DE PAGODE
mnmmm.
AKKERTJES
KRONIEK van den DAG.
RECHTSZAKEN.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE COURANT) VAN WOENSDAG 13 MEI 1936. No. 113.
„GEVAAR VOOR DEN VREDE."
Door MARJORIE BOWEN.
Tenzij zij misschien graag blijft bij
de graftombe van haar echtgenoot,
voegde Robinetta er bij. Heeft u die ge
zien? In de kleine kerk?
BEPERKING INVOER KOFFIE
OPGEHEVEN.
STIJGEND AANTAL COÖPERATIES.
Ir. Mussert geeft Mussolini gelijk.
Wat minister De Graelf zou
moeten betalen.
In hooger beroep.
GEEN NACHTVORST MEER.
(Wordt Vervolgd),
De Japansche minister van buiten-
landsche zaken, Arita, heeft dezer da
gen in den Landdag te Tokio een rede
gehouden, waarin hij o.a. zeide, dat de
betrekkingen tusschen Japan en Sovjet-
Rusland niet te best zijn. De Russische
regeering draagt daarvan natuurlijk de
schuld. Zij begrijpt de positie van Japan
niet voldoende en koestert een onge
gronde vrees voor de zg. Japansche ex
pansie, aldus Arita. En hij liet in een
adem op deze tirade volgen, dat de ster
ke bewapening van Sovjet-Rusland in
het Verre Oosten (in Siberië dus) een
groot gevaar voor den vrede beteekent.
Men kan hieruit niet veel anders dan
een bedekte bedreiging lezen. Als di
plomaten het over anderen hebben en
dan van „gevaar voor den vrede spre
ken, beteekent dit, dat die anderen iets
zouden moeten doen, waar ze heelemaal
geen lust in hebben. In het onderhavige
geval, zou Rusland zijn Siberische weer
macht moeten verzwakken. Anders kan
Japan 't op den duur wel eens op zijn
zenuwen krijgen en om zich heen gaan
slaan. Dit laatste zei de heer Arita er
niet bij, maar hij bedoelde het wel zoo
Het was de laatste weken betrekkelijk
rustig in het Verre Oosten. Zelfs van
grensincidenten heeft men een heelen
tijd niets meer gehoord. Hoe weinig dit
gelukkige gebrek aan nieuws echter een
intrinsieke verbetering' van den politie-
ken toestand inhoudt, kan men uit de
redevoering van minister Arita afleiden.
Er is echter nog meer. Een andere
minister verklaarde gisteren in den Ja
panschen Landdag, dat de militaire
autoriteiten te Tokio geen belangstel
ling koesteren voor een door Moskou
aangeboden niet-aanvalsverdrag. M.a.w.:
de legerleiding wil de handen vrij hou
den. Het is niet bijster waarschijnlijk,
dat de Russische regeering, dit ervaren
hebbende, er veel voor zal voelen, om
haar Siberische weermacht te verzwak
ken. Integendeel, het staat vrijwel vast,
dat de Russische militaire bedrijvigheid
in het Verre Oosten de laatste maanden
weer aanzienlijk uitgebreid is. Vooral
wordt met grooten ijver gewerkt aan 'n
spoorweg, die ten Noorden van het Bai-
kal-meer langs dwars door Siberië naar
de zee van Ochotsk zal komen te loo-
pen. De bestaande trans-Siberische
spoorweg biedt voor troepen-vervoer
niet voldoende waarborgen. Hij loopt
ten Zuiden van het Baikal-meer langs en
verder op betrekkelijk korten afstand
van de grens van Buiten-Mongolië en
Mantsjoekwo (den Japanschen vazal
staat) naar Wladiwostok. Als de Japan
ners er in zouden slagen Buiten-Mongo
lië te veroveren en het Baikal-meer te
bereiken, zou geheel Oost-Siberië van
de rest van Rusland afgesneden zijn, in
dien men Noordelijk geen goeden ver
bindingsweg bezat. Die wordt dus nu
geschapen.
De Sovjets werken ook in Europeesch
Rusland intusschen hard aan hun weer
macht Zulks met het oog op een moge
lijken Duitschen aanval. Zij verwachten,
dat deze tegelijk met een eventueelen
oorlog in het Verre Oosten zal worden
ontketend. Dat is allesbehalve een dwa
ze onderstelling. Indien het de Duit-
schers inderdaad meenens is met een
veldtocht tegen de bolsjewiki kunnen
ze geen beter moment kiezen dan dat,
waarop de poppen in het Verre Oosten
aan het dansen gaan.
