BELGIE en hetGroot Hertogdom LUXEMBURG HARTELIJKE ONTVANGST Grotten van Han LUIK BLANKENBERGHE HET NIEUWE CASINO fCUNST EU WETENSCHAP. KERK EN SCHOOL. LEGER EN VLOOT. Naar zee en strand! PERSKRONIEK. Zoo nabij Zoo aangenaam Zoo verrukkelijk Zoo gevarieerd Waar de levensstandaard het goedkoopst is. ALLE SPORTEN, CASINO, FEESTEN, ALLE ATTRACTIES. GRATIS INLICHTINGEN BIJ HET OFFICE BELGO LUXEMBOURGEOIS DE TOURISME PLACE BROUCKÈRE BRUSSEL POORT NAAR ARDENNEN CENTRUM VAN TOERISME TOURISME OFFICE, ST. LAMBERTPLAATS, LUIK De Badplaats die U bevalt Europeesch record voor zeebaden Groote Gala-feesten met Vedettes van Wereldnaam. Salons-Privé. ROULETTE BACCARAT Verzorg Uw huid aan zee en strand met AMILDA-zonnebruincrême, deze bevordert 'n snelle, mooie huidbruining en beschermt tevens volkomen tegen vervellen en zonnebrand. Flacon 90 ct. Tube 60 ct. Doos 50 en 25 ct. (Ingez. Med.) dertien jaren is spr. dag aan dag in het zelfde vertrek met den burgemeester samen geweest ter bespreking van ge meentezaken. Hij heeft den burgemees ter waargenomen in zijn houding tegen over het publiek en hem leeren zien als iemand met een volstrekt evenwichtige natuur, die geen humeurigheid kent; als iemand van grooten eenvoud en van bui tengewone vriendelijkheid, die het zoo makkelijk maakte bij hem aan te klop pen. Voor zij geest terugroepend de tal- looze malen, waarop in die jaren de ingezetenen met hun vragen het gebouw binnenkwamen en zich herinnerde de al tijd aanwezige bereidheid van den hur- gemeester tot luisteren en helpen, heeft het gemeentehuis den secretaris vaak een spelonk A'dullams geleken, waar wel niet ieder, die er kwam „benauwd was", of „een schuldeischer had", maar toch wel altijd iets van noode. Was de burgemeester steeds een en al voorkomendheid tegenover het pu bliek, goedheid kenmerkte zijn optreden jegens hen, die ten gemeentehuize hun werkkring h.adden, die hij niet als on dergeschikten, maar als medewerkenden ja, als vrienden beschouwde. Zij, verzekerde de secretaris, zullen burgemeester Erasmus in vriendelijke herinnering blijven gedenken; zij zijn er van overtuigd, dat „wie er ook bur gemeester onzer gemeente worden mo ge, het niet mogelijk zal zijn U te over treffen in goedheid des harten." De burgemeester, ontroerd, dankte achtereenvolgens allen en gewaagde van de prettige verstandhouding, die er steeds heeft bestaan tusschen de leden van den Raad, de wethouders, de secre taris en hem, waardoor de samenwer king altijd zoo goed was. Hij uitte ziju groote erkentelijkheid jegens den se cretaris voor den kr/achtigen steun, dien hij altijd van hem rijkelijk heeft geno ten, en roemde zijn zorgvuldig admini stratief en geldelijk beheer. Hij prees de stipte plichtsbetrachting van den ge meenteveldwachter en dankte voorts allen, die hem op eenigerlei wijze bij stonden in de vervulling van zijn taak. Hij memoreerde vluchtig de verande ringen, die in den loop der voorbij ge- gane 24 jaren zoowel in den Raad als in het college van B. en W. plaats gre pen; de dagen van 19141918,, de op de mobilisatie gevolgde distributie, die zoo'n overstelpende vloed v.an werk zaamheden bracht en herinnerde zich dankbaar den steun in die tijden van den toenmaligen secretaris en gemeen teveldwachter. Hij wees op de gevolgen van wat „de crisis" genoemd wordt, welke tot aller lei maatregelen dat is ook tot allerlei en veel werk leidden, dat door een