BELGIE en hetGroot Hertogdom
LUXEMBURG
HARTELIJKE ONTVANGST
Grotten van Han
LUIK
BLANKENBERGHE
HET NIEUWE CASINO
fCUNST EU WETENSCHAP.
KERK EN SCHOOL.
LEGER EN VLOOT.
Naar zee en strand!
PERSKRONIEK.
Zoo nabij
Zoo aangenaam
Zoo verrukkelijk
Zoo gevarieerd
Waar de levensstandaard
het goedkoopst is.
ALLE SPORTEN, CASINO, FEESTEN,
ALLE ATTRACTIES.
GRATIS INLICHTINGEN BIJ HET
OFFICE BELGO LUXEMBOURGEOIS
DE TOURISME
PLACE BROUCKÈRE BRUSSEL
POORT NAAR ARDENNEN
CENTRUM VAN TOERISME
TOURISME OFFICE,
ST. LAMBERTPLAATS, LUIK
De Badplaats die U bevalt
Europeesch record voor zeebaden
Groote Gala-feesten met Vedettes
van Wereldnaam.
Salons-Privé.
ROULETTE BACCARAT
Verzorg Uw huid aan zee en strand
met AMILDA-zonnebruincrême, deze
bevordert 'n snelle, mooie huidbruining
en beschermt tevens volkomen tegen
vervellen en zonnebrand.
Flacon 90 ct. Tube 60 ct. Doos 50 en 25 ct.
(Ingez. Med.)
dertien jaren is spr. dag aan dag in het
zelfde vertrek met den burgemeester
samen geweest ter bespreking van ge
meentezaken. Hij heeft den burgemees
ter waargenomen in zijn houding tegen
over het publiek en hem leeren zien als
iemand met een volstrekt evenwichtige
natuur, die geen humeurigheid kent; als
iemand van grooten eenvoud en van bui
tengewone vriendelijkheid, die het zoo
makkelijk maakte bij hem aan te klop
pen.
Voor zij geest terugroepend de tal-
looze malen, waarop in die jaren de
ingezetenen met hun vragen het gebouw
binnenkwamen en zich herinnerde de al
tijd aanwezige bereidheid van den hur-
gemeester tot luisteren en helpen, heeft
het gemeentehuis den secretaris vaak
een spelonk A'dullams geleken, waar
wel niet ieder, die er kwam „benauwd
was", of „een schuldeischer had", maar
toch wel altijd iets van noode.
Was de burgemeester steeds een en
al voorkomendheid tegenover het pu
bliek, goedheid kenmerkte zijn optreden
jegens hen, die ten gemeentehuize hun
werkkring h.adden, die hij niet als on
dergeschikten, maar als medewerkenden
ja, als vrienden beschouwde.
Zij, verzekerde de secretaris, zullen
burgemeester Erasmus in vriendelijke
herinnering blijven gedenken; zij zijn
er van overtuigd, dat „wie er ook bur
gemeester onzer gemeente worden mo
ge, het niet mogelijk zal zijn U te over
treffen in goedheid des harten."
De burgemeester, ontroerd, dankte
achtereenvolgens allen en gewaagde
van de prettige verstandhouding, die er
steeds heeft bestaan tusschen de leden
van den Raad, de wethouders, de secre
taris en hem, waardoor de samenwer
king altijd zoo goed was. Hij uitte ziju
groote erkentelijkheid jegens den se
cretaris voor den kr/achtigen steun, dien
hij altijd van hem rijkelijk heeft geno
ten, en roemde zijn zorgvuldig admini
stratief en geldelijk beheer. Hij prees
de stipte plichtsbetrachting van den ge
meenteveldwachter en dankte voorts
allen, die hem op eenigerlei wijze bij
stonden in de vervulling van zijn taak.
Hij memoreerde vluchtig de verande
ringen, die in den loop der voorbij ge-
gane 24 jaren zoowel in den Raad als
in het college van B. en W. plaats gre
pen; de dagen van 19141918,, de op
de mobilisatie gevolgde distributie, die
zoo'n overstelpende vloed v.an werk
zaamheden bracht en herinnerde zich
dankbaar den steun in die tijden van
den toenmaligen secretaris en gemeen
teveldwachter.
