VOOR DE JEUGD.
"i\m
VARIA.
DAMMEN EN SCHAKEN.
HENK'S UITSTAPJE.
OP DE BUFFELJACHT.
verblijf der bezetting, die ruim 301 commandeur der Militaire Wil' I dat zij daarvoor hun arbeid be-1 te te bebouwen met een plant die
jaar duurde, hield de Engelsche I lemsorde. I hoefden te onderbreken. Het plan 1 het zand bij elkaar houdt, zoodat
gemeente haar godsdienstoefenin-1 In 1815 nam hij ontslag en ging leek zoo succesvol dat de opti- het niet verder kan stuiven. Hier-
gen in de kleine *of Middelkerk. I te Oost-Souburg wonen op de bui- I mistisch gestemde burggraaf 15 I voor heeft men een onderzoek in-
Toen later de Ned. Hervormde I tenplaats „Welgelegen" aan 't be-1 aparte keukens voor het verzor-1 gesteld, welke plant de langste
kerk zich uitbreidde en de Engel- I gin van de Paspoortstraat, vroe- I gen van zijn rollende restaurants I wortel heeft en er is gebleken, dat
sche kerk afnam werd de Middel- I ger Weststraat geheeten. Het was I had ingericht. Weldra bleek hem bepaalde grassoorten wortels kun-
kerk aan de Hervormden ,afge- I destijds een fraai heerenhuis met I dat hij zich verrekend had. Om zijn I nen hebben van 600 km lengte,
staan en kregen de Engelsche ge-1 een koepel, een koetshuis met I kosten te dekken en wat te ver-
meente een deel van de St. Ja-1 stalling, een grooten moestuin m I dienen moesten de prijzen met een I De eerste ondergrond-
cobskerk. Op het dak hiervan ont- I bosschages. Later werd het hee-1 sou (vijf cent) worden verhoogd. I sche spoorweg,
stond op 5 September 1911 de I renhuis de pastorie der Ned. Herv, I Maar deze prijsverhooging jaagde I In de groote buitenlandsche ste-
groote brand. Daarna kreeg zij een I Kerk. In 1919 is het gebouw afge-I de zuinige Parijzenaars in het har- den zooals Parijs, Londen en Ber-
nieuw kerkgebouwtje aan de Paul I broken. Een tweetal met riet I nas. Zij stelden zich niet tevreden lijn, loopen onder den grond
Krugerstraat. De handel met En-1 dichtgegroeide vijvers is het over- met de restaurants te boycotten, I spoorlijnen, die de menschen ver
geland heeft de Engelsche kerk I blijfsel der vroegere heerlijkheid, maar zij werden ook het onder-1 voeren van het eene punt der stad
lang in stand gehouden. Na den I Admiraal Verdoorn heeft nog I werp van hun spot en onder luid I naar het andere. Trams onder de
Franschen tijd was zij echter al I ruim 9 jaar van zijn rust mogen I gelach werden de omnibussen en I grond dus In Londen is de eerste
zoo verminderd, dat zij in 18151 genieten. Na een ziekte van en-1 hun stichter begraven. De onder-1 ondergrondsche spoorweg aange-
met de Engelsche kerk te Middel-1 kele dagen overleed hij den 30sten I neming had Bethelot tot den be-1 legd van 't midden der stad naar
burg werd gecombineerd onder I October 1824 op 67-jarigen leef-1 delstaf gebracht. I Londen-Zuid. Reeds in 1890 is
één predikant. Zij bleef evenwel I tijd. I oI men begonnen met den bouw van
een kwijnend leven lijden, totdat I Op het naburige kerkhof had hij Gedurende den Amerikaan- de tunnels en den aanleg van de
zij enkele jaren geleden werd op-1 te voren zijn toekomstige rust- schen burgeroorlog kwam een be-1 rails,
geheven, waarbij al haar bezittin-1 plaats aangewezen. Volgens zijn I zoeker bij president Lincoln in het
gen aan de Ned. Herv. Kerk kwa-| verlangen had de begrafenis in al-I Witte Huis en vroeg ongegeneerd
wen. Ds. Oberman was de laatste I len eenvoud plaats. Een monu-1 hoeveel troepen naar zijn schat-
predikant. I ment dekt zijn graf. I ting de vijand nog in het veld had.
