KRONIEK van dea DAG. Gevaarlijk spel. MIJHHARDTjES' Kou en Griep TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN ZATERDAG 15 JANUARI 1938. No. 12. De watervloed van 14 op 15 Januari 1808. ZEEUWSCH VOLKSLIED. Geen dierder plek voor ons op aard, Geen oord ter wereld meer ons waard, Dan waar beschermd door dijk en duin, Ons toelacht veld en bosch en tuin Waar steeds d'aloude Eendracht woont En welvaart 's landmans werk bekroont, Waar klinkt des Leeuwen forsche stemr „Ik worstel moedig en ontzwem!" Het land, dat fier zijn zonen prijst, En ons met trots de namen wijst Van Bestevaêr en Joost de Moor, Die blinken zullen, d'eeuwen door Waarvan in de historieblaên De Evertsen en Bankerts staan, Dat immer hoog in eere houdt Den onverschrokken Naerebout. De verovering van Abessynië. I mooie In, naar IM'burg, ?port. Is in or- Ktn onze I mantel egenjas goede- 1, Mbg. samen' oenbe- ng zijn len ne- C. J. oom. ■■•M ERSB., de za- feest- Zater- Exit Chautemps. Toen bij de jaarw'sseling het Fran- sche parlement de begrooting goedkeur de met een stemmenverhouding van: ,alle partijen contra de communisten, hebben wij er te dezer plaatse op ge wezen, dat dit wel eens het voorspel van een nieuwe kabinetscrisis zou kun nen beteekenen. Eerder nog dan zich op dat moment liet vermoeden, :s die crisis thans reeds uitgebroken. De scheur in het Volksfront werd gister nacht plotseling zoo breed en diep, dat er geen ontkomen meer voor de regee ring aan was: ze verdween er in. Men kent de fe ten: minister-president Chautemps legde een verklaring in de Kamer af, behelzende, dat het nu ein delijk eens uit moest zijn met al de soc ale onrust in Frankrijk en dat de regeering een wetsontwerp in de maak had, om er paal en perk aan te stel len. Toen vervolgens een communist de regeering het een en ander meende He moeten verwijten en aankondigde, dat zijn fractie er niet veel voor voelde, om voor een motie van vertrouwen te stemmen, werd Chautemps boos. Hij nam opnieuw het woord, om tot vrij wel algemeene verbazing mee te dee- len, dat het hem geen steek kon sche len, wat de commun'sten wilden doen of laten. Deze bruuske verklaring be- teekende feitelijk, dat de regeering niet langer rekening wenschte te houder, met den linkervleugel van het Volks front. De socialisten begrepen onmid dellijk dè consequentie daarvan. Ze waren al m'n of meer in hun wiek ge schoten, doordat de regeering Donder dagmiddag had geweigerd de wissel markt onder curateele te stellen, en met dit kunst, en paardenmiddel den frank zg. op peil te houden. De zitting werd geschorst, teneinde den socia Psten gelegenheid te geven, zich over den ontstanen toestand te beraden. Toen hun bleek, dat Chautemps niet bereid was, water bij zijn politieken wijn te doen, zegden ze hem het ver trouwen op, waarna er niets anders voor het kabinet overbleef, dan heen te gaan. De bruuske houding, welke Chau temps heeft aangenomen, hield direct verband met de verschijnselen, welke zich deze week op de wisselmarkt voor deden. De ernstige arbeidsconflicten, waarmee het nieuwe jaar voor Frank rijk inzette, bleek het beetje vertrou wen, dat de regeering allengs bij den belegger had verworven, als sneeuw voor de zon hebben doen wegsmelten. Een stroom van verkoopen van Frah- sche franken kwam los. Slechts do° zeer groote intervent e's van officieele instanties kon deze worden gestuit. Echter dan zonder dat de termijn-no teering bok maar eenige verbetering ver toonde. Integendeel, voor de een-maands- franken werd in het midden der week een disag'o van 20 cent genoemd, het geen dus wil zeggen, dat men bereid was bij verkoop een rente van 40 pet. 