Nederlandsch-lnclië en de Marine
Utcti Ls die nieiuOe HONIG'S KALFSSOEP
DE PAGODE
KRONIEK van den DA6.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE COURANT) VAN ZATERDAG 14 MAART 1936. No. 63.
door
Gep. vice-admiraal G. L. Schorer.
Japan en de belangen van Rusland, Amerika
en Engeland. Overal verscherpen zich de
tegenstellingen. De positie van onze Oost
bij een gewapend conflict in het Verre Oosten.
Wij moeten en mogen rekenen op de hulp
van anderen.
De politieke en militaire
krachten in Europa.
In het voorafgaande artikel werd in
het kort aangegeven, hoe snel Japan iri
de laatste tientallen jaren zich econo
misch staatkundig en militair heeft uit
gezet. Herhaaldelijk was het hierdoor in
botsing gekomen, of was er wrijving
door ontstaan met de andere mogend
heden, die hun belangen hebben in
Oost-Azië; en het is niet te verwachten,
dat hier thans plotseling een eind aan
zal komen.
Allereerst en allermeest met China,
dat reeds in den Chineësch-Japanschen
oorlog van 1894—'95 tot eigen verbazing'
en schrik gewaar werd, hoe weinig het
kon uitrichten tegen den krachtigen
greep van den tot dusver verachten
buurman en dat, na den overgang van
den Keizerlijken in den republikeinschen
regeeringsvorm hoe langer hoe meer in
een chaotischen toestand geraakte, zijn
samenhang verloor en lijdelijk toe moest
geven aan de steeds verder gaande
eischen van Japan,
Ook Rusland. Het Czarenrijk had al
lang geleden zijn oostelijke grenzen
verlegd naar den Stillen Oceaan, drong
in het begin dezer eeuw door in Mants-
joerije en dreigde het ook in Korea te
zullen doen. De Japanners voelden dit
als een gevaar vóór hun eigen belangen,
drongen de Russen in den oorlog van
1904'05 terug naar Siberië en nestel
den zich zelf langzamerhand in de vrij
gekomen plaats.
De Sowjet-Unie zette de Czaristische
uitbreidingspolitiek op andere wijze
voort; rechtstreeks door Buiten-Mongo-
lië, vroeger een buitenprovincie van
China, onder haar invloed te brengen,
indirect door roode propaganda in het
meer Zuidelijk gelegen gedeelte van het
Chineesche rijk. Hiermee stuit zij tegen
Japan, dat bitter weinig voor communis
me in China voelt, en al even weinig
voor de sterk toegenomen militaire
maatregelen en de industrialiseering,
die in de laatste jaren in Siberië hebben
plaats gevonden. Wladiwestok, de Rus
sische Marinebasis aan den Stillen
Oceaan op korten afstand van Japan
gelegen, is den Japanschen leger- en
marinestaven een doorn in het oog.
En wat de Vereenigde Staten van
Noord-Amerika betreft, hun politiek
in Oost-Azië heeft zich herhaaldelijk
tegen de Japanners verzet, zij het ook
op den duur niet met veel succes. Meer
malen is het aan hun tegenstand te dan
ken geweest, dat de Japanners zich
moesten matigen in de eischen, die zij
meenden aan China te kunnen stellen
en die van de zelfstandigheid van het
Hemelsche Rijk hoe langer hoe minder
zouden hebben overgelaten.
Met kracht ook kwamen de Ver
eenigde Staten op voor de „open deui"
in China d.w.z. het recht op gelijke
behandeling van alle naties voor hun
handel en industrie, in het bijzonder
in de z.g, „sferen v.an invloed"" der ver
schillende mogendheden. Ongetwijfeld,
de Japanners wenschten evenzeer een
- - -
jjj „open deurin China, maar dan }ioe
langer hoe meer alleen voor hen zelf
geopend.
De Amerikaan zetten aan hun poli
tiek kracht, bij door hun vloot in den
Stillen Oceaan te concentreeren cn
door verbetering van hun marinebasis
bij Honolulu op de 'Hawai-eilanden.
Nieuwe, uitgebreide vlootplannen zijn
aangekondigd en in voorbereiding of
uitvoering. Voegt men daarbij, dat zij
hun grenzen voor Japansche immigra
tie volledig afsloten en dit op een
voor de Japanners stuitende manier
deden, door hen op dit punt gelijk te
stellen met Afrikanegers en Chineezen.
dan laat het zich begrijpen, dat ae
Japansche nationalisten weinig vriend
schappelijke gevoelens meer koesteren
voor hun verren overbuur aan den Stil
len Oceaan.
