DOUWE EGBERTS
KRONIEK vaa dm DAG.
ZEELAND.
TWEEDE BUD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCUE MiDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN DINSDAG 3 MEI 1938. No. 103.
Dreigende kabinetscrisis
te Brussel.
MIDDELBURG.
BOES.
De grenswijziging.
ECHTE FRIESCHE HEEREN-BAAI
OUD-HOLLANDSCHE PIJPTABAK
V65-0311a
li. Zeld-
luzel 58
spek 68
35 ct.
Gra-
i'burg.
M shag
whist-
De be-
maar
In Holt-
ï'burg.
50 ct.
zr kilo
andij-
|er kilo.
aardb.
Mbg.
var-
Fijne
Ie Pag-
ï'burg,
bherens
elen te
Ibereid.
betere
|40 CT.
Var-
|ten 45.
Ver-
p. pd.
i'burg.
weer
:opend.
iter of
auto's
len inl.
U 737.
coopen
zaken
te vei-
Hypo-
Br.
ld.
Boer.
Van conservatieve roomsch-katholieke
zijde is sinds eenige weken een actie in
België gaande tegen het „wanbeleid" der
socialistische ministers. Deze actie schijnt
politieke gevolgen te zullen hebben, nade-
maal vrijwel het geheele politieke katho
lieke blok zich er door op sleeptouw heeft
laten nemen. Dat is begrijpelijk: de ex-
minister van financiën De Man, socia is
die onlangs zoogenaamd om gezondheids
redenen aftrad heeft zijn opvolger en par
tijgenoot Soudan al een heel berooide
schatkist nagelaten. Een tekort van 2 mil
liard moet worden weggewerkt, dat ont
stond als een gevolg van De Man's milde
hand. De afgetreden minister heeft licht
zinnig met de staatsgelden omgesprongen.
Het schijnt, dat hij pas de Consequenties
daarvan ontwaarde, toen het eerst te laat
was. Dit geeft den conservatieven uiter
aard veel vat op de regeering. Minister
Soudan heeft een aantal voorstellen uit
gewerkt, welke de begrooting sluitend
moeten maken. Een deel ervan komt neer
op bezuiniging. Maar dat is maar een
zeer gering deel. Het grootste deel van
het tekort wil de minister dekken door
middel van verhooging der belastingen, o.a.
Vein diverse indirecte heffingen. Daartegen
nu is de felle oppositie ontbrand. Het
roomsch-katholieke blok eischt, dat er
veel meer bezuinigd zal worden. Het land
heeft het maximum aan belastingdruk be
reikt zegt men. Indien de huidige minis
ters geen kans zien de tering naar de ne
ring te zetten, moeten ze maar plaats ma
ken voor staatslieden, die dat wel kun
nen.
Dat ook de vroegere tegenstanders van
de devaluatie, zooals de gewezen Vlaam-
sche minister van financiën, Sap, niet
werkloos blijven en victorie kraaien, zeg
gende dat, wat zij hadden voorspeld, is uit
gekomen, spreekt van zelf. Hun eigenaar
dige voldoening is echter niet heelemaal ge
rechtvaardigd, want zonder devaluatie zou
België zeer zeker moeilijker de helling
weer opgeraakt zijn. En het groote te
kort is uitsluitend te wijten aan de te hoo
ge Staatsuitgaven der laatste, onder ster
ken socialistischen invloed staande regee
ringen. De devaluatie op zichzelf heeft
daar niets mee te maken.
Het „katholieke blok", dat alle roomsch
politieke groepeeringen omvat, heeft ruim
een 'week geleden een congres aan de
zaak gewjjd, en daarop de belastingontwer-
pen van den heer Soudan onaannemelijk
verklaard. Nieuwe belastingen zullen moe
ten worden beperkt tot een wederinvoe
ring van de „crisisheffing" op de inkomsten.
Deze heffing treft alleen diegenen, die
geprofiteerd hebben van de devaluatie c.a.