's jaars te betalen. Hiermee was feite lijk het vonnis over den frank geveld. Voor de regeering zat er nog maar één ding op: te trachten een tour de force te bewerkstell gen, waardoor ze het verloren vertrouwen met één slag terug' zou winnen. Daartoe nu diende de stel lige verklaring van Chautemps. Hij "liet de Kamer weten, dat ,aan de arbeids conflicten, welke Frankrijk zoo evident veel schade berokkenen, per se een eind moest komen, en dat de regeer ng bezig was, de noodige maatregelen te nemen. Had de Kamer het hoofd ge bogen, dan zou de regeering met nieuw gezag bekleed wellicht de beweging op de wisselmarkt geheel tot staan heb ben kunnen brengen, en vervolgens de voorwaarden hebben kunnen scheppen voor een financieel «n economisch her Uit het EngeUch van PAUL TRENT. 88). „Wil je niet met Guy trouwen?" vroeg mevrouw Cameron verbaasd. „Het is mijn liefste wensch moeder. Maar ik heb dingen gedaan, waar ik bit ter berouw van heb en maar laten we er niet meer over spreken". „Ik weet zeker dat Guy je lief heeft, Eén woord en. „Ik zal dat eene woord niet spreken. Ik houd zielsveel van Guy, Hij staat ver boven me. Ik ben een klein, hatelijk schepsel. Al wat hij gedaan heeft toen ik hem zoo verkeerd beoordeelde was uit een gevoel van plicht. Ik viel er hem hard over ik trachtte hem te straffen en ik ben zelf gestraft. Maar ik heb me één ding vast voorgenomen moeder. Het verleden is dood. Ik heb alleen maar herinneringen en daar moet ik me de rest van mijn leven mede tevreden stel len". „Je bent niet wijs", riep mevrouw Cameron boos. „Ik ben een vrouw, dat is alles", ant woordde Stella moe en verliet de ka mer. Mevrouw Cameron liep heen en weer. diep in gedachten. Zij was de laatste vrouw ter wereld om toe te geven. Nu stel. De communisten teekenden ech ter verzet aan, en toen Chautemps hun bruusk de waarheid zeide, voegden de socialisten zich aan hun zijde. Voor de socialisten moet nu de ver- antwoordelijkhe d zw.aar wegen, Zi) hadden het in de hand, de regeerinr het leven te redden. Zij hebben uaf gewild, of beter vermoedelijk: niet ge durfd. Men kan daar intusschen jinkomen. Zouden zij Chautemps ge wonnen spel hebben gegeven, dan wa ren de communisten naar alle waar schijnlijkheid in de oppos tie gegaan, met alle consequenties daaraan voor de eerstvolgende verkiezingen verbon den, Door Chautemps te laten vallen daarentegen, behielden ze de mogelijk heid, dat het Volksfront voor de zoo- veelste maal opgelapt, een nieuw kabi net baart. Immers de cris s was niet het gevolg van een stemming in de Ka mer, maar van een verschil van mee ning, waaraan door Chautemps een min of meer persoonlijk kar.akter werd gegeven. Het is lang niet ondenkbaar, dat een andere burgerlijke radicaal be reid wordt 'gevonden, Chautemps als m nister-president op te volgen. M,aar de moeilijkheden van nu zullen zich dan zonder twijfel na verloop van eeni- gen tijd opnieuw voordoen. Want in wezen is hét persoonlijk aspect van het conflict van uitermate weinig beteekc- n s. W,aar alles om draait is dit: da de politieke inzichten van de burger lijke radicalen en de communisten te veel uiteen zijn gaan loopen: een eenigs- zins duurzaam compromis lijkt nét lan ger bestaanbaar. De socialisten zouden den moed moeten kunnen vinden, uit dit feit de voor de hand liggende ge volgtrekking te aanvaarden: