ZEELAND»
Hef oog van Abu
KRONIEK van den DAG.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCUE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN WOENSDAG 9 MAART 1938. No. 57.
DE WERKLOOSHEID.
WALCHEREN*
(Ingez. Med.J
3i&0£LBttR«.
¥LISSIÜ0E9f.
li
Hoewel er dien dag dus niets gevan
gen was, was men aan boord knap blijde,
dat dit avontuur zoo gelukkig was afge-
loopen.
Ook deze week is er een kleine ver
mindering van het aantal werkloozen
hier ter stede te constateeren, n.l. van
596 tot 576 personen. In de werkver
schaffing werden 80 personen geplaatst.
GRIJPSKERKE. Maandagavond hield
de pl. afd. van het Groene Kruis haar
jaarvergadering. Uit het verslag van
den penningmeester bleek dat f 23 meer
uitgegeven was dan ontvangen. Nog in
kas f 295. 23 gezinnen hebben gebru'k
gemaakt van verplegingsartikelen. Tot
magazijnmeester werd benoemd Joh.
Meijer op een salaris van f 60. Gekozen
in de vacature (bestuurslid) ds. H. A.
Jellema, ds. H, A. van Loon Herkozen
werden de heeren C. W. Bierens en
J, de Wolf Sr. Benoemd tot afgevaar
digde naar de provinc'ale jaarvergade
ring dr. H. A. van Loon.
RAAD VAN KOUDEKERKE.
Krasse woorden, Felle pro
testen n-a.r. een adres van mr-
Loeff over het uitbreidingsplan.
Over praatjes en passeeren
van het gezag. Het gezag in
den Raad verlegd naar instel
lingen buiten den Raad?
Plannen stichting nieuwe open
bare schooi verworpen,
KOUDEKERKE. De Raad dezer ge
meente kwam gistermiddag in openbare
vergadering voltallig bijeen, onder voor
zitterschap van burgemeester J. L. Dreg-
mans.
Een adres van den heer W. Fleurbaaij,
wonende aan den Nw. Vlis. weg houden
de verzoek de achter zijn woning liggen
de sloot te dempen en te rioleeren werd
ter afdoening in handen van B. en W.
gesteld.
De V o o r z. heeft met enkele woor
den nog herinnerd aan de geboorte van
Prinses Beatrix en zijn vreugde er over
uitgesproken.
Een brandvrije kluis.
B. en W. vroegen den Raad hen te
machtigen een brandvrije kluis te doen
bouwen in het kantoor van den gemeen
te-ontvanger, De huidige brandkast ach
ten B. en W. onvoldoende tegen brand
bestand. Het bouwen van een kluis zal
'n bedrag van ongeveer 250 vorderen.
Naar aanleiding van vragen van de
heeren Sanderse, Kammeraad en Moens
zeide de V o o r z. dat in de kluis vol
doende ruimte zal zijn voor de beschei
den van den gemeente-ontvanger. Er is
geen mogelijkheid om ruimte te vinden
voor alle secretarie-stukken. Het voor
stel werd z.h.s. aangenomen.
Verpachting strand.
B. en W. stelden voor het strand ge
durende de jaren 1938 t.m. 1942 weder
om te verpachten aan de Vereeniging
voor Vreemdelingenverkeer, tegen een
jaarlijkschen huurprijs van 250 en on
der bepaalde voorwaarden. B. en W.
meenden geen wijziging te moeten bren
gen in de tot nu toe gevolgde gedragslijn.
De Raad ging eerst in besloten zitting.
Na heropening zeide de hr. Sanderse
mee te kunnen gaan met het voorstel
van B. en W. mits aan art. 1 wordt toe-
gevoed: terwijl ieder jaar een verslag
van de exploitatie en financieele be
scheiden aan den Raad wordt overge
legd".
De hr. L.orier steunde dit voorstel.
Het werd z.h.s. aangenomen.
HET UITBREIDINGSPLAN.
Het plan van uitbreiding, waarin met
alle door de meerderheid van den Raad
kenbaar gemaakte wenschen, is rekening
gehouden, stelden B. en W. voor vast
te stellen. Eenige kleine wijzigingen in
de bebouwingsvoorschriften dienden te
Waarborg de rust van Uw levens
avond door een polis van levens
verzekering van de Utrecht".
