I00L DE GOUDEN RAT NATIONALE ideaal-tamefX' XTBES ikomst &RQNEEK van den OAG. Hoe Zeeland den nationalen (eestdag vierde. |n, M' b u rg kleintjef' TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CR T.) VAN MAANDAG 14 SEPTEMBER 1936. No. 217. Avenols reis een mislukking Te Middelburg. LEVENSVERZEKERING-BANK ROTTERDAM en prijs- tamelij- fn; eenige schoon: j>058; prijzen prijzen loch door |telijk on- lad 16,50 rdappelen grootere beuwsche J>ters (Ei- (Eigenhei- pnheimers alles p. |rst (Che- 5,90— en kleine -12; bui- 3 ais aan- laankomst quantine amjzen. ïers 2,50 Andijker Dnte 3.25 50—3,75, seuwsche iappelen apelen 3 Aanvoer rsus 112 uur. hgen van Septem- reg«S* |oger, iiaisa iisaaia geeft a.s, prstelling Jen heb- ïaatsch. ^gang in uur. I geeft U lepleider ie „Die- |pt. in 't ct. Inl. Goes. laangm bdenhuis Iviele K land. Te 130 (bo- iöBffiffto 18 jaar, Dl 4-j. Itair op eneinde pen. Br. |lad. marend- Café 4479, isass ie le- var lever, lagerij, )urg. heden efd in t lage K.M. n. De 1. 737. Bo«r, mt Avenol, de secretaris-generaal van den Volkenbond, is de vorige week te Rome geweest. Hij werd daar eerst door graaf Ciano, den minister van buitenlandsche zaken, vervolgens door Mussolini in ei gen persoon ontvangen. Het nieuws over deze besprekingen werd aanvankelijk in optimistischen toon gehouden. Alles liep, naar het scheen, op rolletjes. Italië zou zich weer laten vertegenwoordigen in Volkenbondsraad en Assemblée. Na tuurlijk, zijn menschen wilden geen Abes sijnsche delegatie tegen het lijf loopen en daar moest dus iets op worden gevon den, voor het geval de Abessijnen tóch nog zoo brutaal waren, om zich op de rechten van hun land als lid van den Bond te beroepen. In die omstandighe den zou de commissie voor de geloofs brieven hun volmachten onwettig kun nen verklaren, onder 't motief, dat ner gens een geregelde Abessijnsche regee ring meer bestaat! De Negus beweert wel het tegendeel, maar heeft zelfs niet de Britsche minister van buitenlandsche zaken, Eden, onlangs in het Lagerhuis 't ontbreken van zulk 'n gouvernement moeten vaststellen? Er scheen dus geen twijfel meer mogelijk: De Italianen zou den, nu ook hun rumoerige journalisten van den Zwitserschen bondsraad weer verlof hadden gekregen, Genève-waarts te komen, straks met vlag en wimpel een joyeuse entrée in den Volkenbond hou den. Min of meer als triomfators. Zaterdag kwam er echter opeens een ietwat onthutsend telegram: In Ge- neefsche diplomatieke kringen is men geneigd te gelooven, dat Mussolini voor terugkeer tot het Volkenbondswerk ei schen heeft gesteld, die Avenol niet op eigen gelegenheid kon inwilligen, name lijk erkenning der Italiaansche verove ringen en uitsluiting van Abessynië uit den Volkenbond. De Volkenbondsraac zal dienaangaande zijn standpunt bepa len. Men verzekert te Genève, dat Italië in geen geval aan de raadsvergadering van 18 dezer zal deelnemen. Het Duitsche Nieuwsbureau wist hier aan nog toe te voegen, dat Avenol na af loop van zijn reis naar Italië het misluk ken van zijn pogingen tot het verkrijgen van een accoord over de Abessijnsche kwestie zou hebben moeten constatee ren De regeering te Rome verlangt, dat de huidige stand van zaken zal worden erkend, terwijl daartegenover de Vol kenbond slechts de concessie wil doen. dat Abessynië geen vertegenwoordiger naar de Assemblée stuurt, maar wèl lie van den Bond mag blijven. Onder deze omstandigheden wordt verwacht, dat Ita lië zich noch in den Raad noch in de Vol kenbondsvergadering zal vertoonen. Het lijdt geen twijfel, dat Avenol op „verzoek" van Engeland en Frankrijk zijn reis naar Rome ondernam. Er is de zen mogendheden veel aan gelegen, hun voormaligen deelgenoot in het Stresa- front weer als vriend en medewerker