KRONIEK van dm DAG.
Gevaarlijk spel.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCBE fnVT COKUNT (W.O. Dl QQESOU CBT.) VAN VRIJDAG 3 DECEMBER 1937. No, 285,
KERK EN SCHOOL
De nationale vlag.
CORRESPONDENTIE.
Eén lepel
M ill i o nen Léve rtr a a n
ZEELAND.
De affaire der Cagoulards
Het is nu bijna drie weken geleden,
dat het Fransche volk vergast werd op
de eerste onthullingen inzake een terro
ristisch complot, dat overal in het land
3ffln vertakkingen zou hebben. En nog
steeds druppelen nieuwe onthullingen
uit het geheimzinnig zwerk van den po-
Iitieken sensatie-hemel, zonder dat de
verontruste openbare meening er achter
kan komen, wat de zaak in werkelijk
heid te beteekenen heeft. Dat deze af
faire der „cagoulards" van den beginne
af schromelijk werd overdreven, staat
wel vast. Maar dat ze heelemaal niets
om het lijf zou hebben, gelijk een deel
der Fransche pers dagelijks bij hoog en
bij laag meent te moeten bezweren, is
■aar alle waarschijnlijkheid een over
drijving in tegenovergestelde richting.
Uit de schaarsche officieele gegevens
kan worden opgemaakt, dat men te doen
heeft met een meer of minder machtige
para-militaire organisatie, welke het
herstel der monarchie in haar vaaïidel
had geschreven, Als overgangsmaatregel
had men zich een soort dictatuur ge
dacht. De leden der organisatie wen-
schen overigens geen „cagoulards" ge
noemd te worden; dit is ook geen oor
spronkelijk Fransch woord, het is afge
leid van „cagoule" (Lat. cucullus, kap):
het boetekleed met kap voor monniken
ast herinnert aan den dracht der leden
van de Ku Klux Klan in Amerika. Deze
Franschen dan vormden een „Comité
Secret d'Action Révolutionnaire", een
geheim comité van revolutionnaire ac
tie, „C.S.A.R.", waarvan de Parijzenaar
bereids „César" heeft gemaakt. Van dien
César zouden vooraanstaande leden der
rechtsch-extremistische beweging lid
zijn. Men is tot dusver nog in gebreke
gebleven zulks te bewijzen, maar be
kend is, hoe in dit verband de namen zijn
genoemd van den gepensioneerden gene-
raad Duseigneur en zijn secretaris burg
graaf Douville Maillifeu, van Moreau
de la Meuse, de gebroeders Deloncle,
Hubert Pastré en hertog Pozzo di Bor-
go, die allen reeds zijn gearresteerd. Den
communisten is het lijstje, 't welk al een
dertig namen bevat, niet lang en niet
compromitteerend genoeg; zij dringen
aan op de gevangenneming van mannen
als Tardieu, De la Rocque, wiens oudere
broer, graaf Pierre, secretaris is van den
graaf van Parijs (maar Pierre gaat niet
door dik en dun met zijn broeder mee en
bovendien, de ex-vuurkruisers zijn van
de monarchisten plus royalistes que le
roi) van Doriot, Daudet, één der leiders
van de Action Frangaise, en van De
Kerillis, die allemaal niets dan handlan
gers van Hitler en Mussolini zouden zijn.
Van rechtsche zijde voert men aan,
dat, den naam ten spijt, de „César" al
eenige jaren bestaat, vrijheid van be
weging en zelfs de vriendelijke bescher
ming der autoriteiten genoot. Dit alles,
opdat, naar nu gebleken zou zijn, de
Voiksfrontregeering zou kunnen ingrij
pen wanneer zij dat voor haar propa
ganda noodig achtte. Overigens, zoo
wordt van dien kant betoogd, zou zij tot
minstens even sensationeele ontdekkin
gen komen indien de politie het linksche
kamp eens ging doorsnuffelen.
Elk der partijen heeft met die bewa
pening natuurlijk geen andere dan de
fensieve bedoelingen; zij dient slechts
om den noodigen tegenstand te kunnen
bieden aan een vijandelijken aanval.
