DE PAGODE
De kruiser „De Ruyter".
KRONIEK vai den DM.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE COURANT) VAN DINSDAG 28 APRIL 1936.
No. 100.
DE VREDESVERDRAGEN EN HET
PACT VAN LOCARNO.
Fraaie aanwinst voor onze Marine. Een
ingewikkelde technische constructie,
waarbij met alle gevechtseischen reke
ning is gehouden.
8—tamemm
der Sande Lacoste aan den bouw mee
gewerkt. De kiel werd gelegd in Nov,
1933 en op 11 Mei 1935 liep het °chip
van stapel dwz., men liet het water loo-
pen in het groote dok, waarin het was
gebouwd. De kruiser is 170 meter lang
en 15,8 meter breed.
Bewapening en machinevermogen.
Vergelijkt men het aantal vuurmonden
van dezen kruiser met die van de oor
logsschepen uit de 17e eeuw, dan moet
het aantal teleurstellen. Het moderne
geschut echter, dat bovendien veel ver
der draagt, kan zoo belangrijk sneller
bediend worden, dat hier waarlijk niet
van een achteruitgang kan worden ge
sproken.
De kruiser is bewapend met drie pant
sertorens elk met twee kanonnen van 15
centimeter en één alleen staand kanon
van hetzelfde kaliber in een schild, to
taal dus zeven kanonnen van 15 centi
meter, waarvan er drie vuur kunnen
geven recht vooruit en vier recht ach
teruit. Alle torens en het eene kanon
zijn opgesteld in de midscheeps, zoodat
de heele batterij over één boeg ge
bruikt kan worden. Als luchtafweerbat-
terij zijn, geheel vrij even achter het
midden van het schip, op een hoog dek
huis vijf dubbel-mitrailleurs van 40 mili-
meter opgesteld Bovendien vinden voor
aan den commandotoren nog vier dub
bel-mitrailleurs van 12,7 milimeter een
plaats.
Gedeeltelijk is de De Ruyter ook een
vliegtuig-moederschip. Dat kan bij een
gevecht van zeer groot belang zijn voor
de verkenning. Medegevoerd worden
nl twee Fokker-watervliegtuigen, die
met een catapult, welke in alle richtin
gen draaibaar is, afgeschoten kunnen
worden. Des nachts kunnen sterke
zoeklichten de duisternis doorboren.
De snelheid van den kruiser moet 32
zeemijlen per uur zijn, dat is bijna zes
tig' kilometer, en met inspanning van
alle krachten kan de snelheid gedurende
korten tijd nog grooter wezen. Dat is
van veel belang omdat onze kruiser
vlug moet kunnen wegkomen, wanneer
schepen met zwaardere bewapening of
een groote overmacht hem bedreigen.
Daardoor kan hij echter ook onverwacht
ergens opduiken en zoo den vijand ver
rassen.
Om deze snelheid te bereiken, zijn
66,000 pk noodig die verdeeld zijn over
twee turbine-installaties, welke ieder
één schroef aandrijven. De machinerie
is gebouwd door de Kon. Mij. De Schel
de te Vlissingen. De benoodigde stoom
wordt geleverd door zes waterpijpke-
tels, gedeeltelijk vervaardigd door Wil-
ton-Fijenoord, gedeeltelijk door de Miji
De Schelde.
Veel is gebruik gemaakt van elec-
trisch lasschen, hetgeen groote gewichts
besparing heeft gegeven. Waar niet be
paald sterk materiaal noodig was is
aluminium gebruikt, bijv. voor de heele
wandbedekking en voor het meubilair,
De beide hijschkranen voor het hijschen
en strijken van de sloepen zijn eveneens
van aluminium gemaakt Vanwege het
brandgevaar is hout nergens toegepast.
Alleen het stalen opperdek is met hout
bekleed Dit is noodig, omdat anders,
vooral in de tropen, het schip onbe
woonbaar zou zijn. Alle vitale deelen
en de munitiebergplaatsen zijn door
pantser beschermd.
Waarmee moest worden reke
ning gehouden.
De heer Van der Sande Lacoste heeft
ons tevens een korte uiteenzetting ge
geven over de verschillende eischen,
waarmee bij den bouw van een oorlogs
schip rekening moet worden gehouden.
