Het helsch complot
AKKERTJES
KRONIEK van den DA&
ZEELAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CR T.) VAN DINSDAG 12 JANUARI 1937.
No. 9.
Duitsche zotteklap.
door
ANNIE S, SWAN,
De vorstelijke wittebroodsweken
in Krynica.
Groslijst S.D.A.P.
MIDDELBURG.
IfLISSINGEN.
WALCHEREN.
*£UID-BEVELAND.
AKKER-CACHÉTS:
SCHOUWEN-DUIVELAND.
(Wordt vervolgd.)
Het wordt nu gezellig. De Duitsche
pers heeft haar fantasie aan het werk
gezet op instigatie van de regeering
natuurlijk en beschuldigt Frankrijk
er van een oorlog in Marokko te willen
forceeren. Dit moet men blijkbaar be
schouwen als het Duitsche antwoord op
de Fransche beschuldigingen, dat Duit
sche troepen in Spaansche Marokko
rondstappen. „De herhaalde tegenspra
ken uit Berlijn van deze bewering, be
staan voor de Parijsche pers niet", roept
de „Völkische Beobachter" uit; ,,'t gaat
haar niet om de achterhaling van de
waarheid, maar uitsluitend er om, wie
het beste kan liegen. Naast Sovjet-Rus
land verschaft Frankrijk den krachtig-
sten steun aan de Spaansche moorde
naars en brandstichters en de Fransche
regeering moet ons niet trachten wijs te
maken, dat ze hiervan niet op de
hoogte is". Het nazi-orgaan beschuldigt
Blum c.s. verder van „plompe huiche
larij" en van listige voorbereidingen tot
een militaire expeditie in Spaansch Ma
rokko.
Dit alles dan nadat het Duitsche
Nieuwsbureau reeds de stichting van
een „Sovjet-republiek" in Zuid-Frank
rijk had aangekondigd en den Franschen
generalen staf van uitermate boosaardi
ge voornemens beticht.
Het is niet ondenkbaar, dat van de
vele beweringen, welke de Fransche
pers de laatste dagen over Duitschland
en Hitler's bezigheid met de Spaansche
affaire verspreidde, een flink deel uit
den duim gezogen is. Maar als 't er om
gaat, wie het beste kan liegen, wint de
tegenwoordige Duitsche pers het zonder
veel inspanning. Sinds Hitier de lakens
in Duitschland uitdeelt hanteeren de on
der straffe censuur gestelde bladen de
fantasie met een verbluffende virtuosi
teit. Minister Goebbels, die ten deze
leiding heeft gegeven en wellicht nog
geeft, is in het uitdenken van politieke
fabels een meester.
Wonderlijk genoeg houdt deze fanta
sie niet halt voor het evident belache
lijke. Vermoedelijk heeft men daarbij te
doen met een psychologische miskenning
van de niet-Duitsche volkeren. Dat een
groot deel van het Duitsche volk zelf,
na de nat. soc. opvoeding, welke het nu
zoo ongeveer vier jaren geniet, de fa
bels van Goebbels slikt, is, hoewlel
moeilijk begrijpelijk, aan te nemen.
Maar dat de nazi's blijkbaar veronder
stellen, dat ze er ook buiten de Duit
sche grenzen wel in zullen gaan ge
tuigt van een wonderlijk gebrek aan
psychologisch inzicht, dat men ook:
boosaardige naïveteit zou kunnen noe
men.
Wat voor speciale politieke bedoelin
gen achter de Duitsche perscampagne
schuil gaan is niet gemakkelijk te raden.
In het ergste geval kan men zich voor
stellen, dat Plitler zich een vrijbrief wil
verschaffen voor een coup de théatre in
Spanje of Spaansch Marokko. Waar
schijnlijk lijkt het ons echter, dat het ge-
bulk der kranten moet dienen, om de
internationale atmosfeer tijdelijk nog
wat meer te vertroebelen, opdat er van
het overleg inzake de vrijwilligers-
kwestie niet al te veel terecht komt en
Duitschland dus voort kan gaan met
Franco hulp te verleenen.
