DE GOUDEN RAT
HONIG's VERPAKTE VERMICELLI - Bijzonder goed van kwaliteit.
AKKERTJES CACHETS)
cachet Is'n
sipK "CLk&eri
eadbet/
KRONIEK van den DAG.
ZEELAND.
TWEEDE BUD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN DINSDAG 8 DECEMBER 1936.
No. 290.
MIDDELBURG.
Engeland spreekt duidelijke taal.
Wij gelooven.niet, dat Hitier achteraf
bijster tevreden zal zijn over de presta
ties, waarmee hij in Maart van dit jaar
de wereld verraste. Men zal zich her
inneren dat het er twee waren: de re-
militarisatie van het Rijnland en de op
zegging van het verdrag van Locarno,
Deze twee dingen zaten feitelijk niet on
afscheidelijk aan elkaar verbonden. Hit-
Ier had het eene kunnen doen en het
andere nalaten. Wij hebben destijds, bij
alle waardeering voor de remilitarisatie
van het Rijnland, de opzegging van Lo
carno onverstandig genoemd. Zulks o.a.
omdat het pact verscheidene jaren na
den schandelijken vrede van Versailles
tot stand kwam onder de volle vrijwil
lige medewerking der Duitschers en geen
voor Duitschland onwaardige bepalingen
bevatte. Wat Hitier precies-met de op-
zegging voor had, is nooit heelemaal dui-
detijk geworden. Vermoedelijk had hel
FranschRussisch bondgenootschap hem
zoo vernielzuchtig gestemd, dat hij t
eenvoudig niet kon laten, om ook Lo
carno kapot te maken.
De pogingen tot dusver ondernomen,
om in de plaats er van een nieuw ver
drag te sluiten Hitier bood dat, eigen
lijk zonderling genoeg, onmiddellijk aan
zijn op niets uitgeloopen. Engeland
heeft zich naar den schijn daarvoor veel
moeite getroost. Naar den schijn: de En-
gelsche regeering wist a priori, dat haar
voorstellen te Berlijn geen gewillig oor
zouden vinden. Immers ze hielden veel
meer in dan een ontwerp, dat zich be
paalde tot de grenzen in West-Europa.
Parallel met een pact voor het Westen,
zou er ook een voor het Oosten gesloten
moeten worden aldus redeneerde men
te Londen (evenals te Parijs) nade-
maal de vrede als een en ondeelbaar
moet worden beschouwd. Dat is nu ech
ter precies, wat Duitschland niet wil. De
grenzen in Oost- en Midden-Europa kan
't onmogelijk als definitief beschouwen.
De verminkingen, welke 't Duitsche rijk
hier zijn toegebracht (Dantziger corridor
etc.) sluiten een Oostelijk pact naar het
voorbeeld van Locarno uit. Trouwens
onderhandelingen over 'n westelijk pact
alleen zouden waarschijnlijk evenmin
veel resultaat opgeleverd hebben. De
FranschRussische samenwerking zil
Berlijn nog steeds even dwars als in
Maart.
De Engelsche regeering heeft nu met
al haar mislukte pogingen, „bewezen"
voor het Engelsche volk zelf in de eer
ste plaats dat er met de Duitschers
geen land meer te bezeilen valt. Berlijn
wil niet, is de stereotiepe indruk, welke
ze de laatste maanden wekte. Blijkbaar
had ze dien indruk noodig om een nieu
we buitenlandsche politiek te kunnen
voeren; een politiek, welke de dingen bij
den naam noemt. Wat aan het begin de
zes jaars ondenkbaar zou zijn geweest,
geschiedt op het oogenblik. De Engel
sche minister van buitenlandsche zaken
heeft onomwonden en openlijk te ken
nen gegeven, dat Engeland, Frankrijk en
België (en ook Nederland), ongevraagd
te hulp zal komen, wanneer deze landen
onuitgelokt aangevallen mochten wor
den. Eden sprak daarbij niet meer over
verdragen of over den Volkenbond, doch
stelde het geval heel concreet. Van een
Volkenbondsprocedure zal in zoo'n ge
val dus geen sprake zijn. Engeland
maakt zelf uit, mocht de eventualiteit
zich voordoen, ofvan eenon-
uitgelokten aanval spra
ke is. Voor de praktijk beteekent dit,
dat Engeland automatisch mee in den
oorlog zal gaan, indien Duitschland en
Frankrijk weer eens slaags raken. Een
aanval van Frankrijk toch is vrijwel on
denkbaar, althans zoolang de politieke
toestand blijft, wat hij nu is.