De voornaamste eischen betreffen de
bewapening, de pantsering, de maxi
mum snelheid (dus het benoodigde ver
mogen), de brandstofvoorraad, de muni-
tievoorraad en de inventaris. Elk van
deze eischen vraagt een zeker, beschik
baar te stellen gewicht. Deze gewichten
bij elkaar bepalen de grootte van het
schip Gaat men omgekeerd uit van een
bepaalde grootte (waterverplaatsing)
dan is het duidelijk, dat grootere bewa
pening^ slechts kan geschieden ten kos
te bijv. van het gewicht, beschikbaar
voor de pantsering of voor de brandstof
voorraad.
Iedere marine heeft haar speciale ei
schen, welke weer verband houden met
het doel, waarvoor de schepen bestemd
zijn. Een schip, dat vermoedelijk veel
bij huis zal moeten ageeren, kan vol
staan met minder brandstofvoorraad.
Het hierdoor beschikbaar gekomen ge
wicht kan weer ten goede komen aan
de bewapening of pantsering'. Dit is de
verklaring, dat schepen van eenzelfde
type en waterverplaatsing bij de eene
natie veel zwaarder bewapend zijn dan
bij een andere. Vergelijkt men alle ge
gevens, dan zal men spoedig uitvinden,
ten koste van welk onderdeel deze
zwaardere bewapening is tot stand ge
komen.
Het spreekt vanzelf, dat voor de Ne-
derlandsche marine een groote brand
stofvoorraad, dus een groote actie-ra
dius, van veel belang zal zijn. De
scheepsbouwer zal evenwel moeten zor
gen, dat het eigenlijke, doode, rompge-
wicht zoo klein mogelijk is, zoodat zoo
veel mogelijk gewicht ten goede komt
aan de militaire eischen.
In de Nederlandsche marine hebben
de kruisers tot taak in de eerste plaats
het handhaven van de neutraliteit en 't
tegengaan of voorkomen van neutrali-
teitsschendingen. Dit vereischt groote
snelheid en, in verband met de uitge
breidheid van Indië, een grooten actie
radius. Verder zullen de kruisers als
verkenners moeten optreden waarvoor
ook snelheid en een groote actie-radius
noodig is. Een derde taak kan zijn, het
steunen van onderzeebooten, door het
verdrijven van vijandelijke lichte strijd
krachten, die zullen trachten door hun
snelheid en door hun bewegelijkheid, de
onderzeebooten onder te drukken, zoo
dat deze niet tot den aanval kunnen
overgaan Hiervoor is een flinke batterij
van middelbaar geschut noodig, bene-
ivens een patsering, bestand tegen vuur,
dat door deze lichte strijdkrachten ge
geven kan worden. Aangezien bij dit
steunen van onderzeebooten de kans
groot is, dat men spoedig komt te stui
ten op een overmacht of op schepen met
zwaarder geschut is ook hier groote
snelheid een dringende eisch.
Tenslotte zal de centrale bevelvoering
van den kruiseF üit moeten plaats heb
ben. Deze bevelvoering vereischt ruim
te welke noch op een onderzeeboot
noch op een vliegtuig, noch op een ja
ger te vinden is. Een vlootvoogd met
zijn staf kan bezwaarlijk, zittend op een
krukje of liggend op zijn knieën, zijn
plannen behoorlijk uitwerken! Om de
bevelvoering mogelijk te maken moet
beschikt worden over een krachtige ra-
dio-telegrafie, waarbij als eisch geldt,
dat met verschillende stations gelijktij
dig correspondentie gevoerd kan wor
den, hetgeen ruimte en vooral gewicht
kost. Ook hiervoor deugt de onderzee
boot, het vliegtuig of de jager niet.
De artilleristische kracht is nog steeds
superieur aan den vliegtuigbouw, in
aanmerking nemende, dat een vliegtuig
gedurende den nacht fin Indië het halve
etmaal) op zee n'ets kan beginnen en
dat er ook luchtafweergeschut bestaat.
Om deze reden alleen al zijn kruisers in
onze defensie onm'sbaar.
"Met dit alles moest bij het ontwerpen
en den bouw rekening worden gehou
den. Verblijdend is. dat de kruiser De
Een overzicht.
Dezer dagen is ons door een lezer ge
vraagd om een uiteenzetting van de ver
schillende verdragen, waarover de laat
ste maanden weer zooveel te doen is ge
weest: het pact van Locarno, de vredes
verdragen etc. In een vergadering te
Souburg waren deze dingen ter sprake
gekomen. De meeningen er over liepen
nogal uiteen.