d.w.z. met de commun stén breken en een verbond aangaan met dp radicalen en een deel van het Centrum. Dan was een nieuwe meerderheid mogelijk. Ze zijn echter te bang voor de communistische concur rentie, Een regeeringsmeerderheid zon der de socialisten is vrijwel uitgesloten Daarvoor zouden de burgerlijke radi calen het met uiteerst rechts moeien kunnen vinden. En dat kunnen ze n:et. Men raakt zoodoende in Frankrijk steeds verder in een politiek slop. Misschien zullen kamerontbinding en nieuwe verkiezingen tenslotte uit komst moeten brengen. Als er voor den tijd althans geen ongelukken ge beuren. (Eere wien eere toekomt). Het is in den nacht van 14 op 15 Ja nuari a.s. juist 130 jaar geleden, dat een watervloed ons land, in 't bijzonder de provincie Zeeland, teisterde. In „Na tuur- en geschiedkundige beschrijving van den verschrikkelijken watervried tusschen 14 en 15 Januari 1808", door S. van Hoek, is deze ramp beschreven, In dat werk heeft de schrijver ook een enkel woord gewijd .aan reddingen en menschlievend hulpbetoon, zonder evenwel de daden van personen uit te doen komen. Het is vooral het eiland Schouwen dat veel van doorbraken te lijden heeft gehad; het is te danken aan den moed van Koenr,aad Rijsenberg uit Zieriïcsee, dat dit eiland niet is overstroomd. Aan gezien deze persoon toen aller aan dacht heeft getrokken en zijn flink op treden en moedig gedrag door den Ko ning werd beloond, meen ik goed te doen deze edele en moedige daad, waaraan hét eiland Schouwen zijn be houd te danken heeft, in het licht te stellen. Rijsenberg, stalhouder en herbergier te Z eriksee, bevond zich 14 Januari met zijn rijtuig op weg van Zieriksee naar Brouwershaven en andere plaat sen op het eiland Schouwen. Door den krachtigen wind werd hij genoodzaakt zijn reis te onderbreken en te Brou wershaven te overnachten. De storm achtige wind verhinderde Rijsenberg n slaap te komen, zoodat hij om 12 uur op stond, en zich naar de woningen van verschillende inwoners begaf, om hen te waarschuwen, d,at men door den wind en het hooge water in gevaar kwam te verkëerefa. Daarna redde hij bij een landbouwer diens beesten en vervolgens zijn paarden, d e ook reeds tot hun hals in het water stonden. Toen Rijsenberg zich daarna in een koffiehuis begaf, vernam hij, dat de dijk genaamd „Den Beer" op het doorbreken stond. Nadat hij zich met het gemeen teraadslid Hoogeboom hiervan had overtuigd, verzocht hij dat r,aad:Aid om it! maatregelen te nerfaen tot behoud van den polder Schouwfen en de bevolk'ng. Toen eenige oogenblikken later de burgemeester van Brouwershaven, Van de Velde, in de nabijheid van Rijsen berg kwam, werd hem, door laatstge noemde gevr.aagd wie hier burgemees ter was. Toen de heer Van de Velde antwoordde, dat hij dit was, gaf Rijsen berg hem te kennen, dat dan zijne zórg voor het nemen van de noodige maat regelen we,l grooter moest wezen. Waarop de burgemeester zeide, „w.at kan ik doen?" Het spreekt vanzelf, dat het antwoord h'erop niet achterwe ge bleef. „Neemt de zeilen van de hier liggende schepen in beslag, om daar mede den dijk te kunnen bedekken." Waarop de burgemeester antwoordde, dat hij alleen niet mocht handelen. Rij senberg maakte hem toen duidelijk, dat dan binnen 10 minuten de raad bijeen moest komen. Ook dan nog kon de bur gervader geen hulp verleenen, meende hij, want het volk ontbrak hem. „Laat de klokken luiden en een ieder zal zijn vlucht nemen naar de kom der gemeen te", w,as het antwoord van Rijsenberg. Dat