De verloving vai
i Prinses Juliana.
DE GOUDEN RAT
VERLOVINGSRINGEN
N. Th. DE JONG
IN ZEELAND!
MIDDELBURGSCHE
KRONIEK »R den DAG.
KERK EN SCHOOL
DE
COURANT
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN WOENSDAG 9 SEPTEMBER 1936. No. 213.
De bewapeningswedloop.
De intocht van het Prin
selijk paar in de resi
dentie.
Frankrijk heeft de nieuwe vriendschap
van Polen met goud willen betalen. Al
thans indien de desbetreffende berichten
Juist zijn. Ze houden in, dat Rydz Smig-
ly te Parijs een leening van minstens 500
millioen heeft losgekregen op zeer voor-
deelige voorwaarden. Het geld zou be
stemd zijn voor de uitbreiding van het
Poolsche leger.
Dit laatste maakt het geval zeer aan
nemelijk. Alhoewel de verlenging van
den diensttijd in Duitschland tot 2 jaar,
waardoor Hitier zijn weermacht opnieuw
aanzienlijk versterkt, in het buitenland
vrij rustig werd opgenomen een
mensch went ook aan dit soort van din
gen is men toch overal op tegenmaat
regelen gaan zinnen. Frankrijk en Polen
gaan hierbij uit den aard der zaak voor
aan. De Polen zijn echter arm, zoo arm,
dat ze zonder de hulp van anderen geen
kans zien, nog meer aan hun leger, hun
vloot en hun luchtmacht ten koste te
leggen. Ongeveer de helft van al hun
staatsinkomsten verdwijnen reeds in den
onverzadigden militairistischen muil.
Voor een buitenlandsche mogendheid zal
het met het oog hierop kwaad werk zijn,
Warschau leeningen te verstrekken.
Waar moet het arme land rente en af
lossing vandaan pompen? De Franschen
'blijken het risico echter te willen aan
vaarden, De gedachte, dat ze daarmee
naar alle waarschijnlijkheid een nieuw
wapen tegen het gevreesde Derde Rijk
smeden, zal hen met het gevoel, goed
geld in en bodemloozen put te werpen,
verzoenen.
Op Hitier heeft de zaak blijkbaar nog
al eenigen indruk gemaakt. Hij ontbood
eergisteren den Duitschen gezant en den
Duitschen militairen attaché te Parijs bij
zich op zijn landgoed te Berchtesgaden,
teneinde hem persoonlijk inlichtingen te
verstrekken. Of de beide mannen hem
veel wijzer hebben kunnen maken? De
bijzonderheder^ van het Fransch-Pool-
sche accoord worden geheim gehouden.
Misschien zal de Führer zijn licht beter
kunnen opsteken bij den spionnage-
dienst. Die komt er allicht eerder ach
ter, waar in het onderhavige geval de
klepel hangt, dan Duitschland's officieele
vertegenwoordigers.
Frankrijk zelf gaat ook zijn weermacht
uitbreiden. Aanvankelijk had de Fran-
sche regeering Hitler's jongste verrassing
met gelijke munt willen betalen: verlen
ging van den diensttijd dus. Uit de rijen
van haar aanhangers, van het Volksfront,
rees daartegen echter zooveel verzet,
dat ze het denkbeeld moest laten schie
ten. Daladier, de minister van oorlog,
heeft nu 10 milliard francs aangevraagd
voor versnelden munitie-aanmaak en
vliegtuigenbouw, het aanleggen van z.g.
losse vestingwerken ter verzwaring van
de bekende Maginot-linie (de betonnen
muur langs Frankrijk's Oostgrens), ver
meerdering van het aantal technici etc.
De 10 milliard zouden in vier jaren tijds
moeten worden verbruikt; per jaar dus
gemiddeld 23t> milliard.
Verder heeft de Fransche regeering
j besloten een hoogeschool voor de be-
studeering der nationale verdediging te
stichten. Tot directeur daarvan zal wor
den benoemd vice-admiraal Castex, een
van Frankrijk's bekwaamste militairen,
die door tal van publicaties ook in het
buitenland veel gezag geniet. De voor
naamste officieren van alle wapens, be
nevens de hoofdambtenaren van de de
partementen van defensie, buitenland
sche zaken, economische zaken, finan
ciën en onderwijs, zullen college moeten
loopen. Zoo hoopt men een uitgebreide
en voortreffelijke organisatie tot verde
diging des lands tot stand te kunnen
brengen.