In Engeland is men uit den aard der
zaak sledht te spreken over de nieuwe
„gruwel-propaganda". Men acht te Lon
den de bewering, dat Frankrijk er op
uit zou zijn, om Spaansch Marokko te
annexeeren, belachelijk. Iets stommers
dan dit, zouden de Franschen zich niet
in het hoofd kunnen halen. En dat in
Zuid-Frankrijk een Sovjet-republiek zou
worden gesticht, is te zot, om er over te
praten, aldus Londen. Berlijn heeft weer
een goeie beurt bij de Engelschen ge
maakt.
Nadat bovenstaande gezet was, werd
melding gemaakt van een verklaring van
Hitier, welke eenige ontspanning in den
toestand brengt. Men zie onder „buiten
land".
12).
„Ze is heel ziek", antwoordde Alice,
terwijl ze de twee glazen opnam en
zich gereed maaktle om de kamer te
verlaten, „En ze schijnt niet beter en
niet erger te worden."
Buiten de kiimer gekomen maakte ze
een kast open, waschte de glazen om
en zette ze op een plank. Daarna liep
ze op vlugge voeten naar de eetkamer.
De frappen en de hall schenen koud
en somber in het verstervende licht,
d,at getemperd door een donker ge-
brandschilderd raam op de trap viel.
Alle bekleedingen waren donker en
goor, de karpetten waren versleten en
nergens was een spoor van lichtheid en
helderheid te bekennen. En het meisje,
dat zooveel jaren van haar leven on
der den zonnigen hemel van het Oos
ten doorgebracht had, huiverde, zooals
ze al honderdmaal gedaan h,ad op d'e
trappen, sinds den dag, dat. de muren I
haar voor het eer»t! ale een gevangenis
Een redacteur van het A. N. P.
die in Krynica bekend is en
daar onlangs nog heeft vertoefd,,
schrijft ons het volgende:
Urenlang duurt de treinreis van de
Duitsch-Poolsche grens naar Krynica,
het miniatuur-stadje, ergens verweg in
de Beskiden, het voorgebergte van de
Karpathen,
Wij zitten in den expresstrein Berlijn
Boekarest en in Tarnow moeten wij
overstappen, den internationalen trein,
waar tenminste nog opschriften waren
welke wij lezen konden, waar de con
ducteur ons nog kon verstaan, en wij
ons nog eenigszins verbonden gevoel
den met West-Europa, verlaten en in
een echt Poolschen trein stappen, wel
ke ons in ruim vier uren naar Krynica
zou brengen. Hier houdt het verband
met West-Europa op. Hier voelt men
de grens tusschen het Westen en het
Oosten genaderd te zijn.
De trein rijdt door de vlakte. Alles
sneeuw, zoover het oog reikt. Wij tu
ren over de eindelooze velden. Dit is
Polen, het oude Galicië!
De Polen in den trein dragen alle
dikke bontjassen. Zij kijken den vreem
deling, die in een gewone winterjas ge
kleed, zich in hun midden heeft ge
waagd, eenigszins meewarig aan. En
een van hen, die z ch in gebroken
Duitsch kan uitdrukken, vraagt, of men
niet wist, dat het 's winters in Gal cië
koud is. Wij voelen ons genoodzaakt,
ons eenigszins te veronischuld gen over
de nonchalance, waarmede wij de reis
zijn begonnen en brengen als excuus
naar voren, dat onze warme kleeding
in de bagage zit. De Polen begrijpen er
nog minder van. Men re st. in dit land
nu eenmaal niet zonder pels. Deze zijn
hier geen weeldeartikelen. Iedereen
heeft er een. Lange bontjassen, met hoo-
ge bonte mutsen, dat is er de klee
derdracht.