Men hoort telkens Weer verluiden,
dat er ten deze wel degelijk geheim
overleg tusschen Berlijn en Tokio ge
pleegd wordt. Het kan alevel nog een
paar jaar duren, alvorens er wat van
58).
Robinetta kon dit niet uitleggen,
want dit te doen zou zijn haar eigen te
genspoeden van armoede en eenzaam
heid aanroeren; want geen van haar
zusters verlangde werkelijk naar Robi-
netta, en haar vriendelijkheid zou
slechts barmhartigheid tot drijfveer heb
ben.
U hoeft toch zeker niet zoo vroeg
te vertrekken? hield Carless^ aan. Ma
dame de Bellegarde zal graag zien dat
ge nog blijft..
Ik ben al langer gebleven dan mijn
plan was, antwoordde het meisje droe
vig.
Zij was benieuwd hoe lang hij zou uit
blijven op Ruzè de Bellegarde en waar
heen hij zou gaan als hij vertrok. Zij
wisten zoo weinig van elkaar af; zij haa
niet het minste denkbeeld van haar we
reld, noch hij v,an de hare. Zij zeide vaag:
Madame de Bellegarde zal hier ze
ker niet den geheelen winter blijven.
O neen, dat denk ik ook niet.
Ja, D,an voegde Carless, met een
ongeduld dat werkelijk zeldzaam was bij
hem er aan toe; Waarom denkt ge aan
zulke dingen? Ge htébt hem niet gekend
laat dat zijn,
Maar ik ben niet zoo onervaren
w,at betreft gedachten aan den dood,
zeide Robinetta, 3k beb reeds drie
het gemeenschappelijk avontuur komt.
Militair is men noch in Japan noch in
Duitschland klaar voor den sprong en
de Duitsche diplomatie moet eerst nog
het een en ander verrichten, om tegen
een aanval in den rug (van Frankrijk en
Engeland dus) gedekt te zijn.
Het spreekt vanzelf, dat dit alles
grootendeels op onderstelling berust
Maar de hardnekkigheid, waarmee de
desbetreffende geruchten chronisch te-
rugkeeren, is heel verdacht. Tokio en
Berlijn zijn het er bovendine roerend
over eens, dat men met goed fatsoen
geen niet-aanvalsverdragen met de Sov
jets kan sluiten....
Bij Koninklijk besluit is bepaald, dat
met ingang van gister wordt ingetrokken
het Koninklijk besluit van 17 Maart 1936
tot tijdelijke beperking van den invoer
van koffie.
De vierde aflevering v,an het maand
schrift van het centraal bureau voor de
statistiek bevat de nieuwste gegevens
met betrekking tot 't aantal coöperatie
ve vereenigingen in ons land, d,at in het
handelsregister is ingeschreven. Dit
aantal bedroeg op 1 Januari jl. 3.237.
Buiten beschouwing zijn hierbij gelaten
de vooral in den landbouw talrijke
vereenigingen, welke niet ,aan de eischen
der wet op de coöperaties voldoen.
Economisch is echter vaak geen verschil
tusschen deze vereenigingen en de eigen
lijke coöperaties.
De langzame doch gestadige stijging
van het aantal coöperaties heeft zich
ook in 1935 voortgezet, hoofdzakelijk
als gevolg van de toeneming der land
bouwcoöperaties, welke in ons land de
grootste groep vormen. Verschillende
kleinere categorieën vertoonen eenige
daling. Over het geheel is er echter
weinig verandering, vergeleken met een
jaar geleden.
In den Dierentuin te 's-Gravenhage
heeft de Nationaal-Sccialistische bewe
ging gisteravond een vergadering belegd,
waarin de heer Mussert gesproken heeft
over „Europeesche solidariteit". Een
zelfde vergadering werd in het gebouw
voor Kunsten en Wetenschappen ge
houden. Ook daar trad de heer Mussert
op. Beide zalen waren vrijwel bezet.
De heer Mussert, met luid applaus be
groet, sprak eerst over de worsteling
tusschen 't communisme en 't nationaal-
socialisme, die hij het grootste gebeu
ren van dezen tijd noemde.
