BUITENLAND.
De nieuwe monetaire
entente.
BELGIE.
FRANKRIJK.
DUITSCHLAND.
POLEN
Geen herstel van het vrije
goudverkeer.Maar ver
gemakkelijking der valu
ta-controle.
Verkoop van kleeding
afhankelijk van
Dagbladreclame.
MIDDELBURG.
hiervóór, getuige het He'delbergsche
program, de democratische republiek,
gegrondvest op het beginsel v,m de
volkssouvereiniteit.
De Zweedsche ,soc:aal-democratie nam
op haar congres te Stockholm (1924) als
beginsel aan: democratische zelfregee
ring de republiek met de democratische
vertegenwoordiging.
De Engelsche partij zullen wij buiter
beschouw'ng laten, omdat deze innerlijk
verdeeld is, hoewel toch het beginse'
van de volkssouvereiniteit duidelijl
spreekt uit het beginsel-program, dat in
1929 werd aangenomen.
Indien de heer Boekman de geschrif
ten van Otto Bauer, Adler, Kautsky, al
len leidende geesten van de Tweede In
ternationale, er eens op naleest, zal hi
waarschijnlijk wel tot de slotsom ko
men, dat voor de sociaal-democratie de
democratische republiek de staatsvorm
is, waarin de overgang naar het socia
lisme zich z,al voltrekken. En hierop
komt het aan.
Zoo lang de Nederlandsche sociaal
democratie blijft aangesloten bij de soc -
alistische Arbeiders-Internationale, zoc
lang zij het proletariaat stelt als klasse
tegenover de bourgeoisie, zoo lang zi
de Internationale (binnenskamers) zingt,
kortom: zoo lang zij niet openlijk en dui
delijk het Marxisme afzweert, zoo lang
hechten wij principieel geen waarde aan
het „Or.anje boven" van enkele leiders
der S.D.A.P.
Wie waarborgt ons, dat, wanneer in
het buitenland de wind eens uit een an
deren hoek gaat waaien, onze sociaal
democraten in hun trouw aan de Inter
nationale, niet weer spreken en schrii
ven zooals zij deden, toen de burgerlij
ke democratie nog niet door fascisme en
nationaal-socialisme bedreigd werd?
Die waarborg kan ons niet gegeven
worden in programma's en congresbe-
sluiten, ook niet in de deelneming ,aan
Oranjedemonstraties. Dit alles zijn uiter
lijkheden!
Het verleden van de S.D.A..P. dwingt
ons die waarborgen te zoeken in een
bekeeringsproces, dat eenigen tijd za'
vorderen en dat zal moeten eindigen ir
de plechtige afzwering van het Marxis
me.
DE REGEERING ZAL ZICH ZOO
NOODIG TEGEN HET REXISME
TEWEER STELLEN.
De minister van buitenlandsche za
ken, Spaak, heeft op een politieke ver
gadering een rede gehouden, waarin hij
de nieuwe Belgische politiek als volgt
omschreef:
„De zekerheid, dat 't Belgische grond
gebied niet kan dienen voor een door
tocht, noch als operatiebasis voor eenige
mogendheid, is een geruststellend ele
ment. Wanneer wij, om de deugdelijk
heid van deze politiek te verzekeren,
van het land een belangrijke militaire
krachtsinspanning eischen, die ons even
wel in staat moet stellen, onder vervul
ling van al onze plichten, onze verde
diging en onze veiligheid te verzekeren,
voeren wij niet slechts en uitsluitend en
integraal Belgische politiek, doch dra
gen wij op de meest doeltreffende wijze
tot den wereldvrede bij."
In deze bijeenkomst, die vooral ge
richt was tegen het Rexisme, zeide
Spaak verder, dat de regeering „den
handschoen opneemt en, indien het noo-
dig is, de mouwen zal opstroopen, en te
genover den golf van het Rexisme een
golf zal stellen, zoo krachtig, dat men
over 6 maanden niet meer van een dicta
tuur zal spreken". Spaak wees tenslotte
op de immoraliteit van het bondgenoot
schap der Rexisten met de Vlaamsch-
nationalisten.