Wij kunnen op deze plaats natuurlijk
niet in den breede op al de kwesties, die
hiermee samenhangen, ingaan. Een boek
van ettelijke honderden pagina's zou
dan geschreven moeten worden (derge
lijke boeken zijn er trouwens genoeg).
Wel lijkt ons nuttig op grond, van wat
de lezer in kwestie ons mededeelde, nog
eens een globaal overzicht van de zaak
te geven.
Het staatkundig resultaat van den we
reldoorlog is indertijd neergelegd in een
aantal vredesverdragen, waarvan de
voornaamste zijn: die van Versailles, St.
Germain, Trianon en Neuilly. (Voor den
wapenstilstand in 1918 werd te Brest-
Litofsk reeds vrede gesloten met Rus
land, doch dat pact kan hier buiten be
schouwing blijven: het werd door de an
dere als 't ware achterhaald). Te Versail
les was Duitschland het kind van de re
kening; het verloor grondgebied (Elzas-
Lotharingen, Eupen en Malmedy, een
stuk van Sleeswijk-Holstein, Dantzig en
de Poolsche Corridor, Memel, en een
deel van Opper-Silezië); het moest ont
wapenen en ontzaglijke schattingen be
talen (herstel-schuld). Deze laatste beide
dingen zijn intusschen al weer van de
baan. Door den herstel-schuld is na veel
gemarchandeer een streep gehaald en
Hitier heeft verleden jaar den dienst
plicht hersteld en dit jaar het Rijnland
weer laten bezetten.
Te St. Germain ging het om Oostenrijk
dat ingeperkt werd tot een zelfstandig
klein land, dat een stuk van Tirol aan
Italië moest afstaan, Bohemen aan Tse-
cho-SIovakije, Bosnië etc..aan Zuid-Sla-
vië en dat eveneens moest ontwapenen.
(Ook Oostenrijk heeft onlangs den dienst
plicht hersteld en dus eigenmachtig de
desbetreffende bepalingen geannuleerd).
Te Trianon lag Hongarije op de slacht
bank. Bijna twee derde van 't Hongaar-
sche grondgebied hebben de drie landen
der z.g. Kleine Entente (Tsjecho-Slova-
kije, Roemenië en Zuid-Slavië) als buit
toegeworpen gekregen. (Roemenië ver
wierf bovendien nog Bessarabië van Rus
land). Het verdrag van Trianon is het
schandelijkst van allemaal, Eenige mil-
lioenen Hongaren staan thans onder
vreemde overheersching. Het is geen
wonder, dat men te Boedapest perma
nent op het aambeeld der revisie (van
de herziening van het verdrag van Tria
non) hamert. Hongarije moest natuurlijk
ook ontwapenen. Tot dusver heeft men
zich daar aan deze clausule gehouden.
Te Neuilly werd over Bulgarije be
schikt. In vergelijking met de andere
slachtoffers kwam dit land er nog be
trekkelijk genadig af. Aan de plicht
tot ontwapening heeft het zich, evenals
Bulgarije tot vandaag gehouden.
Min of meer los van al deze verdra
gen staat dat van Lausanne, dat in 1923
met Turkije gesloten werd. Turkije heeft
van de Centrale mogendheden het best
geboerd. In Klein-Azië zette het na 1918
den strijd voort, o.a. tegen de Grieken,
die leelijk klop kregen. Wel moest het
de zeeëngten (Dardanellen en Bosporus)
ontmantelen, om oorlogsschepen even
tueel vrije doorvaart te waarborgen. De
laatste weken is deze zaak, zooals men
weet, aan de orde gesteld. De Turksche
regeering wil zijn volledige souvereini-
teit over deze wateren, die het Ettro-
peesch van het Aziatisch Turkije schel
den, terug hebben. Vermoedelijk zal dat
wel gelukken.
Tenslotte het verdrag van Locarno. Dit
is een heel ander pact dan de vredes
verdragen. Het kwam in 1925 tot stand.
De drie beroemd geworden staatslieden:
Briand, Stresemann en Chamberlain
zetten het op pooten. Het waarborgde
de grenzen tusschen Duitschland en
Frankrijk en Duitschland en België en
vormde de inleiding tot Duitschland's
entrée in den Volkenbond. Het is niet
juist zooals men in de bewuste ver
gadering te Souburg blijkbaar onderstel
de dat Hitier eenig aandeel in de tot
standkoming van het pact had. In 1925
had Hitier nog niets in de melk te brok
ken. Integendeel: anderhalf jaar tevoren
sneed hij zich in de vingers met de be-
(Van onze n-r e d a c t e u r).
