Een Prinses van Oranje, Prinses van Lippe-Biesterfeld
$r<mnei<*U
GOiSCHE COURANT
W.?d€
PI6I3
Aangifte der geboorte.
De laatste uren voor het
blijde bericht.
De spanning gebroken.
NUMMER 25,
MAANDAG
31 JANUARI 1938.
EERSTE BLAD.
181e JAARGANG.
Bij paleis-lijn en telex.
foor het paleis Soestdijk.
MIDDELBUQGSCHE COURANT
jOagblad Voor Midderourg, Goes en agent
schap Vlissingen 2.30, elders 2.50 per
kwartaal Week-abonn. in Middelburg en
Goes 18 ct. p. w. Advertentiën 30 ct. per
regel, Ingez. mededeelingen 60 ct. p. r.
Bij contr. voor beide veel lager; tar. op aanvr.
Uitgeefster: Naamlooze Vennootschap „De Middelburgsche Courant"; Bureaux: Lange Sint Pieterstraat te Middelburg.
Telefoon: Redactie 269, Administratie 139 Postrekeni ng no. 43255 Kantoor te GOES: Turfkade, telefoon 17.
Aangesloten bij het Bureau voor Pirbliciteitswaarde der Vereeniging de Nederlandsche Dagbladpers.
Familieberichten en dankbetuigingea 1—
rogels f 2.10, elke r. m. 30 ct. Rubriek
„Kleine Advertentiën", ten hoogste 6 regels,
a 75 ct. bij vooruitbetaling Adv. mof
„Brieven" of „Bevragen "bureau dezer cou-
rant" 10 ct. extra Bewijsnommers 5. cent.
Morgenochtend.
Wij vernemen, dat morgenochtend de
plechtige geboorte-aangifte van de Prin
ses zal geschieden ten paleize Soestdijk.
Prins Bernhard zal zelf de aangifte
van de geboorte doen.
Getrouw aan de tradities, zal deze
aangifte der geboorte worden gedaan in
tegenwoordigheid van twee getuigen, en
zal bij die plechtigheid het kind aan den
ambtenaar van den burgerlijken stand
worden getoond.
Z. K. H. heeft als getuigen uitgenoo-
digd de ministers van staat, dr. H. Co-
lijn en jhr. mr. F. Beelaerts van Blok
land. Als ambtenaar van den burgerlij
ken stand fungeert de burgemeester van
Baarn, jhr. mr. G. C. J. van Reenen.
(Van een bijzonderen correspondent).
In de werkkamer van het A.N.P. in
het Badhotel was het Zondagavond niet
voller of levendiger dan anders. Echter
was de spanning tastbaarder dein waar
elders ook.
Wel waren eenige bijzondere maatre
gelen noodig, omdat het A.N.P.-vertrek
natuurlijk in het middelpunt der belang
stelling zou staan, zoodra bekend ge
worden zou zijn, dat de blijde gebeurte
nis te verwachten was. In de hall van
den A.N.P.-vleugel zaten twee korpo
raals, die verdwaalde slenteraars in de
hotelgangen in het oog hielden.
In de A.N.P.-kamer waren de leden
van den staf aanwezig te zamen met de
officieren van dienst van het departe
ment van defensie. Deze waren kapitein
Steenhauer en le luitenant Staring.
In de A.N.P.-kamer beschikte men
aanvankelijk slechts over dezelfde
aanwijzingen als de overige jour
nalisten. In den loop van den avond
werden deze aanwijzingen echter sterker
en-verdween de laatste zweem van twij
fel over de komende dingen.
Vol spanning hielden wij de wacht.
De directe telefoonverbinding met het
paleis rinkelde een enkele maal en ver
oorzaakte een moment van intense stilte»
Neen, niets bijzonders, slechts een sim
pele dienstaanwijzing werd doorgegeven,
Zoo werd het middernacht.
Langzaam verstreek uur na uur.
De conversatie stokte, slechts een en
kele opmerking werd gemaakt, doch een
ieder beleefde in zich zelf te sterk de
historische beteekenis van dezen nacht
om zijn gevoelens in enkele nietszeggen
de zinnen tot uitdrukking te brengen.