te mogen begroeten. Zij willen een tegen wicht voor den invloed, dien Berlijn, pro- fiteerende van de in dat front ontstane breuk, te Rome heeft verworven. (Voor t oogenblik tenminste). Wanneer de grie ve* der Italianen maar eerst waren op- gefleven, zou het misschien wel mogelijk zijn, hen weer naar den anderen kant over te halen. De oude wapenbroeder schap van 1915—1918 zou dan allicht 't overige doen. Die speculatie schijnt nu te zijn mis lukt. Mussolini zit hoog te paard en hij weet, dat men hem noodig heeft. Dies stelt hij zijn eischen: alles of niets. Wil de Volkenbond onder 't Caudijnsche juk doorgaan en nederig zeggen: het zij, zooals gij wenscht, wij kennen geen Abessynië meer, dan zal de Duce zich genadig toonen en opnieuw, naar dat heet, medehelpen aan den arbeid voor vrede en wederopbouw. Maar indien hem niet ten volle genoegdoening wordt geschonken, zal hij zich verre houden van een instituut, dat reeds door zijn pers is dood verklaard en voor de Itali anen dus geen waarde meer bezit Het samengaan met Duitschland zal dan nog inniger en hechter worden, Berlijn en Rome zullen oude veeten totaal verge ten en wellicht zelfs een formule vinden om den door Hitier gepredikten strijd te gen het bolsjewisme in gemeenschappe lijk overleg te voeren. Zoolang tenmin ste, als ze mekaar verdragen. Men weet dat wij niet veel waarde hechten aan de Duitsch-Italiaansche „vriendsthap". Ze bestaat op 't oogenblik, naar het uiter lijk, aangezien beide landen er hun voor deel mee kunnen doen. De Oostenrijk- sche kwestie, welke in schijn werd ge liquideerd, blijft hechte vriendschap ech ter in den weg staan. Te Parijs en te Londen weet men dat, doch de moed, om daarop duchtig te speculeeren, ont breekt. naar het Engelsch van PAUL TRENT. 20). rV -.Het kan mij niet schelen, wat hef voor plaats is, als wij er maar niet te n t aandacht trekken". een Paar mii' van de stad p'elnof dat'li1» y°rdt wetnig bezocht, ik geloof, dat het de rustigste plaats is die wi, kunnen vinden. En er staat juist'vol doende water voor het jacht. De boot natuurlijk te groot, om er erg ver de rivier, de Rotter, mee op te kunnen varen". „Dat kan mij niet schelen", zei Graf ton ongeduldig,. „We zullen bij den in gang van de haven gaan liggen, zoodat we onmiddelijk weg kunnen varen. Wij moeten daar om middernacht voor an ker gaan. Nadat wq onze gasten aan boord ontvangen hebben, heb ik ergens nog een afspraak en dan vertrekken wij met onbekende bestemming1. Ik zal on der de lunch met Desbrook spreken. Laat de motorboot zoolang ophijschen Je kunt me bij Chatham afzetten", zei Grafton kortaf, Hij »ing naar beneden en riep Taylor om deze de deur van de hut te laten openen, waarin Desbrook opgesloten zat. Deze sprong op bij zijn binnentre den en Grafton wierp hem een nieuws gierigen blik toe. Zeeland is Zaterdag niet achtergeble ven bij de viering van den nationalen feestdag' ter gelegenheid van Prinses Juliana's verloving. Vrijwel in alle ste den en dorpen heeft men uiting gegeven aan zijn vreugde over het heuglijk feit. Na hetgeen wij in ons Zaterdag-num mer reeds meldden, heeft de heer Th. Ferwerda van 12 tot 1 uur een aantal volks-' en vaderlandsche liederen van den toren af over Middelburg doen klinken. Daarna was er eenige uren „rust", gedurende welke wij een kijkje namen in de kazerne. Men weet, dat het voor militairen een Zondag was. Wij troffen in de eetzalen de gedekte tafels aan, allen versierd met een vaas bloe men als extra-dessert voor allen enkele vruchten. Ook in de kamer van den commandant van de S.D.QA. preikten bloemen. De middagfeesten. Wij hebben overwog'en of van de turnbetooging ter eere van het 45-jarig bestaan van Medioburgum afzonderlijk verslag moest worden gegeven, doch