Hoogstens indien de bezuinigingen niet
op slag voldoende effect sorfeeren zal
men dan verder nog te vinden zijn voor
een kleine verhooging van de tol- en ac
cijnsrechten, met dien verstande dat de
kleine ondernemingen er geen last van
ondervinden.
Het eerste gevolg van dit congresbesluit
is geweest, dat de Kamercommissie voor
de financiën, verleden Vrijdag met tien
tegen vijf stemmen het voornaamste be-
lastingontwerp van minister Soudan, reeds
verwierp. Met de roomsch-katholieken
stemden de liberale, rexistische en
Vlaamsch-nationalistische leden der com
missie tegen. Alleen de socialisten bleken
zich met het voorstel te kunnen vereenigen.
De commissie besloot verder, om de an
dere ontwerpen niet te behandelen, alvo
rens de regeering nader haar houding zal
hebben bepaald.
Hiermee is nu feitelijk een politieke im
passé ingetreden, waaruit heel gemakke
lijk een kabinets-crisis te voorschijn kan
komen. Zaterdagavond liet de regeering
weten, dat zij het vonnis der financieele
kamercommissie niet een voldoende reden
tot intrekking der voorstellen beschouwt,
dat ze ze desondanks in het parlement zal
brengen, waar de afgevaardigden dan
maar openlijk hun opvattingen moeten be
lijden. Na deze uitspraak zijn er tusschen
de regeering en diverse politieke kopstuk
ken intusschen onderhandelingen gevoerd
welke tot dusver echter nog geen ophel
dering brachten. Het ziet er trouwens niet
naar uit, dat ten deze ooit een verzoening
tot stand kan komen. Al ongeveer een
jaai openbaart zich in België een toene
mende oppositie tegen de al te royale fi
RECTOK GYMNASIUM.
Het college van Curatoren van het gym
nasium heeft de volgende aanbeveling
ingezonden, ter voorziening in de a.s. vaca
ture van Rector aan die instelling van on
derwijs:
le dr. W. van Oorde, leeraar in de klas
sieke talen aan het gemeentelijk gymna
sium te Rotterdam en dr. J. C. Kamerbeek,
leeraar in de klassieke talen aan het ge
meentelijke gymnasium te Alkmaar.
De benoeming zal aan de orde worden
gesteld in een tegen Woensdag 11 Mei e.k.
uit te schrijven raadsvergadering. B. en W.
stellen voor de benoeming te doen ingaan
op 1 September.
HET SPOOK VAN HET SLOT
GOTHEBORGH.
Oorspronkelijke detective-roman
door John Simson.
19).
„Twee mogelijkheden!" bepeinsde Daddy
bij zichzelf. „Ze verbergt met man en moed
een innerlijke angst, of ze is van het koud
ste soort steen, dat ik ooit ontmoet heb.
„In de eerste plaats zouden wij graag
vernemen", zei Landhof, „hoe een en an
der in zijn werk gegaan is!"
„Ik zal u vertellen, wat ik weet. j_.Ci
heelen middag was ik alleen in de huis
kamer en tegen een uur of vier, misschien
iets later, wilde ik even naar boven gaan.
Toen struikelde ik over Guus: hij lag vlak
voor de deur."
„Voor de huiskamerdeur?"
„Ja! Ik had er geen vermoeden van.
lag dadelijk op den grond!"
„Hebt u zich erg bezeerd?" vroeg Land-
hof zorgzaam en de commissaris liet
grom hooren.
„Ik kwam op mijn handen terecht.
deed nog al pijn. Ik geloof vast, dat er
mijn eene hand een botje gebroken is. Kijkt
u maar!"
Mevrouw Messing liet haar gewonde
hand zien. Alle drie keken en zagen
niets aan.
„En wat zei de dokter daarvan?"
„De dokter, de dokter? O, die heeft
leen maar naar Guus gekeken. Maar ik
het hem den volgenden keer vragen,
eene hand gloeit heelemaal!"
„En Guus, hoe staat het daarmee?"
„Noudie is dood!"
