I00L
DE GOUDEN RAT
NATIONALE
ideaal-tamefX'
XTBES
ikomst
&RQNEEK van den OAG.
Hoe Zeeland den nationalen (eestdag vierde.
|n, M' b u rg
kleintjef'
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CR T.) VAN MAANDAG 14 SEPTEMBER 1936. No. 217.
Avenols reis een mislukking
Te Middelburg.
LEVENSVERZEKERING-BANK ROTTERDAM
en prijs-
tamelij-
fn; eenige
schoon:
j>058;
prijzen
prijzen
loch door
|telijk on-
lad 16,50
rdappelen
grootere
beuwsche
J>ters (Ei-
(Eigenhei-
pnheimers
alles p.
|rst (Che-
5,90—
en kleine
-12; bui-
3 ais aan-
laankomst
quantine
amjzen.
ïers 2,50
Andijker
Dnte 3.25
50—3,75,
seuwsche
iappelen
apelen 3
Aanvoer
rsus
112 uur.
hgen van
Septem-
reg«S*
|oger,
iiaisa
iisaaia
geeft a.s,
prstelling
Jen heb-
ïaatsch.
^gang in
uur.
I geeft U
lepleider
ie „Die-
|pt. in 't
ct. Inl.
Goes.
laangm
bdenhuis
Iviele K
land. Te
130 (bo-
iöBffiffto
18 jaar,
Dl 4-j.
Itair op
eneinde
pen. Br.
|lad.
marend-
Café
4479,
isass
ie le-
var
lever,
lagerij,
)urg.
heden
efd in
t lage
K.M.
n. De
1. 737.
Bo«r,
mt
Avenol, de secretaris-generaal van den
Volkenbond, is de vorige week te Rome
geweest. Hij werd daar eerst door graaf
Ciano, den minister van buitenlandsche
zaken, vervolgens door Mussolini in ei
gen persoon ontvangen. Het nieuws over
deze besprekingen werd aanvankelijk
in optimistischen toon gehouden. Alles
liep, naar het scheen, op rolletjes. Italië
zou zich weer laten vertegenwoordigen
in Volkenbondsraad en Assemblée. Na
tuurlijk, zijn menschen wilden geen Abes
sijnsche delegatie tegen het lijf loopen en
daar moest dus iets op worden gevon
den, voor het geval de Abessijnen tóch
nog zoo brutaal waren, om zich op de
rechten van hun land als lid van den
Bond te beroepen. In die omstandighe
den zou de commissie voor de geloofs
brieven hun volmachten onwettig kun
nen verklaren, onder 't motief, dat ner
gens een geregelde Abessijnsche regee
ring meer bestaat! De Negus beweert
wel het tegendeel, maar heeft zelfs niet
de Britsche minister van buitenlandsche
zaken, Eden, onlangs in het Lagerhuis
't ontbreken van zulk 'n gouvernement
moeten vaststellen? Er scheen dus geen
twijfel meer mogelijk: De Italianen zou
den, nu ook hun rumoerige journalisten
van den Zwitserschen bondsraad weer
verlof hadden gekregen, Genève-waarts
te komen, straks met vlag en wimpel een
joyeuse entrée in den Volkenbond hou
den. Min of meer als triomfators.
Zaterdag kwam er echter opeens een
ietwat onthutsend telegram: In Ge-
neefsche diplomatieke kringen is men
geneigd te gelooven, dat Mussolini voor
terugkeer tot het Volkenbondswerk ei
schen heeft gesteld, die Avenol niet op
eigen gelegenheid kon inwilligen, name
lijk erkenning der Italiaansche verove
ringen en uitsluiting van Abessynië uit
den Volkenbond. De Volkenbondsraac
zal dienaangaande zijn standpunt bepa
len. Men verzekert te Genève, dat Italië
in geen geval aan de raadsvergadering
van 18 dezer zal deelnemen.
