Alexander darkens ïesiament
DELFTSCHE
SLAOLIE
AKKERTJES
KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN MAANDAG 24 MEI 1937. No. 119.
Mr. A. M. JOEKES.
CALVÉ-KWALITEIT
□la
AKKER.CACHETS
De baitenlandsche inmenging
in Spanje.
Er duiken telkens weer geruchten
over bemiddeling en een .^penstilstan
in Soanie op. Zelfs verluidde dezer da
gen dat Mussolini - evenals reeds ge-
ruimen tijd Hitier meer dan genoeg
van het Spaansche avontuur zou hebben
gekregen en er over zou denken de Ita
liaansche „vrijwilligers van het Ibe
risch schiereiland terug te trekken. Wij
gelooven van dit laatste niet veei. Dat
er onder het Italiaansche volk ontstem
ming kan heerschen over het feit, dat
daar in een vreemd land zooveel Itali-
aansch bloed wordt vergoten, lijkt niet
onwaarschijnlijk. Ook zal de Duce er
wel rekening mee moeten houden, dat
zijn hulp aan Franco vermoedelijk meer
kost dan Franco hem voorloopig kan
betalen; en dat is van temeer belang,
nu deze week uit een verklaring van
den Italiaanschen minister is gebleken,
dat er van zijn begrooting voor dit jaar
een gat van een milliard of drie lires (d.i.
300 millioen gulden) zit (ook al goo
chelt hij dat met eenige hokus pokus
weg). Maar deze beide dingen zijn geens
zins van dien aard, dat men er de waar
schijnlijkheid van een zoo ingrijpenden
maatregel als de terugtrekking der
zwarthemden mee zou kunnen verkla
ren. Mussolini heeft zich te diep in het
Spaansche avontuur gestoken. Hij zal
niet dan om heel dringende redenen zijn
aspiraties ten deze opgeven. Trouwens
de Spaansche millionair Juan March, die
Franco's voornaamste geldschieter is,
moet zich op. weg naar Rome bevinden,
om met den Italiaanschen dictator het
een en ander te bespreken. Zeer waar
schijnlijk zal dat gesprek wel een oplos
sing van de financieele kwestie brengen.
Dat de niet-inmengingscommissie zich
intusschen ook bezig houdt met de
vraag, op welke wijze te gelegener tijd
misschien een terugroeping der „vrijwil
ligers" ware te probeeren, beteekent
evenmin als de geruchten inzake Mus
solini's beweerde „moeheid", dat de
zaak reeds in een urgent stadium zou
zijn getreden. Het ziet er veeleer naar
uit, dat de commissie binnenkort een
kwestie voorgelegd zal krijgen, welke
haar voor de zooveelste maal hoofd
brekens gaat kosten. De Spaansche re
geering (die te Valencia dan) heeft n.l.
weer eens gemeend, klachten te moeten
laten hooren over de Duitsche en Itali
aansche inmenging. De nieuwe minister
van buitenlandsche zaken, Giral, zond
een telegram naar Genève met het ver
zoek, op de agenda der komende Raads
vergadering de kwestie der buitenland
sche inmenging te plaatsen. Zijn voor
ganger, Del Vayo, nü vertegenwoordiger
te Genève, zal dit punt inleiden en op
een uitspraak aandringen. Hiermee han
delt Valencia lijnrecht tegen het circa
een maand geleden door Londen gege
ven advies, om den Volkenbondsraad er
buiten te laten. Een discussie in dat col
lege, zonder Duitschland en vermoede
lijk ook zonder Italië, zou niet alleen
onvruchtbaar zijn, maar ook de met zoo
veel moeite verkregen resultaten van
den arbeid der non-interventiecommissie
bedreigen, 't Zal er dan ook wel op uit-
loopen, dat de Raad Spanje's klachten
naar die commissie, als het ter behan
deling er van competente orgaan, ver
wijst.
Overigens zijn de klachten ernstig ge
noeg. Volgens het Spaansche persagent
schap zal Del Vayo den Raad een Wit
boek ter hand stellen, waarin circa 100
documenten voorkomen betreffende het
optreden der Italianen. Opmerkelijk is
een order d.d. 17 Maart, onderteekend
Bedini, chef van den Italiaanschen staf
te Montonares, dat aanwijzingen behelst
door
MARY HASTINGS BRADLEY,
39).
