KRONIEK v» den DAG.
Het oog van Abu
KUNST EN WETENSCHAP.
De moord op het echtpaar
Lauwereins,
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN ZATERDAG 5 MAART 1938. No. 54,
Roosevelt vjjf jaar aan het
bewind.
Verdachte B. moet een
bekentenis hebben afge
legd.
llfNEilAND.
Dictatuur en schrikbewind.
De Gestapo, de politieke politie in
het Derde Rijk, heeft ds. Martin Nie-
möller tegen zichzelf in bescherming ge-
Qomen; nadat het gerecht hem op
vrije voeten had laten stellen. Voor den
buitenlander, die losstaat v(m de „to
talitaire" nat. socialistische geestesge
steldheid bevat het geval sarcasme. Met
welk een teederheid van gemoed toch,
zoo roept hij uit, is die Gestapo Be
hept. Met welk een innige zorg om
ringt ze dien dwazen dominee, die niet
op zichzelf kan passen.
Aan sarcasme ligt altijd een gevoel
van weerzin ten grondslag. De weer
zin is hier het product van den v r ij -
e n mensch, die een van zijn kost
baarste geestelijke goederen ziet aan
gerand. Levende in een staat als de
Nederlandsche, waar de verdraagzaam
heid een grondwettelijke zuurdee-
sem vormt, kan men zich niet anders
dan moreel aangerand gevoelen door
een praktijk, zooals die deze week nu
weer te Berlijn, in toepassing is ge
bracht. Welk een ongehoord feit, voor
den vrijen staatsburger, een man, als
Niemöller, die door het gerecht
in vrijheid werd gesteld, door een po
litieke politie „tegen zichzelf in be
scherming" te zien nemen.
Maar: hoe komt het, dat hier in
West-Europa di.t feit zooveel meer in
druk maakt dan de gruwelen die zich
iezelfder tijd in Moskou zijn gaan afspe
len, en die veel en veel erger zijn?
Het nieuwe politieke proces aldaar
trekt nauwelijks meer dan platonische
aandacht: de afschuw, welke het heet
ie wekken, spreekt zich uit in rheto-
rische uitdrukkingen. Men voelt het
opnieuw: het lot van de 20 menschen,
die thans aan het schrikbewind van
Stalin staan ten offer te vallen, laat
m West-Europa de openbare meening
over 't geheel tamelijk koud; het is
niet veel meer dan platte sensatie-lust,
welke zich om de details er van Be
kommerd.
Vermoedelijk moet dit verschijnsel
verklaard worden uit de omstandigheid,
dat Moskou in een andere wereld ligt
een wereld geheel verschillend v,an ons
West-Europa, en uit dien hoofde vrij
wel volslagen onbekend. Wat zich daar
ginds afspeelt is een drama, dat fei
telijk buiten onzen geestelijken ge-
awehtskring valt en dat daarom niet
in staat is, ons wezenlijk te ontroeren.
Maar men probeere zich nu toch eens
een oogenblik te verdiepen in het op
zienbarende feit, dat de eerste dag van
het monsterproces heeft opgeleverd en
in wat daarop volgde: de beklaagde
Krestinski, oud-onderminister van bui-
ientandsche zaken loochende Woensdag
hartstochtelijk alle schuld. Hij slingerde
zijn medebeklaagden in het gezicht, dat
al hun bekentenissen niets dan verzin
sels waren, welke ze op last van de
jpeoe, de politieke politie moesten op-
dasschen. Hij werd weggevoerd en toen
hij) Donderdag weer voor het gerecht
verscheen, bleek zich een volslagen
ommekeer in hem te hebben voltrok
ken, Krestinski was nu een even volg
zaam lam als zijn medebeklaagden. Hi)
herriep zijn verklaringen van den vo-
rigen dag en sloofde zich uit, de zwart
ste politieke misdaden te bekennen! In
een nacht tijds had deze ommekeer zich
voltrokken: één nacht, welken de man
doorbracht in de klauwen van de Gpe-
oe. Er is herhaalde malen beweerd, dat
de „samenzweerders", die in de ver
schillende processen der laatste jaren
zoo wonderbaarlijk gul, telkens weer hun
bekentenissen, ook de onwaarschirn''.'1-
sie aflegden, aan martelingen hadden
bloot gestaan. W,at zich nu deze week
met Krestinski heeft afgespeeld, liikt
maar al te zeer op een bevestiging dier
Door ALAN DARE.
33,)
.Zou je er op tegen hebben een mak
ker te hebben op dien tocht Kennedy?"
