Onrechtmatig bezit
AKKERTJES
KRONIEK van den DAB.
BINNENLAND.
ZEELAND.
KUNST EN WETENSCHAP.
ïrëËDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRIJDAG 20 AUGUSTUS 1937. No. 195.
Abessinië, Luxemburg en dt
mogelijkheid van een heel ge-
Ivaarlijk precedent.
door
DOROTHEA GERARD.
Abonnementen en Advertentiën voor
dit blad blad worden aangenomen door
den Agent:
A. CORNELIS,
MIDDELBURG.
VLISSINGEN.
WALCHEREN.
ZUID-BEVELAND.
AKKER-CACHETS
(Wordt vervolgd)
'/Zoo 'op' het~êerste" geziclf moet het
virband tussohen Abessinië en Luxem
burg ver gezocht lijken. Toch dit met
zoo! Na afloop van den oorlog tusschen
Italië en Abessinië was de grootherto
gin van het kleine Luxemburg de eer
ste souvereine in Europa die een nieu
wen Italiaanschen gezant met geloofs
brieven van Z. M. den koning van Italië,
tevens keizer van Ethiopië, ontving en
het heeft daar nog eenig' hoofdbreken
gekost voor men een handige diplo
matieke zet bedacht had om deze moei
lijkheid het hoofd te bieden. iM'aar er is
nu nog een ander, en mogelijk gevaar
lijker.0 verband Nu spookt het spoolk
van den door 't bruut, rechteloos geweld
onttroonden, maar nimmer troonsaf
stand gedaan hebbenden, de jure dus
nog immer keizer van Etiophië, Leeuw
van Juda en wat niet al zijnden, negus
van 'Abessinië nog immer te Genève
en ook een beetje in 't groothertogdom
nabij onze Limburgsche grenzen rond
Niet geheel zonder reden zooals zal
blijken. Men weet, dat Frankrijk en En
geland, gelijk de eischen eener werke
lijkheidspolitiek zulks dicteeren, voor
nemens zijn den Abessijnschen staats-
en volkenrechtelijken knoop door te
hakken.
Het spook van Abessinië moet ver
dwijnen zoo zegt de praktijk. En men
wil dit nu aldus doen: door te verkla
ren, dat Abessinië, dat wil zeggen: het
vrije, onafhankelijke, tot zelfstandig
optreden in staat zijnde Abessinië, in
feite niet meer bestaat; dat deze niet
bestaande zelfstandige staat dus ook
niet meer lid van den Volkenbond kan
zijn, bijgevolg dit dus niet meer is....
en dat dus de Negus noch zijn mannen
meer ter vergadering kunnen verschij
nen als vertegenwoordigers van een
land, hetwelk zij tot dusverre nog
steeds de jure geacht zouden kunnen
hebben worden te vertegenwoordigen,
maar hetwelk zij de facto reeds na Ita-
lië's volkomen overwinning toch niet
meer vertegenwoordigden.
Het valt te begrijpen, dat Frankrijk en
Engeland naar een oplossing in dezen
streven, (Al mag de vraag gesteld wor
den, of de hierdoor verwachte „verzoe
ning" met Italië voor den Volkenbond
wel die voordeelen zal opleveren, wel
ke men er van verwacht. De kans lijkt
toch niet uitgesloten, dat wat Frankrijk
en Engeland met bloedend hart en ter-
wille van den Europeeschen vrede als
offer aan hun internationaal geweten
zullen brengen, door Italië slechts als
iets, dat van zelf spreekt, aanvaard zal
worden!). Maar er zit toch nog een an
deren kant aan deze zaak, die men niet
te licht moet achten: het precedent.
De Luxemburgsche pers onze le
zers weten, dat het groothertogdom vol
waardig lid van den Volkenbond is
vestigt de aandacht op dft gevaarlijke
aanzicht der zaak. Als klein landje zal
het natuurlijk, zoo min als Nederland
trouwens, een stem in het kapittel heb
ben voorzoover Frankrijk en Engeland
als souvereine machten het Italiaansche
imperium in zijn geheel willen erken
nen. Maar in den Volkenbond wordt dit
anders, en in de Luxemburgsche pers
wordt nu de vraag gesteld: moeten wij
hier niet, met andere neutrale staten
samenwerking zoeken om ons nadruk
kelijk verre te houden van dit Engelsch-
Fransche plannetje?
