Alexander üarkees ïestament
KRONIEK van den DAfi.
IEEIAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCUE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN DONDERDAG 13 MEI 1937.
No. 111.
MIDDELBURG.
Mr. A. M. JOEKES.
Egypte verwerft zijn volledige
onafhankelijkheid.
De Egyptenaren, die de laa^e jaren
onverdroten om de voUedige zelfstan
digheid van hun land geworsteld hebben
kunnen zich op de borst slaan in het
trotsche besef, dat het doel bereikt
werd Dezer dagen is in het Zwitsersche
stadje Montreux een conferentie geëin
digd, waar de laatste beletselen voor
hun onafhankelijkheid zijn opgeruimd.
Het ging hier om de afschaffing van de
zgn. capitulaties: dit zijn o.a. bepaalde
aanspraken, welke vreemdelingen tot
dusver konden laten gelden op een bij
zondere rechterlijke behandeling bij straf-
en andere delicten, Zij hoefden niet voor
Egyptische, maar mochten voor recht
banken, waarin buitenlandsche rechters
de meerderheid uitmaakten, terecht ge
staan. De capitulaties zijn reeds van
ouden datum, maar laten zich met het
begrip der nationale souvereiniteit na
tuurlijk niet rijmen. Het is heel begrijpe
lijk, dat de Egyptenaren op aanschaffing
er van aandrongen, nadat ze er eenige
maanden geleden in slaagden, zich de
Engelsche curateele van den hals te
schuiven. Men zal zich dit herinneren.
Het protectoraat, dat Engeland over
Egypte uitoefende, werd vervangen door
een bondgenootschap, waarbij o.a. den
Engelschen, die in dit deel der wereld
nu eenmaal groote belangen hebben, het
behoud van een aantal militaire steun
punten is gegarandeerd. Dat John Buil
tenslotte tot een dergelijke overeen
komst bereid bleek, hangt samen met de
Italiaansche verovering van Abessynië.
Hierdoor kreeg hij er immers een ge-
duchten mededinger in Oost-Afrika bij.
Het risico, dat Egypte een vijand van
Engeland zou kunnen worden, werd nu
te groot. Te eerder kon een compromis
in deze omstandigheden bereikt worden,
nademaal ook de Egyptenaren in de Ita
lianen gevaarlijke buren zijn gaan zien.
De onafhankelijkheid van hun land,
bij het verdrag met Engeland verkregen,
mocht echter niet volledig heeten, zoo
lang de capitulaties, welke feitelijk een
stempel van minderwaardigheid op de
Egyptische nat:e hadden gedrukt bestaan
bleven. Vandaar, dat de regeering te
Caïro een verzoek .tot de belanghebben
de mogendheden richtte, om een confe
rentie te beleggen, teneinde over de af
schaffing ervan te kunnen praten. Zoo
kwam dan de bijeenkomst te Montreux
tot stand, welke dezer dagen eindigde
in een resultaat, dat de Egyptenaren
voldoening schenkt. De gesloten over
eenkomst, de absolute opheffing van de
capitulaties stipuleerend, brengt mee,
dat de vreemdelingen in Egypte voort
aan onderworpen zijn aan de wetgeving
des lands op strafrechtelijk, civielrechte
lijk, handels-, administratief- en belas
tinggebied. Echter mag die wetgeving
niet cnvereenigbaar zijn met de alge-
meene beginselen der moderne en be
schaafde legislatuur en in het bijzonder
geen enkele bepaling van fiscalen aard
bevatten, waardoor de buitenlanders of
de maatschappijen met buitenlandsch ka
pitaal schade zouden lijden. Er is heel
wat vreemd kapitaal in Egyptische on
dernemingen geïnvesteerd, zoodat deze
bepaling alleszins begrijpelijk is. Het
thans bestaande gemengde gerechtshof
en de gemengde rechtbanken worden
nog 12 jaar, tot 14 October 1949, gehand
haafd en de buitenlandsche raadsheeren
of rechters blijven gedurende dat tijds
verloop in de meerderheid. De keuze
dezer magistraten berust bij de regeering
te Cairo, die evenwel verplicht is, geen
benoemingen te doen buiten den minis
ter van justitie van 't land, waaruit een
rechter of raadsheer benoemd wordt, om.
Na afloop van den 12 jaars-termijn treedt
de Egyptische rechtspraak volledig in de
door
MARY HASTINGS BRADLEY,
31).
