HOEST Siroop l amel AKKERTJES CACHETS) Mètxoc. maarXöC'—s KRONIEK van den DAG. TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE M1DDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRIJDAG 18 DECEMBER 1936. No. 299. NAAR NIEUW-GUINEA? 3). - BIüMEffim De grondwet van Stalin. Het congres der Sovjets heeft dezer dagen de nieuwe grondwet van de Sov jet-Unie, welke zooals men weet, is aangekondigd, als een belangrijke stap naar de „democratiseering" van 't bols jewistisch régime-, goedgekeurd. Wie haar tekst leest, kan tot de conclusie komen, dat ze inderdaad een ware om wenteling beteekent. Onze Russische medewerker, dr. Boris Raptschinsky. is echter van meening, dat ze in werke lijkheid de dictatuur nauwelijks zal ver zachten. De grondwet waarborgt den Sovjet-staatsburgers vrijheid van woord, vrijheid van drukpers, vrijhe:d van ver gaderingen, vrijheid van straatoptochten en demonstraties. De wet voegt er neg aan toe, dat deze vrijheden gesteund worden door het verschaffen aan de or ganisaties der arbeidenden van de noo- dige middelen: papier, drukkerijen enz. Dat alles ziet er heel móói uit, maar Sta lin heeft nadrukkelijk verklaard, dat de dictatuur van het proletariaat, uitgeoe fend door de communistische partij, ge handhaafd wordt. Het is deze partij en haar organen, die bepalen, welke orga nisaties toelaatbaar zijn, waarbij het principe vooropstaat, dat elke groep, wier streven in strijd met de bestaande sociale en politieke instellingen is, als staatsgevaarlijk beschouwd wordt en als zoodanig behandeld zal worden, en ieder een weet, wat dit in de Sovjet-Unie be teekent. Verschillende leiders hebben dit op het congres nog nader toegelicht en onderstreept. Al die vrijheden gelden dus uitsluitend voor de organisaties, die in overeenstemming met de wenschen en wenken van de regeerders handelen en hun wil uitvoeren. Typisch is artikel 126 van de nieuwe grondwet. Dit artikel bepaalt, dat de staatsburgers het recht hebben allerlei vereenigingen (geen politieke bonden natuurlijk) op te richten: vakvereenigin- gen, sportorganisaties, coöperaties, we tenschappelijke organisaties enz.) Ver der staat er letterlijk 't volgende: „De meest actieve en bewuste burgers uit de arbeidersklasse en uit andere groepen van arbeidenden sluiten zich aan bij de Communistische partij der bolsjewiki, die de avantgarde van de arbeidenden is in hun strijd voor de consolidatie en de ontwikkeling van het socialistische régi me en de leidende kern vormt van alle organisaties der arbeidenden, zoowel maatschappelijke als staatsorganisa- torisch". Het eigenaardige van dit artikel ligt hierin, dat deze erkenning van de lei dende rol van de Communistische partij op een tijdstip is gekomen, waarop die partij een volkomen gedaanteverande ring ondergaat en ophoudt datgene te zijn, wat zij vroeger is geweest. Onder Lenin en een tijdlang na zijn dood was de Communistische partij zoo iets als de nieuwe aristocratie, wier leden aan een strenge discipline onderworpen waren, maar die zich zelf bestuurde en de man nen leverde voor alle belangrijke staats betrekkingen. Daar de partij boiven de staatsorganen stond en de regeering de bevelen van de partijleiding uitvoeren motet, konden de leden van de nieuwe regeerende klasse (d.w.z. de leden van de Communistische partij) door de be sluiten op hun congressen invloed uitoe fenen op den gang van de staatszaken Zoo was de toestand, althans in theorie (want in de practijk heeft Stalin reeds jaren geleden een einde gemaakt aan de verhoudingen van den eersten tijd na de revolutie). Nu is de toestand volkomen anders geworden. Van een politieke aris tocratie zijn de leden der Communisti sche partij gedegradeerd tot een soort ambtenarenstand, ieder hunner is ge houden de voorschriften van den leider (Stalin) onvoorwaardelijk uit te voeren. De partijleiding, die vroeger de hoogste instelling in den lande is geweest en veel meer macht bezat dan de raad der volks commissarissen (de nominale regeering), is geheel aan den wil van den dictator ondergeschikt gesteld. Dat is de werke lijke toestand. De „leidende rol" van de 0. 