Na den wereldoorlog heeft men her
haaldelijk hooren verkondigen, dal
Duitschland zich wel tweemaal bedacht
zou hebben ,als het in 1914 had geweten,
dat ook Engeland mee zou gaan doen
Duitschland weet dan nu, wat het in
1914 niet wist. De verklaringen van Eden
laten niet den minsten twijfel over. Men
93).
naar het Engelach van
PAUL TRENT,
„Antwoord hen beval Carruthers en
telefoneerde naar de machinekamer:
„Met volle kracht vooruit".
Eenige oogenblikken daarna ontsnap
te den luitenant nogmaals een uitroep.
„Kijk, recht vooruit. Er zit een schip
aan den grond" riep hij opgewonden.
Carruthers nam den kijker en het bleek
hem spoedig, dat het de Emerald was,
die onbewegelijk lag. Zij bewoog in het
geheel niet, zooals zij g'edaan zou hebben
als alleen maar de machines niet meer
werkten en hij begreep dat zij aan den
grond moest zitten. Na de kaart geraad
pleegd te hebben en eenige berekenin
gen gemaakt te hebben, kwam hij tot de
conclusie, dat zij op de Ecrehous-rotsen
geloopen moest zijn. Tevergeefs trach-
te hij iedere gedachte aan Peggy uit zijn
geest te bannen, maar zijn bezorgdheid
over haar veiligheid werd steeds groo-
ter. De Shrike naderde het jacht zoo
dicht mogelijk en toen volgde na een:g'en
tijd van groote spanning het overgooien
Dr. S. S. Smeding alhier is toege
treden tot het bestuur van de afdeeling
Middelburg van het Comité Nationale
Veiligheid.
Oost-Indische Kleurenblindheid en een
Oproertje in 1787.
De heer Chr. Hondius te Middelburg
schrijft ons:
In verband met hetgeen ir. L. Jonker
Czn. schreef over kleurenblindheid voor
oranje is het volgende wel interessant.
De heer Jonker vroeg mij eens, of ik
wel zeker wist, dat de kleuren van
het koord, gehecht aan een door mij
indertijd aangehaald handvest van Prins
Willem I o r a n j e wit en blauw en niet
Rood Wit Blauw waren. Ik raadpleegde
toen 't werkje van Kesteloo over Arne-
muiden en vond daar tot mijn groote te
leurstelling, dat dit zegel hing aan rood-
wit-blauw koord. Had ik me dan zoo
vergist? Ik toog daarom naar Arnemui-
den en liet mij het bewuste stuk toonen.
En wat bleek nu? Dat ik volkomen ge
lijk had: de kleuren van het koord, dat
tusschen het opgewonden perkament
lag, was nog van het zuiverst oranje;
het gedeelte dat buiten het opgevouwen
gedeelte van het stuk hing, was eenigs-
zins verbleekt, maar vertoonde in geen
geval een roode kleur. Dus Kesteloo
heeft zich vergist of misschien het hand
schrift niet eens gezien!
