nu hij weg is, is ook mijn vertrouwen
in den man geschokt. Maar zeker zal ik
die twee moeten volgen."
Hij schonk zich nog eens in uit de kruik,
die nog niet leeg was.
De markies had gelijk; die bleeke dwe
per kon een koningsmoordenaar worden,
die ander de verleider zijn.
Juist stond de heer in 't zwart op, nam
afscheid. Hij liep bü Edzke langs, en zei:
„Dominus vobiscum", met klem elke let
tergreep uitsprekend. De valsche Francis
caner boog.
Eindelijk ging ook de monnik heen.
Edzke volgde hem op behoorlijken afstand.
Hij liep over het Martiniplein, den Hoo-
gen Weg, de Lichtengracht. Toen ver
dween de man in een nauw straatje. Lang
zaam en voorzichtig volgde Edzke. Hij
kwam voorbij een poort. Boem. Hij voelde
een zwaren slag op zijn hoofd, wankelde
viel en verloor het bewustzijn.
HOOFDSTUK XX.
Toen de Franciscaner tot bewustzijn
kwam, lag hij op een bank in een donker
vertrek. Hij voelde nog het bonsen op zijn
hoofd. Moeilijk stond hij op, keek om zich
heen, slechts door een hoog raam scheen
eenig licht. Hij sleurde de bank voor het
venster, maar hij zag slechts flauw door de
tralies een binnenplaats, omringd door
VOETBAL.
De grootste attractie wasVan
Male.
Het West Zeeuwsch Vlaamsche elftal
heeft gisteren te Breskens een groote ne
derlaag geleden tegen het Walchersche elf
tal. De cijfers duiden er reeds op, dat 't een
eenzijdige wedstrijd was. Dit wil nog geens
zins zeggen, dat het tevens een saaie ver
tooning was. Integendeel, men heeft van
het spel van de Walchersche combinatie
zeker kunnen genieten. Vooral de voorhoe
de speelde een aardige partij.
Het West Zeeuwsch Vlaamsch elftal is
ons niet meegevallen. Het begin was niet
onaardig en voor rust, toen de Zeeuwsch
Vlamingen den wind mede hadden werd er
zoo nu en dan, en in hoofdzaak door de
backs, wel goed werk gedaan, doch in de
tweede helft kwamen de spelers uit West-
Zeeuwsch Vlaanderen er niet meer aan te
pas. Zij werden toen geheel overspeeld. Nu
vergete men niet, dat hier derdeklassers
tegenover tweede klassers stonden. Dit is
een niet onbelangrijke factor bij de beoor
deeling.
Ook dit in oogenschouw genomen is ons
het West Zeeuwsch Vlaamsche elftal toch
niet meegevallen. Verband zat er niet in
deze ploeg. Zoo onbegrijpelijk is dit echter
niet, want elf spelers uit verschillende ver-
eenigingen kunnen maar niet direct in één
wedstrijd een sluitend elftal vormen, al zijn
de spelers individueel dan nog zoo goed on
derlegd. Snelheid, vlug reageeren, plaatsen
van den bal en het zich vrijspelen evenwel,
waren toch beduidend minder verzorgd dan
bij de Walchersche spelers. Keeper Thomaes
heeft goede en minder goede dingen ge
daan. Enkele punten leken niet onhoud
baar. Brakman scheen ons nog de beste
speler van dit elftal, al had hij na rust
niet veel vat meer op het vlugge spel der
Walchersche voorhoede. Riteco was voor
rust veel beter dan daarna. De middenlinie
Kornelis, Visser en Neufeglise was de groot
ste teleurstelling. In de voorhoede heeft
Hesseling niet veel kunnen uitvoeren. De
linkervleugel de Smet-de Ruyscher was nog
het minst slecht.
De tegenstand welke dit elftal, in 't bij
zonder na rust bood, was zwak. Daardoor
waren de Walchersche spelers in staat een
snel en overrompelend spel ten beste te ge
ven en konden zij ook steeds het initiatief
behouden .In het Walchersche elftal waren
Adriaanse en Gillisse vervangen moeten
worden. Van Vlaanderen stond nu in doel,
terwijl Janisse midvoor en Neufeglise
rechtsbinnen speelde.