Het Duitsche Nieuwsbureau wist hier
aan nog toe te voegen, dat Avenol na af
loop van zijn reis naar Italië het misluk
ken van zijn pogingen tot het verkrijgen
van een accoord over de Abessijnsche
kwestie zou hebben moeten constatee
ren De regeering te Rome verlangt, dat
de huidige stand van zaken zal worden
erkend, terwijl daartegenover de Vol
kenbond slechts de concessie wil doen.
dat Abessynië geen vertegenwoordiger
naar de Assemblée stuurt, maar wèl lie
van den Bond mag blijven. Onder deze
omstandigheden wordt verwacht, dat Ita
lië zich noch in den Raad noch in de Vol
kenbondsvergadering zal vertoonen.
Het lijdt geen twijfel, dat Avenol op
„verzoek" van Engeland en Frankrijk
zijn reis naar Rome ondernam. Er is de
zen mogendheden veel aan gelegen, hun
voormaligen deelgenoot in het Stresa-
front weer als vriend en medewerker te
mogen begroeten. Zij willen een tegen
wicht voor den invloed, dien Berlijn, pro-
fiteerende van de in dat front ontstane
breuk, te Rome heeft verworven. (Voor
t oogenblik tenminste). Wanneer de grie
ve* der Italianen maar eerst waren op-
gefleven, zou het misschien wel mogelijk
zijn, hen weer naar den anderen kant
over te halen. De oude wapenbroeder
schap van 1915—1918 zou dan allicht 't
overige doen.
Die speculatie schijnt nu te zijn mis
lukt. Mussolini zit hoog te paard en hij
weet, dat men hem noodig heeft. Dies
stelt hij zijn eischen: alles of niets. Wil de
Volkenbond onder 't Caudijnsche juk
doorgaan en nederig zeggen: het zij,
zooals gij wenscht, wij kennen geen
Abessynië meer, dan zal de Duce zich
genadig toonen en opnieuw, naar dat
heet, medehelpen aan den arbeid voor
vrede en wederopbouw. Maar indien
hem niet ten volle genoegdoening wordt
geschonken, zal hij zich verre houden
van een instituut, dat reeds door zijn
pers is dood verklaard en voor de Itali
anen dus geen waarde meer bezit Het
samengaan met Duitschland zal dan nog
inniger en hechter worden, Berlijn en
Rome zullen oude veeten totaal verge
ten en wellicht zelfs een formule vinden
om den door Hitier gepredikten strijd te
gen het bolsjewisme in gemeenschappe
lijk overleg te voeren. Zoolang tenmin
ste, als ze mekaar verdragen. Men weet
dat wij niet veel waarde hechten aan de
Duitsch-Italiaansche „vriendsthap". Ze
bestaat op 't oogenblik, naar het uiter
lijk, aangezien beide landen er hun voor
deel mee kunnen doen. De Oostenrijk-
sche kwestie, welke in schijn werd ge
liquideerd, blijft hechte vriendschap ech
ter in den weg staan. Te Parijs en te
Londen weet men dat, doch de moed,
om daarop duchtig te speculeeren, ont
breekt.
naar het Engelsch van
PAUL TRENT.
20).
rV
-.Het kan mij niet schelen, wat hef
voor plaats is, als wij er maar niet te
n t aandacht trekken".
een Paar mii' van de stad
p'elnof dat'li1» y°rdt wetnig bezocht, ik
geloof, dat het de rustigste plaats is die
wi, kunnen vinden. En er staat juist'vol
doende water voor het jacht. De boot
natuurlijk te groot, om er erg ver de
rivier, de Rotter, mee op te kunnen
varen".
„Dat kan mij niet schelen", zei Graf
ton ongeduldig,. „We zullen bij den in
gang van de haven gaan liggen, zoodat
we onmiddelijk weg kunnen varen. Wij
moeten daar om middernacht voor an
ker gaan. Nadat wq onze gasten aan
boord ontvangen hebben, heb ik ergens
nog een afspraak en dan vertrekken wij
met onbekende bestemming1. Ik zal on
der de lunch met Desbrook spreken.