zoo beperkt getal handen moet worden verricht. Hij wees er op, dat de finan- cieele toestand der gemeente vergeleken met die van veel andere gemeenten vol strekt niet slecht is. Hij sprak de hoop uit, dat de zon der welvaart, die thans wat schuil gaat achter velerlei wolken, spoedig doorbreken zal en dagen van voorspoed mogen aanlichten. De burgemeester dankte voor het fraaie geschenk, dat hem en voor de bloemen, die zijn vrouw waren aangebo den en sloot hiermede de vergadering. Na .afloop der vergadering werd ten gemeentehuize door een der aanwezi gen, den heer A. van Dale, commandant der brandweer, tot den burgemeester 'n persoonlijk en een woord namens de brandweerlieden van dank gesproken voor .alles, wat de burgemeester voor hen heeft gedaan. Afscheid van de burgerij Vrijdagavond werd door de bevolking in het gymnastieklokaal der school af scheid genomen van den burgemeester. Nadat de burgemeester en zijn vrouw onder het applaus van eenige honderden waren binnengeleid heeft de heer Becu, voorzitter van het huldigingscomité een hartelijke toespraak tot den scheidenden burgemeester gehouden; na zijn wel zeer toepasselijke aanhaling van het bekende „o, dierbaar plekje grond, waar eens mijn wieg op stond werd een door den hr. P. C. Stamperius te Oostburg vervaar digde schilderij van het geboortehuis van den burgemeester onthuld, De heer Becu sprak de hoop uit, dat de burge meester nog een reeks van jaren van dit -blijk van welgezindheid der bevolking zal mogen genieten. Een ander lid van het comité, de heer P. van Cruijningen, sloot zich in een vlotte speech bij de woorden van den heer Becu aan,. Aan de echtgenoote van den burge meester werd een fraaie mand met bloe men aangeboden. De burgemeester betuigde zijn er kentelijkheid mede namens zijn vrouw voor de aangeboden geschenken; bracht dank en hulde aan den aanwezigen heer Mamperius „wiens kunstvaardige hand dit schoone stuk schiep" en gaf gaarne de verzekering, dat het in zijn woning een eereplaats zal ingeruimd worden, waar het hem immer spreken zal van de sympathie en liefde dier menschen, wier belangen hij gepoogd heeft te dienen. Na bezichtiging van het schilderstuk namen de talrijke aanwezigen met een hand druk van den burgemeesfer en zijn vrouw afscheid. VREEMDELINGENVERKEER EN BETERE VERDEELING DER VACANTIES. Wij lezen in „De Zakenwereld": Zoowel bij besprekingen over de ont wikkeling van het vreemdelingenver keer als bij het probleem „Hoe houden wij de Nederlanders in eigen huis?" doemt telkens de vraag op of de hotel- prijs hier te lande niet lager gesteld kan worden. Hoewel men eenerzijds niet overal in het buitenland bemerkt, dat het daar zoo bijzonder goedkoop is, mag men toegeven, dat het in verscheidene landen goedkooper was en vaar nog is, al zijn de verblijfst.arieven in sommige andere landen soms hooger dan ten onzent. Maar deze, feiten doen weinig ter zake, zoolang vooral de landgenoot een ver dere prijsdaling in de Nederlandsche hotels blijft eischen. Onder de bestaande omstandigheden echter kunnen onze ho tels niet verder met hun prijzen naar beneden. Wij mogen dat gelooven, want slechts gedurende het seizoen, dat maar vier tot zes weken duurt, hebben zij eenig vertier, In een zeer goed rapport is korten tijd geleden door de commissie-Krayen- hoff gewezen op verschillende mogelijk heden voor de bevordering van het vreemdelingenverkeer. Ongetwijfeld zou .uitvoering van die maatregelen een be langrijke opleving ten gevolge hebben. Er zullen vreemdelingen komen, maar tienduizenden Nederlanders zullen naar het buitenland blijven gaan. De hotel- prijzen zullen immers niet dalen. Tot onze verbazing moeten wij daarom con- stateern, dat een der weinige maatre gelen, welke kunnen voeren tot een vrij drastische prijsverlaging, maar ternau wernood wordt genoemd. Hotels en pensions moeten hun om zet maken in een periode van vier a zes weken. De onkosten zijn voor een groot deel stationnair. Duis de oplos sing is: verleng het seizoen! „Dat kan niet, dat is al zoo dikwijls gezegd!" Officieel zoowel .als in per soonlijke gesprekken werpt men u dat tegen, maar het bijzondere van het ge val is, dat het seizoen niet eens behoeft te worden verlengd. Het seizoen is na melijk langer dan minimum een maand. Het seizoen duurt ongeveer drie maan den. Het vorenstaande klinkt misschien vreemd in de ooren van hen, die altijd hebben gehoord, dat het seizoen van 15 Juli15 Augustus duurt, iets ervoor en iets erna ook nog wat. Er is echter maar één factor, die het seizoen bepaalt, dat is de zon. En ondanks .alle miskenning schijnt de zon ook vóór 15 Juli en na 15 Augustus. Wanneer iemand zich op statistieken wil beroepen, zal De Bilt gaarne too- nen, dat het meestal eind Juni beter weer is dan in Augustus! Het seizoen is er dus. Het eenige wal ontbreekt, zijn de menschen, die v.acan- tie hebben. Ze gaan allemaal met vacan- tie tusschen 15 Juli en 15 Augustus. Iedereen, die kinderen heeft, weet waar om. Omdat de kinderen niet eerder van school kunnen en eind Augustus (dit jaar al 27 Augustus) weer op school moeten zijn. De weinigen, die geen kinderen hebben, profiteeren van de niet-officieel schijnende zon in Juni of September tegen vóór-seizoen-prijzen in lege hotels. Om het officieele seizoen te ver lengen behoeft men niets .anders te doen dan een gedeelte der scholen wat eerder en een ander gedeelte der scholen wat later met vacantie te laten gaan. Laten wij niet revolutionnair zijn en niet voorstellen om Groningen ,al met 1 Juni vacantie te geven en Limburg met 1 Augustus. Er ware al zeer veel gewonnen, als el enkele weken verschil was. Welke gegronde bezwaren zouden er nu bestaan tegen een regeling: Noordelijke en Oostelijke provincies: vacantie van 1 Juli15 Augustus; Westelijke en Zuidelijke provincies: vacantie van 1 Augustus15 Septem ber? Het seizoen is daarmee verlengd van 4 a 6 weken tot 10 weken. Er is geen opeenhooping gedurende enkele weken, maar een bedrijvigheid van ho tels gedurende een dubbel zoo lange periode. Bezwaren? Te veel om op te noemen. Men kan gevallen bedenken, waarin on derwijzers slechts twee weken vacantie zouden krijgen, als zij overgeplaatst wor den. Zeker, dat is vreeselijk. Laatst hoor den wij van iemand op een kantoor, die ook maar twee weken vacantie had. Het moet du6 mogelijk zijn. Zoo zijn er ontelbare bezwaren op te noemen en daarvan zijn er zelfs enkele, die heus:h bezwaren zijn,. Tegenover het algemeen belang echter tellen zij niet, want inder daad: een gezond hotelwezen, een in tensief vreemdelingenverkeer is een groot algemen belang. Mogelijlk is deze vacanjtie-wijziging zeer zeker. Zij is zelfs niet eens moeilijk door te voeren. Een enkel regeerfngs- voorschrift is voldoende om zonder be zwaar voor de schatkist de z,aak te re gelen. Het is bekend dat een