SENSATIONEELE SMOKKEL-
AFFAIRE.
Vervolging ingesteld tegen
twee-en-vijftig renners.
Enkele dagen geleden, zoo meldt de
Parijsche correspondent der Haagsche
Courant, verscheen er in de pers het be
richt, dat voortaan Italiaansche huur
auto's Frankrijk niet meer mochten bin
nenkomen. Als men nu weef, dat eiken
dag honderden van deze wagens bij Vin-
timille over de grens komen en duizen
den touristen voor een of meer dagen
dagen naar Monte Carlo, Nice of Can
nes brengen, dan hoeft men er zich niet
over te verwonderen, dat de hotelhou
ders, de plaatselijke bueaux van het
Syndicat d'Initiative etc. de heftigste
protesten hebben ingediend bij de auto
riteiten om te klagen over zulke arbi
traire maatregelen. De couranten in de
Midi mengden zich er in, schreven woe
dende artikelen, vroegen, of men dan
per se het tourisme wilde dooden. De
autoriteiten antwoordden er eenvoudig
niet op, maar door een toeval hoe
doet minder ter zake zijn we er ach
tergekomen, wat de reden van dit schijn
baar zoo zonderlinge besluit is.
Er kwamen eiken dag tallooze splin
ternieuwe Italiaansche auto's, zoo versch
afgeleverd van de fabrieken, als huur
auto's over de grenzen. Men monteerde
er een taxi-meter op, een paar oude
lantarens, men smeerde over het lak van
de carrosserie een laag waterverf en
wat modder en zoo kwamen de wagens
binnen. De Fransche douane gaf een en
trée-biljet en de diverse nummers, van
wagen, motor enzi werden genoteerd,
Maar deze wagens kwamen nimmer te
rug. In zijn plaats zond men een oer-oud
karretje, dat nog geen honderd francs
waard was, maar waarop men alle num
mers van de gecamoufleerde wagens had
gemonteerd.
Vooral de handel in race-wagens was
buitengewoon groot. De man, die zich
hier mee bezig hield en die zoo den
Franschen staat voor honderdduizenden
heeft bestolen, is de hoofdagent in Parijs
van een van de meest bekende Italiaan
sche fabrieken, die zich uitsluitend toe
legt op het bouwen van race-wagens.
Hier had hij echter de papieren noodig
van een renner, die in wedstrijden uit
komt en 't blijkt nu, dat hij zich op, tot
dusver onopgehelderde wijze, heeft we
ten meester te maken van de papieren
van den ongelukkigen renner Chambost,
die verleden jaar op het circuit van
Deauville verongelukte. De weduwe van
Chambost heeft echter kunnen bewij
zen, dat haar man zich nooit met deze
practijken heeft opgehouden, doch dat
de papieren hem dadelijk na zijn trag'i-
schen dood zijn ontfutseld
Aan de grenzen wisten de douane
beambten natuurlijk niet, dat de eige
naar" Chambost dezelfde was, die ge
dood werd op het circuit van Deauville.
Dezelfde truc is ook gelukt voor een
bekenden renner, die kort geleden nog
met zoo'n gesmokkelden wagen, waar
voor de invoerrechten niet zijn betaald,
een éclatante overwinning behaalde in
een wedstrijd, waarvoor hij hartelijk
door de hoogste autoriteiten werd ge-
lukgewenscht, terwijl het volkslied werd
gespeeld! Deze renner bevindt zich op
het oogenblik in de Ver. Staten, om daar
de nationale kleuren te verdedigen. Hoe
meer men zoekt in deze affaire, hoe
meer sensationeele ontdekkingen men
doet. Zoo weten we met groote zeker
heid, dat de recherche thans reeds twee-
en-vijftig namen heeft genoteerd van
bekende auto-renners, o.w talrijke kam
pioenen, die betrokken zijn bij deze af
faire. Zoo ze niet allen er financieel
voordeel bij hebben gehad, waren ze
toch wel degelijk op de hoog'te van het
onrechtmatige van deze practijken en
als ergeen „occulte" krachten tus-
schenbeide komen, zullen ze zich in het
openbaar voor de rechtbank hebben te
vertegenwoordigen.