Wat bedoel je?"
Ik zou wel met je mee willen. De
zaak staat zóó dat ik op ben en alge-
beele verandering noodig heb. Ik heb
een plaatsvervanger in Prainha, en zoo'n
tocht, als jij van plan bent te maken, zal
mij veel goed doen."
Dat betwijfel ik. Het is geen pick
nick, Hornblow! Phenuit is een woeste
ling!"
„Om je de waarheid te zegg'en, brand
ik 'van verlangen kennis met hem te
maken! Hoor eens oude jongen, ik,
spreek in ernst. Ik ben geen recruut,
s het op vechten aankomt. Daar heb
lfQ rankrijk in 1916 aan meegedaan."
- ennedy keek hem doordringend aan,
4 ll,WaAiVee^ 'n Hornblow, dat hem aan-
man op wren te rekenen viel.
vind het goed, als je het werkelijk
meent zei hij.
„Goed, de hand erop!"
Zil Saven elkaar plechtig de hand
en bespraken toen, wat zij voor den
tocht noodig zouden hebben. Tegen dat
Prainha bereikt hadden, hadden zij
beweringen. Het kan bijna niet anders,
of de man moet in den nacht van
Woensdag op Donderdag murw zijn ge
maakt, zoo murw, dat hij niet opnieuw
heeft durven ontkennen, wetende, dat
hem dan weer helsche kwellingen zouden
wachten.
Zoo viert daar in Rusland zich een
schrikbewind bot, dat duizendmaal erger
is dan de totalitaire regeering van het
Derde Rijk. De vergelijking ontlast
uiteraard het laatste in geen enkel op
zicht. Maar men moet er zich dan ook
voor hoeden, het eenzijdig te belasten
door de gruwelen van het eerste min
of meer voor kennisgeving aan te ne
men.
Financieel economisch
weekoverzicht.
Geen verdere achteruitgang in
de Ver, Staten? Beleggings
trusts laten zich op onze beurs
gelden.
Op 4 Maart j.l. herdacht President
Roosevelt zijn 5-jarig regeeringsjubileum
en wanneer men al datgene wat in deze
regeeringsperiode is voorgevallen eens
de revue laat passeeren, dan kan men
niet aan den indruk ontkomen dat er
zeer veel in dat tijdvak is gebeurd. Aan
het bewind gekomen op een tijdstip, dat
de situatie schier hopeloos leek, de
werkloosheid een omvang had aangeno-
van ruim 12.5 millioen arbeiders en een
bankcrisis woedde zooals misschien nog
nimmer was waargenomen, aarzelde hij
niet de meest drastische middelen aan
te wenden om de situatie meester te
blijven. De wijze waarop hij de banken
voor een wissen ondergang redde, zal
een ieder nog versch in het geheugen
liggen terwijl de kort daarop door hem
op grond van de door de NIRA vastge
stelde codes, die beoogden regelend op
te treden in de verschillende in
dustrieën, ongetwijfeld velen met be
wondering zullen hebben vervuld voor
den moed waarmede de President de
kwalen durfde aan te pakken. Het zelf
de gold voor de wijze, waarop hij via de
Agricultural Adjustment Act, den land
bouw probeerde te reglementeeren. Zijn
overtuiging immers was het dat het
mogelijk moest zijn door goedkoop geld,
het scheppen van koopkracht, land
bouwsteun en verhoogde loonen, de
welvaart weer terug te brengen. Toch
zou het nog tot midden 1935 duren voor
en aleer de president eenig effect van
zijn maatregelen kon zien. En toen dit
effect zich begon voelbaar te maken
deed zich de tragische omstandigheid
voor, dat het Hoogste Gerechtshof vrij
wel alle wetten welke feitelijk als de
grondpeilers van de New Deal politiek
werden aangemerkt, ongrondwettig ver
klaarde. Het moet voor Roosevelt onge
twijfeld een zware slag zijn geweest dat
hij op zoo wreede wijze zijn geesteskin
deren onthalsd zag.