Maar terwijl de Japansche politiek
hardnekkig het gestelde doel voor oogen
houdt en, tijdelijk tegengehouden of
teruggedrongen, steeds weer opnieuw
en met vernieuwde kracht doorgaat dat
veel-omvattende doel te naderen, maakt
de Oost-Azische politiek der Vereenig
de Staten een onzelteren indruk. Was
reeds bij het verdrag van Washington
de positie der Amerikanen verzwakt
door de concessie, geen nieuw^ marine-
basis te zullen aanleggen, westelijker
dan de bestaande basis bij Honolulu in
nog grooter mate hebben zij, door toe
te stemmen in de onafhankelijkheid
der Filippijnen, het toekomstige gebruik
van hun eigen machtsmiddelen belem
merd en benadeeld, Of en in hoever de
Amerikaansche Marine na 1944 haar
marinesteunpunten op de Filippijnen
zal kunnen blijven aanhouden, zal eerst
dan definitief worden geregeld.
Het is merkwaardig, dat de wet,
waarbij de onafhankelijkheid der Filip
pijnen, in te gaan in het jaar 1944 werd
vastgelegd, niet te danken is aan den
daartoe bij de Filippino's levendig be-
staanden wensch, maar wel aan den
sterken drang der financieel geïnteres
seerden bij de suikercultuur op Cuba en
in de Vereenigde Staten zelf. Door de
Filippijnen los te maken van de Unie,
geraken zij buiten den hóogen bescher-
(Ingez. Med.)
men
den tarieimuur der Vereenigde Sta
ten en komt er een eind aan hun zeer
succesvolle concurrentie in de Ameri
kaansche suikerwereld. Dat hier een
economische ineenstorting van de nieu
we onafhankelijken op volgen moei is
aan weinig twijfel onderhevig en het
liar voor üe hanct, dat de Japansche na
tionalisten hun gaarne in die omstandig
heden de helpende hand zullen toeste
ken en eenzelfde „onafhankelijkheid
zullen willen garandeeren, a's waarin
Mantsjoekwo zich thans verheugen mag
Hoe de Amerikaansche politiek haar
weg vervolgen zal, moet de toekomst
leeren. Verschillende schrijvers hebben
gewezen op de betrekkelijk geringe han
delsbelangen, die de Amerikanen in
China hebben en maakten daaruit de
gevolgtrekking, dat het geen zin had.
zich daarvoor ernstige moeilijkheden
met Japan op den hals te halen; maar
daartegenover staat de meening van an
deren, dat in de toekomst de Chineesche
markt uitnemend geschikt kan worden
voor afname der Amerikaansche pro-
Hoe de toestand zich vermoe
delijk zou ontwikkelen als er
een Duitsch-Russische oorlog
uitbrak.
Onze Russische medewerker, dr. Bo
ris Raptschinsky zendt ons een be
schouwing over den politieken toestand
in Europa, in verband met Hitler s
coup de théatre. Hij acht het vrijwel
zeker, dat Duitschland te eeniger tijd
Rusland zal aanvallen en baseert op
die praemissie zijn betoog. Wij meenen
er goed aan te doen, als onze meening
te kennen te geven, dat het met dien
Duitschen aanv,al op Rusland voorloo-
pig zoo'n vaart niet zal loopen. Daar
voor 't overige de uiteenzetting een
glasheldere analyse is van de politieke
structuur in ons werelddeel, willen
wij haar hier toch onverkort weergeven.
Dr. Raptschinsky schrijft dan:
Het Russisch-Fransche pact, dat dooi
de Fransche Kamer goedgekeurd is, en
de bezetting van het Rijnland door
Duitschland zullen ongetwijfeld vér
strekkende historische gevolgen heb
ben. Al draagt de overeenkomst tus-
schen Rusland en Frankrijk juridisch
gesproken een ander karakter dan he+
bondgenootschap, dat die landen vóór
den Wereldoorlog verbond, in wezen is
het pact niets anders dan een bondge
nootschap en het zal dezelfde militaire
gevolgen hebben;.
