DE ONBUIGZAMEM KRONIEK van den DAG. ZEELAND. TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN DINSDAG 25 FEBRUARI 1936. No. 47. MIDDELBURG. Het jubileum van den heer Doets. is:' Polen en Duitschland. Mi nister Goering vermoedelijk zonder veel politieke buit te ruggekeerd. Het Poolsche wantrouwen gestimuleerd door incidenten. Geheime natio- naal-socialistischc organisatie in Silezië ontdekt. Grieven over en weer. Minister Goering is gisteren van zijn jachtpartij in Polen te Berlijn terugg keerd. Wij hebben nergens gelezen, ot hij veel geschoten heeft. Soms worden er bij gelegenheden als deze bokken ge schoten; in overdrachtelijken zin dan, Goering' is daartoe in staat. Als generaal met veel galon en medailles op zijn klee- dij en als "minister van luchtvaart pleegt hij zich beter in zijn element te voelen dan als diplomaat. Indertijd bij de be grafenis van koning Alexander van Z.- Slavië, bracht hij van zijn politieke zen ding niets terecht. Toen onlangs de ko ning van Engeland moest worden begra ven, is niet hij, doch baron Von Neurath naar Londen geweest. In Polen kan men met menschen van Goering's slag echter nogal opschieten. Hij is er evenals ver leden jaar met betrekkelijk veel staatsie ontvangen. Hij bemint dat. Maar men kan er desondanks niet zeker van zijn, dat hij in genoeglijk stemming terugkeer de. Misschien heeft hij veel wild gedood in de bosschen van Bialowikza. Belang rijker was hem echter de hoop op poli tieke buit. In de annalen van Europa staan heel wat historische jachtpartijen opgeteekend,- waarop over het lot van groote volkeren werd beslist. Goering heeft nu vermoedelijk het gevoel, dat zijn jongste jachtpartij daar niet toebe hoort. Sinds eenigen tijd we hebben er reeds een paar maal de aandacht op gevestigd is de onnatuurlijke vriend schap tusschen Polen en Duitschland aan het bekoelen. Het nazi-bewind zette er in de afgeloopen jaren alles op, om in Polen een bondgenoot te vinden, den Dantziger corridor en de verdeeling van Silezië in een Duitsch en een Poolsch gedeelte ten spijt. Het heimelijke doel van deze politiek is doorzichtig genoeg. Tegen Sovjet-Rusland gaat dat. Hitier liet, om de Polen te winnen, van alles en nog wat over zijn kant gaan. Het had er soms iets van, of hij 't leuk vond, zich door Warschau te laten uitbuiten. Al- evel, van werkelijke hartelijke be trekkingen was desalniettemin geen sprake. De Polen deden naar het uiter lijk wel alsof, doch innerlijk bleven ze Berlijn wantrouwen. In het afgeloopen jaar is dat er, mede door toedoen van Eden, niet beter op geworden. En tot overmaat van ramp voor de Duitschers stierf maarschalk Pilsoedski, die alles wat Russisch is, fel haatte. Na zijn dood hebben degenen, die de Duitschers lie ver dan de Russen op een afstand hou den, allengs meer invloed op de Pool sche politiek gekregen. De vooruitzichten voor Goering's jachtpartij waren op grond van dit al les reeds niet bijster rooskleurig. De laatste weken vielen er bovendien nog een paar incidenten voor, die de stem ming te Warschau verder bekoelden. Dr. Schacht, de rijksminister van economi sche zaken, hield te Beuthen in Duitsch- Silezië een redevoering, waarin hij dood- nuchter de hoop uitsprak, dat Poolsch- Silezië spoedig weer met Duitschland vereenigd zou mogen worden. Dat hopen in hun hart alle Duitschers, maar het was, zachtjes gezegd, onhandig van Schacht het luidop te zeggen. De Pool sche pers heeft er dagenlang moord en brand over geschreeuwd. Duitschland is aan Polen ettelijke millioenen schuldig voor spoorwegtransport door den Corri- door S FLETCHER. 