Laat de motorboot zoolang ophijschen
Je kunt me bij Chatham afzetten", zei
Grafton kortaf,
Hij »ing naar beneden en riep Taylor
om deze de deur van de hut te laten
openen, waarin Desbrook opgesloten
zat. Deze sprong op bij zijn binnentre
den en Grafton wierp hem een nieuws
gierigen blik toe.
Zeeland is Zaterdag niet achtergeble
ven bij de viering van den nationalen
feestdag' ter gelegenheid van Prinses
Juliana's verloving. Vrijwel in alle ste
den en dorpen heeft men uiting gegeven
aan zijn vreugde over het heuglijk feit.
Na hetgeen wij in ons Zaterdag-num
mer reeds meldden, heeft de heer Th.
Ferwerda van 12 tot 1 uur een aantal
volks-' en vaderlandsche liederen van
den toren af over Middelburg doen
klinken. Daarna was er eenige uren
„rust", gedurende welke wij een kijkje
namen in de kazerne. Men weet, dat
het voor militairen een Zondag was. Wij
troffen in de eetzalen de gedekte tafels
aan, allen versierd met een vaas bloe
men als extra-dessert voor allen enkele
vruchten.
Ook in de kamer van den commandant
van de S.D.QA. preikten bloemen.
De middagfeesten.
Wij hebben overwog'en of van de
turnbetooging ter eere van het 45-jarig
bestaan van Medioburgum afzonderlijk
verslag moest worden gegeven, doch
toen ons bleek, hoe nationaal en turn-
feest tot één waren samengesmolten,
meenden wij dat voor een scheiding geen
aanleiding bestond. De betooging ging'
uit van de „Zebra", den Zeeuwsch-Bra-
bantschen Turnkring van het K.N.G.V*
Er waren een 1000 oudere en jongere
turnsters en turners samengekomen. Zij
stelden zich op den Kanaalweg bij het
gebouw der Veiling op.
Aan dien optocht namen echter niet
alleen de turners deel. Zij werden
voorafgegaan door een folkloristisch
deel. Aangenaam deed het aan, dat de
anders in de kloostergangen van de Ab
dijgebouwen opgeborgen wagens weder
eens door de stad reden, bezet door
personen in de bijpassende kleeder
drachten. Aardig waren de wagens met
spelerijders, die met marktbezoekers,
die met den binnen gehaalden oogst, en
zeker niet het minst die met het verle
den, heden en de toekomst, welke een
demonstratie op zichzelf vormde in den
strijd tegen het verdwijnen van onze
Zeeuwsche kleederdrachten.
De oude melkwagen en dito groen-
tenwagen staken wat betreft het aesthe-
tische aanzien boven de moderne uit,
hoe keurig de mederijdenden hiervan
ook waren verzorgd. Amusant zagen de
wandelende landbouwers er uit, die ver
schillende phasen van het bedrijf voor
stelden. Een zeer goed figuur maakte
een der mederijdende ringrijders in zijn
oud costuum.
Wij kunnen niet alle onderdeelen
noemen, maar gewezen moet nog wor
den op den mooien propaganda-wagen
van de melkfabriek Walcheren en op
den ouden auto, die nog al eens hulp
van een moderner wagen als trekkracht
noodig had.
Reeds eenigen tijd voor dat deze stoet
zich in beweging stelde, waren de be
sturen van de Zebra, Medioburgum en
„Je bent een groote deugniet, Des-
Drook", zei hij grinnekend. „Het was 'n
geluk, dat ik op tijd achter je boozë
plannen kwam. Zullen wij samen lun
chen? Wij moeten tot een vergelijk zien
te komen, vóór ik weg ga"
„Het heeft er allen schijn van, dat u
maar over mij te beschikken heeft en
ik kan net zoo goed met u samen eten
als alleen",
„Beloof je, dat je een vreedzame hou
ding zult aannemen? Ik bedoel, zul je
geen geweld gebruiken? Ik waarschuw
je, dat ik gewapend ben en niet zal aar
zelen om te schieten", zei Grafton grim
mig.