Nog een bewijs: In 1787 heeft ook te
Middelburg een oproer plaats gevon
den: de aanleiding daartoe was,
dat alhier een Dordrechtsch jacht was
binnengekomen, dat niet voorzien was
van een „prinsenvlag". Door de van de
werf komende scheepstimmerlieden
werd dit bemerkt en de schipper ge
dwongen de roode staten vlag te ver
vangen door een prinsenvlag. Aangezien
dit niet spoedig genoeg gebeurde werd
de eigenaar gedwongen onze stad te ver
laten.
Wat zou het een buitengewone hul
de aan ons Oranjehuis zijn, indien bij
gelegenheid van het a.s. prinselijk hu
welijk velen in onze stad de R.W.B.-
vlaggen door O.W.B. werden vervangen.
DE REMMEN- EN LICHTWEEK.
De Vereeniging voor Veilig Verkeer
voor Middelburg en omstreken heeft
reeds op den eersten dag van haar Rem
men- en Lichtweek de bewijzen, hoe
hoog noodig een controle is.
Gisterenmorgen was zij vooral gericht
op de auto's; met verbazing moet wor
den geconstateerd, hoe nog altijd tal-
looze autobezitttters of autorijders maar
rijden met lang niet aan alle eischen vol
doende wagens. Daar is het ontbreken
van stoplichten, daar zijn scheefhangen
de of geheel onleesbaar geworden num
mer- en letterborden, minder goed wer
ken de remmen, en minder juiste stuur
inrichting.
Op vier plaatsen werd gedurende an
derhalf uur gecontroleerd en het resul
taat was, dat vele personen een brief
je ingevuld kregen met aanmerkingen
en met de beleefde overweging de ge
breken te verbeteren en dan op een
aangegeven dag en uur mede aan het
politiebureau te komen om te toonen
dat alles in orde is.
Des middags werden gedurende een
heeft er te Berlijn zoo goed als niet op
gereageerd. Dat is begrijpelijk, Hitier
moet er het bankroet in zien van zijn
politiek van toenadering tot Engeland.
Hij heeft heel veel gedaan, om de Engel-
schen op zijn hand te krijgen. Prestaties
als de vernietiging van het pact van Lo
carno doorbraken deze politiek echter.
Zoo radicaal, dat het resultaat volkomen
nihil is gebleken.
uur de rijwielen aan controle onderwor
pen. Speciaal was dit het geval op den
Dam, waar een vernuftig toestel ver
vaardigd op de ambachtsschool, was op
gesteld, w'aarmede goed kon worden
nagegaan of een lamp goed stond, of
een reflector niet meer dan 60 cm van
den grond en in goeden stand was ge
steld, terwijl verder ook gelet werd op
het behoorlijk remmen en of de geluids
signalen aan de wettelijke eischen vol
deden.
Talrijk waren de biljetten, die ook
voor rijwielen met gebreken werden uit
gereikt in de eerste plaats betroffen zij
de reflectoren. De namen van hen, die
gebreken aan auto's of rijwielen heb
ben worden genoteerd om te kunnen
nagaan of zij terug komen en anders om
hen later nog eens aan den tand te kun
nen voelen. Is het dan niet in orde, dan
zal men er wel niet met een vriendelijke
waarschuwing afkomen.
De Vereeniging vestigde ook nog eens
de aandacht er op dat met een rijwiel
waarvan stuur en rem niet prima in or
de zijn, een weg berijden gelijk staat
met het in zee gaan met een lekke
boot. Het blijft altijd een verkeerde re
kening, op de veiligheid of ten koste
van de gezondheid te willen bezuinigen.
Een rijwiel moet evenals een auto be
schikken over een goede stuurinrich
ting, een krachtig werkende hand- of
terugtraprem; een goed functionnee-
rende bel en verder aan de eischen van
de voorschriften voldoen terzake een
wit (niet vuil) spatbord, een goed ge
stelde reflector en een goed gestelde
lantaarn, dus een die het licht op den
weg en niet in de oogen van tegenlig
gers doet schijnen.
Ofschoon het hebben van een rood
achterlicht eerst in 1938 verplichtend is,
is het nu reeds zeer aan te bevelen.
