i App^p a 4
DE PAGODE
KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
rWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE COURANT) VAN DONDERDAG 4 JUNI 1936. No. 130,
ZEELAND,
MIDDELBURG.
volg de M.SS»gewoonte'
WALCHEREN.
RECHT EN RECHT.
Er zijn tegenwoordig twee zaken in
het oog der publieke belangstelling,
welke bij nadere beschouwing een heel
merkwaardig licht werpen op het ver
schil in rechtsopvatting, hetwelk er aan
ten grondslag ligt. Merkwaardigerwij
ze zijn het ook beide zaken, die niet in
engeren zin rechtsstreeks tot de sfeer
van wet en recht behooren: het zwaï
te legioen en het theelek.
Het eerste is, zooals wij reeds meld
den, een geheime organigatile i|n het
ultra-democr.atisch heetende Amerika,
Het zijn voortzetters van oude Ku Klux
Klan- tradities: veemgerichten, eigen-
rechters, die straffend doodend
optreden omdat huns bedunkens de pu
blieke rechtspraak onvoldoende het
recht en de moraal beschermt. Een en
ander omtrent de cadaver-discipline die
daar heerscht, kwam dezer dagen aan
het licht bij een proces in Detroit U.
S. A., tegen twaalf leden van het
„Zwarte legioen", verdacht v,an moord
op zekeren Charles Poole, die zou zijn
gedood, omdat hij zijn vrouw mishan
delde. Het openbaar ministerie vroeg
aan een der beklaagden, Dayton Dean
„Indien u opdr,acht ontving een moord
te plegen of een andere misdaad te
begaan, zoudt u dat dan doen?"
De beklaagde beantwoordde deze
vraag bevestigend. Vervol
gens gaf hij een beschrijving van de bij
eenkomst w.aarin besloten was om
Poole te „bestraffen."
Op de vraag waarom Poole doodge
schoten was, antwoordde Dean: „De
leden van het legioen moetien o r-
ders aanneme n".
Ook de vraag van het O.M. of De,an
hiermede bedoelde te zeggen, dat hij
iedereen moest neerschieten om
trent wien hij een dergelijk bevel kreeg,
beantwoordde Dean bevesti
gend.
Daar Dean tijdens het verdere ver
hoor bekende Poole te hebben gedood,
werd hij tot de doodstraf veroordeeld.
Tegenover de eigen-gerechtigheid
had hier het recht nu zijn beloop.
En nu een heel ander gev.al: tegen
over het primitieve, meestal barbaar-
sche der veemgerichten, het hoog-ge-
civiliseerde recht zooals dat in het
theelek-geval inAmerika's moederland:
Engeland, uitwerkte.
Het Britsche kabinet was van plan
de inkomstenbelasting en de belasting
op thee te verhoogen. Dat w.as na
tuurlijk een diep staatsgeheim, want,
lekte zoo-iets uit, dan kon dat aller
hande gevolgen hebben.
Er i s iets van uitgelekt. Met als
g.evolg dat er bij Lloyds w,aar men
zich letterlijk tegen alles verze
keren kan een aantal verzekeringen
werden afgesloten „voor 't geval er een
verhooging van de .inkomstenbelasting
of van 'de belasting op thee zou ko
men." Dat was natuurlijk niet bona
fide, want men wist immers in het ge
heim dat er zoo iets zou komen!
En nu mag een zoodanige „speculation
on inside information" bv. in beurskrin-
gen niet zoo erg „slecht" lijken, hier
was het regeeringszaak, en
daar is alles wat zweemt naar corrup
tie of zelfs schending v,an vertrouwen
uit den booze.
Het lekte uit, dat er wat uitgelekt
was. Met een snelheid en beslistheid,
die uiterst gunstig afsteken bij de wijze
waarop bv. in Nederland de affaire
van 't Sant behandeld wordt, heeft
Brittanje de zaak aangepakt, doorgezet
en beëindigd: een hoog tribunaal, een
minister die aftrad en openlijk schuldig
verklaard werd: alles zonder aanzien
des persoons.
