Victor Hugo's Zeeuwse Reize
SPORT.
Dï. Eckener heeft Zaterdag voor de
commissie, die een onderzoek insmelt
naar de oorzaak van de r.amp van den
„Hindenburg", verklaard, dat naar zijn
overtuiging door een nog met opgehel
derde oorzaak in het achterschip een
lek is ontstaan, waardoor zich gas heeft
kunnen ophoopen. Het gas is naar bo
ven ontsnapt, heeft de ruimte tusschen
de cellen in het achterschip en het om-r
hulsel van het luchtschip gevuld en is
tenslotte door een statische vonk ont
brand. Deze is blijkbaar afkomstig ge
weest uit de luchtmassa's boven den
„Hindenburg" die ten gevolge van een
onweder hooger geladen waren dan het
luchtschip.
VOETBAL.
MiddelburgWillem II. 03.
Schotvaardigheid ontbreekt.
Vogel uitgevallen.
TERNEUZEN—R.C.S. 5—0.
Geflatteerd. 14 min. vóór
't einde nog 00.
Tweede helft.
AJAX KAMPIOEN VAN NEDERLAND.
Een 20 overwinning op Feyen-
oord.
PSVGo Ahead 2—1.
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 8 ct. eri 25X zwaarder dan de meeste andere
KORFBAL
ZEEUWSCHE TWAALFTALLEN
SPELEN IN DORDRECHT.
Twaalftal A verliest met 42
van Deetos II,
Deetos IIITwaalftal B 51.
VI.
INTERMEZZO.
(Wordt vervolgd).
dien zij een politiek van samenwerking
volgde in plaats van een politiek van
vijandige isoleering.
DE RAMP VAN DE „HINDENBURG."
Dr. Eckener geeft zijn meenmg
over de oorzaak.
Ondervraagd omtrent de mogelijkheid
dat de ramp van de „Hindenburg' een
gevolg zou zijn van sabotage, haalde dr,
Eckener de schouders op. „Er is, zeide
hij, geen bepaalde aanwijzing, die een
dergelijke veronderstelling zou wetti
gen. Ik kan sabotage dan ook slechts
als een theoretische mogelijkheid aan
nemen."
,,Met klem wil ik er op wijzen, dat wie zich niet onvoorwaardelijk
neerlegt hij rechtmatig tot stand gekomen wetten en wie op illegale wijze
zich verzet tegen het gezag van de overheid, die verlaat den weg def
democratie en maakt de baan vrij voor de dictatuur".
Mr. D. FOCK. (11-111- 33 Utrecht.)
Deze uitspraak geldt voor de hoogheid des legalen Overheidsgezags
ontkennenden of miskennenden van uiterst links evenzeer als van uiterst
rechts.
Middelburg heeft ook de tweede pro
motiewedstrijd verloren, weer met 3-0.
De kans dat deze wedstrijden voor de
Zeeuwen succes zullen hebben is nu wel
danig verkleind. Het loopt de groen wit
ten in deze competitie niet mee, De
schotvaardigheid der voorhoede blijft be
neden het kunnen enhet geluk zit
niet mee.
Wel niemand zal willen ontkennen
dat Willem II de overwinning niet ver
diend heeft, maar ook, dat Middelburg
evenveel, ja wel meer kansen gehad
heeft dan de Tilburgers, om een gelijk
spel te behalen. Willem II heeft de over
winning hoofdzakelijk behaald door het
ploegverband en de betere techniek,
doch niet doordat zij in het veld steeds
de meerdere is geweest.
Middelburg' heeft beter gespeeld dan
verleden week in Maastricht. Er werden
aardige aanvallen opgebouwd, bij mo
menten zelfs goed gecombineerd, doch
wanneer het op schieten aankwam, dan
faalde men, terwijl de opbouw ook te
veel tijd in beslag nam. Nu heeft het
uitvallen van Vogel, nog voor de rust
de schotvaardigheid der voorhoede sterk
verminderd.
Het schieten en koppen der Middel-
turg-voorwaa-.tsen was te zacht om den
uitstekenden doelman Mes te verschal
ken. Dei.'e !wpc onderdeelen waren net
waarin de Middelburg vom-hoede teleur
stelde; de opbouw en het combineeren
waren overigens niet slecht. De middenli
nie heeft verdedigend veel en goed werk
verricht, doch dit werk werd weer geheel
teniet gedaan door het slechte plaatsen.