Wat er van die wederzijdsche beschul
digingen waar is, wagen wij niet te be-
oordeelen. Geen van beide partijen is
brandschoon, maar het lijkt ons een nog
al gevaarlijk experiment als juist is, wat
de rechterzijde de regeering in de schoe
nen schuift. Al moet heel de affaire cum
grano salis worden genomen, een feit is,
dat er munitie en granaten, machinege
weren en andere schietwerktuigen zijn
gevonden. En dan laten we de ontdek
king van clandestiene radiozenders
hoeveel amateurs zouden niet zoo'n toe
stelletje bezitten? van ondergrond-
sche arsenalen en wat dies meer zij, maar
buiten beschouwing. Voor een deel kan
men die voorshands nog beschouwen als
thuis te hooren in detectiveromans. Voor
een ander deel zijn de feiten opgeblazen.
Wie eenmaal de Parijsche riolen heeft
geroken, heeft voor zijn verder leven
daarvan zijn bekomst en wenscht geen
hernieuwde kennismaking, zelfs niet als
er staatsgreepbelangen mee gemoeid
zouden zijn.
Voor het overige vraagt men zich hier
af, hoe het mogelijk is, dat men in Pa
rijs en in de departementen onder en
boven den grond tuighuizen zelfs in
gemeentelijke gebouwen kon inrich
ten, zonder dat iemand daar iets van
bespeurde; hoe het bestaanbaar is, dat
uit een fabriek te Parijs gedurende drie
jaren per dag vijfhonderd pond glyce
rine (noodig voor de samenstelling van
explosieve stoffen) kon verdwijnen zon
der dat iemand daarvan ook maar het
flauwste vermoeden had. Ook als het
vijf pond was, en daarmede zullen we
wel dichter bij de waarheid zijn, blijft
het een raadsel. Als er honderden gewe
ren kunnen worden ingevoerd, tonnen
munitie, dan hapert er een en ander aan
de controle.
Het schijnt nog allerminst zeker, dat
de gearresteerden wegens handelingen
tegen de veiligheid van den staat ge
richt, zullen moeten terecht staan. Vele
punten, o.a. ten aanzien van de herkomst
der gelden voor de bewapening, liggen
nog in het duister. Wellicht draait het
er op uit, dat de gearresteerden zich
eenvoudig te verantwoorden zullen heb
ben voor het clandestiene bezit van wa
penen, wat natuurlijk heel iets anders is
dan een staatsgevaarlijke samenzwering.
Au fond is het echter wel degelijk een
treurige affaire, weinig geschikt om het
de laatste jaren toch al geschokte ver
trouwen in Frankrijk te herstellen. Er
is gespot met deze „samenzwering",
het nieuwste spel der schooljeugd te Pa
rijs is „cagoulardje"! de ietwat thea
trale verklaringen door den socialisti-
schen minister van binnenlandsche za
ken Dormoy afgelegd, hebben eer daar
toe meer aanleiding gegeven dan de
spotvogels doen zwijgen. Anderzijds
wordt er met den ijver een betere zaak
waardig politieke munt uit de onver
kwikkelijke kwestie geslagen. Voor den
welmeenenden Franschman bedroevend
om te aanschouwen. De innerlijke ver
deeldheid gaat voort de binnen- en bui-
tenlandsche positie van het groote Fran
sche volk te verzwakken.
UH b©t E&geUch vu
PAUL TRENT.
53).
„Het is heel jammer. U zoudt zoo'n
geschikt paar zijn".
„Gelooft u dat luitenant Hallam te
vertrouwen is?"
„Onvoorwaardelijk".
„Hoe rijmt u dat met het feit, dat hij
voor ons werkt? Hij is dan toch een
spion".
„Misschien handelt hij onder dwang.
De baron heeft zijn gewone methode
gevolgd een val uitgezet waar Hallam
is ingeloopen en nu heeft hij hem
door vrees in zijn macht. Die methode
is vroeger ook al doelmatig gebleken.
Nu ook. Mijnheer Hallam zal spoedig
vrij zijn. Ik had gehoopt hem door an
dere banden dan vrees te binden. Lief
de is oneindig' machtiger, juffrouw Glyn,
u kunt alles met een man doen. U
zoudt hem zijn land, zijn eer, alles kun
nen doen vergeten. Luitenant Hallam
dineert vanavond met u. Waarom bindt
u hem niet op die manier? De baron
zegt, dat u met hart en ziel bij ons be
hoort. Ik kan dus ronduit spreken. De
„dagis nabij. Wij zullen winnen.
Duitschland zal de eenige natie worden,
die meetelt. Wij zullen Europa domi-
neeren en daarna de geheele wereld. Wij
werken voor een groot doel en als we
Ned. Herv. Kerk.