Langzamerhand zijn wij gekomen in
de onmiddellijke nabijheid van de Tsje-
choslowaaksche grens. Op een punt
zelfs is de spoorbaan slechts enkele me
ters van de staatsgrens verwijderd.
Dan buigt de lijn weer om en verder
gaat het t Polen in.
Eindelijk reeds ver na het midder
nachtelijk uur, stopt de trein in Kry
nica, de Poolsche „kuurplaa's", zeer
bekend in het land zelf, doch volkomen
onbekend in het buitenland,
Krynica.
Krynica Is het Poolsche Vichy, Als
wintersportplaats heeft het niet die be-
teekenis, welke bijvoorbeeld Zakopane
heeft, daar is een meer alpin'sch land
schap. In Krynica is de natuur echter
niet zoo grootsch, doch wel liefelijk.
Zoowel in den zomer als :'n den winter
vertoeven talrijke Poolsche families
hier. Het ligt op ruim 500 meter hoogte,
in een dal, afgesloten naar het Noor
den, Oos'en en Westen. Naar het Zu -
den is het open, zoodat de zoele zui
denwinden ongehinderd kunnen binnen
komen.
Beschut tegen koude bergwinden door
met loofbosschen bedekte hoogten,
heeft Krynica een zeer m ld en zonnig
klimaat.
Een bijzonder ozon-rijke lucht, en 'n
groot aantal geneeskrachtige bronnen
maken, dat Krynica een zeer gezocht
oord is voor personen, die rust behoe
ven na een inspannenden tijd of d'e voor
een kwaal genezing zoeken.
Zooals West-Europa n,aar Vich" naar
Spa, naar Bad-Neuheim, naar Pyrmon
trekt, zoo trekt Polen en de naaste om
geving naar Krynica,
Alles gaat per slede. Twee, soms
zelfs vier p,aarden trekken u met een
fink vaartje door de Besneeuwde, be
vroren s'raten van het stadje. De koet
sier, natuurlijk in een voor onze be
grippen kostbaren pels gehuld, stopt u
onder een warmen vacht envoort
gaat het.
Er zijn enkele goede hotels en een
groot aant.al pensions, waar men goed
en niet te duur kan verblijven.
Krynica en Jan Kiepura.
De beroemde Poolsche zanger Jan
K'epura is de man, die Krynica in den
laatsten tijd vermaard heeft gemaakt.
omsloten hadden. H,aar gezicht verhel
derde toen ze de deur opende en het van
goedheid stralende gelaati van dr. Gu
thrie zag, die voor het vuur stond en
zijn handen aan den gloed verwarmde.
„Hoe staat heti met u, miss H,arman
en hoe gaat het met de pai'ënt?" vroeg
hij, terwijl hij haar hartelijk de hand
schudde.
„Met mij gaat het best, dank u, doc
tor, maar de toestand v,an mijn tante
blijft steeds hetzelfde. Ik maak me
ernstig bezorgd over haar. Het is zulk
een vreemde ziekte. De helft van den
tijd is ze bui'en kennis. Ik geloof n et,
dat ze dan lijdt, maar ze wordt niet
beter -en niet erger en ze ziet er zoo
vreemd, wasacht'g uit. Eenige oogen-
blikken geleden heeft ze even getr.acht
met me te praten, maar ze valt onmid
dellijk weer in dien eigenaardigen, suf-
fenden toestand terug, die zoo angst
wekkend is. Het lijkt' me onmogelijk,
dat het zoo nog lang kan voortduren."
De goede doctor streek zich naden
kend over zijn kin.
„Ruthven behandelt haar zeker nog'
steeds?"
Alice boog haar hoofd en iets in de
uitdrukking van haar gezicht trok de
Jan Kiepura's ouders woonden in
Krynica en voerden er een bescheiden
hotelletje. Hun zoon werd een zanger
van wereldrepuiatie en verdiende een
reusachtig vermogen. Wat moest hij
met zijn geld doen? Een zanger kan
niet altijd blijven zingen, eens komt het
moment, dat hij zijn roem overleefd zal
hebben en dat zijn naam niet meer die
magische kracht heeft, van weleer.