Hij wees op de gevolgen van wat „de
crisis" genoemd wordt, welke tot aller
lei maatregelen dat is ook tot allerlei
en veel werk leidden, dat door een
zoo beperkt getal handen moet worden
verricht. Hij wees er op, dat de finan-
cieele toestand der gemeente vergeleken
met die van veel andere gemeenten vol
strekt niet slecht is. Hij sprak de hoop
uit, dat de zon der welvaart, die thans
wat schuil gaat achter velerlei wolken,
spoedig doorbreken zal en dagen van
voorspoed mogen aanlichten.
De burgemeester dankte voor het
fraaie geschenk, dat hem en voor de
bloemen, die zijn vrouw waren aangebo
den en sloot hiermede de vergadering.
Na .afloop der vergadering werd ten
gemeentehuize door een der aanwezi
gen, den heer A. van Dale, commandant
der brandweer, tot den burgemeester 'n
persoonlijk en een woord namens de
brandweerlieden van dank gesproken
voor .alles, wat de burgemeester voor
hen heeft gedaan.
Afscheid van de burgerij
Vrijdagavond werd door de bevolking
in het gymnastieklokaal der school af
scheid genomen van den burgemeester.
Nadat de burgemeester en zijn vrouw
onder het applaus van eenige honderden
waren binnengeleid heeft de heer Becu,
voorzitter van het huldigingscomité een
hartelijke toespraak tot den scheidenden
burgemeester gehouden; na zijn wel zeer
toepasselijke aanhaling van het bekende
„o, dierbaar plekje grond, waar eens mijn
wieg op stond werd een door den hr.
P. C. Stamperius te Oostburg vervaar
digde schilderij van het geboortehuis
van den burgemeester onthuld, De heer
Becu sprak de hoop uit, dat de burge
meester nog een reeks van jaren van dit
-blijk van welgezindheid der bevolking
zal mogen genieten. Een ander lid van
het comité, de heer P. van Cruijningen,
sloot zich in een vlotte speech bij de
woorden van den heer Becu aan,.
Aan de echtgenoote van den burge
meester werd een fraaie mand met bloe
men aangeboden.
De burgemeester betuigde zijn er
kentelijkheid mede namens zijn vrouw
voor de aangeboden geschenken; bracht
dank en hulde aan den aanwezigen heer
Mamperius „wiens kunstvaardige hand
dit schoone stuk schiep" en gaf gaarne
de verzekering, dat het in zijn woning
een eereplaats zal ingeruimd worden,
waar het hem immer spreken zal van de
sympathie en liefde dier menschen, wier
belangen hij gepoogd heeft te dienen. Na
bezichtiging van het schilderstuk namen
de talrijke aanwezigen met een hand
druk van den burgemeesfer en zijn vrouw
afscheid.
VREEMDELINGENVERKEER EN
BETERE VERDEELING DER
VACANTIES.
Wij lezen in „De Zakenwereld":
Zoowel bij besprekingen over de ont
wikkeling van het vreemdelingenver
keer als bij het probleem „Hoe houden
wij de Nederlanders in eigen huis?"
doemt telkens de vraag op of de hotel-
prijs hier te lande niet lager gesteld kan
worden.
Hoewel men eenerzijds niet overal in
het buitenland bemerkt, dat het daar
zoo bijzonder goedkoop is, mag men
toegeven, dat het in verscheidene landen
goedkooper was en vaar nog is, al zijn
de verblijfst.arieven in sommige andere
landen soms hooger dan ten onzent.
Maar deze, feiten doen weinig ter zake,
zoolang vooral de landgenoot een ver
dere prijsdaling in de Nederlandsche
hotels blijft eischen. Onder de bestaande
omstandigheden echter kunnen onze ho
tels niet verder met hun prijzen naar
beneden. Wij mogen dat gelooven, want
slechts gedurende het seizoen, dat maar
vier tot zes weken duurt, hebben zij
eenig vertier,
In een zeer goed rapport is korten
tijd geleden door de commissie-Krayen-
hoff gewezen op verschillende mogelijk
heden voor de bevordering van het
vreemdelingenverkeer. Ongetwijfeld zou
.uitvoering van die maatregelen een be
langrijke opleving ten gevolge hebben.