Cand- J. Veen te Utrecht is beroepen
te Kerkwerve-Serooskerke.
Geslaagd voor het examen 3en
stuurman de heer P. L. Meijboom, leer
ling van de De Ruyterschool te V 1 i s-
s i n g e n.
Tot notabele der Ned. Herv. Kerk
voogdij te Oudelande werd herko
zen de heer Joh. van 't Veer.
Prins Bernhard en de Nederlandsche
padvinders.
Prins Bernhard, die zooals men
weet koninklijk commissaris is van
de Nederlandsche padvinders en als zoo
danig heden voor de tweede maal de
vergadering van het dagelijksch bestuur
zou bijwonen, heeft aan zijn particulie
ren secretaris, jhr. mr. C. Dedel, opge
dragen den hoofdcommissaris, den heer
A. Oosterlee, te berichten hoezeer het
Z.K.H. spijt voorloopig deze vergaderin
gen niet te kunnen bijwonen en den heer
Oosterlee te verzoeken zich met de al-
geheele leiding van de Nederlandsche
padvinders te belasten.
Aan het voorloopig verslag der Twee
de Kamer over het wetsontwerp betref
fende bepalingen omtrent de vlag van
het Koninkrijk der Nederlanden, wordt
ontleend:
Een aantal leden betoogde, dat het
wetsontwerp overbodig was. De offici
eele vlag is thans bij K.B. vastgesteld.
De strekking van dit wetsontwerp, dat
beoogt afwijkingen en toevoegingen door
het stellen van een strafbepaling te we
ren, achtten zij van weinig beteekenis.
Al bewonderden deze leden het be
staande dualisme niet, zij achtten het
juister de ontwikkeling op dit gebied af
te wachten, wat hier groeiende is niet
bij de wet tegen te gaan, maar de zoo
zeer geprezen vrijheid in dezen te eer
biedigen.
Verscheidene leden, hoewel zij toe
juichten, dat de kleuren van de Neder
landsche vlag nu einde..jX wettelijk wor
den geregeld, betreurden het echter, dat
de regeering haar keus heeft gevestigd
op het rood, wit en blauw. Zij zouden
het meer met onze geschiedenis in over
eenstemming hebben geacht, indien de
keuze ware gevallen op oranje, wit en
blauw. Als voornaamste redenen om het
oranje te verkiezen in plaats van het
rood wezen deze leden er op, dat de drie
kleur oranje-wit-blauw baar ontstaan
dankt aan het verlangen en de voorkeur
van ons volk zelf.
Als bijkomstige redenen wezen zij op
de volgende voordeelen van de oranje-
blanje-bleu vlag.
De kleurverbinding, mits met diep
rood-oranje en diep-azuurblauw is veel
mooier dan met'de roode kleur. Vervol
gens, de oranje kleur onderscheidt onze
vlag gemakkelijker van de vlaggen van
andere natiën, zooals bv. de Fransche,
die aanhoudend met de onze verward
wordt. Tenslotte .verdwijnt dan het zon
derlinge verschijnsel, bij andere volken
onbekend, dat wij bij onze vlag nog een
afzonderlijke oranje-wimpel blijken noo
dig te hebben.
Op grond van historische feiten, toon
den deze leden aan dat het oranje aller
minst kort na 1630 uit de vlag is ver
dwenen, en dat bij het Nederlandsche
volk nooit de kennis van en de waardee
ring voor het echte oranje-blanje-bleu
verloren is geweest.
Vooral de historische ontwikkeling
dringt naar het oordeel van deze leden"
om weer bij de officieele vaststelling van
de vlag van het Nederlandsche volk,
welke vaststelling nu voor het eerst vrij
van partijtwisten en in volle vrijheid ge
schieden kan, het oranje-wit-blauw te
herstellen. De oranje-blanje-bleu vlag
(Ingez. Med.)
geslaagd zijn, zult u niet worden verge
ten".
Hij zweeg en keek haar nadenkend
aan,
„U zult schitteren aan het grootste
hof dat de wereld ooit gekend heeft. U
houdt van diamanten u zult er mee
overdekt worden".
„Ik kan met mijnheer Hallam samen
werken, zooals u zegt, ik heb gezond
verstand genoeg. Hij hoeft niet te weten,
wat ik ben".