Want kort en goed, zoo redeneert men
daar, komt het hier op neer: als de Vol
kenbond de verovering van Abessinië
door Italië, zij 't langs een omweg, de
jure erkent, dan is het gedaan met de
bestaanszekerheid van alle weerstands
looze kleine staten. En zooals men weet
heeft het onafhankelijke groothertog
dom, tusschen Duitschland, Frankrijk en
België gelegen, g'een eigen leger en geen
militaire bondgenootschappen noch af
spraken met deze of gene mogelijke par
tij, zoodat zijn bestaansveiligheid alleen
op het internationale recht en den Vol
kenbond berust!
Daarom is men, niet zonder reden, in
Luxemburg beducht voor de ratificeé-
ring door den Volkenbond van de ver
overing van Abessinië door Italië. Het
zou een uiterst gevaarlijk precedent
kunnen scheppen: hodi tibi, eras mihi.
wat heden hem passeert, kan morgen
onszelven overkomen
44).
,Ik ben nooit n Oostenrijk geweest,
genadige heer.."
"Zo°AA.heeft. ZÜ u dus" niet medegeno
men Misschien was u wel te bang om
mee n,aar het buitenland te gaan?"
„Ik zou nooit bang zijn om met Panna
Katya ergens heen te gaan, maar zij
heeft het mij nooit gevraagd",
„Maar waarom w,as dan het paspoort
noodig?"
„Welk paspoort, genadige heer?"
Klob'nski striemde ongeduldig zijn
kaplaars met zijn wandelstok. Was het
meisje wel goed wijs'
„Nu, dat paspoort, d,at Panna Mal-
koff mij voor u vroeg, natuurlijk.'.
„Ik wist niet, dat zij er voor mij een
had aangevraagd, genadige heer".
„En toch moet u haar uwe papieren
hebben gegeven. Probeer eens het u
weer te binnen te brengen".
„Ja, ik heb de genadige juffrouw op
een dag in het voorjaar mijn papieren
gegeven, toen zij er om gevraagd had".
„Waarvoor had zij die dan nood g?"
Nationka haalde de schouders op.
„Weet ik dat? Ligt het op mijn weg
om aan mijn genadige meesteres te vra
gen, waarvoor zij mijn papieren noodig
heeft?"
„Maar toen zij ze u teruggaf, heeft
ze toen geen verklaring gegeven?"
HET VLAAMSCH-NATIONALE
ZANGFEEST TE BRUSSEL,
Antwoord aan mr. Rost van
Tonningen.
Op de vragen van het Tweede Kamer
lid den heer Rost van Tonningen betref
fende het verhinderen van het deelne
men van den dirigent Jos. Vrancken Jr.
aan het Vlaamsch-nationale zangfeest
van 25 Juli 1937 te Brussel, heeft de mi
nister van buitenlandsche zaken a.i., dr.
Colijn, geantwoord, dat de regeering be
vordering van alle gepaste uitingen van
het Nederlandsche kunst- en geestesle
ven in het buitenland als een voorwerp
harer aanhoudende belangstelling be
schouwt. In haar streven ten deze neemt,
naast Z.-Afrika, België en in België,
Vlaanderen uiteraard een bijzondere
plaats in. Als een gepaste uiting van Ne-
derlandsch kunst- en geestesleven be
schouwt de regeering echter niet het
gebruik van het Wilhelmus, zooals op
25 Juli j.l. te Brussel voorzien, nJ. als
symbool in een aangelegenheid van Bel
gische binnenlandsche politiek. Immers
met die duidelijke strekking zou het op
een Vlaamsch-nationaal zangfeest ten ge-
hoore worden gebracht. Een zoodanig
gebruik van het Wilhelmus wordt door
de regeering misbruik geacht en mits
dien deelt zij het door Hr. Ms. gezant te
Brussel ingenomen standpunt, dat een
Nederlander aan een zoodanig misbruik
geen medewerking behoort te verleenen,
DE TOESTAND IN HET
SLAGERSBEDRIJF.
Nader kan worden medegedeeld, dat
de beschikking van den minister van
economische zaken, waarbij is bepaald,
dat voorloopig zonder zijn vergunning
geen inrichting zal kunnen worden ge
vestigd waarin het slagersbedrijf wordt
uitgeoefend, reeds gisteren in werking
is getreden.
Voorts zal de verlaging van de crisis
heffing op vleesch van 10 op 5 met
ingang van heden, Vrijdag 20 Augustus,
in werking treden.