N.V. LEVENSVERZEKERING-MAATSCHAPPIJ „UTRECHT"
TE UTRECHT.
worden aangebracht. Ook een drietal
bezwaarschriften werden behandeld.
De V o o r z. achtte het volmaakt over
bodig te vragen algemeene beschouwin
gen te houden.
De hr. Sanderse wees er op dat
men het persoonlijk belang opzij dient
te zetten voor het algemeen belang. Spr.
zeide dat de reclame van den heer Van
Doorn juist tegenovergesteld is aan een
vorige door dezen persoon ingediende
reclame.
De hr. De K r o o wilde een compro
mis tot stand brengen, door voor het be
treffende gedeelte van Der Boede
geen bouwvergunning te geven, maar dan
wel een bouwvergunning te verleenen
aan mr. Loeff voor bouw nabij „Steen-
hove", aan den Middelburgschen weg.
De V o o r z. meende dat het toch niet
aangaat om aan eenmaal vastgelegde
plannen nog eens te gaan tornen. Dan
zou spr. gaan vragen hoe de algemeene
belangen hier wel behartigd worden.
Laat de zaak nu zooals zij is. Het is het
resultaat van langdurige besprekingen.
Spr. staat zeer afwijzend tegenover het
voorgestelde door den hr. De Kroo.
De hr. De Kroo meende dat wan
neer iets verkeerd begrepen is, de fout
toch wel hersteld mag worden.
De Voorz.: de geheele regeling voor
de buitens is fout. Maar dat kan niet
meer veranderd worden.
De hr. De R ij k e was bang, dat
wanneer men de heeren niet ter wille
zal zijn, Der Boede geheel uitgerooid
zal worden en het natuurschoon zal ver
dwijnen.
De hr. Moens: besturen een no
taris en een paar notabelen dan de ge
meente We zouden dus in het gareel
van deze personen moeten gaan loopen
om iets te bereiken.
De hr. Sanderse had felle cri-
tiek op het gesprokene door de heeren
De Kroo en De Rijke. Laat Der Boede
en degenen die er aehterzitten maar uit
de gemeente verdwijnen, aldus spr., dan
zullen we zeker rustige vergaderingen
krijgen. Het voorstel, het bezwaarschrift
van den heer Van Doorn af te wijzen,
werd aangenomen met 8 tegen 3 stem
men (de hrn. De Rijke, De Kroo en Jas-
perse).
De hr. Stoppels wilde bebouwing
aan den weg welke komt van de
Baarsjessprink naar den Breeweg, op t
Zand, aan beide zijden toestaan en ver-
V44-Otsr»
(Iagez. Med.)
Chamberlain en de dictatoren
Hoewel ze hoopt eerlang met Duitsch-
land en Italië politieke overeenkomsten
te kunnen sluiten ten bate van den vrede
in ons werelddeel, is de Engelsche re
geering niet van plan het tempo van uit
breiding der Engelsche weermacht te
matigen. Integendeel, Chamberlain heeft
in het Lagerhuis medegedeeld, dat de re
geering met de 1500 millioen, welke ze
een jaar geleden dacht noodig te heb
ben (verdeeld over een tijdsverloop van
5 jaar) vreest op geen stukken na rond
te zullen komen. En ze is evenmin van
plan, om een vrede op korten termijn
ten koste van den vrede op langen ter
mijn te koopen. M.a.w.: overeenkomsten
met Duitschland en Italië zal Engeland
graag sluiten, maar ze moeten deugde
lijk zijn, d.w.z. naar menschelijke bere
kening den vrede voor een lange, lange
reeks van jaren kunnen garandeeren.
Op de keper beschouwd is zulk een
verklaring verwaand. Wij kunnen ons
niet voorstellen, hoe eenigerlei overeen
komst dergelijke garanties zou vermogen
te verstrekken. Overeenkomsten zijn en
blijven van papier; d.w.z. ze kunnen
nooit anders dan van in wezen zeer ver
gankelijke makelij zijn. Maar zoo naar
de letter mag men de verklaring van
den Engelschen minister-president niet
opvatten. Hij zal bedoeld hebben, dat in
de eventueele overeenkomsten met
Duitschland en Italië zekere bewijzen
van goeden wille neergelegd zullen moe
ten worden, zoo, dat men redelijkerwijs
den vereischten geest voor de nale
ving er van onmogelijk zal kunnen ont
kennen. Op den geest komt het aan.