Ziet, men mag voor of tegen het land
van de oude democratie en traditie we
zen, maar men mag het in elk geval
gelukkig prijzen wanneer het zulk een
standaard van publieke moraliteit heeft
en handhaaft!
Door MARJORIE BOWEN.
73).
HOOFDSTUK VII.
Miss Stalling schreef:
i Daar ge graag nieuws wilt weten,
zij zijn erg gelukkig en erg verliefd. Ik
kan er niets meer van zeggen. Zij is be
zig je te schrijven.
De brief kwam, kinderlijk, bekoorlijk,
vol vreugde. Madame de Bellegarde
gaf er niet om dien zorgvuldig te lezen;
zij ving er achteloos den geur van op,
zooals van een bloem waarlangs men
gaat.
Sint Martijn's zomer was voorbij, dag
na dag hing er mist in de vallei en ver
donkerde den hemel, er viel een koude
regen en de eenige, voorbijgaande
lichtschittering viel in den avond als'
de wolken zich scheidden voor de blee-
ke vuren van de ondergaande zon.
Madame de Bellegarde verliet het
kasteel niet; zij bestond, als een lichaam
zonder ziel, passief de lange, leege uren
door, zich bewegende door de sierlijke
vergulde kamers, glimlachende jegens
haar ondergeschikten, beminnelijk je
gens al deze rustige menschen, die ge
heel er in opgingen Ruzè de Bellegarde
in volmaakten staat te onderhouden, de
ze menschen, die alle iets te doen had
den, in het kasteel, in den tuin of op het
goed.
Maar voor haar was er niets hoege
naamd te doen. Zij had Magnus Farry-
ner niet gezien sedert, dien dag in Tours
toen de waarheid uit hen beiden te
voorschijn was gebarsten. Zij dacht
VORSTELIJKE GIFT.
De Koningin heeft een belangrijke
gift geschonken voor de inzameling
van het Koningin Emma-Herdenkings-
fonds, welke heden gehouden zal wor
den.
EEN MOTIE VAN DE
VARKENSHANDELAREN.
Tegen de Ned. Veehoudertij-
centrale.
In de gisteren te Arnhem gehouden
jaarvergadering van den Ned. Bond
van varkenshandelaren is een motie
verzonden aan den Raad van Ministers
en aan de voorzitters der Kamers inza
ke de uitvoering der C r i s i s v a r-
kenswet - 1932 en de gevolgen
van de betrekkelijke regeeringsmaatre-
gelen, welke hebben geleid tot een
ontwrichting van het h a n-
delsbedrijf, het grootendeels
ontnemen van de be
staansmiddelen aan talrijke
varkenshandelaren, alsme
de tot een ernstige benadeeling aan de
bestaande v,arkensmarkten; de bedoel
de maatregelen hebben volgens dezen
bond slechts een zeer problematisch
effect gesorteerd en evenmin blijvende
financieele voordeelen gebracht aan
de varkensmesters; doch slechts in
hoofdzaak meegewerkt tot eenzijdige en
blijvende winstversterking aan enkele
baconfabrikanten en coöperatieve ex
portslagerijen. Daarentegen hebben zij
ondraaglijke lasten gelegd op verschil
lende bevolkingsgroepen, die daardoor
den ondergang nabij komen.
De bond is van meening dat het prijs
verloop en de v,arkensafzet gebaat zul
len worden bij meer bedrijf|svrijheid;
de Nederlandsche Veehouderijcentrale
vormt daarentegen z.i. een rem voor den
opbloei van een normaal handelsver
keer en bedrijfsexploitatie met varkens,
aangezien haar monopolistisch karak
ter de innige samenwerking en over-
heersching van een kleine groep be
langhebbende fabrikanten en landbouw
coöperaties op het terrein van den
v.arkensafzet en de vleeischvoorzieing
in de hand werkt, tot groote schade
en uitschakeling van de varkenshande
laren, grossiers, exporteurs, slagers en
andere middenstandsondernemingen.