Deze fout heeft zich sterk gewroken.
Telkenmale werd de baal naar eeir te
genstander gespeeld of onzuiver naar de
voorwaartsen aang'egeven. Zoo werden
ontelbare aanvallen in den kiem ge
smoord. De Willem II middenlinie maak
te zich dan van de ballen meester en
zette haar voorhoede aan het werk. Dit
onzuivere plaatsen van de middenlinie
heeft veel afbreuk aan den aanval van
Middelburg berokkend. Was dit onder
deel beter verzorgd geweest, de groen-
witten hadden zonder twijfel een op
merkelijke veldmeerderheid bezeten.
De Middelburg achterhoede heeft goed
werk gedaan, doch er werd nu en dan
nog al eens getreuzeld, en daar zijn
hoofdzakelijk de doelpunten door ont
staan, Men liet de voorwaartsen te vrij
spel om hun schoten te lossen in de mo
menten waarop de drie doelpunten ont
stonden. Een afwachtende houding aan
nemen is tegenover elftallen als Willem
II en M.V.V. funest. De elftalllen zijn
technisch beter en daartegen past slechts
geesjdrift, om de spelers geen gelegen-'
heid te geven. Over het algemeen is die
geestdrift niet voldoende g'eweest.
Willem II heeft een goed elftal. Stuk
voor stuk zijn de spelers uitstekend on
derlegd; balbehandeling, plaatsen en
koppen waren best verzorgd. Keeper
Mes heeft geen fout gemaakt, zijn op
stellen en uitloopen waren feilloos. De
backs Spijkers en Strijbosch mogen er
zijn. In de middenlinie beheerschte spil
Smulders, voornamelijk in de tweede
helft, het middenveld volkomen. In de
voorhoede was de linkervleugel Beks-
Van Gooi het gevaarlijkst, terwijl mid-
voor Schlangen goed werk deed, doch
het schieten viel wel tegen De rechter
vleugel speelde niet zoo sterk, Over het
geheel is deze voorhoede toch niet het
beste deel van dit elftal geweest. En het
elftal als geheel viel ons niet mee.
Het spelverlcop.
Willem II begon met een vluggen aan
val, waaruit Van Gooi in de handen van
Moens schoot. Middelburg liet zich niet
onbetuig'd en er volgde een periode
waarin de groen witten sterker waren.
Een omhaal van Vogel hield Mes; Divkse
schoot hoog over. Een prachtige voorzet
van Merk schoot Vogel tegen den kee
per. Jammer! Langzamerhand kwam
Willem II opzetten. Middelburg had ge
luk, toen Schlangen, 2 meter voor doel,
via Moens hoog over schoot. Na een
treuzelen van de verdediging trapte
Aarts tegen den paal. Een hooge voor
zet van Loman kogelde Verhulst hoog
en ver naast. Vogel was ver doorgebro
ken, doch Mes wierp zich moedig op
den bal M'burg zakte iets af en Willem
II zette eenige aanvallen op, die door
Moens onschadelijk gemaakt werden.
Echter 10 min. voor de rust greep de
middenlinie an de verdediging onvol
doende in, waarop Beks naar Schlangen
plaatste die Moens passeerde (0 —1}
Kort daarop maakte Vogel een leelijke
buiteling, waardoor hij zich zoodanig
bezeerde dat hij moest uitvallen. Kamp
man speelde nu rechtsbinnen en Vei-
iiu'-st. mid voor.
Tveede helft.
De tweede helft begon weer met een
overwicht van Middelburg. Loman en
Meik speelden keurig, maar de afwer
king door de binnenspelers was te slor
dig'. Verhulst plaatste den bal in het
hoekje, doch Mes wist net leder er nog
uit te slaan. Middelburg bleef lang ster
ker, doch doelpunten kwamen niet. Een
voorzet van Merk kopte Dirkse in han
den van Mes, en zoo gebeurde ook met
een schot en een kopbal van Verhulst.
Toen na 25 min. spelen Dirkse den bal
te lang bij zich hield, ontnam Aa.rts hem
het leder, dribbelde er mee naar voren
en van betrekkelijk verren afstand
schot hij hard en laag in den hoek (02).