Voorts schetste hij de opkomst en den
vooruitgang van het communisme, zeide
dat Frankrijk meer en meer de bijwagen
v,an Rusland wordt. Lijnrecht tegen
over de „macht der duisternis", aldus
spr., staat fier en krachtig het fascisme
en nationaal-socialisme in Europa. Zoo
kwam ir, Mussert ook op Italië. Geen
staatsmacht in dat land was in staat om
te veranderen het feit, dat in Italië zelf
belangrijke grondstoffen ontbreken. Ko
loniën waren aan Italië onthouden door
zijn vrienden Engeland en Frankrijk.
Toen gelastte Mussolini de inbezitne
ming van 't eenige stuk van Afrika, dat
de grootmachten nog niet gedeeld had
den: Abessynië. Onverschillig hoe men
hierover denkt, één ding staat als een
heengaans gehad en als ik andere men-
schen zie lijden weet ik hoe ik altijd
geleden heb.
Het kasteel kwam nu in het gezicht
bij een bocht van den weg. Robinetta
voelde dat zij te veel bad gezegd en 'n
blik werpende op het profiel van Ti
mothy Carless,- dat zij hem had mis
haagd; zij bloosde met een fijngevoelige
angst beleedigd te hebben.
Ik weet niet waarom ik zoo sprak,
voegde zij er bedeesd bij. Ik ben zoo
gelukkig geweest dezen middag.
En de jongeman, die zoo bekwaam
was in het vormen van vleiende en be
minnelijke gezegden, had niets te zeggen
op deze naïve bekentenis.
De rivier was als vuur op de bleeke
vlakten der velden en het schitterende
licht boven aan den hemel was verblin
dend, overweldigend; een nimbus omgaf
hen toen zij paar elkander keken.
Het is vreemd, zeide Carless op 'n
eigenaardigen toon, gelukkig te zijn
nietwaar?
Vreemd als men het kon zijn
voor langer dan een oogenblik.
Zij stonden instinctmatig stil en blik
ten elkander aan, gewikkeld in de voor
bijgaande str.aling van het prachtige
licht,
Timothy Carless stamelde iets en
wendde het hoofd af,
De verblinding komt in mijn oogen,
zeide Robinetta.
En in de mijne.
Hij zag haar weer aan. Zij teekende
zich af in een gouden klaarheid tegen
de heg, versierd met slingers herfstkran-
sen van heggerand en clematis. Zij
scheen zich tot hem over te buigen .als
paal boven water: terwijl honderden
zoogenaamde wijze en geleerde staatslie
den in Genève en thuis kletsten, zwet
sen en hetsten, speelde Mussolini het
klaar om in eenige maanden tijds de
Italiaansche vlag in Addis Abeb,a te
planten (luid applaus).
Iemand riep: Daar klappen ze nu
voor. Deze persoon werd uit de vergade
ring verwijderd. Achter in de zaal pro
testeerde nog iemand. De heer Mussert:
trap dien man er uit.
De heer Mussert zeide nog, dat Italië
uitging zooals Nederland destijds ook is
uitgegaan, zooals andere landen er ook
op uitgingen. Deze strijd heeft honder
den slachtoffers gekost, maar zal aan
honderdduizenden een toekomst geven.
De heer Mussert besprak voorts het
nieuwe Duitschland en kwam vervolgens
op de plaats, die ons v.aderland nu in
neemt.
Den Volkenbond noemde hij den bond
der overwinnaars. Wanneer wij toen
maals een krachtige, echt Nederlandsche
figuur aan het roer gehad zouden heb
ben, zouden wij niet tot dien bond zijn
toegetreden.
De heer Mussert herinnerde er aan,
dat de heer Bijleveld in 1919 de marine
had willen liquideeren en zeide, dat de
n.s.b. eens de pensioenen van menschen
als Bijleveld, Marchant, Aalberse en
Kortenhorst zal liquideeren en terugge
ven aan het Nederlandsche volk, (ge
roep: bravo.
Terugkomende op onze verhouding
tot den Volkenbond zeide de heer Mus
sert, dat het systeem van zoogenaamde
collectieve veiligheid een collectief on
recht was. Het zal een eeuwige schande
zijn, dat Nederland aan dit bedrijf heeft
medegedaan. Met de deelneming aan de
sancties is de handel van Nederland en
Ned.-Indië met Italië vernield. Wie be
taalt het gelag? De heeren van het plein
gaan straks met pensioen, behangen met
ridderorden en met dankbetuigingen
voor de onvergetelijke diensten aan
land en volk bewezen. De aan de wer
kers toegebrachte schade dient te wor
den vergoed door den heer De Graeff en
de lieden, die met elkander tot sancties
hebben opgehitst.