Langzaam gleden de uren voort. De
nacht maakte plaats voor de ochtend
schemering en toen omstreeks 7 uur het
daglicht in de kamer scheen, was er nog
geen verandering gekomen. De stem
ming werd gedrukt. Waarom duurde het
zoo lang? Zouden er bijzondere moei
lijkheden zijn?
Geen enkel contact was mogelijk met
het paleis in de nachtelijke uren. In vol
komen passiviteit zaten de officieren en
de A.N.P.-menschen rond hét paleis-toe
stel en de telex. Afwachtenafwach
ten
Een nacht was voorbijgegaan en nog
was het teere geheim nog niet ontslui
erd.
Tegen zeven uur kwam de comman
dant van de saluutbatterij Baarn even
binnenloopen en vroeg of hij om zeven
uur kon beginnen met het afvuren der
eere-schoten. Neen, wachten.
Tusschen kwart over negen en half
tien: de paleis-telefoon belt.
De particuliere secretaris van Prins
Bernhard, jhr, mr, Dedel meldt aan de
vertegenwoordigers van het departement
van defensie, dat het oogenblik gekomen
is om de batterijen de gereedstelling te
doen innemen.
Kapitein Steenhauer neemt de mede-
deeling in ontvangst en onmiddellijk
daarna vliegen de ordonnancen met de
telegrammen van de legerautoriteiten
het hotel'uit.
Luitenant Staring voert een serie in
tercommunale telefoongesprekken om de
commandanten der saluutbatterijen in de
verschillende garnizoenen namens den
minister van defensie opdracht te geven,
Maandagmorgen. 'Het is t'en minu
ten voor tienen. De Amsterdamsche
straatweg ligt stil in den regen. Auto's
snorren voorbij, houden even in voor
het Paleis en de bestuurders staren
even zijwaarts, naar de woonstede van
het prinselijke gezin en dan snorren de
auto's weer verder, Oogenschijnlijk is er
niets bijzonders. Doch dan komen van
alle kanten fotografen, op de. fiets en
met auto's. Zij posteeren zic*h voor het
paleishek, waar zij nu reeds zoo vele
dagen hebben gestaan, doch th,ans staan
zij er met een zekerheid, dat er wer
kelijk een einde zal komen aan den
vruchteloozen wachttijd, want: de telex
van het A.N.P. heeft hen gewaarschuwd
op hum hoede te zijn. Auto's snorren aan,
met gevaarlijke zwaaien parkeeren zij
tegenover en bij het Paleis; journalisten
springen er uit, en al spoed'g begint
het ook op den straatweg duidelijk te
worden, dat er iets groots op handen
is.
Dan plotseling, het is vijf minuten
voor tienen, springt ineens het blijde
bericht op de wachtenden aan:
Uit hotel Trier, w,aar de telex het
heeft gemeld, en bijna gelijktijdig uil
het Badhotel, van waar auto's in ra
zende vaart komen aansnellen. Handen
wuiven, er wordt zenuwachtig heen en
weer gefoopen, en dan gaat het van
mond tot mond: „Een Pr'nses." Deze
roep veroorzaakt een levensgevaarlijk
moment op den straatweg. In alle rich
tingen stuiven auto's en motorfietsen
weg. Het wordt zelfs een oogenblik
leeg voor het paleishek, dat thans ge
sloten wordt en waarvoor de rijksveld-
wacht post v,at.