Wij weten natuurlijk niet, of er naast
den gepubliceerden tekst ook geheime
bepalingen bestaan, zooals bij de mees
te militaire overeenkomsten het geval
is. Dit is overigens van betrekkelijk
weinig beteekenis, omdat de ontwikke
ling der gebeurtenissen van dien aard is,
dat beide landen, ook zonder het be
staan v.an dergelijke bepalingen, op el
kaar aangewezen zijn. De wijze, waar
op maarschalk Toechatsjewsky, de ver
moedelijke Russische opperbevelhebber,
bij een eventueelen oorlog met Duitsch
land, in Frankrijk ontvangen is, de be
sprekingen, die hij met de Fransche mi
litaire leiders gevoerd heeft, wijzen in
deze richting.
De tegenwoordige situatie vertoont
dus opvallende overeenkomsten met die
van vóór den Wereldoorlog. De bewa
pening van Duitschland drijft Frankrijk
en Rusland naar elkaar toe, terwijl de
toenadering tusschen deze twee landen
Duitschland dwingt, zijn bewapeningen
op te voeren
Het pact verplicht Frankrijk tot daad
werkelijke militaire hulp alleen in be
paalde gevallen. Dat is echter v.an wei
nig beteekenis, evenmin als wij eenige
waarde aan de remmende kracht van
de overige bepalingen kunnen hechten.
Komt het tot een botsing tuschen
Duitschland en Rusland, dan is een
nieuwe wereldoorlog, wellicht in nog
veel grootere afmetingen dan die van
1914(1918, onvermijldelijk: een oorlog
tusschen Duitschland en Rusland kan
niet gelocaliseerd worden, alle pogingen
in deze richting zijn gedoemd op een
mislukking uit te loopen.
Overigens zou Frankrijk, ook zonder
het beslaan van het pact, genoodzaakt
zijn Rusland te hulp te snellen, omdat
dit door de overwegingen v,an eigen vei
ligheid geëischt zou worden, terwijl de
vroeger gesloten overeenkomsten
Frankrijk tot een ingrijpen zouden
noodzaken.
Zooals de lezer weet, grenzen Duitsch
land en Rusland nu nergens aan elkaar.
Wil Duitschland Rusland aanvallen, dan
moet het zich door een ander land een
weg banen. In welke richting Duitsch
land besloten heeft te gaan fwant ieder
een begrijpt, dat de Duitsche generale
Door MARJORIE BOWEN.
8).
Er was een eigenschap in hem, welke
hem deed heerschen over zijn omgeving,
hoe ruim of indrukwekkend deze ook
mocht zijn en madame de Bellegarde
bedacht hoe weinig menschen deze ei
genschap hadden de meeste werden
geheel in beslag genomen of te niet ge
daan door hun positie, indien die niet
zeer gewoon was.
Magnes Farryner zeide eenvoudig:
Het is erg vormelijk en stijf, maar
ik houd ervan.
Zij stonden zij aan zij in den zonne
schijn, klisterende naar de vele kleine
fonteintjes, genietende van den sterken
geur van het bloembed, die vermengd
was met fijne kruidige odeuren van de
oranjeboomen.
Madame de Bellegarde dacht:
Als ikmaar eens hier stond
met dien anderen man....
Zij beproefde zelfs, in een vreemde
wanhoop, zich wijs te maken dat het
Timothy Carless was naast haar en
deze inbeelding maakte haar plotseli-/
vroolijk en opgewekt.
Zij scheen haar eigen persoonlijkheid
te verliezen door voor te geven dat hij
de zijne had verloren; zij wendde zich
van hem af en keek inplaats daarvan
naar zijn schaduw op den grond, welke
er zoo weinig anders zou hebben uit
gezien dan de schaduw van haar gelief
staf de plannen voor alle eveptueele
aanvallen klaar heeft, dat is nu eenmaal
de taak van eiken generalen staf, daar
voor bestaan die instellingen) is natuur
lijk onbekend, maar verschillende aan
wijzingen kunnen ons helpen die route
te raden. Het doel v,an een eventueel
aanval van Duitschland op Rusland is
de vruchtbare Oekrajine, die Berlijn tot
een Duitsch wingewest en tot een kolo
nisatiegebied voor Duitsche boeren
schijnt te willen maken.