„Wie zou het niet willen hebben? 't
Is een half millioen!"
Ze zei niets. In haar hart g'evoelde ze,
dat Alex het geld nooit zou aannemen en
dat hij voor altijd met haar gebroken
'had. Hij zou geen cent aannemen, die
niet rechtens zijn eigendom was om hun
gevoelens te sparen.
Maar ze kon met haar man niet over
Alex praten. Ze moest zich heel ge
woon houden, alsof ze niets miste. La
ter, heel haar leven lang, zou ze tijd
genoeg hebben, om wroeging te onder
vinden. Haar trots gaf haar kracht Ze
zei zoo gewoontjes mogelijk: „Denk je,
dat je het van Nathan terug kunt krij
gen?"
Er kwam een wraakgierige uitdruk
king op zijn gelaat.
„Wacht maar! Ik zal hem wel bang'
maken" en in een plotselingen omkeer
van stemming voegde hij er aan toe:
„Toch voel ik me vriendschappelijk ge
zind tegenover hem. Als hij dat plan
netje niet had bedacht, dan zou ik jou
nooit gekregen hebben!"
„En het halve millioen!" zei Anne ge
maakt vroolijk,
„En het halve millioen!" herhaalde
Andy, „Maar als hij ook maar eenigs-
zins van plan is me te bedotten, dan
voor het herkennen van vliegtuigen aan
de zijde der opstandelingen. Zonder meer
wordt gesproken van „de Duitsche lucht-
macht", die binnenkort een nieuw type
bombardements-toestel zou bezigen.
Dan is er o.a. een dagorder welke aan
den vooravond van het échec bij Gua-
dalajara de Italiaansche divisie-generaal
Mancini heeft uitgevaardigd en waarin
hij zijn mannen opriep, zich het feit, dat
zij Italië, het leger en 't fascisme ver- J
tegenwoordigden, wel bewust te zijn.
„Nog meer dan bij den oorlog in Abes-
synië", aldus de generaal, „zal het door
onze vrienden en onze vijanden te vel
len oordeel tot consequenties van on-
berekenbare beteekenis voor ons land
leiden". j
Het vrijwilligers-sprookje lijkt tegen-
over zulke bewijsstukken ook formeel
niet meer te handhaven, maar te Rome
wordt nochtans de fictie volgehouden.
Stefani meldde dezer dagen triomfante
lijk, dat een Fiat-jachteskader, bestaan-
de uit Italiaansche „vrijwilligers", van
generaal Franco de militaire medaille
voor moedige daden heeft gekregen, om
dat het 54 toestellen der regeerings-
strijdkrachten omlaag zou hebben ge
schoten! Dergelijke berichten staan, juist
om de genoegdoening die er uit spreekt,
vrijwel gelijk met een bekentenis. En
wat Duitschland betreft, laten de ver
klaringen, door gevangen genomen Duit
sche vliegers afgelegd, bij alle onvolle
digheid toch weinig twijfel meer omtrent
het feitelijke karakter van Franco's bui
tenlandsche hulptroepen. j
Erkend zij: ook Moskou heeft zich,
vooral in de eerste maanden van den
burgeroorlog, niet onbetuigd gelaten, j
terwijl tot den laatsten tijd toe de Spaan- j
sche regeering nog kans heeft gezien,
van elders o.a. uit Frankrijk? ma-
terieelen steun te ontvangen, maar te-1
genover de sytemalisch aan „rechts"
verleende Italiaansche en Duitsche hulp
werpt die steun niet zooveel gewicht in
de schaal. j
DE AANKOMST VAN HET
PRINSELIJK PAAR TE IJMUIDEN.
Eenige duren hebben zeker tiendui- j
zenden Zaterdag de komst van den krui
ser „Java" met het prinselijk paar aan
boord, te IJmuiden afgewacht.
Reeds te zes uur begaven zich groote
scharen naar de buitenhaven en naar
den kanaalkant, en toen tegen negen
uur de kruiser was vastgelegd, stond een
eenige kilometers lange dichte haag
langs den weg, waar de hooge bezoekers
zouden passeeren.
