ZEEUWSCH
1Z ZONDAGSBLAD 31
6 Juni 1936
HET MAANDROOSJE.
HERKIES PORTRET.
't Tongetje gaat op en neer.
Eind'lijk zegt ze: Klaar is 't
Is toch eig'lijk niets voor
Annie O.
RAADSELHOEKJE.
OPLOSSING DER RAADSELS
UIT 'T VORIGE NUMMER
VOOR GROTEREN,
N
Noorwegen,
(mispel).
VOOR KLEINEREN,
OM OP TE LOSSEN,
VOOR GROTEREN,
VOOR KLEINEREN,
X
X
X
xxxxxxx
X
X
X
NAM DE PDOVIMCIALË ZEE.UVSCHE MIDDELBURGSCHE COUQAMT!
Saevis Tranquillis in
undis.
BRIEFGESCHRIEF
TUSSCHEN
JAN EN JEWANNES.
In ons perk met mooie rozen
Bloeit een maandroos weer elk
jaar.
Vreemden zeggen: Hé, hoe
komt toch
Juist die éne maandroos
daar
Wil ik je 't geheim vertellen
't Is een sprookjes-maandroos
en
Éénmaal hoord' ik haar zacht
zeggen:
- Weet je, dat 'k Prinsesje ben?
Op mijn schoonheid was ik
trots, ja,
'k Keek zelfs op de and'ren
neer.
- Toverfee werd er heel boos om
En zei daarom op een keer:
Jij moet maar een roosje
worden,
Maar een maandroos.
Weet het goed
Dat je voortaan niet de
mooiste
Of voornaamste wezen
moet
Maar als je heel goed je
best doet.
Bloeit zolang als je maar
kan,
Need'rig bent en heel
tevreden,
Maak ik er een einde
aan
Dapper sta ik dus te bloeien.
'k Wil de schoonste niet
meer zijn
En ik heb in 't perk geleerd nu
Blij te zijn met
zonneschijn
Elke morgen ga ik kijken,
Of 't Prinsesje er nog staat.
'k Zal haar missen, maar voor
haar hoop 'k
Dat z'ons éénmaal weer verlaat!
Hekkie, sta nu toch eens stil
Waarom ik dat zo graag wil?
'k Teken j'immers op mijn lei!
Hekkie, kijk nu even blij!
Nee, je kop naar deze kant
Kruip nu toch niet in je
mand
Brave Hek Zo sta je goed.
Juist zoals ik 't hebben
moet.
't Kleine vrouwtj' is in de weer.
Hek
Heb je in een koekje trek
Kijk eerst nog naar je portret,
-'k Heb je naam er bij
gezet
Hekkie kwispelt nu. Zo'n lei
mij
Lijkt het, of hij zeggen wil.
Heus, hoor vrouw 'k 'sta
niet graag stil,
Maar het koekje smaakt zó
fijn,
Dat.ik nog eens stil wil
zijn
l
1.
vos
k lomp
s c h r i ft
Noorwegen
scherts
regel
den
n
K
E
R
S
E
Z
E
L
R
E
D
E
S
L
E
E
3. De naam van de nieuwe boot
van Oom Bram is Pelikaan.
Mijn verzameling schelpen
breidt zich uit; ik zoek er
steeds nieuwe bij.
(kers).
Wist je, dat Oom Jaap pelsmut
sen heeft (appel)
Deze sommen zijn veel te moei
lijk voor die kinderen en ik
geloof, dat zelfs de knappe er
niet veel van terecht zullen
brengen. (peer).
4. Zee, hond; zeehond.
1. Het huisje van een slak.
2. Stoomboot, Mot, Toos, bot,
boom, Tom.
3. Atlas, staal.
4. Pinksterfeest, Pinkstervacantie
o
1. Mijn geheel wordt met 8 letters
geschreven en noemt een stad
in Spanje.
Een 1, 7, 5 is een lichaamsdeel
van een vis.
Een 6, 4, 3 is een nauw verblijf.
2, 5, 5, 8 is een meisjesnaam.
Een 1, 4, 3 hebben we allemaal.
1, 2, 8, 3 is een ander woord
voor grijs of grauw.
2. Verborgen dieren.
Heb je Em onlangs ook gezien
Ja, ik zag Em, Suze en Dora
samen fietsen. (2)
Welke weg noemde Oom straks
nog
De juffrouw aan het loket gaf
retourbiljetten en wij zagen
het niet.
Bob, Evert en Hein zijn drie
trouwe vrienden.
Mijn ouders hebben een groot
orgel, maar we spelen er niet
op. (2).