,Daar twijfel ik geen oogenblik aan,
Grafton. Ik ben niet van plan je eigen
handig een pak slaag te geven. Jij en
ik vechten met onze hersenen, niet met
onze vuisten, dus je bent volkomen vei
lig
„In orde Ga mee naar de kajuit.
Taylor, ga achter captain Desbrook
staan. Je weet wat je te doen staat,
als hij kunsten probeert uit te halen".
„Goed, mijnheer", zei Taylor onbe
wogen en volgde hen naar de kajuit.
Een paar stewards bedienden hen en'
het maal verliep vlot. De beide mannen
aten met gezonden eetlust en er werd'l
slechts weinig gesproken, voordat de
koffie opgediend en de sigaren aange
stoken waren.
„Neem een gemakkelijken stoel", zei
Grafton vriendelijk „Taylor, fk geloof
andere vereenigingen en de vandels
voorafgegaan door het pijperskorps Ju
liana naar de Markt getrokken, waar
ten Stadhuize de officieele ontvangst
plaats zou hebben. In de raadzaal be
vonden zich ter begroeting de burge
meester, de beide wethouders, de
waarnemende gemeentesecretaris en de
raadsleden de heeren Van der Feltz,
Harthoorn, Jeronimus en Kögeler.
De burgemeester, de Fernhout, heeft
er eerst opgewezen, dat vereenigingen
uit Ierseke, Vlissingen, Krabbendijke
Kortgene, Bergen op Zoom, Kapelle,
Goes en Middelburg medewerkten. Hoe
had men tevoren kunnen denken dat 12
September niet alleen een Middelburg-
sche, maar een nationale feestdag zou
zijn. Dit gelukkige samenvallen van
vereenigings en van nationale vreugde,
bracht twee voordeelen met zich. De
turners zagen zich ontvangen in een
rijk bevlagde en feestelijk gestemde
stad, en de ingezetenen konden te ge-
reeder toonen tijd en lust te hebben, om
aan de praestaties de aandacht te ge
ven, die zij verdienden.
Afgezien van dezen bijzonderen loop
van zaken, heeft het gemeentebestuur
zich gaarne bereid verklaard allen te
ontvangen, omdat het daardoor in de
gelegenheid was openlijk uiting te gé
ven aan zijne waardeering voor het
werk door het in de stad zoo recht po
pulair en in het land zoo uitstekend be
kend geworden „Medioburgum'1 en door
zijn populaire leiders de heeren Mazure
en Cappon, in eene reeks van jaren ver
richt. Vooral de heer Mazure, de Medio-
man bij uitnemendheid, heeft door zijn
langdurigen, toegewijden aesthetischen
arbeid van rhythme plastiek, Mediobur
gum, en zich zeiven een naam gevestigd.
Spr. noemde voor de jongere en rij
pere jeugd de lichamelijke oefening van
groote beteekenis. Hij wees echter op
de bezwaren van ernstige mannen en
vrouwen die het wel meenen met de
jeugd, met de toekomst en met de eer
van ons volk en die tegen de sport-over-
drijving, de sportvergoding en helden-
vereering waarschuwen. Hier dreigen
ook naar sprekers oordeel ontzaglijke
gevaren. Maar anderzijds, is ook met
een afwijzend handgebaar, niet naar
recht en billijkheid over het vraagstuk
van de sport beslist.
Spr. schaarde zich onder hen, die er
kennend, dat ov,er de sport en wat zij
dikwijls te zien geeft, het laatste woord
nog niet gesproken kan zijn, mede er
kennen, dat stond langen tijd en terecht
de ontwikkeling der geestvermogens
voorop, tegelijkertijd en ten onrechte de
ontwikkeling van het lichaam en van de
lichaamskrachten en -vermogens, zoo
goed als geheel werden verwaarloosd.