Zijn de Russische legers volkomen
verslagen, dan zal Berlijn geheel Zuid-
Rusland en Kaukasië van Rusland los
maken. De ötoot zal dus in zuidelijke
richtingen gaan, in de richting van ie
Zwarte Zee. De weg daarheen leidt
door Polen, of door Roemenië. Polen,
heeft verklaard, dat het noch Russische,
noch Duitsche legers zal laten passee-
ren. Indien deze verklaring ernstig ge
meend is en Duitschland besluit Polen
ongemoeid te laten, dan zal het zich
door Roemenië een weg moeten banen
Daarvoor zal het eerst Tsjecho-Slovakije
onder den voet moeten loopen. Overi
gens is het lot van die republiek in elk
geval bezegeld. Zelfs indien Duitsch
land besluit een andere route te kie
zen, zal het toch eerst Tsjecho-Slovakije
bezetten, omdat het zal willen voorko
men, dat de Russische luchtvloot v,an 't
Tsjechische grondgebied een uitvals-
poort zal maken voor het bombardeeren
van de Duitsche steden.
De kans, dat Duitschland zich dwars
door Tsjecho-Slovakije en Roemenië 'n
weg zou bannen is echter minder waar
schijnlijk, omdat het een omweg is.
Waarschijnlijker is, dat Polen als door-
tochtland gekozen zal worden. Weigert
Polen de Duitschers door te laten, dan
is Frankrijk, krachtens de bepalingen
van het Fransch-Poolsche bondgenoot
schap, verplicht, Polen te hulp te snel
len, waardoor het dus bij den oorlog be
trokken wordt,
Het is echter mogelijk dat Pnien zich
tot een symbolisch verzet zal beperken.
Polen ziet zich geplaatst tusschen twee
machtige tegenstanders. Onder dergelij
ke omstandigheden zal het moeilijk zijn
neutraliteit kunnen behouden, het zal
of het wil of niet in den strijd betrokken
worden en voor een der tegenstanders
partii moeten kiezen. Gezien de sterke
anti-rRussische gezindheid, die bij de
tegenwoordige Poolsche regeerders
overheerscht, en de aanlokkelijke .aan
biedingen dopr Duitschland van ge
deelten van de Oekrajine (riemen
van andersmans leer kosten niets), is
de veronderstelling gerechtvaardigd, dat
Po'en voor den aandrang van Berlijn
zou zwichten
Er is nog een weg die naar Rusland
'eidt, nl. over de Oost-Zee-staten naar
Petersburg en Moskou. Dat is echter een
der minst waarschijnlijke routes: bet
gaat immers om de Oekrajine en niet
>->m Centraal Rusland of het Noorden.
Trouwens, de bereidwilligheid van Ber
lijn, met de staatjes in het Noord-Oos
ten van Duitschland overeenkomsten i.e
sluiten, wettigt de veronderstelling, dat
de Duitsche generale staf in die richting
geen grootsche militaire operaties voor
bereidt. Petersburg kan zonder veel
moeite veroverd worden, zonder dat de
randstaten aangevallen worden de
Duitsche vloot is zóó sterk dat de ge
ringe Russische izeekrachten er niet
tegen opgewassen ziin. Dat begrijpt ie
dereen in Rusland. De Russische vloot
zal zich dan door het nieuwe kanaal
naar de IJszee terugtrekken,
We zien dus, dat Frankrijk ook zon
der het sluiten van het pact met de Sov-
iet-Unie niet neutraal had kunnen blij
ven, omdat de bondgenootschappen met
de geweest zou zijn.
Dit ie werkelijk een plaats om ge
lukkig in te zijn, niet waar? vroeg zij.
Dat is wat er aan hapert gelooft ge
niet dat ik hier een menigte gelukkige
menschen moest hebben?
Neen, kwam zijn antwoord. Ik zou
hier liever één of twee gelukkige men
schen zien dan een menigte.
Ik ben zelf volmaakt gelukkig, ant
woordde madame de Bellegarde snel.
Ik zou me schamen iets anders toe te
geven maar ik kan deze plaats niet
vullen, wel?
Zij aan zij beklommen ze de zonnige
treden, welke leidden naar de dichte,
purperen schaduwen van de met win
gerd bedekte terrassen; zij voelde dat
zij met dezen man veel intiemer was
geworden dan zij bedoeld had, maar dit
scheen onvermijdelijk; het leek juist
alsof hij haar reeds lang gekend had,
ofschoon hij nog slechts zoo kort
tot haar kennissen had behoord; en dit
maakte haar kinderlijke, kleine inbeel
ding gemakkelijker dat hij Timothy
Carless was, dat zij alleen met Timothy
Carless wandelde op de gronden van
Ruzè de Bellegarde,.