Hard en koud klonken deze woorden. De
Ik
een
Het
in
er
al-
zal
Die
De dubbele Raad wil de Buys
Ballotstraat en den grond 60 m
Oostelijk uit den 's-Gravenpolder-
schen weg aan Kloetinge laten.
Maandagavond vergaderde de commissie
er tegen op om een derde van Kloetinge
af te nemen. Spr. zou de grens willen be
palen op zestig meter ten Westen van de
Buys Ballotstraat. Verder vraagt hij, of de
uitbreiding verhooging van de salarissen
medebrengt.
De hr. VINGERLING (a.r.) heeft ook
bezwaren gevoeld, wat betreft de Buys Bal
lotstraat en den 's-Gravenpolderschen weg.
Er is nog voldoende uitbreidingsmogelijk
heid in bouwplan III en aan den 's-Heer
Hendrikskinderendijk. Spr. kan er zijn goed
keuring niet aan geven.
De hr. JONKERS (v.b.) wil uitbreidings-1
mogelijkheden voor Goes. Zij die bij Goes
behooren, moeten er ook kunnen wonen.
De Buys Ballotstraat is echter een nor
male uitbreiding van Kloetinge. Zij is ont
staan, omdat de bezitters van de gronden
in de Poel geen meter grond wilden af
staan. En deze straat wordt ook bewoond
door echte Kloetingenaars. Het is een zui
ver gedeelte van Kloetinge en wordt be
woond door behoorlijk gefortuneerde men-
schen. En Goes heeft die straat niet noo-
dig voor zijn uitbreiding en zijn burgers
wonen er niet. Den 's-Gravenpolderschen
straatweg wil spr. echter om verschillende
redenen bij Goes rekenen. Kloetinge mag
uit de ingezetenen, de z.g. dubbele Raad, ter er geen bezwaar tegen hebben dat zij, die
bij Goes behooren, doch om de belastingen
in Kloetinge gingen wonen, weer bij Goes
gevoegd worden.
De hr BUYS (s.d.a.p.) vindt het niet
consequent, dat Kloetinge wel accoord
ging met de opheffing van Kattendijke,
doch nu bezwaren maakt tegen het ver
lies van Buys Ballotstraat en Patijnweg.
Spr. zal het voorstel steunen.
De hr DEKKER wijst er op, dat de hr
Buys zich vergist. Kloetinge was tégen de
opheffing van Kattendijke.
De VOORZITTER is van meening dat
het voorstel alleen van Goesch standpunt
moet worden bekeken. Iedere gemeente
moet zulk een kwestie van eigen stand
punt bekijken. Hier zijn opmerkingen ge
maakt, die te Kloetinge thuis hooren. En
die door een zeker medelijden ingegeven
zijn. Het is niet met vreugde, dat men
Kloetinge leed doet. Doch anderzijds heeft
het jaren geprofiteerd van tal van Goe-
senaars. De historie zet zich steeds voort.
Het historisch gewordene wijzigt zich uit
noodzaak. Goes heeft expansie noodig. En
het voorstel dat Goes aan Kloetinge deed
werd afgewezen. Toen kwam in 1935 het
voorstel tot opheffing van Kattendijke en
dat is niet doorgegaan. Goes zelf heeft het
voorgestelde nimmer gevraagd, doch ver
trouwen gesteld in neutrale college's en
autoriteiten als Ged. Staten en den minister.
Voor ruimere bebouwing is er de Patijn
weg en de 's-Heer Hendrikskinderendijk.
Voor gesloten bebouwing is echter behoefte
aan de voorgestelde 58 ha. Spr. juicht
het toe, dat de minster een afdoende
grenswijziging voorstelde. De grond van
Goes is gezond en normaal, en een gevolg
van de geografische ligging en de voor
treffelijke verkeersmiddelen. We moeten
geen uitbreidingspolitiek van stukjes en
beetjes voorstaan, maar de juiste lijnen
weten te trekken, zoodat men jaren ver
der kan. Het mag niet langer voorkomen,
dat menschen die te Goes hun werk Hebben
zich even over de grens vestigen. De fi
nancieele gevolgen worden met Kloetinge
geregeld. Met verontwaardiging vernam
spr. dat gezegd wordt, dat burgemeestei
en secretaris voor het voorstel zijn, om
dat ze dan in salaris vooruit gaan. Dit is
echter niet het geval, want de salarissen
in de groote gemeenten worden niet naar
het zielental bepaald. Voor spr. en den
secretaris staat er geen enkel financieel
belang op het spel. En geen enkel salaris
gaat er te Goes op vooruit. Er zullen voor
Goes meer ontvangsten en meer uitgaven
komen. De eerste zullen de laatste dekken.