0. 0. 0. 0. 0. 0. 0. 0. 0. Ongeregelde opstellen over ongewone onderwerpen, opvallende ontdekkingen of opmerkenswaardige onderzoekingen. Draait men het productiestelsel om, dan maakt men de voeding van eigen volk afhankelijk van den buitenland- schen handel, dan speelt men op de wis selvallige kaart der wereldmarkt, het geen tot een ramp kan leiden, en vaak geleid heeft. Dus autarkie?, zal men vragen. Inder daad, een beperkte autarkie. Ik stel mij voor den kolonist slechts een sober, ar beidzaam leven voor. Aanvankelijk zul len de boerenbedrijfjes veel overeen komst hebben met die in Twente van 70 of 80 jaar geleden, waar de boer met vrouw, zoons en dochters op een boer derij zat en daar vrijwel alles zelf aan plantte en maakte. Slechts uit de op brengst van de wol der schapen, van wat verkocht vee of huiden schafte men zich het noodige van buiten aan. In dien tijd communisten, die de nieuwe grondwet erkent, komt neer op het leiden in over eenstemming met de bevelen van den Leider. De partij heeft geen werkelijke macht meer, deze bevindt zich nu uit sluitend in de handen van Stalin. In de grondwet staat ook nog te lezen, dat de arbeidenden, d.w.z. het voilk, de bron van de macht vormen. Dit is na tuurlijk slechts een fictie, zooals er in elke grondwet te vinden zijn. Waarom heeft Stalin echter deze fictie in de grondwet opgenomen? De zaak is deze. Nu de partij haar vroegere positie ver loren heeft, begonnen sommigen harer leden roerig te worden, hetgeen voor den dictator veel moeilijkheden mee bracht. Hij zou de partij kunnen ontbin den, maar dan was hij zonder uitvoer ders gebleven. Hij trachtte den toestand te redden door telkens nieuwe „zuive ringen" te houden, door de controle op de leden der partij nog meer op te voe ren, doch de resultaten waren gering. Toen besloot Stalin, zooals hij zich op het congres uitdrukte, een „zweep" voor de communistische uitvoerders van zijn wil te vinden. Die zweep zou het volk moeten zijn. Naast de controle door de hooge instanties komt nu een, veel zwak kere en met geringe rechten bekleede, controle van de volksmassa. De volks massa moet den dictator in staat stellen de ontevredenen en ongehoorzamen on der de communisten te treffen. Het volk zelf moet de dictatuur schragen. Door de invoering van een volksverte genwolordiging, gekozen door 't geheele volk, heeft Stalin een machtig wapen verkregen tegen eventueele oppositie stroomingen in de regeerende partij. Die verkiezingen zelf zullen, als in alle dic tatoriaal geregeerde landen, het karak ter van een plebisciet dragen, waardoor de positie van den dictator aanzienlijk versterkt zal worden. De tegenwoordige bron van zijn macht is de beheersching van de bolsjewistische partij (Stalin is secretaris-generaal der partij). De nieu we grondwet zal hem de positie verlee nen van iemand, die van het geheele land een mandaat krijgt. Hij zal dus veel sterker staan en de ontevreden bolsje wieken hardhandiger kunnen aanpakken, waarbij hij zich steeds op den wil van het geheele volk zal kunnen beroepen. Ontsteking van een „vreugdevuur" op het Julianamomiment, Op 20 Sept. 1910 werd door wijlen Prins Hendrik op het Juliana van Stol bergplein te Den Haag het „Julianamo- nument" onthuld, dat uiting zou geven aan de dankbaarheid voor het geluk, dat het Nederlandsche volk geschonken werd op 30 April 1909, toen de Prinses geboren werd. In verband met het feit, dat dit monu ment het eenige is, gewijd aan Prinses Juliana, zal op den dag der aanteeke- ning des namiddags omstreeks 4 uur een vreugdevuur bij dit monument wor den ontstoken, als symbool van de blijd schap van het Nederlandsche volk over het a.s. huwelijk der kroonprinses. Dit vreugdevuur zal worden ontsto ken door Prins Bernhard, in bijzijn van Prinses Juliana. Het vuur zal blijven branden tot aan het einde van den dag der huwelijks voltrekking. Aanbieding van de sabel aan Prins Bernhard. Gistermiddag heeft de commandant van het veldleger, luit.