NATIONALISATIE VAN DE
VLIEGTUIG-INDUSTRIE.
Het ministerie van luchtvaart pu
bliceert het volgende communiqué:
Overeenkomstig de wet van 11 Au
gustus 1936 besloot het ministerie van
luchtvaart alle fabrieken die luchtvaart
materiaal, en motoren bestemd voor de
nationale verdediging produceeren, te
nationaliseeren. Voor vliegtuigen en wa
tervliegtuigen zullen door het ministère
vier maatschappijen worden opgericht.
Tweederden van het kapitaal van ieder
dezer maatschappijen zullen door den
Franschen staat worden verstrekt. Op
het oogenblik wordt gearbeid aan de
redactie van de statuten van de gena
tionaliseerde maatschappijen, welke bin
nen zeer korten tijd defin'tief zullen
worden opgericht.
GEVECHTEN TUSSCHEN STAKERS
EN BOEREN.
Tusschen 200 stakers van de suiker
fabriek Toury en een delegatie van de
boeren die suikerbieten verbouwen heb
ben gevechten plaats gehad, waarbij een
der boeren doodelijk gewond werd en
een dertigtal personen werd gekwetst.
De delegatie der boeren begaf zich
naar de autoriteiten om hun te verzoe
ken, de fabriek te laten ontruimen door
de stakers.
Nader wordt geemld, dat 2000 suiker
bietenkweekers bij het verlaten van het
stadhuis van Toury, waar de prefect hun
had verklaard, dat hij de ontruiming van
de suikerfabriek had bewerkstelligd,
werden aangevallen door eenige honder
den stakers, voor het meerendeel be
staande uit Algerijnen en buitenlanders,
waarvan eenigen knuppels en messen
hanteerden. Er ontstond een verwoed
gevecht en de gendarmes konden de
vechtenden slechts met moeite scheiden.
DE ANTIRELIGIEUSE PERS.
Een medewerker schrijft ,aan de N.R.C.
Het aantal en de oplage van anti
christelijke tijdschriften en boeken is in
den laatsten tijd in Duitschland beden
kelijk gestegen. De „Pfaffenspiegel" van
Otto Corvin is thans reeds in meer dan
anderhalf millioen exemplaren ver
spreid. Het bekende boek van Alfred
Rosenberg „Mythus der 20 Jahrhun-
derts heeft een oplage van meer dan
415 duizend exemplaren. De anticlericale
geschriften van Mathilde Ludendorff zijn
bij tienduizenden verspreid. V,an het
scherpste anti-kerkelijke boek van Erich
Gottschling, „Zwei Jahre hinter Klos-
termauern" werd het 2534e duizendtal
uitgegeven. Van het boek van Koch „Ro
senberg und die Bibel", verscheen het
11*20ste duizendtal; van het geschrift
Miller „Wissenschaft im Dienste der
Dunkelmanner" eveneens het 1120ste
duizendtal. Daarentegen missen de groo
te christelijke apologetische werken een
daarmede overeenkomende versprei-
daarmede overeenkomende verspreiding.
En met de leidende chr, tijdschriften gaat
het als met de christelijke boeken. Bla
den, die voor de nieuwe wereldbeschou
wing strijden, hebben een reusachtige
oplage tijdschriften, die het oude chris-
tendom vertegenwoordigen, moeten met
ta-k .umvhia —maarf» f -~r m
een veel bescheidenere zich tevreden
stellen. De „Stürmer" heeft een oplaag
van 485 duizend exemplaren; het
„Schwarze Korps" een van 261 duizend
exemplaren; het tijdschrift van Luden
dorff, „Am heiligen Quell deutscher
Kraft", verschijnt in 70 duizend exem
plaren, terwijl de oplaag van kerkelijke''
tijdschriften slechts tusschen twee en
twintig duizend zich beweegt.