Na het geval met den gouverneur van
Curasao en dat met de „Zeven Provin
ciën" noemde de heer Mussert de kwes
tie met de ambulance in Abessynië de
„derde affaire". De werkelijke schuldi
gen aldus spr. zitten weder op
buitenlandsche zaken, die arm in arm
met de bolsjewieken de hoop g'ehad heb
ben om de geheele democratische we
reld tegen het Italiaansche volk in ver
zet te brengen. Had spr. de macht, dan
zou hij den heer De Graeff de geheele
ambulance tot de laatste cent toe laten
betalen.
De Nederlandsche minister van bui
tenlandsche zaken met zijn vrienden zijn
mede schuldig aan het voortzetten van
den oorlog na het plan Hoarc-Laval.
De toekomstige positie van ons volk
in een solidair Europa zullen aldus
spr. wij, nationaal socialisten, be
vechten. Spr. noemde nog den Neder-
landschen gezant in Berlijn een groot
gevaar, omdat hij een vijand is van het
huidige regiem.
P. Th. O., 25 jaar, werkman te Terneu-
zen, heeft hooger beroep aangeteekend
tegen het vonnis van den Politierechter
te Middelburg van 28 April II. waarbij
hij wegens mishandeling is veroordeeld
tot 1 week gevangenisstraf.
om hem te omstrikken in heur fladde
rend haar, dat zoo overvloedig was ver
ward in zonnestralen.
De jonge man stak zijn hand uit en liet
die weer vallen.
De groote, donkere gestalte van Far-
ryner naderde hen van het kasteel.
Carless hoorde het meisje zeggen:
0, mijn haar is losgevallen!
En zag dat zij h,aar smalle handen hief
naar haar donkere lokken.
Hij wandelde weer enkele stappen
naast haar die magische laan af en dan
was zij weggehold n,aar en door de
strenge ijzeren poorten van het kasteel.
En Magnus Farryner had hem ontmoet
en kwam in den pas naast hem loopen.
De vloeibare kleur week van het land
schap, een vage, grijze kilheid in haar
plaats latende.
U is laat, merkte de oudere man
op.
Ja het was een ,aardige afstand.
En misschien talmde u?
Ja, wij talmden. Carless vertoonde
zijn tragen, beminnelijken glimlach van
eleganten cavalier en Farryner vond hem
zoowel raadselachtig als kwellend.
Madame de Bellegarde heeft op u
gewacht.
Ik geloof niet dat zij ooit op ie
mand wacht zij is te volledig in zich
zelf, antwoordde Carless op een toon,
die de dame van wien hij sprak scheen
te verheerlijken.
Farrvner keek hem recht in het ge
zicht en zeide bedaard:
Zij heeft een heelen tijd op u ge
wacht.
Maar zélfs hiertegenover 'bleef Carless,
<onveryuard; hij antwoordde met onver
De IJsheiligen verjaagd De
heer Veraart geeft de nacht
vorsten geen kans Laatste
offensief.
(Van onzen n-r e d a c t e u r)
De ijsheiligen hebben hun meester ge
vonden. Ik weet niet, hoe deze vier kwa
de Sinten heeten, maar hun meester Keet
August Veraart. Na een offensief van
eenige maanden, zijn ze gisteren n,a een
formidabelen veldslag aan het Noord
zeekanaal definitief op de vlucht ge
jaagd, zonder schade te hebben kunnen
aanrichten. Ze zijn in de pan gehakt, bij
wijze van spreken en zullen zeker een
jaar noodig hebben, om hun verstrooide
krachten te verzamelen.
Zeg niet, dat ze geen bitteren strijd
hebben gestreden. Met waren helden
moed hebben hun voorposten in kleine
schermutselingen hun vijand voortdurend
handen vol werk gegeven. V,an ieder
zwak oogenblik in den maandenlangen
aanval van hun tegenstander hebben ze
met een bewonderenswaardig tactisch
talent gebruik gemaakt en zoo heeft het
dan ook in den nacht van den Tweeden
Paaschdag op Dinsdag 14 April werke
lijk gevroren. Eventjes maar en niet zoo
heel veel, maar genoeg om op een kleine
overwinning der voorposten te kunnen
bogen. Van Witten Donderdag tot en
met Tweeden Paaschdag heeft de heer
Veraart namelijk den aanval gestaakt en
onze land- en tuinbouw zullen hem deze
.noodzakelijke pauze" (om met niemand
minder dan Mussolini te spreken) ten
eeuwigen dage als een bedenkelijk en
onvergeeflijk verzuim blijven aanreke
nen.