De motie verzoekt de regeering om
ten spoedigste de bemoeiingen der Ne
derlandsche veehouderijcentr.ale t.a.v.
den varkensafzet te doen beëindigen en
deze stichting voorloopig alleen nog op
te dragen de werkzaamheden eener
teeltregeling.
Op de gisteren te Amersfoort ge
houden algemeene vergadering van „Pro
Rege" is de heer K. Schout uit Mid
delburg herkozen als lid van het
hoofdbestuur.
HET MIDDELBURGSCH
MUZIEKKORPS.
Gisteravond vergaderde in een der
zalen van de Vergenoeging de Vereeni-
ging tot instandhouding van het Middel-
burgsch Muziekkorps onder voorzitter
schap van den heer P. W. M. Hoegen
van Hoogelande.
De secretaris-penningmeester, de
heer P. Luteijn, bracht het verslag over
1935 uit, waaraan het volgende is ont
leend:
Het aantal werkende leden van het
korps bedroeg op 31 December 38 met
inbegrip van de beide bodes. Van deze
leden zijn er 6, die nog geregeld les ne
men, ten einde zich verder in het be
spelen van hun instrument te bekwamen
en daardoor mettertijd de noodige vaar
digheid 'te verkrijgen, om feventueele
een m,edr. Verantwoordelijke partij te
vervullen. Nieuwe leerlingen traden
niet toe en zouden trouwens voorloopig
ook niet aangenomen kunnnen worden,
daar geen instrumenten beschikbaar
zijn, een toestand, die naar de meening
van den secretaris niet te lang mag
voortduren, omdat het met het oog
op eventueele vacatures gewenscht
is, jonge krachten in reserve te hebben.
Gedurende het afgeloopen jaar werden
18 concerten gegeven en werd medewer
king verleend bij den fakkeloptocht en
het zanguurtje op de Markt ter eere van
den verjaardag der Koningin. Op de
verschillende concerten werden 120
nummers, w.o. 13 nieuwe, uitgevoerd,
uitgezonderd de Volksliederen en mar-
schen bij optochten.
Het aantal repetities bedroegen 57,
w.o. 13 extra.
Wat betreft den financieelen toestand
vermeldt het verslag, dat nadat in 1934
de gemeentelijke subsidie tot 1000
was teruggebracht, de Vereeniging met
ingang van 1935 ook dit bedrag moest
missen. Nog meer offers moesten dien
tengevolge gevergd worden van direc
teur en werkende leden, en, hoewel het
niet meeviel, ze werden gebracht. Zoo
ooit, dan bleek nu, hoe niet hoofdzake
lijk financieel gewin, maar liefde voor
het oude korps gewicht in de schaal
legde. Slechts één werkend lid verliet
de vereeniging ondanks alle pogin
gen om tot een accoord te komen
omdat hij op een andere manier meer
verdienen kon. Een ander lid vroeg en
kreeg voor hetzelfde doel een paar
maanden verlof, toen bleek, dat een ge-
schikte vervanger aanwezig was. Over
den trouw der werkende leden kon het
bestuur dus hoogst tevreden zijn, doch
daarmee was de financieele kwestie nog
niet opgelost. Gelukkig kwam er weer
steun uit de burgerij zelve, Spr. herin
nerde dan aan de uitvoering van de P.
T. T„ Achilles, Wilhelmina en Funny
band in Januari 1935 en aan den Vete
ranen-voetbalwedstrijd bij kunstlicht.
Beide leverden een aardige bate en
daaraan is het dan ook naast de of
fers van directeur en werkende leden
te danken, dat de rekening 'n tekort van
slechts f 76 oplevert.