Er zullen vreemdelingen komen, maar
tienduizenden Nederlanders zullen naar
het buitenland blijven gaan. De hotel-
prijzen zullen immers niet dalen. Tot
onze verbazing moeten wij daarom con-
stateern, dat een der weinige maatre
gelen, welke kunnen voeren tot een vrij
drastische prijsverlaging, maar ternau
wernood wordt genoemd.
Hotels en pensions moeten hun om
zet maken in een periode van vier a
zes weken. De onkosten zijn voor een
groot deel stationnair. Duis de oplos
sing is: verleng het seizoen!
„Dat kan niet, dat is al zoo dikwijls
gezegd!" Officieel zoowel .als in per
soonlijke gesprekken werpt men u dat
tegen, maar het bijzondere van het ge
val is, dat het seizoen niet eens behoeft
te worden verlengd. Het seizoen is na
melijk langer dan minimum een maand.
Het seizoen duurt ongeveer drie maan
den.
Het vorenstaande klinkt misschien
vreemd in de ooren van hen, die altijd
hebben gehoord, dat het seizoen van
15 Juli15 Augustus duurt, iets ervoor
en iets erna ook nog wat.
Er is echter maar één factor, die
het seizoen bepaalt, dat is de zon. En
ondanks .alle miskenning schijnt de zon
ook vóór 15 Juli en na 15 Augustus.
Wanneer iemand zich op statistieken
wil beroepen, zal De Bilt gaarne too-
nen, dat het meestal eind Juni beter
weer is dan in Augustus!
Het seizoen is er dus. Het eenige wal
ontbreekt, zijn de menschen, die v.acan-
tie hebben. Ze gaan allemaal met vacan-
tie tusschen 15 Juli en 15 Augustus.
Iedereen, die kinderen heeft, weet waar
om. Omdat de kinderen niet eerder van
school kunnen en eind Augustus (dit
jaar al 27 Augustus) weer op school
moeten zijn. De weinigen, die geen
kinderen hebben, profiteeren van de
niet-officieel schijnende zon in Juni
of September tegen vóór-seizoen-prijzen
in lege hotels.
Om het officieele seizoen te ver
lengen behoeft men niets .anders te
doen dan een gedeelte der scholen
wat eerder en een ander gedeelte
der scholen wat later met vacantie
te laten gaan.
Laten wij niet revolutionnair zijn en
niet voorstellen om Groningen ,al met
1 Juni vacantie te geven en Limburg
met 1 Augustus. Er ware al zeer veel
gewonnen, als el enkele weken verschil
was.
Welke gegronde bezwaren zouden er
nu bestaan tegen een regeling:
Noordelijke en Oostelijke provincies:
vacantie van 1 Juli15 Augustus;
Westelijke en Zuidelijke provincies:
vacantie van 1 Augustus15 Septem
ber?
Het seizoen is daarmee verlengd
van 4 a 6 weken tot 10 weken. Er is
geen opeenhooping gedurende enkele
weken, maar een bedrijvigheid van ho
tels gedurende een dubbel zoo lange
periode.
Bezwaren? Te veel om op te noemen.
Men kan gevallen bedenken, waarin on
derwijzers slechts twee weken vacantie
zouden krijgen, als zij overgeplaatst wor
den. Zeker, dat is vreeselijk. Laatst hoor
den wij van iemand op een kantoor, die
ook maar twee weken vacantie had.
Het moet du6 mogelijk zijn. Zoo zijn er
ontelbare bezwaren op te noemen en
daarvan zijn er zelfs enkele, die heus:h
bezwaren zijn,. Tegenover het algemeen
belang echter tellen zij niet, want inder
daad: een gezond hotelwezen, een in
tensief vreemdelingenverkeer is een
groot algemen belang.
Mogelijlk is deze vacanjtie-wijziging
zeer zeker. Zij is zelfs niet eens moeilijk
door te voeren. Een enkel regeerfngs-
voorschrift is voldoende om zonder be
zwaar voor de schatkist de z,aak te re
gelen. Het is bekend dat een dergelijk
voorstel al eens aan de regeering gedaan
is, doch dat deze het heeft afgewezen.