Ook de confessioneele versplintering
neemt voortdurend toe. De volkstelling
van 1933, waarvan de resultaten thans
in volledige statistische bewerking voor
ons liggen, wijst 1000 verschillende na
men van confessies aan; in 1907 waren
het er 200, Voor het grootste gedeelte
zijn het blijkbaar zeer kie ne, niet eens
georganiseerde groepjes, o.a zijn er 18
namen van gemeenschappen, die zich
„Katholisch" noemen. De Hernhutters
verdeelen zich in 14 verschillende tak
ken. Bij de Israëlieten vindt men 32
verschillende benamingen.
JOODSCHE FAMILIE UITGEMOORD^
Onbekend gebleven bandieten hebben
in het dorp Stawy bij Kielce de familie
van den Joodschen winkelier Szmulo-
wicz, bestaande uit vijf personen, ver
moord. De bandieten hebben des nachts
den winkel overvallen, waar zij een rij
ken buit hebben gemaakt. Men veron
derstelt te doen te hebben met een be
ruchte bende, die sedert eenige maan
den het Poolsche platteland brandschat,
aa'wa.'iaw
Met veel ophef is in de Amerikaan-
sche en nog meer in de Engelsche pers
gewag gemaakt van de nieuwe „mone
taire entente", die tusschen de Ver. Sta
ten, Engeland en Frankrijk tot stand is
gekomen. Het betreft hierbij het besluit
om het onderlinge goudverkeer te ver
gemakkelijken, door elkander, onder
bepaalde voorwaarden, weer goud af
te staan. Om de strekking van deze re
geling, die in wezen lang niet zoo be
langrijk is, als zij oppervlakkig bezien
lijkt, te begrijpen, dient men zich eerst
voor oogen te stellen, hoe de verhoudin
gen geweest zijn, toen nog alle landen
vasthielden aan den gouden standaard
en hoe zij zich sindsdien ontwikkeld
hebben.
De vrije werking van den gouden
standaard brengt met zich mee, dat elk
land goud afstaat, wanneer zijn wissel
koers ten opzichte van een bepaald land
het punt bereikt heeft, waarop het
voordeeliger wordt, tot den vastgestel-
den en onveranderlijken prijs goud bij
de circulatiebank te koopen en dit aan
het buitenland in betaling te geven, in-
plaats van met „papiergeld" (in den
vorm van chèques, wissels, telegrafi
sche overwijzing of wat dan ook) te be
talen. Doordien alle circulatiebanken
zich verplicht hadden, tot een bepaal
den prijs goud af te staan of te koopen,
kon, rekening houdend met de kosten
voor vracht, verzekering en rentever
lies, nauwkeupig worden uitgerekend,
hoeveel het naar een ander land ver
scheepte goud zou opbrengen. Omge
keerd kon ook precies worden bepaald,
hoe hoog een bepaalde valuta ten op
zichte van een andere moest zijn, om
goudinvoer, resp. gouduitvoer, loonend
te maken.
Deze goudin- en uitvoerpunten be
paalden de grenzen voor de fluctuaties
van de wisselkoersen. Een eenvoudig
voorbeeld zal dit duidelijk maken. Stel
dat het goudinvoerpunt van den gulden
ten opzichte van den dollar 2.49 was,
dat dit punt bereikt was en dat er dus
goud naar ons land kwam. Dit werd dan
gekocht door de Nederlandsche Bank,
die daarvoor natuurlijk guldens uitbe
taalde. Deze guldens moesten door den-
gene, die het goud hier geïmporteerd
had, wel weer in dollars worden omge
zet, omdat hij immers het goud in Ame
rika had gekocht en hiervoor dollars
moest betalen. Uit de goudtransactie
vloeide dus aanbod van guldens, resp.
vraag paar dollars voort en dit bracht
den guldenskoers automatisch omlaag.