Stemdistricten en stemlokalen.
De nieuwe huisnummering en de on
langs vastgestelde lijst van namen van
straten maken het noodzakelijk over te
gaan tot wijziging van de verordenning
tot verdeeling van de gemeente in stern-
districten voor de verkiezing van leden
van den gemeenteraad.
Van deze gelegenheid zouden B. en
W. tevens gebruik willen maken om het
aantal kiezers in district 6 (stemlokaal
Heerengracht) momenteel 1152 beloo
pend, te verminderen tot 910 en de 242
kiezers toe te voegen aan het district 10
(stemlokaal Schouwburg), hetwelk dan
zijn kiezersaantal van 712 tot 954 zal
zien stijgen. Genoemde kiezers zouden
afkomstig zijn tot een getal van 107 uit
de perceelen Molenwater 1 tot en met
99; tot een getal van 67 uit de percee
len Noordpoortplein 1 tot en met 20; tot
een getal van 39 uit de perceelen Noord-
bolwerk 1 tot en met -37tot een getal
van 29 uit den Branderijmolengang. Op
grond van een en ander stellen B. en W,
voor de verordeningen opnieuw vast te
stellen, waarna zij zullen bevorderen,
dat voor verkiezing van leden van de
Tweede Kamer resp. Prov. Staten de
gemeente bij beschikking van den Mi
nister van Binnenlandsche zaken resp.
van Ged. Staten in dezelfde stemdistric
ten wordt verdeeld als voor verkiezing
van leden van den Raad.
HET BROKKENHUIS „DE NIEUWE
HAVEN" GEOPEND.
In een der lokalen in het schoolge
bouw aan de Nieuwe Haven, waar het
laatst het Schoolmuseum was gevestigd,
had gisterenmiddag de in gebruikneming
plaats van het Brokkenhuis, „De Nieuwe
Haven".
Behalve leden van het bestuur van
den Armenraad en de dames-leden van
„de Nieuwe Haven" waren aanwezig het
volledig college van B. en W. en ver
tegenwoordigers van verschillende dia
conieën en armbesturen.
De voorzitter van den Armenraad,
mr, F. B. Evers, heette allen hartelijk
welkom, speciaal genoemde genoodig-
den. Een opening van een zaak gaat ge
woonlijk met bloemen en feestelijkheden
en naar spr. meent met een dronk ge
paard, doch hier is geen sprake van feest
omdat deze zaak er een is van een heel
anderen aard. Hier wordt niet het ma
ken van winst beoogd. Hier mag de
rechterhand wel weten wat de linker
hand doet daar het betreft goederen,
die man zelf krijgt
Spr, bracht dank aan het gemeente-
stuur voor het afstaan der lokalen en
aan een groot deel der burgerij voor zijn
hulp bij het inrichten van de instelling.
Spr. ging het ontstaan van het idee
van Brokkenhuizen na nu reeds weer
jaren geleden in Duitschland; in 1904
kwamen ze ook in Zwitserland, doch
voornamelijk als werkverschaffingsgele
genheid, terwijl de goederen aan iederen
gegadigde tegen normale prijzen werden
verkocht. De winst wordt daar tenslotte
voor liefdadige doeleinden gebruikt. In
Nederland kent men de Brokkenhuizen
nog maar een jaar of vijftien. Hier
heeft men in anderhalve maand reeds
zooveel bijeen, dat men kan beginnen
Het zijn lang niet allemaal afleggertjes,
die geschonken zijn, integendeel bijna al
les is goed bruikbaar. Men denkt de
werkwijze als volgt. Zij, die een kaart
van den Armenraad hebben ontvangen
dat zij mogen koopen, komen na oproe
ping naar de Nieuwe Haven en geven
daar hun kaart af aan de secretaresse,
die dan een bon geeft om aan den toon
bank het gewenschte te gaan koopen,
daarna gaat men naar de penningmees-
teresse aan de andere zijde om te be
talen.