De tekst van de ministerieele beschik
king luidt als volgt:
1. Het is verboden, een inrichting,
waarin het slagersbedrijf al dan niet uit
sluitend zal worden uitgeoefend, voor
zoover die uitoefening betreft, te ves
tigen zonder vergunning van den minis
ter van economische zaken;
2. onder de uitoefening van het sla
gersbedrijf wordt voor de toepassing van
deze beschikking verstaan het in voor
raad hebben, het voor aflevering aan
het publiek geschikt maken, of het aan
het publiek verkoopen van versch of be
vroren vleesch van runderen, varkens,
schapen of paarden.
BIERVLIET.
„Ze heeft ze niet teruggegeven. Eerst
zei ze, dat zij ze enkel voor een paar
dagen noodig had. Maar later vroeg zij,
of ik er op tegen had dat zij ze mee
nam".
„En heeft zij dat gedaan'"
„Ja,^ ik weet toch, dat zij bij mijtn
genad|ige meesteres in goede handen
zijn."
Klobinski bleef een oogenblik zwij
gend staan, terwijl zijn oogen strak ge
richt waren op zijn laarzen en de kleine
rimpeltjes op zijn lederachtig gelaat on
beweeglijk bleven onder zijn diep na
denken.
„En u is er wel zeer zeker van, d,at
er nooit sprake van is geweest, dat u
haar zou vergezellen?"
„Ja, volkomen zeker, genadige heer.
Mag ik nu verder gaan'"
„Ja, u m,ag gaanvoor mijn part
naar den duivel", zei Klobinski volko
men verstaanbaar.
Terwijl de beduusde Nationka haastig
haar weg vervolgde, stapte hij weer in
gedachten verdiept n zijn rijtuig. Hij
scheen een draad in handen te hebben,
welke hem tot de oplossing van een
raadsel zoo kunnen voeren, maar welk
raadsel? Dat Katya drie paspoorten
had aangevraagd!, terwijl zij er maar
twee noodig had, w,as nu wel bewezen;
maar wat zat daar achter? Er was iets
in de zaak, dat hem ontsn,apte, maar
hij was vastbesloten dat uit te vis-
schen. Hij stelde veel te veel belang in
Katya, dat zelfs haar geringste daad
hem onverschillig zou laten,
Het derde paspoort, wat was de be-
SUBSIDIEERING
BEWAARSCHOOLONDERWIJS.
De motie-Weijl heeft succes.
Bij de behandeling van de gemeente-
begrooting 1937 in de Raadsvergadering
van 18 December 1936 is een motie van
mevrouw Weijl aangenomen inzake de
subsidieering van het bewaarschool on
derwijs. Burg. en Weth. hebben zich naar
aanleiding en onder overlegging van die
motie ter zake verstaan met Ged. Sta
ten. Op 12 Februari had een bespreking
plaats met een commissie uit dat col
lege. Op 6 Augustus ontvingen Burg.
en Weth. de mededeeling, dat de Rijks
commissie van Overleg inzake gemeen-
tebegrootingen mede op grond van een
advies van het Departement van O., K.
en W. geen bezwaar zou maken tegen
een verhooging van het subsidie voor
1937 tot 15 per leerling, tot een maxi
mum van 1500 per school, onder me
dedeeling tevens dat voor 1938 moet
worden volstaan met 10 per leerling
en een maximum van 1000 per school.
Op grond hiervan stellen Burg. en
Weth. voor, het subsidie voor 1937 als
nog te bepalen op 15 per leerling met
een maximum van 1500 per school.
Weer een drukke Donderdag.
Er waren gisteren weer enkele duizen
den vreemdelingen binnen onze bolwer
ken, en het cosmopolitische karakter
strekte zich uit tot Engelsch-Indië, waar
van een echtpaar, de vrouwelijke helft
in nationale kleedij, over Middelburgs
straten flaneerde.
Er waren momenten, dat de verkeers
agent op den hoek LangedelftBurg
Markt groote moeite had om het gewir
war van snelverkeer door de honderden
menschen heen te voeren.
Het aantal op de Groenmarkt parkee-
rende personenauto's was bijzonder
groot; mooi staan ze ook daar niet voor
kerk en Statenzaal, doch de vraag waar
moet men er dan mede naar toe, is bijna
onoplosbaar. Trouwens in nagenoeg
iedere stad is het parkeervraagstuk zeer
lastig.
Beslag gelegd op een Engelsch schip.