3. Maak van deze 16 lettergrepen
8 woorden van 2 lettergrepen
en schrijf die zó onder elkaar,
dat de beginletters, van boven
naar beneden gelezen, een
plaatsje in Overijsel vormen,
as den do e et ka kei loen maal
me maal naar pe ter ver zei.
De 8 woorden noemen:
lo een plaats in het Z.O. van
Engeland.
2o een viervoetig dier.
3o een plaats in het Gooi.
4o een tijdsverloop.
5o een water.
6o een bloem.
7o een grote vrucht.
8o een zoute vloeistof.
4. Een deel van een schip en een
deel van een boom zijn uit de
zelfde bestanddelen samenge
steld. Hoe is dat mogelijk
1. Soms lijk ik een ronde bal,
Maar 'k heb kop en poten,
'k Ben een dier. Ken jullie mij?
Niet Vraag 't aan de groten.
2. Mijn eerste is een heel grote
watermassa, mijn tweede een
hemellichaam en mijn geheel
kun je soms op het strand vin
den.
3. Kruisraadsel.
Op de beide kruisjeslijnen komt
de naam van een groot, vier
voetig dier.
lo rij een klinker.
2o een getal.
3o een insect.
4o 't gevraagde woord.
5o een vis.
6o een gewicht.
7o een medeklinker.
4. Wie maakt veel geraas,
Kun je toch nooit zien
Horen kun je hem,
Voelen bovendien
Boven een der deuren van de
Groote kerk in den Haag is deze
spreuk in steen gebeiteld. Dikwijls
komt hij den putter voor den geest
in deze dagen.
Het maatschappelijk leven is
aan alle zijden in golving; „rustig
te midden der golven" is een hou
ding die in dezen tijd een mensch
past niet alleen, maar die de eeni-
ge levenshouding is, die harmonie
mogelijk maakt in ons leven.
Dezer dagen bracht de courant
ons de cijfers van de Belgische
verkiezingen; communisten ver
drievoudigd, Vlamingen verdub
beld en een nieuwe partij met ruim
twintig zetels beginnend; Voor al
len, die in een „beweging" staan
zijn deze getallen van groote be-
teekenis. Maar, och, men ziet na
verloop van j'aren weer andere
verhoudingen optreden, zoodat
zelfs deze markante wijziging in
politieke partijschappen in een na
burig land ons niet al te zeer
'hoeft te beroeren.
Dat Italië kans heeft gezien een
land van ruim een millioen km2
(Nederland is ruim 30.000 km2
groot) militair te bezetten, schijnt
wel heel buitengewoon. In hoofd
zaak bewijst het dat men met een
goede dosis moed met de nieuwe
strijdmiddelen heel wat vermag te
gen een volk, dat deze niet bezit.
Tijdens deze bezetting is Italië's
handel met 50 afgenomen. Ook
in dat land zal men „Saevis tran
quillis in undis" moeten blijven.
Allerlei menschelijke verhoudin
gen worden in deze tijden omgezet.
Maar toch zal op den langen duur
alleen gelijk met gelijk kunnen sa
mengaan. En goed zal het zijn om
met een koel hoofd na te gaan of
wij met het aangaan van verbin
tenissen een blijvend gemeen
schappelijk belang in de toekomst
zien voor beide partijen. Anders is
het beter de overeenkomst niet
aan te gaan. Sinds Schiller spreekt
men in een menschenleven van
een „Sturm und Drang' periode.
Welnu, het schijnt wel, of wij
menschen nu gemeenschappelijk
zulk een periode doormaken.
Laat ons rustig blijven te mid
den der golven.
Wie het voorrecht heeft een, zij
het ook oppervlakkig, beeld te
hebben gekregen van de geschie
denis der menschheid, weet, dat
zij altijd weer haar weg naar beter
heeft weten te vinden. Levendig
kan men zich indenken in de be
zwaren die velen nu uiten, om
trent het leven, zooals dit zich nu
aan ons vertoont; maar is dit wel
redelijk, dat men daarbij geluiden
verneemt, als: „Wij vinden, dat de
door het vorig geslacht nagelaten
boedel niet te aanvaarden is
Het is zoo te berijpen, dat jonge
en sterke menschen, die handelen
willen, de rem der omstandighe
den voelen als onbillijk. Maar ook
hun Vaders en Moeders hadden
weerstand te overwinnen. Ook zij
hadden een erfenis te regelen.
Zij, «de jongen en sterken willen,
dat handel en bedrijf weer gaan
opbloeien. Zij willen de handen uit
de mouw steken en weer volop
aan den slag. Ongetwijfeld zit er
in dit elan iets zeer aantrekkelijks.