Het belangrijkste feit in zijn regee
ringsperiode vormde echter ongetwij
feld de loslating van den gouden
standaard door Amerika, een stap waar
toe de president besloot toen hij nauwe
lijks 6 weken aan het bewind was. In
ter zake kundige kringen heeft men het
altijd betwijfeld of een dergelijken stap
inderdaad noodig was: immers w.i.w.
viel deze periode samen met de hevige
bank-crisis, maar dit neemt toch niet
weg dat de goudvoorraad nog steeds
een respectabelen omvang had en ruim
schoots voldoende was om alle schok
ken op te vangen. Veeleer zat bij den
president dan ook den wensch voor om
langs dien weg het prijzenniveau dat
maar niet omhoog wilde, omhoog te for-
vele moeilijkheden opgelost betref
fende hun uitrusting' en proviand. Horn
blow ging naar zijn kamers, om te pak
ken, terwijl Kennedy inlichtingen inwon
omtrent een schip. Toen zij elkaar
later op den avond weer ontmoetten, was
alles in orde.
,,Er gat hier over drie dagen een
vrachtboot weg", zei Kennedy. „Ik heb
den schipper gesproken en hij is bereid,
ons voor vijf pond ieder naar Progreso
te brengen Natuurlijk heb ik het da
delijk aangenomen,"
„Prachtig! Waar ligt Progreso?"
„Ten Westen van Yucatan."
„Denk je, dat je in staat bent, dien
Phenuit op te sporen?"
„Hij heeft een jacht, dat ik overal zou
herkennen. Als dat niet in Progreso
ligt, ben ik van plan, een snelle motor
boot te huren en de kust af te zoeken.
Er kunnen nooit veel jachten zijn in
zoo'n verlaten oord als Yucatan."
„Je Ivergeet, dat hij ons mjeeV dan
veertien dagen vóór is!"
Dat weet ik. Maar als het doel van
zijn reis het buitenland is, kunnen we
hem gauw op het spoor zijn en hem in
halen. Het zal een zware tocht zijn,
Hornblow verduiveld zwaar!"
„Juist wat ik noodig heb. Een week
zee'ucht zal al die muizenissen uit mijn
hoofd halen. Ik voel mij nu al beter.
Niets zoo goed als wat avonturen, om
een man weer beter te maken."
Na drie dagen waren zij aan boord
ceeren. En ook in dat opzicht kan men
nu niet bepaald zeggen dat hij geslaagd
is.
Thans staan de zaken zoo dat de in-
dustrieele productie in een tijdsverloop
van nauwelijks 5 maanden met 1/3 is
ingekrompen, terwijl speciaal de zware
industrie als de staal en ijzer-industrie
op nog veel lagere capaciteit werkt t.w,
circa 30 het meerendeel der autofa-
brieken werkt zelfs niet meer dan 3
dagen per week. Desniettegenstaande
meende de National City Bank in haar
maand-bericht te kunnen constateerei
dat van een verderen achteruitgan'
momenteel geen sprake meer is en da
van een verslechtering ten opzichte var
de maand Januari zéker niet kan wor
den gesproken.
Van de Nederlandsche beurs valt wei
nig interessants te vermelden, behalve
dan dat een steeds grooter aantal be
leggingstrusts hare waarden hier op de
markt brengen. Geruimen tijd had mer
van deze trusts niet veel meer gehoord
hetgeen gezien de ervaringen welke
men daarmede in de jaren 1929 en 1930
in Amerika had opgedaan ook niet be
hoefde te verwonderen. Onder den in
vloed van de steeds verder dalende
rente en de onmogelijkheid voor vele
beleggers om hunne inkomsten op peil
te houden is voor verschillende admi
nistratiekantoren aanleiding geworden
certificaten uit te geven tegen een door
hen te vormen depot, bestaande uit een
keuze van prima fondsen, waarbij de ri
sico verdeeling zooveel mogelijk is in
acht genomen.
Naast de introductie van een veel
heid van certificaten, vonden ook an
dere introducties hier ter beurze plaats;
wij denken in dit opzicht b.v. aan den
introductie van certificaten van 10 aan-
deelen van The Greyhound Corporation
de belangrijkste autobus Mij. der
V. S.; waarschijnlijk moet men in de toe
lating van deze stukken een aanwijzing
zien dat het emissie-embargo steeds
minder rigoureus wordt toegepast. Het
zelfde geldt voor de binnenkort te ver
wachten introductie van de 4 Bel
gische Ponden leening welke naar men
zich zal herinneren het vorig jaar te
Londen werd ondergebracht en welke
toen moest dienen ter aflossing van het
destijds hier te lande door België opge
nomen Mendelsohn-crediet.
De emissie van deze leening in Lon
den werd het vorige jaar allesbehalve
een succes 50 bleef ongeplaatst
en eerst langzamerhand wist de leening
zich te classeeren. Blijkbaar achten de
bankiers van de leening het moment
thans rijp om de introductie hiervan
thans te wagen.