Het gevechtsfront heeft zich uitge
strekt van Breda tot Amsterdam. On
geveer twee maanden heeft de strijd
geduurd en onversaagd heeft de heer
Veraart volgehouden. De kleine tegen
slag van Paschen heeft hem niet ontmoe
digd; integendeel, deze was hem een
aansporing om alle beschikbare krach
ten opnieuw in te zetten tegen de ver
wekkers van nachtvorsten, die zooveel
schade kunnen aanrichten in de dagen
dat de natuur reeds is ontloken door de
vroege lentezon. Bij allerlei plaatsen is
slag geleverd, vooral echter in de buurt
van Haarlem, doch ook in het Westland,
te Rotterdam, ja, waar niet al?
Het wapen van den heer Veraart
men weet het uit vroegere mededeelin-
gen is het water. Dit wordt hem gele
verd door de brandweren van onder
scheidene plaatsen, die maar niet moe
worden hun medewerking te verleenen.
Voor materiaal en manschappen is het
een goede oefening om fit te blijven.
Iedereen kent den heer Veraart als on
zen populairen nationalen regenmaker.
Dat kunstje vertoont hij al jaren met,
laten wij zeggen, afwisselend succes,
doch in ieder geval met een volharding,
welke evenredig is aan het belang dat
ons volk soms bij weerveranderingen
kan hebben. Zijn optreden als nacht
vorstbestrijder hangt ten nauwste met
zijn eerstgenoemde kwaliteit samen.
Welke schade nachtvorsten in deze
dagen kunnen hebben, behoeven we
hier niet uiteen te zetten. Dat de heer
Veraart daartegen den strijd heeft aan
gebonden stempelt zijn werk tot dat
van een nationalen held. Hij valt de
nachtvorsten echter niet rechtstreeks
aan, hetgeen het geval zou zijn, wan
neer hij bijvoorbeeld een uitgebreide
centrale verwarming zou aanleggen.
Neen, hij tast de nachtvorsten in haar
zwak aan, door de elementen te steu
nen, die het optreden van onzen open
baren vijand nummer één verhinde
ren. Dat zijn de wolken en de regen.
Bij bewolkte lucht krijgt in de prille
stoorbare hoffelijkheid.
Ik zal haar om vergeving vragen
ik wist niet dat de boerderij zoo ver
was.
Zij waren nu bij de poorten van het
kasteel, dat edel en streng voor hen op
rees; de stijve ruimte van het slotplein
w,as loom en grijsachtig de zwanen kwa
men blank-wit uit tusschen de sobere
lijnen van de gracht.
Carless liet zijn hand rusten op het
koude ijzer van de poort; hij beefde licht.
Ik voel me buitengewoon vermoeid
zeide hij, alsof ik niet verder kon.
Hij keek Farryner aan met een bedt
in die levendige, vurige oogen, maar de
oudere man dacht toornig:
Een zwakkeling!
Carless zag er inderdaad uit als een
verslagen man, terugdeinzend en doel
loos tegenover smart en moeilijkheden.
Hij hield het bewerkte ijzerwerk vast
en zag op tegen het kasteel alsof hij het
niet kon binnengaan Farryner wachtte op
hem zonder sympathie of zelfs verdraag
zaamheid.
De zon was nu verdwenen en zelfs
de nagloed verduisterde snel; het kasteel
leek grooter en donkerder op te doemen
in de bleekheid van het afnemende licht.
Morgen weer een mooie dag, merk
te Farryner droog op. Ik zou bijna wen-
schen dat het weer omkeert.
Waarom? vroeg Carless, niet op
zijn gemak.
Wel, iets moet er spoedig gebeu
ren.
Er gebeurt iets den heelen tijd
door, antwoordde Carless, terwijl zijn
gewone manier van doen terugkeerde.
lentedagen de nachtvorst geen kans en
dus heeft de heer Veraart zijn best ge
daan om iri deze critieke dagen ons
land met den beschermenden wollen
deken van het wolkendek warmpjes
toe te stoppen.