M,aar was het niet de bekende
philosoof Bergson, die zeide: „Op
het elan van één oogenblik moe
ten volgen jaren van zorgvuldigen
en ingespannen arbeid van dage-
lijksche kleine plichten
Wil men werkelijk iets goeds
bereiken door verandering, dan
moeten de hoofden koel 'olijven,
dus
„Saevis tranquillis in undis"
Putter.
Middelburg, Juni 1936.
Goeie vriend Jan
Zöo ebbe dan de middenstan
ders is flink gezeid, wae 't op
stieng. Noe, 'k moet ook zeie, dat
de steun vó de boeren toet on
recht is g'óore, as 't geld opgepot
is. Daer ao in ielk geval ook wel
is gevraegd kunnen oóre: oevee ei
jie van je steun an d'errebeiers ge-
gee? 'k Dienke wé, da van vee
boeren 't antwoord toet ulder be-
schaemienge zou zien. En in di
verband moe 'k zeie, dat ten op
zichte van d'errebeiers de steun
vó pannen an d' oesterkwêekers
ook êel goed is, wan g'loof mè, dat
er an die pannen êel wat te kar
weien is.
En wat noe die koperaosies an-
gaet, wï 'k wè kort en goed zeie,
da 'k die 'n groöt kwaed vinde, as
't om winst te doen is.
Jao 't ook over Kattendieke, da
slachtoffer zal oóre, deudat 't z'n
zelfstandigeid kwiet raekt. 'k Kan
't nie b'oórdeele, in oeverre de
Kattendiekenaers achteruut gae.
Kiek, Jan, jie zeit, dat Kattendie
ke gin schuld eit deu verstan
dig beleid. A je dat weet
deur eigen onderzoek, za 'k zwie-
ge, oor, mè 'k wi je toch wè zeie,
dat dat in 't allegemeen toch nie
aoltied waer is en 'k za m'n eige
dan ook wè wachte om mè drekt
te zeien, dat, as 'n gemeente vee
schuld eit, dat zou komme deur
onverstandig beleid.
En zöo zü dan de Roömsche vol-
legeliengen van meneer Mussert
moete kieze of kaevele. 't Za vor
ulder zien: óf de Roömsche ker-
reke, óf meneer Miussert. 't Spreek
vanself, dat de bisschoppen nie
over ies van één nacht waere ge-
gae, toen ze de Roomsche vó die
beslissende keuze gezet Mè
daerom staet 't vó mien vast, dat
er 'n eêleboel meneer Mussert zul
afvalle. Noe eit die man geschre-
ve, dat 'n 't an de Roomsche over-
laet om te doen, wat ulder konsen-
sie vooschrieft. Zei noe asjeblief
nie, Jan, wat 'n goeie man is dat
toch, wan ie geef mè net, wat in
Nederland noe a meer as 300 jaer
vor ielekendeên bestaet: 'k be-
doele vrieëid van geweten, 'k Wi
wè vraege: as n de Roömsche is
nie vriegelaeten ao, Wat dan.
Waere ze dan verplicht geweest
deur ulder eêd om meneer Mus
sert deu dik en dinne te bluve vol
legen? As dae „jae" op gezeid
oort, dan is dat toch 'n verplette
rend oordeel over die rechters, die
meneer Mussert vollege. 'k E van
self geleze, da ze niks gemaekt
kunnen oóre,, mè da 's dan toch
zeker wel 'n reden, dat er zó gauw
meugelijk 'n wet moe komme om
zukke menschen wi toet echte
dienaers van den staet maeken.
Mè noe wi 'k wè zeie, dat t vor
aol de rechters vooschrift moch
zien om buten ieleke partie te
bluven. Ze spreke aoltied recht in
naeme van de Koneginne en daer
om zouwe ze nae mien mêenienge
ulder eige ook net as de Konegin
ne buten de pollejtiek moeten
ouwe. Kiek, Jan, 'k vee eêr'oied
vó de rechters, mè die zou d'er
werentig nie minder om oóre, a 'k
wist, da ze nie meedoe an polle-
tiek gekaekel.
Daer eit 'n êel oögen meneêr is
prontjes gezeid, da verdraegen vó
den vrede mè weinig of somstemes
wel êelemaele niks beteêkene. En
daerom zeid 'n ook, da m' ons zó
sterk meugelijk moete maeke om
den vieand tegen t' ouwen, die
t' aevend of morrege zeker komt.
