ZEEUWSCH
ZONDAGSBLAD
SAN DE PROVINCIALE ZEEUVSCHE MIDDELDURGSCHE COURANTi
OlKIffiÊH
20 Maart 1937
HET TEKENEN VAN EEN
KIKVORS.
BENZINE VERKRIJGBAAR.
EEN KNUTSELTEKENING VOOR DE JONGENS
BRIEFGESCHRIEF
JAN EN JEWANNES.
VARIA.
Zoals jullie zien is het tekenen
van een kikvors lang zo moeilijk
niet als het lijk, als je je houdt aan
het voorbeeld, dat hier gegeven
wordt, zodat je eerst de grondlijn
tekent, en deze daarna steeds aan
vult, Het is aardig de kikker als
hij afgetekend is, te kleuren, groen
met zwarte vlekken, zijn grote
uitpuilende ogen ook zwart.
Ter vergemakkelijking van de
autobestuurders heeft men in de
woestijn verschillende richtingaan
wijzers aangebracht, waarop staat
dat men bij de eerste oase, die
men tegenkomt, benzine, gasoline
en olie kan krijgen. Men behoeft
dus nooit verder te lopen dan tot
de eerste oase, als men midden in
de woestijn zonder olie of benzine
staat. Dat zo'n oase vaak enige
dagreizen ver weg kan zijn, heeft
men er wijselijk maar niet bij ge
zet.
De automobiel.
Rusland heeft slechts één auto
mobiel op iedere 7000 inwoners,
terwijl Amerika één automobiel
bezit op iedere vijf inwoners.
WISTEN JULLIE DAT
InNarrows (Amerika) vloog
een kleine vogel tijdens de jacht in
de bek van een grote jachthond.
De eigenaar van de hond zag kans
de vogel te verwijderen, voordat
zijn waardevolle hond gestikt
was.
In Swinbrook in Engeland werd
in een wijk in meer huizen des
nachts het geluid van slepende
voetstappen en het gerammel van
kettingen gehoord. De mensen
besloten op de geestenjacht te
gaan, doch spoedig bemerkten zij,
dat de geest een oude ezel was,
die 's nachts uit zijn stal wist te
komen en aan de wandel ging.
De Afrikaanse boswachters
hebben waargenomén, dat een bos
brand sneller vooruit komt, dan
een mens kan rennen. Zelfs een
getraind hardlooper wordt door
het vuur ingehaald, omdat het
vuur meer uithoudingsvermogen
heeft.
SCHRIJVEN MET ROOK.
Vele zakenmensen in Amerika
laten hun advertenties in de lucht
schrijven door een vliegmachine,
die de letters met behulp van rook
schrijft. Op een hoogte van 2000
meters is de wind het kalmst en
het duurt wel van acht tot tien
minuten voordat Ide letters on
leesbaar zijn geworden, in welke
tijd natuurlijk duizenden en dui
zenden mensen de luchtreclame
hebben gelezen.
28otn
1b om
7 o*n 1bovn 7«*h
Jt WH&
Ontspanning.
Vrees niet, vriendelijke lezer of
lieftallige lezeres, dat ik U dit
maal met een gemeenplaats over
de noodzakelijkheid van ontspan
ning na inspanning aan boord zal
komen. Dat weten we tenslotte al
lemaal wel.
Neen, ik wilde nu eens een paar
woorden zeggen over de letterlijke
ontspanning, niet de geestelijke.
Over het ont-spannen van wat ge
spannen was, nog nader omschre
ven: over de bewuste of werkda-
dige ont-spanning van hetgeen on
bewust maar daarom niet minder
krachtig ge-spannen is. En waarop
de oud-Hollandsche wijsheid, dat
de boog niet immer gespannen
kan zijn, wel zeer van toepassing
is.
De aanleiding tot dit alles
Een klein, eenigermate buiten de
gewone paden gaand, boekje van
zekeren Ernest Reymond, met een
voorrede van een Zwitscherschen
hoogleeraar en een Nederland-
schen zenuwarts van naam. Het
heet: Ik ontspan mij, met als on
dertitel: Zelfbeheersching door
spierontspanning, en het heele
boekje komt, in 't kort gezegd,
hier op neer: dat het zenuwachtig-
gespannen en daardoor zenuw-
sloopend leven van dezen tijd ook
meebrengt, dat wij zonder het te
weten veel te veel spierspannin
gen ia ons lichaam tot stand
brengen en onbewust in stand
houden. De schrijver van dat
boekje is een nuchter-modern
man, die verhaalt hoe allerlei za
ken als „de bluf van het persoon
lijk magnetisme" en zoo meer niet
in staat waren hem van emoti-
oneele overgevoeligheid en de
schadelijke gevolgen van dien te
genezen, en hoe hij toen tenslotte
,,uii het woordenrijk koeter-
waaïsch vaji verschillende oude
boeken van soms kwakzalverach
tig gehalte" zijn systeem van ze
nuw- en spierontspanning destil
leerde, De methode komt neer op
een bewust ontspannen van alle
bewust ontspanbare spieren, en
door oefening kan men het hierin
vejrder brengen dan menigeen
denkt. De heilzame gevolgen die
de schrijver aan den lijve en in
dem geest ondervonden zegt te
hebben, zijn verbijsterend.
