DE GOUDEN RAT HONIG's VERPAKTE VERMICELLI - Bijzonder goed van kwaliteit. AKKERTJES CACHETS) cachet Is'n sipK "CLk&eri eadbet/ KRONIEK van den DAG. ZEELAND. TWEEDE BUD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN DINSDAG 8 DECEMBER 1936. No. 290. MIDDELBURG. Engeland spreekt duidelijke taal. Wij gelooven.niet, dat Hitier achteraf bijster tevreden zal zijn over de presta ties, waarmee hij in Maart van dit jaar de wereld verraste. Men zal zich her inneren dat het er twee waren: de re- militarisatie van het Rijnland en de op zegging van het verdrag van Locarno, Deze twee dingen zaten feitelijk niet on afscheidelijk aan elkaar verbonden. Hit- Ier had het eene kunnen doen en het andere nalaten. Wij hebben destijds, bij alle waardeering voor de remilitarisatie van het Rijnland, de opzegging van Lo carno onverstandig genoemd. Zulks o.a. omdat het pact verscheidene jaren na den schandelijken vrede van Versailles tot stand kwam onder de volle vrijwil lige medewerking der Duitschers en geen voor Duitschland onwaardige bepalingen bevatte. Wat Hitier precies-met de op- zegging voor had, is nooit heelemaal dui- detijk geworden. Vermoedelijk had hel FranschRussisch bondgenootschap hem zoo vernielzuchtig gestemd, dat hij t eenvoudig niet kon laten, om ook Lo carno kapot te maken. De pogingen tot dusver ondernomen, om in de plaats er van een nieuw ver drag te sluiten Hitier bood dat, eigen lijk zonderling genoeg, onmiddellijk aan zijn op niets uitgeloopen. Engeland heeft zich naar den schijn daarvoor veel moeite getroost. Naar den schijn: de En- gelsche regeering wist a priori, dat haar voorstellen te Berlijn geen gewillig oor zouden vinden. Immers ze hielden veel meer in dan een ontwerp, dat zich be paalde tot de grenzen in West-Europa. Parallel met een pact voor het Westen, zou er ook een voor het Oosten gesloten moeten worden aldus redeneerde men te Londen (evenals te Parijs) nade- maal de vrede als een en ondeelbaar moet worden beschouwd. Dat is nu ech ter precies, wat Duitschland niet wil. De grenzen in Oost- en Midden-Europa kan 't onmogelijk als definitief beschouwen. De verminkingen, welke 't Duitsche rijk hier zijn toegebracht (Dantziger corridor etc.) sluiten een Oostelijk pact naar het voorbeeld van Locarno uit. Trouwens onderhandelingen over 'n westelijk pact alleen zouden waarschijnlijk evenmin veel resultaat opgeleverd hebben. De FranschRussische samenwerking zil Berlijn nog steeds even dwars als in Maart. De Engelsche regeering heeft nu met al haar mislukte pogingen, „bewezen" voor het Engelsche volk zelf in de eer ste plaats dat er met de Duitschers geen land meer te bezeilen valt. Berlijn wil niet, is de stereotiepe indruk, welke ze de laatste maanden wekte. Blijkbaar had ze dien indruk noodig om een nieu we buitenlandsche politiek te kunnen voeren; een politiek, welke de dingen bij den naam noemt. Wat aan het begin de zes jaars ondenkbaar zou zijn geweest, geschiedt op het oogenblik. De Engel sche minister van buitenlandsche zaken heeft onomwonden en openlijk te ken nen gegeven, dat Engeland, Frankrijk en België (en ook Nederland), ongevraagd te hulp zal komen, wanneer deze landen onuitgelokt aangevallen mochten wor den. Eden sprak daarbij niet meer over verdragen of over den Volkenbond, doch stelde het geval heel concreet. Van een Volkenbondsprocedure zal in zoo'n ge val dus geen sprake zijn. Engeland maakt zelf uit, mocht de eventualiteit zich voordoen, ofvan eenon- uitgelokten aanval spra ke is. Voor de praktijk beteekent dit, dat Engeland automatisch mee in den oorlog zal gaan, indien Duitschland en Frankrijk weer eens slaags raken. Een aanval van Frankrijk toch is vrijwel on denkbaar, althans zoolang de politieke toestand blijft, wat hij nu is. Na den wereldoorlog heeft men her haaldelijk