Meer dan een overtuiging, een geloof, is
voor den mensch niet weggelegd. De
werkelijke beschikking berust bij hoo-
gerhand.
Chamberlain wil dus, dat Hitier en
Mussolini hem het geloof in hun oprecht
heid zullen schenken: door daden, en
door beloften in zulk een vorm en van
zulk een structuur, dat de twijfel zal
wegsmelten, van natura als sneeuw voor
de zon. De verklaring was bedoeld als
een geruststelling: voor die leden van
het Lagerhuis, die waren gaan vreezen,
dat de minister al te goedgeloovig en
weinig critisch het woord der dictato
ren zou wegen: „Neen, mijne heeren,
zoo luidde vrij vertaald zijn repliek, ik
weet, wat voor vleesch ik te Berlijn en
te Rome in de kuip heb. Ik zal me niet
met een kluitje in het riet laten sturen.
Daar kunt ge zeker van zijn". En voor
wie deze zekerheid nog bleef ontbreken,
zal het argument der bewapeningsuit-
breiding een geruststelling vormen. Hoe
zeer de Engelsche regeering hoopt, door
Hitler en Mussolini van hun goeden wil
overtuigd te zullen worden, zij zal de
weermacht sterk maken, sterker ,nog
dan men dacht, om in elk geval aan iets
araders dan dien goeden wil het hoofd te
kunnen bieden.
Er is beweerd, dat de positie van
Chamberlain bij de onderhandelingen
met Berlijn en Rome feitelijk zeer zwak
zou zijn. Immers hij heeft Eden de laan
uitgestuurd, om die onderhandelingen op
touw te kunnen zetten. Wat voor indruk
zou het nu maken, indien ze op niets
uitliepen? Zou de vrees voor zulk een
fiasco den Engelschen minister-presi
dent er niet toe verleiden, desnoods een
schijnbaar succes te forceeren? En zou
den Hitler en Mussolini niet weten, dat
Chamberlain moet slagen, omdat zijn po
litieke carrière anders naar de maan is?
Deze redeneering, hoezeer ze op het
eerste gezicht hout lijkt te snijden, gaat
niet op. Immers het feitelijk resultaat
der onderhandelingen zal onmogelijk aan
het oog onttrokken kunnen worden. In
een democratisch land als Engeland
moet een regeering aan het parlement
verantwoording van haar daden afleg
gen. En dat parlement zou een schijn
baar succes zonder eenigen twijfel oat
maskeren. Wij gelooven daarom, dc
Chamberlain bewust het risico, dat h<
aftreden van Eden hem op de schoude:
legde, heeft aanvaard; dat hij weet, di
zijn politieke carrière volkomen op he
spel staat en dat hij haar er rustig aa
zal geven, als het mis mocht loopen
Tenslotte behooren dergelijke onaange
name mogelijkheden tot den aard vai
het vak. Chamberlain lijkt er de man nie
naar, om daaraan al te veel beteekeni:
te hechten. De belangen van zijn lanc
zijn hem vermoedelijk meer waard dan
zijn persoonlijke ijdelheid.
Op den stoep gevallen.
Gisteravond kwam de 17-jarige H. M.
wonende aan den Segeersweg in de Se-
geerstraat, toen hij met een anderen
jongen aan het stoeien was, te
valien. Hij kwam met zijn hoofd
op een stoep terecht. Hij is bij een
der omwonenden binnengebracht en
medische hulp is voor hem ingeroepen,
Aanvankelijk was de jongen buiten ken
nis, maar later reageerde hij op hetgeen
tot hem werd gezegd. Op medisch advies
is M. per taxi naar huis gebracht.
De Commissaris der Koningin heeft
met ingang van 1 April a.s, eervol ont
slag verleend aan A. J. Vermeulen als
bezoldigd veldwachter der gemeente
Zuidzande.
VREEMDE TALEN LEEREN.
De Linguaphone-methode.
„Leert een vreemde taal, zooals Gij
Uw moedertaal geleerd hebt" is de mo
derne opvatting van de voornaamste
taalgeleerden.
De nieuwe methode om vreemde talen
te leeren door te luisteren vindt meer
en meer ingang; men is het er vrijwel
over eens, dat men een taal het beste
leert door ze te hooren spreken. Het
Linguaphone Institute brengt deze ma
nier van les geven in toepassing door
middel van de gramofoon; bekende let
terkundigen en docenten hebben hun me
dewerking verleend; de door hun ge-
'sproken lessen zijn op gramofoonpla-
ten vastgelegd, het gevolg is dat uit
spraak, rhythme en articuleering het
volmaakte benaderen.