61). Margaret ging dadelijk, zei in het voorbijgaan enkele woorden tot Rawlin- son en legde, bij den ouden heer geko men, haar hand op diens schouder. Eerst door die aanraking bemerkte hij, dat ze naast hem stond. „Kom., gaat u nu mee naar huis!" zei ze zachtjes. „Gaat u nu met mij mee!" „Neen, lieve kind, nog niet.. Ik heb nog iets te doen als het water laag ge noeg gezakt isdanja, dan kom ik wel.. Maar eerder niet., toe vraag dat niet van me!" „Maar er zit iemand op u te wach ten", drong ze aan. „Kunt u het dan heuseh niet raden?.. Ja., ja., werke- ")k. de kleine jongen., is terug thuis!" Oliver stond een oogenblik stokstijf en t, ?'jn schoondochter strak aan. "Veilig en wel?" n«Ia antwoordde Margaret. ,.Zoo gezond als een visch.. komt u nu maar mee!" Rawlinson had in gespannen verwach ting staan toekijken hoe zijn gastheer 't onverwachte nieuws zou opnemen. Hij was, evenals Margaret, een oogenblik bang geweest, dat de vreugde te groot zou zijn voor den ouden heer. En met groote verwondering zag hij hoe Oliver zich rustig omkeerde naar Bew en Ra- MuL>e, aief zoodra ze mevrouw Carsdale dor. Het heeft onlangs geweigerd die in klinkende munt te betalen. De Duitsche regeering wil er goederen voor leveren; maar goederen heeft Polen genoeg, die wil het, als alle landen niet in-, maar uit voeren. Een compromis bleek niet te vinden en nu heeft de Poolsche regee ring het Duitsche transport door den corridor aan banden gelegd, tot groot ongerief van de Duitschers. Misschien is minister Goering er in ge slaagd een oplossing van deze laatste kwestie voor te bereiden. Men had daar op te Berlijn zijn hoop gevestigd. Dan nog echter kan men moeilijk aannemen, dat er veel verandering ten pleziere van Berlijn in de Duitsch-Poolsche betrek kingen zal komen. Want er zijn inmid dels al weer dingen voorgevallen, die Berlijn moeten prikkelen en de Polen wantrouwiger maken. In Poolsch-Sile- zië heeft de politie n.I. een geheime na- tionaal-socialistische organisatie ont dekt, welke (vermoedelijk met steun uit het Derde Rijk) „staatsvijandige" doel einden nastreefde. Er werden arresta ties verricht, maar ook zouden plm. 400 leden over de Duitsche grens zijn ge vlucht en thans te Beuthen in een kazer ne verblijven. Duitsche bladen beschuldigen hier te genover intusschen de Poolsche regee ring er van, de Duitsche minderheden erger dan ooit te onderdrukken. Dingen als deze kunnen moeilijk de politieke jachtbuit van Goering ten goede ko men. Terwijl ze op zichzelf reeds tame lijk erg zijn, rijten ze ook nog oude poli tieke wonden open. 25 Jaar directeur der ambachts- schooL Het jubileum van den heer C. Doets als directeur van de Ambachtsschool te Middelburg is gisterenmiddag tot een grootsche hulde geworden. Eerst werd de jubilaris met zijn echt- genoote en dochters op de school zelf ontvangen door de leeraren, terwijl alle leerlingen aanwezig waren en in de gangen en op de trappen zich hadden opgesteld om den directeur te verwel komen en hem hulde te brengen. Namens het onderwijzend personeel voerde'de heer A. Kolsters hier het woord onder aanbieding van een fraaie bloemenmand. Uit alle klassen trad een woordvoerder naar voren om te getui gen van de waardeering voor den di recteur en hem en zijn familie te com plimenteeren. De heer Doets heeft dank gebracht voor al deze hulde en de leerlingen vergeleken met goede bouwsteen, waar van men de maatschappij op bouwen kan. De groote huldiging had plaats in de bovenzaal van de Vergenoeging, waar wij onder de aanwezigen o.a. opmerk ten den inspecteur van het N.O., ir. L. Th. H. Hessefelt, de beide wethouders en den gemeentesecretaris van Middel burg en verschillende autoriteiten der omliggende gemeenten het bestuur der school, directeuren van ambachtsscholen in andere plaatsen, directeuren en hoof den van andere inrichtingen van onder