Mr. Van Haastert en't Zeeuwsch Pachtbureau BUITENLAND. INGEZONDEN STOKKEN. Een wederwoord onzerzijds, enten besluite! DUITSCHLAND BALKAN. IN T KIELZOG VAN DE WEEK. KRUININGEN. Gemeenteraad van Middelburg. Men kan wet tot Sint Juttemis blijven doorschrijven: van den Dollart tot het Zwin (en 't Vaalser voormalige vierlan- denpunt) schrijft de Nederlandsche pers op 't oogenblik over het Zeeuwsche Pachtbureau en we zouden wel dagwerk, ja weekwerk er aan kunnen hebben om overal op in te gaan. Dat gaat eenvou dig niet. Men heeft gisteren mr. Van Haasterts laatste woord gelezen. Vandaag volge daarop ons laatste wederwoord, en dan moet deze kous maar eens èf wezen! Voorop ga echter deze opmerking: mr. Van H. wil het accent naar den alge- meenen kant verleggen. Maar dat gaat niet, waarde tegenstander! Want, al heb bel) wij in de omlijsting van ons betoog, een enkel algemeen cijfer genoemd, onze strijd ging en gaat om het Zeeuw sche Pachtbureau, beschouwd in het licht van Zeeuwsche pacht- en or ganisatietoestanden. Dat is en blijft de hoofdzaak voor ons! Dat neemt niet weg, dat wij mr. v. H. ook niet in 't kort op zijn algemeene op merkingen van antwoord willen dienen! Welzeker! Alzoo: Met een „levensbeschouwing" om trent de eeuwige dingen, en een maat schappij-beschouwing, daarop gegrond of daaruit voortvloeiend, heeft een pacht bureau naar ons gevoelen absoluut niets te maken. Het heeft te maken met werkelijkheid, met feiten, die in het maatschappe lijk leven en verkeer zich voordoen. Grootendeels zullen verschillen tus- schen pachter en verpachter loopen over den pachtprijs of over enkele voorwaar den van landgebruik e.d. De pachtbureaux nu hebben hun beslis singen te nemen naar de bepa lingen v an de wet, onverschil lig zelfs of zij het persoonlijk al of niet met die bepalingen en strekking er van eens zouden zijn. Het is wet. En deze wet moet loyaal, billijk, en overeenkom stig zijn bedoelen worden toegepast. De voorgelegde pachtcontracten moe ten objectief beoordeeld worden. Wie het anders doet, doet het zeer beslist verkeerd. De pachtprijzen worden niet bepaald door iemands geloof of maatschappelijk inzicht, maar door de feiten, met name door de resultaten van het land- en tuin bouwbedrijf en de veeteelt e.d. in eenige periode behaald; verder door de ligging van den cultuurgrond; de transportmid delen er heen, kortom door de produc tiekosten en de koopprijzen der produc ten, daarbij in aanmerking nemende de soort van grond, klei of zand, en wat men er, bij bouwland b.v., op kan ver bouwen. Dit zijn zuiver materieele fac toren. De pachtvoorwaarden zijn afhankelijk o.a. van wat er in een bepaalde streek gewoonte is, en ook van tal van gewoon stoffelijke factoren. De landgebruiker moet er een bestaan op kunnen hebben, onder normale om standigheden en met een normaal gezin. Dat alles moet naar regelen van recht en billijkheid beoordeeld worden door eerlijke, oprechte, onafhankelijke, onpar tijdige, ter zake kundige personen. Het feit dat iemand nu behoort tot de R.K. of C.B.T.B., geeft op zichzelf niet den minsten waarborg voor eerlijkheid, op rechtheid, onafhankelijkheid, onpartijdig heid, bekwaamheid en juist maatschap pelijk en rechtskundig inzicht; evenmin is het een aanwijzing voor het tegen deel. Het doet er eenvoudig niet toe, hier. Door de belangrijkste baantjes, n.l. dat van voorzitter en van secretaris (al is die laatste geen lid) v^oor zich op te e i s c h e n, wekt men eerder het ver moeden 't in zijn handen te willen heb ben vrienden of partijgenooten, te kun nen bevoordeelen. Wie de meest geschikten zijn, maakt de minister uit, desnoods op ge motiveerde aanbeveling van de verschil lende landbouworganisaties. En de al dus benoemden dienen dan, naar ons ge voelen, onderling uit te maken, wie van hen het meest bekwaam en ge schikt is voor voorzitter, en vooral in overleg met dezen voorzitter, die met hem werken moet, kiezen zij dan een daarvoor geëigend secretaris. Maar de R.K.'s en C.B.T.B.