Jan Kiepura heeft dit begrepen en
hij werd hotelier. Maandenlang sprak
de wereld over de zonderlinge comb'n,a-
tie zanger-hotelier,
Jan Kiepura, de hotelier, dat wil
zeggen: hij bouwde in Kryn"ca een
luxe-hotel, betaalde alles contant, zoo
dat hij geen zorg behoefde te hebben
over rentebetaling en aflossing en liet
het beheer verder aan zijn vader over.
Totdat voor hem de tijd komt, om
zich aan de dagelijksche leiding van het
bedrijf te moeten geven.
Jan Kiepura is populair, niet ,alleen
in Krynica, doch in geheel Polen, Hij
is een soort monument van nationalen
trots en iedere Pool praat graag over
hem en wijst, op zijn verdiensten.
Geen wonder hij verstaat ook de
kunst, z'ch populair te maken, Toen hij
eens in de opera te Warschau gezon
gen had, stond het na afloop buiten
zwart van de menschen, die geen kaart
meer hadden kunnen koopen en den
beroemden zanger een ovatie wilden
brengen.
Iemand uit de menigte r ep: „Jan,, dit
zijn allen menschen, die je gaarne had
den willen hooren, doch de gelegen
heid niet meer kregen". Jan sprong
op een auto en zong in de open lucht,
een half uur lang met zijn wondermoo e
stem, de schoonste gedeelten uit „Tos-
ca", tot grooüe verrukking v,an zijn
gehoor.
Zóó is Jan Kiepura!
In hotel „Patria."
Tegen een berghelling op behoorlij
ken afstand van den weg, vrij van stof,
met heerlijke,* afd,alende terassen, ligt
hotel „Patr'a".
Toen wij Jan Kiepura spraken, ver
telde hij ons met trots van zijn ho e
„Ik ben overal in de wereld geweest.
Ik heb gewoond in het Adlon-hotel in
Berlijn, in het RLz in Parijs, In het
Grosvenorhouse te Londen, alles wat
de wereld aan goeds en gemak kan bie
den, heb Ik ondervonden, en overal heb
ik het. goede, dat ik vond, onthouden
en het onaangename dat mij trof, ook!
En toen ik dan eindelijk besloot, zelf
een hotel te bouwen, heb ik getracht,
di't te maken tot een combinatie van
alle goede factoren en elementen, wel
ke ik op mijn tournees over heel de
wereld had verzameld,"
En zoo Is „Patria" d,an ook werke
lijk geworden het laatste woord
van de meest verfijnde, luxueuze en mo
derne hotel-architectuur en -techniek.
De traditie van Krynica zelf is eigen
lijk ijshockeysport. De groote wereld
kamp oenschappen werden hier gehou
den, doch in den l,aa'sten tijd zijn deze
overgenomen door Zakopane.
Voor eenige maanden is Jan Kiepura
getrouwd met Martha Eggerth, de even
eens beroemde Hongaarsche filmster.
Zij zijn veelal op tournee, m,aar telken
jare komen zij eenige keeren naar Kry
nica, om u t fe rusten. Dan omgeven zij
zich met een gezelschap van Poolsche
vrienden, groot-grondbezitters, de oude
Poolsche aristocratie, kunstenaars, die
zij :'n de verschillende landen hebben
leeren kennen. Dan is hoi el „Patria"
meer nog dan anders, het middelpunt
van cultureel en kunstzinnig leven in
Polen,
Jan Kiepura Is een uiterst beminne
lijk mensch. Het eenige wat wij op hem
iegen hebben, is dat hij zich zóózeer
vertrouwd heeft gemaakt met het optre
den in de opera, met het spelen voor
de film, dat hij zelfs de kortste ge
sprekken niet kan voeren zonder f lm,
gebaren te maken. Hij speelt den ge-
heelen dag door en het vermoeiende
daarbij is, dat zijn vrouw dezelfde eigen
schap heeft. Wanneer men d,an, zooals
schrijver dezes, het genoegen heeft
gehad, eenigen 'tijd in hun midden te
vertoeven, dan Is men eenigszins ver
moeid van het kijken en luisteren naar
dit ongetwijfeld interessante duo.
aandacht van de schrandere, vriendelijke
oogen, die haar zoo doordringend aan
zagen.