Op persoonlijke kaarten wordt aan-
geteekend wat men heeft gekocht zulks
om te voorkomen, dat de zelfde perso
nen telkens om ze'fde artikelen komen.
Spr, zeide, dat hij als voorzitter van
den Armenraad zijn taak als geëindigd
kan beschouwen, want die raad heeft
een adviseerende taak, doch werkt niet
practisch. De naam „de Nieuwe Haven"
doelt niet alleen op de plaats waar het
instituut gevestigd is, maar wijst ook er
op, dat hier een nieuwe haven voor de
hulpbehovenden is. Het is een groot ge-
geluk, dat zoovele dames bereid zijn te
helpen en dan denkt spr. in de eerste
plaats van de dames Schlüter, Huizenga
en Ermerins. Men heeft spr. gevraagd
ook te blijven zorgen voor de instelling
als voorzitter en dit is zeker vleiend
voor hem. Hij kan nu moeilijk tegen zich
zelf gaan spreken, maar hoopt, dat men
alle samen veel voor hen, die komen
zullen in de inrichting, zal kunnen doen.
(Applaus).
De burgemeester, de heer M', Fern
hout, bracht dank voor de woorden van
welkom tot het gemeentebestuur gericht
Er is een tijd geweest tijdens den oor
log', dat de gemeenten als distribuanten
optraden, maar zij verlangen daar zeker
niet naar terug en zijn dankbaar als
zulke arbeid door het particulier initia
tief wordt aangepakt. Het gemeentebe
stuur vond het jammer slechts twee lo
kalen ter beschikking te kunnen stellen.
Spr. bracht hulde aan het groot aantal
dames, dat zich voor dit werk wil span
nen, maar het heeft hem en de wet
houders bovendien getroffen, dat het
bijna altijd weer dezelfde dames zijn, die
zich voor werk als dit spannen. Zij kun
nen zich in ieder geval van groote waar
deering van het gemeentebestuur over
tuigd houden. Tot den heer Evers zeide
spr., dat 't niet alleen vleiend voor hem
is, maar dat hij ook 'n plicht heeft te ver
vullen, namelijk het scheepje ook in vei
lige haven te brengen. Spr. hoopte, dat
de instelling veel stadgenooten zal kun
nen helpen, maar ook, dat hij niet al te
langen tijd noodig zal blijken te zijn.
Mr, Evers bracht dank voor deze
woorden van den burgemeester.
Hierna hebben de aanwezigen zich
overtuigd van de vele kleeren, meube
van den tros en het overbrengen van de
passagiers van het jacht.
Het schip danste zoo op de golven,
dat het onmogelijk was om het touw
atrak gespannen te houden, zoodat het
reddingstoestel zoo nu en dan de golven
raakte.
De eerste die gered werd was een
vrouw en hij ging aan dek, binnens
monds vloekend, toen hij zag, dat het de
Prinses was.
„Waar is miss Fayrfield?" vroeg hij,
op heeschen toon.
„Ik weet het niet, Ik heb haar wel
aan dek gezien, maar ze is met verschei
dene anderen verdwenen".
Hij kreunde smartelijk en moest een
oogenblik steun zoeken aan de railing.
Hij herstelde zich echter snel en beklom
nogmaals de brug om de noodige aanwij
zingen te geven, maar ieder oogenblik
vestigde hij zijn kijker op de zee tus
schen het jacht en het eiland, terwijl hij
tevergeefs trachtte een drijvende figuur
te ontdekken, welke Peggy zou kunnen
zijn. De minuten schenen uren te duren
en toen hoorde hij plotseling een kreet
en de kwartiermeester, die op de brug
stond, riep:
„Zij geven seinen van een hut op het
eiland, commandant."
„Stel je onmiddellijk met hen in ver
binding. Vraag de namen van de overle
venden, die het eiland bereikt hebben",
beval hij.