Prof. Claparède uit Genève
schrijft in een voorrede met veel
waardeering over het systeem-
Nicolet en de Utrechtsche zenuw
arts dr. H. van der Hoeven, met
iets meer Nederlandsche nuchter
heid, schrijft niettemin de wijze
woorden neer: de gewilde spier
ontspanning paart zich aan een in
nerlijke spanningloosheid die geen
slapte is, maar beheerschte ont
houding van onbeheerschte bewo
genheid.
Ziehier de leer van Ernest Rey
mond' [Nicolet].
Ware het een nieuwe genees
kundige theorie, het zou hier de
laatste plaats zijn er over te schrij
ven. Maar het is dat niet: het is
een onderdeel van de praktische
levenskunst, onder een nieuw licht
gezien. Een klein onderdeel, maar
niet van belang ontbloot. We heb
ben het belang er 'nimmer van in
gezien. Althans wij in het Westen
niet. De Achter-Indische yogi's
wel de voorrede wijst er ook
op die noemden de bewuste
spier-ontspanning reeds.... „de
toegang tot de stilte".
Dr.. Van der Hoeven zegt: „ge
kunt het zelf probeeren."
Maar: er moet nog iets
aan vooraf gaan: de ontdek
king onzer veelvuldige gespan
nenheid. Let er eens op, lieve
lezeres, hoe pijnlijk de gespannen
vertrokkenheid tot een schijnbaar
lieftalligen doch in wezen vermas
kerden glimlach op Uw visitege
laat kan wezen Zoodra ge U van
die onbewuste spanning bewus't
zijt geworden, zal het U niet meer
verwonderen dat ge na afloop van
zulk een corvee hevige hoofdpijn
hebt
Deze soort van lichamelijke
spier-ontspanning lijkt mij dikwerf
eer naar ware geestesontspanning
te zullen voeren dan menige mo
derne vorm van uitspanning door
inspanning. Al wil ik dit laatste
zeker in beginsel allerminst ver-
oordeelen
Philonous,
TUSSCHEN
Poeldurp, Maerte 1937
Vriend Jewannes
'n Stuitje gelee leesden 'k in de
Middelburger oe dat 'r op 'n ver-
gaderienge van 't Groene Kruus
ier op Zuud Beveland 'n meneer
verteld a, dat de menschen meer
melk moste gebruke en oedat de
Amerekanen twi glaezen melk op
'n dag dronke. En ze wiere d'r nog
ouwer deur ök, zei d'n. En in Ne
derland wordt 'r deur mekare mé
één glas gebruukt. Ik dienke, dat
'r o zoo vee bin, die 't possie van
d'r medemensch uut drienke, 't
Komt dus awee ier mè op neer:
„drienk meer melk". Mè wae of
de groote massa 't geld vandaen
mot aele om die raed op te vol
gen, dat eit dien meneer van de
melk-rikkelame op die Giroene-
Kruus-vergaderienge d'r nie bie
verteld. Dae eit 'n zeker nie over
edocht. Ie mo mè is op de durpen
gae kieke, oevee of t'r werkeloos
rond loope. Want de boeren motte
zóó bezunege, da ze d'r errebeiers
öf-danke. En as t'r noe is 'n gezin
is van 'n man of zesse en de kost-
winders loope na'e 't „qntspan-
ningslokaal" en ze motte leve van
de steun, dan mot dien melk me
neer mè is vertelle wae dat die
zes man d' anderaolve kanne melk
van daen motten aele. 'k Rekene
de glaezen nog nie groot, zoo as je
ziet. De bierbrouwers zulle roe-
pe: „drienk meer bier de fabri
kanten van vruchtewien roepe 't
uut over 't nut van d'r wienj wee
andere schreeuwe: „eet meer
vruchten", of „eet meer brood";
en de slachters: „eet meer
vleesch „Gebruuk meer eiers
Mè wien roept 'r noe is: „drienk
meer kou-waeter Iederendeen
vloek nae z'n eigen toe. Die goeie
raedgevegen bin ok a nie vee
anders as eige pokes gezond-eid.
Dan mo je leve in 'n tied van
steun-steun en werkeloos-eid en
temidden van menschen, die aol
die steun öp magge elpe brienge
Neerlands zuivel voedt u goed.
Zeker! Mè diere. „Eet meer boter".