Even nadat de kruiser aan den toeris
tensteiger was gemeerd, werd een sig
naal gegeven, waarop de geheele beman
ning aantrad. De Prinses en de Prins,
die gekleed was in de uniform van luite
nant ter zee le klasse, begaven zich
naar de inmiddels uitgelegde statiebrug,
om onder de tonen van het Wilhelmus
aan wal te gaan, waar zij door den bur
gemeester van Velsen, mr. M. M. Kwint,
werden begroet. Vlak daarop knalde
van een der geschuttorens een schot,
dat tienvoudig weerklinkend over de ha
ven van IJmuiden rolde. Daarop nam
de „Java" met 33 schoten afscheid van
de vorstelijke opvarenden, terwijl deze
den groet, roerloos staande (de Prins
het militair saluut brengend), in ont
vangst namen. Vervolgens nam het prin
selijk paar afscheid van vice-admiraal T.
L. Kruys en van den commandant van de
„Java kapitein ter zee Van Staveren,
waarna het in hun auto plaats nam. Lui
de toegejuicht door de tienduizenden,
verlieten de vorstelijke personen IJmui
den.
Te Soestdijk teruggekeerd.
Om vijf minuten voor half elf 's avonds
„De felle wijze, waarop sinds 1933 herhaaldelijk de sociaal-democraten
.onder het wekken van overdreven en eenzijdige verwachtingen van de
uitvoering van het Plan van de Arbeid, het Kabinet-Colijn en het door dit
Kabinet gevoerde beleid hebben aangevallen, heeft op ongerechtvaardigde
wijze ontstemming tegen het regeringsbeleid onder het volk gekweekt. Deze
aanval was in hoge mate onbillijk en meer dan eens grievend tegenover een
Kabinet, dat met inspanning van alle krachten, onder uiterst moeilijke om
standigheden, er naar gestreefd heeft economische schokken op te vangen,
de bestaansvoorwaarden voor groepen die in nood verkeren of daarin dreig
den te gerakente verzekeren en met handhaving van de staatkundige
rechten van ons volk, de voorwaarden te scheppen voor economisch herstel."
zal ik hem voor zijn! Waar is Alex
heen?"
„Dat schrijft hij niet".
„Heeft hij het je niet verteld., gis
teravond?"
„Neen met geen woord
„Ik zou wel eens willen weten, of hij
van plan is regelrecht naar Nathan toe
te gaan. We behoorden dat eigenlijk sa
men te doen".
,))3l denk, dat je wel vertrouwen kunt
stellen in wat hij ook doet. Me dunkt,
dat hij je tot nog toe bijzonder keurig
behandeld heeft.
Ze herkende haar eigen stem nauwe
lijks, zoo vinnig en bruusk als die klonk
door haar ondragelijke smart. Pas op,
Anne! dacht ze bij zichzelf. „Voorzich
tig! Wat had het voor nut le doen, wat
ze haar plicht meende, als ze zoo hard
en vinnig' tegen Andy sprak?"
Maar ja, hij nam het ook zoo luchtig
opj zonder (er (schijnbaar iéts van Ite
bebrijpen, wat het den ander kosten
moest. Plotseling werd die ander in
haar oogen het slachtoffer en Andy,
door zijn triomfantelijke houding de
veroveraar.
lAjndy had Haar aandachtig opgeno
men. Wat voelde ze eigenlijk voor Alex?
Den vorigen avond, toen ze samen wa
ren gaan wandelen, had hij in doodsangst
gezeten, Dat was nu over. Anne had
Alex blijkbaar zijn congé gegeven. En
Alex had haar.en noodgedwongen aan
haar mandie schenking gedaan.
Hij was nog zoo kwaad niet, vond An
dy. Alles bij elkaar genomen, had hij
kwam het prinselijk paar, zonder gevolg,
ten paleize Soestdijk aan. Ondanks het
late uur, had zich een tweehonderdtal
personen bij den ingang van het hek op
gesteld om van de aankomst getuige te
zijn. Luide toegejuicht door deze vrij
talrijke schare, reed het prinselijk paar
de prins chauffeerde zelf, nog gekleed
in de marine-uniform het hek van het
paleis binnen aan de zijde van Soest,
waar zich juist het minste publiek be
vond. Zoodra de vorstelijke personen de
auto hadden verlaten, werden zij op het
bordes van het paleis begroet door den
intendant, jhr. J. A. de Jonge van
Zwijnsbergen, en werd de standaard op
het paleis geheschen.
Luide toegejuicht door de belangstel
lenden, gingen de Prinses en de Prins
hun woning binnen.