Middelburg gaf het nog niet op en ver
schillende aanvallen werden opgebouwd
maar steeds vond men Mes op z'n
plaats. Het wilde maar niet lukken. Even
later werd linksbuiten Beks even vrijge
laten, hij had rustig den tijd om te rich
ten met een harden schuiver werd Moens
gepasseerd(03). Dit doelpunt leek ons
niet onhoudbaar, Middelburg speelde
nu een verloren wedstrijd, terwijl Wil
lem II vanzelfsprekend haar verdediging
versterkte. Zonder animo werden de
laatste minuten gespeeld.
Scheidsrechter Magielsen heeft goed
gefloten en hij had het spel geheel in
heulden#
Er was een buitengewoon groote be
langstelling voor de ontmoeting. Er wa
ren 3200 toeschouwers, waarondei onge
veer 400 Willem Il-supporters.
Voordat scheidsrechter Montaan het
aanvangssignaal gaf, werd den R.C.S.-
spelers bloemen aangeboden. R.C.S. ont
wikkelde na den aftrap direct een vlug,
open spel,hetgeen de Terneuzjen achter
hoede echter weinig last veroorzaakte.
Terneuzen, dat een geheel veranderde
opstelling had, beantwoordde dit offen
sief met enkele goed opgezette aanval
len, maar verder dan een paar corners
wisten zij het niet te brengen. De R.C.S.-
achterhoede kon voorloopig alle gevaar
keeren en had er een goed oog op. Keer
op keer onderbrak zij de Terneuzen-
aanvallen. R.C.S. zette ook eenige ver
rassende aanvallen op, welke niet van
gevaar ontbloot waren. Het Terneuzen-
doel ontsnapte enkele malen ternauwer
nood aan een doorboring. Doch ook de
thuisclub bracht het R.C.S.-doel diverse
keeren in gevaar. De R.C.S.-achterhoe
de, inzonderheid aanvoerder Vermaat,
gaf geen krimp. Ondanks verschillende
kansen aan beide zijden, wisten geen der
partijen te doelpunten, zoodat met blan
ken stand de rust in ging.
In de tweede helft ontwikkelde R.C.S.
een hevig offensief, maar de Terneuzen
defensie was in buitengewonen vorm en
retourneerde alles. Het spel golfde op en
neer en niets wees nog op een zoo te
leurstellend slot voor de Souburgers. Na
dat beide doelen beurtelings in gevaar
waren geweest, kreeg 14 minuten voor
het einde Terneuzen een corner te ne
men, waaruit na eenig geharrewar Ha-
meling onhoudbaar inschoot (10). Het
hek was nu van den dam en R.C.S. viel
als een kaartenhuis ineen. Er was nadien
nog slechts één ploeg die voetbal speel
de. De gevolgen bleven niet uit. In de
resteerende 10 min. zag Terneuzen kans
nog 4 maal het net te vinden resp. door
Hamelink, Laurens, Hamelink en v. Pien-
broek, zonder nog veel tegenstand van
het reeds geslagen R.C.S. te ondervin
den. Met dit sensationeele slot van de
zen, in de beste verstandhouding ge
speelden en door scheidsrechter Mon
taan goed geleiden wedstrijd, zijn alle
candidaten weer gelijk komen te staan,
zoodat de laatste wedstrijden de beslis
sing moeten brengen.
Al met al was de overwinning van
Terneuzen, gezien haar betere spel in de
2e helft verdiend, alhoewel erg geflat
teerd.
Wij vinden het voor de Souburgers
een keurige prestatie zoolang tegen de
Terneuzenaren stand te houden. Men
weet welk een lastige tegenstander Ter
neuzen op eigen veld is. Dat hebben de
tweedeklassers wel ondervonden. Daar
om kunnen wij den 00-stand tot 14
min. voor 't einde niet anders dan een
mooi resultaat van de Souburgers ach
ten. Vooral de achterhoede van R.C.S.
heeft een prachtige partij gespeeld.
Volgende week speelt R.CS. den uit
wedstrijd tegen Axel.
Met een 20 overwinn ng, die vol
komen verdiend mocht worden ge
noemd, heeft Ajax niet .alleen revanche
genomen voor de te Rotterdam geleden
nederlaag, maar tevens legden de Am
sterdammers daarmede beslag op den ti
tel van kampioen van Nederland.