I In een zaal van 't Zeeuwsch Ge-1 Dat kan ik je precies zeggen,
30 OCTOBER 1824. I nootschap der Wetenschappen te I antwoordde Lincoln, 1200 dui-1
De vice-admiraal G. Ver-1 Middelburg hangt een prachtig le-1 zend.
doorn van Asperen te I vensgroot geschilderd portret van Maar hoe weet U dat Zoo-
Oost-Souburg overleden hem.
R.
B. J. d. M.
en aldaar begraven.
Gerrit Verdoorn is den 7den
Febr. 1757 te Bergen op Zoom
geboren en werd voor het notaris
ambt opgeleid. Toen wij in 1780
met Engeland in oorlog kwamen,
wisselde hij de pen met het
zwaard en werd cadet op het fre-l Toen de hertog van Aumale
gat Walcheren. Door ijver en I aan het hoofd van zijn regiment uit
voorbeeldig gedrag klom hij spoe-1 Algiers terugkeerde moest hij in
(Nadruk verboden).
I veel.
- Ik heb ze natuurlijk niet ge-1
I teld, maar daar mijn generaals bij
I iedere nederlaag als verontschul
diging aangeven dat de vijand
I viermaal sterker was dan zij, moe-
ten er nog wel zooveel zijn.
No. 123.
W. LENTE, Middelburg.
1 2 3 4 5
Genoeg.
Vader: Daar heb ik nu 50001
dig op in rang en diende op het I elke stad waar hij op doortocht I Pon<^ besteed aan de opvoeding J
schip Zierikzee, dat deel uitmaak-1 vertoefde de welsprekendste lof- I van m n dochter en nou gaai ze
te van het eskader, onder bevel I tuitingen aanhooren die de stede-Mrouwen me* een man' die een in-
van den Schout-bij-nacht Zoutman. I lijke autoriteiten hem toezwaai-1 komen heeft van 250 pond per J
Hij heeft deelgenomen aan den be-1 den. I 'aar-
kenden zeeslag bijt Doggersbank I Deze redevoeringen verveelden) ^rind: - Wel, dat is toch 5 pet.
op 5 Aug. 1781, die niet door del den hertog buitengewoon door hun van 'e kapitaal. Wat kun je in de-
onzen verloren werd. I tergende banaliteit en langdradig- J ze beroerde tijden meer verlan-1
In den volgenden zeeoorlog met I heid. Hij hield er echter een radi-1 »en
Engeland werd onze vloot in den I caal middel op na om alle moge-
slag bij Kamperduin op 11 Oct. I lijke speechen te besnoeien en af! directeur van een rondtrek-
46 47 48 49 50
Wit speelt en wint.
Probleem No. 122.
J. TURK.
Zwart sch.: op 6/9, 12, 16/18.
Wit sch.: op 23, 28, 29, 32/34,
1797 verslagen. Vele Hollandsche J te breken. Met een beweging van kend tooneel-gezelschap consta-|37, 39, 44
kapiteins namen spoedig tijdens-1 het hoofd of de wenkbrauwen gaf i-eer<^e somber, dat er slechts vijf I In dit probleem dat den ont-
het gevecht de vlucht. Niet alzoo I hij zijn tambourmajoor een bevel bezoekers in de zaal zaten. I dekker van den Turkschen slag is
Verdoorn en de admiraal De Win-1 dat deze uitstekend begreep en j Vertel me eens, ouwe jongen, I wint wit door: 2924, (18X49);
ter. Meer dan twee volle uren onmiddellijk daverde een oorver- fluisterde hij een der acteurs 28—23; (49X21); 37—32; (21X28);
streed hij tegen een drievoudigen I doovende roffel over de velden t°c' boe verklaar je dat? We 33X4!. Wij merken hierbij op dat
overmacht. Toen van zijn 325 man-1 dat de bronnen der breedste wel- z*'n tocb n0Ê n°oit hier geweest de Turksche slag in een probleem
schappen er 178 gesneuveld en I sprekend deed verstommen. °"7;voorkomende niet is samen te stel-
97 gewond waren en zijn schip tot) Excellentie, wij herhalen uj Bezoeker: Fijn kereltje, ik len zonder aan zwart een dam te
een wrak was geschoten, gaf hij I dat deze edele stadyermoed jlat je net gaat lijken op J geven. Hierbij bedoelen wij niet
zich over.