R. zijn raadgevingen aan den bur gemeester vergezeld heeft doen gaan met eenige woorden als „bliksem" en „donder" moge hem niet zwaar aange rekend worden in dit geval. Er moest toch gehandeld worden en wel spoe dig. De schrijver van het aangehaalde werk geeft de eer aan den burgemees ter van Brouwershaven als zou deze zelf het initiatief hebben genomen tot het nemen van de noodige maatregelen en flink zijn opgetreden, doch zonder de hulp van Rijsenberg was de dijk door- BILJARTEN, VAN VLIET VERBETERT HET NEBERLANDSCH RECORD GEMIDDELDE. Te Amsterdam worden, momenteel de wedstrijden gespeeld voor het bil - jartkampioenschap van Nederland c,a- dre 71/2. In de avondwedstrijden van gisteren leverde Van Vliet een prach tige prestatie in zijn partij tegen Geh- rels. Met ser'es v.an 65 en 93 in de 5e en 9e beurt en een slotserie van 96 maak te de Hagenaar de 300 in 12 beurten vol, waarmede hij het Nederlandsch record gemiddelde van één partij van 21.42, staande op zijn eigen naam en gevestigd op 10 December v,an het vo rig jaar te Rotterdam in zijn partij te gen Van Belle om den Coupe Glorieux, bracht op 25. De cijfers der recordpartij waren 2- 0-2-5-65-9-0-0-93-28-0-96. Bos leverde in zijn partij tegen Dom- mering ook mooi werk. Hij maakte de 300 vol in 13 beurten met een hoogste serie van 88 en een gemiddelde van 23.07. Guy goed bezorgd was, kon ze geen be ter echtgenoot voor haar dochter ver langen. Bovendien had Stella, hem naar hart gegeven en stond haar geluk op het spel. Een moeder moest in staat zijn tot opofferingen en daarom ging ze aan haar schrijftafel zitten en nam de pen op. „Waarde heer Hallam", het begin was makkelijk, maar nu„Met genoegen heb ik gehoord, dat U weer in Weyport is. Ik vind het moeilijk om uit te druk ken wat ik wil zeggen, maar ik houd van absolute openhartigheid. U en mijn kind hebben elkaar lief en ik geloof, dat U voor elkaar geknipt zijt. Er zijn een paar misverstanden geweest en mis schien ben ik daar zelf in zekeren zin schuldig aan. Ik wil me daarom zelf ver nederen door U te vragen mij zoo spoe dig mogelijk te komen opzoeken, opdat wij de zaken kunnen bespreken. U zult Stella niet zien vóór wij gepraat heb ben. U moet in ieder g'eval komen. Dal is wel het minste wat u doen kunt, Ika heb al met kapitein Trevor afgesproken" dat u morgenochtend aan wal kunt gaan en ik verwacht u tegen twaalf uur hier". Ze onderteekende met een breede streep en las zorgvuldig na wat ze ge schreven had. Een of tweemaal knikte ze goedkeurend met het hoofd en nam toen opnieuw de pen op, P.S, schreef ze: „Ik ben niet op de hoogte van alle feiten. Mijn dochter kan ook wel schuld hebben. Het minste wat u kunt doen is me een eerlijke en vol Men heeft zich van deskundige zijde bij ons er over beklaagd, dat vele Zeeuwen de woorden van het Zeeuw- sche volkslied zoo slecht kennen. Bij na tionale gelegenheden wordt dit gebrek, zoo zeide men ons, menigmaal pijnlijk gevoeld. Daarom drukken wij, op ver zoek, deze woorden hieronder nog een duidelijk af. Men knippe dit uit en beware het, teneinde er gebruik van te kunnen ma ken bij den samenzang in nationale pro gramma's en bij feestelijke gebeurtenis sen. komen uitleg geven. Stella's geluk is me heel veel waard. Ze heeft veel verdriet en ze is al wat ik in de wereld heb, dus u moet het een ongelukkige moeder maar vergeven, dat ze u dit vraagt". Toen ze de enveloppe geadresseerd had, knikte ze nogmaals tevreden en liet den brief met een glimlach van vol doening