De inkomsten bedroegen 3716 en de
uitgaven 3798. Bovendien heeft het
bestuur in de laatste maand van 1935
een actie op touw gezet voor maand-
contribuanten. Deze actie heeft een aar
dig succes gehad, waarvan de baten
echter pas op de rekening 1936 komen.
Vooral uit dezen steun blijkt weer, wat
ook reeds bij een andere gelegenheid is
gezegd, dat de doorsnee Middelburger
te veel gevoel voor traditie heeft, om
zijn oude muziekkorps naar den kelder
te laten gaan, zonder een hand uit te
steken om het te helpen. Een verblij
dend teeken is ook, dat dit jaar de da
ling der jaarlijksche contributie tot
staan is gebracht; de secretaris hoopt
voor goed.
Dit feit is voor een groot deel te dan
ken aan het ijverig voortwerken van
den bestuursbode. Het afgeloopen jaar,
heeft ondanks het weg vallen der ge
meente-subsidie, verschillende verblij
dende verschijnselen doen zien. Door
dergelijke belangstelling gesteund hoopt
het bestuur er in te slagen, het muziek
korps op den bestaanden voet in stand
te houden.
De Abdij-concerten, die vroeger een
hoewel steeds trager vloeiende
bron van inkomsten vormden kunnen
thans als zoodanig uitgeschakeld wor
den. Toch hoopt de secretaris deze con
certen in stand te houden, omdat zij, al
is het bezoek ook minder dan jaren ge
leden, nog steeds zijn een gewaardeer
de attractie. Met een woord van dank
aan allen, die in welken vorm ook in
1935 het bestuur hebben gesteund in
zijn streven om het Muziekkorps in
stand te houden en met het dringende
verzoek om ook in de toekomst de ver
eeniging dien steun niet te onthouden
besloot de heer Luteijn,
Het verslag en de rekening werden
goedgekeurd.
Tot bestuursleden werden herkozen
de heeren J. P. baron Van Ittersum en
P. Blaauw. Eenige besprekingen werden
gehouden in verband met de toezegging
in de circulaire om leden te winnen,
dat ook muzikale wandelingen zullen
plaats hebben.
Besloten is, dat de eerste wandeling
zal plaats hebben na de eerste of daar
op volgende uitvoering op het Molen
water, (die dan maar een „half con
cert" zal zijn) en dan ook nog eens bij
het laatste concert.
DE MIMUCO.
Gisterenavond vergaderde de 'Mimu-
co in de Vergenoeging; er werd o. a. be
sloten het comité permanent te doen
zijn. Volgende week zal de aanbieding
van het netto-saldo aan het Middel
burgsch muziekkorps plaats hebben.
Q&zejZsc&cip (*zx>#uie\ cJL&o&oJl). 1
(Ingez. Med.)
vriendelijk aan hem, maar. ofschoon hij
tweemaal op Ruzè de Bellegarde was
gekomen, had zij hem niet willen zien;
gedurende een kort oogenblik van wan
hoop had zij gedacht dat hij haar kon
helpen, dat er eenige troost kon zijn in
zijn rustige liefde, maar zij had haar
plaate in zijn hart reeds bezet gevon
den door Robinetta en zij had zich af
gewend, met ledige handen als zij was
gekoment.
En nu zag zij haar vergissing in met
dat wanhopige zich wenden tot Magnus
Farryner; zelfs als hij nog naar haar
verlangd had, zou er geen troost ge
weest zijn in dat tweedehands middel.
Haar gedachten gingen terug, tot elke
bijzonderheid van dit tusschenspel in
haar leven, van den dag af dat miss Stal
ling had voorgesteld dat Carless zou
gevraagd worden op Ruzè de Bellegar
de, de gouden vreugde van zijn komst,
van die oogenblikken toen een blik van
haar hen met elkander zou hebben ver
loofd, het genoegen dat zij gesmaakt had
in de tegenwoordigheid van het meisje,
van miss Stalling, van Farryner nooit
zou zij ophouden gekweld te worden
naar die schoone dagen.