toen ons bleek, hoe nationaal en turn- feest tot één waren samengesmolten, meenden wij dat voor een scheiding geen aanleiding bestond. De betooging ging' uit van de „Zebra", den Zeeuwsch-Bra- bantschen Turnkring van het K.N.G.V* Er waren een 1000 oudere en jongere turnsters en turners samengekomen. Zij stelden zich op den Kanaalweg bij het gebouw der Veiling op. Aan dien optocht namen echter niet alleen de turners deel. Zij werden voorafgegaan door een folkloristisch deel. Aangenaam deed het aan, dat de anders in de kloostergangen van de Ab dijgebouwen opgeborgen wagens weder eens door de stad reden, bezet door personen in de bijpassende kleeder drachten. Aardig waren de wagens met spelerijders, die met marktbezoekers, die met den binnen gehaalden oogst, en zeker niet het minst die met het verle den, heden en de toekomst, welke een demonstratie op zichzelf vormde in den strijd tegen het verdwijnen van onze Zeeuwsche kleederdrachten. De oude melkwagen en dito groen- tenwagen staken wat betreft het aesthe- tische aanzien boven de moderne uit, hoe keurig de mederijdenden hiervan ook waren verzorgd. Amusant zagen de wandelende landbouwers er uit, die ver schillende phasen van het bedrijf voor stelden. Een zeer goed figuur maakte een der mederijdende ringrijders in zijn oud costuum. Wij kunnen niet alle onderdeelen noemen, maar gewezen moet nog wor den op den mooien propaganda-wagen van de melkfabriek Walcheren en op den ouden auto, die nog al eens hulp van een moderner wagen als trekkracht noodig had. Reeds eenigen tijd voor dat deze stoet zich in beweging stelde, waren de be sturen van de Zebra, Medioburgum en „Je bent een groote deugniet, Des- Drook", zei hij grinnekend. „Het was 'n geluk, dat ik op tijd achter je boozë plannen kwam. Zullen wij samen lun chen? Wij moeten tot een vergelijk zien te komen, vóór ik weg ga" „Het heeft er allen schijn van, dat u maar over mij te beschikken heeft en ik kan net zoo goed met u samen eten als alleen", „Beloof je, dat je een vreedzame hou ding zult aannemen? Ik bedoel, zul je geen geweld gebruiken? Ik waarschuw je, dat ik gewapend ben en niet zal aar zelen om te schieten", zei Grafton grim mig. ,Daar twijfel ik geen oogenblik aan, Grafton. Ik ben niet van plan je eigen handig een pak slaag te geven. Jij en ik vechten met onze hersenen, niet met onze vuisten, dus je bent volkomen vei lig „In orde Ga mee naar de kajuit. Taylor, ga achter captain Desbrook staan. Je weet wat je te doen staat, als hij kunsten probeert uit te halen". „Goed, mijnheer", zei Taylor onbe wogen en volgde hen naar de kajuit. Een paar stewards bedienden hen en' het maal verliep vlot. De beide mannen aten met gezonden eetlust en er werd'l slechts weinig gesproken, voordat de koffie opgediend en de sigaren aange stoken waren. „Neem een gemakkelijken stoel", zei Grafton vriendelijk „Taylor, fk geloof andere vereenigingen en de vandels voorafgegaan door het pijperskorps Ju liana naar de Markt getrokken, waar ten Stadhuize de officieele ontvangst plaats zou hebben. In de raadzaal be vonden zich ter begroeting de burge meester, de beide wethouders, de waarnemende gemeentesecretaris en de raadsleden de heeren Van der Feltz, Harthoorn, Jeronimus en Kögeler. De burgemeester, de Fernhout, heeft er eerst opgewezen, dat vereenigingen uit Ierseke, Vlissingen, Krabbendijke Kortgene, Bergen op Zoom, Kapelle, Goes en Middelburg medewerkten. Hoe had men tevoren kunnen denken dat 12 September niet alleen een Middelburg- sche, maar een nationale feestdag zou zijn. Dit gelukkige samenvallen van vereenigings en van nationale vreugde, bracht twee voordeelen met zich. De turners zagen zich ontvangen in een rijk bevlagde en feestelijk gestemde stad, en de