Minister-president Blum heeft dezer
dagen meegedeeld, dat hij, al deze mili
taire inspanning ten spijt, een oproep
tot alle regeeringen wil richten, om te
komen tot een stabilisatie en, zoo mo
gelijk, een beperking der bewapeningen.
Dat lijkt ons voorloopig verloren moeite.
H.M. de Koningin toegejuicht.
Gistermiddag omstreeks half drie is
H.M. de Koningin, vergezeld van enkele
leden der hofhouding, per auto van haar
landhuis Den Ruygenhoek naar het Pa
leis Noordeinde te Den Haag gereden en
heeft daar haar intrek genomen.
Vele belangstellenden hadden zich
reeds lang tevoren tegenover het paleis,
achter het standbeeld van Willem den
Zwijger, verzameld.
Toen de koninklijke standaard op het
dak van het Paleis geheschen werd,
groeide de belangstellende menigte nog
aan.
Toen de auto, waarin de Koningin,
vergezeld van een hofdame, had plaats
genomen, voor het Paleis reed, brachten
de talrijke belangstellenden haar een
ovatie. Er werd met zakdoeken en hoe
den gewuifd, voor welke hulde de Ko
ningin minzaam dankte. Toen de Konin
gin was uitgestapt, begonnen de juichen
de menschen het „Wilhelmus" te zingen.
Op het bordes van het Paleis luisterde
H.M. toe en dankte na afloop voor dit
nieuwe bewijs van aanhankelijkheid en
medeleven met haar persoon en haar
Huis.
Even vertoonde H.M. zich nog voor
het venster op de eerste verdieping, nog
maals de talrijke aanwezigen, die bleven
juichen, dankende.
Na enkele oogenblikken trok H.M.
zich in haar vertrekken terug, maar hét
publiek bleef wachten, want het gerucht
ging, dat de Prinses en Prins Bernhard
in den loop van den middag zouden aan
komen.
Als een loopend vuurtje ging het gis
termiddag door Den Haag: Prinses Juli
ana en Prins Bernhard worden omstreeks
6 uur in het Paleis Noordeinde verwacht.
En dit is geen loos gerucht gebleken,
want omstreeks 6 uur is het jonge paar
inderdaad aan het Paleis Noordeinde
aangekomen, waar het een langdurige
ovatie is ten deel gevallen.
De belangstelling van de bevolking
was enorm. Duizenden en duizenden wa
ren in dit late middaguur voor het Pa
leis en in de naaste omgeving bijeen, om
te getuigen van hun gevoelens van ver
knochtheid jegens onze Kroonprinses en
haar Huis. Er was politie te paard, te
voet en per motor, die voor een afzetting
gezorgd had, welke hoe begrijpelijk
op dezen blijden dag door de en
thousiaste menigte is verbroken. De
meeste toeschouwers waren met oranje
getooid en de kinderen droegen oranje
sjerpen.
Er was voor de aankomst van Prinses
Juliana en haar toekomstigen gemaal
genoeg te zien, zoodat de menigte zich
niet behoefde de vervelen. Immers,
voortdurend reden auto's voor het pa
leis, waarin gezanten van vreemde mo
gendheden en vooraanstaande landge-
nooten plaats hadden genomen. Zij allen
kwamen door het plaatsen van hun hand-
teekening in de felicitatieregisters van
hun belangstelling getuigen. Den gehee-
Het tijdstip voor een nieuwe ontwape
ningsconferentie zou moeilijk slechter
gekozen kunnen werdén dan het huidige.
Er valt nog nergens een belangrijk symp
toom van moeheid tengevolge van den
bewapeningswedloop te constateeren,
uitgezonderd dan bij de Japanners. Doch
die tellen voor de onderhavige Euro-
peesche problemen niet mee.
len middag werden prachtige bloemen
manden ten paleize bezorgd. Er was één
stuk bij, dat de leden van de hofhouding
het prinselijk paar hebben aangeboden
en dat van een enormen omvang was.
Het viel bij het publiek blijkens zijn kre
ten van bewondering, bijzonder in den
smaak. De bestellers van de poste
rijen en telegrafie gingen in en uit: on
telbare schriftelijke gelukwenschen zijn
ten paleize Noordeinde afgegeven. Om
streeks 5 uur werden eenige tapijten
over de leuning van het balkon van het
paleis gehangen.