En ook dat was fout en verkeerd. De
sport is het spel, de beweging, die het
lichaam versterken en verfraaien en
geestelijke vermogens tot betere uit
drukking brengen kunnen.
Die sport kan goed geleid, ook in
wedstrijdvorm aankweeken het trachten
n,aar ridderlijkheid, naar het onderge
Voor ƒ215,40 's-jaars
verzekert 30-jarige
ƒ6000,— kapitaal na 35 jaar
plus ƒ1200, rentebij overlijden
(Ingez. Med.)
schikt maken van het individueel be
lang en succes, aan de algemeene samen
werking, aan de solidariteit.
Zij kan prikkelen tot moed en durf,
de wilskracht en het doorzettingsvermo
gen stalen, snelheid en beslistheid v.an
handelen aanleeren; het verantwoorde
lijkheidsgevoel versterken. In dien zin
is ze mede van invloed op levenskracht
en karaktervorming.
Van de jubileerende vereeniging nu
is de verdienste, dat het jonge leven,
onder bekwame leiding zich de vreugde
en het nuttig effect van de gezonde
sportbeoefening ontsloten ziet.
Mede als voorbereiding voor de le-
vensstaak, onverschillig of die zware
lichaams dan wel zware geestens-
spanning vorderen zal.
Het werk van deze vereeniging, het
werk van de Z.E.B.R.A. kan en wil de
sportbeweging in rechte banen leiden;
d.e bruischende sportstroom b'nnen de
gewenschte en noodzakelijke oevers
houden. Moge, Medio, onder de leiding
van zijn onmisbaren Mazure, na 5 ja
ren, zijn gouden feest, opgewekt en Iuis-
terijk kunnen vieren. Moge de Z. E. B.
R, A. binnen het hem door het K. N.
G. V. toegewezen territoir véél goeds
bereiken voor de athlethiek en moge
deze turndag ten volle slagen. De Z. E.
B. R,. A. heeft het voorrecht en Medio
ook te leven en te werken, onder het
wakend oog van niemand minder dan
den voorzitter van den K.N.G.V, Een
voorrecht, dat als alle voorrechten, bij
zondere verantwoordelijkheid met zich
brengt.
Moge aldus besloot spr, deze 12de
September alle deejnlemende Vereeni
gingen, de rechte voldoening geven en 'n
hoogte punt blijven in het bondsleven.
Leve .Medioburgum". Leve de ZEBRA.
Leve het K.N.G.V. en leve zijn voorzit.-
ter. (Groote instemming).
De heer J. J. Th. Bakker, voorzitter
van de ZEBRA, dankte hartelijk voor
de vriendelijke ontvangst en voor de
woorden, die van hart tot hart gingen.
Het is zeker een voorrecht, dat de de
monstratie valt op zulk een jubeldag.
De burgemeester gaf blijk volkomen te
begrijpen, dat de spreuk van het K. N.
G. V. is, dat een gezonde geest slechts
in een gezond lichaam kan huizen. Het
K.N.G.V. verheugt zich ook zeer in het
geen bij het vorstenhuis is voorgeval
len. (Applaus).
De heer W. de Graaf, algemeen vooi--
zitter van het K. N. G. V., sloot zich
,aan bij de woorden van den heer Bak
ker en bracht ook den burgemeester
dank voor zijn zoo sympathieke woor
den, Het is juist, dat het K. N. G. V
wil zorgen voor Tn gezond lichaam. Het
is een mooie feestdag ook voor 't Ver
bond, als men weet dat de Koningin
zijn beschermvrouwe is. Het heeft Oran
je in zijn wapen, maar de turners dragen
ook Oranje in hun hart. En het verbond
wil gaarne getuigen van de aanvankelijk
ie:d.
