32* GOESCHE COURANT^
Hei huwelijk van het kroonprinselijk paar.
regels f 2.10, elke r. m. 30 et. Rub nek
„Kleine Advertentiën", ten hoogste 6 regtU,
li 75 Ct. bij vooruitbetaling Adv. mot
„Brieven" of „Bevragen bureau dezer cou
rant" 10 ct. extra Bewijsnommers 5
Vorstenhuwelijk
De zegetocht langs den brtiidsweg.
DE KERKELIJKE INZEGENING VAN HET HUWELIJK VAN PRINSES JULIANA EN PRINS BERNHARD DER NEDERLANDEN.
NUMMER TWEE BLADEN. VRIJDAG
8 JANUARI 1937. EERSTE BLAD.
180e JAARGANG,
Dagblad Voor Middelburg, Goes en agent
schap Vlis8Ïngen 2.30, elders 2.50 per
kwartaal Week-abonn. in Middelburg en
Goes 18 ct. p. w. Advertentiën 30 ct. per
regel, Ingez. mededeelingen 60 ct. p. r.
8ij contr. voor beide veel lager; tar. op aanvr.
Uitgeefster: Naamlooze Vennootschap „De Middelburgsche Courant Bureaux: Lange Sint Pieterstraat te Middelburg.
Telefoon: Redactie 269, Administratie 139 Postreken ng ne. 43255 Kantoor te GOES: Turf kade, telefoon 17.
Aangesloten bij het Bureau voor Publiciteitswaarda der Vereeniging de Nederlandsche Dagbladpers.
Familieberichten en dankbetuigingen 1 7
Zelfs n zijn huwelijkstoespraak tol
het bruidspaar van den dag heeft de
burgemeester van Den. Haag er op ge
wezen, hoe milfioenen menschen letter
lijk medeleefden met1 de oogenblikken
Vjan gisteren: door de radio.
Hij had gelijk.
Andermaal heef! de rad o over wel
ker taak als cultuurpeilverhoogsfer ove
rigens misschien nog wel verschil ven
meening mogelijk :'s nu toch bewe. cn
ook tot stellige verrijking van ons so
ciale leven te kunnen bijdragen. Want, j
(afgescheiden dan van een enkele radio
verslaggever d e de perken der goede
reportage wel zéér ie buiten ging en
daardoor, zich aan ontoelaatbare, op
z'n minst overbodige en in elk geval
schadelijke, lyr ek bezondigende, groo-
telijks afbreuk aan het geheel heeft ge
daan, heeft de radio ons Nederlanders
nu toch in staa gesteld op een dïêp
treffende wijze van zeer nabij grooie
■oogenblikken aandachtig, ja devoot m
de te beleven.
Hier was alle sensat'e, alle ongezon
de beliangsl'elling, welke slechts op he
uitzonderlijke gericht is, doch wer n
zin ontbeert, afwez g. Hier was er geen
sprake van een kijkje in eenige beslo
tenheid waarmede men toch eigen"..k
niet te maken heef H er was een,
meest in de rustige sfeer, der huiska
mer, sterk medebeleven van w,af er i
de residentie in alle openbaarheid ge
schiedde.
Want elke huwelijksycltrekkin c
huwelijksinzegening is miners een op.
bare handeling, een ten overs aan lei
gemeenschap aangaan de.- verbint en-s
tot lotsgemeenschap van twee jonge
menschen twee vorstenkinderen hier.
Het was een nationale fees dag gis
teren.
Maar er waren op straat minder men
schen te zien van tien tör twee uur, dan
op den solisten Zondag n onze Zeeuw-
sche steden. En zoo zal het elders in
den lande, behalve natuurlijk in het.
brandpunt Den Haag, ook wel geweest
zijn: allen aan de radio.
De radioverslaggeving voor het sta
hu s en in de kerk was aan nits!ekenue
mannen toevertrouwd; cle rest was maat
matig interessant wat vail er ook
telkens te vertellen, bet hoorspel dar
authen ieke geluiden is dan nog
langrijker! maar ontroerend en zeld
zaam goed was de uillzend ng der plech
tigheid zelf: de huwelijk-,vol 'rek
king in he+ Haagsche stadhuis, de v
treffelijke toespraak welke burgemees
ter De Monchy heeft gehouden, Ge
speend van alle ruggekrommng welke
nie meer van dezen tijd is, de inzege
ning des huwelijks in de kerk, me- een
wederom, in haar noodwend r-.nd?-'
gerichte soort, voortreffelijke toespraak
van professor Obbink. de bewogen 7-
gening door den ouden hofprediker ds.
Weiter, het orgelspel en den gezamen-
lijken zang.
Het is goed en moo' en verheffend en
verstevigend geweest, da' wij dill allen
hebben mogen en kunnen medebelever.
Wij zijn er ditmaal de moderne tecb-
n'e.k zonder voorbehoud dankbaar voor
En nu verder?
W ij gaan nu feest vieren, vandaag
her en morgen daar en overmorgen ol
volgende week weer elders 'in den tan
de.