.Die worsteling was onberedeneerd",
zei Alex, „Maar wat had hij feitelijk in
der, zin? Hij wist toch, dat ik op komst
was?"
I oen sprak Anne en haar stem was
gloeiend van verontwaardiging: „Zijn
plan was mij alle kans te ontnemen! Hij
hoopte mij uit den weg te hebben, voor
dat jij kwam. Dan zou hij verbazing heb
ben voorgewend en beweerd hebben, zelf
bedrogen te zijn, Maar ik zou getrouwd
zijnen ik zou in Afrika zittenen
hij zou wel gezorgd hebben, dat ik niets
te weten kwam. Hij hoopte, dat wat
eenmaal gebeurd was, niet ongedaan te
maken was binnen het jaar,"zelfs als
jij.... als jijZij voleindigde haar
zin piet.
„Ik zou hem zijn nek gebroken heb
ben." schreeuwde Andy woedend.
Alex keek hem strak en doordringend
aan.
..Hij heeft er denkelijk op gerekend,
dat hij jouw st lzwijgen koopen kon....
en dat jij hem wel uit den weg zoudt
zijn gebleven".
Farquahr's oogen schoten vonken in
het huister, maar hij zei niets terug. In
zijn vluggen geest vormde zich reeds
een plan.
rechten van de thans nog „gemengde"
justitie.
Nahas Pasja, Egypte's minister-presi
dent, voor wien de uitslag der conferen
tie een groot persoonlijk succes betee-
kent, heeft in de slot-vergadering zijn
vreugde niet onder stoelen of banken
gestoken. Hij heeft er voorts op gewe
zen, dat alleen een onafhankelijk Egyp
tisch rijk den arbeid in het belang van
den vrede en der samenwerking tus-
schen de volken metterdaad kan steu
nen. „Wij hebben", zei hij, „onze vriend
schap bezegeld door vertrouwen en sa
mengaan en Egypte zal zich morgen nog
gastvrijer en vriendschappelijker jegens
de vreemdelingen gedragen dan het gis
teren deed". Laat ons aannemen, dat de
belofte meer was dan een beleefdheids-
phrase en dat de vrucht van dikwijls
moeilijk overleg niet in gevaar wordt ge
bracht door hyper-nationalistisch ge
doe, zooals helaas tegenwoordig in me
nig land troef is.
Ongetwijfeld hebben de Europeesche
mogendheden verstandig gehandeld, met
den Egyptenaren in groote trekken hun
zin te geven. Toen Engeland eenmaal,
door de algemeene situatie genoopt, de
zelfstandigheid van den Nijl-staat had
erkend en grootendeels afstand had ge
daan van zijn bevoorrechte positie, in
ruil voor Egypte's toetreding tot een
bondgenootschappelijk verdrag, lag het
voor de hand, dat ook de andere landen
geen speciale rechten meer konden doen
gelden. Veel moeilijkheden zijn er dan
ook niet ter conferentie gerezen. Alleen
Frankrijk (tallooze Franschen hebben
kapitaal in Egypte belegd) trachtte meer
waarborgen te verkrijgen, dan de Egyp
tenaren wilden toestaan. Tenslotte kwam
't bovengenoemde compromis tot stand:
dat geen belasting- en andere wetten
mogen worden uitgevaardigd, welke in
het bijzonder den buitenlandschen beleg
gers zouden treffen.
VERBOND VOOR NATIONAAL
HERSTEL.
Het Verbond voor Nationaal Herstel
hield gisteravond in de bovenzaal v.an
St. Joris een openbare vergadering,
waarin als sprekers optraden v ce-ad-
miraal b.d. L. J, Quant uit Amsterdam
en de heer J. H. Crucq lid van den
Amsterdamschen gemeenteraad.
Aangezien hier nog geen afdeeling
van het Verbond is gevormd heeft vice-
admiraal Quant tot de niet talrijke aan
wezigen een kort welkomstwoord ge
richt, waarna hij sprak over het onder
werp:
Waarom Nationaal Herstel?
Spr. begon met een historisch over
zicht te geven van de redenen, die
eind 1932 er toe hadden geleid om het
Verbond voor Nationaal Herstel op te
richten: de revolutionaire houding der
s.d.a.p., aan 't licht gekomen in de gezags
ondermijnende dagen der muiterij op de
„Zeven Provinciën" en de totaal ver
worden partijpolitiek der nationale
groepen.