Gisteravond gaf het Linguaphone In
stitute in de sociëteit „De Vergenoe
ging" een demonstratie van haar metho
de. De vertegenwoordiger vertelde o.a.
dat er hier en daar zekere misverstan
den zijn ontstaan. Zoo is o.a. beweerd,
dat het instituut een bijzaak van een der
groote gramofoonmaatschappijen zou
zijn. En dat de methode den leergierigen
enkel het spreken van een vreemde taal,
niet het lezen en schrijven derzelver bij
zou brengen. Spr. verklaarde, wat de
eerste bewering aangaat, dat het Lin
guaphone Institute een volkomen zelf
standige zaak is, welke met geen enke
le gramofoonmaatschappij iets te maken
heeft. En wat de tweede bewering aan
gaat, dat den cursisten niet alleen de
platen, die het gesproken woord laten
hooren, maar tevens een gedrukten tekst
er van wordt verstrekt. Wat de cursis
ten leeren spreken kunnen ze dus ook
lezen en schrijven.
Uit de demonstratie verschillende les
jes werden gedraaid (Engelsch, Fransch,
Duitsch, Italiaansch, Zweedsch)
kregen wij den indruk, dat deze metho
de van taalstudie inderdaad heel veel
op de schoolsche methodes voor heeft.
Het is ook een misverstand, dat ze geen
grammaticaal inzicht zou bijbrengen.
Men begint hier echter niet met de
grammatica, doch krijgt haar achteraf,
zooals iedereen als kind zijn moeder
taal leert spreken zonder aanvankelijk
eenige notie van de grammaticale struc
tuur er van te hebben, en dan later op
chool tot de ontdekking komt, dat hij
nbewust, d.w.z. intuïtiei, allerhande
.rammatica perfect in praktijk bracht.
De spreker las attesten voor van men-
chen die in weinige maanden tijds zoo-
zeel van 't Italiaansch en 't Zweedsch
adden opgestoken dat ze zich er in den
zreemde uitstekend mee wisten te red-
len. De methode wordt ook op tal van
mderwijsinrichtingen reed§ toegepast.
Prof. Van Ginneken van de R. K. Uni-
zersiteit te Nijmegen schreef o.a., dat hij
er bij zijn vergelijkende taalstudie veel
profijt van trekt. Het aantal particuliere
cursisten is het millioen reeds ge
passeerd.
NED, MAATSCHAPPIJ VOOR
NIJVERHEID EN HANDEL.
D nscUgavond werd onder voorzitter
schap van den heer W. Berdenis van
Berlekom de jaarvergadering van het
departement Middelburg gehouden.
Uit het door den secretaris uitge
brachte verslag bleek, dat het ledent,al
groeiende is. In 1937 werden 48 eere
en draagpenningen en 45 getuigschr f-
ten der Maatschappij aan personeel van
leden uitgereikt. Met dankbaarheid
werd in het verslag de groote belang
stelling van de Koninklijke Maatschap
pij „De Schelde" in het werk van het
departement naar voren gebracht.
De vergadering had dit jaar o.m. tot
t,aak een aanbeveling van twee perso
nen op te maken voor de benoeming
van één lid van het hoofdbestuur. Hier
voor werden gekozen ir. A. H. L. de
Bel, directeur van de N.V. Nieuwe Ne-
derlandsche Maatschappij tot vervaar
digen van spiegelglas, glazen voorwer
pen en chem'sche producten te Sas van
Gent en ir. J. van Poelgeest directeur
van de N.V. Waterleiding Maatschappij
Zuid-Beveland te Goes Als plaatsver
vangers werden aangewezen de heeren
A. van der Have te Kapelle, J. L. A.
baron van Ittersum te Middelburg en
W. Kakebeeke te Goes.
Tot afgevaardigde van het departe
ment ter algemeene vergadering v,an de
Maatschappij, welke vergadering dit
jaar op 24 en 25 Jun' in de departe
menten Almelo en Hengelo zal worden
gehouden, werd aangewezen de heer
A. Jeronimus, terwijl als plaatsvervan
ger benoemd werd de heer J. L. A, ba
ron van Ittersum.
EEN ONAANGENAAM AVONTUUR
DAT GOED AFLIEP.
Slachtoffer van den mist.