„U vertrouwt dr. Ruthven misschien
volkomen? Zou het niet beter zijn, als
we er nog eens een anderen dokter bij
haalden?" opperde hij. „Ruthven is per
slot van rekening nog jong en hij kan nog
niet veel ervaring hebben. Bovendien
heeft hij zich op de universiteit niet be
paald onderscheiden. Een jonge vriend
van mij kent hem heel goed en wist te
vertellen, dat hij er als de „eeuwige stu
dent" bekend stond. Het lijkt me niet
juist, dat een zoo belangrijk leven als
dat van miss Dempster geheel en al, om
zoo te zeggen, in zijn handen ligt".
„Zoo denk ik er ook over, doctor,
maar wat moet ik er tegen doen?" vroeg
ze treurig. „De Ruthven's, dat wil zeggen
dr. Ruthven en zijn vader, schijnen hier
veel macht te hebben. Ik ben hier be
trekkelijk een vreemde en ze laten me
dat duidelijk voelen. En mijn tante
scheen, zeker voor haar ziekte, het vol
ste vertrouwen in hen te hebben."
Dr. Guthrie zei een oogenblik niets.
Hij had geen ergen hoogen dunk van de
Ruthven». Hij beschouwde den vader als
De Partijraad der S.D.A.P. heeft de
groslijst voor de Kamerverkiezingen voor
den kieskring Middelburg samengesteld
als volgt:
1, J. ter Laan, 2. mr. L. A. Donker,
3, prof, J, van Gelderen, 4. A. Kievit,
5. H, van Sleen, 6. H. J; v. d. Born, 7.
G. Akkerman, 8, H. van Dijk, 9. R, Laan,
10. mr. E, Hamburger, 11. P. de Bruin,
12. J, Spronkers, 13 mej, Adri Pomper,
14, A. C, de Pauw, 15. J, C, de Bonte.
In het vorig nummer staat, dat het
kinderfeest Zaterdag uitging van de
buurt Noordweg c.a. Men verzoekt ons
nader te melden, dat het feest des mid
dags in het Schuttershof georganiseerd
was door de buurtcommissie Noordsin-
g'el c.a. Het avondfeest ging uit van de
subcommissie Noordweg.
Ned, Bond. van Jongelingsvereenigingen
op Geref, Grondslag.
Krachtens besluit van den Leeuwarder
Bondsdag 1936 zal de jaarlijksche Bonds
dag van den Ned Bond van Jongelings
vereenigingen op Geref. grondslag op 6
Mei Hemelvaartsdag a.s. te Middelburg
gehouden worden. De Bondsdag zal in
drie gebouwen worden gehouden. Door
de heeren C. Smeenk, lid der Tweede
Kamer te Arnhem, A. Stapelkamp, van
Utrecht, voorzitter van het Chr. Natio
naal Vakverbond en G. Baas Kzn., wet
houder van Amsterdam, zal in de mor
genvergadering een sociaal onderwerp
worden behandeld en in de verschillen
de bijeenkomsten worden ingeleid.
In verband met het feit dat het dit
jaar honderd jaar geleden zal zijn dat dr.
A. Kuyper te Maassluis werd geboren
zal de middag-vergadering het karak
ter van een dr. Kuyper-herdenking dra
gen.
Over zijn leven en werk zal resp, ge
sproken worden door de heeren mr. J.