Tegen dezen chaos, tegen de gevaren
van communisme en marxisme en tegen
deze verword'ng der partijpolitiek na
men de N.S.B. en het Verbond stelling.
Het is begrijpelijk, dat velen de dic
tatuur als de eenige redding zagen, zoo
zeide spr., doch het Verbond voor Na
tionaal Herstel meende, dat de opbouw
van een nieuwe toekomst zou moeten
blijven m handen van Oranje, met be
houd van den invloed van den volkswil,
Laten wij ons bewust zijn van de eenheid van het Nederlandse Volk
in de gemeenschappelijke erkenning en genegenheid voor het Oranjehuis.
Die eenheid is een krachtig bindend element in onze volksgemeenschap.
Laten wij, ons van die eenheid bewust, welke van de dodende uniformiteit
verschilt als de dag van de nacht, met gemeenschappelijke krachten aan
de toekomst bouwen. Laten wij, ons verwerend tegen de aanslagen op onze
geestelijke vrijheid, zo het moet ook tegen aanslagen op onze zelfstandigheid,
streven naar bevordering van economisch herstel en naar sociale recht
vaardigheid, naar geordende samenwerking in het bedrijfsleven, naar vrede
door recht in de samenleving der volken".
zij het met eenige radicale wijzigingen.
De nieuwe richting riep als 't ware alle
nationale groepen bijeen, teneinde het
algemeen belang op de eerste plaats te
stellen, en de beginselen op het tweede
plan. Een nationale concentratie dus
om met hulp van de beproefde leiding
van Oranje het verstoorde evenw cht te
herstellen.
De bestaande coalitie werd in hoofd
zaak geleid door de vrijz. dem. elemen
ten, waarvoor wij de volkomen ver-
waarloozing van onze weermacht, met
de groote gevaren daaraan verbonden,
te danken hebben, aldus spr.
Van het weermachtsvraagstuk is de
geheele welvaart van ons land afhan
kelijk en daarom was het Verbond v.
Nat, Herstel de eerste die het 100 mil-
lioenfonds propageerde. Wat de defen
sie betreft mag en kan aan de nationa
le liefdesbetuigingen van de s.d.a.p.
geen waarde worden toegekend. De
Vrijheidsbond echter heeft een met on
ze plannen overeenstemmend defensie
plan uitgegeven, aldus spr., maar daar
bij komt weer twijfel,, wanneer men
ziet dat de vooraanstaande V.B. can-
didaten spreekbeurten vervullen op
bijeenkomsten van de nieuwe beweging
„Eenheid door democratie". Deze bewe
ging is voor een zeer groot deel rood en
is verder vrij rose getint. Zal de V.B. dus
alles in zijn herzien programma vast
houden?
Spr. wees er voorts op dat het dwaas
heid is zijn stem uit te brengen op dr.
Colijn, omdat zijn leiding tot tevreden
heid stemt, Want in dit geval steunt
men alleen maar de anti-rev. en daar
mee de mogelijkheid van een rechtsche
coalitie met de kans op godsdiensttwis
ten etc.
In zijn verkiezingsredevoeringen heeft
dr. Colijn zijn eigen balans opgemaakt.
De creditzijde is naar eigen nzichten
goed belicht, doch de debetzïjde is on
ingevuld gelaten.
Aan de hand van verschillende voor
beelden wees spr. er op. dat altijd maar
het partijbelang gaat boven het alge
meen belang. Daarom strijdt het Ver
bond voor Nat, Herstel voor koninklijke
kabinetten, zoodat de ministers vrij ko
men van hun partijen, en als goede va
derlanders kunnen regeeren en n et ge
regeerd worden door het parlement.
Alsdan toch zal de volkswil behoorlijk
tot uiting kunnen komen. De vrijheid
blijft dan bewaard, de bandeloosheid
afgewezen, klassenstrijd en godsdienst
twisten tot minimale afmetingen terug
gebracht, Dat is het streven van Nat.
Herstel.
Laat U n et misleiden, aldus spr.,
door de legende van de verloren stem
men, die dan naar rood of katholiek
gaan, want dat slaat evenzoo op alle
andere groepen en is in wezen volko
men onjuist.
Nationaal Herstel, zoo eindigde spr.
zijn rede, streeft naar nationale concen
tratie onder de beproefde leiding van
Oranje*
De taak van het Verbond.