Er is wél veel veranderd, sinds Mi-
chiel Adriaenszoon de Ruyter met zijn
houten zeilschepen de zeeën schoon-
veegde van vijanden! Hoeveel is er zelfs
niet veranderd, sinds in 1900 het pant
serschip De Ruyter voor de Kon. Ne
derlandsche Marine werd gebouwd! De
nieuwe kruiser De Ruyter, die gisteren
zijn eerste proeftocht heeft aangevan
gen is daar het getuigenis van. Een he-
dendaagsche kruiser is als een fabriek
met allerlei fijne instrumenten, bediend
door vaklieden,, die op verschillende
onderdeelen tot in de finesses zijn ge
specialiseerd.
Daarvan zijn we wel heel sterk door
drongen geworden bij een bezoek, dat
wij met andere journalisten op uitnoodi-
ging van den regeeringspersdienst aan
den kruiser hebben gebracht, kort voor
dat het schip ter proefvaart de werf
heeft verlaten. Men was nog overal be
zig met verschillende werkzaamheden,
zoowel onderin als bovenop dat drijven
de fort. Allerlei buizen en instrumenten,
voor de machinerie, de navigatie en het
geschut, gaven echter reeds een duide
lijk inzicht in het ingewikkelde mecha
nisme, dat dit modernste onder de mo
derne gevechtsschepen herbergt.
Meesterwerk van moderne tech
niek.
Een bezoek als dit zonder deskun
dige voorlichting zou gelijk staan met
het zien van een tooneelstuk in een taal,
die men niet verstaat. Gelukkig waren
de toekomstige commandant kapitein-
luitenant ter zee (binnenkort kapitein
ter zee) A. C. van der Sande Lacoste,
en eenige zijner officieren bereid die
voorlichting te verschaffen, waardoor wij
eenigszins een indruk konden krijgen
van de inrichting van dit meesterwerk
van moderne techniek, Laten we daar
aan toevoegen, dat deze leiding er ons
tevens op hoffelijke wijze voor behoed
heeft, dingen te zien, die geheim moeten
blijven en die het buitenland wellicht
graag had willen lezen, als we ze arge
loos in de krant hadden gezet!
Men zou als leek misschien verwach
ten, dat een oorlogsschip, hetwelk aan
zulke heftige schokken als een zeege
vecht blootgesteld kan worden, stevig
doch zeer eenvoudig zou zijn ingericht.
Het tegendeel is echter waar. Alles is
natuurlijk wel stevig maar het aantal
faamde Kapp-putsch te München, Wel is
juist, dat Hitier eenige malen plechtig
heeft verklaard, het Locarno-pact te zul
len eerbiedigen. Trouwens eenige in
breuk op de Duitsche souvereiniteit
maakte het niet; alleen bevestigde het
die leelijke bepaling uit het verdrag van
Versailles betreffende de militaire ont
ruiming van het Rijnland. Dat Rijnland
had echterwel bezet kunnen worden,
zonder opzegging van het verdrag.
- -
In de vergadering te Souburg is ook
nog van een .verdrag van Weimar" ge
rept. Zoo'n verdrag bestaat niet. Be
doeld zal zijn: de grondwet van Weimar,
welke aan de republiek Duitschland
haar staatkundig aanzijn schonk. Zonder
ling genoeg heeft de nazi-regeering deze
democratische grondwet tot dusver for
meel in stand gehouden.
g—a—1——it n T—wiwa
fijnbesnaarde en uiterst gevoelige in
strumenten, dat het interieur van zulk
een vaartuig te zien geeft, is legio. De
machinerie ervan is dan ook oneindig
ingewikkelder dan van een mailschip
Dat komt, doordat men met allerlei din
gen moet rekening houden, die bij een
mailschip niet aan de orde komen. Be
neden in den buik van het schip is hel
een doolhof van gangetjes, deuren, lad
dertjes en trapjes, waar men vaak maar
in gebogen houding een wandeling door
kan maken. Speciaal de talrijke water
dichte schotten, die het binnenste ver-
deelen met de daarbij behoorende slui
zen", maken het zoo ingewikkeld.