Op het Engelsche stoomschip „Dyna
mo", van de Ellerman Wilson Line Ltd.
te Hull, komende van Antwerpen en be
stemd voor Londen, is, in verband met
een aanvaring, welke een der schepen
van deze lijn heeft gehad, beslag gelegd
ter reede van Vlissingen.
Het schip is in de haven alhier bin
nengebracht.
Vreemdelingen bezoek.
Ook Donderdag brachten weer heel
wat gasten van cle Belgische badplaat
sen een bezoek aan Walcheren. De pro
vinciale boot van Breskens vervoerde
n.l. 3700 passagiers, terwijl 195 auto's
werden ovegezet. Vorig jaar waren deze
cijfers respectievelijk. 3800 en 190.
Zeebaden.
In de week van Vrijdag 13 tot en met
Donderdag 19 Augustus werden 3163
zeebaden genomen, n.l. 2146 n het ge
mengde en 1017 in het volksbad.
Oude man door de tram aangereden.
O. EN W. SOUBURG. Donderdagmid
dag is de ruim 80-jarige O,, wonende al
hier, bij het verlaten van het tegeltrot
toir bij de tramhalte-Souburg, door een
juist aankomende tram aangereden. De
m,an, die de tram niet had opgemerkt,
bekwam een bloedende hoofdwonde en
's op advies van een inmiddels ontboden
geneesheer naar een ziekenhuis te Vlis
singen vervoerd.
HANSWEERT. De ijscoventer A. had
gisternamiddag zoo een haast om bij zijn
klanten te komen, dat hij zijn kar met
ijsco voor de sluis in het kanaal reed.
Met vereende krachten werd de kar,
die aanzienlijk beschadigd was, weer op
het droge gebracht.
Het Duitsche sleepschip „Rosen-
hügel" is op de Oosterschelde aan den
grond gevaren en het achter hem slee-
pende schip kwam met hem in aanva
ring, Het schip kreeg belangrijke schade
aan het achterschip, doch kon de reis
voortzetten
Het motorschip „Lahn", geladen
met stukgoed van Duitschland naar Ant
werpen kreeg machineschade en werd
door de sleepboot „Scaldis" naar Ant
werpen gesleept.
Het motorschip „Pieternella", gela
den met aardappelen, van Axel naar
Antwerpen, kreeg machineschade en
werd door de sleepboot „Zoom" naar
Antwerpen gesleept
doeling geweest met dat derde paspoort?
Dat was de kern van de kwestie. Was
die oude schu'noogige Cerberus ook in
het complot? Als dit het geval was, zou
er in Rusland geen goud genoeg zijn om
hem tot praten te brengen. Klobinski
moest dat toegeven met die waardeering
voor trouw, welke men zelfs bij onbe
trouwbare menschen aantreft. Boven
dien had hij dat goud niet in zijn be
z t. Zou iemand anders door haar in
vertrouwen zijn genomen, natuurlijk ie
mand die te bereiken was' Niet waar
schijnlijk, daar zij geen vrienden had, en
amper enkele kennissen. Maar toch, hoe
stond het ook met die schooljuffrouw,
die zij in den winter wel eens had be
zocht? Hij her'nnerde zich met een soort
van wrok, hoe zij op een winterdag,
voor zijn oogen in het schoolgebouw
was verdwenen. En later had hij er haar
weer binnen zien gaap. Toen had hij
zich verwonderd over haar keuze van
kennissen, welke misschien daaruit was
te verklaren dat zij1 vrijwel geen keüze
had. Als iemand :ngewijd was in de
plannen van Katya, d,an moest het wel
Panna Rudkowska zijn. De eerste stap,
dien hij had te doen, w,as dus haar aan
te klampen. En hij moest daarbij' geen
dag wachten, zelfs geen uur, daar de
school juist uit was. Omtrent de wijze
waarop hij haar kon naderen, bestond
bij hem, gegeven hun beider leeftijd en
verschil van geslacht geen oogenblik
twijfel. De Pool had voldoende aanpas
singsvermogen om in minder dan geen
tijd bereid te zijn een rol te spelen,
waarvoor het lot hem geschikt .achtte,
VIJFTIG JAAR CONCERTGEBOUW,
Sympathiek gebaar van een
gemeentebestuur.
Naar wij vernemen, heeft het gemeen
tebestuur van 's-Hertogenbosch aan het
aldaar gevormde comité, tot voorberei
ding van het jubileumconcert van het
Concertgebouworkest, onder leiding van
prof. dr. Willem Mengelberg op 13 Oc
tober a.s., een subsidie verleend van
500, onder voorwaarde, dat het be
drag van de subsidie de totaal voor
deze uitvoering te ontvangen vermake
lijkheidsbelasting niet zal overschrijden.