wijs, vertegenwoordigers van verschil lende vereenigingen, waarin de heer Doets een werkzaam aandeel heeft, ver tegenwoordigers der leerlingen en vele oud-leerling'en, familieleden van den jubilaris en „last but not least" een der leeraressen van de Huishoudschool met een flinke staf leerlingen, die zooals la- hadden zien aankomen, waren opge staan en nu daderbij kwamen. „Jongens!" zei hij. „Het kind is te rug!.. Ja, hoor, die gelukwenschen ko men later welgaan jullie nu maar da delijk naar de stad en vertel tegen den burgemeester, dat hij geen kosten moet sparen om te redden, wat te redden valt.ik betaal alles.Zeg, dat hij al 't mogelijke moet doen voor de menschen, die uit hun huis verdreven zijn of scha de geleden hebbenik kom zoo gauw mogelijk zelf naar Halfirth.. Vooruit nu!.. Ja, beste meid, ik ga mee hoor! Kom, Rawlinson.dan gaan we samen naar huis". Onderweg zei hij geen woord meer, maar toen ze dicht hij huis kwamen, be gon hij zich te haasten. Margaret en haar man bleven chter, maar Rawlinson liep met hem mee. Ze gingen dwars door den tuin en toen ze in de oprijlaan voor het huis kwamen, zagen ze een auto voor de voordeur staan. Oliver schrok, toen hij den chauffeur, die eerbiedig aan zijn pet tikte, herkende. „Wat moet dat?" mompelde hij. „Dat is de wagen van Bickerdyke Rawlinson verstond niet, wat hij ver der zei, want hij was vlug de stoep op- geloopen, de hal doorgesneld en de eet kamer binnengegaan. Rawlinson volgde hem op den voet. Het ontvoerde kind zal op den schoot zijner moeder. Benia en zijn gouvernan te stonden naast haar erf op eenigen af stand, met hun hoed nog in de hand, stonden Bickerdyke en Hoyland. „Ziezoo.nu is de zaak weer in orde! En nu moest u de jonge heer maar ter. bleek in de pauze voor thee met toebehooren. grootendeels gebakken in de keukens der school, zouden zorgen. De heer H. A. Enklaar had de leiding en wees in zijn welkomst woord op de groote opkomst, die hij voor den jubilaris en zijn familie op hoogen prijs stelde. Bericht van verhindering was o.a. in gekomen" van den Commissaris der Ko ningin, van den directeur der Handels school, van den inspecteur van het L O. De voorzitter van het bestuur der Ambachtsschool, de heer J. AL V e r- t r e g t, herinnerde er o.a. aan hoe de heer Doets gekozen is uit 10 solli citanten, van wie er direct enkele moesten .afvallen. Men koos den heer Doets, niettegenstaande hij nog maar 30 jaar was, maar zijn antecedenten waren goed. Hij heeft zijn taak met frisschen moed aanvaard en vond di rect volop werk bij het inrichten van cursussen voor meubelmakers en stof feerders en in de volgende jaren voor het invoeren v.an het vak electrotech- niek en uitbreiding van andere afdee- lingen met daar aan gepaard gaande verbouwingen. Nog veel meer plannen daartoe heeft hij gemaakt, maar daar bij heeft hij vele teleurstellingen on dervonden. Eerst was er wel geld, m,aar geen goed materiaal, nu is er goed en goedkoop materiaal maar geen geld. Toch zal hij het Luctor et Emergo voor oogen houden. Vele leerlingen, zijn onder de leiding van den jubilaris aan de school opgevoed tot nuttige le den der Maatschappij. Steeds is de heer Doets vriendelijk met leerlingen en leeraren en ook met het bestuur omgegaan en spr, brengt hem dank voor de wijze, waarop hij 25 jaar het directeurschap heeft waargenomen. Spr. hoopt, dat God den heer Doets de kracht zal schenken om met moet en opgewektheid voort te werken, tot dat zijn tijd van met pensioen gaan is ge komen. Spr. bood een mand bloemen en een boekwerk aan namens het be stuur. Zich richtende tot mevrouw en haar beide dochters bood spr. ook haar ge lukwenschen aan en bracht hij mevrouw onder aanbieding van bloemen, dank voor alles