Van Vlaanderen heeft weinig te doen ge
had. Hertogs en Kodde speelden niet kwaad
doch zij hadden het niet moeilijk. De mid
denlinie, Burgerhof, Torenvliet en van
Poelje, heeft uitstekend gespeeld. Welk 'n
verschil vormde deze linie met die uit het
W. Zeeuwsch Vlaamsch elftal. Torenvliet
beheerschte het middenveld volkomen en
voedde, evenals de twee halfspelers, zijn
voorhoede uitstekend. In deze voorhoede
speelde Janisse een prachtige partij. Hij
was de beste speler van het veld, schoot
veel en goed en opende het spel naar be-
hooren. Merk viel ons tegen en ook Neufe
glise was een teleurstelling op de rechts
binnenplaats. Hij werkte wel hard, doch
men kon zien dat dit zijn plaats niet is.
Blok en de Smit voldeden goed. Vooral
in de tweede helft was deze linkervleugel
zeer actief. Het combineeren lukte soms
wonderwel.
West Zeeuwsch Vlaanderen nam na 5 min
spelen door de Smet de leiding (10).
Spoedig had Janisse den gelijkmaker ge
scoord. Voor rust brachten Janisse, in sa-
werking met Neufeglise, en Smit den stand
op 13. In de tweede helft scoorden eerst
Janisse en Blok, waarna de Baare den ach
terstand verkleinde tot 25. Daarna voer
den Blok (2x), Neufeglise en Smit den
stand geleidelijk op tot 29.
De wedstrijd heeft zeker niet teleurge
steld. Vooral niet door het spel der Wal
chersche combinatie. De grootste attractie
was evenwel, dat de doelverdediger van
het Nederlandsche elftal, Van Male, den
wedstrijd bijwoonde. Van Male, West
Zeeuwsch Vlaming van geboorte, had een
tijdelijk verblijf in zijn geboortestreek be
nut om dezen wedstrijd bij te wonen. De
Breskensche jeugd vond dit natuurlijk ge
weldig en voor haar was het bezoek van
Van Male, merkbaar het hoogtepunt.
hooge muren. Hij voelde langs de wanden
van zijn cel, doch nergens vond hij een uit
weg. Er was een ijzeren deur, zoo stevig
gesloten, dat er aan ontkomen r iet te den
ken viel. Moedeloos ging hij weer op de
bank liggen.
Edzke trachtte zich te herinneren, hoe
hij daar gekomen was. Hij herinnerde zich
den brief van Lut, zijn vermomming als
Franciscaner, de wandeling over den Bree-
den Weg, den raadskelder. Daarna den
Franschen edelman en het volgen van den
bleeken monnik.
„Zou Greta hem in een hinderlaag heb
ben gelokt? Een briefje aan hem van Lut
hebben onderschept en hem hebben ver
kocht aan dien Franschman, die door een
sprookje van een aanslag op het leven van
den Zweedschen koning, hem de aanwij
zing gegeven had den monnik met dat
dwepersgezicht te volgen?"
Maar dat was onmogelijk. Greta had
hem niet verraden. Daarop zou hij zijn
leven willen verwedden. Er kwam een spot
lachje om zijn lippen.
Zijn leven! Dat was op dit oogenblik
geen duit waard. Onwillekeurig voelde hij
onder zijn pij in zijn broekzakken. De pisto
len waren er nog en zelfs zijn beurs. Ze
hadden hem dus niet aan den lijve onder
zocht. Hij lachte zacht. Die stommelingen.
Hij zou zijn leven duur verkoopen. Vier
schoten en zijn dolk. Afwachten en zich sla
pend houden. Hij dacht aan Greta. Hij zag
weer haar lief gezicht, haar trouwe blau
we oogen. „Dwaas", mompelde hij. „Beken
Is het onooglijk, door bruine en zwarte vlekken en
gele, aangeslagen tanden Of heeft het een gezonde,
frissche vleesehkleur en zijn de tanden helder wit,
dank zij het dageliiksch gebruik van
In bussen van 50 en 90 ct. bij apoth. en drog.
Zwemmen.
Het was een teleurstelling, dat Zaterdag
morgen besloten moest worden den 8sten
internationalen Scheldebekerzwemwedstrijd
niet door te laten gaan,' in verband met de
ongunstige weersomstandigheden. Deze
wedstrijd, welke slechts eenmaal per jaar
kan plaats hebben, is altijd een hoogtepunt
in het Zeeuwsche zwemleven. Men had de
mogelijkheid van een niet doorgaan evenwel
onder oogen gezien. Er zou een wedstrijd
door het kanaal van Walcheren voor in de
plaats komen. Zaterdagmorgen moest daar
toe besloten worden. Behalve mej. T. de
Jong uit Vlissingen, die door ziekte niet
kon meezwemmen; hebben alle zwemsters
en zwemmers die voor den Scheldebeker
hadden ingeschreven, aan dezen kanaal
wedstrijd deelgenomen.