„Ik geloof, dat ik u begrijp", zei de
prins minzaam. ,,U wilt niet, dat hij iets
van het verleden weet, maar als u ge
trouwd is, kunt u langzamerhand zijn
werk gaan deelen".
„U hebt het begrepen. Dank u".
„Het zal me een genoegen zijn u weer
te ontmoeten. Misschien morgen, nadat
u mijnheer Hallam heeft ontmoet?
„Ik zal telefoneeren", zei ze en stak
haar hand uit. Hij vergezelde haar naai
de deur van het hotel, waar hij een taxi
aaniiep.
„Veel succes, mijn kind".
„Dank u", antwoordde ze bedaard.
Valda ging in een nadenkende stem
ming naar haar kamers terug Uit het
geen de prins gezegd had bleek duide
lijk, dat hij dacht, dat Guy voor de
Duitschers werkte en dat zij hem ver
trouwden. Maar klaarblijkelijk handelde
Guy in samenwerking met de Britsche
Admiraliteit. Er kwam een glimlach op
haar gezicht bij de gedachte, hoe zoo
wel de prins als de baron bij den neus
werden genomen, maar het voornaam
ste gevoel was toch dat van opluchting
dat Guy geen spion was.
Ze riep Marie en gaf haar orders voor
het diner. De eerstvolgende uren kon
den haar lot beslissen en ze moest a1
haar best doen om te slagen. Nog nooit
had ze zich zooveel moeite gegeven om
mooi te zijn De zwarte japon was laag
aan den hals en toonde de schoonheid
van hals en schouders. Haar eenig'e sie
raad was een snoer paarlen ze droeg
geen ringen en haar handen behoef
den ook geen vers'ering. De bleekheid
van haar wangen verhoogde nog het
schitteren van haar oogen. Haarlippen
waren rood door gezond rood bloed en
goede gezondheid.
„Mademoiselle ziet er lief uit van
avond". zei Marie bewonderend, Maar
Valda dacht nog diep na. Over een paar
minuten zou Guy hier zijn en moest op
alles zijn voorbereid. Hij moest in ieder
geval nooit weten dat ze in relatie had
gestaan tot den Duitschen Geheimen
Dienst. Wanneer ze terug zag op de ve
le diensten, die ze aan den grootsten
vijand van Engeland had bewezen, be
greep ze hoe hij haar zou veroordeelen
om wat ze gedaan had. In haar verbeel
ding zag ze reeds de afkeuring en ver
achting in zijn oogen.
Eindelijk besloot ze om Sylvester's
aanbod aan te nemen, wanneer haar
schoonheid Guy vanavond niet ver
overde. Er werd gebeld en haar hart be
gon luider te kloppen. Marie bracht een
toch is de vlag, waaronder de worstel
strijd tegen Spanje is gevoerd, waarvan
het volk zijn geheele geschiedenis afle
zen kan, waarmede het zijn vorstenhuis
in onlosmakelijk stamvaderlijk verband
met zijn eigen bestaan plaatst, waarmede
het zijn unieke plaats onder de volken
klaar ten toon stelt, zijn grondlegger
schap van de Zuid-Afrikaansche staten-
stichting en in Amerika o.a. van de stad
New-York in gedachtenis doet blijven.
In tegenstelling hiermede verklaarden
vele leden zich met het regeeringsvoor-
stel te kunnen vereenigen. Zij betreur
den, dat in deze materie onwezenlijke
tegenstellingen in het land waren opge
roepen, waarvoor geen schijn van aan
leiding bestaat. Zij meenden overigens,
dat het er niet zoo buitengewoon veel
toe doet, welke van de beide in onze
historie wortelende vlaggen de officieele
is. Het meest natuurlijke is dan, zich aan
te sluiten bij wat gedurende de laatste
eeuwen gegolden heeft.
Deze leden zagen geen reden om, nu
de regeering voorstelt de vlag, die ge
durende de 125 jaren van het koninkrijk
feitelijk heeft gegolden, ook tot de offi
cieele vlag te maken, daartegen histori
sche excepties op te werpen. Aan een
vlaggenstrijd hebben wij in dit tijdsge
wricht minder dan ooit behoefte.
De boterheffing.
Wij vernemen van bevoegde zijde, dat
het bedrag, bedoeld in artikel 2 van de
crisis-zuivelbeschikking 1935 V, dit is
het bedrag van de heffing en de steun-
uitkeering op boter, behoudens tusschen-
tijdsche wijziging, voor de week van 2
December tot 9 December wederom is
vastgesteld op 60 cent per kg.