-ers in Zee land wilden die geschiktheid en be kwaamheid ondergeschikt maken, voor wat den secretaris betreft, aan het feit, dat deze premier R.Kath. moet zijn. Dat was en is de grief! En nu is het toch te dwaas om er verder over te redeneeren, dat, als men nu niet van te vo ren wil bepalen dat een voorzitter of secretaris van een pachtbureau tot een bepaalde partij moet behooren, dat wij die partij daarvan als onvolwaardig zou den aanzien? Dat is, men boude het ons ten goede, klinkklare onzin. II. Inderdaad, wij hebben het ook zoo gesteld: de kwestie van het nationale ledental der R.K. organisaties of de ver- eenigingen bij 't K.N.L.C. aangesloten is hier niet van primair belang. Maar daar om willen wij er nog wel een opmerking over maken! Het is deze: dat de R.K. met al hun organisaties blijkbaar meer leden hebben, omdat schier alle kleine boertjes, met name op de N. Brabantsche en Limburg- sche dorpen, leden moeten zijn van de organisaties, wat bij de Protestanten niet zoozeer het geval is. Maar dat wil nog niet zeggen dat het aantal hectaren grondgebruik bij de leden der R.K. organisaties grooter is dan bij de andere. Het tegendeel is juist waar. Het aantal hectaren cul tuurgrond bij de leden der organisaties n het K.N.L.C. begrepen, is zéér zéér v. eel groo ter dan bij d'e iandere organisaties). En waar pachtkwesties uitsluitend daarover loo pen. zou d i t eventueel maatgevend zijn, eerder dan het aantal leden. Maar laat ons ons niet op dit zijpad begeven en ons tot ons eigenlijke geschilpunt: Zeeland en het Zeeuw sche pachtbureau, beperken! III, En dan gaat het niet op met het ledental van c e n t r ,a 1 e organi saties te rekenen bij de bezetting van een pachtbureau over een b e p a a 1 d gebied. Het werkgebied is niet Neder land, maar is b.v. ZeeUnd, Frieslanc etc. Men moet dus, naar ons gevoelen rekening houden met de verhoud'ngen binnen dat werkgebied en dan is het in Zeeland zooals men weet, aldus gesteld, dat van de cen traal georganiseer den plm. 1/7 R.K. is 1/7 C.B.T.B. en 5/7 Z.L.M. Is het nu aanmatigend om geen erger woorc te gebruiken of niet, wanneer 1/7 gesteund door een ander 1/7, voor z'ch een belangrijken post, bij! samenwerking in eenig bureau, opeischt? En is het niet 1030-voudig loyaler, wanneer de grootste organisatie zegt d i t t willen overlaten aan de leden zelve, niet omdat zij daarin een meerderheid zou krijgen maar omdat men dan gemeen- schappelijk beraadslagen kan, terwijl anders 1/7 het voor 't zeggen zou hebben? Ook over de 5/7? plus de ongeorganiseerden? Het is o.i. dwaasheid om d a provincialisme te noemen! Er ;'s ook nog redelijkheid en gezond verstand Enghartigheid, die leidt tot engverstan- digheid, z't natuurlijk juist altijd „aan den anderen kant!" Men moet de zaken bezien zooals zij zijn en wie al te hoog zit, verliest het onderscheidingsvermogen en zit al te eenzaam en te ver van het wer kelijke leven. Dat is de fout van te groote centralisatie en een bezien van de dingen van daaruit. En al zal er voor goede samenwer king wel eens iets opgeofferd moeten worden, het is toch al te dwaas en in strijd met alle bescheidenheid, zoo als men dat in Zeeland ditmaal heeft w llen doordrijven. Mr. V.an Haastert had dan ook, dunkt ons, beter gedaan met, inplaats van te trachten dit goed te praten met aller lei theoriën en beschouwingen, te erken nen dat men nü over de schreef ging en dat zijn partijgenooten in Zeeland dit maal ,al te fanatiek en gespeend aan passende bescheidenheid waren! Dat klemt te meer, omdat h er, dunkt ons, toch waarlijk zoo weinig van