PRINS BERNHARD REED 160 K.M.
PER UUR.
Naar de „Daily Telegraph" meldt,
heeft Prins Bernhard de vorige week op
de Brooklandsracebaan een proefrit ge
maakt, waarbij hij een snelheid van 100
mijlen 150 kilometer) in het uur be
reikte. De Prins, die zoo zegt het blad,
veel belang stelt in autorijden, reed een
Lagonda „Rapide" open touringcar naar
de baan bij Weybridge om den wagen te
probeeren. Hij reed er mede over de bui
tenbaan en, hoewel de sterke wind niet
bevorderlijk was voor groote snelheid,
was hij in staat om de 100-paal te be
reiken.
Te voren was den Prins medegedeeld,
dat Brooklands een groot aantal gaten
en ruwe punten heeft. Maar na den rit
merkte hij op, dat het comfort en de
wegvastheid van den weg hem de gaten
nauwelijks had doen voelen.
De Prins moet van plan zijn een van
deze wagens te koopen. Hij heeft al een
krachtigen Duitsche wagen en had vroe
ger een Amerikaan, waarvan hij het ver
mogen liet opvoeren tot 100 km in het
uur. (Tel.)
HOE EEN LANDARBEIDERSGEZIN
ZIJN INKOMEN BESTEEDT.
Het centraal bureau voor de statistiek
heeft, in afwachting van de definitieve
publicatie, in de Aprilaflevering 1937
van zijn maandschrift eenige uitkomsten
opgenomen van het over 118 gemeenten
verspreide en ruim 600 huishoudingen
omvattende gezinsuitgavenonderzoek,
door dit bureau ingesteld over de peri
oden 29 Juni 1935 t/m 26 Juni 1936 en
28 September 1935 t/m 25 September
1936 en wel de naar streken tot groepen
vereenigde huishoudrekeningen van 40
landarbeidersgezinnen met een gemid
deld inkomen, in geld en in natura, van
981. Het inkomen van het gemiddelde
gezin in de onderscheidene groepen be
weegt zich tusschen 909 en 1048.
Als „verbruik" heeft het bureau aan
gemerkt de kleinhandelswaarde van alle
gebruiksgoederen, waarover de gezinnen
in het jaar van onderzoek de beschik
king hebben gekregen en van de in dat
jaar verbruikte andere goederen en ge
noten diensten. De kleinhandelswaarde
der door de gezinnen zelf gebruikte pro
ducten van eigen tuin en van eigen vee
is in de verbruiksrekening' opgenomen
onder de desbetreffende posten. Onder
de inkomsten werd vermeld de kleinhan
delswaarde van de eigen productie ver
minderd met de productiekosten. Kos
teloos verkregen goederen werden naar
hun kleinhandelswaarde zoowel onder
de inkomsten als onder de uitgaven ver
meld.
Uit de cijfers blijkt, dat de gemiddelde
voedingskosten der 40 gezinnen per man
en per dag hebben bedragen 35 cents.
Iets meer dan de helft van het totale
bedrag der gemiddelde verbruiksreke
ning (50,9 pet.) komt voor rekening van
de voeding. De klasse brood- en ban
ketbakkerswaren néémt in de voeding
met ruim van de totale voedingskos
ten (27,3 pet.) de voornaamste plaats in.
In belangrijkheid volgen hierop de klas
sen vleesch en vleeschwaren (13,2), melk
(9,6), dierlijke vetten (8,7), plantaardige
en gemengde vetten en oliën (8,6), thee,
koffie, jam, chocolade, specerijen (6,6),
suiker (6), aardappelen (5,7), groenten
(4,1), en grutterswaren (3,3 pet.)
Alle overige voedingsklassen zijn van
minder beteekenis.