De vijfhonderdste retourvlucht
Ïndië-Nederland,
Op 13 Nov. jl. dus twee en een halve
week geleden, vertrok de „Torenvalk"
onder bevel van gezagvoerder Parmen-
tier voor de vijfhonderdste vlucht van
Nederland naar Indië. Dinsdagmiddag
jl, daalde de „Torenvalk" weer op
Schiphol en gingen Parmentier en de
andere leden der bemanning genieten
van de verlofdagen, die op elke Indië-
vlucht volgen. Zij hadden voor de 499ste
maal den dienst van Batavia naar Am
sterdam gevlogen.
En toen derhalve gistermiddag te
kwart voor vijf gezagvoerder Hulsebos,
komende uit Batavia, met de „Reiger"
op Schiphol neerstreek, had hij daarmee'
de vijfhonderdste vlucht in deze richting
volbracht.
Evenmin als men van de vijfhonderd
ste vlucht naar Batavia 'n feest had ge
maakt, gebeurde dat met de vijfhonderd
ste retour-vlucht. Maar evenals toen, in
den morgen van den 13 Nov,, liet
men ook nu deze gebeurtenis niet ge
heel onopgemerkt voorbijgaan en wa
ren er verscheidene be'angste'lenden bij
de aankomst van het Indië-vliegtuig.
S. te St. Laurens. Dank
voor uw opmerkingen. Wij achten die
dermate van belang dat we ze aan den
Kon. Ned. Toeristenbond A.N.W.B.
hebben doorgegeven.
bevat evenveel vitaminen als 3 tepels gewone
levertraan. Millioenen Levertraan is geijkt op
1.200.000 Internationale eenheden vitamine A, de
groeibevorderende en ziektewerende vitamine.
100.000 Intern, eenh. vitamine D, voor de vorming
van krachtige beenderen en tegen Engelsche ziekte.
Groote Fiesch 60 ct. Dubbele Flesch 90 et.
(Ingez. Med.)
prachtig bouquet bloemen. Er hing een
kaartje aan graaf Feldenstein en
zij wendde zich af,
„Zei ze maar in de keuken", zei ze
tegen de dienstbode.
„Maar.
„Ik wil ze hier niet hebben. Neem ze
dadelijk mee", zei Valda bevelend.
Eenige minuten later weerklonk de
bel weer en ze sprong op. De deur ging
open en Guy kwam binnen.
„Trek je mantel aan. Ik heb de taxi
aangehouden. Waar zullen we dinee-
ren?" vroeg' hij toen hij haar de hand
gaf.
„Hier. Ik heb niets geen lust om uit
te gaan. De portier zal de taxi wel weg
zenden."
Guy keek in de kamer rond. Zij
ademde rust en gezelligheid en met een
zucht zonk hij in een leunstoel neer. Het
was prettig om in gezelschap van 'n sym
pathieke vrouw te zijn, een paar uur zou
hij zijn verdriet kunnen vergeten. Ja,
Valda was een goede kameraad en mis
schien had ze wel nieuws van Stella.
„Ik heb een cocktail voor ie klaar ge
maakt", zei ze opgewekt en bracht twee
glazen op een blaadje.
„Je verwent me", antwoordde hij
lachend.
„Ik hoop dat je het prettig vindt o.n
hier te zijn, vriend Guy", zei ze.
„Je geeft me zoo'n rust. Ik ben blij,
dat we hier blijven dmeeren".
„Het eten is bijna klaar en Marie zal
zichzelf vandaag overtreffen".
EENHEID DOOR DEMOCRATIE.
Gisterenavond kwam de afdjeeliing
Miiddelburg van de Vereeniging „Neder
landsche Beweging voor eenheid door
democratie" (E.D.D.) in hotel Du Com
merce in vergadering bijeen onder voor
zitterschap van den heer mr. M. G. W.
v. d. Veur, voorzitter van het voorloo
pig bestuur.
Deze heeft allereerst onder instem
ming van de aanwezigen zijn beste wen-
schen uitgesproken voor spoedig herstel
van Prins Bernhard. Vervolgens deed hij
dit ook voor het spoedig herstel van
den heer J. Onderdijk, die zoo belang
stellend met E.D.D. medeleeft.