-generaal jhr. W. Röell, aan Prins Bernhard ten paleize Noordeinde de sabel overhandigd, die Z. D. H. ter gelegenheid van zijn benoe ming tot kapitein (ritmeester) a la suite bij de kon. landmacht door het veldle ger is geschonken. Generaal Röell was bij deze aanbie ding vergezeld door ranggenooten van den Prins uit de verschillende onder deden van het veldleger en wel door kapitein Tibo van de infanterie (briga de grenadiers en jagers), ritmeester La- tour van de cavalerie (3e half regiment huzaren), kapitein De Ruyter van Ste- maakten de boeren met vrouw en kin deren daar hun eigen kleederen. Wol en linnen produceerde men zelf. Deze huis nijverheid was feitelijk het begin van de tegenwoordige textielindustrie. Zoo zie ik in den beginne ook de boerenbedrijf jes in het nieuwe kolonisatieland. Niet meer dan een bescheiden, doch onaf hankelijk bestaan. Worden de neder zettingen grooter, ontstaan er industrie- en en wordt de handel omvangrijker, dan zal de welvaart vermoedelijk toenemen. Zoo beziet men de zaak dus van den kant der pro-kolonisten. Daar komen dan nog andere dingen bij. De prestige-quaestie waarop we hierboven ook reeds wezen is niet heelemaal onzin. Weliswaar zijn er ook wel ,andere, veel ernstiger redenen, die het prestige van het blanke ras in den Oost aan het wankelen brengen of, on dermijnen (ik noem bv. voor de vuist weg: de wereldoorlog, de film, de jene ver, het ontstellende gebrek aan ware beschaving bij menigen hooger geplaat sten blanke tegenover maatschappelijk lager geplaatste bruine broeders) maar toch: dat bv. op Java Europeanen ge woon „als boerenarbeiders" op voet v.an veninck van de artillerie (2e régiment veldartillerie) en kapitein Spanjaard Speekman van de inspectie der genie. De Koningin inspecteert de proefver- lichting van het Koninklijk paleis. Het wordt des avonds in de straten van de Haagsche binnenstad steeds druk ker. Wie overdag geen tijd heeft, gaat in deze laatste dagen voor den aanvang der feestelijkheden des avonds kijken, hoe ver men met de versiering gevorderd is, en wie daarbij een beetje geluk heeft, ziet hier of daar de illuminatie van een der groote gebouwen of zelfs de feest verlichting van een geheele straat proef- j branden. Op die manier krijgt men al- vast een voorproefje van wat aanstonds te wachten staat. Gisteravond omstreeks half negen con centreerde de belangstelling van het pu bliek zich in de nabijheid van het Noord einde tegenoVer het koninklijk paleis, want snel had het gerucht de ronde ge daan, dat de feestverlichting daar zou proefbranden. Inderdaad glansden kort voor negen uur de electrische kaarsen in de als versiering aangebrachte denne- boomen op en zette het licht der illumi natie het versierde paleis in een feeste- lijken gloed. Ook de kerstklokken die aan de bogen der zuilengalerij ter linker en rechterzijde van het paleis zijn aange bracht, straalden in het licht en een ge mompel van bewondering ging door de menigte. Desondanks was het weinig wachten den ontgaan, dat uit de zijdeur van den linkervleugel van het paleis twee in bont mantels gehulde dames naar buiten wa ren gekomen en in een harer herkende men onmiddellijk de Koningin, die met een hartelijk gejuich werd begroet. Van achter een der zuilen van de galerij nam H.M. de