an- ti-papisme in den slechten zin van dat woord sprake is, dat nimmer gezegd is, dat men absoluut geen se cretaris wenschte die wellicht R.K. zou zijn, maar alleen dat men er zich tegen verzette dat tevoren werd uitgemaakt dat niemand anders dan een R. K, kans zou hebben, terwijl ook de verreweg grootste maatschappij, de Z.L.M., immers begeerde noch een voorziter, noch een secretaris aan te wijzen! D't laatste gebaar werd, naar men ons verzekert, aanvanke- 1 ij k in oprechtheid gewaardeerd, maar wat later, hoe eerlijk en oprecht ook bedoeld, werd het blijkbaar toch weer gewantrouwd! IV. Andermaal erkent mr. Van Haas tert, en dat siert hem, dat er géén besluit was van de 3 Centrale Land bouworganisaties, in tegenstelling dus met wat de C.B.T.B. in Zeeland de menschen verkondigde. Het zou, naar ons gevoelep, ook ondenkbaar zijn dat de 3 Centrale Landbouworganisaties zoo n besluit ooit zouden kunnen ne men. De verschilpunten zijn niet o n - belangrijk, want op de door de R. K. organisaties gesteund door den C. B. T. B. gewilden grondslag zou in Zeeland geen pachtbureau, dat aller vertrouwen verdient kunnen tot stand komen! Men zal dus, als wij de situatie juist begrepen en de opvattingen goed ge peild hebben, alleen dan in Zeeiand tot eert deugdelijke samenwerking kunnen komen, als men de door den minister te benoemen leden zelf hun voorzitter en secretaris laat kiezen en men zich als organisaties bepaalt tot een voor dracht van eenige leden, iedere or ganisatie in evenredigheid van zijn le dental. Dat is rechtvaardig en billijk en redelijk en daarom goed. Van harte hopen wij dat de confessi- oneele organisaties ook voor samenwer king op ander gebied dan het pachtbu reau en in de toekomst hun thans bega ne fout zullen inzien en naar dat inzicht zullen handelen, inplaats van de verwij dering nog grooter te maken door er verder op door te gaan of tegen alles in hun houding te verdedigen, of de zaak te behandelen op een wijze als in het kringblad der N.C.B. in 't land van Hulst de heer L. doet. Zooiets fraais en nobels zal mr. Van Haastert, wij zijn er bij dezen fikschen tegenstander van overtuigd, als hij het zou lezen, niet kunnen goedkeuren! Of schiet zulk pole misch onkruid en paddestoelen op uit den akker eener bijzondere maatschap pij wijl bijzondere levensbeschou wing? Neen toch? Wij hopen dat het zoo dringend noo- dige pachtbureau in Zeeland door sa menwerking van alle landbouworgani saties rechtvaardig en dus onpartijdig samengesteld, nog tot stand zal kunnen komen, en dat het zegenrijk zal kunnen werken. En wij hopen daarbij dat de Z.L.M.die zijn sporen toch ruimschoots verdiend heeft en nog steeds verdient, ook van de zijde dergenen, die meenen zich om welke reden ook van haar te moeten afscheiden, niettemin iets meer ©vaardeering zal verkrijgen dan tot he den het geval is. Daarmede zullen Zeeland en de Zeeuwsche boerenstand meer gediend zijn dan met een bestrijding als haar in den laatsten tijd somwijlen smadelijk wordt aangedaan. En hiermee: basta! EEN TEGENSPRAAK DER GERUCHTEN VAN DE LAATSTE DAGEN. Het D.N.B. meldt uit Berlijn: Een deel der buitenlandsche bladen en ook een aantal buitenlandsche pers- bureaux hebben in de laatste dagen het dolste gepresteerd wat tot nu toe over Duitschland aan leugenacht ge be richten is verspreid. Zoo wordt o.m. beweerd, dat in Duitschland straatgevechten worden ge leverd, dat eenige garnizoenen gemuit hebben, dat de op 4 Februari op non activiteit gestelde hooge officieren en ook de Duitsche Kroonprins naar het' buitenland zijn gevlucht, dat in het Du'tsche leger gemengde commissies zijn ingesteld met het doel partijpoli tiek zuiverend op te treden, dat de Fülhrer als gevolg van deze gebeurte nissen ziek is geworden en te Berlijn is teruggekeerd, terwijl hij niet voor 20 Februar', den dag der Rijksdagbij eenkomst, te Berlijn had willen terug keeren. Voorts, dat Duitsche grenzen gesloten zouden zijn enz. Hiertegenover, aldus het D.N.B., kan het volgende worden geconstateerd: 1. In Duitschland 'waren nergens en geen enkel oogenblik orde en rust ver stoord. 