hooren verkondigen, dal Duitschland zich wel tweemaal bedacht zou hebben ,als het in 1914 had geweten, dat ook Engeland mee zou gaan doen Duitschland weet dan nu, wat het in 1914 niet wist. De verklaringen van Eden laten niet den minsten twijfel over. Men 93). naar het Engelach van PAUL TRENT, „Antwoord hen beval Carruthers en telefoneerde naar de machinekamer: „Met volle kracht vooruit". Eenige oogenblikken daarna ontsnap te den luitenant nogmaals een uitroep. „Kijk, recht vooruit. Er zit een schip aan den grond" riep hij opgewonden. Carruthers nam den kijker en het bleek hem spoedig, dat het de Emerald was, die onbewegelijk lag. Zij bewoog in het geheel niet, zooals zij g'edaan zou hebben als alleen maar de machines niet meer werkten en hij begreep dat zij aan den grond moest zitten. Na de kaart geraad pleegd te hebben en eenige berekenin gen gemaakt te hebben, kwam hij tot de conclusie, dat zij op de Ecrehous-rotsen geloopen moest zijn. Tevergeefs trach- te hij iedere gedachte aan Peggy uit zijn geest te bannen, maar zijn bezorgdheid over haar veiligheid werd steeds groo- ter. De Shrike naderde het jacht zoo dicht mogelijk en toen volgde na een:g'en tijd van groote spanning het overgooien Dr. S. S. Smeding alhier is toege treden tot het bestuur van de afdeeling Middelburg van het Comité Nationale Veiligheid. Oost-Indische Kleurenblindheid en een Oproertje in 1787. De heer Chr. Hondius te Middelburg schrijft ons: In verband met hetgeen ir. L. Jonker Czn. schreef over kleurenblindheid voor oranje is het volgende wel interessant. De heer Jonker vroeg mij eens, of ik wel zeker wist, dat de kleuren van het koord, gehecht aan een door mij indertijd aangehaald handvest van Prins Willem I o r a n j e wit en blauw en niet Rood Wit Blauw waren. Ik raadpleegde toen 't werkje van Kesteloo over Arne- muiden en vond daar tot mijn groote te leurstelling, dat dit zegel hing aan rood- wit-blauw koord. Had ik me dan zoo vergist? Ik toog daarom naar Arnemui- den en liet mij het bewuste stuk toonen. En wat bleek nu? Dat ik volkomen ge lijk had: de kleuren van het koord, dat tusschen het opgewonden perkament lag, was nog van het zuiverst oranje; het gedeelte dat buiten het opgevouwen gedeelte van het stuk hing, was eenigs- zins verbleekt, maar vertoonde in geen geval een roode kleur. Dus Kesteloo heeft zich vergist of misschien het hand schrift niet eens gezien! Nog een bewijs: In 1787 heeft ook te Middelburg een oproer plaats gevon den: de aanleiding daartoe was, dat alhier een Dordrechtsch jacht was binnengekomen, dat niet voorzien was van een „prinsenvlag". Door de van de werf komende scheepstimmerlieden werd dit bemerkt en de schipper ge dwongen de roode staten vlag te ver vangen door een prinsenvlag. Aangezien dit niet spoedig genoeg gebeurde werd de eigenaar gedwongen onze stad te ver laten. Wat zou het een buitengewone hul de aan ons Oranjehuis zijn, indien bij gelegenheid van het a.s. prinselijk hu welijk velen in onze stad de R.W.B.- vlaggen door O.W.B. werden vervangen. DE REMMEN- EN LICHTWEEK. De Vereeniging voor Veilig Verkeer voor Middelburg en omstreken heeft reeds op den eersten dag van haar Rem men- en Lichtweek de bewijzen, hoe hoog noodig een controle is. Gisterenmorgen was zij vooral gericht op de auto's; met verbazing moet wor den geconstateerd, hoe nog altijd tal- looze autobezitttters of autorijders maar rijden met lang niet aan alle eischen vol doende wagens. Daar is het ontbreken van stoplichten, daar zijn scheefhangen de of geheel onleesbaar geworden num mer- en letterborden, minder goed wer ken de remmen, en minder juiste stuur inrichting. Op vier plaatsen werd gedurende an derhalf uur gecontroleerd en het resul taat was, dat vele personen een brief je ingevuld kregen met aanmerkingen en met de beleefde