Wat de 50 m niemandsland betreft, dat is
een novium, om conflicten met de weder-
zijdsche bouwplannen te voorkomen. Spr.
wil wel vragen, die te laten vervallen.
Spr. betoogt tenslotte, dat dit een plan
in grooten stijl is, dat geeft wat Goes noo
dig heeft. Laten we niet aandringen om
het terrein over den spoorweg te verdee-
len. Dan komen er over tien jaar weer
moeilijkheden. Het spijt spr. echter, dat de
goede buur Kloetinge leed moet worden
gedaan.
De hr. VINGERLING gelooft niet, dat
ooit iemand achter de Buijs Ballotstraat
zal gaan bouwen.
De VOORZITTER acht zulks niet uitge
sloten.
De hr. DEKKER vraagt of over dit plan
bespreking der voorgestelde grenswijziging
tusschen Goes en Kloetinge. Voorzitter is
burgemeester Van Dusseldorp. Afwezig zijn
de heeren Karhof en mr. Zaaijer.
Nadat de commissieleden de vereischte
beloften hebben afgelegd, geeft de VOOR
ZITTER een korte .uiteenzetting van het
bekende, nieuwe plan.
De heer W. L. B. J. DEKKER zegt, dat
de uitbreiding van Goes weer plaats vindt
ten koste van een andere gemeente. Spr.
was vorige maal tegen de opheffing van
Kattendijke en nu moet er een andere klei
ne gemeente aan gelooven. De Raad van
Goes stapte wel gemakkelijk heen over deze
aanranding van de gemeentelijke autono
mie. Als a.r. heeft spr. bezwaren en ook
andere partijen deelen die.
De VOORZ. merkt op, dat het hier niet
gaat over de gemeentelijke autonomie, maar
over een grenswijziging.
De hr. DEKKER heeft een andere mee
ning. Een deel van Kloetinge wordt bij
wijze van koehandel overgeleverd aan
Goes. Niet alleen de autonomie, maar ook
het historisch gegroeide wordt aangetast.
Spr. onderschrijft het protest van Kloetin
ge. De Buys-Ballotstraat hoort in alle op
zichten bij Kloetinge. En spr. wil er ook
den 's-Gravenpolderschen weg bij laten.
De VOORZITTER ziet een principieel
verschil tusschen een annexatie en een
grenswijziging. De laatste is hier in het
geding en de autonomie heeft daar niets
mee te maken.
De hr. AKKERMAN (s.d.a.p.) meent, dat
het principe niet geheel kan worden los
gelaten. De hoofdzaak blijft echter de doel
matigheid. Deze grenswijziging is voor Goes
noodzakelijk. Goes is het groeiende centrum
van Zeeland, en het groeide in de richting
van Kloetinge. Volgens spr. is de bepaalde
grens juist gekozen. Aan het dorpskarakter
van Kloetinge wordt geen afbreuk gedaan.
Kloetinge heeft nog voldoende gelegenheid
tot uitbreiding.
De hr. SIMONS (r.k.) gelooft niet, dat
Goes van landhonger beschuldigd kan wor
den, maar het heeft behoefte aan uitbrei
ding. Spr. denkt, dat voor de Buys Ballot
straat geen uitzondering gemaakt kan wor
den, al is het een bezwaar, dat dan echte
Kloetingenaars bij Goes komen.