Het was moeilijk om met het bloote
oog de seinen te herkennen en hij richt
te zijn kijker op den matroos, die op
het dak van de hut stond te seinen.
Niettegenstaande zijn zelfbeheersching,
uitte hij een vreugdekreet, toen de eer
ste letter geseind was
„F" en zijn hart sprong op van vreug
de, toen „R" en hij wanhoopte weer.
Toen de naam Fraser overgeseind was
werd de letter „F" nogmaals geseind
en ditmaal schreeuwde hij het uit van
vreugde, tot groote verbazing van den
kwartiermeester.
„A Y R".spelde men verder en hij
kon zich nauwelijks meer beheerschen.
Doch hij wachtte om de namen van de
overige overlevenden te vernemen. De
naam van den groothertog was er niet
bij, dus haastte hij zich naar beneden en
zocht de prinses op, die bij de railing
stond en naar de zee tuurde.
„Waar is de groothertog?" vroeg hij
opgewonden.
„Dat weet ik niet. Ik heb hem het
laatst op dek gezien met de anderen. Ik
weet niet of zij in zee gesprongen zijn,
(Ingez. Med.)
of over boord gespoeld, maar zij waren
allemaal op eens verdwenen. Zou ik van
uw hut gebruik mogen maken, captain
Carrruthers? Zooals u ziet ben ik door
en door nat En misschien mag ik ook
wel een cognac-grocje hebben. Ik wil
liever geen kou vatten. Ik zal aanstonds
nog al mijn scherpzinnigheid noodig heb
ben".
Carruthers riep Stevens, die vlak bij
stond en droeg hem op voor de dame
te zorgen en haar van al het noodige te
voorzien.
Toen Desbrook en de dokter aan land
gingen, benijdde hij hen hevig en de ver
leiding was groot om met hen mee te
gaan, maar hij begreep dat het zijn plicht
was aan boord van de Shrike te blij
ven, zoolang de storm duurde. Met het
grootste ongeduld wachtte hij het oogen
blik af, waarop hij het er op zou kun
nen wagen om met de motorsloep naar
het eiland over te steken.
Sir Charles wenschte hem te verge
zellen en samen zochten zij een verza
meling jassen, oliejassen, pyama's enz.,
bij elkaar. Het was nog niet zoo gemak
kelijk als zij gedacht hadden lïm de kus'
te bereiken en een paar malen kreger
zij zware zeeën overboord. Tenslotte
kwamen zij echter aan land, waar De»-
Iets goeds, wordt
nagebootst. Voor de
"AKKERTJES" is dat
nu wei vleiend, maar
voor U is dat gevaar
lijk, let daarom goed
op, dat Ge werkelijk "AKKERTJES"
krijgt. Dan weet Ge, dat Ge het bijzondere
poeder Inneemt, dat Uw pijn, koorts,
griep en Uw onbehaaglijkheid verdrijft.
Dit merk Is Uw waarborg van echtheid I
Nederlandsch Product Recept van Apotheker Dumont
Koker met 12 stuks 62 ct. Zakdoosje, 3 stuks 20 ct.
(Ingez. Med.)
len, huishoudelijke artikelen, glas- en
aardewerk, emaille enz. die bijeen zijn ge
bracht en dat alles zeer laag geprijsd is.
Moge het alles komen in handen van
hen, d:e het goed en nuttig zullen kun
nen gebruiken,
B. en W. stellen den Gemeenteraad
voor ds. A. Landstra, op zijn verzoek en
in verband met aanstaand vertrek uit de
gemeente, eervol ontslag te verleenen
als leeraar in het Hebreeuwsch aan het
Gymnasium.
Telefooncellen.