overweging de ge breken te verbeteren en dan op een aangegeven dag en uur mede aan het politiebureau te komen om te toonen dat alles in orde is. Des middags werden gedurende een heeft er te Berlijn zoo goed als niet op gereageerd. Dat is begrijpelijk, Hitier moet er het bankroet in zien van zijn politiek van toenadering tot Engeland. Hij heeft heel veel gedaan, om de Engel- schen op zijn hand te krijgen. Prestaties als de vernietiging van het pact van Lo carno doorbraken deze politiek echter. Zoo radicaal, dat het resultaat volkomen nihil is gebleken. uur de rijwielen aan controle onderwor pen. Speciaal was dit het geval op den Dam, waar een vernuftig toestel ver vaardigd op de ambachtsschool, was op gesteld, w'aarmede goed kon worden nagegaan of een lamp goed stond, of een reflector niet meer dan 60 cm van den grond en in goeden stand was ge steld, terwijl verder ook gelet werd op het behoorlijk remmen en of de geluids signalen aan de wettelijke eischen vol deden. Talrijk waren de biljetten, die ook voor rijwielen met gebreken werden uit gereikt in de eerste plaats betroffen zij de reflectoren. De namen van hen, die gebreken aan auto's of rijwielen heb ben worden genoteerd om te kunnen nagaan of zij terug komen en anders om hen later nog eens aan den tand te kun nen voelen. Is het dan niet in orde, dan zal men er wel niet met een vriendelijke waarschuwing afkomen. De Vereeniging vestigde ook nog eens de aandacht er op dat met een rijwiel waarvan stuur en rem niet prima in or de zijn, een weg berijden gelijk staat met het in zee gaan met een lekke boot. Het blijft altijd een verkeerde re kening, op de veiligheid of ten koste van de gezondheid te willen bezuinigen. Een rijwiel moet evenals een auto be schikken over een goede stuurinrich ting, een krachtig werkende hand- of terugtraprem; een goed functionnee- rende bel en verder aan de eischen van de voorschriften voldoen terzake een wit (niet vuil) spatbord, een goed ge stelde reflector en een goed gestelde lantaarn, dus een die het licht op den weg en niet in de oogen van tegenlig gers doet schijnen. Ofschoon het hebben van een rood achterlicht eerst in 1938 verplichtend is, is het nu reeds zeer aan te bevelen. Stemdistricten en stemlokalen. De nieuwe huisnummering en de on langs vastgestelde lijst van namen van straten maken het noodzakelijk over te gaan tot wijziging van de verordenning tot verdeeling van de gemeente in stern- districten voor de verkiezing van leden van den gemeenteraad. Van deze gelegenheid zouden B. en W. tevens gebruik willen maken om het aantal kiezers in district 6 (stemlokaal Heerengracht) momenteel 1152 beloo pend, te verminderen tot 910 en de 242 kiezers toe te voegen aan het district 10 (stemlokaal Schouwburg), hetwelk dan zijn kiezersaantal van 712 tot 954 zal zien stijgen. Genoemde kiezers zouden afkomstig zijn tot een getal van 107 uit de perceelen Molenwater 1 tot en met 99; tot een getal van 67 uit de percee len Noordpoortplein 1 tot en met 20; tot een getal van 39 uit de perceelen Noord- bolwerk 1 tot en met -37tot een getal van 29 uit den Branderijmolengang. Op grond van een en ander stellen B. en W, voor de verordeningen opnieuw vast te stellen, waarna zij zullen bevorderen, dat voor verkiezing van leden van de Tweede Kamer resp. Prov. Staten de gemeente bij beschikking van den Mi nister van Binnenlandsche zaken resp. van Ged. Staten in dezelfde stemdistric ten wordt verdeeld als voor verkiezing van leden van den Raad. HET BROKKENHUIS „DE NIEUWE HAVEN" GEOPEND. In een der lokalen in het schoolge bouw aan de Nieuwe Haven, waar het laatst het Schoolmuseum was gevestigd, had gisterenmiddag de in gebruikneming plaats van het Brokkenhuis, „De Nieuwe Haven". Behalve leden van het bestuur van den Armenraad en de dames-leden