De bemanning van het visschersvaar-
tuig Arm. 22, eigenaar schipper Van
Belzen, heeft Dinsdag een onaangenaam
avontuur beleefd.
Het is bekend, dat deze visschers zich
niet storen aan mist om ter vischvangst
te gaan en zoo vertrok de Arm. 22 Dins
dagmorgen tegen 6 uur uit de visschers-
haven alhier, hoewel het op zee potdik
was. De eb was ingetreden, dus ging
het voor het stroompje zeewaarts, waar
bij gelukkig niet hard werd gevaren. Het
is de gewoonte dat deze scheepjes dicht
onder den wal varen, wat de opvarenden
thans noodlottig is geworden, want door
den mist zag men aan boord niet het
licht van het Nollehoofd, de in zee uit
stekende pier vlak op de bocht van den
Nolledijk. De Arm. 22 schoof dwars over
het paalhoofd en bleef roerloos vastzit
ten. Wat de opvarenden ook probeer
den, er was geen beweging meer in het
scheepje te krijgen.
Het water begon intusschen sneller
te vallen en eenigen tijd later lag de
Arm. 22 hoog en droog op de palen, Het
bleek toen dat het scheepje gelukkig'
geen averij had opgeloopen, wat voor
den schipper een groote geruststelling
was,» daar zijn scheepje niet is verze
kerd. 's Avonds omstreeks 6 uur, bij
hoog water, is de Arm. 22 vlot gekomen
en toen werd onmiddellijk de haven van
Vlissingen weer opgezocht,
vader voor zijn dood inslikte".
„Is het veel waard?"
,,'Op zichzelf niet, Snaar )er staan
vreemde letterteekens op, en daar stelt
hij belang in".
„Een schat", mompelde Dave en
schudde toen het hoofd. „Hij heeft geen
geld noodig. Ik geloof, dat hij een van
de rijkste mannen ter wereld is. Kijk
maar eens naar dit jacht. Het is uitge
rust als het jacht van een millionnair.
Het moet iets zijn, dat meer waard is
dan geld",
„Dat geloof ik ook, maar ik zou mijn
leven willen geven, om die vreeselijke
ontheiliging' te verhinderen".
De aderen in Dave's 'reusachtigen nek
zwollen. Maar zelden was hij met een
vrouw van Maxine's gehalte in aanra
king geweest, en hij was diep ontroerd.
Jaren van misdadig leven hadden het
kleine beetje goedheid, dat hem bij zijn
geboorte was meegegeven, bijna geheel
verloren doen gaan, maar het kleine
restje, dat er nog was, trilde en dreef
hem, er uiting aan te geven, telkens als
zijn plichten hem naar die hut brachten.
Hij wilde het meisje graag helpen, maar
werd onweerstaanbaar teruggehouden
door de macht, die Phenuit over hem
uitoefende.
„We gaan om twaalf uur aan land",
fluisterde hij, ,,Acht van ons, u en die
schurk meegerekend vergeef mij dat
woord".
„En dan?"
„Naar een plaats, die Hamm of
zooiets heet".
„Hammuxi!"
„Dat is het. Is dat de plaats, waar hij
hoopt te krijgen, wat hij zoekt?"
„Ja. Ik ben ten einde raad".
Dave hield met een sissend geluid
den adem in, terwijl hij naar het gebo
gen hoofd keek.
„Gaat die die vrouw ook mee?"
vroeg zij,
„Daar kunt u op aan. En-ik ben ook
van de partij. Houd u maar goed, We
zijn er nog lang niet!"
„Maar hij zal slagen. Ik weet zeker,
dat hij slagen zal!"
Toen zij eindelijk op het dek ver
scheen, vond zij de bemanning druk be
zig met het ontladen van de meest ver
schillende dingen. Er waren schoppen
en houweelen, vuurwapens, tenten en
dekkleeden, vier vaatjes versch water
en een menigte geconserveerde eetwa
ren en vruchten, Phenuit zat op een
stoel en hield toezicht. Ofschoon hij net
deed, alsof hij zich haar tegenwoordig
heid niet bewust was, wist zij, dat hij
haar had zien komen.
Ongeveer een uur later werd de uit
rusting in een der booten geladen en
roeide deze naar het land. Zij zag, hoe
de boot op de zandige kust juist tegen
over hen werd gezet en besefte, dat zij
jacht zeer spoedig vaarwel zou zeggen.
Hammuxi lag diep in het land en zij
voorzag weken van reizen in gezelschap
msawraaiuhiMi iitm
van Phenuit.
Mismoedig en wanhopig zat zij bij de
railing' en staarde over de zee. Strijden
scheen nu nutteloos. Phenuit had haar
geheim ontrukt en zij had haar vroegei
stilzwijgend duur betaald.
Zij ontstelde, toen zij een schaduw
aan haar voeten zag en bemerkte, dat
Phenuit dicht bij haar stond,
„We gaan dadelijk aan land", zei hij.
,Als je iets noodig hebt.
„Ik heb niets noodig dan gerechtig
heid".
„Gerechtigheid!" lachte hij vol ver
maak.
„De heele wereld roept om gerechtig
heid, maar niemand krijgt ze ooit. Waar
om denk je, zou ik me al deze moeite
op den hals hebben gehaald?"
„Begeerigheid".
„Juist, uit begeerigheid, om een hard
woord te gebruiken. Ik zal succes heb
ben, waar je vader faalde.
„Noem mijn vaders naam niet. Hij
werkte voor goede dingen, terwille van
de wetenschap".
„Juist, en dat doe ik ook. Ergens ver
in het woud ligt een groot geheim en
het Gouden Tablet is er de sleutel van,
Je kunt je booshe'd laten varen, ik be
loof je, dat ik je vaders lichaam weer
zal begraven, als ik er mee klaar ben'h
(W ordt vervolgd).
Door ALAN DARE.
36).
HOOFDSTUK XVI,
Over land,
Maxine was zeer ontsteld over wat
zij van Phenuit gehoord had. Nu begreep
zij zijn duivelsche vroolijkheid en het
niet bezigen van dwang'. Door andere
middelen had hij haar haar geheim ont
rukt. Zij herinnerde zich, hoe hij dien
morgen vroeg in haar hut was gekomen
en een vreemde bewusteloosheid, die
haar eenige seconden had bevangen.
Hypnotisme was de eenige aannemelijke
oplossing. Sinds zij op het jacht was ge
komen, had hij invloed uitgeoefend op
haar wil en tenslotte had hij zijn doel
bereikt.
Niets kon nu het duivelsche werk
verhinderen. Als hij Hammuxi bereikt
zou hebben, zou hij spoedig het graf
heuveltje boven het lichaam van haar
vader ontdekt hebben, en dan zou hij
de vreeselijke ontwijding beginnen. Zij
rilde, als zij daaraan dacht. Al, wat zij
met haar koppigheid bereikt had was de
dood van haar echtgenoot zij wist
zeker, dat hij dood was en haar eigen
ontvoering'. Als zij den strijd eenige
maanden geleden had opgegeven, zou
dit alles misschien niet gebeurd zijn.
Phenuit zou haar zonder twijfel het
vreeselijke gezicht van haar vaders op
gegraven en verminkt lijk bespaard heb
ben.
Toch zei haar geweten haar, dat zij
goed had gehandeld. Wat hij ontdekt
had, was aan machten te danken, waar
zij niet tegenop kon. Strijden en verlie
zen was beter dan zich overgeven. De
lange nacht was verschrikkelijk. Toen
de dag aanbrak, bemerkte zij, dat er
land in zicht was en het jacht er op af
stevende. Zij twijfelde er niet aan, dat
zij hun doel bereikt hadden en spoedig
aan land zouden gaan. Toen zij zich ge
baad en gekleed had, bracht Dave haar,
als gewoonlijk, haar ontbijt.
„We zijn er", zei hij. „Zij gaan het an
ker uitwerpen. Nu vrees ik dat u er bij
bent".
„Hij hij weet alles, Dave", ant
woordde zij.
„Wat! Hebt u het hem dan toch ver
teld?"
„Hij is het door hypnotisme van mij te
weten gekomen. Het is verschrikkelijk.
Ik wou, dat ik dood was".
Dave schudde medelijdend het hoofd.
„Misschien gebeurt er nog wel wat",
zei hij,
„Wat zou er kunnen gebeuren? Neen
het is te laat. Hij is mij te slim af ge
weest veel te slim".
„Ik zou er iets voor over hebben, om
te weten te komen, wat hij zoekt".
„Ik weet n'et, wat zijn einddoel is.
Op het oogenblik wil hij een klein, be
schreven gouden tablet hebben, dat mijn