naar de post brengen. Guy ontving den brief den volgenden morgen aan het ontbijt en las hem met groote verbazing. Zijn eerste opwelling was om dadelijk aan mevrouw Cameron te schrijven dat hij niet kon komen, maar nadat hij den brief nogmaals her lezen had, begon zijn besluit te wanke len. Hij wist nog niet wat te doen toen hij kapitein Trevor zag. „Je luncht vandaag bij mevrouw Ca meron, is het niet? Doe haar mijn groe ten. Je dineert vanavond bij den admi raal". „Dat wist ik nog niet". „Het bericht is juist van het vlagge- schip gekomen". Kapitein Trevor bleef nog wat slaan praten. Guy ging toen naar zijn hut en kleedde zich in politiek. Kort na elven was hij aan wal en liep langs den boule vard, Er waren verscheiden officieren van zijn oude schip de „Drietand" en ze groeten hem hartelijk. Ze dwongen hem mee te gaan naar het Royal-hoiel en overstelpten hem daar met vragen. Het was voor Guy een genot weer bij zijn vrienden te zijn en het speet hent dat hij gebroken. W,ant niet alleen met woor den, doch ook met daden, heeft hij hulp verleend. Toen dan de klokken werden geluid en de zielen waren gerequireerd, be gon het gevaarlijke werk pas. Ook hier bij was het Rijsenberg, die dit opknap te. Hij heeft zich met twee personen in een boot begeven, waarin de zeilen lagen, en heeft deze laatste met in spanning van alle krachten en gevaar voor eigen leven naar den dijk gebracht en dezen daarmede bedekt, waardoor deze toen bestand bleef tegen de zee. Hierboven zeide ik reeds, dat.het op treden van Rijsenberg aller aandacht had getrokken en het e land Schouwen aan deze edele en moedige daad zijn behoud te danken heeft gehad- Rijsenberg ontving voor zijn moedig gedrag van den Koning 12 Januari 1809 een zilveren tabaksdoos met eene toe passelijke inscriptie. De doos werd door den heer Van Citters n het eind van Januari 1809 bij zijn terugkomst uit 's-Gravenhage medegebracht en aan den heer A. Schraver, hoofd van den Rijkswaterstaat 'in Zeeland, ter hand gesteld. Deze zoffd* het geschenk met een begeleidend schrijven aan den heer Rijsenberg toe. In dat schrijven werd de hoop uitgesproken, dat het Rijsenberg gegeven mocht worden nog vele jaren op zijn gedrag en de beloo ning te kunnen terugzien. Het heeft evenwel niet zoo mogen zijn. Nog in hetzelfde jaar overleed hij, nl. 12 Oc tober en werd begraven 16 October. Rijsenberg was geen Zeeuw van ge boorte. Hij was geboren te Griet, ge meente Zléven,aar, trouwde te Zierik see 18 Juli 1792 met Isabella Wijnans, M. D. Lammerts. Middelburg, December 1937, verdrijft U wonder snel met CACHETS MljHHARDT Koker 12 cachets 5Oct. Proefdoosje 2stuks fOet. (Ingez. Med.) hen moest verlaten. Hij liep langzaam in de richting van het huis van de Camerons. Zijn oogen stonden somber en zijn gezicht lusteloos, maar aldoor dacht hij dat hij nu steeds dichter bij de vrouw kwam, die hij lief had. De meid, die de deur open deed, begroette hem met een glimlach en liet hem in de zitkamer. Mevrouw Cameron stond op en kwam met uitgestrekte handen naar hem toe. „Mijn beste Guy, ik ben zoo blij dat ik je weer zie, Je ziet er niet goed uit. Er moet beter op je gepast worden. Ga zit ten. jongen". „Ik voelde dat ik komen moest, maar ik kan niet blijven, U wist zeker niet dat ik verloofd ben met juffrouw Glyn en dat we binnenkort gaan trouwen?" zei hij kalm. „Valda is een heks". „Ze wordt mijn vrouw. Als u op die manier over haar spreekt...." „Neem me niet kwalijk Guy, maar ik ken dat meisje en ik ken