2. In Duitschland heeft geen garni zoen gemuit. 3. Geen der op non-activ teit gestelde officieren is gevlucht. Met uitzondering van generaal-veldmaarschalk Von Blom berg zijn deze officieren nog veeleer in dienst, daar zij pas op 28 FebTuar resp, 21 Maart hun functies zullen over dragen. Ook generaal-kolonel Von Fritsch is nog bezig met de afwikkeling van zijn dienstzaken, al is zijn gezondhe'dstoe- stand geschokt, waarvoor hij, zooals bekend, op zijn laatste vacantiereis in Egypte vergeefs genezing zocht. 4. de Kroonprins is niet gevlucht en heeft de beweringen over zijn vluch' 'ntusschen zelf tegengesproken. 5. Gemengde commissies bestaan na tuurlijk niet in het Duitsche leger en zullen er ook niet worden ingevoerd. 6. De Führer is net ziek, doch ver heugt zich in zeer goede gezondheid 7. De Frihrer is niet naar Berlijn te ruggekeerd doch vertoeft op Berghof te Berehtesgaden. 8. De Führer heeft niet het voorne men gehad pas op 20 Februari naar Ber lijn terug te keeren, aangezien op 15 dezer te Berlijn een banket voor de di plomaten wordt aangercht en op 18 Februari de automobieltentoonstelling wordt geopend, waarbij de I^ührer waarschijnlijk aanwezig zal zijn. 9. De Duitsche grenzen zijn niet ge sloten. EEN BUITENKANSJE VOOR DE SPONZENVISSCHERS. De visschers aan de Dalmatische kust, o.m. in de dorpjes Krapanj en Slariu (Zuid Slavië) verheugen zich in een tij delijke welvaart, die zij grootendeels danken aan de angst in de wereld voor gasaanvallen. De visschers, die over ge heel Dalmatië bekend staan om hun diepzeeduiken, bepalen zich tot het naar boven brengen van sponzen, een moeilijk en gevaarlijk werk. Lange ja ren heeft hun bedrijf nag'enoeg stilgele gen door de felle concurrentie van rub- bersponzen, welke het him bijna onmo gelijk maakte de natuursponzen te ver- koopen. Thans echter, nu over de geheele we reld beschermende maatregelen tegen gasaanvallen worden genomen, zijn deze sponzen dringend noodig bij de vervaar diging van gasmakers. Uit verschillende landen zijn agenten jnaar Krapanj en Slarin gekomen om groote orders te plaatsen. In 1937 werden meer dan 100.000 sponzen door duikers naar de opper- In den vaderlandschen hof, die na de groote gebeurtenis niet meer tot rust scheen te kunnen komen, is de stil te eindelijk weer gekeerd. Men is naar huis, en Soestdijk is weer louter Soestdijk. De vorstelijke gasten zijn naar Duitschland vertrokken, de zwijg zame veldwachters naar hun eenzame woningen, de journalisten naar hun les senaars of naar andere wachtkamers, de vele nieuwsgierigen naar nieuwe objec ten, die hun tegenwoordigheid ver- eischen. Alleen het jonge gezin is ge bleven, en de wieg is gebleven, en Loeff en Trijntje zijn gebleven. En vier paar den, een nieuwe Ford en een aantal ge schenken uit alle deelen des lands heb ben hun weg gevonden naar de groote voorname behuizing, die Nederland zeer lief is geworden. Zóó lief, dat men zich verontwaard gd heeft afgevraagd hoe ter wereld twee vaderlandsche dag bladen zoo indiscreet konden zijn tegen het uitdrukkelijk verlangen der bewo ners van het witte Huis in, de met groo te welwillendheid verstrekte foto's van de jong geborene, voortijdig te publicee- ren. Voor de besturen der Nederland sche Dagbladpers en van den journalis tenkring schijnt het tijd te worden met het snoeimes in de hand eens poolshoog te te gaan nemen bij den veel geprezen, tot voor kort kern gezonden, vaderland schen persboom, die gevaar loopt door enkele uitwassen