Natuurlijk is er een groot verschil in het
zwemmen over de Schelde of in het kanaal
van Middelburg naar Vlissingen. De tocht
over de Schelde vergt veel meer van een
zwemmer en geeft voor de deelnemers of
deelneemsters die het traject volbrengen
ook meer voldoening. Toch zijn er bü een
kanaalwedstrijd ook nog wel voordeelen op
te noemen. Het belangrijkste is o.i. dat het
publiek van begin tot einde den wedstrijd
goed kan volgen. Als propaganda voor de
zwemsport is een wedstrijd door het kanaal
van evenveel, zoo niet meer, waarde dan 'n
wedstrijd over de Schelde. De groote be
langstelling zoowel bij den start te Middel
burg als bij de eindstreep te Vlissingen en
ook de zeer velen die den wedstrijd langs
het jaagpad hebben gevolgd, bewezen dat
er in onze provincie nog wel degelijk groote
interesse bestaat voor goede zwemwedstrij
den.
De Engelsche zwemmer C. T. Deane die
in 1936 en 1937 den Scheldebeker nëeTt ge
wonnen vormde ook in dezen kanaalwed
strijd een klasse apart. Niet alleen een
snel, doch ook een uiterst tactisch zwem
mer is deze kleine Engelschman. De tweede
Engelschman, Potts, viel niet zoo op, al
werd hij goede vierd. Uitstekend heeft me
vrouw R. Arsbergen-Olsen gezwommen.
Wat een prachtige, soepele crawl slaat deze
zwemster. Technisch was dit fraai werk.
Ook mej. Jenny Kastein demonstreerde
een prachtige schoolslag.
De start had te ongeveer kwart over
twee plaats bij de Winterstraat te Mid
delburg. Reeds direct zette Deane er een
flinke spurt in en nam hij de leiding. Toen
er een half uur gezwommen was lag Dea
ne zeker 200 meter voor op Versluys uit
Bergen op Zoom welke laatste op eenige
meters gevolgd werd door mevr. Arsber-
genOlsen en Potts. Deze twee zwommen
gelijk op. Een 10 meter daarachter lag
Stender. Met flink onderling verschil volg
den dan Vos, Wagenaar en Arts, die ge
lijk lagen, mej. Kastein en voorts mej.
v. d. Fnde en Boomsma. Op de laatste
plaats, ruim 600 meter achter Deane, den
leider, volgde de Middelburger Bouwense.
Laatstgenoemde heeft nog een hachelijk
moment beleefd. Tusschen Middelburg en
de Abeele kreeg hij kramp en zonk naar
het maar. Mariska is vergeten. Je hebt
Greta lief". Weer overviel hem een duize
ling en soezend sliep hij in.
Hy werd wakker doordat de deur ge
opend werd en het licht van een lantaren
op zijn gezicht viel. Hij hield zijq-, oogen ge
sloten. Hij hoorde een stem zeggen: „Nog
niet bij". Hij voelde een natten doek op
zijn gelaat en opende de oogen. Vier man
nen in het zwart stonden bü de bank. Hü
kreeg een duw. „Sta op en ga mee", sprak
een ruwe stem. „Je zult nog tijd genoeg*
hebben om te slapen". Hij keek in het
wreede gelaat van den spreker en dacht:
„De eeuwige slaap eerst voor jou. Jij hebt
eerlijk het eerste' schot verdiend", en weer
sloot hü de oogen. Ze tilden hem op. Hü
deed alsof hij nauwelijks op zijn voeten kon
staan. De vier mannen namen hem in hun
midden en brachten hem door een breede
gang naar een vrij groote zaal, die flak
kerend verlicht was door fakkels in ringen
aan de muren gestoken.
Aan het einde der zaal zaten aan een
tafel vier mannen. Ze droegen lange zwar
te mantels en hun hoofden waren in
zwarte kappen gestoken, zoodat alleen de
oogen zichtbaar waren.
De vier wachters gingen om hem heen
staan, zoodat hij in het middelpunt van een
vierhoek stond. De oogen der rechters za
gen hem door de gaten in de maskers on
derzoekend aan, strak als kattenoogen.
(Wordt vervolgd.)