De hr. DE KRUYTER (c.h.) acht uitbrei
ding ten Zuiden van de spoorbaan niet ge-
wenscht. Men legt steeds meer nadruk op
het Zuiden en in het Noorden wordt het
steeds stiller. Alles concentreert zich om
den grooten rijksweg. De markt moet cen
trum blijven. Spr. ziet geen financieel voor
deel. En zijn rechtvaardigheidsgevoel komt
nancieele politiek der socialisten. Blijkbaar
is een samenwerking tusschen de socia
listen en de conservatieve roomsch-katho
lieke en andere groepen niet nog veel lan
ger vol te houden. Een van beide zal ten
slotte het gouvernementeele veld moeten
ruimen. Zooals de verhoudingen zich thans
afteekenen, zullen dat de socialisten zijn.
Nadat bovenstaande geschreven was,
werd gemeld, dat de regeering besloten zou
hebben, grootendeels toe te geven. Reeds
moet zjj een voorstel tot wederinvoering
der crisisbelasting hebben ingediend.
officier kneep even zijn oogen dicht, zoo
onaangenaam deden ze hem aan.
„Was hij al dood, toen u over hem strui
kelde?" vroeg hij dan.
„Ja, daar hoeven we niet aan te twijfe
len."
„En wat deed u toen?"
„Ik heb dadelijk mijn personeel geroe
pen, en dat heeft hem naar boven ge
bracht."
„Zoo zoo! En u bent den heelen middag
alléén in de huiskamer geweest? Was daar
niemand anders?"
„Niemand! Ik was heel alleen. En er in
toevallig niemand anders gekomen ook."
„En hebt u mogelijk ook eenig gestom
mel gehoord in de gang, eenige verdachte
geluiden of zooiets?"
„Niets!!"
„Als ik even in de rede mag vallen",
vroeg Daddy. „Hebt u wel eens last van
hardhoorigheid, mevrouw Messing?"
„Soms! En als ik druk bezig ben, let ik
nooit op: dan hoor ik zelden iets."
„Waarmee was u vanmiddag dan zoo
druk bezig?"
„Ik zat te lezen."
„Een spannend boek?"
.„Kolossaal spannend! Een detectivero
man!"
Feldslag teekende een en ander met
spoed op. Dan vroeg Landhof weer verder,
terwijl hij de kasteelvrouwe strek aankeek.
„Hebt u eenig vermoeden, hoe het ge
beurd kan zijn?"
„Heelemaal niet!"
„Is er geen enkele aanwijzing, waarom in
't bijzonder uw zoon Leo en uw zoon Guus
als slachtoffer moesten vallen?"
Even dacht mevrouw Messing na.
overleg is gepleegd met Kloetinge en met
Ged. Staten en of Goes ooit om de Buijs
Ballotstraat heeft gevraagd.
De VOORZ. zegt, dat over dit plan niet
met Kloetinge is gesproken. Dit ligt niet in
den aard van de procedure en is ook niet
gewenscht. Goes vroeg evenmin om de
Buys Ballotstraat als om Kattendijke. Maar
dit plan brengt de eenige goede oplossing.
De hr. POTTER vraagt, of de minister
misschien heel Kloetinge aan Goes wil ge
ven.
De VOORZITTER antwoord ontkennend.
De hr. JONKERS handhaaft zijn bezwa
ren inzake de Buijs Ballotstraat. Er is nog
wel voor honderd jaar bouwgrond tusschen
Goes en Kloetinge. Achter de Buijs Ballot
straat hebben we geen grond noodig.
De hr. AKKERMAN acht ook de Buijs
Ballotstraat een uitwas van Kloetinge.
De VOORZITTER concludeert, dat de
commissie instemt met het plan, maar dat
enkele heeren voor een oplossing zijn waar
door de Buijs Ballotstraat bij Kloetinge
blijft.
De hr. DEKKER vindt het plan, met de
Bujjs Ballotstraat er bij, onaannemelijk.
De hr. JONKERS wenscht een uitspraak,
hoeveel leden tegen de toevoeging van de
Buijs Ballotstraat zijn.
De VOORZITTER acht dit niet noodig
en niet wenschelijk. De minister iet niet op
het aantal stemmen maar op de waarde
der argumenten.