In ronde cijfers bedragen de kosten
van plantaardige en gemengde voedings
middelen 64 pet., die van dierlijke 36
pet. van de totale voedingskosten. De
huishuur (incl. waterj bedraagt slechts
10,8 pet. van het totale bedrag der ver
bruiksrekening, een in vergelijking met
de voor den grootestadsarbeider beken
de cijfers zeer laag percentage. De kos
ten van de instandhouding der woning,
van huisraad, verwarming en verlichting,
reiniging van woning en kleeding, huis
houdelijke hulp en planten en dieren
voor genoegen, samen te vatten onder
het begrip „woning", beloopen te zamen
11 pet. van de totale kosten van het le
vensonderhoud, kleeding 7 en schoeise
(Ingez. Med.)
toch de overhand behouden. Hij zou zich
van de heele herrie niet zooveel hebben
aangetrokken, als hij niet om Anne ge
geven had., maar dat deed hij en wel
zooveel, dat hij er zelf verbaasd over
was, Hij was op den rand van zijn ledi
kant gaan zitten en zocht naar zijn pan
toffels. Onwillkeurig trok hij een lee-
lijk gezicht.... die ellendige pijn toch
ook, zoodra hij zich iets te vlug be
woog!
„Anne.
„Ja, Andy?"
„Toe, kom eens lyer".
„Ik wou juist naar de badkamer
gaan".
„Zal ik dan even naar jou...."
„Neen, blijf nu toch stil liggen. De
dokter heeft immers gezegd, dat er dan
alleen kans op genezing is?"
Vol medelijden kwam ze naar hem
toe.
Kinderlijk blij greep hij haar zijden
ochtendjapon vast, die hij voor haar in
New York gekocht had.
„Zeg, Anne, weet je zelf eigenlijk wel
half, hoe lief "je bent? Hoe schattig je
er uit ziet?"
Hij vroeg zich af, waarom hij. waarom
anderen, ook Nathan, zich toch zoo tot
haar voelden aangetrokken,
„Anne.wil je nu.in werkelijkheid,
mijn vrouw worden?"
Ze schrok bij zijn woorden. Zat ze dan
zóó vast in het net, dat ze door haar
eigen dwaasheid gevlochten had? Alex
had zijn best gedaan, haar er uit te be
vrijden! En ze had geweigerd. En ze had
hem bestreden, omdat ze eigenlijk bang
voor Zichzelf was, Was haar plichtsge
voel iets werkelijks. of was het slechts
een gevolg van haar ziekelijke verbeel
ding? Was ze door die trouwplechtig
heid, waar ze niets van gemeend had,
nu werkelijk aan Andy verbonden? O,
als Alex toch maar wat meer gedulc
had beoefend! Maar waarom zou hij het
anders hebben opgenomen, dan zij het
meende, toen ze sprak van haar plicht
om te blijven? Ze had het immers be
doeld in dien zin, dat ze zich verplicht
voelde hem te blijven verplegen, nu hij
ziek wasniet dat ze hem als zijn vrouw
wilde toebehooren?
„Toe, Anne, zeg ja! Ik heb je zoo
noodig!"
Altijd, wat hij noodig had! Alex had
zijn best gedaan om te doen, wat hij
meende dat zij noodig had!
Heel even glimlachte ze, maav het was
uit zelfbespotting.
„Is het niet genoeg, dat ik hier ben
Zoolang je niet beter bent, kan ik toch
niet meer doen, dan je verplegen?"
JMiaar.... later?"
„Ja, wat later?" Alex had gezegd
„Als je nu niet meegaat, dan kom je
nooit." Was dat waar.... of niet? En
plotseling voelde ze een walging voor
haar eigen onzekere gedrag, waardoor
ze aan beide mannen Zooveel hartzeer
had bezorgd. Ze had nog beter
.Mettertijd..!" zei ze, zoo opgeruimd
mogelijk.
Hij hield niet verder aan. Hij kon
wachten, tot iedere gedachte aan dien
Pijn in rug en lendenen? Dat las
tige gevolg van 'n zittend leven
behoeft Uw dag niet le beder
ven of U beletten uit te gaan.
Neem daarvoor 'n "AKKERTJE"
en Ge zijt geholpen. Neem
Nederlandsen AKKER-CACHETS in huis, ze
Product komen telkens van pas bij
Hoofdpijn,Kiespijn, Zenuwpijn,
Rheumatische pijnen, enz., enz.
Per 12 stuks slechts 52 cent.
Volgens recept van Apotheker Dumont
(Ingez. Med.)