Na 't einde van zijn krijgsgevan
genschap keerde hij naar Zeeland
terug, daar hij in dienst was van
't admiraliteitscollege in dit
(Rrrrrrrrrrrrrr) en dan brak een
geroffel los dat hooren en zien
verging
De hertog groette, dankte met
een handgebaar en alle tambours
je vader I dat bij den aanvang een zwarte
Jongetje: Daar is moeder ook I dam aanwezig moet zijn.
bang voor.
west. Te Middelburg werd hij met I tegelijk maakten een eind aan de
veel eerbetoon ontvangen. De I eindelooze toespraken, waardoor
Zeeuwsche dichteres Petronella I de hertog, overigens een begaafd
Moens maakte op hem een lofge-1 redenaar, alleen met een beleef-1
dicht. Zij zei o.a.:
Moest gij deinzen, moest gij
[strijken.
Gij deedt dit als een man van
[eer.
Ten tijde van de Fransche over-
heersching wilde Napoleon hem
het bevel opdragen van een deel
der Fransche vloot.
Verdoorn bedankte voor de eer
met de Verontschuldiging niet vol
doende de Fransche taal machtig j
te zijn.
Na de omwenteling in 1814 werd i
hij vice-admiraal der Nederland
sche vloot. Voor de vele bewezer
diensten werd hij bevorderd tot
den glimlach behoefde te antwoor-
I den.
WETENSWAARDIGHEDEN.
Een nieuw eiland. I
Bij de kust van de Krim, in het
Zuiden van Rusland, in de Zwarte
Zee, is een nieuw eiland opgedo-1
ken, dat 240 meter lang en 20 me-
No. 124.
W. LENTE, Middelburg.
1 2 3 4 5
Nog pas enkele jaren geleden I ter breed is. Tot nog toe heeft
werd te Parijs een eigenaardig I men niet kunnen verklaren, waar
eeuwfeest herdacht. In 1930 was I dat eiland plotseling vandaan is
het n.l. juist honderd jaren geleden I gekomen. Maar in elk geval is
dat Vicomte de Bethelot, specula-1 men er wel van overtuigd, dat het
ief van aard, door de straten van I niet lang zal bestaan en van zelf
°arijs een dienst van restauratie-1 weer zal verdwijnen ook.
minibussen begon te organisee-
-en. Hij bracht 48 van die eigen-1
\ardig gevormde wagens in dienst,
vaarvan 24 alle mogelijke soorten
Hoe lang kunnen wortels
worden
In verschillende deelen
van
46 47 48 49 50
Wit speelt en wint.
Wij maken de damspelers er op-
vijn, 12 warm eten en 12 koude I Noord-Amerika en Canada wil I merkzaam op dat alle brieven be
chotels vervoerden. Deze rollen-1 men tegenwoordig probeeren om trekking hebbende op de damru-
'e restaurants zouden de Parij-1 het verder gaan der woestijnvor- briek, gericht behooren te wor-
rnnaars gelegenheid geven eer I ming tegen te gaan. Dit wil men den aan de sportredactie van ons
tukje te eten onderweg, zonder I bereiken door de groote zandvlak-1 blad.
door
MAJA VAN HEYNEN,
„Morgen hebben we vrij, de hele
dag riepen Gerda en Riet, toen
ze op een Vrijdagmiddag uit school
kwamen. „Onze meester heeft
morgen een vergadering' vertel
den ze en Gerda vroeg: Mogen we
morgen uitgaan, moeder en brood
meenemen Dan gaan we naar 't
strand en blijven daar een hele
dag f"
„Nou dat is goed," zei Moeder.