verlichting in oogenschouw. Bo ven den hoofdingang hingen eenige werk lieden een lichtbak op met de woorden: „Leve het bruidspaar", en nadat de Ko ningin daar even naar gekeken had, gaf zij den heer Scheeres, die belast is met den aanleg der illuminatie, eenige aan wijzingen, waarop de heer Scheeres de werklieden enkele veranderingen liet aanbrengen. Na ongeveer vijf minuten keerde H.M. in gezelschap van haar hof dame in het paleis terug en werd de ver lichting gedoofd. EEN ONGEVRAAGD ONTSLAG. Politie-affaire te Schiedam De hoofdinspecteur paste zich niet voldoende aan bij het re gime van den nieuwen commis saris. (Van onzen 0-Cor respondent) In Schiedam is den hoofdinspecteur van politie D. ongevraagd ontslag ver leend uit zijn betrekking. De heer D. was reeds tevoren met ziekteverlof ge gaan, Dat ontslag is erop gevolgd; het gaat in op den dag, dat deze beslissing van een burgemeester onherroepelijk zal zijn geworden. Het spreekt welhaast vanzelf, dat dit bericht te Schiedam groote beroering heeft gewekt, doch ook elders in den lande heeft het de aan dacht getrokken. Met eenige ongerust heid vraagt men zich af, of hier weder om van een soortgelijke politie-affaire sprake is, zooals onlangs te Assen in de openbaarheid is getreden. Daarom zijn we eens op onderzoek in Schiedam uit gegaan. Van een politie-schandaal, zooals ve len dat wellicht hier vermoed hadden, is evenwel geen sprake. De hoofdin specteur heeft zich niet aan strafbare handelingen schuldig gemaakt, althans er is, voorzoover onze inlichtingen rei ken, geen strafvervolging tegen hem in gesteld. Het ontslag is hem verleend wegens ongeschiktheid voor den politie dienst en het heeft te Schiedam bij ve len ontsteltenis, zoo niet verontwaardi ging gewekt. De Schiedamsche politie heeft reeds eerder op weinig prettige wijze van zich "doen spreken, toen de vorige commis saris, de heer F. Ellenberger, door den agent H., die wegens zijn gedragingen in den politiedienst kort tevoren van gelijkheid met de inlanders zouden gaan werken, lijkt iheoretisch-idealistisch misschien wel heel prachtig, maar zou practisch niettemin een heel grove fout zijn. Men heeft nu eenmaal rekening te houden met het verschil :n geestesge steldheid tusschen inlander en Europe aan, en met nog meer feitelijke factoren. De voorstanders van blanke kolonisa tie in Nieuw-Gulnea hebben hier echter wel degelijk een oog voor: zij willen dit gebied namelijk geheel reservee ren voor de blanken. De inland- sche bevolking d'e er is, is zeer schaarsch, en, naar luid der berichten, uitstervende. Voorzoover zij er is, be hoeft zij op geenerlei wijze „uitgeroeid" of hoe dan ook onrechtvaardig of on- menschelijk behandeld te woraen, inte gendeel: zij zal er zeker eer beter dan slechter aan toe zijn. De voorstanders der kolonisatie-idee zoeken echter van dit land te maken niet een gebied waar men heen gaat om door hard werken veel geld of een goed pensioen te verdienen, teneinde daarna in Nederland op de lauweren te komen rusten, maar een echt emigratie-gebied waar men zich een tweede, n.i e u w e v a d e r 1 an d schept. hoofdagent tot gewoon agent was ge degradeerd, op zijn bureau werd dood geschoten. De hoofdinspecteur nam daarna tijdelijk het commissariaat waar; hij werd o.m. voorgedragen voor een benoeming tot commissaris, doch er Werd als zoodanig benoemd een inspec teur van den vreemdelingendienst der Amsterdamsche politie, de heer H. P. Clasie. De verhoudingen bij de politie in de ze stad San de Nieuwe Maas onder de rook van Rotterdam, die in de laatste uitgegroeid was tot een gemeente van ongeveer 60.000 inwoners, hadden met dezen groei geen gelijken tred gehou den. Er heerschte een zekere gemoede lijkheid en de discipline was er niet zoo stram als in de tegenwoordige om standigheden wel