De heer JONKERS blijft een uitspraak
wenschelijk achten en stelt een motie voor,
waarbij in overweging wordt gegeven, de
Buijs Ballotstraat, en het terrein ten Oos
ten daarvan, benevens den grond 60 meter
Oostelijk achter den 's-Gravenpolderschen
weg, bij Kloetinge te laten.
Deze motie wordt aangenomen met 7
tegen 4 stemmen. Voor de heeren: v. d.
Weert, Dekker, Vingerling, Potter, De
Bruijne, Jonkers en De Kruijter. Tegen de
heeren: Akkerman, Simons, Buijs en Kool
wijk.
DE OPENBARE SCHOOL HET SYMBOOL
VAN NATIONALE EENHEID.
Ds. Westmijse, van Rotterdam, sprak Vrij
dagavond in de „Prins van Oranje" voor de
afdeeling Goes van „Volksonderwijs".
Spr. herinnerde er aan, dat hij hier ruim
vier jaar geleden ook sprak, en hoe de toe
standen voor de openbare school, en voor
al internationaal, er intusschen niet beter op
„Ik zou geen enkele aanwijzing weten!"
zei ze dan.
„Zoudt u dan zoo vriendelijk willen zijn
ons nog te zeggen, hoe Guus precies voor
de deur lag, toen u hem vond?"
„Zeker! Gaat u maar even mee, dan zal
ik het u precies wijzen."
Achter elkaar gingen ze de gang in. Max
die al dien tijd gezwegen had, sloot den
stoet. Voor de huiskamerdeur bleef me
vrouw Messing plotseling stil staan.
„Kijk", zeide ze, „hier lag hij: zijn beenen
vlak voor de deur en hier zijn hoofd."
„Dus u struikelde over zijn beenen?"
„Ja precies! Kijk zoo!"
Mevrouw Messing ging even de huiska
mer in en maakte grootsche voorbereidin-"
gen om precies na te doen, hoe ze viel.
„Past u op, past u op!" zei Landhof op
eens. „Anders gaat zoo meteen uw andere
hand ook nog gloeien!"
Verstoord richtte de kasteelvrouwe zich
op.
„Daar moeten mijn handen gestaan heb
ben!" zei ze dan. „Op het koude marmer.
Misschien kunt u de afdrukken nog wel
zien!"
Daddy begon dadelijk de plaats te onder
zoeken. Feldslag ook. Doch geen van twee
ën kon eenigen handafdruk vinden. Onder
wijl stond mevrouw Messing te kijken.
„Ik ga maar naar binnen!" zei ze op
eens. „Als u Guus nog zien wilt: die ligt
boven op zijn kamer. U weet den weg."
„Jawel!" knikte Daddy en met forschen
tred stapte mevrouw Messing de huiskamer
in. Max volgde haar zwijgend en deed de
deur achter zich dicht. Toen slaakten alle
drie een zucht van verlichting.
Veelzeggend keken ze elkaar aan. Daddy
reeds in de kinderzielen verdeeldheid wordt
gezaaid en hoe het daarbij tot een aanflui
ting wordt, later over nationale eenheid te
zijn geworden. Velen werden défaitist, kun
nen het onrecht, dat zij over de wereld
zien, niet meer verwerkén, kunnen nergens
meer enthousiast voor worden. Daarom is
het goed, om met elkaar weer eens over de
openbare school te spreken, want hier gaat
het om een cultureel goed. Het „verdeelt en
heerscht" heeft men ook op de openbare
school toe zien passen. Men heeft dit natio
nale goed tot een grondslag voor nationale
verdeeldheid gemaakt, en zij hebben dat
gedaan, die bij andere gelegenheden zoo
graag spreken over „nationale eenheid".
Spr. schetste dan de waarde van een sym
bool in het algemeen, en betoogde, dat de
openbare school „het" symbool is van na
tionale eenheid.