dergelijk voorstel al eens aan de regeering gedaan is, doch dat deze het heeft afgewezen. Dit feit kan ons echter ook niet impo- neeren. Misschien zal het twintig keer moeten worden voorgesteld, voordat het wordt .aangenomen. Zonder een derge lijke wijziging zal men altijd ook met de beste propaganda blijven zitten met 't te korte seizoen en daar door met prijzen, die hooger zijn dan zij behoeven te zijn. Dan, wanneer niet meer de hotels enkele weken propvol en voor de rest leeg zijn, dan zullen de maatregelen, .aanbevolen in 't rapport der regeerings- commissie, eerst goed tot hun recht ko men. A. A, Bosschart. DAAR MOET KLAARHEID IN KOMEN Het Lib. Weekblad schrijft: De zaak van den Nijmeegschen poli- tie-commissaris is diep treurig. Deze m,an, die zijn stad had te beschermen te gen de immoraliteit van anderen, heeft zich zelf blijkbaar aan de ergerlijkste immoraliteit schuldig gemaakt. Het is bekend geworden dat deze po- litie-commissaris in zekeren zin op zijn belangrijke post is gebr.acht door den heer Van 't Sant, den ex-hoofd-commis- saris van politie te 's-Gravenhage, om wien zooveel te doen is geweest. De openbare meening legt verband tusschen deze béide alf,aires. Wij kunnen niet beoordeelen of dit verband er is. Maar wij eischen, dat onderzochl zal worden, grondig en onmiddellijk óf hei er is. En dat nu ook eens eindelijk voort gang wordt gemaakt met de zaak Van 't Sant zelve. Het wordt de hoogste tijd dat ook in die zaak klaarheid ver schaft wordt. KUNSTKRING HET ZUIDEN. Ten Stadhuize te Vlissingen vergader de Maandagmiddag de Kunstkring het Zuiden, aanvankelijk onder voorzitter schap van den heer M. Laernoes, daar na onder dat van den eere-voorzitter, burgemeester Van Woelderen. De secretaris, de heer Van Dijk, bracht het jaarverslag uit, waaruit blijkt, dat de vereeniging op 1 April jl. telde 4 eere leden, 4 gewone leden en 29 kunstlieven de leden. In 1935 zijn twee tentoonstel lingen gehouden, die samen door 3721 belangstellenden zijn bezocht. De eerste tentoonstelling is 20 Juli geopend en omvatten werken van de samen mevrouw Dieleman, mevrouw Hendrikx, mevrouw Van Swigchem en de heeren Vaarzon Morel, De Vries, Westrate, Melse en Maandag. De tweede tentoonstelling was een jubileum tentoonstelling ter eere van den 70sten jaardag van Jacobs, de ziel der vereen. Een fraaie collec tie van zijn werken w.o. een 20 tal uit België zijn eerst te Vlissingen en in October tóen op den 29sten de jaardag viel in het kunstmuseum te Middelburg geëxposeerd. Op dien dag is de heer Jacobs des morgéns te Vlissingen en des middags te Middelburg gehuldigd. Het verslag werd goedgekeurd en tot bestuursleden herkozen de heeren mr. P. Dieleman en M. Laernoes,. Dit jaar zullen tusschen 30 Juli en 10 September twee tentoonstellingen wor den gehouden. De eerste zal op 29 Juli door den burgemeester worden geopend. „Stil-aan Bereid" door Edy Dronckers C. A. J. van Dishoeck Bussum. Onder den litel „Stil-aan Bereid' ver scheen een verzenbundel var. Edy Dronckers, een vroegere stadgenoote. De gedichten geven stemmingsbeelden, zielservaringen; een enkel ervan ver plaatst ons in Zeeland, de dichteres zingt er haar verlangen uit naar Wal cheren, met zijn bosschen, zijn stranden, zijn wijde luchten. Hier en daar herin neren de stemmingen, meest in mineur getoonzet, aan Helène Swarth. Jammer genoeg gelukt het Edy Dronckers slechts zelden, haar inner