van „de Nieuwe Haven" waren aanwezig het volledig college van B. en W. en ver tegenwoordigers van verschillende dia conieën en armbesturen. De voorzitter van den Armenraad, mr, F. B. Evers, heette allen hartelijk welkom, speciaal genoemde genoodig- den. Een opening van een zaak gaat ge woonlijk met bloemen en feestelijkheden en naar spr. meent met een dronk ge paard, doch hier is geen sprake van feest omdat deze zaak er een is van een heel anderen aard. Hier wordt niet het ma ken van winst beoogd. Hier mag de rechterhand wel weten wat de linker hand doet daar het betreft goederen, die man zelf krijgt Spr, bracht dank aan het gemeente- stuur voor het afstaan der lokalen en aan een groot deel der burgerij voor zijn hulp bij het inrichten van de instelling. Spr. ging het ontstaan van het idee van Brokkenhuizen na nu reeds weer jaren geleden in Duitschland; in 1904 kwamen ze ook in Zwitserland, doch voornamelijk als werkverschaffingsgele genheid, terwijl de goederen aan iederen gegadigde tegen normale prijzen werden verkocht. De winst wordt daar tenslotte voor liefdadige doeleinden gebruikt. In Nederland kent men de Brokkenhuizen nog maar een jaar of vijftien. Hier heeft men in anderhalve maand reeds zooveel bijeen, dat men kan beginnen Het zijn lang niet allemaal afleggertjes, die geschonken zijn, integendeel bijna al les is goed bruikbaar. Men denkt de werkwijze als volgt. Zij, die een kaart van den Armenraad hebben ontvangen dat zij mogen koopen, komen na oproe ping naar de Nieuwe Haven en geven daar hun kaart af aan de secretaresse, die dan een bon geeft om aan den toon bank het gewenschte te gaan koopen, daarna gaat men naar de penningmees- teresse aan de andere zijde om te be talen. Op persoonlijke kaarten wordt aan- geteekend wat men heeft gekocht zulks om te voorkomen, dat de zelfde perso nen telkens om ze'fde artikelen komen. Spr, zeide, dat hij als voorzitter van den Armenraad zijn taak als geëindigd kan beschouwen, want die raad heeft een adviseerende taak, doch werkt niet practisch. De naam „de Nieuwe Haven" doelt niet alleen op de plaats waar het instituut gevestigd is, maar wijst ook er op, dat hier een nieuwe haven voor de hulpbehovenden is. Het is een groot ge- geluk, dat zoovele dames bereid zijn te helpen en dan denkt spr. in de eerste plaats van de dames Schlüter, Huizenga en Ermerins. Men heeft spr. gevraagd ook te blijven zorgen voor de instelling als voorzitter en dit is zeker vleiend voor hem. Hij kan nu moeilijk tegen zich zelf gaan spreken, maar hoopt, dat men alle samen veel voor hen, die komen zullen in de inrichting, zal kunnen doen. (Applaus). De burgemeester, de heer M', Fern hout, bracht dank voor de woorden van welkom tot het gemeentebestuur gericht Er is een tijd geweest tijdens den oor log', dat de gemeenten als distribuanten optraden, maar zij verlangen daar zeker niet naar terug en zijn dankbaar als zulke arbeid door het particulier initia tief wordt aangepakt. Het gemeentebe stuur vond het jammer slechts twee lo kalen ter beschikking te kunnen stellen. Spr. bracht hulde aan het groot aantal dames, dat zich voor dit werk wil span nen, maar het heeft hem en de wet houders bovendien getroffen, dat het bijna altijd weer dezelfde dames zijn, die zich voor werk als dit spannen. Zij kun nen zich in ieder geval van groote waar deering van het gemeentebestuur over tuigd houden. Tot den heer Evers zeide spr., dat 't niet alleen vleiend voor hem is, maar dat hij ook 'n plicht heeft te ver vullen, namelijk het scheepje ook in vei lige haven te brengen. Spr. hoopte, dat de instelling veel stadgenooten zal kun nen helpen, maar ook, dat hij niet al te langen tijd noodig zal blijken te zijn. Mr, Evers bracht dank voor deze woorden van den burgemeester. Hierna hebben de aanwezigen zich overtuigd