Omgekeerd veroorzaakte afvloeiing van
goud uit ons land vraag naar guldens ter
betaling van het bij de Nederlandsche
Bank gekochte goud, en deze vraag
had weer een gunstigen invloed op den
wisselkoers van den gulden.
Deze automatische wisselkoers-regu
lator is door de opheffing van den goud
den standaard in bepaalde landen uit
geschakeld. Die landen welke den gou
den standaard langen tijd nog hadden
gehandhaafd, weigerden in de meeste
gevallen, goud af te staan aan de lan
den, die zelf geen goud meer wilden
uitvoeren. De Nederlandsche Bank b.v.
heeft zich altijd op dit standpunt gesteld
en zij heeft geweigerd, goud voor En
geland beschikbaar te stellen, omdat zij
wist, dat Engeland het goud, dat het
eenmaal had, niet weer zou afgeven. Zij
heeft echter niet kunnen verhinderen
In Boston zijn 3000 vrouwen ge-
interviewd om te weten te komen,
hoe zij tot hun aankoopen van
kleeding waren gekomen.
De uitgebreide enquête wees uit,
dat de verkoop van dameskleeding
meer afhankelijk is van reclame in
de dagbladen dan van welke an
dere factor ook.
Dagbladreclame bleek 16 méér
invloed te hebben dan lage prij
zen; 27 méér dan stijl en 24
meer dan kwaliteit.
DAGBLADRECLAME IS NIET
TE VERVANGEN.
(Ingez. Med.)
dat er in tijden van een lagen guldens-
koers toch veel Nederlandsch goud naar
Engeland is gevloeid, omdat dit land in
staat was, door bepaalde transacties
via de Fransche wisselmarkt toch goud
aan de Nederlandsche Bank te onttrek
ken. Het goudverkeer tusschen Neder
land en Frankrijk was natuurlijk vrij,
en Frankrijk had in de opheffing van
den gouden standaard in Engeland geen
aanleiding gevonden, om de goudafgif
ten naar dat land te staken. Amerika
daarentegen stelde zich, na het herstel
van den gouden standaard aldaar, op
hetzelfde standpunt als de Nederland
sche Bank en stelde dus ook geen goud
■voor Engeland beschikbaar.
Door het algeheele verbod van goud-
uitvoer zoowel in Frankrijk als in Ne
derland dreigde Engeland nu in een im
passe te geraken. Noch uit Nederland,
noch uit Frankrijk, noch ook uit Ameri
ka kon het meer eenig goud betrekken.
En toch had het dit goud dringend noo
dig, ter beperking van de risico's, die
het manipuleeren op de deviezenmarkt
door middel van het Valuta-Egalisatie
fonds met zich medebrengt. Dit fonds
vervult in zooverre de rol van den
vroegeren gouden standaard, dat door
aan- en verkoopen van buitenlandsche
valuta's de schommelingen van den
wisselkoers binnen eenigermate beperk
te grenzen worden gehouden. Het fonds
kan op een gegeven oogenblik over een
aanzienlijk bedrag aan buitenlandsche
valuta s beschikken en staat dus, even
als een particulier die veel buitenland
sche deviezen heeft, bloot aan het ge
vaar van valuta-verliezen. Dit risico is
slechts daardoor uit te schakelen, dat
de beschikbare saldi worden omgezet
in goud. Voor het Valuta-Egalisatiefonds
in Frankrijk doet zich dezelfde noodza
kelijkheid gevoelen. Ook dit zou te
eeniger tijd kunnen worden genoopt,
groote bedragen aan ponden of dollars
op te nemen, om b.v. bij terugvloeiing
van kapitaal uit het buitenland een on-
gewenschte stijging van den francskoers
te voorkomen, en het zou zich daarme
de ook in groote valuta-risico's bege
ven.