Een uur later voelde de menigte, dat
't jonge paar in aantocht was en 'n luid
gejuich steeg op. In een auto kwamen
Prinses Juliana en Prins Bernhard aan
rijden. Het paar had plaats genomen in
de eigen auto van den Prins: een 8 cy
linder Ford Cabriolet. De Prins chauf
feerde zelf en was blootshoofds. Hij
maakte een bijzonder sportieven, een-
voudigen en innemenden indruk. De Prin
ses droeg een grooten witten hoed en
had een bouquet rose anjers in de hand.
Het is van den Prins bekend, dat hij een
uitstekend chauffeur is en gewend aan
het rijden van groote afstanden.
De radiator van de grijsgelakte cabri
olet was van vele emblemen van auto
mobielclubs voorzien. Ook die van de
K.N.A.C. en van den A.N.W.B. ontbra
ken niet. De wagen droeg een Duitsch
nummer IA 105108.
Toen de auto voor het bordes van het
paleis stopte, kwam H.M. de Koningin
naar buiten. H.M. begroette haar toe
komstigen schoonzoon, die een diepe
buiging voor haar maakte en omhelsde
de Prinses. Het enthousiasme van de
juichende menigte kende geen grenzen
meer, de politieaizetting werd verbro
ken, iotograien en journalisten renden
vooruit. Het was een bijzondere mani
festatie geworden van warme hulde aan
het jonge paar.
Zoowel Prinses Juliana als Prins Bern
hard dankten lachende voor dit grenzen-
looze enthousiasme. Enkele oogenblik
ken nadat de Koningin en het paar het
Paleis waren binnengegaan, verschenen
zij op het balkon. Men bleef juichen en
roepen: Leve de Prinses, leve de Prins.
Sommigen zongen het Wilhelmus, ande
ren hieven een „lang zullen zij leven"
aan. Er scheen geen einde aan het en
thousiasme te komen. Kinderen werden
op de schouders van volwassenen gezet,
om niets te missen van dit groote oogen-
blik.
Na enkele minuten verlieten de vor
stelijke personen het balkon, om nog
even voor een venster toe te kijken. Dan
trokken zij zich terug en ook de me
nigte keerde toen huiswaarts, innig ver
heugd, getuige te zijn geweest van deze
aankomst, die allen bij zal blijven als
een onvergetelijke betuiging van warme
hulde aan onze geliefde Koningin, Prin
ses en haar toekomstigen Gemaal.
Redevoeringen in de Eerste
Kamer.
In de gisteravond gehouden vergade
ring van de Eerste Kamer heeft de voor
zitter, mr. W. L. baron de Vos van
Steenwijk, de volgende rede gehouden:
Met levendige en hartelijke belang-
JMS
naar het Engelach van
PAUL TRENT.
16).
Op wie van de drie zou hij zich het
eerst concen reeren? Na lang nadenken
u T J?' k i conclusie, dat Des
brook de belangnjkste was.
uit te "werken? toeu "ha de caI»Pai"e
werd doot den
politie. Sir Charles Travers was nlot al
te best gestemd, toen hij Graves een
stoel aanwees,
„Het is gebleken, dat wij het eerst
onze aandacht aan de politieke zijde van
het geval moeten schenken. Er is mij op
gedragen alle mogelijke hulp te verlee-
nen. Ik ben nu gemachtigd je meer te
vertellen over Desbrook en zijn werk.
Gedurende den oorlog heeft hij zich
grooten naam verworven bij den gehei
men dienst van de marine. Zooals je
,kekben rij belangrijk werk ver
richt in den oorlog. De juistheid van
de inlichtingen, die de staf wist te ver
krijgen deed de Duitschers verbluft staan.
De Admiraliteit was met elke beweging
van de Duitsche vloot op de hoogte,
dikwijls zelfs voor deze beweging plaats
vond. Desbrook was de man aan wien
ze in de eerste plaats deze resultaten
te danken hadden. Later heeft hij voor
at in Rusland goed werk verricht in
<*'en Moeilijken tijd na den wapenstil
stand. Den J,aatsten tijd heeft hij de on
derzoekingen geleid betreffende de
werkzaamheden van Sovjets hier in het
land. Hij is secretaris van Grafton ge
worden met het doel om zekere inlich
tingen te verkrijgen. Van het begin af
aan was het een gevaarlijke geschiede
nis, ofschoon er maar weinig menschen
hier in hét land zijn, die Desbrook'^
ware idenditeit kennen. Naar mijn mee
ning heeft Grafton ontdekt, wie Des
brook werkelijk is en heeft hem laten
verdwijnen. Grafton staat nergens voor,
als het er op aankomt Desbrook on
schadelijk te maken en een menschen-
leven heeft voor hem weinig waarde",
eindigde sir Charles ernstig.