Op zeer regelmatige wijze is de zege
der Amsterdammers d.an ook tot stand
gekomen,
In de eerste helft was van een over
wicht van een der beide elftallen geen
sprake. Toch kon het spel der Rotter
dammers 'n de eerste drie kwartier
wat meer voldoening schenken, omdat
aan dien kant vlotter en met meer
geestdrift gespeeld werd. Bij Aj.ax deed
men wat kalmer aan. Toch was het op
merkelijk, dat de aanvallen van Feijen
oord slechts zelden een gevaarlijke si
tuatie voor het Ajaxdoel schiepen. Nu
dient te worden toegegeven, dat de
.achterhoede, goed gesteund door de
middenlin e, in uitstekenden vorm was.
Maar de Feijenoord-voorhoede viel
sterk tegen. Vooral Vente, die geen
speciale bewaking genoot, was vrij
zwak. De Ajaxaanvallen daarentegen
waren nimme'; van gevaar ontbloot.
In de tweede helft waren de Ajax
aanvallen niet alleen talrijker, maar
vooral ook gevaarlijker dan die van de'
g.asten. En toen beek weldra, welke
club over de meeste reservekrachten
beschikte. Over het aglemeen is goed
voetbal te zien gegeven.
Toen Stam op een ver naar voren ge
speelden bal toeliep, was Van Reenen
meegekomen. Uit den voorzet van Stam
schoot de Ajax-midvoor uit moeilijke
positie hard en hoog in den hoek (10).
Er w.aren toen t en minuten gespeeld.
Na dien tijd is Ajax steeds beter gaan
spelen. 10 Minuten later kopte Van
Reenen handig over Van der Heide heen,
Stam snelde op doel met Van der Hei-
Fe op de hielen, Van Male liep uit, en
met een zu ver schot in den linkerhoek
plaatste de Aj.ax-rechtsbuiten het leder
in doe! (20). Ajax was verder np
overwegend sterker.
Ajax heeft door deze zege voor de
zesde maal het Nederlandsch kampi
oenschap behaald en is hiermede weer
een stapje dichter gekomen bij het re
cord van H.V.V., dat in totaal acht maal
den titel heeft weten te veroveren. Voor
de zesde maal in de achtt en seizoenen,
dat Ajax nu achtereen in de eerste
klasse speelt, hebben de hoofdstedelij
ke favorieten hun superioriteit tot in
den hoogsten graad weten te demon-
streeren.
PSV heeft haar laatsten thuiswed
strijd in de kamp'oenscompetitie met
2>1 van Go Ahead gewonnen, een
zege, welke zeker verdiend mocht wor
den genoemd. Immers over het alge
meen zijn de Eindhovenaren .in de
meerderheid geweest, he'tgeen ook dui
delijk zou kunnen blijken uit het feit,
dat Halle veel meer werk te doen Ifeeft
gekregen dan Boumans,
Het spel was aan beide kanten van
matig geb.alte. Het merkwaardige was,
dat de voorhoede-spelers zeer op schot
bleken te zijn, doch zoowel~"HaIle als
Boumans waren in uitstekenden vorm,
waarmede verklaard is, dat slechts drie
doelpunten in totaal konden worden
gescoord.
De rust ging in met een 10 voor
sprong van PSV. In de tweede helft
vergrootte PSV de score tot 20, waar
na Go Ahe,ad een tegenpunt maakte.
Zaterdagavond speelden te Dordrecht
de beide Zeeuwsche twaalftallen tegen
Deetos II en Deetos III. Tengevolge van
een oponthoud van ruim 5 kwartier ge
durende de heenreis werd eerst om 6.15
uur begonnen met den wedstrijd Deetos
IIZeeuwsch Twaalftal I, welke geleid
werd door den bekenden Deetos-speler
Wedemeijer.
De toss brengt het vak W. Bruggeman
(Zeelandia), L. v, d. Vliet (Madjoe), Nel
Wisse en Gerdien de Koning (beiden
Madjoe) in den aanval. Na de uitgooi
door Deetos beweegt het spel zich ge
durende eenige minuten gelijkmatig van
korf tot korf; aan beide zijden wordt
flink .aangevallen, doch de verdedigin
gen zijn paraat. Van een sterk over
wicht van Deetos, wat we toch half en
half verwacht hadden, is, althans voor
loopig, geen sprake. Desondanks neemt
Deetos n.a 5 min. de leiding, wanneer
Jenny Blokland een makkelijk balletje
insch'et .10), Dit is voor de Zeeuwen
een prikkel om er een schepje op te
gooien en vooral 't aanvalsspel van v. d.