zijn Europeesche ver maardheid te verspelen. Ook Hitier snoeide. Zette weer eens krachtdadig het mes in den boom des gezags, die hem na den jongsten storm in het Derde Rijk blijkbaar niet langer kon bekoren. En vele zware tak ken, waarop tot voor kort des leiders oog nog met welgevallen rustte, vielen krakend, tusschen de naamlooze menig te. Meneer Von Blomberg is organisato risch dood, maar zijn afsterven sleepte een 14-tal generaals, die hem zijn nede rig verbond met Amor niet konden ver geven, mede ten grave. En de boom des gezags bloeit weer in het Derde Rijk. Ondanks den onverwachten wreeden snoei; ondanks de trieste vertooning met den oud-du;kboot-commandant Nie- möller, die weliswaar het zwaard me' den Bijbel verwisselde, doch die een strijder in den waren zin des woords is gebleven En de liberale staatspartij heeft het snoeimes ook gehanteerd. Onder groote belangstelling werden Zaterda<* en Zondag te Utrecht van dezen ouder vaderlandschen boom de aanhangsels verwijderd, die hem volgens de diagnose der deskundigen, in zijn laten groei be lemmerden. Tuinman Van Lidt de Jeude met de schort voor, heeft zijn moeilijke taak verdienstelijk verricht, en met be langstelling zal in den lande worden uit gezien naar de resultaten van zijn ver jongingskuur. Terwijl de liberalen a' herademen kreunt de S.D.A.P. nog steeds onder de pijnen van het Kiès- gezwel, dat langduriger en kwaadaardi ger van aard is gebleken dan men in der beginne geneigd was te veronderstel len Meneer Steenberghe, die het milde hart van den Nederlandschen win kelstand bij stukjes en beetjes naar zich toe haalt, heeft opnieuw een groote verovering gemaakt door het derde slot der vestigingswet op de deur van der schoenmaker te bevestigen. Behalve de ridders van hakblok en trog werpen thans ook de ridders van els en pik zul ke smachtend dankbare blikken naar Den Haag, dat het meneer Romme, die in zijn slaap zelfs nog door fel priemen de vrouwelijke oogen wordt vervolgd week om het hart wordt. Maar meneer Goseling heeft onzen statigen senaat met een statig antwoord gelukkig ge maakt. En het vaderlandsche geweten kan zoowel over de nog steeds me' voortvarendheid ter hand genomen zaak 't Sant, die dus niet verzandt, als over de hechtheid der huwelijksbanden in deze lage landen gerust zijn II Duce, nog altijd bezig met po gingen om den parade-pas onder de knir te krijgen voordat de mooie Mei-maand aanbreekt, werd van zijn studie afge bracht door een hevig gebrom van John Bull, wiens bijna spreekwoordelijk ge wórden geduld met moeilijke affaires voor de zooveelste maal zijn grenzen heeft bereikt door het piraten-bedrijf in de Middellandsche zee. En ook uncle Sam's zenuwen schijnen door den gang van zaken in het Oosten eenigermate van streek te geraken. Zonnig en onbe dreigd lacht daarentegen de optimisti sche Marianne, die vanwege het aange kondigd bezoek van het Engelsche ko ningspaar een coquetten blik naar Italië meende te mogen werpen. De ambtenaren van tante Pos' strikten onder Diepenheim een nachte gaal, die een half jaar lang iederen Zon dagmiddag, gekweeld heeft; meneer Trip maakte in de afgeloopen week jacht op den gouden standaard, en de Nederlan- sche spoorwegen gaan na hun geslaag de proefneming voort met hun pogingen de inwoners van negen provinciën voor hun goedkoope treinen en voor de ma gazijnen in de groote steden te vangen. Maar Denemarken ving met behulp van vier watervlugge meiskes ons land een van zijn laatste zwemrecords af. Ge lukkig dat meneer Van Klaveren met veel goed gerichte meppen kon voorko men, dat de sportieve balans van ons vaderland geheel uit het evenwicht ge raakte. Kwartiermeester. vlakte gebracht en verkocht, en het ziet er naar uit, dat de onverwachte wel vaart der visschers voorloopig zal aan