Wee zoo ies. Mè koop jie mè is
beuter van zestien stuvers 'n
pondje Welk gewoon mensch
kan dat betaele En noe praot 'k
nog gin eens over werkelooze of
over gewone werkmenschen; mè
welken burger kan z'n eigen de
weelde veroorlove om beuter van
zestien stuvers te gebruken Z'
van wege de regeerege 'n „zuivel-
bureau 'opericht. Z' boeksjes
rond laete deele mie recepten voe
aolderleie „zuivelproducten", 't
Is nie te zeggen oevee geld dat de
regeerege voe aol die rikkelame
uutgeve most, mè ik vraege, wat
aelt 't uut as diezelfde regeerege
maetregels treft, die maeke, dat
de menschen tóch gin beuter kunne
koope Ze worre mie geweld in
de ermen van de margerine fabri
kanten edreve en onze kostelikke
beuter, die voe ons onbetaelbaer
is, gae voe 'n schijntje nae "t bu-
tenland. Diere, onbetaelbaer diere
beuter Komt dat ok awee nie
deur de steun die an „de veehou
derij" uut-ekeerd wordf En zoo
oor je mè niks as: steun, steun.
En 't leven wor oe langer oe dier
der. Kiek mè is nae 't verkens-
vleesch en nae 't spek Steun an
d'erme flikkers die zonder werk
loope en steun an de boeren, die
gin winst maeke. Geen crisiswinst
teminste, zooas meneer le Clercq
schreef. Mè ik vraege: was 't nie
beter dat de regeerege zükke
maetregels wist te vinden, dat de
beuter, zónder die diere rikkela
me dae zeker ok wee 'k weet
nie oevee amtenaers voe rond
loope dat zónder die diere rik
kelame zeg 'k, de beuter inplekke
van zestien is twelf stuvers 't pond
kostten. Dan was t'r toch zeker 'n
grotter deel van ons volk, dat 'r
over dienke kust om echte beuter
te gebruken inplekke van kunst-
beuter.
En noe lees 'k in de krante, dat
r plannen bestae om op de scho
len de kinders melk te gae geven.
Dae zou 'k niks van zegge, as dat
was voe erme guus, mè ze zulle
toch werèntig nie van sins weze
om dat zonder uutzonderienge op
aólle scholen te gae begunnen. Dat
zou toch nog a kras weze, 't Zou
op de durpen meschiens nog nie
zoo erg makkelik gae om genoegt
melk vast te kriegen want ier
in de buurte bin d'r ok a ver-
scheie boeren, die gin koeien meer
ouwe. Zouwe de lui die vechte voe
„melk op aolle scholen en an aolle
guus", d'r eigen nie 'n bitje op 't
ooge Of betaelde rikkelame
maekers bin
En weet je, Jewannes, wien dat
'r tegenworeg ök zoo klaege De
barbiers, of de kappers, liek as
me ze nöe noeme. Je mo nie ver-
gete oevee veinters dat 'r bin die
d'r eigen schere mie 'n veiligheids
mesje. As je dat naegaet, begriep
je nie, oe dat die kappers zukke
prachtege zaeken in kunne richte.
In de steeën en op de durpen ok a.
Ja, gae mè is op de durpen kieke
en dan zie je ok a 'n „kapsalon
voor dames". Want an de dames
ze dan toch zeker eel wat meer
werk as in ónze jonge jaeren. Je
mo bovendien nie vergete, da 't
meerendeel van 't vrouwvolk „da-
mé" is en ze maeke van d'r „kap
sel" 't noodege werk. O mè En
tóch klaege de kappers zoo. Noe
leesden 'k, oe dat de kappers-
bond d'r nae streefden om ,,'n
staatseksamen" voe kappers in te
stellen. Dat kan mooi worre: 'n
akte voe barbier. Zou 't nie beter
wezemè nee me'n a steun
trekkers genoegt.
J' aollebei d'n goeien dag van
Jaonetje. en ok van
je vriend,
Jan de Smid.
In 1749 bevond Joseph
Haydn zich, zooals hij zelf schreef,
„met drie slechte overhemden en
een versleten jas" te Weenen in
de ellendigste financieele omstan
digheden, die men zich denken
kan. Eenigen tijd was hij bijna
dakloos. Slechts met de grootste
moeite vond hij onderkomen bij
een zanger in een dakkamertje.
In dien tijd was het, dat de
jonge componist, die, ondanks al
les, zijn ondernemingslust nog niet
verloren had, naar Mariazell ging,
de bekende bedevaartplaats der
Weeners, omdat hij gehoord had,
dat de kerk aldaar koorzangers
noodig had. De regent der kerk
wees Haydn's verzoek, om als
zanger zijn medewerking te mo
gen verleenen, tamelijk grof van
de hand.
Wat deed Haydn
Ongemerkt begaf hij zich tus-
schen de zangers, trofT een solist
de muziek uit de handen en zong
met zijn mooie stem een kerk-aria.
Het shcces was verrassend. Ver
scheidene kerkgangers informeer
den, wie er gezongen had en toen
zij hoorden, dat het een musicus
in zeer moeilijke omstandigheden
was, hielden zij een geldinzame
ling, die 1(6 florijnen opbracht, een
vermogen voor den niets bezitten-
den Haydn.