lijk beleven uit te zeggen met de nobe le eenvoud, de zuivere beelding, die we in Helène Swarth's poëzie bewonderen. Twee, drie beelden, gebruikt ter ver tolking van één stemming is een te-veel, dat verwart en vermoeit (zie o.m.: Ver rijzenis, Zeilree). Waar in dit opzicht mej. Dronckers zich meer beperking oplegt, als in: Het Venster, Voorjaar, weet zij een eenvou dig, mooi geheel te geven. Hier is ook het rhythme zuiver en vloeiend, wat lang niet altijd het geval is. We weten het: de tijd der strenge gebondenheid van den sonnetvorm is voorbij, vrijheid is de leus. Maar ook het vrijste rhythme vindt zijn begrenzing binnen de maat: in een couplet als: De doffe stilte hangt als lood zoo [zwaar Waar de golfslag ver is teruggeweken, Mijn handen wroeten in het rulle [zand naar Het klare water der verborgen beken is mèt de maat het rhythme zoek. In hetzelfde gedicht f(Ebbe) /werkt trou wens de telkens veranderende maat zeer storend op de stemming. Technische fouten zal men zeggen? Maar zulke fouten tasten het wezen- zelf der poëzie aan! Wie, gelijk Edy Dronckers, voor de klankschoonheid en het rhythme der taal voelt: „Nauw zijt gij mij verweven Zingende taal van Nederland' (de Eigen Taal), die stelle aan eigen gave de strengste eischen, die oefene kritiek op vbrm en taal en trachte in zuiverheid van beeld en rhythme weer te geven, wat in haar leeft en om uiting vraagt. „Er is een geheim in de [voorjaarswind Er is een geheim in de ijle lucht Ik zal het zeker ditmaal vinden Voor het in de lucht vervlucht". Ook voor de poëzie geldt dit, maar alleen voor wie heel stil en in allen een voud luisterd. Mdb- A. I. Afscheid dr. Queré te Domburg. Wegens vertrek naar Numansdorp, nam ds. H. K. Queré, na een verblijf van bijna 5 jaar, Zondagmiddag onder groote belangstelling afscheid van de Ned. Herv. Gemeente te Domburg. Bij die gelegenheid bepaalde de schei dende leeraar de gemeente bij de woor den uit 1 Petrus 1 vers 22 tot einde. Na den dienst richtte hij zich met har telijke toespraken tot den kerkeraad, kerkvoogden en notabelen, den burge meester en diens echtgenoote, catechi santen, jeugdvereenigingen, organist, kos ter, collega's uit den ring Veere en den consulent ds. Panhuise van Aagtekerke, en ten slotte tot zijn gemeente. Daarna werd het woord gevoerd door ds. Jellema van Grijpskerke, den heer C. Louwerse, ouderling ,en ds. Panhuise, die allen hartelijke woorden van afscheid tot ds. Queré spraken, waarna de ge meente staande den scheidenden leeraar Psalm 121 vs. 4 toezong. (De Z.) DE KONINKLIJKE MILITAIRE KAPEL ZESTIG JAAR KONINKLIJK 3 Augustus is het voor de Kon. Mili taire Kapel een alleszins gedenkwaardi ge dag. Het zal dan 60 jaar geleden zijn, dat Z. M. Koning Willem III aan de staf- muziek van de regimenten Grenadiers en Jagers het praedicaat „Koninklijk verleende. Dank zij het energiek stre ven van Franyois Dunkier jr. is het corps uitgegroeid tot een kapel van be- teekenis. Doch ook de bijzondere ver diensten van zijn opvolgers hebben er toe bijgedragen, dat de kapel de faam in binnen- en buitenland kreeg, waar op het corps thans met recht zoo trots is. De kapel van de Grenadiers en Ja gers, welke het marschlied „Turf in je ransel" onsterfelijk deed worden, gaat feestvieren, zij het dan ook op beschei den wijze. Wij vonden den huidigen di recteur, den kapitein C. L. Walther Boer, bereid, ons het een en ander over de ontwikkeling van de kapel te ver tellen aldus de Haagsche courant. Het onderhoud moest kort zijn. Tus schen de repetities en concerten door zou de kapitein ons het een en ander mededeelen. Doch als wij op zijn gezel lige kamer zitten en de zoo populaire directeur een groot album mét tal van foto's van de kapel voor zich heeft ge nomen, raakt hij eerst recht op zijn praatstoel. 