Graves deelde hem mee, hoe het in
terview met Grafton dien middag ver-
loopen was,
„Ik ben er zeker van, dat de man
loog. Het laatste dat we met zekerheid
van Desbrook weten, is het feit, dat hij
de „Gouden Rat heeft verlaten in de
auto van Grafton, Waar hij naar toe
gegaan is, weten we niet.
„En de chauffeur? Kun je van hem
niets te wetbn komen?" vroeg sir Char
les ongeduldig.
„Ik zal hem dadelijk gaan polsen,
maar Grafton schijnt zijn menschen goed
gekozen te hebben. Misschien i's het
alleen maar vrees, waardoor ze zoo
trouw zijn. U zei iets over dineeren in
Den Gouden Rat. Ik zou graag willen,
dat u daar zoo gauw mogelijk heen ging
en mij vertelde wat voor indruk u van
die plaats gekregen hebt. Later is het
misschien wel raadzaam ons een mach
tiging tot huiszoeking te verschaffen en
die gelegenheid eens grondig te door-
zoeken.
„Hoe wil je dat verzoek om die mach
tiging motiveeren?"
„Dat weet ik, helaas nog niet. En
toch heb ik het gevoel, dat we den
sleutel zullen vinden van al deze ge
heimzinnige verdf/ijningen. We moeten
zorgen, dat iemand van ons daar binnen
komt, doch dat zal niet zoo gemakkelijk
zijn."
„En de prinses? Is het niet mogelijk
iets uit haar te krijgen?"
„Voelt u er iets voor dat te probee-
ren, mijnheer?" vroeg de inspecteur
droogjes.
„Mijn vriend die mij beloofd heeft,
me naar „Den Gouden Rat" mee te ne
men, kent de prinses. Ik zal zorgen, dat
ik aan haar voorgesteld wordt. Ik zal
trachten het zoo te regelen, dat ik daar
vanavond heen ga."
„De club wordt streng bewaakt, maar
ik denk niet, dat u een van onze men
schen zult herkennen. Ik zal eens zien,
wat ik met den chauffeur kan beginnen."
Een half uur daarna reed de inspec
teur, gekleed in een keurige uniform,
in een groote limousine naar een
rustig café in Mayfair, Eerst par
keerde hij zijn auto in een steegje in de
buurt en toen slenterde hij de bar bin
nen. De mannen, die daar iets zaten te
drinken zagen er allen zeer respectabel
uit, daar het tneerendeel bestond uit be
dienden van de defTige huizen, uit de
buurt en Graves bestelde iets te drin
ken. Het duurde niet lang, of hij nam
deel aan de conversatie en men be
schouwde hem inderdaad als een bijzon
der keurig gekleeden chauffeur, dien hij
stelling heeft de Eerste Kamer van de
Staten-Generaal de heuglijke tijding
vernomen, dat de Kroonprinses ten hu
welijk gaat.
Harer Koninklijke Hoogheid bidden
wij toe, dat eerlang een groot en lang
durig geluk in haar paleis rich moge
ontspinnen. Een zegen, waaraan zij. die
de drukkende zorgen van zoo verheven
stelling draagt, dubbele behoefte heeft.
Zij de hoog'e echtverbintenis, welke
gesloten staat te worden, een bron van
vreugde voor onze gebiedster, Hare
Majesteit de Koningin, beziele, sterke
zij ons gevoel van saamhoorigheid in
den kamp om het behoud en de beves
tiging van onze kostelijke nationale in
stellingen en goederen, en strekke zij
aldus mede tot heil van Harer Majesteit's
onderdanen en van het ons zoo innig
dierbare vaderland.
Gode moge het gehengen.
De voorzitter van den raad van minis
ters, dr. H. Colijn, heeft daarna de vol
gende rede gehouden:
Ook het kabinet wenscht deze gele
genheid aan te grijpen om zijnerzijds in
het openbaar uitdrukking te geven aan
zijn vreug'de over het voorgenomen hu
welijk van H.K.H. Prinses Juliana.
Van ganscher harte sluit het zich aan
bij de warme gelukwenschen, tot onze
troonopvolgster gericht, en niet minder
stemt het in met de bede, dat God deze
verbintenis met rijken zegen moge be
kronen,
Dat de aloude band tusschen Neder
land en Oranje, waarin de eenheid van
ons volk telkens weer tot uiting komt,
tot in verre toekomst moge worden be
stendigd.
Achter de regeeringstafel stonden met
minister Colijn de ministers Slingenberg,
Slotemaker de Bruine, Gelissen, van
Schaik, Oud, de Wilde en van Lidth de
Jeude.
De Kamerleden hebben beide rede
voeringen staande aangehoord.
De verloving aan ex-Keizer
Wilhelm meegedeeld.
De Commissaris der Koningin in de
provincie Utrecht, jhr. mr. dr. L. H. N.
Bosch Ridder van Rosenthal, heeft gis
termiddag officieel namens H.M. de Ko
ningin op „Huize Doorn" de mededee-
ling der verloving van H.K.H. Prinses
Juliana overgebracht. De vlaggen wer
den daarop onmiddellijk op het kasteel
en op de andere gebouwen geheschen.
Gisteravond heeft een plechtige wij-
dingsdienst in het kerkgebouw plaats ge
had, waarin de predikanten van de beide
kerkgenootschappen te Doorn voorgin
gen en waarbij de ex-Keizer vertegen
woordigd werd door den dienstdoenden
adjudant, graaf Von Moltke.
Ex-Keizer Wilhelm heeft zich met
groote ingenomenheid uitgelaten over de
verloving, welke hem zeer verheugde.
Groote geestdrift te Batavia.
Het telegrafisch bericht, waarin de
verloving van H.K.H. Prinses Juliana
met Prins Bernhard von Lippe-Biester-
feld gemeld werd, is ook te Batavia met
groote geestdrift ontvangen. Het bericht
kwam in den laten namiddag, en de
verschijning der bulletins werd aange
kondigd door het geloei van de sirene op
den toren van het Aneta-gebouw. Van
daar en uit de kantoren der dagblad-
bureaux werden de bulletins uitgedeeld.
Stroomen voetgangers, fietsers en auto
mobilisten verdrongen zich, en telkens
golfde de menigte weer aan wanneer
nieuw sirenegeloei aankondigde, dat na
dere berichten waren ontvangen.
Met groote snelheid verspreidde het
bericht zich door de hoofdstad. Onmid
dellijk na het bekend worden werd van
verschillende openbare en particuliere
gebouwen, van kantoren en kerktorens,
voorgaf te zijn. Het duurde echter nog
ruim een uur voor de man, dien hij ver
wachtte, verscheen Het was een zelf
verzekerde jonge man, die nonchalant-
groette, terwijl hij ging zitten en iets te
drinken bestelde.
„Wat willen jullie drinken, jongens?"
vroeg hij, en keek terloops naar Graves
Hè een nieuweling'. Wat zal het
zijn?"
„Een whisky-soda, graag", antwoord
de de inspecteur onmiddellijk.
HOOFDSTUK VI.
Desbrook kwam spoedig tot de ont-v
dekking, dat het nutteloos zou zijn, te
probeeren met geweld uit zijn gevange
nis te ontsnappen, want de hut was een
ware vesting, Waarom had Grafton hem
gevangen laten nemen? Er bestond
slechts één antwoord op deze vraag
het was duidelijk, dat hij tot de ontdek
king moest zijn gekomen met welk doel
zijn secretaris bij hem in dienst gekomen
was. Ralph had van het begin af aan ge
weten, dat hij voortdurend de kans liep
herkend te worden, maar hij had beslo-*
ten het er op te wagen. Wat stond hem
nu te wachten? Grafton kende niet al te
veel waarde toe aan het leven van zijn
medemenschen, hij moest op alles voor
bereid zijn.
De deur werd geopend en kapitein
Brockdorf verscheen, met zijn revolver
in de hand.
„Hier is een pyama voor u. De ste
ward zal u morgenochtend wel scheer-
grei brengen. Ik zou me maar g'een on
gepaste vrijheden met hem veroorloven,
als ik u was, want Taylor is een stevige
van £3.70 af, worden zonder
prijsverhooging gegraveerd,
waarop desgewenschtgewacht
kan worden. Graveur
Juwelier
Lange St. Pieterstraat F 43 Middelburg
(Ingez. Med.)
hotels en particuliere woningen, de drie
kleur met de oranje-wimpel uitgestoken.
De vlaggen ontplooiden zich in de laat
ste stralen van de ondergaande zon. On
danks den korten tijd van voorbereiding,
slaagden de radio-omroep-vereenigingen
er in toepasselijke uitzendingen te ver
zorgen.
Door de hotels en groote restaurants
werden in den avond feestelijkheden ge
organiseerd en illuminaties ontstoken.
Tot de feestelijkheden werd bijgedragen
door het feit, dat de momenteel juist te
Batavia vertoevende marine-kapel een
plechtige taptoe hield ter gelegenheid
van deze groote nationale gebeurtenis.
Oproep van de K.N.A.C.
m In verband met de verloving van
H.K.H. Prinses Juliana verzoekt de
K.N.A.C. alle automobilisten hun (haar)
auto's met oranjestrikken te sieren ten
einde uiting te geven aan hun (haar) me
deleven met deze zoo heugelijke gebeur
tenis.
De vlaggen uit.
„De Princevlag" richt een oproep tot
het Nederlandsche volk om gedurende
een week huis aan huis te vlaggen.
Feestvreugde en felicitaties.
Overal in den lande heeft de blijde
m,are van Prinses Juliana's verloving tot
feestvreugde aanleiding gegeven, wer
den optochten gehouden en is muziek
gemaakt.
En uit alle steden en dorpen stroomen
sinds gfstermiddag felicitaties naar Den
Haag, duizenden en duizenden. Geen
enkele vereeniging, geen enkele corpo
ratie, die zich respecteert, of ze ver
zond een telegram aan het jonge paar.
Nederland geeft op wel zeer ondubbel
zinnige wijze van zijn groote liefde voor
Oranje blijk,
Ned, Herv. Kerk..
Op het drietal te Bergen op Zoom
komt voor ds. W. van der Ven te Re-
tranchement.
Bij het te Amsterdam gehouden
examen van den algem. Ned, Politie
bond verwierven het gewone diploma
de heeren H. J. Neugebauer te K o u -
d e k e r k e, H. P. J. J. van Nahuys en
W. Minderhoud, beiden te V 1 i s s i n-
g e n.
Ned, Herv. Kerk.
Ds,. M. W. J. van Linschoten em
pred, der Indische kerk te Haarlem geb.
te Middelburg heeft het beroep naar
Berkhout (toez.) aangenomen, j
klant en hij kent zijn bevelen. Waarom
geeft u uw woord niet? Dan kon ik u
aan boord uw gang laten gaan en u zou
een veel prettiger leventje hebben", zei
Brockdorf.
,,U kent mijn antwoord. Wat bent u
van plan met mij uit te voeren? vroeg
Desbrook norsch,.
„Ik heb er geen flauw idee van. Ik
ben alleen maar een werktuig in de
handen van Grafton. Ik weet niets van
zijn plannen af. Hij betaalt mij goed en
ik voer zijn bevelen zoo goed mogelijk
uit. Dat is alles,. Om u de waarheid te'
zeggen, heb ik niet veel last van nieuws
gierigheid, Hoe heeft u het zoo met den
baas aan den stok gekregen?"
„Weet u wat voor soort werk ik in
Rusland deed, toen wij elkaar daar ont
moetten?"
,,Toen u mij het leven redde, was t)
bij den Eng'elschen geheimen dienst,
denk ik. Dus Grafton heeft ontdekt, dat
u hem op het spoor was, en dacht dat
het veiliger zou zijn om u op te bergen,
Dat kan ik hem niet kwalijk nemen, we
tend wat u voor iemand bent,. Wilt u mij
niet eens vertellen wat er gebeurd is?
Misschien kan ik u een goeden raad ge
ven. Ik ben er de man niet naar om een
mij bewezen dienst gauw te vergeten en
als ik u op de een of andere manier kan
helpen, zal ik het niet laten. Als ik den
plicht tegenover den man, die mij be
taalt, tenminste niet behoef te verza
ken", zei Brockdorf kalm.
(Wordt vervolg'd).