„Misschien gaat vader ook wel
mee, die heeft het morgen niet
druk. Maar Henk dan Ja, ze
vonden het ook wel een beetje
jammer voor hun broertje dat die
niet mee zou kunnen en Riet stel
de voor: „Mag Henk niet aan den
meester vragen of hij morgen een
paar uur eerder weg mag
„Nou vooruit dan maar, laat
hij maar vragen of hij om half elf
weg mag, dan kan hij het tramme
tje van 11 uur halen, eerder gaan
jullie toch niet weg".
uur, zou hij wel geen beurt krij-
Henk vond het een prachtig
plan en begon meteen zijn bad-
goed bij elkaar te zoeken. Huis
werk maken deed hij maar niet,
de thema kon hij om tien uur :n
het speelkwartier wel gauw even
maken, die werd toch pas na de
les opgehaald en die eerste twee
Het is heel gevaarlijk om op
buffels te jagen, want als die dieren
aangeschoten worden, gaan ze
brullend van woede hun aanvaller
te lijf. Hier is een knipprent afge
beeld, waarvan de stukjes, netjes
uitgeknipt en in elkaar gelegd,
zo'n buffeljacht laten zien.
gen, hoopte hij. En na half elf was
hij lekker weg en kon niemand
hem meer iets doen. Dat de mees
ter goed zou vinden, dat hij weg
ging, vond Henk vanzelfsprekend.
De volgende morgen nam hij
niet eens de moeite om het voor
de les te gaan vragen, daar was
nog tijd genoeg voor. Maar het
eerste uur viel direct al niet mee.
„Ik heb jullie de vorige week wat
verteld over de luchtpomp, weet
je nog wel begon de onderwij
zer, „Nu zal ik eens zien wat jul
lie daarvan onthouden hebt." En
hij koos juist Henk uit om voor het
bord te komen, die de vorige week
helemaal niet had opgelet en zich
maar heel flauw iets herinnerde.
Een hele tijd stond hij voor het
bord zonder iets te zeggen en ach
ter zijn rug hoorde hij de klas grin
niken, maar eindelijk met hulp van
den onderwijzer en na heel veel
moeite en getob bracht hij hét toch
zover dat er iets op het bord
kwam te staan, dat meer leek op
een petroleumkan dan op een
luchtpomp. Met een zucht van
verlichting liet Henk zich weer in
zijn bank zakken, toen hij naar zijn
plaats terug kon gaan. Maar de
onderwijzer had gemerkt dat Henk
niet bijzonder oplettend was en
besloot om hem eens even goed in
het oog te houden.
„Als ik maar eerst aan het
strand ben en in de zee lig, dan
kan het me niets meer schelen",
dacht Henk en hij verdiepte zich in
alle heerlijkheden, die hem wacht
ten. De volgenHe les was gym
nastiek, dat hadden ze in een an
der lokaal, van een anderen on
derwijzer. Daartussen was eerst
nog het vrije kwartier, en dan zou
Henk gaan vragen of hij voor het
eind van de gymnastiekles mocht
weggaan. Maar voordat het
speelkwartier begon zei de mees
ter ineens: „Jongens, leggen jullie
je themaschriften maar vast op het
tafeltje, dan kijk ik ze na als jul
lie gymnastiek hebben en dan kun
nen we in de volgende les dadelijk
beginnen met de bespreking.
Henk werd bleek van schrik
Hij had immers de hele thema nog
niet! Wat moest hij daar nu aan
doen Je kon toch moeilijk tegen
den meester zeggen: „Ik zal hem u
straks wel brengen, ik moet hem
nog maken". Hij zou kunnen pro
beren om de thema nog gauw te
maken en stilletjes bij de stapel
séhriften te leggen. Maar waar
schijnlijk zou de meester ze mee
nemen en in de wachtkamer of zo
nakijken, dat gebeurde wel eens
meer. Het enige wat overbleef was
om weg te kruipen tot de klas
leeg was: als de meester hem niet
zag zou hij misschien niet eens
merken dat hij geen thema inle
verde. Henk dook dus onder de
bank en bleef roerloos zitten.