Hij zeide:
Als men werkelijk gelukkig was
hier zou dat niet heerlijk zijn.
Dit was zoozeer haar eigen voortdu
rende gedachte, dat zij zich niet de
moeite gaf te antwoorden, maar instem
de met een lach.
De wingerd, gesteund door een licht
latwerk en kort geschoren, hing boven
de andere staten, die als doortochtsland
zouden dienen, Frankrijk zouden dwin
gen in té grijpen. Bovendien zijn al die
staten leden van den Volkenbond; de
staten, die bij den Bond aangesloten
zijn, zouden dus verplicht zijn den aan
gevallene te hulp te snellen, en bij een
oorlog in Europa zou die hulp niet be
perkt kunnen blijven tot maatregelen
als tegenover Italië, Trouwens, zelfbe
houd zou Frankrijk dwingen tot het ver-
leenen van daadwerkelijke hulp aan de
aangevallen staten Indien het plan van
den Duitschen generalen staf met suc
ces bekroond werd en de Oekrajine tot
een Duitsch wingewest gemaakt, zou
Duitschland zóó machtig worden, dat
hét een overheerschende positie in
de wereld zou krijgen, elk verzet
tegen den wil van Berlijn zou dan on
denkbaar zijn Wil Frankrijk geen vazal
van Duitschland worden, dan moet het
zich tegen de veroveringsplannen van
Berlijn verzetten. Dezelfde overwegin
gen gelden ook voor Engeland, zij het
in mindere mate. Het is dus duidelijk,
dat een aanval van Duitschland op Oost-
Europa onvermijdelijk tot een algemee-
nen oorlog zou leiden, waarbij vrijwel
alle landen betrokken zouden worden.
In Berlijn begrijpt men heel goed, dat
Frankrijk niet afzijdig zal kunnen blij
ven, dat een oorlog tusschen Duitsch
land en Rusland onvermijdelijk tot een
oorlog tusschen Duitschland en Frankrijk
zal leiden. Duitschland moest zich dus
in zijn rug dekken. Dat is de oorzaak
van de bezetting' yan de gedemilitairi-
seerde zone. Het publiek hecht te veel
waarde aan het onderbrengen van Duit
sche garnizoenen in die streek In wer
kelijkheid zijn die garnizoenen van on
dergeschikte beteekenis Indien het al
leen om die garnizoenen ging dan hoefde
Duitschland de bestaande overeenkom
sten niet te overtreden: met de tegen
woordige technische middelen is de be
zetting van die streek in een paar uur
door te zetten.
Dc eigenlijke bedoeling van Duitsch
land is anders: het wil langs zijn grens
vestingen bouwen, een gordel van beton
opwerpen, minstens even sterk als de
Fransche versterkingen aan den over
kant van de grens. Zijn die Duitsche
versterkingen klaar, dan kan een be
trekkelijk klein Duitsch leger met suc
ces weerstand bieden aan de aanvallen
van het Fransche leger. Duitschland
hoeft dan niets te vreezen en kan zijn
hoofdmacht naar hét Oosten sturen. Het
gaat dus niet zoo zeer om die garnizoenen
(daarbij wordt alleen de Duitsche ijdel-
heid en de liefde voor uniformen, parades
e.d, gestreeld) als om de vestingen die
Duitschland aan de Fransche grens zal
oprichten.
De opstelling van de figuren op het
schaakbord neemt vaste vormen aan.
Wij kunnen ons reeds een beeld vormen
van de verhouding der krachten. Het spel
zou elk oogenblik kunnen beginnen. Voor
de menschheid en de beschaving is het
te hopen, dat er een middel gevonden
wordt om die „schaakpartij" te voor
komen De schaafde wereld wordt an
ders door 'n catastrophe bedreigd grooter
dan alle rampen, die de geschiedenis
ooit gekend heeft.
Dat is voorshands nog de vraag,
aangezien de „Locarno-mogendheden"
van p'an schijnen, Hitier de belofte te
ontfutselen, van een „betonnen gordel'
in het Rijnland af te zien.