gewenscht was. De nieuwe commissaris, gekomen uit een groot politiekorps, dat bovendien aan vele andere in den lande ten voorbeeld gesteld kan worden, zou daarin eens verandering brengen. Bij dezen arbeid, die aan de Schie damsche politie haar gevoel voor eigen waarde heeft teruggegeven en dus in vele opzichten een heilzame uitwerking heeft gehad, kwam dé commissaris in botsing met den hoofdinspecteur, die van een geheel andere geaardheid is. De heer D. is een gemoedelijke Lim burger, die op goeden voet stond met de bevolking en met zachte hand veei wist te bereiken. Zijn ongeluk is ge weest, dat hij zich niet voldoende aan de 'gewijzigde omstandigheden heeft aangepast. De commissaris heeft hem successievelijk allerlei functies in den politiedienst ontnomen en tenslotte is hij ontslagen. Veel ophef heeft ongeveer een maand geleden gemaakt een bericht in een Amsterdamsch blad, volgens hetwelk de hoofdinspecteur zich zou schuldig ge maakt hebben aan een ontoelaatbaren handel in vuurwapenen. Dit bericht vormde de inleiding tot het drama, dat met zijn ontslag een ontknoping heeft gevonden. Het Vas in sensationeelen vorm gegoten, zoodat velen in Schiedam en daarbuiten reeds dachten aan verbo den wapenleveranties aan rechtsche of linksche extremisten, aan een der par tijen in Spanje of wat al niet. Inmid dels is de ware toedracht van deze zaak bekend geworden. Bij de politie werden vaak wapens ingeleverd door personen, die geen machtiging ingevolge de vuurwapen wet bezaten en dientengevolge het wa pen niet langer in bezit konden houden. De vorige hoofdcommissaris heeft eens onder dezen voorraad opruiming geho- den en daarbij heeft de hoofdinspecteur een buks gekregen, welke hij later ver kocht heeft aan iemand, die een buks kon gebruiken en daarvoor machtiging had. Later kreeg hij eens een revolver, dat hij in zijn bezit heeft gehouden. Ver der heeft hij een in depót gegeven re volver, welke de eigenaar, die een goe de kennis van hem was, hem verzocht had te verkoopen, met verzoek de op brengst boven een zeker bedrag in de spaarpot van zijn kinderen te doen, ook werkelijk met een winstje verkocht aan iemand, die wel een machtiging had. Een agent heeft hij een deel van deze winst geschonken. Dit waren alle geen ernstige misdrij ven. Het was bovendien gebeurd onder den vorigen commissaris en gedeeltelijk hnet diens medeweten, maar het paste niet in het systeem van den tegenwoor digen functionaris. Men kan het wellicht het beste zien als uitingen van de ge moedelijkheid, die vroeger in het Schie damsche politiekorps heerschte. Bij deze gemoedelijke houding is de hoofd inspecteur ook na het optreden van den nieuwen commissaris gebleven. Niet al leen voor zijn ondergeschikten, die hem meerendeels op de handen droegen, bleef hij de humane en inschikkelijke chef, ook tegenover de bevolking, waar men hem in breede lagen groote achting toedroeg, trad hij na de gewijzigde om standigheden op dezelfde wijze op. De nieuwe commissaris voerde een Ons dunkt, deze idee is buitengewoon aantrekkelijk: emigratie, maar dan niet naar den vreemde, doch binnen het eigen Rijk! Als niet te verwaarloozen goede zijde van dit denkbeeld wordt van dien kant dan ook nog aangevoerd, dat wij' aldus met Australië op den achtergrond een blank bolwerk tegen de voortgaande dreiging van Japan zouden kunnen vor men, Ook dit is gansch niet onbelangrijk te achten. Als gezegd: dit denkbeeld is der zeer ernstige overweging bepaald w,aard. En niet een al te koel-theoretische overwe ging, maar een bestudeering met een g idealisme en een groote dosis durf op den achtergrond. Waarlijk, er zit nog wel oud zeevaardersbloed of kolonis- tenbloed in den Nederlander. Zooals w ij tenslotte Nieuw-York stichtten, zullen wiji ,als 't mogelijk is ook een nieuwe