Maar als zij bij deze dagen verpoosde
zooals zij nu deed, in haar eenzaamheid,
ingesloten door de nevels, in de leege,
schitterende vertrekken droomende
over haar feest, helder als den laatsten
herfstzonneschijn, begon zij haar eigen
leed te verliezen wanneer zij zich ver
eenzelvigde met het geluk van het meis-
Robinetta's winst werd belangrijker
voor haar dan haar eigen verlies; zij be
vond zichzelf glimlachend bij de gedach
te aan de stralende blijdschap van het
meisje, zulk een geliefde te ontmoeten
op zulk een plaats.
En zij peinsde, met een volkomen ver
loochening van zichzelf, over het lange
leven van geluk, dat vóór het meisje
lag. Als zij dood was, liggende naast
René in de kerk dichtbij, kon Robinetta
Carless Touraine komen bezoeken en
aan haar denken; Timothy zou haar ook
herdenken en hierover nadenkende
scheen zij deel te gaan nemen in hun ge
luk.
Hoe goed begreep zij de opwinding
van hun jonge liefde!
Vrouwen waren zoo bang zich te laten
gaan, zoo gretig om zichzelf te overtui
gen dat het beste deel van het leven nog
komen moest, dat zij dikwijls de jeugd
van anderen bedierven in weerwraak
dat zij haar eigen hadden verloren, even
als zij de levens van deze twee had kun
nen bederven door 'begeerig te grijpen
naar wat nooit het hare had kunnen wor
den Zij zag nu goed in wat nooit het
hare had kunnen worden; als zij Timo
thy had getrouwd, zou dit slechts een
illusie zijn geworden geen liefde, maar
een spook van de liefde.
Haar kans was er twintig jaar gele
den geweest, toen René Ruzè de Belle
garde haar had getrouwd en lief gehad
en op een ol andere wijze had zij die
kans gemist; zij kon niet hopen dat die
zou terugekomen.
Alles, was begoocheling geweest.
Door zich met het meisje te vereenzel
vigen en aan zichzelf te denken, jong en
getrouwd, twintig jaren geleden, *vóór
Robinetta was geboren, kwam zij er toe
Carless te vereenzelvigen met haar echt
genoot.
Een nacht, toen zij zichzelf te veel ge
kweld had om te slapen, draaide zij het
licht op en blikte in de diepe stilte en
eenzaamheid op het portret van haar
echtgenoot, het vroolijke en bekoorlijke
miniatuur, geschilderd spoedig na hun
huwelijk, toen hij nog jonger was dan
Timothy Carless nu.
Zij staarde er op waar het hing, zooals
zij het tartend had geplaatst toen zij 't
had weggehaald tusschen de juweelen,
waar het zoo lang verborgen was ge
weest, staarde totdat ze zijn tegenwoor
digheid scheen op te roepen in de groo
te, zwijgende kamer.
Zij dacht aan al de jaren dat zij samen
hadden geleefd, aan hun groeiende on
verschilligheid, koudheid, aan hun lange
afwezigheid telkens de een van den an
der, in zijn steeds meer opgaan in zijn
veelvuldige belangen, zijn talrijke vrien
den, aan haar toenemende ledigheid en
matheid, aan die bitter verborgen kwel
ling van haar kinderloosheid, welke de
dood was aan zijn trots en eerzucht.
Zij kon zich geen ruwheid, of onrecht
vaardigheid van hem herinneren, geen
enkele vijandigheid of verwijten, slechts
een toenemende onverschilligheid, die
zich op haar hart had gezet als ijzel.
Een ongelukkig huwelijk, een huwe
lijk dat een mislukking was geweest!
En toch was zij nooit aangetrokken
geweest tot eenigen anderen man ge
durende al die jaren, nooit ook maar
éénmaal, totdat zij Timothy Carless ont
moette, en dat was zóó fantastisch ge
weest, zóó overdreven kiesch, had nooit
van eenige kracht of invloed geschenen
totdat haar echtgenoot plotseling was
Gij kunt niet gezond blijven, als van dag
tot dag zich in Uw ingewanden vergiftige
afval-stoffen ophoopen, want die hebben 'n
bijzonder schadelijke werking op Uw gestel.