Vliet en z'nvakgenooten is keurig en doet
gedurende de thans volgende minuten
wat stijl betreft zeker niet onder voor
dat van Deetos. N.a ongeveer 8 min.
spelen wordt dit werken beloond. V. d.
Vl et maakt zich keurig vrij, lost snel
een schot uit moeilijke positie en ook
het Deetos-doel is doorboord (11).
De vakwisseling brengt H. Brugge
man, Meijer, Nel Ganzeman en Tan Op
peneer (allen Zeeland a) in den aanval.
Ook dit vak weert zich goed en ver
scheidene malen wordt de Deetos-ver-
dediging gepasseerd, doch tot doelpun
ten komt het niet. Daar wordt intus-
schen door Deetos voor gezorgd, die,
handig gebru k makend van een misver
stand in de Zeeuwsche verdediging, den
stand op 21 brengt en kort d.aarna
wordt deze score met een mooi schot
Van de Rooy 31. Zonder een doel
punt aan de Zeeuwsche score te heb
ben kunnen toevoegen, moet het sterke
Zeelandia-vak thans van den aanval
naar het midden, wat jammer is. Tot
overmaat v.an ramp moet H. Bruggeman
enkele minuten later verwond het veld
verlaten, J. Lensel nk (Madjoe) neemt
zijn plaats in. Hierna fluit de scheids
rechter voor de rust.
Na de thee lijkt het of de Deetos-
menschen het wat kalmer aan doen; er
ligt over het geheele spel een zekere
matheid en het duurt dan ook bijna een
kwartier voor mej. Wetering Deetos
aan het 4e punt helpt. De Zeeuwsche
aanval, thans bestaande uit A. de Vis-
seJr (Madjoe), J. Kiarelse (Zeelandia),
Ciel Reekers (Swift) en Bep Oppeneer
(Zeelandia), laat zich hierdoor echter
niet ontmoedigen en speelt met bewon
derenswaardige hardnekkigheid. Na
ruim een half uur wordt, thans door de
Visser, de Deetos korf voor de tweede
maal doorboord (42).
Er kwam geen verandering meer in
dezen stand die een juist beeld geeft
van de krachtsverhouding der beide
partijen.
Onmiddellijk wordt nu begonnen met
den wedstrijd Deetos IIIZeeuwsch
twaalftal II, welke in verband met het
vergevorderde uWr slechts tweeïnajal
een half uur zal duren. Deze wedstrijd
werd geleid door den eveneens beken
den speler Seits. Hier zien we, evenals
in den vorigen wedstrijd een gelijk op
gaand spel en na ongeveer een kwartier
volgt het eerste doelpunt van Deetos.
De Zeeuwsche verdediging werkt flink,
het middenvak daarentegen is niet erg
op dreef, waardoor de aanval onvol
doende gevoed wordt. Het duurt dan
ook tot kort voor de rust eer Tony van
Hoek (Swift) na mooi samenspel met W.
Goedbloed (Madjoe) doorbreekt en de
eer van Zeeland redt. Rust.
Na de hervatting blijkt ook Deetos III
over goede schutters te beschikken, als
Kappelhof van de lijn af inschiet (21).
BESCHREVEN DOOR ZIJN ZOON
CHARLES HUGO.
,..Pe. was allergezelligst en allerharte-
ïj st. .Wij hadden veel plezier over deze
invitatie, door den heer Abrahams zo leukweg
gedaan, terwijl hij toch zo goed wist hoe de
vork eigenlijk in de steel zat! Er werd gelachen
en getoast, en de heer des huizes zeide op voor
treffelijke wijze hoe gaarne hij ons tegast had.
Na de thee zochten wij ons hotel weer op.
Daar teruggekomen wachtte ons een nieuwe
onaangename verrassing.
Wij vroegen naar onze kamers. Mijnheer
Abrahams vergezelde ons nog steeds.
Wat voor kamers? vroeg de waard
De zes kamers, die ik besproken heb, zei
de heer Abrahams.