't Was 7 Juli 1829, dat de afdeeling grenadiers van het Nederlandsche le ger werd opgericht. Bepaald werd te vens, dat tot deze afdeeling een acht tiental muzikanten zou behooren. Dit was de geboorte van de militaire kapel. Tot 1849 had Dunkier sr. de leiding, die opgevolgd werd door zijn zoon. De jon ge Francois had reeds van de oprichting van de kapel af, actief er deel van uit gemaakt. Dunkier was behalve een be kwaam musicus een uitstekend leider. Meer en meer ontwikkelde de kapel zich tot een ensemble van beteekenis, dat ook door de vele buitenlandsche concerten van zicht deed spreken. In 1864 werd Dunkier bevorderd tot eerste-luitenant en in 1871 tot kapitein. Intens leefde de Hagenaars met de ontwikkeling van „hun" kapel me de, hetgeen tot uitdrukking kwam bij diverse gelegenheden. Vooral won het corps de harten van de residentiebewo- wers door de „tuin"-concerten, welke het welhaast van zijn oprichting af heeft gegeven. Den derden Augustus 1876 werd de groote dag voor de militaire kapel. Het behaagde Koning Willem III de stafmuziek het praedicaat Koninklijke te verleenen. Gratis inlichtingen (Ingez. Med.) Het beteekende de kroon op het le venswerk van de Dunkiers. Twee jaar na dezen gedenkwaardigen dag, op den 16en September, overleed Franyois Dunkier. Na Dunkier kwamen Völlmar, Van der Linden en Bouwman. Ook zij de den veel verdienstelijks voor het corps. Meermalen trad de kapel met groot succes in het buitenland op. In 1904 schonk wijlen H. M. de Koningin-Moe der de kapel de fraaie schelleboomen. In 1920 nam majoor Bouwman af scheid als directeur. Hij is thans nog in den Haag woon achtig. 't Was ter gelegenheid van zijn 80sten verjaardag, dat de kapel hem een muzikale hulde bracht. De leiding bleef tot '21 in handen van D. F. Bandel. Dan neemt kapitein, toentertijd eer ste-luitenant C. L. Walther Boer, de lei ding over. Onder zijn leiding is het corps tot een nog grooter bloei geko men, waarvan de groote successen, wel ke de kapel in de laatste tien jaren mocht boeken, getuigen. Wie herinnert zich niet het groote muziekconcours in Mei '26 in Le Havre, toen het de kapel mocht gelukken onder de eminente lei ding van zijn directeur twee Grands prix d' Honneur te behalen. Denkt u nog maar eens aan dat prachtige concours in '30 in Parijs. Ik heb met vele moeilijkheden te kampen gehad; bijv. toen in '23 door bezuini gingsmaatregelen 27 leden van mijn corps moesten vertrekken, aldus de ka pitein. Een teer plantje is voor mij een Binnenhof-concert. Hjet stemt mij tot groote voldoening, dat ik dit tot stand heb kunnen brengen. Ik heb die Binnenhof-concerten inge steld op voorbeeld van Parijs. Een mili taire kapel moet niet uitsluitend mar- schen brengen. Die hooren bij den troep, maar niet bij een concert. En nu den derden Augustus. Wordt het een grootsch feest? Neen. De kapel zal een feestcon- cert geven in den Dierentuin. Een be scheiden gedenken van een bijzonderen dag zal het zijn..

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1936 | | pagina 7