De heer Crucq betoogde, dat er
langzamerhand in Nederland een geest
is ontstaan, waarbij men zich angstig
moet afvragen: waar gaat het naar
toe. Daarom werd spontaan tot het
stichten van Nationaal Herstel besloten.
Wat wil het Verbond voor Nationaal
Herstel? Het is en blijft een Hollandsche
beweging, omdat het reëel en recht op
den man de dingen zegt zooals ze zijn,
niets achterhoudt of camoufleert. Het
Verbond wil niets anders dan richting
geven. Het wil niet streven naar macht,
(maar \het wil aangeven welke kanti
dient te worden opgegaan.
De politieke partijen en de pers heb
ben volgens spr. het Verbond in een
verkeerd daglicht gesteld ten eigen ba-
tei Zoo is het! geen aanhangwagen van
de N.S.B,integendeel ze bestrijdt deze
beweging scherp. Dit blijkt ook wel uit
het feit, dat zij de regeering de richting
wil aanwijzen.
Spr. wees op de massavorming bij de
s.d.a.p. en bij de bezoeken aan de rede
voeringen van dr. Colijn. Wanneer de
massa zich zoo gaat aansluiten, gaai
het chaotisch worden; en dit is het erg
ste wat een volk overkomen kan. Want
door het afglijden tot massa van hoog
tot laag volgt de opoffering van waar
heid en idealen door de zgn. leiders
aan de in die massa opgewekte eischen.
Spr. bestreed vervolgens de s.d.a.p. en
het plan van den arbeid, dat spr, niets
anders dan socialisatie „bij verrassing'
noemde. En op dezelfde wijze tracht de
N.S.B. de dictatuur „bij verrassing" n
te voeren.
Daarom heeft het Verbond v. Nat.
Herstel een taak: geen Mussert, weg
met Moskou, alleen Oranje, Want Oran
je alleen kan en zal tenslotte de re
geering" maker; die het wenscht. Een
sterke man, ai dus spr. hebben we niet
noodig, omdat we een sterke vrouw
in Nederland hebben, die krachtiger is,
en nationaler dan wie ook.
Het nabije doel van het Verbond is:
le koninklijke kabinetten; 2e persoon
lijke verantwoordelijkheid; 3e stijlvolle
Nederlandsche volksgemeenschap met
als leidster de Koningin en 4e verdedi
ging van ons Nederlandsch gemeene-
best.
Na de pauze was er gelegenheid tot
het stellen van vragen, waarna v ce-ad-
miraal Quant van enkele aan den wand
opgehangen kaarten de symbolische be-
teekenis nader toelichtte.
STAATKUNDIG GEREF. PARTIJ.
Verkiezingsrede voering van den
heer Kodde.
Voor de Staatk. Geref. Partij heeft
gisteravond in het Militair Tehuis te
Middelburg de heer Kodde, burgemees
ter van Zoutelande, in een openbare
vergadering gesproken in verband met
de komende verkiezingen.
„Het was er hem alleen om te doen
dat hij het geld niet verliezen zou!" riep
Anne heftig uit.
„Maar hoe kwam hij er toe jou aan mij
op te dringen, terwijl hijzelf toch ver
liefd op je was?" bracht Andy er einde
lijk uit.
„O, ik woog immers niet tegen het
geld op!" riep Anne uit. „Hij was razend
over het testament. En hij moest er stil
bijzitten, toen vader ons onterfde...."
Haar stem sloeg over van verontwaar
diging. En ze zag het geheele tooneei
weer voor haar, dat zich op dien vree-
selijken avond in de sterfkamer van
haar vader had afgespeeld.
„Het is gewoonweg duivelachtig ge
meen geweest!" zei Andy.
„En het heeft van Nathan een duivel
gemaakt", zei Alex langzaam. „Ik vraag
me af of Nathan wist...." Hij hield op
en zei dan: „En jullie tweeën hadt el
kaar nooit te voren gezien? In de kran
ten stond anders.
„Een kostschoolromannetje!" viel An
dy hem in de rede. „Om een zekere
verklaring te geven voor de haast, waar
mede het huwelijk gesloten werd. Ze
had me nog nooit eerder gezien., het
was echt liefde op het eerste gezicht.
Neen, Anne meende werkelijk, dat ik
Alex was! We hebben iedereen er in
laten loopen.... ze vonden allemaal,
dat ik zoo sprekend op mijn ouden oom
Alexander leek!"
Alex bedwong zijn woede slechts met
moeite, toen de ander sprak van liefde
(Ingez. Med.)
op het eerste gezicht.