De heer Chr. J. Mazure sprak dank
als voorzitter van Medio en verzekerde
dat de belangstelling van de plaatselijke
overheid een stimulans zal zijn om
niet, dat je hoeft te blijven. De captain
lijkt volkomen ongevaarlijk. Bovendien
heb ik dit nog.zei Grafton en haal
de een automatische revolver te voor
schijn.
De man verdween en Desbrook lachte
luchtig.
„Wat ben je van plan met me te
doen?" vroeg' hij met een glimlach.
„Dat weet ik nog niet, Je bent een
lastig geval. Ik vraag me af, hoeveel je
al te weten gekomen bent van mijn za
ken en of je in staat zou zijn mij ernsti
ge schade te berokkenen Ik ben ge
neigd te denken, dat ik nog op tijd ont
dekt heb wie je was. En het is een ge
luk voor jou, dat dat het geval is. Als
je de kans had gezien om belangrijke
dingen van mij te weten te komen, zou
ik, met tegenzin, de wereld van je te
genwoordigheid hebben moeten verlos
sen. Ik heb er een hekel aan, iemand
van het leven te moeten berooven en
heb dat slechts gedaan als ik er toe g'e-
dwongen werd Tusschen twee haakjes,
misschien interesseert het je te weten,
dat ik bezoek gehad heb van miss Jane
Fraser, toen je in het „zwarte hol" zat.
Ik wist waarachtig niet, dat het zoo'n
aantrekkelijk persoontje was. Ik ben
vast van plan goede vrienden met haar
te worden".
„Wat kwam zij hier doen?" vroeg
Desbrook met moeite.
„Oh, zoo maar een vriendschappelijk
bezoekje".
„Kwam zij alleen? Had zij haar broer
bij zich?"
„Natuurlijk.Je hebt zeker nog
niet gehoord,' dat de jonge Frnser op
geheimzinnige wijze verdwenen :s?"
Desbrook wierp zijn vijand een kal-
men blik toe.
„Ik veronderstel, dat dat jouw werk
is? Ik dacht wel, dat je een goede re
den had om mij dien avond van de club
weg te sturen."
„Die dronken dwaas heeft zijn ver
diende loon gekregen. Je hoeft je om
hem niet bezorgd te maken."
Desbrook stond van zijn stoel op en
keek op Grafton neer, die in zich zelf
zat te lachen.
„Hoor een® even, Grafton. Ik maak
men niet erg bezorgd over Fraser, want"
die kan wel op zichzelf passen, maar
ik waarschuw je, dat als zijn zuster
ook maar een strootje in den weg wordt
gelegd, ik je
„Geen dreigementen, vriend. Dat zijn
slechts leege woorden. Ik heb je vol
komen in mijn mach|t,' Geen levende
ziel weet, dat je op mijn jacht bent. Het
zou de eenvoudigste zaak ter wereld
zijn, je dood te schieten en je met een
paar zware gewichten over boord te
gooien. Om je de waarheid te zeggen,
ben ik nog niet met mij zelf eens, wat
ik met miss Fraser doen z,al. Ik geef
toe, d,at ik mij bijzonder tot haar aan
getrokken voel, maar zij is een vrouw
met 'n sterk karakter en zij, verbeeldt
zich, dat ze op jouw verliefd is. In elk
voort te werken op den ingeslagen weg.
De heer De Graaf nam nogmaals het
woord om namens het K. N. G. V. hulde
te brengen op dezen dag aan Medio en
aan den heer M,azure.
Hierna ging men naar den pui van het
Stadhuis om den optocht te zien voor
bij trekken en de hulde van de opge
stelde turners, die een groet brachten,
in ontvangst te nemen, terwijl Cresendo,
dat den stoet begeleidde het Wilhelmus
deed hooren.
Volgens de route, die was aangege
ven moest de stoet nu de Lange en Kor
te Delft door naar den Dam en zoo door
Molstraat en Koepoortstraat en langs
het Molenwater naar het Sportterrein.