wat ook zij door haar man te steunen voor de school doet. Tweede spreker was bij ontstentenis v.an den burgemeester wegens droeve familieomstandigheden, de heer M. H. B o a s s o n, wethouder van onder wijs, die namens het gemeentebestuur den heer Doets en zijn familie geluk wenschte. Er is wel geen directe band tusschen de gemeente en de am bachtsschool, of het moest zijn eenige financieele. Toch heeft het gemeente bestuur gaarne de gelegenheid .aange grepen om te getuigen van zijn belang stelling voor het N.O. en speciaal voor den heer Doets, tijdens wi'ens direc teurschap het aantal leerlingen steeg van 111 tot 271. Dit is wel een treffend bewijs van 't groote nut dezer school. In 1911 is de heer Doets ook benoemd tot directeur der Burger Avondschool en de avond school voor Handwerkslieden, thans bekend als Avondschool voor Nijver heidsonderwijs. In 1917 kreeg hij op eigen verzoek op de meest eervolle wij ze eervol ontslag als zoodanig. Spr. wees er ten slotte op, dat de heer Doets meermalen strijd heeft moeten voeren voor het belang van zijn school en dit thans weer moet doen tegen het crisis monster. De inspecteur van het N. O. Ir. L. Th. H. Hessefelt, getuigde van groote waardeering bij het Rijksschooltoezicht voor het werken van den heer Doets. Ook al is men het niet altijd eens, toch is de heer Doets iemand, die ten slotte gauw naar bed brengen!" hoorde Raw linson nog juist door Bickerdyke zeg- gen. Oliver was in de deuropening' blijven stil staan. Opeens was het doodstil in de kamer. De beide vijanden keken el kander een oogwenk strak en zwijgend aan. Toen begon Bickerdyke een beet je verlegen te lachen. „Hij is weer veilig en wel thuis!" zei hij, als hij maar flink geslapen heeft wel. „Oliver! Joseph Bickerdyke heeft hem gevonden!" viel Benia plotseling uit. „Niet waar!" zei Bickerdyke. „Geen woord van aan. Hoyland heeft het ge daan.. ik niet. Het is zoo gegaan.." En terwijl Oliver nog als verdwaasd stond te kijken, vervolgde hij haastig: „Hoyland was voor zaken bij me en we wandelden samen wat langs de rivier. En toen hoorden we opeens aan den an deren kant een kind huilen.en we waren er zoo zeker van, dat het geluid uit jouw nieuwe huis kwam, dat Hoyland de rivier is doorgewaad en is gaan zoe ken.en toen kwam hij met dien jon gen terug. En we zouden hem hier al lang geleden teruggebracht hebben, als ....nou ja, we weten wel, wat er ge beurd is. en toen moesten we heele maal omrijden. Maar nu...." Oliver deed plotseling een stap naar het kind toe, pakte het op, bekeek het van alle kanten en zette het dan weer op zijn moeders schoot. Toen stak hij zijn vijand de hand toe. „Joe Bickerdyke.... wil je me een hand geven?" vroeg hij. Bickerdyke keek de andere glimlachend aan en stak zijn hand uit. zal moeten toegeven dat bepaalde maat regelen getroffen worden met het doel het goede te bereiken. Als spr. het goed heeft, is de jubilaris al 37 jaar bij hel onderwijs, spr. kent hem daarvan 5 jaar, maar dit is voldoende om groote waar deering voor zijn werk te hebben. Dat hij smaak heeft en overleg blijkt den iaatsten tijd weer uit de opgerichte rij wielbergplaats en nog meer uit de wo ning voor den concierge, die een sieraad der omgeving is. De jubilaris staat steeds voor de leeraren op den bres en als goed paedagoog, beschikt hij over een groote gaven om met de leerlingen om te gaan. Dit blijkt o.a. uit het feit, dat men hier wel schoolwerk gedaan kan krijgen en elders wordt dit onmo gelijk genoemd. Spr. wenscht den heer Doets nog vele gelukkige jaren toe in zijn gezin en vooral ook in zijn groot ge zin, de school. Namens de Vereeniging van directeu ren en directrices van Nijverheidsscho len, voerde het woord de heer