„Waarom zouden ze dat niet gevon
den hebben?" vroeg hij vinnig.
Door het duister heen ontmoetten hun
oogen elkaar wantrouwend en uitda
gend.
„Hoe bedoel je dat?" vroeg Andy lang
zaam.
„Ik bedoel, dat oom Alexander het
sprekend evenbeeld was van zijn vader
en zijn vader., was ook jouw groot
vader".
„Heel belangwekkend.als het waar
is", zei Farquahr.
„Het is waar. Ik weet het van mijn
vader. Grootvaders eerste huwelijk was
erg ongelukkig. Zijn eerste vrouw stierf
vlak na de geboorte van jouw moeder.
Zij werd opgevoed bij een ver familielid
en trouwde later met Farquahr, jouw
vader. Grootvader had zich nooit wat
van die dochter aangetrokken, maar
vlak voor zijn dood scheen hij aan jou
g'oed te willen maken, wat hij naar te
kort had gedaan. Daarom maakte hij 'n
codicil bij zijn testament of iets derge
lijks. 'In elk geval heeft oom Alexander
dat papier vernietigd, Tien jaar later
liet' hij zich, toen hij eens wat te vee!
gedronken had tegenover mijn vader
ontvallen, dat hij dat geld voor onze fa
milie gered had!"
Het was voor Anne een vreeselijke
openbaring.
„Dat was de reden, waarom die twee
broers ruzie kregen", zei Alex. „Vader
schold hem voor een schurk uit en toen
zijn wij er tusschen uit getrokken. Ik
kan wel niet zeggen, dat jij daar veel
nut van gehad hebt, want vader heeft
jou nooit iets vermaakt of gegeven, maar
zoo zat de zaak in ieder geval in el
kaar".
„Krankzinnig!" was alles, wat Far
quahr zei. Hij gooide het hoofd achter
over en begon opeens te lachen. „Dus
zijn we allemaal familie van elkaar!"
„Ja, een groote, gelukkige familie!"
zei Alex droogweg.
Niettegenstaande hare verwarde ge
voelens ondervond Anne toch een ze
kere opluchting; Andy was Drew....
Drew, dien ze als kind gekend had
geen totaal vreemde.
„En wist Nathan daar nu heelemaal
niets van af?" vroeg' Farquahr na een
poos.
„Hoe weet ik dat? Vader heeft het
mij eerst kort voor zijn dood verteld. Of
oom Alexander het aan Nathan ooit
verteld heeft, betwijfel ik hard. Het is
een rare geschiedend", gaf Alex toe.
„Maar het is nu eenmaal al lang gele
den. Ik kom liever terug op het tegen
woordige. Ik verlang het geval, waarin
wijzelf beirokken zijn, zooveel mogelijk
recht te zetten!"
Andy leunde nog luier in zijn stoel
achterover en vroeg loom: „Maar hoe?"
„Zooals Anne het verlangt", antwoord
de Alex terstond. „Als zij haar erfenis
graag in handen krijgt, dan zou het voor
haar het eenvoudigste zijn dit huwelijk
ongeldig te doen verklaren en met mij
Met gebed, sdhriftlezing en gezang
werd de bijeenkomst geopend waarna
de heer Kodde het woord verkre;eg.
Spr. wees er op dat de verkiezingen
zeer gewichtig zijn omdat de tijden ern
stig zijn. Wij moeten ons spiegelen aan
andere landen, waar de mensch regeert
in al zijn demonische macht. Aan Rus
land ziet men dat een regeering die
niet berust op Gods woord vervalt in
tyranie. Spanje laat ons zien dat waar
Rome regeert naar het woord van
Groen van Prinsterer de revolutie
bloeit. Dat het communisme het
daar zal winnen en dat o.a. het roode
N.V.V. het finantieel steun geelt, is heel
erg. Doch als het fascisme zou zege
vieren, zou het spr. ook bang te moede
worden. Na gewezen te hebben op
Duitschland en Italië, waar zelfs de
kerk en de voortplanting beheerscht
worden tof verhooging van den Staat
en na de vrees uitgesproken te hebben
dat in Frankrijk ook het fascisme de
overhand zal krijgen zei spr. dat het al
leen beter kan worden als erkent wordt
dat God regeert. De menschverheer-
1 lijking is ten top gestegen, hetgeen zich
openbaart in ons land o.a. door voetbal-
treinen op Zondag. Uit rampen als van
de „Uiver" en de „Hindenburg" zien we
dat niet de techniek doch God regeert.