Het jonge vorstelijke, pear la'e s
de ongestoorde rus waarop k ier nsci
t chenpaar in de wi !eb-ooi' "/eken i #-'•
heeft; wij vieren ook wel fens! 7 i
hen. Doch onze beste wenschen verge-
Wij laten hier nog een uitvoeriger
verslag volgen van den zegetocht welke
het prinselijk bruidspaar gistermiddag
van de kerk af langs den 5 km langen
„bruidsweg" heeft gemaakt. Tiendui
zenden sloegen het voorbijgaan van den
stoet gade. En men juichte, alsof er geen
einde aan zou komen; in de Torenstraat
achter de afzettingen, uit de ramen, van
de dicht bezette tribunes. Het eenige
stramme en onbewogene in dezen maal
stroom van beweging en gewuif, in dit
gedaver van gejuich en vreugdekreten,
waren de onbeweeglijk staande, het mi
litaire saluut brengende troepen cordons,
dien den weg omzoomden, en die er aan
herinnerden, dat deze zegetocht ook nog
een officieel karakter droeg. Zoo ging
het over het Piet Heinplein door de An
na Paulownastraat, voorbij het op eeni-
gen afstand gelegen Vredespaleis naar
de Laan Copes van Cattenburch, waar
de stoet over een afstand van enkele
honderden meters tusschen iiooge tribu
nes doorreed.
Overal opnieuw dezelfde uitingen van
aanhankelijkheid, dezelfde blijken van
vreugde om het geluk van het jonge
prinselijke paar, dat slechts wuivend en
lachend voor dit alles kon danken, even
als de Koningin en prinses Armgard, die
voortdurend door het publiek in het hul
debetoon werden betrokken. Zeer lang
heeft het publiek op dit laatste gedeelte
zeilen hen waar ze ook gaan: dat de
Prinses cn den Pr ns der Rederlandsfi
een rijk en gelukkig 'leve:', verder be
schoren moge zijn, tot heil n
ven en van het Vaderland!
van de route moeten wachten, toch mee
levend met alle gebeurtenissen die zich
sedert de vorsten van het paleis waren
vertrokken, Voltrokken hadden, dank
zij de luidsprekers, die overal de radio
reportage der gezamenlijke Nederland
sche omroepvereenigingen hoorbaar
maakten en in de pauzes den tijd kort
ten door het uitzenden van muziek en
vaderlandsche liederen.
En zoo naderde men over het Nas-
sauplein, door Javastraat en Alexander-
straat het Plein 1813. Verschillende klei
nere tribunes, die langs dit gedeelte van
de route waren gebouwd, waren tjokvol.
Voor de ramen der statige heerenhuizen
verdrongen zich niet minder menschen
dan het geval was in de eenvoudiger
stadsgedeelten. Tusschen de rood-wit-
blauwe, rood-gele en oranje-blanje-bleu-
vlaggen vielen de sterren en strepen op
van de vlag der Vereenigde Staten, die
van het gebouw der Amerikaansche le
gatie woei en de heldere rood-witte vlag
van het Poolsche gezantschapsgebouw.
Rood en wit was ook de vlag met de rij
zende zon van de Japansche legatie en
van het Spaansche gezantschapsgebouw
wapperden de rood-geel-violette kleu
ren der Spaansche republiek. Rechts om
het onafhankelijkheidsmonument ging de
stoet in de richting van de Mauritskade,
Parkstraat door naar de Paleisstraat,
waar de eerewacht werd gevormd door
mariniers en marinetoepen.
Op het ruime Plein 1813 hadden zich
eenige duizenden belangstellenden rond
j bet monument geschaard. Een grappig
i geval deed zich voor, toen van het dak
van de tribune op den hoek van de
1 Alexanderstraat en de Sophialaan plot
seling een breede golf water gelijk een
waterval neerstortte, zoodat degenen
die op de voorste rijen van die tribune
gezeten waren, inderhhast een heenko
men moesten zoeken. Het bleek, dat in
het zeil waarmede de tribune was afge
dekt, een groot gat was gekomen, waar
door het regenwater, dat in een kuil van
het zeil zich had verzameld, een niet
bedoelden uitweg vond, De waterval die
zich over een breedte van een paar me
ter uitstrekte, hield ettelijke seconden
aan en bezorgde een aantal bezoekers
een koude douche. De stemming was
evenwel bij allen van dien aard, dat men
het geval uitsluitend van den vroolijken
kanjj opnam.
In de omgeving van het
paleis.
In hel laatste gedeelte van de route,
in de Parkstraat en de Oranjestraat, wa
ren er geen tribunes meer waar de stoet
zou passeeren, doch achter de afzettin
gen en vooral achter vitrines en ven-
sters,wachtten ook hier duizenden. Hier,
aan het einde van de route, had het pu
bliek nog langer moeten staan wachten
dan elders, doch dit had geen invloed op
de stemming, want hoe later het werd,
des te hooger steeg de spanning. De be
hoefte tot juichen Uitte zich telkens als
hei verschijnen van een agent van de
motorpolitie of een auto met officieren
hoop gaf, dat het langverwachte moment
zou zijn aangebroken. Het was bijna
twee uur, toen de kop van den stoet van
de Parkstraat de Oranjestraat indraaide,
en het paleis Noordeinde in zicht kwam.
Terwijl in de Parkstraat nog een en
thousiast gejuich weerklonk ter eere van
het bruidspaar en- H.M. de Koningin,
kondigde het geschetter van de trompet
ten der gele rijders aan, dat het eindë
van de route was bereikt, vóór het ko
ninklijk pa'èis aan het Noordeinde.
Achter het bruidspaar; H.M. de Koningin en Prinses Armgard, Links van H.M.: prins Ashwin, de vorstin van Lippe, en de vorst van Waldeck Pyrmont. Rechts van prinses Armgard: hertog Adolf
Friedrich van Mecklenburg en de groothertogin Douairière van Oldenburg.