Aan zulke dingen moest bij een oor
logsschip wel bijzondere aandacht wor
den besteed. De kruiser De Ruyter is
eigenlijk een schip in een schip. Binnen
den buitenwand is een andere wand
gebouwd en daartusschenin is 'n ruim
te, die als olietank wordt gebruikt. De
ketels worden n.l met olie gestookt,
wat niet alleen gemakkelijker en pret
tiger is voor de bediening, maar ook
voor den dienst in Indië practischer. Deze
ruimte is ook. evenals het heele schip,
door schotten in verschillende stukken
onderverdeeld, zoodat een treffer in den
buitenwand niet het verlies van den ge-
heelen olievoorraad ten gevolge behoeft
te hebben. Bovendien kan men, wan
neer het schip in een bepaalde richting
gaat overhellen dit euvel redresseeren
door olie van het eene deel van he'
schip naar het andere over te pompen,
tot dat het evenwicht is hersteld.
Door al die technische bijzonderheden,
waarvan er nog verscheidene zouden
zijn op te noemen (de brandblussching.
het automatiscn alarmsysteem, de tele
foon, de schakeling voor snelle en ma
tige vaart en vooral de uitnemende ven
tilatie, die in alle deelen van het schip
in de tropen frissche lucht brengt, om er
maar enkele der voornaamste op te
sommen) is het geen wonder, dat de
bouw van den kruiser De Ruyter dertien
millia.en gulden heeft gekost. Het ge
volg ervan is ook, dat door een paar
goede treffers deze millioenen nog niet
reddeloos verloren behoeven te zijn! Het
schip is in 1932 ontworpen door het in-
genieurskantoor voor scheepsbouw in
Den Haag in samenwerking met de tech
nici van het departement van defensie.
Van den aanvang af heeft de heer Van
noch Timothy Carless veel notitie zou
den nemen.
Zij zeide:
Ze zijn naar boven gegaan naar
de watervallen, maar zij kunnen ieder
oog'enblik terug zijn en zijt gij wer
kelijk zoo vriendelijk bij ons te blij
ven.
Natuurlijk, ik ben gekomen om u
beiden te halen, ik dacht dat we naar
Langeais zouden kunnen gaan
Miss Stalling's doffe, blauwe oogen
werden stralend; zij zag vóór zich een
dag van louter genoegen. Voor zij kon
antwoorden voegde Farryner er aan
toe:
Maar madame de Bellegarde is
niet naar boven gegaan naar de water
vallen zij wacht op het vóórplein,
de wagen staat daar
Dan is zij teruggekomen
Ik geloof niet dat zij ooit gegaan
is, zij is juist uit het kasteel gekomen.
Maar ik zag hen door den tuin
loopen, mr. Carless en.
Miss Sarsfield, denk ik. Zij had
madame de Bellegarde's mantel aan.
O! zeide miss Stalling, hoe dom
van me! En hoe vriendelijk van mr.
Carless om zich met Robinetta op te
houden
Waarom vriendelijk? vroeg Farry
ner kalm.
Ik voel altijd een jong meisje als
iets moeilijks, zeide miss Stalling ze
nuwachtig, en Robinetta is slechts een
kind.
Hoe oud is zij.
Achttien.
HBSBÊS
Er was een oogenblik stilte, de kwij
nende warme schoonheid van den dag
was als een last; het scheen moeilijk
zich te bewegen of te spreken; miss
Stalling dook in haar blauw rieten
stoel, haar aardige vingers waren ijve
rig bezig met naald en draad en een
stuk batist.
Toen zij sprak, was het om te zeg-
gen:
Zij behoorde nu terug te zijn.
Men verliest licht den tijd als men
wandelt in een tuin, op een dag als
deze.
Wederom stilte; Farryner ging zitten,
de aardige hond aan zijn voeten.
Miss Stalling verbrak de stilte.
Madame de Bellegarde te laten
wachtei! En madame de Bellegarde zelf
kwam om 't kasteel heen naar 't bekie-
zelde plein met de oranjeboomen in pot
ten en de blauwe duiventil, waar deze
twee wachten.
Miss Stalling keek naar haar en
dacht met een onstuimige lovaliteit: wat
is zij mooi echt mooi, alsof zij zich
zelf wilde geruststellen dat haar vrien
din gewapend was en onoverwinnelijk
tegen de wreedste slagen van het nood
lot.
En madame de Bellegarde in haar
bleeke, sierlijke kleederen met witte
bloemen op de borst en een hoed met
veeren, was inderdaad schoon, zelfs al
mocht dit een voorbijgaande schoonheid
zijn, die glorie van een bloem, die zich
ten volle heeft ontplooid, die de lichtste
aanraking zal verstrooien.
Farryner zeide, opstaande:
,,U heeft een d,ag uitgezocht, die
werkelijk hemelsch is.