Die zijn bezet!
Wat zeg je me nou? Door wie?
^°or de zes personen, waarvan U sprak,
en die in de namiddag aangekomen zijn.
Namens mijnheer Abrahams?
Jfl,
Maar die zes personen heb ik hier bij mij,
daar staan ze! zei de heer Abrahams.
Zozo, zeide de hèrbergier met kalme ver
wondering.
Hier begon het misverstand éénlettergrepig te
worden en we hoorden in de samenspraak slechts
een droevig gekletter van „ja" en „nee". Wij
waren het slachtoffer van een stoutmoedige aan
slag: men had ons op klaarlichte dag onze
bedden ontstolen.
Maar waar zijn die mensen dan, die zeiden,
dat ze namens mij kwamen? riep de heer Abra
hams, ongeduldig wordend, uit.
Boven, zei de hotelhouder.
Dan zou ik ze wel eens willen spreken.
Ja.
Op dit ogenblik verschijnt uit de donkere
achtergrond een fijne, zwierige kop, geestig ver
sierd met een lange, bruine snor en geplant op
een lange, slanke romp, die, groetend, met een
uitdrukking van verfijnde beleefdheid zeide:
Ik vraag U duizendmaal vergeving, mijn
heer Victor Hugo, maar: ik ben de dief.
Arthur Stevens! riep Charles Hugo uit,
den broeder van de twee beroemde Belgische
schilders herkennende.
Ik ben de dief, hernam deze. Maar op mijn
woord van eer: ik wist niet, dat gij de eigenaar
waart. Dat spijt mij, want dan zou ik de kamers
niet genomen hebben. Doch het verheugt mij
tevens, want het biedt mij nu de gelegenheid,
met het weer te Uwer beschikking stellen der
earners, mij tevens aan U voor te stellen. Er
zijn dames in mijn reisgezelschap. Dit is het
enige hotel in deze stad. Deze zes kamers waren
de enige die nog vrij waren. Men vroeg mij,
of ik familie van Abraham was, en toen heb ik
ja gezegd. Zo zit de zaak.
Men barstte in lachen uit en men schudde
elkaar de hand. Victor Hugo en Arthur Stevens
wedijverden gewoonweg in edelmoedigheid: de
een wilde den ander beslist in het bezit der
kamers laten en de ander wilde ze den een
beslist afstaan.
Middelerwijl hadden wij de grootste moeite,
en 't lukte ons slechts met mijnheer Abrahams'
hulp, om den herbergier ervan te weerhouden
degene, die ons van onze rechtmatige kamers
beroofd had, de deur uit te zetten.
Toen het vuur hem echter zo na aan de
schenen gelegd werd, eindigde deze rare Thé-
nardier met te bekennen, dat hij nog wel enkele
kamers beschikbaar had. Waarom gaf hij ze dan
niet? Mysterie! Er was een lang betoog voor
nodig om ze hem een voor een te ontfutselen.
Maar kort en goed: we kregen onderdak.
Wat zegt U echter wel van zo'n hotelhouder?
Dat is beslist iets nieuws in z'n soort: hij houdt
een hotel en zijn voornaamste zorg is, alle
stervelingen er buiten te houden; hij heeft
kamers en hij geeft ze niet; hij heeft etenswaren
in huis en hij verstrekt ze niet; hij neemt het
geld van den gaanden en komenden man slechts
met een kribbig geknor aan en hij zou de
reizigers liever afsnauwen dan ze villen!
De heer J. J. Schlüter, de tegenwoordige
eigenaar-hotelhouder van „De Abdij", vestigde
mijn aandacht op een slechts luttele jaren later
verschenen reisbeschrijving van een landgenoot
van Victor Hugo, welke het oordeel van Charles
Hugo over dit hotel ten dele bevestigt, aldus
bewijzende, dat Hugo's oudste zoon z'n ogen
niet in z'n zak had, anderdeels echter een heel
wat milder licht op De Abdij en op den heer
Buiterijs, den toenmaligen kastelein, laat vallen.
Men vindt dit in: La Hollande pittoresque; le
coeur du pays, voyage dans la Hollande méri
dionale, la Zélande et le Brabant, par Henry
Havard. Paris, E, Pion Cie., 1878. De be
doelde passage (p. 305), luidt als volgt: