De verloving vai i Prinses Juliana. DE GOUDEN RAT VERLOVINGSRINGEN N. Th. DE JONG IN ZEELAND! MIDDELBURGSCHE KRONIEK »R den DAG. KERK EN SCHOOL DE COURANT TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN WOENSDAG 9 SEPTEMBER 1936. No. 213. De bewapeningswedloop. De intocht van het Prin selijk paar in de resi dentie. Frankrijk heeft de nieuwe vriendschap van Polen met goud willen betalen. Al thans indien de desbetreffende berichten Juist zijn. Ze houden in, dat Rydz Smig- ly te Parijs een leening van minstens 500 millioen heeft losgekregen op zeer voor- deelige voorwaarden. Het geld zou be stemd zijn voor de uitbreiding van het Poolsche leger. Dit laatste maakt het geval zeer aan nemelijk. Alhoewel de verlenging van den diensttijd in Duitschland tot 2 jaar, waardoor Hitier zijn weermacht opnieuw aanzienlijk versterkt, in het buitenland vrij rustig werd opgenomen een mensch went ook aan dit soort van din gen is men toch overal op tegenmaat regelen gaan zinnen. Frankrijk en Polen gaan hierbij uit den aard der zaak voor aan. De Polen zijn echter arm, zoo arm, dat ze zonder de hulp van anderen geen kans zien, nog meer aan hun leger, hun vloot en hun luchtmacht ten koste te leggen. Ongeveer de helft van al hun staatsinkomsten verdwijnen reeds in den onverzadigden militairistischen muil. Voor een buitenlandsche mogendheid zal het met het oog hierop kwaad werk zijn, Warschau leeningen te verstrekken. Waar moet het arme land rente en af lossing vandaan pompen? De Franschen 'blijken het risico echter te willen aan vaarden, De gedachte, dat ze daarmee naar alle waarschijnlijkheid een nieuw wapen tegen het gevreesde Derde Rijk smeden, zal hen met het gevoel, goed geld in en bodemloozen put te werpen, verzoenen. Op Hitier heeft de zaak blijkbaar nog al eenigen indruk gemaakt. Hij ontbood eergisteren den Duitschen gezant en den Duitschen militairen attaché te Parijs bij zich op zijn landgoed te Berchtesgaden, teneinde hem persoonlijk inlichtingen te verstrekken. Of de beide mannen hem veel wijzer hebben kunnen maken? De bijzonderheder^ van het Fransch-Pool- sche accoord worden geheim gehouden. Misschien zal de Führer zijn licht beter kunnen opsteken bij den spionnage- dienst. Die komt er allicht eerder ach ter, waar in het onderhavige geval de klepel hangt, dan Duitschland's officieele vertegenwoordigers. Frankrijk zelf gaat ook zijn weermacht uitbreiden. Aanvankelijk had de Fran- sche regeering Hitler's jongste verrassing met gelijke munt willen betalen: verlen ging van den diensttijd dus. Uit de rijen van haar aanhangers, van het Volksfront, rees daartegen echter zooveel verzet, dat ze het denkbeeld moest laten schie ten. Daladier, de minister van oorlog, heeft nu 10 milliard francs aangevraagd voor versnelden munitie-aanmaak en vliegtuigenbouw, het aanleggen van z.g. losse vestingwerken ter verzwaring van de bekende Maginot-linie (de betonnen muur langs Frankrijk's Oostgrens), ver meerdering van het aantal technici etc. De 10 milliard zouden in vier jaren tijds moeten worden verbruikt; per jaar dus gemiddeld 23t> milliard. Verder heeft de Fransche regeering j besloten een hoogeschool voor de be- studeering der nationale verdediging te stichten. Tot directeur daarvan zal wor den benoemd vice-admiraal Castex, een van Frankrijk's bekwaamste militairen, die door tal van publicaties ook in het buitenland veel gezag geniet. De voor naamste officieren van alle wapens, be nevens de hoofdambtenaren van de de partementen van defensie, buitenland sche zaken, economische zaken, finan ciën en onderwijs, zullen college moeten loopen. Zoo hoopt men een uitgebreide en voortreffelijke organisatie tot verde diging des lands tot stand te kunnen brengen. Minister-president Blum heeft dezer dagen meegedeeld, dat hij, al deze mili taire inspanning ten spijt, een oproep tot alle regeeringen wil richten, om te komen tot een stabilisatie en, zoo mo gelijk, een beperking der bewapeningen. Dat lijkt ons voorloopig verloren moeite. H.M. de Koningin toegejuicht. Gistermiddag omstreeks half drie is H.M. de Koningin, vergezeld van enkele leden der hofhouding, per auto van haar landhuis Den Ruygenhoek naar het Pa leis Noordeinde te Den Haag gereden en heeft daar haar intrek genomen. Vele belangstellenden hadden zich reeds lang tevoren tegenover het paleis, achter het standbeeld van Willem den Zwijger, verzameld. Toen de koninklijke standaard op het dak van het Paleis geheschen werd, groeide de belangstellende menigte nog aan. Toen de auto, waarin de Koningin, vergezeld van een hofdame, had plaats genomen, voor het Paleis reed, brachten de talrijke belangstellenden haar een ovatie. Er werd met zakdoeken en hoe den gewuifd, voor welke hulde de Ko ningin minzaam dankte. Toen de Konin gin was uitgestapt, begonnen de juichen de menschen het „Wilhelmus" te zingen. Op het bordes van het Paleis luisterde H.M. toe en dankte na afloop voor dit nieuwe bewijs van aanhankelijkheid en medeleven met haar persoon en haar Huis. Even vertoonde H.M. zich nog voor het venster op de eerste verdieping, nog maals de talrijke aanwezigen, die bleven juichen, dankende. Na enkele oogenblikken trok H.M. zich in haar vertrekken terug, maar hét publiek bleef wachten, want het gerucht ging, dat de Prinses en Prins Bernhard in den loop van den middag zouden aan komen. Als een loopend vuurtje ging het gis termiddag door Den Haag: Prinses Juli ana en Prins Bernhard worden omstreeks 6 uur in het Paleis Noordeinde verwacht. En dit is geen loos gerucht gebleken, want omstreeks 6 uur is het jonge paar inderdaad aan het Paleis Noordeinde aangekomen, waar het een langdurige ovatie is ten deel gevallen. De belangstelling van de bevolking was enorm. Duizenden en duizenden wa ren in dit late middaguur voor het Pa leis en in de naaste omgeving bijeen, om te getuigen van hun gevoelens van ver knochtheid jegens onze Kroonprinses en haar Huis. Er was politie te paard, te voet en per motor, die voor een afzetting gezorgd had, welke hoe begrijpelijk op dezen blijden dag door de en thousiaste menigte is verbroken. De meeste toeschouwers waren met oranje getooid en de kinderen droegen oranje sjerpen. Er was voor de aankomst van Prinses Juliana en haar toekomstigen gemaal genoeg te zien, zoodat de menigte zich niet behoefde de vervelen. Immers, voortdurend reden auto's voor het pa leis, waarin gezanten van vreemde mo gendheden en vooraanstaande landge- nooten plaats hadden genomen. Zij allen kwamen door het plaatsen van hun hand- teekening in de felicitatieregisters van hun belangstelling getuigen. Den gehee- Het tijdstip voor een nieuwe ontwape ningsconferentie zou moeilijk slechter gekozen kunnen werdén dan het huidige. Er valt nog nergens een belangrijk symp toom van moeheid tengevolge van den bewapeningswedloop te constateeren, uitgezonderd dan bij de Japanners. Doch die tellen voor de onderhavige Euro- peesche problemen niet mee. len middag werden prachtige bloemen manden ten paleize bezorgd. Er was één stuk bij, dat de leden van de hofhouding het prinselijk paar hebben aangeboden en dat van een enormen omvang was. Het viel bij het publiek blijkens zijn kre ten van bewondering, bijzonder in den smaak. De bestellers van de poste rijen en telegrafie gingen in en uit: on telbare schriftelijke gelukwenschen zijn ten paleize Noordeinde afgegeven. Om streeks 5 uur werden eenige tapijten over de leuning van het balkon van het paleis gehangen. Een uur later voelde de menigte, dat 't jonge paar in aantocht was en 'n luid gejuich steeg op. In een auto kwamen Prinses Juliana en Prins Bernhard aan rijden. Het paar had plaats genomen in de eigen auto van den Prins: een 8 cy linder Ford Cabriolet. De Prins chauf feerde zelf en was blootshoofds. Hij maakte een bijzonder sportieven, een- voudigen en innemenden indruk. De Prin ses droeg een grooten witten hoed en had een bouquet rose anjers in de hand. Het is van den Prins bekend, dat hij een uitstekend chauffeur is en gewend aan het rijden van groote afstanden. De radiator van de grijsgelakte cabri olet was van vele emblemen van auto mobielclubs voorzien. Ook die van de K.N.A.C. en van den A.N.W.B. ontbra ken niet. De wagen droeg een Duitsch nummer IA 105108. Toen de auto voor het bordes van het paleis stopte, kwam H.M. de Koningin naar buiten. H.M. begroette haar toe komstigen schoonzoon, die een diepe buiging voor haar maakte en omhelsde de Prinses. Het enthousiasme van de juichende menigte kende geen grenzen meer, de politieaizetting werd verbro ken, iotograien en journalisten renden vooruit. Het was een bijzondere mani festatie geworden van warme hulde aan het jonge paar. Zoowel Prinses Juliana als Prins Bern hard dankten lachende voor dit grenzen- looze enthousiasme. Enkele oogenblik ken nadat de Koningin en het paar het Paleis waren binnengegaan, verschenen zij op het balkon. Men bleef juichen en roepen: Leve de Prinses, leve de Prins. Sommigen zongen het Wilhelmus, ande ren hieven een „lang zullen zij leven" aan. Er scheen geen einde aan het en thousiasme te komen. Kinderen werden op de schouders van volwassenen gezet, om niets te missen van dit groote oogen- blik. Na enkele minuten verlieten de vor stelijke personen het balkon, om nog even voor een venster toe te kijken. Dan trokken zij zich terug en ook de me nigte keerde toen huiswaarts, innig ver heugd, getuige te zijn geweest van deze aankomst, die allen bij zal blijven als een onvergetelijke betuiging van warme hulde aan onze geliefde Koningin, Prin ses en haar toekomstigen Gemaal. Redevoeringen in de Eerste Kamer. In de gisteravond gehouden vergade ring van de Eerste Kamer heeft de voor zitter, mr. W. L. baron de Vos van Steenwijk, de volgende rede gehouden: Met levendige en hartelijke belang- JMS naar het Engelach van PAUL TRENT. 16). Op wie van de drie zou hij zich het eerst concen reeren? Na lang nadenken u T J?' k i conclusie, dat Des brook de belangnjkste was. uit te "werken? toeu "ha de caI»Pai"e werd doot den politie. Sir Charles Travers was nlot al te best gestemd, toen hij Graves een stoel aanwees, „Het is gebleken, dat wij het eerst onze aandacht aan de politieke zijde van het geval moeten schenken. Er is mij op gedragen alle mogelijke hulp te verlee- nen. Ik ben nu gemachtigd je meer te vertellen over Desbrook en zijn werk. Gedurende den oorlog heeft hij zich grooten naam verworven bij den gehei men dienst van de marine. Zooals je ,kekben rij belangrijk werk ver richt in den oorlog. De juistheid van de inlichtingen, die de staf wist te ver krijgen deed de Duitschers verbluft staan. De Admiraliteit was met elke beweging van de Duitsche vloot op de hoogte, dikwijls zelfs voor deze beweging plaats vond. Desbrook was de man aan wien ze in de eerste plaats deze resultaten te danken hadden. Later heeft hij voor at in Rusland goed werk verricht in <*'en Moeilijken tijd na den wapenstil stand. Den J,aatsten tijd heeft hij de on derzoekingen geleid betreffende de werkzaamheden van Sovjets hier in het land. Hij is secretaris van Grafton ge worden met het doel om zekere inlich tingen te verkrijgen. Van het begin af aan was het een gevaarlijke geschiede nis, ofschoon er maar weinig menschen hier in hét land zijn, die Desbrook'^ ware idenditeit kennen. Naar mijn mee ning heeft Grafton ontdekt, wie Des brook werkelijk is en heeft hem laten verdwijnen. Grafton staat nergens voor, als het er op aankomt Desbrook on schadelijk te maken en een menschen- leven heeft voor hem weinig waarde", eindigde sir Charles ernstig. Graves deelde hem mee, hoe het in terview met Grafton dien middag ver- loopen was, „Ik ben er zeker van, dat de man loog. Het laatste dat we met zekerheid van Desbrook weten, is het feit, dat hij de „Gouden Rat heeft verlaten in de auto van Grafton, Waar hij naar toe gegaan is, weten we niet. „En de chauffeur? Kun je van hem niets te wetbn komen?" vroeg sir Char les ongeduldig. „Ik zal hem dadelijk gaan polsen, maar Grafton schijnt zijn menschen goed gekozen te hebben. Misschien i's het alleen maar vrees, waardoor ze zoo trouw zijn. U zei iets over dineeren in Den Gouden Rat. Ik zou graag willen, dat u daar zoo gauw mogelijk heen ging en mij vertelde wat voor indruk u van die plaats gekregen hebt. Later is het misschien wel raadzaam ons een mach tiging tot huiszoeking te verschaffen en die gelegenheid eens grondig te door- zoeken. „Hoe wil je dat verzoek om die mach tiging motiveeren?" „Dat weet ik, helaas nog niet. En toch heb ik het gevoel, dat we den sleutel zullen vinden van al deze ge heimzinnige verdf/ijningen. We moeten zorgen, dat iemand van ons daar binnen komt, doch dat zal niet zoo gemakkelijk zijn." „En de prinses? Is het niet mogelijk iets uit haar te krijgen?" „Voelt u er iets voor dat te probee- ren, mijnheer?" vroeg de inspecteur droogjes. „Mijn vriend die mij beloofd heeft, me naar „Den Gouden Rat" mee te ne men, kent de prinses. Ik zal zorgen, dat ik aan haar voorgesteld wordt. Ik zal trachten het zoo te regelen, dat ik daar vanavond heen ga." „De club wordt streng bewaakt, maar ik denk niet, dat u een van onze men schen zult herkennen. Ik zal eens zien, wat ik met den chauffeur kan beginnen." Een half uur daarna reed de inspec teur, gekleed in een keurige uniform, in een groote limousine naar een rustig café in Mayfair, Eerst par keerde hij zijn auto in een steegje in de buurt en toen slenterde hij de bar bin nen. De mannen, die daar iets zaten te drinken zagen er allen zeer respectabel uit, daar het tneerendeel bestond uit be dienden van de defTige huizen, uit de buurt en Graves bestelde iets te drin ken. Het duurde niet lang, of hij nam deel aan de conversatie en men be schouwde hem inderdaad als een bijzon der keurig gekleeden chauffeur, dien hij stelling heeft de Eerste Kamer van de Staten-Generaal de heuglijke tijding vernomen, dat de Kroonprinses ten hu welijk gaat. Harer Koninklijke Hoogheid bidden wij toe, dat eerlang een groot en lang durig geluk in haar paleis rich moge ontspinnen. Een zegen, waaraan zij. die de drukkende zorgen van zoo verheven stelling draagt, dubbele behoefte heeft. Zij de hoog'e echtverbintenis, welke gesloten staat te worden, een bron van vreugde voor onze gebiedster, Hare Majesteit de Koningin, beziele, sterke zij ons gevoel van saamhoorigheid in den kamp om het behoud en de beves tiging van onze kostelijke nationale in stellingen en goederen, en strekke zij aldus mede tot heil van Harer Majesteit's onderdanen en van het ons zoo innig dierbare vaderland. Gode moge het gehengen. De voorzitter van den raad van minis ters, dr. H. Colijn, heeft daarna de vol gende rede gehouden: Ook het kabinet wenscht deze gele genheid aan te grijpen om zijnerzijds in het openbaar uitdrukking te geven aan zijn vreug'de over het voorgenomen hu welijk van H.K.H. Prinses Juliana. Van ganscher harte sluit het zich aan bij de warme gelukwenschen, tot onze troonopvolgster gericht, en niet minder stemt het in met de bede, dat God deze verbintenis met rijken zegen moge be kronen, Dat de aloude band tusschen Neder land en Oranje, waarin de eenheid van ons volk telkens weer tot uiting komt, tot in verre toekomst moge worden be stendigd. Achter de regeeringstafel stonden met minister Colijn de ministers Slingenberg, Slotemaker de Bruine, Gelissen, van Schaik, Oud, de Wilde en van Lidth de Jeude. De Kamerleden hebben beide rede voeringen staande aangehoord. De verloving aan ex-Keizer Wilhelm meegedeeld. De Commissaris der Koningin in de provincie Utrecht, jhr. mr. dr. L. H. N. Bosch Ridder van Rosenthal, heeft gis termiddag officieel namens H.M. de Ko ningin op „Huize Doorn" de mededee- ling der verloving van H.K.H. Prinses Juliana overgebracht. De vlaggen wer den daarop onmiddellijk op het kasteel en op de andere gebouwen geheschen. Gisteravond heeft een plechtige wij- dingsdienst in het kerkgebouw plaats ge had, waarin de predikanten van de beide kerkgenootschappen te Doorn voorgin gen en waarbij de ex-Keizer vertegen woordigd werd door den dienstdoenden adjudant, graaf Von Moltke. Ex-Keizer Wilhelm heeft zich met groote ingenomenheid uitgelaten over de verloving, welke hem zeer verheugde. Groote geestdrift te Batavia. Het telegrafisch bericht, waarin de verloving van H.K.H. Prinses Juliana met Prins Bernhard von Lippe-Biester- feld gemeld werd, is ook te Batavia met groote geestdrift ontvangen. Het bericht kwam in den laten namiddag, en de verschijning der bulletins werd aange kondigd door het geloei van de sirene op den toren van het Aneta-gebouw. Van daar en uit de kantoren der dagblad- bureaux werden de bulletins uitgedeeld. Stroomen voetgangers, fietsers en auto mobilisten verdrongen zich, en telkens golfde de menigte weer aan wanneer nieuw sirenegeloei aankondigde, dat na dere berichten waren ontvangen. Met groote snelheid verspreidde het bericht zich door de hoofdstad. Onmid dellijk na het bekend worden werd van verschillende openbare en particuliere gebouwen, van kantoren en kerktorens, voorgaf te zijn. Het duurde echter nog ruim een uur voor de man, dien hij ver wachtte, verscheen Het was een zelf verzekerde jonge man, die nonchalant- groette, terwijl hij ging zitten en iets te drinken bestelde. „Wat willen jullie drinken, jongens?" vroeg hij, en keek terloops naar Graves Hè een nieuweling'. Wat zal het zijn?" „Een whisky-soda, graag", antwoord de de inspecteur onmiddellijk. HOOFDSTUK VI. Desbrook kwam spoedig tot de ont-v dekking, dat het nutteloos zou zijn, te probeeren met geweld uit zijn gevange nis te ontsnappen, want de hut was een ware vesting, Waarom had Grafton hem gevangen laten nemen? Er bestond slechts één antwoord op deze vraag het was duidelijk, dat hij tot de ontdek king moest zijn gekomen met welk doel zijn secretaris bij hem in dienst gekomen was. Ralph had van het begin af aan ge weten, dat hij voortdurend de kans liep herkend te worden, maar hij had beslo-* ten het er op te wagen. Wat stond hem nu te wachten? Grafton kende niet al te veel waarde toe aan het leven van zijn medemenschen, hij moest op alles voor bereid zijn. De deur werd geopend en kapitein Brockdorf verscheen, met zijn revolver in de hand. „Hier is een pyama voor u. De ste ward zal u morgenochtend wel scheer- grei brengen. Ik zou me maar g'een on gepaste vrijheden met hem veroorloven, als ik u was, want Taylor is een stevige van £3.70 af, worden zonder prijsverhooging gegraveerd, waarop desgewenschtgewacht kan worden. Graveur Juwelier Lange St. Pieterstraat F 43 Middelburg (Ingez. Med.) hotels en particuliere woningen, de drie kleur met de oranje-wimpel uitgestoken. De vlaggen ontplooiden zich in de laat ste stralen van de ondergaande zon. On danks den korten tijd van voorbereiding, slaagden de radio-omroep-vereenigingen er in toepasselijke uitzendingen te ver zorgen. Door de hotels en groote restaurants werden in den avond feestelijkheden ge organiseerd en illuminaties ontstoken. Tot de feestelijkheden werd bijgedragen door het feit, dat de momenteel juist te Batavia vertoevende marine-kapel een plechtige taptoe hield ter gelegenheid van deze groote nationale gebeurtenis. Oproep van de K.N.A.C. m In verband met de verloving van H.K.H. Prinses Juliana verzoekt de K.N.A.C. alle automobilisten hun (haar) auto's met oranjestrikken te sieren ten einde uiting te geven aan hun (haar) me deleven met deze zoo heugelijke gebeur tenis. De vlaggen uit. „De Princevlag" richt een oproep tot het Nederlandsche volk om gedurende een week huis aan huis te vlaggen. Feestvreugde en felicitaties. Overal in den lande heeft de blijde m,are van Prinses Juliana's verloving tot feestvreugde aanleiding gegeven, wer den optochten gehouden en is muziek gemaakt. En uit alle steden en dorpen stroomen sinds gfstermiddag felicitaties naar Den Haag, duizenden en duizenden. Geen enkele vereeniging, geen enkele corpo ratie, die zich respecteert, of ze ver zond een telegram aan het jonge paar. Nederland geeft op wel zeer ondubbel zinnige wijze van zijn groote liefde voor Oranje blijk, Ned, Herv. Kerk.. Op het drietal te Bergen op Zoom komt voor ds. W. van der Ven te Re- tranchement. Bij het te Amsterdam gehouden examen van den algem. Ned, Politie bond verwierven het gewone diploma de heeren H. J. Neugebauer te K o u - d e k e r k e, H. P. J. J. van Nahuys en W. Minderhoud, beiden te V 1 i s s i n- g e n. Ned, Herv. Kerk. Ds,. M. W. J. van Linschoten em pred, der Indische kerk te Haarlem geb. te Middelburg heeft het beroep naar Berkhout (toez.) aangenomen, j klant en hij kent zijn bevelen. Waarom geeft u uw woord niet? Dan kon ik u aan boord uw gang laten gaan en u zou een veel prettiger leventje hebben", zei Brockdorf. ,,U kent mijn antwoord. Wat bent u van plan met mij uit te voeren? vroeg Desbrook norsch,. „Ik heb er geen flauw idee van. Ik ben alleen maar een werktuig in de handen van Grafton. Ik weet niets van zijn plannen af. Hij betaalt mij goed en ik voer zijn bevelen zoo goed mogelijk uit. Dat is alles,. Om u de waarheid te' zeggen, heb ik niet veel last van nieuws gierigheid, Hoe heeft u het zoo met den baas aan den stok gekregen?" „Weet u wat voor soort werk ik in Rusland deed, toen wij elkaar daar ont moetten?" ,,Toen u mij het leven redde, was t) bij den Eng'elschen geheimen dienst, denk ik. Dus Grafton heeft ontdekt, dat u hem op het spoor was, en dacht dat het veiliger zou zijn om u op te bergen, Dat kan ik hem niet kwalijk nemen, we tend wat u voor iemand bent,. Wilt u mij niet eens vertellen wat er gebeurd is? Misschien kan ik u een goeden raad ge ven. Ik ben er de man niet naar om een mij bewezen dienst gauw te vergeten en als ik u op de een of andere manier kan helpen, zal ik het niet laten. Als ik den plicht tegenover den man, die mij be taalt, tenminste niet behoef te verza ken", zei Brockdorf kalm. (Wordt vervolg'd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1936 | | pagina 5