Thans laten we de gebruikelijke koer
sen volgen:
H.A.L109—109
^toomv. Mij. Nederland 112113
H.V.A 450—449
Deli-Bjatavia 253254
Deli Mij314—316
Philips 311—311
Koninklijke Petroleum363358
Rep. Steels1313
Anaconda's2524
Concertvereeniging te Middelburg,
Naar wij vernemen zal op het 3e
concert, dat de volgende week Vrijdag
gehouden wordt, door het Kolisc"1-
kwartet (voortzetting van het Ween-
sche) een programma ten gehoore wor
den gebracht, dat bestaat uit werken
van Beethoven, Ravel en Schubert. Van
den laatstgenoemden componist wordt
het beroemde kwartet bekend onder
den naam: „Der Tod und das Madcher."
gespeeld.
van het vrachtschip. Snel klopte hun hart
toen het anker werd opgehaa'd en zij de
machtige machines voelden trillen.
„We zijn los", mompelde Hornblow.
Kennedy knikte. Hij zag in gedachten
iet wanhopige gezicht van zijn vrouw,
daar ver in Yucatan. Zijn vrouw, die
misschien geloofde, dat hij dood was en
zich hulpe'oos in de macht van dokter
Phenuit dacht!
HOOFDSTUK XV.
Dokter Phenuit in zijn eigen omgeving.
Nadat zij drie dagen in haar hut
opgesloten was geweest, werd het Ma-
xine vergund, aan dek te komen. Deze
verandering werd haar toegestaan, om
dat het jacht niet meer op de rivier was,
waar zij misschien kans had gehad te
ontvluchten. Maar nu het vaartuig goed
en wel op zee was, was daarvoor "niet
meer te vreezen.
Zij merkte op, dat de bemanning van
:t schip uit een vreemd mengelmoes
bestond. Dave, de twee vreemde dwer
gen, die zij in het huis in Engeland had
gezien, een Chineezen kok, Han ge
naamd, en nog een half dozijn andere
mannen van verschillenden landaard.
Phenuit zelf deed dienst als schipper, of
schoon hij zelden op de brug was.
Katinka alias de gravin was niet
dikwijls zichtbaar. Maxine had haar
slechts twee keer gezien, en bij beide
gelegenheden hadden zij zeer vijandige
blikken gewisseld. Zij wist van Dave,
dat Katinka haar maaltijden meestal met
Het was gisteren een jaar geleden,
dat in het café Keersluis te Vlissingen,
het echtpaar Lauwereins, de man 75,
de vrouw 63 jaar, werd vermoord. Zoo
als men zich zal herinneren, werden on
geveer vijf maanden later, n.l. in Augus
tus, twee verdachten gearresteerd, B.
P. de K. en L. B., beiden uit Maassluis.
Zij hadden als runner en hulpkok geva-,
ren op den mijnenveger „Pieter de Bit
ter", welk schip tijdens een proeftocht
te Vlissingen had gelegen, den nacht,
dat de misdaad werd gepleegd. Later,
precies met Kerstmis, werd nog een der
de verdachte aangehouden, D. van T„
die van een sleepreis met de sleepboot
„Schelde" terugkeerde.
De „Vlissingsche Courant" heeft in
verband met den „verjaardag" van het
misdrijf gepoogd aan de weet te komen,
hoe ver de justitie thans met haar on
derzoek is gevorderd. Het blad vernam,
dat de verdachte B. „veelzeggende be
kentenissen" heeft afgelegd. Zoo zou hij
hebben toegegeven met zijn medever
dachten naar Café Keersluis te zijn ge
gaan met de bedoeling om te stelen.
Verdachte v. T. heeft op den uitkijk ge
staan en kwam op een gegeven oogen
blik waarschuwen dat er een agent aan
kwam; het onderzoek heeft uitgewezen
dat dit laatste inderdaad het geval is
geweest.
Volgens de verklaringen van verdach
te B. zou de caféhouder, de 75-jarige
Lauwereins, door verdachte v. T. zijn
neergeslagen. De man stortte op den
grond, waarschijnlijk bewusteloos en
werd toen door verdachte de K. bij een
been naar voren getrokken. De K. heeft
toen zijn zakken leeggehaald en zijn
sleutels aan verdachte B. gegeven, die
deze bij zich stak. Toen B. daarop zei,
dat het slachtoffer nog kreunde, werd
de moord gepleegd door den caféhouder
te steken.