2,2 pet. De resteerende behoeften van
het gezin, die te zamen 18,1 pet. van de
verbruiksrekening vormen, hebben voor
namelijk betrekking op gezondheidszorg
(3,7), verkeer (2,5), verzekeringen (2,3),
maatschappelijke en politieke belangen
(2,1), rooken (1,7), ontwikkeling (1,4] en
ontspanning (1,3). Voor elk der klassen
lichamelijke verzorging, godsdienst, lief
dadigheid en geschenken, belastingen en
„overige behoeften" bedragen de kosten
veelal belangrijk minder dan 1 pet. van
het totaal. Het gemiddelde gezin, waar
op deze cijfers betrekking hebben, be
staat uit 3,96 verbruikseenheden. De op
pervlakte in gebruik voor de teelt van
groenten enz., bedraagt gemiddeld 0,311
ha.
Mr. A, baron Schimmelpenninck van der
Oye voorzitter van de K.N.A.C.?
Naar wij vernemen, zal waarschijnlijk
tot voorzitter van de Koninklijke Ne-
derlandsche Automobiel Club, als op
volger van mr. J. Linthorst Homan, die
onlangs tot Commissaris der Koningin
in de provincie Groningen is benoemd,
worden gekozen mr. A. baron Schimmel
penninck van der Oye, te Baarn.
Mr. Schimmelpenninck van der Oye is
een zeer bekende figuur in sport, en toe
ristische kringen in Nederland en daar
buiten. Hij is o.m. president van het
Nederlandsch Olympisch comité.
UITBREIDING ZOMERLUCHTNET
K. L. M.
Uitsluitend Douglassen op de
Zeeland-lijn.
Met den officieelen ingang van den
zomertijd neemt' ook het Europeesche
luchtnet van de K.L.M. grooter omvang
aan. De reizen naar Italië, Scandinavië
of de Donaulanden zijn door de K.L.M.
tot enkele uren teruggebracht, als een
gevolg van het snelle en moderne mate
rieel, dat thans de samenstelling der
K.L.M.-vloot uitmaakt.
Met ingang van gisteren wordt dage
lijks naar Budapest gevlogen, terwijl el-
ken dag twee diensten naar Praag en
Weenen worden onderhouden. Zoodoen
de is het mogelijk op denzelfden dag
heen en terug te vliegen naar de Tsje
chische hoofdstad.
Vandaag kreeg Londen zijn achtste
dagelijksche luchtverbinding. Van deze
8 diensten worden 6 door de K.L.M. on
derhouden en 2 door de K.L.M., in sa
menwerking met de Deutsche Lufthan
sa en de A.B.A. Ook Parijs krijgt een
luchtverbinding met Nederland meer,
zoodat men drie keer per dag naar en
van Parijs kan reizen.
Tenslotte is Eindhoven heden in het
Europeesche luchtverkeer opgenomen.
Ook zij nog gemeld, dat de luchtlijn
naar Haamstede en Vlissingen
voortaan uitsluitend met Douglas D.C.
2 vliegtuigen zal worden uitgevoerd.
ander uit haar hoofd verdwenen was;
Bovendien was hij zwak en ziek
Ze had haar woord gegeven,, meende
hij. Inwendig, dat begreep hij, had ze
zich gewonnen gegeven.
De menschen in Kampala, in Jinja, in
Nairobi," die Anne het binnenland had
den zien intrekken, als een aardig, maar
vrij lusteloos schepseltje, dat haar dagen
verdroomde, herkenden haar niet, toen
ze met haar g'ewonden echtgenoot op
den terugweg naar de Oostkust voorbij
kwam. Afrika had Andy, een leelijken
duw gegeven, meende ze, maar het had
zijn vrouw tot leven gewekt. Ze was
zoo levendig, zoo vroolijk, zoo kwiek ge
worden.
„Maar ook nog al zenuwachtig, als je
het mij vraagt"., meende de vrouw van
een der ambtenaren, die de lusteloosheid
van het meisje was ongevallen.
„Ze slaapt beslist niet goed en niet
genoeg".
Slapen! Anne vreesde de uren, waarn
de eenzaamheid haar als in een val om
sloot, wanneer het stil was geworden in
het kamp en zij in het denker onder haar
muskietennet, roerloos lag te luisteren
naar de geluiden, die de hagedissen
maakten. Dan doorleefde ze weer al de
dag'en, dat Alexander Harken deel van
hun reisgezelschap had uitgemaakt. Dan
stond ze weer in het licht der sterren
aan de zijde van Alex, voelde zijn arm
beschuttend om haar heen geslagen en
dan klopte haar hart, of het breken zou.
(Wordt vervolgd).