ingezetenen konden te ge- reeder toonen tijd en lust te hebben, om aan de praestaties de aandacht te ge ven, die zij verdienden. Afgezien van dezen bijzonderen loop van zaken, heeft het gemeentebestuur zich gaarne bereid verklaard allen te ontvangen, omdat het daardoor in de gelegenheid was openlijk uiting te gé ven aan zijne waardeering voor het werk door het in de stad zoo recht po pulair en in het land zoo uitstekend be kend geworden „Medioburgum'1 en door zijn populaire leiders de heeren Mazure en Cappon, in eene reeks van jaren ver richt. Vooral de heer Mazure, de Medio- man bij uitnemendheid, heeft door zijn langdurigen, toegewijden aesthetischen arbeid van rhythme plastiek, Mediobur gum, en zich zeiven een naam gevestigd. Spr. noemde voor de jongere en rij pere jeugd de lichamelijke oefening van groote beteekenis. Hij wees echter op de bezwaren van ernstige mannen en vrouwen die het wel meenen met de jeugd, met de toekomst en met de eer van ons volk en die tegen de sport-over- drijving, de sportvergoding en helden- vereering waarschuwen. Hier dreigen ook naar sprekers oordeel ontzaglijke gevaren. Maar anderzijds, is ook met een afwijzend handgebaar, niet naar recht en billijkheid over het vraagstuk van de sport beslist. Spr. schaarde zich onder hen, die er kennend, dat ov,er de sport en wat zij dikwijls te zien geeft, het laatste woord nog niet gesproken kan zijn, mede er kennen, dat stond langen tijd en terecht de ontwikkeling der geestvermogens voorop, tegelijkertijd en ten onrechte de ontwikkeling van het lichaam en van de lichaamskrachten en -vermogens, zoo goed als geheel werden verwaarloosd. En ook dat was fout en verkeerd. De sport is het spel, de beweging, die het lichaam versterken en verfraaien en geestelijke vermogens tot betere uit drukking brengen kunnen. Die sport kan goed geleid, ook in wedstrijdvorm aankweeken het trachten n,aar ridderlijkheid, naar het onderge Voor ƒ215,40 's-jaars verzekert 30-jarige ƒ6000,— kapitaal na 35 jaar plus ƒ1200, rentebij overlijden (Ingez. Med.) schikt maken van het individueel be lang en succes, aan de algemeene samen werking, aan de solidariteit. Zij kan prikkelen tot moed en durf, de wilskracht en het doorzettingsvermo gen stalen, snelheid en beslistheid v.an handelen aanleeren; het verantwoorde lijkheidsgevoel versterken. In dien zin is ze mede van invloed op levenskracht en karaktervorming. Van de jubileerende vereeniging nu is de verdienste, dat het jonge leven, onder bekwame leiding zich de vreugde en het nuttig effect van de gezonde sportbeoefening ontsloten ziet. Mede als voorbereiding voor de le- vensstaak, onverschillig of die zware lichaams dan wel zware geestens- spanning vorderen zal. Het werk van deze vereeniging, het werk van de Z.E.B.R.A. kan en wil de sportbeweging in rechte banen leiden; d.e bruischende sportstroom b'nnen de gewenschte en noodzakelijke oevers houden. Moge, Medio, onder de leiding van zijn onmisbaren Mazure, na 5 ja ren, zijn gouden feest, opgewekt en Iuis- terijk kunnen vieren. Moge de Z. E. B. R, A. binnen het hem door het K. N. G. V. toegewezen territoir véél goeds bereiken voor de athlethiek en moge deze turndag ten volle slagen. De Z. E. B. R,. A. heeft het voorrecht en Medio ook te leven en te werken, onder het wakend oog van niemand minder dan den voorzitter van den K.N.G.V, Een voorrecht, dat als alle voorrechten, bij zondere verantwoordelijkheid met zich brengt. Moge aldus besloot spr, deze 12de September alle deejnlemende Vereeni gingen, de rechte voldoening geven en 'n hoogte punt blijven in het bondsleven. Leve .Medioburgum". Leve de ZEBRA. Leve het K.N.G.V. en leve zijn voorzit.