Het staat nog niet onomstootelijk vast
wat er met de vrouw is gebeurd. Uit het
feit dat zij in nachttoilet was, terwijl de
caféhouder volledig gekleed was, valt
af te leiden, dat de vrouw beneden on
raad hoorde, zich naar het café heeft
begeven en toen op haar beurt vermoord
werd. Dit staat echter niet vast. Uit een
rapport van dr. Hulst blijkt echter, dat
het slachtoffer nog gepoogd heeft zich
te verdedigen, aangezien verschillende
verwondingen van dien aard zijn, dat zij
slechts bij het afweren van steken kun
nen zijn toegebracht; ook staat vast dat
dit bejaarde slachtoffer gestoken is zoo
wel toen de vrouw stond, als toen zij
reeds was neergestort; vooral de vrouw
is op gruwelijke wijze om het leven ge
bracht; zij heeft meer dan 50 messteken
gekregen.
Uit de bekentenissen van verdachte
B. blijkt verder, aldus de VI. Crt., dat
de daders bij de Keersluisbrug het ont
vreemde geldkistje hebben geopend met
de sleutels die de K. uit de zakken van
het mannelijke slachtoffer had gehaald
en vervolgens aan B. had gegeven. Het
kistje werd te water gegooid. Toen men
later bij het onderzoek o.m. met een
sterke magnetische dreg net water ter
plaatse afvischte, werden naast andere
voorwerpen niet minder dan 5 messen
opgehaald.
Tegen de verdachten bestaan, behal
ve de bekentenissen van B., ook nog an
dere aanwijzingen. Ten aanzien van ver
dachte v. T. beschikt men bijv. o.m. over
de volgende gegevens: Toen de beide
andere verdachten werden gearresteerd,
is Van T. indertijd als getuige gehoord.
Phenuit gebruikte en dat zij de rest van
den tijd in ledigheid doorbracht.
„Zij is een duivelin!" vertrouwde Dave
haar toe. „Maar toch spijt het me een
beetje voor haar."
.Waarom?"
„Phenuit speelt met haar. Als het in
zijn kraam te pas komt, laat hij haar
verdwijnen als zooveel anderen!"
Hij glipte juist intijds weg, om te ver
hinderen, dat Phenuit hem op babbelen
betrapte. Phenuit scheen in een vroo-
lijke stemming te zijn. Hij lachte kake
lend en wreef zich de handen, terwijl hij
naar Maxine keek.
„Je geniet van de reis, hé? Je ziet er
beter uit dan toen je aan boord kwam.
Je wangen zijn gevulder en die kleine
kuiltjes.
„Ga ga weg!" riep zij.
„Waar moet ik heen gaan? Moet ik
overboord springen? Ha ha!"
„De wereld zou van een monster be
vrijd zijn, als u dat deed."
„Het zou geen zin hebben, zooiets te
doen. Neen, ik wil blijven leven! Het
leven is vol interessante dingen. Ster
ven bah, alleen dwazen sterven!"
„Iedereen sterft tenslotte," antwoord
de zij heftig. „En als uw beurt komt, be
klaag ik u."
„Medelijden is de eerste stap tot sym
pathie. Wij komen blijkbaar op beteren
voet met elkaar," spotte hij.
„Men kan soms zelfs met den groot
sten misdadiger medelijden hebben!"
Direct daarna is hij naar de woningen
van de beide andere verdachten gegaan
en heeft daar zenuwachtig gezegd; „Als
je iets van die reis hebt, dat verdacht is,
doe dat dan weg; je mag er niets van in
huis houden!" Op de terugreis van Ma
dagascar heeft hij ook verschillende din
gen gezegd die te denken geven. Zoo
moest hij te Port Said op een andere
sleepboot overstappen en heeft toen te
gen een der opvarenden gezegd: „Jij
in mijn plaats en Dirk (dat is de voor
naam van dezen verdachte) met Kerst
mis achter de tralies". Het laatste is uit
gekomen.
Bij een andere gelegenheid heeft hij
gezegd: „Wil je gelooven, dat die zaak
geen dag uit mijn gedachten is". Een
brief dien hij uit Oran aan zijn vrouw
wilde zenden werd niet verstuurd, doch
later in zijn bagage aangetroffen; ook
deze bevat zeer bezwarende aanwijzin
gen. En na de meergenoemde reis met
de „Pieter de Bitter" kwam deze ver
dachte thuis met geld, waarvan hij in
een gesprek zei, het te moeten deelen
met De K. en B., de beide andere ver
dachten!