Den vasten grondslag zijn wij kwijt.
Ook in ons volk is een hunkering naar
brood en spelen en de eerbied voor
de kerk en voor hen die over ons ge
steld is zoek.
De verschillen die gerezen zijn, spit
sen zich toe. De Staatk. Gereformeer
den gaan in de eerste plaats in tegen
de revolutie en revolutionair is alles
wat zich verzet tegen Gods woord en
wet. In de Zondeval is de eerste revo
lutie ontketend en daar zijn alle andere
revoluties een voortzetting van.
j In 't bijzonder waarschuwde spr, te
gen de N.S.B. die het laat voorkomen
of zij de behoedster is van den Christe-
lijken godsdienst, doch die de Staat bo
ven alles zet en daarna pas God en Ko
ningin. In wezen is er dan ook geen ver
schil tusschen Mussert en Moskou. De
S.G.P. wil de Staatkunde richten naar
Gods woord, dat staat zoo vast als wij
dijken leggen rond onze eilanden. Te
gen de revolutie het Evangelie en daar
om geen samengaan met anderen, ze
ker niet met Rome, dat geen stootblok
is tegen de revolutie, zooals wordt be
weerd. Groen van Prinsterer en dr.
Kuijper hebben meermalen daarover
geschreven, hetgeen spr. met citaten
aantoonde en waaruit hij concludeerde
dat het stoelen op dezelfde wortel des
geloofs, niet juist is.
Spr. betreurde het dat de partijen die
op Gods woord staan elkaar niet heb
ben kunnen vinden. De groote vraag is
daarbij wat de taak van de overheid is
tot het instandhouden van Gods woord.
Vrijheid van godsdienst moet er zijn zeg
gen de C.H. en A. Rev. doch men ver
wart dan de overheid met het individu.
De overheid heeft als Gods dienaresse
te zorgen, dat Gods naam niet ontheiligt
wordt.
De strijd over de Godskennis is niet
nieuw wat spr. aantoonde door citaten
van Calvijn en Voetius, waaruit ?„i, bleek
dat de calvinisten niet het recht hebben
zich op godsdienstvrijheid te beroepen.
Ook uit de Vaderlandsche geschiedenis
haalde spr. voorbeelden aan en citeerde
nogmaals zeer uitvoerig Voetius, Niet
de S.G.P. doch de Reformats zegt dat
er geen vrijheid van godsd enst mag zijn.
Wanneer men ons verwijt de consciëntie
te knechten, dan is dat niet juist. De
overheid als overheid moet uit Gods
woord haar richtsnoer stellen, Ook al
zijn wij daar niet bekwaam voor, aldus
spr., dan blijft daar toch Gods e'sch dat
Hij g'ed:end moet worden en de Kerk is
binnen het jaar nog' te trouwen".
„En ik dan?"
„Jij kunt hier. als ;e wilt, blijven en
ons de benoodigde stukken en beëedig-
de verklaringen op schrift meegeven. Ik
zal ze nooit tegen jou gebru'ken Ik zal
hef geld. dat jij aan Nathan overge
maakt hebt, terug vorderen en jou je
deel sturen, want daar heb je wel recht
op, al was het alleen maar om vroeger,
en ik zal Nathan een pak slaag geven,
zooals hij nog nooit heeft gehad",
„Tja!" zei Andy gerekt en stak lang
zaam een s'garet op. In het licht van
den lucifer was even zijn uitdrukking-
looze gezicht te onderkennen.
„Maar nu van den anderen kant be
keken, wat zou jij er van denken als iij
eens van het tboneel verdween? Als je
de zaken liet zooals ze zijn. Ik zal dat
g'eld van Nathan terugvorderen en het
jou sturen. Ik heb Nathan nu in mijn
macht, als hij wat tegen w'l doen. Jij
krijgt het geld dan. en kunt je eigen
gang gaan.. Onze wegen behoeven zich
dan niet te 'kruisen.... En de wereld
zal er zich niet veel van aantrekken, dat
er thvee Alexander Harkens zijn. We
kunnen altijd nog zeggen, dat we verre
neven zijn. Je bent nu al vijftien jaar niet
in de buurt daar geweest., en het be-
teekent dus weinig voor je om daar weg
te blijven. Dat zou Anne veel opspraak
en geklets besparen!"
(Wordt vervolgd).
V