Dit feit kan ons echter ook niet impo-
neeren. Misschien zal het twintig keer
moeten worden voorgesteld, voordat het
wordt .aangenomen. Zonder een derge
lijke wijziging zal men altijd ook
met de beste propaganda blijven
zitten met 't te korte seizoen en daar
door met prijzen, die hooger zijn dan
zij behoeven te zijn.
Dan, wanneer niet meer de hotels
enkele weken propvol en voor de rest
leeg zijn, dan zullen de maatregelen,
.aanbevolen in 't rapport der regeerings-
commissie, eerst goed tot hun recht ko
men.
A. A, Bosschart.
DAAR MOET KLAARHEID IN KOMEN
Het Lib. Weekblad schrijft:
De zaak van den Nijmeegschen poli-
tie-commissaris is diep treurig. Deze
m,an, die zijn stad had te beschermen te
gen de immoraliteit van anderen, heeft
zich zelf blijkbaar aan de ergerlijkste
immoraliteit schuldig gemaakt.
Het is bekend geworden dat deze po-
litie-commissaris in zekeren zin op zijn
belangrijke post is gebr.acht door den
heer Van 't Sant, den ex-hoofd-commis-
saris van politie te 's-Gravenhage, om
wien zooveel te doen is geweest.
De openbare meening legt verband
tusschen deze béide alf,aires.
Wij kunnen niet beoordeelen of dit
verband er is.
Maar wij eischen, dat onderzochl zal
worden, grondig en onmiddellijk óf hei
er is.
En dat nu ook eens eindelijk voort
gang wordt gemaakt met de zaak Van
't Sant zelve. Het wordt de hoogste
tijd dat ook in die zaak klaarheid ver
schaft wordt.
KUNSTKRING HET ZUIDEN.
Ten Stadhuize te Vlissingen vergader
de Maandagmiddag de Kunstkring het
Zuiden, aanvankelijk onder voorzitter
schap van den heer M. Laernoes, daar
na onder dat van den eere-voorzitter,
burgemeester Van Woelderen.
De secretaris, de heer Van Dijk, bracht
het jaarverslag uit, waaruit blijkt, dat de
vereeniging op 1 April jl. telde 4 eere
leden, 4 gewone leden en 29 kunstlieven
de leden. In 1935 zijn twee tentoonstel
lingen gehouden, die samen door 3721
belangstellenden zijn bezocht. De eerste
tentoonstelling is 20 Juli geopend en
omvatten werken van de samen mevrouw
Dieleman, mevrouw Hendrikx, mevrouw
Van Swigchem en de heeren Vaarzon
Morel, De Vries, Westrate, Melse en
Maandag. De tweede tentoonstelling
was een jubileum tentoonstelling ter
eere van den 70sten jaardag van Jacobs,
de ziel der vereen. Een fraaie collec
tie van zijn werken w.o. een 20 tal uit
België zijn eerst te Vlissingen en in
October tóen op den 29sten de jaardag
viel in het kunstmuseum te Middelburg
geëxposeerd. Op dien dag is de heer
Jacobs des morgéns te Vlissingen en des
middags te Middelburg gehuldigd.
Het verslag werd goedgekeurd en tot
bestuursleden herkozen de heeren mr.
P. Dieleman en M. Laernoes,.
Dit jaar zullen tusschen 30 Juli en 10
September twee tentoonstellingen wor
den gehouden. De eerste zal op 29 Juli
door den burgemeester worden geopend.
„Stil-aan Bereid" door Edy
Dronckers C. A. J. van
Dishoeck Bussum.
Onder den litel „Stil-aan Bereid' ver
scheen een verzenbundel var. Edy
Dronckers, een vroegere stadgenoote.
De gedichten geven stemmingsbeelden,
zielservaringen; een enkel ervan ver
plaatst ons in Zeeland, de dichteres
zingt er haar verlangen uit naar Wal
cheren, met zijn bosschen, zijn stranden,
zijn wijde luchten. Hier en daar herin
neren de stemmingen, meest in mineur
getoonzet, aan Helène Swarth.