A. Hootmans, directeur der ambachts school te Breda. Hij zeide te weten wat het beteekent met de jongens om te gaan, terwijl men daarbij een goed raad gever voor het bestuur en een vader voor de leeraren moet zijn. Het is zeker een eervol ambt en namens alle colle ga's in Nederland wenscht spr. den heer Doets en ook zijn familie geluk en hoopt dat hij nog veel nuttig werk zal mogen doen. Spr. bood daarbij fraaie bloemen aan. Nu trad naar voren de heer J. P. P. de Blécourt die sprak namens de leeraren en er op wees, dat er steeds een aangename samenwerking is, al zijn er wel eens moeilijkheden. Men verge- te echter niet, dat iedere leeraar zijn eigen vak het meest naar voren brengt. Dat de directeur een groot vertrouwen stelt in het leeraarspersoneel, blijkt o. a. in de samenkomsten in de leeraars kamer voor het begin der lessen. Ook de concierge is den directeur dankbaar, speciaal voor het verkrijgen van een nieuwe woning. Een der zaken, die den directeur zich aantrekt is als een jongen een meer dan eenvoudige verwonding op school oploopt en er geen geld is om hem thuis te brengen of behoorlijk te doen verzorgen. Het is de bedoeling van den jubilaris te trachten daar voor 'n fondsje te vormen en spr. hoopt, dat deze er nog eens in zal slagen. Namens het onderwijzend personeel biedt spr. een boekwerk aan. De heer C. Barentsen sprak als voorzitter van het Comité van vrien den, en oud-leerlingen, al is hij geen leerling onder den heer Doets geweest, met wien hij echter groote vriend schapsbanden heeft gesloten, Bij het streven van de oud-leerlingen is de groote waarde van saamhorigheid ge bleken. Spr. dankt den Allerhoogste voor de wijze, waarop de heer Doets zijn gaven heeft kunnen gebruiken. Spr, schetste den heer Doets als iemand van een vriendelijk karakter gepaard aan mannelijke ernst. Spr. wees er dan op wat er alzoo veranderd is in al dien tijd, maar de heer Doets heeft steeds prac- tisch gewerkt en heeft medegewerkt aan het voortbestaan onzer samenleving en voor het tegenhouden der verarming Spr. meent, dat het niet mogelijk zal zijn voldoendes technische kennis bij te bren gen als de school een tweejarige zal worden. Hij meende, dat men moet op passen dit onderwijs niet te veel te be snoeien. Hierna bood spr. een album aan, ver vaardigd door den heer Dolf van der Haar uit Veere. Op de buitenzijde komt als medaillon voor een passer en drie hoek als het embleem voor het teeke- „Wel.... waarom niet?" .antwoordde hij gemoedelijk. „Daar!" Dan wendde Oliver zich van Bickerdy ke naar Hoyland. „En., hoe denk jij erover?" vroeg hij, en Rawlinson vond, dat zijn .stem bijna smeekend klonk. Maar Hoyland trok zich terug. „Neen, mijnheer!" zei hij, hoofdschud dend. „Neen, mijnheer Carsdale! Tus schen ons is er iets, dat me nooit zal toelaten, dat te doen.nooit! Maar ik ben blij, dat ik u van dienst heb kunnen zijn en dankbaar, dat het kind er goed aan toe is." Hij keerde zich om en wilde het/ver trek verlaten, maar Oliver legde hem de hand op zijn schouder. „Ik heb vannacht meer dan genoeg geleden, Abe Hoyland, en dat heeft wel uitgewischt, wat ik tegen jou en anderen misdaan heb!" zei hij. „Wil je het nu nog erger maken, dan het al geweest is? Ben je van plan altijd zoo tegenover me ge stemd te blijven? Man.... je hebt me zoo tegenover je verplicht, dat ik het nooit geheel goed zal kunnen maken." „Kom nu, Hoylandtoe nu!" drong Bickerdyke nu ook bij hem aan. Hoyland keerde zich om en keek Cars dale strak in het gelaat. „Als het u eenigszins verlichten kan", zei hij eindelijk „dan wil ik wel verkla ren, dat ik niets meer tegen u hebnu tenminste niet meer. U wist niet w,at u toen deed. U dacht er niet bijna.... Maar.... u een hand geven.... neen, dat