Noe, 'k moet 'm g'liek gee, dat
de dierste beloften van vasten
vrede in den lesten tied waerde-
loos gebleke bin. En noe dat dien
Endrik mien dudelijk maekte, dat
't in '70 a bienae net eênder was
as noe, eb 'k geên geloof mi, dat
de menschen ooit wiesder zullen
öore. Die joen vertelde mien, dat
in 1856 bie den vrede van Parijs
aole meeteekenende regeêriengen
ulder eige verbonde om laetere
kwesties te laete beslisse deur 'n
scheisrechter. Toen den öorelog
tusschen Frankriek en Duischland
op 't uubreken stieng, schoot Ien-
geland uut den oek en zei: Dienke
julder d'er wel om, wat j'in '56 be
loofd En wat was 't antwoord
van aolebei? 't Was: In onze bie-
zondere omstandigheden kan d er
van 'n scheisrechter gin spraeke
zien.
Zoo was 't ruum 60 jaer gelee,
zoö was 't flee jaere; mien som
ber geloof zeit: zoö za 't bluve. In
dezen moe 'k zeie mit de Prediker:
Het gene datter geweest is, het
selve salder zijn, ende het gene
datter gedaen is, het selve salder
gedaen worden. Endrik zei mi
mien: zó lank as valsche eerzucht
en de dost nae goud d'er zulle blu
ve, za d'er gin vasten vrede kom
me. 't Kwaed van den gouddost is
daebie nog wè 't erregste. Endrik
liet 't mien oóre uut ienkelde
vaesregels van Bilderdijk. Die
waere:
Het goud leert meineed,
[moorden, rooven;
Zijn week en machteloos metaal
Geeft scherpte en snee aan
['t oorlogsstaal
En klinkt Gods donderstem
[boven.
Dae bin landen, Jan, wae de
Staet 't vornaemste en 't dier-
baerste is. Daer oor nie gevroge,
oe kunne me de menschen geluk
kig maeke, mer oe kan de Staet
groöt en machtig oóre. Dae moe
vö g'offerd oóre: geld en goed
toet 't leven van de menschen toe.
Daerom moete dae vee menschen
zien, vanself 't liefst gezonde en
sterke. En daer oört. dan ook zö-
vee meugelijk gezurregd, dat er al-
leênig welgeschaepe guus geboren
öore. En in 't gene, dat de dokters
daevo in dezen moete doe, zoeke
z' ook alleênig 't belang van den
Staet en nie 't geluk van de men
schen. En noe dienke 'k in eênst
an de beulen. Die moste mit ulder
werk ook 't alg'emeên belang die-
ne en vroege nooit nae 't weizien
van ulder passenten. Oe da 'k over
die dokters dienke, za je noe an-
pursant ook wè begrepen En in
de verdere opvoedienge van de
guus oört er op aolderande ma
nieren gezurregd, dat d'ankom-
mende joengers en meisen flienk
öore, zöda ze tegen kouwe en
werremte kunne en nie moe öore
bie zwaer werk of ard loöpe.
Daerom doen ze gimmelestiek uut
den treuren en 't liefst die vee be
kent op 't ekserseeren van de
soldaoten om ze toch makkelijk te
kunne maeke toet oörelogsmatte-
riaol van eêrzuchtige machteb-
bers. En die joenkeid moet ook ete
en drienke, mè mondjesmaet, oör,
wan dat maek juust sterk en, wat
de deure dicht doet, dat overdae-
dige eten kost vee te vee geld en
je begriept, da kunne ze dae vee
te goed gebruke vor oörelogstuug:
daer öor je: liever geld vö kanon
nen as vö beuter. Mer in verband
daemee kan 'k er mi m'n boere-
verstand nie bie, dat dae de men
schen nie opgeruumd oóre, die
minderwaerdig bin. En dan dienk
'k voraol an ouwe menschen. Wat
noe toch werentig menschen van
boven de 70 nog vö waerde vö
de Staet. Jae, de Kristenen en de
Joden, die nog al achterlijk bin,
die zulle zeker nie mee wille doe
an dat oprurnen, wan die ouwe
ulder eige an 't gebod: „Voor den
graeuwen haire suit gij opstaen,
ende suit het aengesich;te des
ouden vereêren.'' En buten die zü
d'er nog wè meêr zien, oör, die
eêrbied en liefde vor ouwe men
schen Mè 'k bluuf er vanself
bie, dat 't toch 'n oog Staesbelang
za zien da zukke „niksnutters" op
'n zachzinnige manniere verdwie-
ne. En zeker zou 't groote dwaes-