Het nieuwe „monetaire accoord" nu
maakt het mogelijk, dat de saldi van de
valuta Egalisatiefondsen in de desbetref
fende landen in goud worden omgezet.
Elk der drie deelnemende landen heeft
zich bereid verklaard, voor dit doel
goud beschikbaar te stellen tegen een
dagelijks vast te stellen prijs. Particu
lieren zullen evenmin als te voren goud
bij de circulatiebanken kunnen verkrij
gen en ook in alle andere opzichten
blijft de toestand, zooals hij na de op
heffing van den gouden standaard was.
De Amerikaansche minister van finan
ciën heeft dan ook eenigszins ten on
rechte gesproken over een „nieuw ty
pe gouden standaard". Van beteekenis
is de overeenkomst slechts in dien zin,
dat de Valuta-Egalisatiefondsen zich
vrijer kunnen bewegen, dan zij hadden
kunnen doen, indien zij het risico van
een groot deviezenbezit hadden moe
ten dragen. De controle over de valuta
markt wordt hun thans wel gemakke
lijker gemaakt.
Merkwaardigerwijze schijnt Neder
land niet betrokken te zijn geweest in
de besprekingen omtrent het monetaire
accoord, waar ons land tot dusverre
dan ook buiten staat. Zeer urgent lijkt
deze kwestie voor ons land niet. Indien
het Valuta-Egalisatiefonds in de laatste
week mocht zijn opgetreden, dan zal
zijn werkzaamheid zich wel beperkt
hebben tot het steunen van den gul
denskoers, door het verkoopen van bui
tenlandsche wissels, die verkregen wa
ren door verkoop van het van de Ne
derlandsche Bank overgenomen goud.
Eerst wanneer het Egalisatiefonds op
groote schaal guldens moest gaan ver
koopen, om een ongemotiveerde koers
stijging van den gulden tegen te hou
den, en het dus de beschikking zou
krijgen over te veel ponden-, francs- of
dollarsaldi, zou zich ook voor ons land
de vraag van een beperking der valuta
risico's gaan voordoen.' Voor een deel
zou deze kunnen worden opgelost,
doordien voor de beschikbare Ponden
goud zou kunnen worden gekocht op de
vrije goudmarkt te Londen, waar het in
Zuid-Afrika en andere landen geprodu
ceerde goud -wordt verhandeld. Maar
toch voorzien wij,i jdat op den duur
ook Nederland niet buiten de „entente"
zal blijven.
CITY.
IfcUUJ EERLOOS.
Bal aan boord van de „Alma' een
(Fransch) slagschip; dames in avondtoi
letten, de officieren in gala. Maar er
waart iets dreigends rond het feest. In
een gefingeerden staat Irmenië is
een revolutie uitgebroken. De opstande
lingen maakten zich van een kruiser
meester en deze heeft Fransche koop
vaardijschepen lastig gevallen. De „Al
ma" moet er misschien op uit, om daar
wat aan te doen.
Nog voor het einde van het bal, komt
inderdaad een telegrafisch bevel tot
vertrek. De gasten worden fluks van
boord geloodst en korten tijd later kiest
de „Alma het ruime sop.
Er is ondertusschen iets gebeurd, dat
een reeks spannende gebeurtenissen
voorspelt. De jonge en mooie echtge-
noote van den commandant, mevr. Le
Cordaix is vlak voor het vertrek bij toe
val opgesloten in de hut van een der
officieren. Deze officier kwam tijdens
het bal aan boord: overgeplaatst van
een ander schip. Mevr. Cordaix heeft
hem voor zij trouwde intiem gekend. Ze
ging naar zijn hut, om hem het een en
ander te verklaren, teneinde inciden
ten te kunnen voorkomen. De officier
was er echter niet; een ordonnans, die
niet wist, dat een dame binnen was,
sloot de hut af.