Gezien echter de groote belangstelling,
welke te 's-Hertogenbosch voor dit
feest-concert blijkt te bestaan, zal het
door particulieren gevormde garantie
fonds zelfs worden overschreden en het
financieel bezwaar voor de gemeente dus
niet gelden.
Kosmos-Eerstelingen-prij's,
De jury voor dezen letterkundigen
prijs heeft indertijd bericht, dat haar uit
spraak voor den K. E, P. 1937 vóór 15
Augustus zou worden bekend gemaakt.
Naar wij vernemen, maakt het zeer groo
te aantal ingekomen manuscripten (niet
minder dan 159) het echter onmogelijk
dezen datum aan te houden. Het zal dan
ook wel begin September zijn, vóórdat
de jury uitspraak kan doen.
50 JAAR ESPERANTO.
Men schrijft ons
In den zomer van 1887 verscheen te
Warschau, in de Russische taal, een
eenvoudige brochure van 40 bladzijden,
die zich schuchter aandiende onder het
opschrift „Internationale taal" en waar
van de schrijver z'ch noemde: Dr, Espe
ranto,
Dit was het begin van een wereld
beweging, die vooral de laatsten tijd
sterk de aandacht vraagt.
De samensteller van het merkwaardi
ge boekje, dat in allen eenvoud de gehee-
le grammatika en woordenlijst bevatte
van de door hem ontworpen internatio
nale taal, was een 28-jarige geneesheer,
Dr. Zamenhof genaamd. Deze Zamenhof,
een ideal'st en menschenvriend, be
treurde het zeer, dat in zijn vaderland
drie talen gebruikt werden, n.l, Poolsch,
Russisch en Duitsch en dat dit taalver
schil steeds oneenigheid onder de men
schen tengevolge had. Daarom leefde
hij in zijn studentenjaren zeer terugge
trokken en werkte met grooten ijver en
.volh.ard'ng aan zijn ideaal, de internati
onale taai. Hoewel men steeds van mee-
Lang voor hij zijn woning had be
reikt, stond zijn plan al vast. Na het
rijtuig te hebben weggestuurd, ging hij
eerst haastig naar boven om een nieuwe
dosis parfum op zijn zakdoek te gieten,
zijn haar nog eens een extra streek met
den borstel te geven. Toen ging hij weer
de deur uit, zijn gelaat gekeerd naar de
straat waarin het schoolgebouw stond,
grenzend aan een tuintje rijk ,aan on
kruid,
In dat verwaarloosde tuintje stond
een waggelig tuinhuisje, blijbaar opge
trokken van uit hun kracht gegroeide
tandenstokers, d e een schraal groeien
de wilde wingerd bij' elkaar hield, en
terwijl Klobinski nader kwam, zag hij
daar de schooljuffrouw, van haar vrij
heid genietend, zitten. Wel zonderling,
haar gedachten waren met hetzlfde on
derwerp vervuld als hem bezig hield.
Ook zij h,ad zelf reden om Katya met
smart te m:ssen, De bezoeken van de
eigenares van Lubynia waren in de win
termaanden de schoonste oogenblikken
in haar eentoonig bestaan geweest. Haar
licht ontvlambare verbeelding had haar
een heelen roman voorgespiegeld en
haar onbeduidendheid gevoel, zich ge
vleid bij de gedachte, dat zij een daad
werkelijke rol zou kunnen spelen in
een gebeurtenis, die werkelük van
maatschappelijke beteekenis zou kun
nen zijn. Door Katya's vertrek scheen
de draad verbroken, totdat zij die in
een anderen vorm en langs een anderen
weg weer in handen kreeg. Einde Mei
ontv'ng zij een brief van Kazimira Swi-
gello te Zalkiew, waarin zij sprak over
'n Beel j e hoofdpijn, 'n beet je kou
gevat, heelemaal zoo onprettig
doordat Ge het eigenlijk veel
te druk hebt gehad en te wei
nig geslapen. Neem vanavond
een of twee "AKKERTJES" en
Nêderiandsch ga, vroeg naar bed. Morgen-
Product ochtend staat Ge als een an
der mensch op, vol energie
en roemt dit kostelijke middel.
Per 12 stuks slechts 52 cent.