Men meende echter op dezen d,ag ook
voorbij den Commissaris der Koningin
te moeten trekken en zoo ging het naar
de Abdij, waar de heer en mevrouw
Quarles van Ufford het voor bij trekken
gade sloegen.
Men zou dan weer langs de Burg de
Langedelft bereiken, doch dit heeft ten
slotte alleen de .afdeeling Folklore vol
bracht, omdat de leider^ der turners, de
heer L. v. d. Steen uit Vlissingen, meen
de, dat het telkens ophouden van gé-
noemde afdeeling het nog steeds later
zou maken voor men op het sportterrein
kon zijn en zoo nam hij den weg over
de Bree naar het Molenwater, waar
echter intusschen de wagens ook reeds
waren, die nu achter de turners aan-
slooten. Het was een uur te laat, nml.
ongeveer 4 uur toen men op het Sport
terrein was.
Hier had spoedig de opmarsch met den
vaandelgroet plaats, gevolgd door goed
geslaagde massa-uitvoering der Bonds-
serie vrije oefeningen, eerst van de jon
gens, daarna van de meisjes Verschil
lende deelnemende vereenigingen ga-
van daarop eigen werk aan brug, paard
of rek te zien, gevolgd door verschillen
de eveneens zeer goede oefeningen zon
der toestellen.
De dames brachten nu vlug daarop de
Bondsserie vrije oefeningen, waarna de
zoo keurige rijdans volgden, waarbij de
meisjes van „Achilles" te Middelburg en
L. O. te Vlissingen in keurige costuump-
jes waren gestoken.
Het liep tegen 6 uur en men liet de
Zebra-serie voor dames en heeren ver
vallen.
Spoedig trokken nu de turners, gevolgd
door de folklore weer stadwaarts tot
den Kanaalweg, waar de stoet werd ont
bonden.
De demonstratie op het Sportveld was
door duizenden bezocht o.w. de Com
missaris der Koningin, den burgemeester
en wethouder Boasson, en bij den in
gang, waar men niet op zulk een stroom
berekend was had de politie handen vol
werk om aan het dringen het hoofd te
bieden.
De heer Mazure bracht eerst de tur
ners dank en verzamelde toen de deel
nemers aan de Folklore om ook hen
dank te brengen en een herinnerings
medaille toe te zeggen.
Het avondfeest.
In de stad was het den geheelen dag
reeds half Zondag, vele winkels geslo-
geval zal zij ons wel spoedig komen ge
zelschap houden hier. Het belooft een
gezellige reis te worden, met alle gasten,
die ik hoop te ontvangen. Jij zult je
flirtation met prinses N,adine weer kun
nen hervatten, terwijl ik miss Fraser het
hof maak. Ik ben namelijk van plan je
gedurende den boottocht op vrije voeten
te stellen, maar dat hangt voornamelijk
v,an je gedrag af", besloot Grafton op
gewekt.
„Ik veronderstel, dat de groothertog
een der gasten zal zijn?" merkte Des
brook droogjes op.
„Goed geraden. Ik vind, dat we er
nog een paar' aardige dametjes bij moe
ten hebben om het gezleschap compleet
te maken. Daar moet ik nog eens over
denken."
,,W,aar gaan we heen?"
„Dat staat nog niet vast. Waarschijn
lijk gaan we eerst naar Leningrad.
Daarna.
Grafton wierp Desbrook een spot-
tenden blik toe.
„De Sovjet-regeering zal wel blij zijn
jou ,als gast te mogen ontvangen. Mis
schien zullen ze je zelfs wel toestaan
aan wal te gaan. Maar waarschijnlijk
zal het moeilijker zijn om -weer weg te
komen. Zij weten zxh op een handige
manier van spionnen te ontdoen. En
zij zijn je veel verschuldigd, vriend",
besloot hij grinnikend.
(Wordt vervolg'd).