blanke staat op Nieuw Gui nea kunnen stichten. In het vorenstaande heb ik uiteen gezet hoe iemand, die den "Oost-Indi- schen archipel door enkele jaren eigener aanschouwing kent, doch zich uit dien "AKKERTJES" dragen het AKKER-merk in ruitvorm. Dan weet Ge wat Ge inneemt, want een geneesmiddel is een zaak van vertrouwen. Let p! Op den inhoud komt het aan. Deze waarborgt U een snelle hulp bij hoofdpijn, onbehaaglijkheid, griep, enz. Weiger daarom nabootsingen, die er misschien uiterlijk op lijken, maar waar van de inhoud niet te vergelijken is met het zéér bijzondere poede dat is sa mengesteld door Apotheker Dumont, waarmede "AKKERTJES" gevuld zijn. Nederlandse!) Product - Recept van Apotheker Dumont Koker met 12 stuks 52 ct. Zakdoosje, 3 stuks 20 ct. (Ingez. Med streng regime in, zoowel wat den inter nen politiedienst betreft als ook ten op zichte van de opsporing en de vervol-' ging van misdrijven en overtredingen in zijn gemeente. De hoofdinspecteur ging evenwel zijn ouden gang, hetgeen op den duur tot botsingen aanleiding moest geven. In Schiedam heersebt echter vrij algemeen de overtuiging, dat het hem gegeven ontslag een straf vormt, die niet in verhouding staat tot het bedre- vene. Men acht het bevreemdend, dat iemand, die 27 jaren lang een goed poli tieman is geweest met naar wij van betrouwbare zijde vernamen een voor den politiedienst totaal ong'eschikt absoluut 'blanco strafregister, plotseling zou blijken. Op onderscheidene manieren heeft de commissaris eerst den hoofdinspecteur achteruit gezet. Allerlei onaangename voorvallen hebben- op den duur zijn ze nuwgestel geschokt, zoodat hij met ziek teverlof werd gezonden. Daarop heeft men getracht, hem te bewegen, zelf eer vol ontslag te vragen, doch dit heeft hij geweigerd. Doordat het ontslag is gege ven, staat thans voor hem den weg open naar het ambtenarengerecht, waar deze zaak dan ook is aanhangig gemaakt. Naar verluidt, staan verschillende voor aanstaande personen in het gemeente bestuur aan zijn kant. In Schiedam schijnt dan ook het laatste woord over deze affaire, die de gemoederen zoozeer bezig houdt, nog niet gesproken. Bij Kon. besluit is de heer Thomas S. Hom erkend en toegelaten als consul van de Vereenigde Staten van Amerika te Rotterdam, voor de provinciën Zuid- Holland, Zeeland, Noord-Brabant en Limburg. Bij Kon. besluit zijn benoemd, in gaande 1 Januari 1937, tot commies bij den P.T. en T.-dienst de heeren N. Smit en J. A. Snoodijk, thans adjunci-comrnies bij den P., T. en T.-dienst yfyocl/i&rn&ns neme men Siroop Famel, het door artsen aanbevo len geneesmiddel, dat het slijm losmaakt, de hoest kalmeert en de luchtwegen m V ra aai hei oordeel van Uw dokier I Bij Apothekers en Drogisten groote flacon kleine flacon f 1.1 5 i (Ingez. Med.) hoofde nog in de vers e verte n et des kundig acht; die verder v,an oordeel is, dat het Nederlandsche volk nog tot on vermoede opofferingen èn krachtsin spanning in staat, en 'en deele daartoe zeker ook here d is; en tenslotte die meent onbevooroordeeld kennis geno men te hebben van enkele publi caties op dit punt er moet ,al een hal ve bibliotheek over volgeschreven- zijn de quaestie der blanke kölon satie op Nieuw Guinea ziet. Ik heb dat inzicht echter willen toet sen aan het oordeel van iemand, die den Oost door-en-door kent, die den Oost liefheeft als weinige andere Nederlan ders en die juist op dit terrein, nl.: so ciaal-hygiënisch, zijn sporen verdiend heeft. Daarom heb ik den Nederland- schen hygiënist H. F. Tillema gevraagd zijn oordeel over de mogelijkheden van blanke kolonisatie op Nièuw-Guinea voor onze lezers neer te schrijven. Zijn publicatie hieromtrent vangt in volgende nr. van ons blad te dezer plaatse aan. §§§- (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1936 | | pagina 5