Volgens recept van Apotheker Dumont
Trw
(Ingez. Med.)
ning was geweest, dat zulk een taal een
onmogelijkheid was, slaagde Zamenhof
volkomen. Hij maakte geen „kunsttaal"
doch stelde op verbluffend eenvoudige
en logische wijze zijn g'eheele taal sa
men uit onderdeeelen van de bestaan
de talen, daarbij weglatend alles wat
moeilijk en overbodig was. Zoo kreeg
hij een welluidend geheel, dat reeds
overvloedig bewezen heeft in alle op
zichten te voldoen en door alle men
schen geleerd kan worden. De taalge
leerden noemen Zamenhofs taal een
meesterwerk.
Het Esperanto heeft z ch, speciaal in
de laatste jaren, een vaste plaats in de
samenleving veroverd. De Esperantis
ten gebruiken hun taal met veel suc
ces en voldoening. Alleen de Esperan
tist kan in het moderne wereldverkeer
overal medemenschen vinden waarmee
hij behoorlijk van gedachten kan wisse
len. De radio kan alleen door Esperan
to volledig aan haar doel beantwoorden
en maakt dan ook geregeld meer van
deze taal gebru'k. Handelsfirma's leg
gen er zich op toe om Esperanto-corres-
pondentie te kunnen voeren. Duizen
den verschillende boekwerken ver
schijnen in Esperanto. Groote interna
tionale Esperanto-congressen worden
gehouden: men spreekt daar slechts één
taal en verstaat elkander alsof allen
landgenooten waren. In Nederland wor
den jaarlijks meer dan duizend Esperan-
todiploma's uitgereikt en steeds meer
z et men het Esperanto-insigne, de groe
ne ster, dragen.
De meester, Dr, Zamenhof, heeft dit
alles niet mogen beleven. WeL had hij
reeds in vele landen medewerkers ge
vonden en op 1 Augustus 1914 zouden
ze wederom te Parijs in congres bij
eenkomen. Er hadden zich toen 5000
deelnemers aangemeld. De groote oor
log trad echter op als spelbreker en op
14 April 1917 stierf Dr. Zamenhof te
Warschau, op 57-jarigen leeftijd.
Na den oorlog leefde de beweging
weer snel op en hopenlijk zal nimmer
weer een nieuwe oorlog het deaal der
Esperantisten tegenhouden.
De Esperantisten willen, dat tegen
over landgenooten ieder zijn eerste taal,
de moedertaal, mondeling en schriftelijk
blijft toepassen, doch dat tegen mede
menschen van andere nationaliteit, de
tweede taal voor alle menschen, het Es
peranto kan worden gebruikt. De ta,al-
verwarr ng zal dan uit de wereld ver
dwenen zijn, ifVerder staat.het natuur
lijk iedereen vrij vreemde talen te lee-
ren en te gebruiken zooveel hij wenscht)'
Nederland neemt in de Esperanto-be-
weging een goede plaats in.
haar nieuwe kennis, Panna Sagorska,
een allerliefst Poolsch meisje uit Kow-
no, dat zeer goed bekend was met Lu
bynia, Daarop volgde een opgewonden
beschrijving van haar persoon, en een
grappige van de wonderlijke oude da
me, die haar vergezelde. In stomme ver-
baz'ng las Panna Rudkowska verder.
Panna Malkoff en hare gezelschapsda
me! Er viel niet aan te twijfelen. Én zij
noemde zich Sagorska! Wat beteekende
dat alles? Na eenigen tijd over de zaak
te hebben nagedacht, gevoelde de
schooljuffrouw zich zoo opgewonden,
dat zij naar het open raam ging, zich
koelte toewuiyend met het schoolschrift
dat zij bezig was geweest te corrigeeren,
toen de postbeambte b'nnenkwam. Zij
had zich een mogelijkheid voor oogen
gesteld, welke in haar geest al ras het
karakter van een waarschijnijlkheid
kreeg. De gesprekken, in den winter
met haar gehouden, Katya's aangekon
digd besluit, haar blijkbare ergernis
over de verwerping door de Sw'gello's
van haar denkbeeld, haar koppigheid,
waarvan de bewijzen niet ontbreken, dat
alles passeerde de revue bij haar. Als
zij eens besloten had de gebroeders Swi-
gello te slim af te zijn! Het was juist iets
voor Panna Rudowski om dit van haar
te onderstellen. Dank zij hare vrouwe
lijk intuïtie was zij! er intusschen in ge
slaagd, door conclusies te trekken ach
ter de waarheid te komen.