A. de Wilde, minister van binnenland-
sche zaken, J, Schouten van Rotterdam,
lid der Tweede Kamer en A. Zijlstra van
Groningen, eveneens lid der Tweede
Kamer en oud-voorzitter van den Bond.
Sectieonderzoek.
De justitie te Middelburg heeft 'n bij
zijn van dr. Hulst uit Leiden te Vlis-
singen, sect'e verricht op het slachtof
fer, dat dezer dagen bij een aanrijding
onder de gemeente Vlissingen beide
beenen werd .afgereden,
DOMBURG. Op de roode gravelbaan
van den heer Sommerhoff .alhier, in
bruikleen bij de Domburgsche tennis
club, werd Maandag reeds schaatsenge-
reden. Tot dat doel had men de baan te
voren besproeid; ze was 's anderendaags
hard genoeg bevroren om den twintig
leden van de club een vroeg' ijsvermaak
te verzekeren. Men deelde ons mede,
dat het schaatsen er uitmuntend ging.
VEERE. Ten behoeve van de diaco
nie der Ned, Herv. gemeente alhier werd
een bedr,ag van f 130 ingezameld,
AUTOBUSCONCESSIES.
Reeds in December 1935 vroeg J. van
Fraassen te Goes om vergunning tot het
in werking brengen van een dagelijk-
schen autobusdienst van Goes over 's-
Gravenpolder naar Hoedekenskerke
(steiger), en in Augustus 1936 vroeg J.
Hendrikse te Goes hetzelfde.
Ged. Staten deelen mede, dat zij niet
tegenstaande verschillende ingebrachte
bezwaren van meening blijven, dat hoe
men ook denken moge over de bestaan
de tramverbinding Hoedekenskerke
Goes en hare capaciteiten, een autobus
dienst tusschen de aanlegplaats te Hoe
dekenskerke en Goes met haar spoor
wegstation anderszijds niet gemist kan
worden, zulks op de door hen in hun
besluit van 7 December 1934 uitvoerig
ontwikkelde gronden, welke nim'mer
BkW.'
De koorts daalt onmiddellijk,
De besmetting wordt gestuit,
De ziekte-duur wordt ingekort,
Steeds goede resultaten met:
Volgens recept van Apotheker Dumont
Overal verkrijgbaar. Per 12 stuks 52 cent
(Ingez. Med.)
een van die onbeteekenende advocaten,
die het niet veel kan schelen, wat voor
soort zaken ze te behandelen krijgen,
zoolang ze er geld mee kunnen verdie
nen. In het gerechtshof had hij eenige
nogal scherpe woordenwisselingen met
hem gehad over gevallen, die wat met
zijn philantropische werken te maken
hadden en een keer had hij Ruthven on
omwonden gezegd, wat hij van hem
dacht.
De zoon beschouwde hij veeleer als 'n
dwaas dan een schurk Maar hijzelf had
zoo weinig met miss Dempster omge
gaan, dat hij niet gerechtigd was om zich
met haar zaken te bemoeien en dit zei
hij aan haar nichtje,
„Ik ben toevallig kort voordat u uit
Colchester kwam, bij haar geweest op
bedelbezoek. Ik had geld noodig voor 'n
paar arme menschen en daar ik van den
rijkdom van uw tante gehoord had, was
ik zoo vrij daar een beroep op te doen.
Ze heeft me niet heel hartelijk ontvan
gen en me weggestuurd met het aanbod
van een half pond, wat ik, geloof ik, ge
weigerd heb. Toen heeft ze me weer bij
zich geroepen en me een enveloppe
overhandigd, die ik niet geopend heb,
weerlegd zijn en hunne beteekenis dan
ook geenszins hebben verloren, integen
deel, sindsdien nog ruimschoots be
vestiging hebben verkregen uit adres
sen van verschillende groepen der be
volking van de betrokken gemeenten.
Ged. Staten meenen dan ook als tweede
vraag te moeten stellen of aan een der
aanvragers om concessie deze kan wor
den verleend en zoo ja aan wien. Ged.