gaat niet!" Hij verliet het vertrek en Oliver wend de zich triestig het hoofd schuddend naar zijn dochter met haar kind toe. Bickerdyke tikte hem op zijn arm. (lngez. Med.) nen en daarom de emblemen der ver schillende ambachten. Rond dit alles de naam der school en de jaartallen. De op dracht luidt als volgt: 191124 Febru ari1936. Aangeboden aan den Wel edelgeboren heer C. Doets ter gelegen heid van zijn 25-jarig ambtsjubileum als directeur der Ambachtsschool en oplei dingscursus voor leerling-scheepswerk- tuigkundigen te Middelburg door zijn oud-leerlingen en vrienden. In het album zijn verder opgenomen een afbeelding van de school en een van een compound machine met een scheeps.as. Thans deelde de heer Enklaar mede, dat er o.a. bloemstukken waren geko men van de Middelburgsche IJsclub, van Veilig Verkeer, van Uit het Volk- Voor het Volk en ook vele telegrammen Na de pauze was het eerst hét woord aan den heer E. Visscher, leider van genoemden cursus; om woorden te spre ken van hoogachting en waardeering. Het is z.i. goed dat ook iets uit de ma chinekamer werd gehoord, want de heer Doets is toch ook directeur van de opleiding. Al zal men wellicht zeggen, dat de heer Doets g'een troetelkinders heeft, dit is er toch wel een van hem. Zij is opgericht op zijn initiatief, door zijn groote liefde voor zijn leerlingen en het streven om iets meer dan een ge wonen werkman van hen te maken. Zoo stichtte hij ook de vereeniging van deze machinistleerlingen, en werd hij daar van eere-voorzitter. Dat deze dat waar- deeren, blijkt wel uit een van hen, die werkloos is en die zeide niets te kunne» bijdragen, maar wel een insigne der ver eeniging voor den jubilaris te zullen ma ken, wat spr. hem dan ook nu op den borst kan spelden. De leerling A. M. van Tromme- 1 e n, tevens voorzitter van genoemde vereeniging sprak namens alle leerlin gen van school en opleiding en bracht den directeur hartelijk dank voor alles wat hij voor de leerlingen doet. Zij wil len hem een boekwerk eri bloemen aan bieden als een kleine aflossing op de groote schuld die zij aan hem hebben. Spr. hoopt, dat de heer Doets nog vele jaren voor de huidige en toekomstige leerlingen een gezelligcn grooten steun zal zijn. De heer ir. B. C. Roeters van ,,'n Woordje!" zei hij. „Ik moet weg mijn wagen staat buiten te wachten. Maar er is heel w,at werk te doen voor jou en voor mij.daar beneden, Cars dale! Wanneer kunnen we elkaar in het raadhuis treffen?" Oliver keek op de groote pendule op den schoorsteen. Ik zal precies om zes uur in de bur gemeesterskamer zijn", antwoordde hij. Een uur later stond Olivers ,auto voor en Rawlinson, die zich intusschen wat opgeknapt had, begeleidde zijn gastheer naar de zwaar getroffen stad. Toen zij bij het verlaten van het huis de werk kamer van Oliver voorbij kwamen, vroeg deze hem even binnen te komen. Hifnam twee brieven van tafel en legde ze Raw linson voor. f „Zie je die adressen?" vroeg hij. „Dan begrijp je misschien wel, waar de brie ven over gaan, die ik zoo juist geschre ven heb!" „Denkelijk neemt u het aanbod aan van die eeretitels", meende Rawlinso* verwonderd, dat Oliver in deze omstan digheden nog aan zulke dingen denkext kon. „Ikik had dat telegramdat u me gisterenavond liet zienglad vergeten. Ik moet u nog gelukwen schen!" i Oliver stak de brieven in zijn jaszak en zette zijn hoed op. „Je kunt me gelukwenschen met het feit, dat ik tot bezinning ben gekomen', zei hij grimmig. „Het zijn twee weigerin gen. Dat is niets voor meik heb nu leergeld genoeg betaald! Kom, laten we nu maar gaan. Man, ik ril er van, als ik er over denk, wat we te zien zullen' krijgen!" EINDE.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1936 | | pagina 5