Door het hoofd v^n 't telefoondistrict
Vlissingen is namens Eet Staatsbedrijf
der P. T. T. vergunning verzocht tot het
plaatsen en geplaatst houden van een
glazen telefooncel op het Stationsplein
bij het brugwachtershuisje, den Lange-
vielesingel bij het begin van den Koude-
kerkschen weg, den Dam tegenover de
Brakstraat en in de Zacharias Jansen-
straat. B. en W. stellen voor de vergun
ning te verleenen onder dezelfde voor
waarden als voor de plaatsing van de
ecl op de Markt zijn gesteld.
Opheffing Secretariaat Brandweer.
Zooals B. en W. reeds bij de aanbie
ding van de gemeentebegrooting 1937
hebben gemeld, ligt het in de bedoeling
de bijbetrekking van secretaris der
brandweer op te heffen. Inmiddels heeft
de tegenwoordige titularis J. W. H. L.
van Karssen met ingang van 3 Februari
1937 eervol ontslag als zoodanig ver
zocht. Mitsdien adviseeren B. en W. te
besluiten met ingang van genoemden da
tum de bijbetrekking van secretaris der
brandweer op te heffen; de werkzaamhe
den, verbonden aan het secretariaat voor
zoover bestaande in het voeren en stel
len van briefwisseling, stellen en opma
ken van jaarverslagen enz. op te dragen
aan de zorgen van den commandant der
brandweer en de werkzaamheden, voor
zoover van comptabelen aard, op te dra
gen aan de betrokken afdeeling der ge
meente-secretarie.
Kerstgave aan werkloozen.
De minister van sociale zaken deelde
mede, dat weder een Kerstgave aan ge
steunde werkloozen en aan kastrekkers,
wanneer zij aan kasuitkeering c.a. min
der zouden ontvangen dan aan steun
plus Kerstgave zou worden toegekend,
indien zij geen kasuitkeering ontvingen,
kan worden verstrekt. Burg. en Weth.
stellen voor daartoe te beslui
ten en deelen mede, dat op basis van de
in 1935 gedane uitkeeringen, de totaal
uitgaven zullen zijn ongeveer 1150
voor gesteunden en 75 voor kastrek
kers, totaal 1225, waarin het Rijk voor
79 of./ 967 zal bijdragen, terwijl de
overige 21 d.i. 257 zuiver voor re
kening der gemeente zullen komen.
Geen verdeer rooiïng van boomen.
B. en W. stellen voor afwijzend te be
schikken op het verzoek van P. en J.
Mesu te Nieuw- en St. Joosland om rooi
ing van een aantal iepen staande bij den
Westelijken Havendijk. Wel geven B. en
W. toe, dat adressanten voor een deel
van den bij hen in erfpacht zijnden ge
meentegrond hinder hebben van die
boomen, doch enkele jaren geleden zijn
brook hen opwachtte. Zij begroetten el
kaar met een hoofdknik en Ralph oor
deelde het het beste om het nieuws
maar dadelijk mee te deelen, zoodat
Carruthers geheel voorbereid zou zijn,
als hij Peggy ontmoette.
Grafon is zooeven gestorven en de
groothertog is verdronken", verkondig
de hij kalm,
„Dood" zei Robin werktuigelijk, ter
wijl het bloed hem naar het hoofd steeg.
„Ja, werkelijk dood", merkte Des
brook droogjes op. „Hoor eens even,
oude jongen, beheersch je een beetje.
Ik begrijp je gevoelens volkomen. Maar
zorg dat je Peggy op het oogenblik niet
onder de oogen komt, je zou alles voor
goed kunnen bederven. Laat ik haar je
groeten overbrengen en haar voor je
condoleeren en blijf in elk geval een
paar dagen uit haar buurt. Ik vrees, dat
ik je zal moeten vragen om het lijk van
den groothertog aan boord te nemen.
Het lijkt mij het beste, dat je zijn vrien
den van het gebeurde in kennis stelt,
je hebt immers hun adres. Dan kun je
doorvaren naar Cherbourg, waar zij hem
van je kunnen overnemen".
(Wordt vervolgd).