jou, lik heb de ze laatste dagen Stella gadegeslagen en mijn hart doet pijn voor het arme kind en „Ik kwam alleen maar om u te zeg gen, dat ik geëngageerd ben met juffrouw Glyn. Misschien had ik beter gedaan het te schrijven. „Ik ben heel blij dat je gekomen bent. Ik beschouw je als mijn zoon. Laat mi] maar met Valda afrekenen. Wees niet boos. Kun je ontkennen dat je van Stel- Onze regeering zou m overleg met de Belgische besloten heb ben, haar te erkennen. De Londensche correspondent van de N.R.C. meldt: In diplomatieke kringen te Londen Wordt verzekerd, dat de Nederiand- scbe en de Belgis:he regeering een accoord hebben bereikt over een for mule met betrekking tot den toestand in Abessynië. In hoever andere Oslo- staten zich hierbij zullen aansluiten, is nog niet bekend. Het schijnt echter de bedoeling van de twee regeeringen te zijiC] zoo noodig onafhankelijk op te treden in de-:e 'vwér.tie. De aankondi ging van het hes hol tot erkenning s, zoo werd verouaa'rd, waarschijnlijk pas, na de Volheabpndsvergadering .te w,achten. Men. verwacht nl., dat de Nederland",clm en de Belgische regee ring te Geneve eerst nog informeel overleg met Frankrijk en Engeland zullen plegen en wellicht nader met Seandinavi: che stalen. Zooals gezegd, zou het echter het plan zijn, het Bel- gisch-Nederlandsche initiatief in ieder gev.al doorgang te laten vinden, onge acht of daarbij een parallel optreden van de andere mogendheden wordt verkregen. Dit is althans in overeen stemming met de verklaring van minis ter Patijn, d.at er geen reden is, met de erkenning op net voorbeeld van Engeland en Frankrijk te wachten. VERSTERKING DER RIJKSVELDWACHT TE SOESTDIJK. Het detachement van de rijksveld- wacht te Soestdijk, dat met de regeling van het verkeer is belast, is gisteren we der met twintig man versterkt. Dit de tachement staat onder bevel van den heer A. de Groot, brigadecommandant der rijksveldwacht te Zaandam, die ook de verkeersregeling bij de jamboree heeft geleid terwijl hij wordt bijgestaan door den heer G. H. van Lingen, bri gadecommandant der rijksveldwacht te Amersfoort. Na het bekend worden van de blijde gebeurtenis, zal de rijksveld wacht weder met vijftig man worden versterkt. De bewakingsdienst van het paleis, in gewone omstandigheden twintig man sterk, onder bevel van den heer Van Amerongen, is gebracht op een sterkte van 35 man. la houdt?" vroeg ze triomfantelijk. „Ik zie, dat ik beter had g'edaan met niet te komen. Goeden dag, mevrouw Cameron". Maar zij was naar de deur geloopen. „Blijf nog een paar minuten. Er is nog iets dat ik moet zeggen", riep ze en voor hij kon protesteeren was ze de kamer uit geloopen. Voor een vrouw van haar leeftijd bewoog mevouw Cameron zich buitengewoon vlug. Ze wierp de deur van Stella's kamer open. „Kom dadelijk hier", riep ze. „Ja moeder, wat is er?" „Kom maar, ik heb een verrassing voor je". Niets vermoedend volgde Stella haar moeder naar de woonkamer. Mevrouw Cameron opende de deur, duwde haar dochter naar binnen en sloot de deur achter haar. Guy zag dat hij er ingeloo- pen was. „Guy", riep Stella verschrikt, en hij bemerkte dat zé geen deel had in dit complot van haar moeder. „Ik kwam om je moeder op te zoe ken", zei hij kalm. „Dat was wreed van moeder. Ik zal weggaan", antwoordde ze bedroefd. „Neen Stella. Het is misschien beter dat we-eens met elkaar praten". „Er is niets te praten. Ik probeer je te vergeten". (Wo;ut vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1938 | | pagina 5