van de vele kleeren, meube van den tros en het overbrengen van de passagiers van het jacht. Het schip danste zoo op de golven, dat het onmogelijk was om het touw atrak gespannen te houden, zoodat het reddingstoestel zoo nu en dan de golven raakte. De eerste die gered werd was een vrouw en hij ging aan dek, binnens monds vloekend, toen hij zag, dat het de Prinses was. „Waar is miss Fayrfield?" vroeg hij, op heeschen toon. „Ik weet het niet, Ik heb haar wel aan dek gezien, maar ze is met verschei dene anderen verdwenen". Hij kreunde smartelijk en moest een oogenblik steun zoeken aan de railing. Hij herstelde zich echter snel en beklom nogmaals de brug om de noodige aanwij zingen te geven, maar ieder oogenblik vestigde hij zijn kijker op de zee tus schen het jacht en het eiland, terwijl hij tevergeefs trachtte een drijvende figuur te ontdekken, welke Peggy zou kunnen zijn. De minuten schenen uren te duren en toen hoorde hij plotseling een kreet en de kwartiermeester, die op de brug stond, riep: „Zij geven seinen van een hut op het eiland, commandant." „Stel je onmiddellijk met hen in ver binding. Vraag de namen van de overle venden, die het eiland bereikt hebben", beval hij. Het was moeilijk om met het bloote oog de seinen te herkennen en hij richt te zijn kijker op den matroos, die op het dak van de hut stond te seinen. Niettegenstaande zijn zelfbeheersching, uitte hij een vreugdekreet, toen de eer ste letter geseind was „F" en zijn hart sprong op van vreug de, toen „R" en hij wanhoopte weer. Toen de naam Fraser overgeseind was werd de letter „F" nogmaals geseind en ditmaal schreeuwde hij het uit van vreugde, tot groote verbazing van den kwartiermeester. „A Y R".spelde men verder en hij kon zich nauwelijks meer beheerschen. Doch hij wachtte om de namen van de overige overlevenden te vernemen. De naam van den groothertog was er niet bij, dus haastte hij zich naar beneden en zocht de prinses op, die bij de railing stond en naar de zee tuurde. „Waar is de groothertog?" vroeg hij opgewonden. „Dat weet ik niet. Ik heb hem het laatst op dek gezien met de anderen. Ik weet niet of zij in zee gesprongen zijn, (Ingez. Med.) of over boord gespoeld, maar zij waren allemaal op eens verdwenen. Zou ik van uw hut gebruik mogen maken, captain Carrruthers? Zooals u ziet ben ik door en door nat En misschien mag ik ook wel een cognac-grocje hebben. Ik wil liever geen kou vatten. Ik zal aanstonds nog al mijn scherpzinnigheid noodig heb ben". Carruthers riep Stevens, die vlak bij stond en droeg hem op voor de dame te zorgen en haar van al het noodige te voorzien. Toen Desbrook en de dokter aan land gingen, benijdde hij hen hevig en de ver leiding was groot om met hen mee te gaan, maar hij begreep dat het zijn plicht was aan boord van de Shrike te blij ven, zoolang de storm duurde. Met het grootste ongeduld wachtte hij het oogen blik af, waarop hij het er op zou kun nen wagen om met de motorsloep naar het eiland over te steken. Sir Charles wenschte hem te verge zellen en samen zochten zij een verza meling jassen, oliejassen, pyama's enz., bij elkaar. Het was nog niet zoo gemak kelijk als zij gedacht hadden lïm de kus' te bereiken en een paar malen kreger zij zware zeeën overboord. Tenslotte kwamen zij echter aan land, waar De»- Iets goeds, wordt nagebootst. Voor de "AKKERTJES" is dat nu wei vleiend, maar voor U is dat gevaar lijk, let daarom goed op, dat Ge werkelijk "AKKERTJES" krijgt. Dan weet Ge, dat Ge het bijzondere poeder Inneemt, dat Uw pijn, koorts, griep en Uw onbehaaglijkheid verdrijft. Dit merk Is Uw waarborg van echtheid I Nederlandsch Product Recept van Apotheker Dumont Koker met 12 stuks 62 ct. Zakdoosje, 3 stuks 20 ct. (Ingez. Med.) len, huishoudelijke artikelen, glas- en aardewerk, emaille enz. die bijeen zijn ge