Red. M. C.
hun hoofden en vormde een donker uit
zicht naar voren zoo ver als men kon
zien; de ijverig gesnoeide duiventrossen
begonnen purper te worden; aan weers
zijden verrezen de gladde, zich kron
kelende wingerdstammen als de zuilen
van deze weelderige galerij.
Madame de Bellegarde voelde het
smachten der hitte zelfs door dit ge
welf van bladeren; zij sloot haar para
sol en liep langzaam.
Denkt u hier te blijven? vroeg hij
plotseling.
Ja.
Ik ook.
Dit vermaakte haar.
In het „Cheval Blanc?" Voelt ge u
daar niet als verbannen?
In het geheel niet. Daarenboven,
zooals ik u zeide, heb ik een bepaald
plan uit te voeren in Touraine,
Zij kon haar inbeelding niet langer
volhouden; hij was klaarblijkelijk niet
Timothy. Zij wendde zich om en keek
naar hem met meer belangstelling dan
zij zich bewust was, want zij wilde gaar
ne weten waarom hij zulk een levendi-
gen indruk op haar maakte.
Zij beschouwde zijn verschijning,
Een groote, zware man, beslist don
ker, behalve waar zijn dicht haar grij
zende was, met openhartige trekken en
griize oogen, welke ongewoon vlüg en
helder waren, een man tegelijk eenvou
dig en verfijnd; madame de Bellegarde
dvf hij leek op miss Stalling, het
zelfde type van mensch en zij begon
warmer voor hem te voelen als gevolg
van deze geliikenis, en onder den drang
van dit gevoel van genegenheid voor
dezen knappen, beminnelijken m,an, zei
de zij:
Als u werkelijk blijft in Touraine
hoop ik dat u hier zult komen zoo dik
wijls u wilt
Hij staakte zijn wandeling en, verwon
derd bleef ook zij 6tqan; door het diepe
dichte gewelf van den wingerd trilden
sprankjes goud over hen beiden.
Meent u dat? vroeg hij.
Zeker, natuurlijk. Zij werd verle
gen door zijn ernst; zij meende dat ziV
donker gelaat bleek werd, maar over
reedde zich dat het een speling was van
de dichte schaduw.
Omdat Tiet heel veel voor mij be-
teekent, voegde hij er plotseling bij,
de wenkbrauwen lichtelijk fronsende.
Toen hij zich aldus verklaarde, met
die roerende en edele oprechtheid, was
madame de Bellegarde zich bewust van
een schok, welke haar opmerkzaam
naar hem deed kijken, terwij! haar hart
hevig klopte.
Hij had haar lief; hij wilde dat zij be
greep dat hij haar lief had 1 hij die
vreemdeling.
Zij was verbaasd, onaangenaam ge
troffen.
Met inspanning wandelde zij lang
zaam verder.
Als u mij toestaat nu en dan te
komen., zal ik u niet lasctig zijn, zeide
hij nederig.
Madame de Bellegarde zweeg nog;
voelde zich nu bedroefd, zelfs een wei
nig beschaamd.
Hij had gesproken over een doel
waarvoor hij in Touraine bleef; nu wil
de hij dat zij inzag, dat zij dit doel was.
Hij was teruggekeerd tot de Loire om
haar hij had hier op haar terugkomst
gewacht, hij was vriendelijk geweest met
miss Stalling omdat miss Stalling haar
vriendin was.
Zij zag dit alles even duidelijk als hij
bedoelde dat zij het zien zou en, lang
zaam voortwandelende, zweeg zij toch
nog.
Het was dus niet geheel en al verbeel
ding geweest toen zij zich had gezien,
hier wandelende met een minnaar; dat
was zijn beteekenis, daarom was hij
zoo levendig, veranderde hij zoo de om
geving voor haar; hij was een minnaar.
Ja, kom alsjebleft, zeide zij. Ik zie
hier heel weinig menschen ik zou
graag willen dat u een van die weinigen
waart.
Zij lachte hem ernstig toe; zij hoorde
niet zijn beleefd antwoord, want ham-
gedachte was: ik zal dien brief schrij
ven als deze man mij kan liefhebben
I dan is er kans.
Op dit oogenblik was Magnus Fer-
ryner voor haar eenvoudig de man, die
haar had getoond, dat zij nog bemind
kon worden.
Zij zetten hun wandeling vóórt onder
den gesnoeiden wingerd en babbelden
losjes over de geschiedenis, van Ruzè
de Bellegarde.
(Wordt Vervolgd}