Maar ook dat zou niet lukken
Zijn buurman, die zijn thema nog
even had doorgekeken, merkte he
lemaal niet wat Henk uitvoerde
Vlug wilde hij zijn schrift op de ta
fel leggen en struikelde daarbij
over Henk.
Groot spektakel Henk tuimel
de onder de bank uit, een ogenblik
lag er een vechtende, duwende
klomp midden in de klas, toen
werden ze gescheiden door den
verbaasden onderwijzer.
Nu kon Henk dus zijn uitstapje
wel opgevenGeen strand, geen
zee, geen pic-nic Hij had een
standje te pakken omdat hij onder
de bank zat, hij had straf omdat hij
was gaan vechten en hij stond in
het klasseboek, omdat hij zijn the
ma niet af had, nu nog vragen om
een paar uur vrij daar viel niet
aan te denken.
Moedeloos slenterde Henk over
het schoolplein. Hij kon toch niet
helpen, dat alles hem zo tegen
moest lopen Dat er niets zou zijn
gebeurd, als hij zijn thema had ge
maakt, daaraan dacht Henkie niet.
Opeens klaarde zijn gezicht op
Een gedachte ging door zijn
hoofd.ja, maar zou hij dat
durven....? Weglopen zonder te
vragen Het kon best, de gym-
nastiekonderwijzer wist toch niet
wie er was en wie niet en bij het
bespreken van die thema zou hij
misschien niet eens gemist wor
den. Zou hij....? Het schoolplein
grensde aan de tuin van een villa
en de schutting, die er tussen lag
was niet eens hoog. Als hij een
maal in die tuin was, kon hij mak
kelijk weg komen. Zou hij....?
Henk zat al op de schutting, de
bel ging juist en de kinderen
stroomden de school al weer bin
nen en letten niet op hem. Een
ogenblik later gleed hij aan de an
dere kant naar beneden en kwam
met 'n zachte plof op de grond.
Maar o wee, hij kwam tussen de
takken van een meidoorn terecht.
De dorens schramden zijn gezicht
en zijn blouse bleef aan alle kan
ten vast zitten. Meteen hoorde hij
stemmen uit de tuin komen en
toen hij zich zo diep mogelijk buk
te tussen de doornige takken,
hoorde hij zeggen: „Ik dacht dat
ik iets in die struiken hoorde, ik
zal eens even gaan kijken".
„Och, welnee, dat waren de
jongens van die speelplaats" ant
woordde een andere stem en Henk
haalde verlicht adem. Als ze nu
maar gauw weggingen, dan kon hij
de tram nog halen. Maar daar sche
nen ze niet aan te denken. Tot zijn
ontzetting zag Henk dat de bei
de dames op een bank voor de
meidoorn gingen zitten en dat het
dienstmeisje een tuintafeltje en
een koffieblad bracht. Nu was dan
wel iedere kans verkeken Iedere
beweging, die Henk maakte om
zijn ongemakkelijke houding te
veranderen deed de bladeren rit
selen, waarop de oudere dame on
rustig omkeek. Eindelijk was hij
tenminste zo ver, dat hij plat ;op
de grond zat, maar aan weg ko
men viel niet te denken.
De lucht van de koffie drong he
lemaal door tot Henk's schuil
hoekje. En het rook ook naar koek
en verse broodjes. In Henk's
schooltas zat zijn boterham, die hij
anders opat in het vrije kwartier.
Henk moest er maar steeds aan
denken, hij zag hem voor zich En
dan de cadetjes die Gerda en Riet
zouden meenemen en de thermos-
Hessen, een met melk en een met
limonade Uit de grond van zijn
hart wenste Henk, ja, wat wenste
hij, in elk geval dat hij hier niet
veilig was en nog liever zat hij op
school zoals iedere dag, dan hier
in de val te zitten. Elf uur hoorde
hij het slaan Nu was de tram al
weg, al tien minuten Half twaalf
hoorde hij het ook nog slaan, toen
eindelijk vertrokken zijn bele-