houden. ONTEIGENING HOTEL „DE ABDIJ". Uit het hoofdartikel van de „Middel- burgsche Courant", van 10 dezer wil ik gaarne het volgende naar voren bren gen. „Het gaat er nu dus cm, welk inzicht de overhand moet krijgen: een fraai plein, stil en geheel in den ouden stijl of een plein waarop nog eenige leven digheid zal blijven heerschen door het vertier, dat een hotelbedrijf meebrengt?" Mijnheer de hoofdredacteur. In het dossier op het raadhuis wordt gesproken over inwendinge verbouwing, dat is heel iets anders dan dit gebouwen complex geheel in den ouden stijl re- construeeren en m.i. kan dit ook niet. Het gebouwen-complex, zooals dit thans is, geeft al heel weinig fragmenten te zien, waarop een eventueele gevelres tauratie zou zijn uit te voeren; boven dien zijn van het genoemde gedeelte van onze Abdij, zooals de toestand was in den tijd, waaruit de overige gebouwen dateeren, geen betrouwbare teekenin- gen of platen aanwezig, voor zoover mij bekend, wel van veel lateren datum en dan nog maar zeer vaag aangegeven. Een eerste vereischte voor restauratie van Monumenten is wel, dat het te res- taureeren object de waarde om het te re- staureeren in zich zelf bezit, m.a.w. dat er voldoende bouwfragmenten aanwezig zijn, die een restauratie mogelijk ma ken en te verantwoorden zijn. Deze zijn m.i. bij het „Hotel de Abdij" niet aan wezig, en daarom staat over eventueel restaureeren van dit gebouw uitwendig geen woord in het dossier. Zeker, men is bekwaam genoeg om den gevel van het Hotel beter in overeenstemming te brengen met de overige gebouwen, maar dan wordt het ook zonder eenige histo rische en bouwkundige waarde, nage maakt antiek dus, en daar zal het rijk nooit toe besluiten. Om dus een pro of contra te kunnen uitspreken over deze onteigening, mogen en kunnen de door U naar voren gebrachte perspectieven niet in overweging genomen worden, want die vallen er m.i. geheel buiten. Koole. Middelburg, 11 Februari 1938. ^Onze onderstelling omtrent uit wendige restauratie berust niet op hetgeen het sobere Stadhuis-dossier bevat, maar deze toekomstmuziek was op een anderen notenbalk gezet. Ten aanzien van restauratie in den strengsten zin des woords heeft de ge achte inzender evenwel gelijk; wij be doelden, en hadden moet schrijven: nieuwbouw, althans verbouw, in den ouden, althans in een bij dien ouden stijl aesthetisch volkomen passenden en aan- passenden stijl. Inzenders klaarblijkelijke afkeer van „nagemaakt antiek" deelen wij gansch niet: ons dunkt dit een langzamerhand, en gelukkig, overwonnen rakend stand punt. De mogelijkheid van een stijlvolle verfraaiing van het Abdijplein is dus wel degelijk een motief en een perspec tief, dat bij 't afwegen van het pro en contra meê in de schaal geworpen mag worden. Red.] ABONNEMENTEN «n AD VERTEN- TIEN voor dit blad warden aangename* door den Agent H. VAN DE VREDE. Vergadering van den Raad der ge meente Middelburg, op Woensdag, den 16 Februari 1938, des namiddags te 2 uur, ter behandeling van de onderstaan de zaken: 1. Notulen vergaderingen van 27 Oc- ober 1937, 24 November 1937, 22 December 1937 en 28 December 1937. 2. Ingekomen stukken. 3. Eervol ontslag Rector Gymnasium. 4. Eervol ontslag onderwijlzer school C. 5. Verzekering ter zake van gemeente gelden. 6. Vaststelling nieuwe verordening op heffing en invordering van besmet telijke ziektegelden. 7. 13e wijziging Gemeente-begrooting 1937. 8.. Beslissing op adres van O. Tissing e.a. nopens taxi- en huurauto-ver- gunningen. 9. Verhuring gemeente-woning Biee, 10. Huur weiland Arnemuidsche pad. 11. Beslissingen op bezwaarschriften te gen schoolgeld-aanslagen 1936/1937 en 1937/1938. Middelburg, den 11 Februari 1938. De Burgemeester, M. FERNHOUT.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1938 | | pagina 7