Spr. deelde verder mede, dat het
voorloopig bestuur meende te moeten
aanblijven tot de afdeeling in ledental
is vooruitgegaan. Al zijn de verkiezingen
goed afg'e'open voor de democratie, toch
dreigen er nog ernstige gevaren van de
zijde der dictatuur en is er een groote
taak weg gelegd voor E.D.D. Men moet
nu de vereeniging consolideeren.
Men wil nu eerst een openbare ver
gadering houden en dan trachten nieu
we leden te werven, dan kan op nor
male wijze een definitief bestuur wor
den gekozen. Het voorloopig bestuur
zag gaarne nog de heeren P. Francois
en I. P. J. de Groot aan zich toegevoegd,
waarmede de vergadering zich ver-
eenigde. Verder hebben met mevrouw
Van LeeuwenDrost zitting de heeren
mr. v. d. Veur, mr. A. J. van der Weel,
dr. S. S. Smeding, L. A. M. van Wae-
geningh en W. Heijliger.
De voorzitter zeide, dat het de be
doeling is in de tweede helft van
Januari of, begin Februari een beschik
bare tentoonstelling op het gebied van
E.d.D. te Middelburg te houden en dan
een propagandaavond daaraan te ver
binden. Als sprekers wilde het bestuur
uitnoodigen mevr. E. J. van den Broecke
De Man, en de heeren J. J. Vorrink
en mr. J. J. R. Schmal.
Thans werd besloten naar de alge-
meene vergadering der vereeniging op
8 Januari te Utrecht te zenden de hee
ren dr. S. S. Smeding en W. Heijliger en
als derde vertegenwoordigster of verte
genwoordiger mevrouw BoassonSan
ders of den heer M. IJ. Boasson. Later
werd besloten dr. Smeding als officieel
afgevaardigde op te geven.
Besloten werd inzake de dan te be
handelen statuten en huishoudelijk
reglement enkele amendementen in te
dienen.
Daarvan is wel het voornaamste dat
om de naam te doen zijn „De eenheid
der Democratie" wat volgens de toe
lichting het wezen der beweging beter
weer geeft.
Ten tweede was men tegen de bepa
ling, dat candidaten voor het bestuur
van een afdeeling eerst aan het hoofd
bestuur moeten worden bekend gemaakt
en dat men alleen op de candidaten mag
stemmen, die het hoofdbestuur heeft
goedgekeurd. Besloten werd voor te
stellen te bepalen, dat het hoofdbestuur
gehoord den Raad van Advies een be
stuursverkiezing nietig kan verklaren.
Ten slotte had men ernstige bezwaren
tegen de aanschrijving van het hoofdbe
stuur dat dit zal overwegen of ingedien
de voorstellen op de agenda voor de al-
gemeene vergadering zullen worden ge
plaatst en wil men bepaald zien, dat de
ze er op moeten komen, al of niet voor
zien van een prae-advies van het hoofd
bestuur.
Met een krachtige opwekking tot de
aanwezigen om propaganda voor leden
winst te maken sloot mr. v. d. Veur de
vergadering.
Inderdaad was het diner voortreffelijk
en Valda gaf er een goede oude Bour
gogne bij, een echte mannenwijn Ze had
genoeg wereldkennis, om te begrijpen,
dat een man, die goed gedineerd heeft,
tevreden is. Ze had zelfs de moeite ge
nomen naar een sigarenwinkel te gaan
en een. kistje fijne sigaren te koopen.
Ze reikte hem zelf de lucifer en keek
toe hoe hij een diepe rookwolk inhaalde.
„Dat is de gemakkelijkste stoel leg
je voeten op en andere, als je wilt Ik
zie een man graag op zijn gemak.
„Je| verwent me heusch, Valda. Je
weet hoe het een man naar den zin te
maken."
„Ik heb in de wereld geleefd."
„Maar je hebt niet het gewone leventje
geleid van een jong meisje. Ik heb me
dikwijls over je verwonderd, Was je va
der bij de marine?"
„Ja, hoe wee'c je dat?" vroeg ze zacht.
„Admiraal Langton heeft het me ver
teld Hij was een vriend van je vader".
„Weet je hoe mijn vader gestorven
nu
is?
„Ja De admiraal g'elooft niet dat hij'
schuldig was".
„Ik zou admiraal Langton wel eens
willen ontmoeten". Haar oogen waren
zacht geworden en hij meende er tranen
in te zien.
(Wordt vervolgd).