Men kan zeggen, wat men wil, doch
De Bilt heeft herhaaldelijk blijk gege
ven met de onvermoeide werkzaamheid
van onzen vorstbestrijder rekening te
houden. Hoe vaak hebben we niet des
avonds door de radio de profetie kun
nen hooren: geen nachtvorst. In alle
land- en tuinbouwcentra weerklonk
dan de roep, hetzij zachtjes, hetzij over
luid: de heer Veraart waakt over ons.
Men legde zich gerust te slapen in de
wetenschap, dat er althans één was
onder de millioenen landgenooten, die
voor het algemeen belang met nimmer
falende volharding op de bres stond.
Gisteren is aan de vernielers van on
ze toekomstige oogsten den beslissen-
den slag toegebracht in een grootsch
opgezet laatste offensief. Het centrum
van den aanval was gelegen bij de Ford
fabriek op een terrein, dat grenst aan
het Noordzeekanaal en de daar gegra
ven industrieoven. Nederlands zwaarste
artillerie was in stelling gebracht en het
vaste zoowel als het verplaatsbare „wa
terkanon" van de drijvende motor
brandspuit Jason der Amsterdamsche
brandweer heeft den vijand hier den
laatsten slag toegebracht en den strijd
in een definitieve overwinning doen
verkeeren.
Van nabij heb ik tezamen met eenige
genoodigden dezen heroïschen kamp
kunnen volgen. Tegelijkertijd waren
ook in Haarlem, Leiden en Rijswijk de
brandweren in touw, zoodat het den
ijsheiligen, die bij den brand in de
stearinefabriek te Gouda toch al een
zwaren dobber hadden gehad, bang te
moede moet zijn geworden. De twee
kanonnen braakten per minuut 12,000
liter uit en elders was de aaanval wel
iswaar zwakker, doch sterk genoeg om
het aaneengesloten front te voltooien.
De bedoeling van al die waterhoozen
was, om de lucht met waterdamp te
verzadigen. In de eerste plaats veroor
zaakten de hoog in de lucht geworpen
stralen een dicht watergordijn van on
telbare drupeitjes als van een fijnen
motregen. Het grootste deel van de
waterstralen kwam echter op den grond
terecht, in dit geval op een grasland,
dat volgens den heer Veraart veel beter
gelegenheid geeft tot verdamping dan 'n
groote watervlakte. Zoodoende moest
zich een wolkendek vormen. Waar
schijnlijk tengevolge van de werkzaam
heden van vorige dagen was hel even
wel al aanwezig. Des te beter. Volgens
de overtuiging van den heer Veraart,
die als een maarschalk de verrichtingen
Pao*"/
looals: Hoofdpijn, Migraine, Kies
pijn, Zenuwpijnen, Rheumatische
pijnen, Spit, verdwijnen in tien mi
nuten door de verrassende werking
van de Nederlandsche Pijnstillers
AKKER-CACHETS
Koker met 12 stuks 52 ct. Zakdoosje, 3 stuks 20 et?'
(Ingez. Med.)
Aan dit soort opmerkingen had Farry
ner een grooten hekel.
Maar de dingen komen nu naar de
oppervlakte, zeide hij kortaf; hij herin
nerde zich zijn gesprek met miss Stal
ling: Iemand moet breken door
door al dien maneschijn!
Carless wist niet welke beteekenis
dit kon hebben en glimlachte slechts;
zijn lippen waren tamelijk bleek en zijn
blik, gewoonlijk zoo helder en krachtig,
was omfloerst en donker.
Zullen we doorloopen? vroeg Far
ryner.
Zij liepen over het slotplein. Madame
de Bellegarde verscheen aan een der
rijk bewerkte vensters. Zij droeg een ja
pon van brocaat en enkele van de ju-
weelen, die zij uit het kastje had ge
haald, waar zij het miniatuur van haar
echtgenoot bewaarde,
Farryner bleef talmen maar Carless
liep door naar het kasteel en de oudere
man keek hem na.
Iedereen w(as er bij betrokken, de een
levendig en de ander onbewust, maar
iedereen was er bij betrokken. Er wa
ren nog slechts enkele dagen te wach
ten voordat met het einde van dezen
St. Martijn's zomer zou komen het
einde van dit tusschenspel of voorspel,
al n,aar het geval er toe lag in het !fe-
ven van vier menschen.
Méar Farryner vond het moeilijk zelfs
deze enkele dagen nog te wachten. Zijn
geest werd verteerd door een verlangen
dat die verborgen hartstocht, welke lag
achter de glimlachende traagheid van
deze kwijnende uren, tot uiting zou ko
men.