- ter. (Groote instemming). De heer J. J. Th. Bakker, voorzitter van de ZEBRA, dankte hartelijk voor de vriendelijke ontvangst en voor de woorden, die van hart tot hart gingen. Het is zeker een voorrecht, dat de de monstratie valt op zulk een jubeldag. De burgemeester gaf blijk volkomen te begrijpen, dat de spreuk van het K. N. G. V. is, dat een gezonde geest slechts in een gezond lichaam kan huizen. Het K.N.G.V. verheugt zich ook zeer in het geen bij het vorstenhuis is voorgeval len. (Applaus). De heer W. de Graaf, algemeen vooi-- zitter van het K. N. G. V., sloot zich ,aan bij de woorden van den heer Bak ker en bracht ook den burgemeester dank voor zijn zoo sympathieke woor den, Het is juist, dat het K. N. G. V wil zorgen voor Tn gezond lichaam. Het is een mooie feestdag ook voor 't Ver bond, als men weet dat de Koningin zijn beschermvrouwe is. Het heeft Oran je in zijn wapen, maar de turners dragen ook Oranje in hun hart. En het verbond wil gaarne getuigen van de aanvankelijk ie:d. De heer Chr. J. Mazure sprak dank als voorzitter van Medio en verzekerde dat de belangstelling van de plaatselijke overheid een stimulans zal zijn om niet, dat je hoeft te blijven. De captain lijkt volkomen ongevaarlijk. Bovendien heb ik dit nog.zei Grafton en haal de een automatische revolver te voor schijn. De man verdween en Desbrook lachte luchtig. „Wat ben je van plan met me te doen?" vroeg' hij met een glimlach. „Dat weet ik nog niet, Je bent een lastig geval. Ik vraag me af, hoeveel je al te weten gekomen bent van mijn za ken en of je in staat zou zijn mij ernsti ge schade te berokkenen Ik ben ge neigd te denken, dat ik nog op tijd ont dekt heb wie je was. En het is een ge luk voor jou, dat dat het geval is. Als je de kans had gezien om belangrijke dingen van mij te weten te komen, zou ik, met tegenzin, de wereld van je te genwoordigheid hebben moeten verlos sen. Ik heb er een hekel aan, iemand van het leven te moeten berooven en heb dat slechts gedaan als ik er toe g'e- dwongen werd Tusschen twee haakjes, misschien interesseert het je te weten, dat ik bezoek gehad heb van miss Jane Fraser, toen je in het „zwarte hol" zat. Ik wist waarachtig niet, dat het zoo'n aantrekkelijk persoontje was. Ik ben vast van plan goede vrienden met haar te worden". „Wat kwam zij hier doen?" vroeg Desbrook met moeite. „Oh, zoo maar een vriendschappelijk bezoekje". „Kwam zij alleen? Had zij haar broer bij zich?" „Natuurlijk.Je hebt zeker nog niet gehoord,' dat de jonge Frnser op geheimzinnige wijze verdwenen :s?" Desbrook wierp zijn vijand een kal- men blik toe. „Ik veronderstel, dat dat jouw werk is? Ik dacht wel, dat je een goede re den had om mij dien avond van de club weg te sturen." „Die dronken dwaas heeft zijn ver diende loon gekregen. Je hoeft je om hem niet bezorgd te maken." Desbrook stond van zijn stoel op en keek op Grafton neer, die in zich zelf zat te lachen. „Hoor een® even, Grafton. Ik maak men niet erg bezorgd over Fraser, want" die kan wel op zichzelf passen, maar ik waarschuw je, dat als zijn zuster ook maar een strootje in den weg wordt gelegd, ik je „Geen dreigementen, vriend. Dat zijn slechts leege woorden. Ik heb je vol komen in mijn mach|t,' Geen levende ziel weet, dat je op mijn jacht bent. Het zou de eenvoudigste zaak ter wereld zijn, je dood te schieten en je met een paar zware gewichten over boord te gooien. Om je de waarheid te zeggen, ben ik nog niet met mij zelf eens, wat ik met miss Fraser doen z,al. Ik geef toe, d,at ik mij bijzonder tot haar aan getrokken voel, maar zij is een vrouw met 'n sterk karakter en zij, verbeeldt zich, dat ze op jouw verliefd is. In elk voort te werken op den ingeslagen weg. De heer De Graaf nam nogmaals het woord om namens het K. N. G. V. hulde te brengen op dezen dag aan Medio en aan den heer