Men kan nagaan, hoe de jonge vrouw
zich voelt. Als de officier verschijnt
het schip is inmiddels al in volle zee
wil ze direct naar haar man, om hem de
situatie uit te leggen. De officier is ech
ter van meening, dat dit hoogst onver
standig zou zijn. Hij slaagt er na eenige
moeite in haar te bepraten. Ze zal in
zijn hut verborgen blijven en probeeren
in Bizerte, waar het schip moet bun
keren, ongezien aan land te komen.
Er komt van dit plannetje niets te
recht. De zaak neemt een uiterst dra
matische wending in verband met een
ontmoeting, welke de „Alma" heeft met
een geheimzinnig schip Mevr. Le Cor
daix geraakt in uiterst spannende ver
wikkelingen; ontsnapt ternauwernood
aan den dood en staat, als ze eenmaal
weer vasten grond onder de voeten
heeft, opnieuw voor ellendige proble
men.
De film is van begin tot eind geweldig
boeiend. Het verhaal krijgt telkens on
verwachte wendingen, zoodat het den
toeschouwer geen moment loslaat. An-
nabella vertolkt de rol van mevr. Cor
daix. Als steeds geeft ze een uitsteken
de creatie. Haar spel is van de boven
ste plank en..., Anaballa heeft nu
eenmaal Anabella mee.
Herfstmanoeuvres.
De film voor de pauze zoekt haar
kracht in het komische en het luchtige.
Er komen twee onverstandige, maar
in hun soort niet slechte menschen in
voor: een landgoed-eigenares en een
landgoedeigenaar. Hun bezittingen
grenzen aan elkaar; een feit, dat hun
gelegenheid verschaft over van alles en
nog wat te procedeeren en dientenge
volge mekaar zooals dat heet „doode
lijk" te haten. Er is echter een jonger
geslacht, twee knappe dochters van
de landgoedeigenares en een zoon, ca-
valerie-officier, van den landeigenaar
met een vriend. Deze mogen elkaar heel
graag lijden, zoo graag, dat ze het ab
soluut noodzakelijk achten een verzoe
ning van de ouwelui te enscèneeren Ma
noeuvres die in de buurt van de land
goederen worden gehouden, spelen hun
daartoe de middelen in handen.
Er komen grappige en lieve dingen
in deze film voor. Ida Wüst en Leo Sle-
zak spelen de hoofdrollen.
ELECTRO.
DE KLEINSTE REBEL.
Te vertellen wie Shirley Temple is,
hoeven we waarlijk niet meer. Wat zij
presteeren kan en hoe men de kunst
verstaat haar voor de camera te laten
spelen, zingen of dansen, al naar het
uitkomt, weet de geregelde bioscoopbe
zoeker evengoed als zij die slechts een
enkele maal een film gaan zien. Is het
dan nog noodig te verhalen hoe Shirley
speelt, hoe zij zingt en dat ze wonderlijk
goed kan stepdansen De kleinste rebel
is 'n getrouwe copie van de voorgaande.
Shirley Temple films, waarbij dan het
gegeven op een andere leest is geschoeid.
Maar Shirley huppelt en springt even
lustig en vroolijk als voorheen, zingt aar
dige liedjes, kleppert met de voeten,
lacht en huilt en geeft „wijze lessen"
waar dit te pas komt. En men zal dat
waardeeren, want Shirley moet toch
haarzelf blijven, moet verontwaardigd
kunnen kijken, vroolijk kunnen lachen,
nu en dan een tikje ondeugend zijn, want
als dit alles zou veranderen, dan zou 't
Shirley Temple niet meer zijn En of de
natuurlijkheid en ongekunsteldheid van
't kind daarbij dan in 't gedrang komt,
och, daar kijkt men niet naar. Imiteeren
kan zij als geen ander.
Zoo zullen dus de Shirley Temple ver
eerders en vereersters, en dat zijn er
nog altijd heel wat, hun hartje weer
kunnen ophalen. En het zal hun dan
zeker blij stemmen dat het gegeven van
de film natuurlijk verschilt met de vo
rige films, maar dat de kleine meid nog
dezelfde is.
Shirley's prettig en gezellig verjaarpar-