Tenslotte begint Ge U „zoo moe", „zoo mat"
en „zoo lusteloos" te gevoelen en last t«
krijgen van allerlei onprettige verschijnselen,
zonder dat Ge beseft, waar het U hapert
Neem eiken Vrjjdag en Zaterdag een
M.S.S.-cachet ter inwendige zuivering
DeM.S.S.-cachets zullen Uw haperende spijs
vertering, Uw vertraagde stoelgang herstel
len, Uw met vergiftigde afvalstoffen gevulde
darmen zacht ledigen. Uw gestel opf ris3Chen.
Ge gaat U 'n ander mensch voelen. Ge bemerkt
vol welbehagen, dat ge U op Zondag-ochtend
voor het eerst eens lekker f risch en opgewekt
gevoelt, vol van levenslust en energie, want:
M.S.S.-cachets Maken „Schoon Schip"
Per 12 stuks in koker slechts 60 cent.
AM
(Ingez, Med.)
BIGGEKERKE. Woensdagmorgen had
alhier de jaarlijksche geitenkeuring
plaats. De jury bestond uit de heeren
Sietema en Versluijs. Aangevoerd wa
ren 32 geiten en 9 lammeren. De voor
zitter der plaatselijke vereeniging de
heer C. Clarisse deelde mede, dat door
medewerking van verschillende ingeze
tenen een bedrag van 8 als prijzen be
schikbaar was; de gevers dankte hij
voor deze medewerking. Prijswinnaars
waren: Groep lammeren: 1. L. van Keu
len; 2. J. Caljé; 3. C. Jobse; 4. J. Wijk-
huijs. Groep een jarige geiten: 1. A. de
Witte; 2. J. Wijkhuijs.; 3. K. de Witte;
Groep overloopers: 1. G. Schout; 2 P.
de Lange. Groep tweejarige geiten: 1.
J. Wijkhuijs; 2. A. Brasser; 3. J. Simpe
laar; 4, L. van Keulen. Groep oudere
geiten: 1. P. Vlieger; 2. J. Caljé; 3. Z.
gestorven.
En dan, toen zij hem dood had ge
zien, toen zij had geweten dat dit voor
bij was, haar echtgenoot, eens haar ge
liefde. dood toen had zij in wilden angst
uitgeroepen: „ik heb hem nooit liefge
had; het is de ander, dien ik liefheb, de
man, die levend is, jong.
Was het dat geweest?
Had zij nu, ten laatste, haar eigen
waarheid doorpeild, welk haar tot nu.
toe niet bewust geworden was?
Madame de Bellegarde, alleen in de
groote kamer, in den herfstnacht stelde
zichzelf deze vragen,
Was Timothy Carless slechts haar
wanhopige plaatsvervanger voor René,
omdat zij het niet kon verdragen te ge-
looven dat René dood was? Omdat hij
leek op René en zij met hem kon hopen
alles te begrijpen wat zij met René had
gemist?
Alles schijn, alles begoocheling', alles
verbeelding!
Waarom had zij hem zoo lang wegge
houden?
Waarom hem zoo hardnekkig verme
den zoo niet omdat het alles schijn,,
begoocheling, verbeelding wias?
Nu twijfelde zij er aan of zij hem ooit
had kunnen trouwen, ooit de vrouw had
kunnen zijn van eenigen man behalve
René.
Nu geloofde zij, dat de schok Van het
verlies Timothy de schok was geweest
van het heseffen dat René dood was;
Timothy en haar hartstocht vo-or Ti
mothy had haar dat doen vergeten; nu
hij gegaan was, kon zij het niet langer
vergeten, René was dood.
(Slot volgt).