M,azure. Hierna ging men naar den pui van het Stadhuis om den optocht te zien voor bij trekken en de hulde van de opge stelde turners, die een groet brachten, in ontvangst te nemen, terwijl Cresendo, dat den stoet begeleidde het Wilhelmus deed hooren. Volgens de route, die was aangege ven moest de stoet nu de Lange en Kor te Delft door naar den Dam en zoo door Molstraat en Koepoortstraat en langs het Molenwater naar het Sportterrein. Men meende echter op dezen d,ag ook voorbij den Commissaris der Koningin te moeten trekken en zoo ging het naar de Abdij, waar de heer en mevrouw Quarles van Ufford het voor bij trekken gade sloegen. Men zou dan weer langs de Burg de Langedelft bereiken, doch dit heeft ten slotte alleen de .afdeeling Folklore vol bracht, omdat de leider^ der turners, de heer L. v. d. Steen uit Vlissingen, meen de, dat het telkens ophouden van gé- noemde afdeeling het nog steeds later zou maken voor men op het sportterrein kon zijn en zoo nam hij den weg over de Bree naar het Molenwater, waar echter intusschen de wagens ook reeds waren, die nu achter de turners aan- slooten. Het was een uur te laat, nml. ongeveer 4 uur toen men op het Sport terrein was. Hier had spoedig de opmarsch met den vaandelgroet plaats, gevolgd door goed geslaagde massa-uitvoering der Bonds- serie vrije oefeningen, eerst van de jon gens, daarna van de meisjes Verschil lende deelnemende vereenigingen ga- van daarop eigen werk aan brug, paard of rek te zien, gevolgd door verschillen de eveneens zeer goede oefeningen zon der toestellen. De dames brachten nu vlug daarop de Bondsserie vrije oefeningen, waarna de zoo keurige rijdans volgden, waarbij de meisjes van „Achilles" te Middelburg en L. O. te Vlissingen in keurige costuump- jes waren gestoken. Het liep tegen 6 uur en men liet de Zebra-serie voor dames en heeren ver vallen. Spoedig trokken nu de turners, gevolgd door de folklore weer stadwaarts tot den Kanaalweg, waar de stoet werd ont bonden. De demonstratie op het Sportveld was door duizenden bezocht o.w. de Com missaris der Koningin, den burgemeester en wethouder Boasson, en bij den in gang, waar men niet op zulk een stroom berekend was had de politie handen vol werk om aan het dringen het hoofd te bieden. De heer Mazure bracht eerst de tur ners dank en verzamelde toen de deel nemers aan de Folklore om ook hen dank te brengen en een herinnerings medaille toe te zeggen. Het avondfeest. In de stad was het den geheelen dag reeds half Zondag, vele winkels geslo- geval zal zij ons wel spoedig komen ge zelschap houden hier. Het belooft een gezellige reis te worden, met alle gasten, die ik hoop te ontvangen. Jij zult je flirtation met prinses N,adine weer kun nen hervatten, terwijl ik miss Fraser het hof maak. Ik ben namelijk van plan je gedurende den boottocht op vrije voeten te stellen, maar dat hangt voornamelijk v,an je gedrag af", besloot Grafton op gewekt. „Ik veronderstel, dat de groothertog een der gasten zal zijn?" merkte Des brook droogjes op. „Goed geraden. Ik vind, dat we er nog een paar' aardige dametjes bij moe ten hebben om het gezleschap compleet te maken. Daar moet ik nog eens over denken." ,,W,aar gaan we heen?" „Dat staat nog niet vast. Waarschijn lijk gaan we eerst naar Leningrad. Daarna. Grafton wierp Desbrook een spot- tenden blik toe. „De Sovjet-regeering zal wel blij zijn jou ,als gast te mogen ontvangen. Mis schien zullen ze je zelfs wel toestaan aan wal te gaan. Maar waarschijnlijk zal het moeilijker zijn om -weer weg te komen. Zij weten zxh op een handige manier van spionnen te ontdoen. En zij zijn je veel verschuldigd, vriend", besloot hij grinnikend. (Wordt vervolg'd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1936 | | pagina 5