Als het tien uur is, luiden de klok
ken in Soest reeds. De saluutbatterij
van Baarn schiet reeds, naar later
bekend wordt, heeft zij reeds te 9.55
geschoten, dus vrijwel gelijktijdig met
het oogenblik, dat het bericht per te
lex doorliep. In de omgeving van het
paleis is de batterij echter nauwelijks
te hooren, zij wordt overstemd door de
kerkklokken en de sirenes, die wonder -
baarijïk snel in werking zijn gesteld. Nu
dringt het ook door tot bet publiek, en
er zijjni yele vriendelijke voorbijgangers,
die dem journalisten en fotografen met
stralend gezicht komen inlichten: „Een
rimSes' ^en z*et een colonne rijks
veldwachters op de fiets uitrukken: het
zijn de mannen, die te kwart over tien
precies de omlegging van het verkeer
in de hand zullen nemen, Tusschen tien
en kwart over tijen passeert er dus
het normale verkeer langs den rijks
straatweg. Autos snorren voorbij, ach
teloos en niets vermoedend, doch de
meeste stoppen toch, vooral wanneer
voor de woning van den brigade-com
mandant der rijksveldwacht, den heer
Van Amerongen, tegenover het patfeis,
een vlag aan den mast wordt gehe-
schen, welke ceremonie plechtig voor
hét front der manschappen plaats vindt.
De inzittenden der auto's begrijpen
spdedig, wat er aan de hand is en
raampjes worden opengedraaid. Nieuws?
Ja, zegt dan de rijksveldwachter, tot
wien de vraag is gericht, „een Prin
ses", rijdt u maar door. De stemming
is uitstekend, men ziet onbekenden el
kander de hand drukken en stugge po-
litie-koppen breed lachen. Het voor
beeld van de vlag tegenover 't paleis is
aanstekelijk. Honderd meter voorbij de
vlag zijn er al auto's, die de nationale
kleuren voeren: er is blijkbaar op ge
rekend. Van de gebouwen in de omge
ving van het postkantoor, van de c,a-
fé's, van de woonhuizen, van de werk
plaatsen, van de boerenwoningen, over
al waait na eenige m'nuten de vlag.
En .,als dan te kwart over tien de
Rijksstraatweg plots weer stil wordt
omdat de verkeersregeling is ingegaan
zoodat auto's het paleis niet.meer kun
nen passeeren, dan zijn de rijksveld
wachters, wier taak het :s op de knoop
punten v.an wegen het autoverkeer te
gen te houden, tevens inlichtingenbu-
reaux geworden. Want wie laat zich nu
den toegang naar het paleis Soestdijk
in deze dagen ontzeggen, zonder te
vragen: „Wat is er dan voor nieuws?"
en de veldwachter heeft een goede
bui, hij begrijpt, dat de automobilist
het gewilligst aan zijn aanwijzingen ge
volg zal geven, als hij hem eerst in
licht. En zijn roep is dan ook: „Een
Pr'nses, doorrijden."
En daarna?
Daarna wist immers heel Nederland
de blijde tijding.
Baarn, 31 Januari.
Het groote oogenblik, dat heel het
Nederlandsche volk bijkans een maand
lang in groote spanning heeft verbeid,
heeft de dag van heden ons gebracht:
H. K. H. Prinses Juliana heeft vanoch
tend om 9 uur 55 het leven geschonken
aan een dochter, een Pr'nses van Oran
je, Prinses van LippeBiesterfeld.
De spanning is voorbij!
De in simpele woorden gespelde
boodschap heeft in luttele seconden we
ken weggevaagd.
Het commando: „Aandacht militaire
autoriteiten 51 schoten" heeft ge
klonken en werd overgebracht naar de
groene weide, even buiten Baarn, waar
de vier vuurmonden, evenwijdig ge
richt in de alarmstelling stonden..
Wag, er iets plechtigers toen op den
Januaxi-ochtend een schot daverde uit
het rechterstuk en het geluid plechtig
voortgalmde over de landen en zij
weerklank vond in de harten van allen
die met angstige spannig dit oogenblik
verbeid hadden? Een vreugdeschot
gleed uit den loop van het kanon in
welks stalen mantel gegrifd staat: ,,Je
Maintendrai".
Weg is de spanning in het Badhotel,
verdwenen is de nerveuze drentelstap
van den wachtenden man.
Na dagen van nietseen oogenblik
van alles. Telefoonlijnen waren in een
oogwenk bezet en over de wereld klonk
in verschillende talen de blijde bekend
making van het heugelijk gebeuren in
het Mesne Nederland.