Ja, glimlachte madame de Belle
garde, we kunnen in onze voorstelling
van het paradijs niet veel verder gaan
dan zon en bloeme. Zij blikte in het
rond. Is mr. Carless hier?
Zij sprak altijd vormelijk en zoo koud
mogelijk van hem.
Hij is naar boven gegaan naar de
watervallen, zeide Farryner. Zal ik hem
halen?
O neen! glimlachte madame de
Bellegarde, en ging zitten en speelde
met den hond, die wat lui was.
- Lf gaat naar het Aartsbisschoppelijk
paleis mijn vondst, herinnerde Far-
rijner haar vroolijk.
i Ja Uw vondst, maar het zal
niet zijn als ons bezoek. Zij was be
zorgd voor eiken stoot dien zij hem
zou kunnen geven en dankbaar dat hij
alles met zooveel beminnelijkheid op
nam. En mr. Carless wil graag de kerk
zien, St. Gatien en de nieuwe ba
siliek.
Zij sprak vaag en haar blik dwaalde
over den tuin; miss Stalling zeide on
voorzichtig:
Hij is den tijd kwijt.
O, ik was te vroeg, antwoordde
madame de Bellegarde dadelijk.
En zij gingen voort te wachten met
hun drieën, met niets om ,te zeggen.
Elke poging iets voor te wenden was
weldra onmogelijk; Timothy Carless
liet madame de Bellegarde wachten.
(Wordt Vervolgd).
Door MARJORIE BOWEN.
45).
En op haar onschuldige, practische
wijze geloofde zij dat zij de reden daar
van wist, en die was dat madame de
Bellegarde, te fantastisch, een valsche
situatie had verwekt, en valschheid, ge
loofde miss Stalling, was zeer vrucht
baar; uit één verrichte of gesproken
leugen ontsprongen er zoovele, dat on
gedwongenheid en geluk spoedig waren
uitgevaagd.
Zij was er volkomen zeker van dat
noch van haar, noch van Robinetta,
noch van Magnus Farryner die atmos
feer van bedriegelijke neerslachtigheid
was uitgestroomd neen, die kwam
van deze twee, en een heele dag zon
der hen zou prettig zijn en hoeveel
te meer prettig als zij terugkeerden en
elkander hun liefde geopenbaard had
den!
Als Henriette maar niet zoo be
deesd was, treurde miss Stalling, als zij
slechts wilde vergeten dat zij niet jong
meer is en getrouwd geweest.
Want miss Stalling gevoelde wel, dat
dit twee dingen waren die geen vrouw
kan vergeten.
De dag was heet, een aangename
warmte doordrong alles; de zon haalde
fijne geuren uit kruid en bloem en
vrucht; alles spreidde zich weelderig
uit tot een laatsten rijkdom van over
rijpheid; dè eigenaardige geur van den
boksboom zweefde in de warme lucht
over de meetkunstige tuinen, en de
dichte, gesnoeide wingerd op de terras
sen gaf weelderige geuren van den wijn
oogst af.
Achter de prieelen van blauw lat
werk en keurige fonteinen die één hel
deren straal opwierpen om in de nette
bassins te vallen, rijpten perziken en
West-Indische perziken aan de precie-
se muurtjes, en de schemerige, bruin-
purperen vijgen zwollen achter hun
reusachtige bladeren.
Miss Stalling stond bij de duiven stil
en genoot van de weelderige schoon
heid van den dag; zelfs de strenge lij
nen van het kasteel schenen beslagen
met den glans van den zonneschijn, en
de daken torentjes en windwijzers glin
sterden in den gouden nevel, die den
azuren hemel omsluierde.
Een dag welke al de hoedanigheden
van volmaaktheid in zich vatte; 't was
onmogelijk te gelooven, dat het laat
in den herfst was en dat dit het einde
zou kunnen zijn zelfs van St. Maarten's
zomer.
Magnus Farryner kwam de treden
van het terras af, gevolgd door de op
perste grdltie van den zilveren hond,
die aan madame de Bellegarde behoor
de en hem liefhad. Miss Stalling was
blij Farryner te zien; hij gaf haar een
gevoel van steun, van bescherming le
gen kleine opwindingen en vervelingen,
dat zij echt kalmeerend vond; hij was
ook zoo vriendelijk jegens Robinetta, 't
rustige meisje, dat hier een vreemde
linge was en van hetwelk men niet kon
verwachten dat madame de Bellegarde