Jammer genoeg gelukt het Edy
Dronckers slechts zelden, haar inner
lijk beleven uit te zeggen met de nobe
le eenvoud, de zuivere beelding, die we
in Helène Swarth's poëzie bewonderen.
Twee, drie beelden, gebruikt ter ver
tolking van één stemming is een te-veel,
dat verwart en vermoeit (zie o.m.: Ver
rijzenis, Zeilree).
Waar in dit opzicht mej. Dronckers
zich meer beperking oplegt, als in: Het
Venster, Voorjaar, weet zij een eenvou
dig, mooi geheel te geven. Hier is ook
het rhythme zuiver en vloeiend, wat
lang niet altijd het geval is. We weten
het: de tijd der strenge gebondenheid
van den sonnetvorm is voorbij, vrijheid
is de leus. Maar ook het vrijste rhythme
vindt zijn begrenzing binnen de maat: in
een couplet als:
De doffe stilte hangt als lood zoo
[zwaar
Waar de golfslag ver is teruggeweken,
Mijn handen wroeten in het rulle
[zand naar
Het klare water der verborgen beken
is mèt de maat het rhythme zoek. In
hetzelfde gedicht f(Ebbe) /werkt trou
wens de telkens veranderende maat
zeer storend op de stemming.
Technische fouten zal men zeggen?
Maar zulke fouten tasten het wezen-
zelf der poëzie aan! Wie, gelijk Edy
Dronckers, voor de klankschoonheid en
het rhythme der taal voelt:
„Nauw zijt gij mij verweven
Zingende taal van Nederland'
(de Eigen Taal), die stelle aan eigen
gave de strengste eischen, die oefene
kritiek op vbrm en taal en trachte in
zuiverheid van beeld en rhythme weer
te geven, wat in haar leeft en om uiting
vraagt.
„Er is een geheim in de
[voorjaarswind
Er is een geheim in de ijle lucht
Ik zal het zeker ditmaal vinden
Voor het in de lucht vervlucht".
Ook voor de poëzie geldt dit, maar
alleen voor wie heel stil en in allen een
voud luisterd.
Mdb- A. I.
Afscheid dr. Queré te Domburg.
Wegens vertrek naar Numansdorp,
nam ds. H. K. Queré, na een verblijf
van bijna 5 jaar, Zondagmiddag onder
groote belangstelling afscheid van de
Ned. Herv. Gemeente te Domburg.
Bij die gelegenheid bepaalde de schei
dende leeraar de gemeente bij de woor
den uit 1 Petrus 1 vers 22 tot einde.
Na den dienst richtte hij zich met har
telijke toespraken tot den kerkeraad,
kerkvoogden en notabelen, den burge
meester en diens echtgenoote, catechi
santen, jeugdvereenigingen, organist, kos
ter, collega's uit den ring Veere en den
consulent ds. Panhuise van Aagtekerke,
en ten slotte tot zijn gemeente.
Daarna werd het woord gevoerd door
ds. Jellema van Grijpskerke, den heer
C. Louwerse, ouderling ,en ds. Panhuise,
die allen hartelijke woorden van afscheid
tot ds. Queré spraken, waarna de ge
meente staande den scheidenden leeraar
Psalm 121 vs. 4 toezong. (De Z.)
DE KONINKLIJKE MILITAIRE
KAPEL ZESTIG JAAR KONINKLIJK
3 Augustus is het voor de Kon. Mili
taire Kapel een alleszins gedenkwaardi
ge dag. Het zal dan 60 jaar geleden zijn,
dat Z. M. Koning Willem III aan de staf-
muziek van de regimenten Grenadiers
en Jagers het praedicaat „Koninklijk
verleende. Dank zij het energiek stre
ven van Franyois Dunkier jr. is het
corps uitgegroeid tot een kapel van be-
teekenis. Doch ook de bijzondere ver
diensten van zijn opvolgers hebben er
toe bijgedragen, dat de kapel de faam
in binnen- en buitenland kreeg, waar
op het corps thans met recht zoo trots
is. De kapel van de Grenadiers en Ja
gers, welke het marschlied „Turf in je
ransel" onsterfelijk deed worden, gaat
feestvieren, zij het dan ook op beschei
den wijze. Wij vonden den huidigen di
recteur, den kapitein C. L. Walther
Boer, bereid, ons het een en ander over
de ontwikkeling van de kapel te ver
tellen aldus de Haagsche courant.