Hoewel het onderzoek nog zeer ge-
ruimen tijd kan duren, is het toch buiten
twijfel, dat de daders van dit laffe mis
drijf zich achter slot en grendel bevin
den, zoo besluit de VI. Crt. o.m.
GEZAGVOERDER FRIJNS MET
ARCHAEOLOGEN NAAR PERZIë.
De K.L.M.-vlieger Frijns zal binnen
kort met een gezelschap Amerikaansche
archaeologen een groote rondvlucht ma
ken over Iran en Perzië. Voor deze bij
zondere reis wordt op het oogenblik de
Douglas DC2 „Oeverzwaluw" in gereed
heid gebracht. Het ligt in de bedoeling,
dat het gezelschap ongeveer zes weken
onderweg blijft. De eigenlijke vlucht be
gint te Cairo, waar het gezelschap zich
aan boord zal begeven, vermoedelijk
reeds 15 Maart a.s.
De bemanning van de Oeverzwaluw is
voor deze extra-vlucht als volgt samen
gesteld: G. M. H. Frijns, gezagvoerder,
P. Blok, werktuigkundige, en G. Over
weg, radiotelegrafist. Gedurende de
vlucht over Iran zal de bemanning wor
den ter zijde gestaan door den Perzi-
schen piloot Farsin.
Men zal zich herinneren, dat in 1934
een dergelijke vlucht is uitgevoerd,
eveneens met den heer Frijns in de
stuurhut. Dit was met de Fokker F 18
„Uil". Toen bestond het gezelschap, dat
op uitnoodiging van mrs Moore uit Bos
ton de vlucht maakte, uit leden van het
Institute for Persian Art te Chicago, on
der leiding van professor Arthur Üpham
Pope. De „Oeverzwaluw'' zal met een
gezelschap van hetzelfde instituut naar
Perzië vliegen. De leiding van deze we
tenschappelijke expeditie is weer in han
den van professor Pope, doch thans reist
men op uitnoodiging van mr. James
Cromwell en zijn echtgenoote. De Per
zische vliegtuigbestuurder Farsin heeft
in 1934 ook de vlucht van de „Uil" me
degemaakt.
De sterfgevallen tengevolge van het
mond- en klauwzeer.
In de week van 20 tot en met 26
Februari hadden de volgende aantallen
sterfgevallen tengevolge van hei mond
en klauwzeer plaats, waarbij het totale
aant.al sinds 19 September van het vo
rig jaar telkens tusschen haakjes is ge
plaatst; 22 (3069) runderen, 61 (3786)
kalveren, 44 (2953) varkens en biggen,
10 (208) schapen en 0 (49) geiten.
Het totaal aantal sterfgevallen be
droeg in de vorige week dus 137, waar
mede aan de geleidelijke verbetering
in den toestand welke sinds December
viel tb constateeren. plotseling weer
een eind is gekomen. Ter vergelijking
kan nog worden opgemerkt, dat Het
„Dat kan. Je bent heel logisch, maar
verbazend onwetend, mijn lieve kind,
zoodra je je buiten de kleine sfeer waagt,
waarin je leeft. Je hebt je dit alles al
leen maar op den hals gehaald door een
vertoon van sentimenteele nonsens, die
ik zoo dood dacht als Julius Caesar."
„Nonsens!" antwoordde zij. „U noemt
het nonsens, dierbare herinneringen te
bewaren aan Neen, ik kan daar met
een man als u niet over spreken. U weet
niets van principes, van liefde.
„Liefde! Daarvan heb ik de uitwer
king gezien. Ik veronderstel, dat je je
verbeeldt, dien gek van een Kennedy
te hebben liefgehad....''
Zij draaide zich om en wandelde weg.
Maar hij lachte en wreef zich in de han
den. In deze stemming leek hij nog weer
zinwekkender dan als hij door duivel-
sche woede bezeten was. Maxine kon
er de reden niet van begrijpen, want,
daar de tijd verstreek en zij hij haar be
sluit bleef, had zij verwacht, dat hij zijn
toevlucht tot geweld zou nemen.
Een paar maal was hij in haar hut
gekomen en had haar verschrikt, door
haar met zijn glinsterende oogen aan te
staren, waardoor hij haar gedachten ver
lamd had. Hoe het einde zou zijn, kon
zij zich niet voorstellen, maar zijn groote
zelfverzekerdheid verontrustte haar. Zij
staalde haar zenuwen, om de onvermij
delijke straf onder de oogen te zien.
(Wordt vervolgd'.