Vervolgens schilderde spr. de uitwassen
die ontstonden, de vele soorten christelijke
scholen, die men kreeg, tot het stopwetje
ingreep. Maar men brak de openbare school
verder af, door middel van de concentratie,
en zelf bracht men aan chr. zijde weinig
offers. Hoewel de openbare school de natio
nale school is, doet de regeering niets, om
haar belangen te verdedigen. Alleen Volks
onderwijs staat op de bres voor de belan
gen der openbare school. Spr. deed een be
roep op allen, om „Volksonderwijs" door een
lidmaatschap te steunen en er steeds propa
ganda voor te maken. Spr. schetste voorts,
hoe door middel van de sectarische scholen
OP ELKE BUS EEN BON
VOOR GESCHENKEN
(Ingez. Med.)!
wees naar de zware voordeur aan den an
deren kant van de gang.
„Een diender had daar wonderen kun
nen verrichten!" zei hjj dan. „Jammer, dat
mevrouw Messing er niet aan wilde!"
„Ja, Daddy, dat heeft mij ook gefrap
peerd."
Toen legde de detective één vinger voor
zijn mond: de huiskamer was zoo akelig
dichtbij en zij stonden vlak voor de deur!
Stilletjes begonnen ze te snuffelen ter
plaatse, waar Guus een vreeselijken dood
gevonden moest hebben. Zij betastten de
muren, de deuren, de stijlen. Het onder
zoek van den marmeren vloer geschiedde
zeer nauwkeurig. Daddy zag daar iets lig
gen, dat hem belang inboezemde. Het leek
wel stuifzand. Voorzichtig veegde hij alles
met zjjn zakdoek bij elkaar en werkte het
dan op een stukje papier. Vervolgens ging
hij ermee naar het venster
„Daddy, wat heb je daar?"
„Stof!" zei de detectiveen moge
lijk nóg wat!"
Nauwlettend bekeken ze met zijn drieën,
wat Daddy had opgeveegd. De detective
blies er eens in: stofdeeltje warrelden op,
maar enkele zwaardere stukken bleven lig
gen.
„Wat zijn dat? Weer broodkruimels?"
Daddy rook er eens aan, rolde het op
zijn hand.
„Koek!" zei hij dan. „En nu gaan we da
delijk naar boven, naar Guus' kamer. We
hebben het rijk gelukkig alleen."
xni.
Woensdagavond zes uur.
Het begon al donker te worden, toen ze
de trap opgingen naar de eerste verdieping.
Spoedig zou de avond zijn neergedaald op
de oude burcht, die reeds zoovele dagen en
nachten had zien komen en gaan.
Toch eng in zoo'n kasteel bij schemer
donker", vond Landhof.
„Och!" zei Daddy. „Guus moet op klaar
lichten dag vermoord zijn. Het wil mij
voorkomen, dat het hier bij helderen he
mel dan toch ook nogal eng kan zijn!"
Intusschen hadden ze de eerste verdie
ping bereikt. Zwijgend gingen ze de kamer
van Leo voorbij en openden de naastvol-
gende deur. Achter elkaar gingen ze bin
nen, toen deed Daddy heel zorgvuldig de
deur achter zich dicht en kriipte het licht
aan.
Ook Guus was geheel bedekt door een
wit laken, dat Feldslag zachtkens weg
trok. Toen aanschouwden ze het tweede
slachtoffer. Rustig en vredig lag het daar
met gesloten oogen, gekleed in zijn pyama.
Daddy maakte die voorzichtig een weinig
los, en toen zagen ze ook bij Guus ter
linkerzijde op de borst een klein wondje.
„l'Histoire se repète!" zei Daddy zacht,
en staarde somber zwijgend naar den on
gelukkige, evenals de officier en de com
missaris. Het was, als bepeinsden ze, hoe
ze Guus konden redden. Echter was hier
geen redding meer mogelijk: Guus was
dood. En dan opeens, als door een wonder,
werden ze opgeschrikt uit hun overpein
zingen: hard werd de deur dichtgetrokken
de deur, die Daddy zoo zorgvuldig gesloten
had.
Alle drie keken op.
(Wordt vervolgd.)