Staten beantwoorden de eerste vraag
bevestigend en'meenen dat het meeste
vertrouwen moet worden geschonken
aan J. van Fraassen, gezien de schier
onberispelijke wijze, waarop hij auto-
busdienstondernemer voor de volle 100
sinds jaren den omvangrijken en
belangrijken dienst GoesMiddelburg,
zoowel naar de zienswijze van het rei
zend publiek als naar die van de toe
zicht uitoefenende autoriteiten, uit
voert, waartegenover staat, dat J. Hen
drikse, carosseriebouwer van beroep,
niet dan door toevallige omstandighe
den, voortspruitende uit zekere, meestal
financieele en overigens zeker weinig
aangename relatiën met den vroegeren,
nu gefailleerden concessionnaris van een
dienst GoesHoedekenskerke M. de
Bart eerst kortelings tot het bedrijf van
autobusondernemer, dat het zijne was
noch is, werd gedrongen.
Ged. Staten stellen daarom voor het
verzoek van Hendrikse af te wijzen en
aan Van Fraassen de concessie te ver
leenen.
Een goed voorbeeld.
De leerlingen der drie hoogste klas
sen van de openbare school te Kloe: In
ge hebben zich vereenigd met het doel
om in den besten zin des woords het
„Weest welkom vreemdeling" in toe
passing te brengen. Het Is den laa sten
tijd meermalen voorgekomen, dat ter
plaatse minder goede bekende automo
bilisten of andere wijze re zende per
sonen, die aandacht trokken door hun
weifelende houding over de richting,
waarheen zij w lden, aangesproken wer
den door een der jongens, getooid met
het K, L. M. insigne, door die maat
schappij voor de jongens beschikbaar
gesteld, met de woorden „Kan ik U
van dienst zijn?" De jongens hebben
zich tot doel gesteld deze vraag te
stellen ,als zij daartoe aanleiding vin
den, dan bij bevestigend antwoord den
gevraagden dienst te bewijzen naar hun
beste weten, maar iedere belooning
daarvoor absoluut te we geren.
Het is een mooi werk, mooi voor de
vorming van hun karakter, mooi voor
de bevordering v,an het vreemdelingen
verkeer en een goed voorbeeld voor
anderen. Het Is een tegenhanger van
de klachten, die meermalen terecht ge
uit worden over te weinige beleefdheid
der jeugd tegenover vreemdelingen,
Aangehouden.
De politie te Zierikzee heeft aange
houden zekere J. B., werkman te Zie
rikzee, die er van verd.acht wordt zich
te hebben schuldig gemaakt aan poging
tot d'efstal met braak, in de woning
van zekere v, B, te Zierikzee in den
nacht van 6 op 7 Januari 11. De m,an zal
ter beschikking van de justitie te Mid
delburg worden gesteld.
voordat het laat in den avond was. Tot
mijn groote verwondering vond ik er een
chèque van honderd pond in".
Alice Harman glimlachte.
„Dat verbaast me! Ik had nooit ge
weten, dat ze zoo vrijgevig' was. Maar ze
spreekt altijd Zeer waardeerend over u.
Ze zou u vandaag ook wel ontvangen
hebben, als ze daartoe in staat geweest
was. Maar ik betwijfel het sterk, of ze
wel zoo rijk is, als de menschen denken.
Ik geloof het niet, tenminste ik heb sinds
ik hier kwam, vijf weken geleden, niets
gezien, wat erop wees."
„Ah, maar u kent de gewoonten van
gierige menschen niet. Miss Harman.
Het zou me niets verwonderen, als ze
een groot fortuin naliet en ik hoop, dat
ze aan u gedacht heeft, die haar met zoo
veel toewijding verzorgd hebt en daar
zoo weinig vriendelijkheid voor terug
gekregen hebt. Voordat u kwam, was ze
heel eenzaam, met nauwelijks een vriend
in haar huis".
Alice schudde het hoofd