bracht en dat alles zeer laag geprijsd is. Moge het alles komen in handen van hen, d:e het goed en nuttig zullen kun nen gebruiken, B. en W. stellen den Gemeenteraad voor ds. A. Landstra, op zijn verzoek en in verband met aanstaand vertrek uit de gemeente, eervol ontslag te verleenen als leeraar in het Hebreeuwsch aan het Gymnasium. Telefooncellen. Door het hoofd v^n 't telefoondistrict Vlissingen is namens Eet Staatsbedrijf der P. T. T. vergunning verzocht tot het plaatsen en geplaatst houden van een glazen telefooncel op het Stationsplein bij het brugwachtershuisje, den Lange- vielesingel bij het begin van den Koude- kerkschen weg, den Dam tegenover de Brakstraat en in de Zacharias Jansen- straat. B. en W. stellen voor de vergun ning te verleenen onder dezelfde voor waarden als voor de plaatsing van de ecl op de Markt zijn gesteld. Opheffing Secretariaat Brandweer. Zooals B. en W. reeds bij de aanbie ding van de gemeentebegrooting 1937 hebben gemeld, ligt het in de bedoeling de bijbetrekking van secretaris der brandweer op te heffen. Inmiddels heeft de tegenwoordige titularis J. W. H. L. van Karssen met ingang van 3 Februari 1937 eervol ontslag als zoodanig ver zocht. Mitsdien adviseeren B. en W. te besluiten met ingang van genoemden da tum de bijbetrekking van secretaris der brandweer op te heffen; de werkzaamhe den, verbonden aan het secretariaat voor zoover bestaande in het voeren en stel len van briefwisseling, stellen en opma ken van jaarverslagen enz. op te dragen aan de zorgen van den commandant der brandweer en de werkzaamheden, voor zoover van comptabelen aard, op te dra gen aan de betrokken afdeeling der ge meente-secretarie. Kerstgave aan werkloozen. De minister van sociale zaken deelde mede, dat weder een Kerstgave aan ge steunde werkloozen en aan kastrekkers, wanneer zij aan kasuitkeering c.a. min der zouden ontvangen dan aan steun plus Kerstgave zou worden toegekend, indien zij geen kasuitkeering ontvingen, kan worden verstrekt. Burg. en Weth. stellen voor daartoe te beslui ten en deelen mede, dat op basis van de in 1935 gedane uitkeeringen, de totaal uitgaven zullen zijn ongeveer 1150 voor gesteunden en 75 voor kastrek kers, totaal 1225, waarin het Rijk voor 79 of./ 967 zal bijdragen, terwijl de overige 21 d.i. 257 zuiver voor re kening der gemeente zullen komen. Geen verdeer rooiïng van boomen. B. en W. stellen voor afwijzend te be schikken op het verzoek van P. en J. Mesu te Nieuw- en St. Joosland om rooi ing van een aantal iepen staande bij den Westelijken Havendijk. Wel geven B. en W. toe, dat adressanten voor een deel van den bij hen in erfpacht zijnden ge meentegrond hinder hebben van die boomen, doch enkele jaren geleden zijn brook hen opwachtte. Zij begroetten el kaar met een hoofdknik en Ralph oor deelde het het beste om het nieuws maar dadelijk mee te deelen, zoodat Carruthers geheel voorbereid zou zijn, als hij Peggy ontmoette. Grafon is zooeven gestorven en de groothertog is verdronken", verkondig de hij kalm, „Dood" zei Robin werktuigelijk, ter wijl het bloed hem naar het hoofd steeg. „Ja, werkelijk dood", merkte Des brook droogjes op. „Hoor eens even, oude jongen, beheersch je een beetje. Ik begrijp je gevoelens volkomen. Maar zorg dat je Peggy op het oogenblik niet onder de oogen komt, je zou alles voor goed kunnen bederven. Laat ik haar je groeten overbrengen en haar voor je condoleeren en blijf in elk geval een paar dagen uit haar buurt. Ik vrees, dat ik je zal moeten vragen om het lijk van den groothertog aan boord te nemen. Het lijkt mij het beste, dat je zijn vrien den van het gebeurde in kennis stelt, je hebt immers hun adres. Dan kun je doorvaren naar Cherbourg, waar zij hem van je kunnen overnemen". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1936 | | pagina 5