Het onderhoud moest kort zijn. Tus
schen de repetities en concerten door
zou de kapitein ons het een en ander
mededeelen. Doch als wij op zijn gezel
lige kamer zitten en de zoo populaire
directeur een groot album mét tal van
foto's van de kapel voor zich heeft ge
nomen, raakt hij eerst recht op zijn
praatstoel.
't Was 7 Juli 1829, dat de afdeeling
grenadiers van het Nederlandsche le
ger werd opgericht. Bepaald werd te
vens, dat tot deze afdeeling een acht
tiental muzikanten zou behooren. Dit
was de geboorte van de militaire kapel.
Tot 1849 had Dunkier sr. de leiding, die
opgevolgd werd door zijn zoon. De jon
ge Francois had reeds van de oprichting
van de kapel af, actief er deel van uit
gemaakt. Dunkier was behalve een be
kwaam musicus een uitstekend leider.
Meer en meer ontwikkelde de kapel
zich tot een ensemble van beteekenis,
dat ook door de vele buitenlandsche
concerten van zicht deed spreken.
In 1864 werd Dunkier bevorderd tot
eerste-luitenant en in 1871 tot kapitein.
Intens leefde de Hagenaars met de
ontwikkeling van „hun" kapel me
de, hetgeen tot uitdrukking kwam bij
diverse gelegenheden. Vooral won het
corps de harten van de residentiebewo-
wers door de „tuin"-concerten, welke
het welhaast van zijn oprichting af heeft
gegeven.
Den derden Augustus 1876 werd de
groote dag voor de militaire kapel.
Het behaagde Koning Willem III de
stafmuziek het praedicaat Koninklijke
te verleenen.
Gratis inlichtingen
(Ingez. Med.)
Het beteekende de kroon op het le
venswerk van de Dunkiers.
Twee jaar na dezen gedenkwaardigen
dag, op den 16en September, overleed
Franyois Dunkier.
Na Dunkier kwamen Völlmar, Van
der Linden en Bouwman. Ook zij de
den veel verdienstelijks voor het corps.
Meermalen trad de kapel met groot
succes in het buitenland op. In 1904
schonk wijlen H. M. de Koningin-Moe
der de kapel de fraaie schelleboomen.
In 1920 nam majoor Bouwman af
scheid als directeur.
Hij is thans nog in den Haag woon
achtig. 't Was ter gelegenheid van zijn
80sten verjaardag, dat de kapel hem een
muzikale hulde bracht. De leiding bleef
tot '21 in handen van D. F. Bandel.
Dan neemt kapitein, toentertijd eer
ste-luitenant C. L. Walther Boer, de lei
ding over. Onder zijn leiding is het
corps tot een nog grooter bloei geko
men, waarvan de groote successen, wel
ke de kapel in de laatste tien jaren
mocht boeken, getuigen. Wie herinnert
zich niet het groote muziekconcours in
Mei '26 in Le Havre, toen het de kapel
mocht gelukken onder de eminente lei
ding van zijn directeur twee Grands
prix d' Honneur te behalen.
Denkt u nog maar eens aan dat
prachtige concours in '30 in Parijs. Ik
heb met vele moeilijkheden te kampen
gehad; bijv. toen in '23 door bezuini
gingsmaatregelen 27 leden van mijn
corps moesten vertrekken, aldus de ka
pitein.
Een teer plantje is voor mij een
Binnenhof-concert. Hjet stemt mij tot
groote voldoening, dat ik dit tot stand
heb kunnen brengen.
Ik heb die Binnenhof-concerten inge
steld op voorbeeld van Parijs. Een mili
taire kapel moet niet uitsluitend mar-
schen brengen. Die hooren bij den troep,
maar niet bij een concert.
En nu den derden Augustus. Wordt
het een grootsch feest?
Neen. De kapel zal een feestcon-
cert geven in den Dierentuin. Een be
scheiden gedenken van een bijzonderen
dag zal het zijn..