Wilt Ge U altijd
gezond en prettig voelen
KRONIEK van den DAG.
DE ONBUIGZAMEN.
De koienprijzen.
Ga dan de M.S.S.-cachets gebruiken!
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN MAANDAG 27 JANUARI 1936. No. 22.
Gij voelt U op sommige dagen moe en mal, Gij hebl last van
een "warm hoofd", soms duizelig en dan weer sukkel! Gij
mei de gevolgen van een slechte spijsvertering, een besla
gen long, riekenden adem, oprispingen, gebrek aan eellusl.
Al die kwaaltjes zijn 't gevolg van een vertraagde darm-werking. Gij
beseft hel meestal soms zelf niet dal het daar hapert, want Gij lijdt niet
bepaald aan "verstopping". Gij kunt echter niet gezond blijven, als van
dag tot dag vergiftige afvalstoffen zich in Uw ingewanden ophoopen,
Deze zijn de oorzaak van Uw lusteloosheid, Uw hoofdpijnen, kortom van
al die ongemakken, waarover Gij U op sommige dagen te beklagen hebt.
M.S.S.-cachets verhelpen Uw verstopping, als Gij er twee tegelijk neemt
op zachte wijze, zonder krampen en zonder dat Uw darmen worden
geprikkeld. Ze persen dus Uw darmen niet leeg, als een zoo schadelijk
purgeermiddel. Dikwijls bemerkt Ge zelfs niet eens een meerdere
ontlasting, zoo goed regelen ze, want hun werk hebben ze toch gedaan.
M.S.S.-cachets, elke week Vrijdags en Zaterdags genomen, maken dat
Uw geheele gestel verfrischt, zoodat Gij U Zondags weder vroolijk,
opgewekt en vol energie gevoelt, terwijl Gij nu soms Zondags te moe en
mal zijl om van Uw welverdienden rustdag naar Uw opvallingen te genieten.
M.S.S.-cachets per 12 stuks, in koker, 60 cent. Overal verkrijgbaar.
3e
tw,
1,25
ar
er
en
C.
ia
e-
•s:
1,
O,
2.
of
s-
Dr
Genève wordt doortastend,
Een petroleum-embargo op
komst? Italië begint reeds
geducht de uitwerking der eco
nomische en iinancieele sanc
ties te voelen. Bezorgdheid,
welke Graziani's overwinning
verduistert. De oplossing der
Fransche kabinetscrisis een te
genvaller voor Rome,
De Volkenbondsraad heeft de vorige
week heel wat meer gepresteerd dan
algemeen verwcaht werd. De zitting be-
gon onder on|junsti£e omstandigheden;
'n kabinetscrisis in Frankrijk, welke La-
val uit Genève wegriep een een sterfge-
van in Engeland, dat voor de onderne
mingslust van Eden weinig goeds scheen
te voorspellen. Daarbij kwam dan nog,
dat men in Amerika niet bleek te wil
len opschieten met de behandeling van
de zg. neutraliteitswet, welke president
Roosevelt de noodige bevoegdheden
moet verschaffen, om den uitvoer van
diverse grondstoffen naar oorlogvoeren
de landen te verbieden of te beperken.
Zoolang niet vaststaat, wat Amerika zal
doen, kan men te Genève moeilijk defi
nitieve besluiten nemen ten aanzien van
een petroleum-embargo.
Ondanks dit alles is er heel wat ge
beurd: de behendige Roemeensche di
plomaat Titulescu wist de vertegenwoor
digers van Sovjet-Rusland en Uruguay
in een nachtelijk gesprek, dat vijf uren
duurde, van de sokken te praten, zoodat
ze hun goedkeuring gaven aan een reso
lutie, waarin de Raad zich handig af
maakt van het geschil tusschen de beide
landen over het wegjagen van den Sov
jet-gezant uit Montevideo. Eden, hoewel
gedeprimeerd door den dood van koning
George, hield genoeg energie over, om
den (nat.-soc senaatspresident van Dant-
zig Greiser, op zijn nummer te zetten.
Zelden is er te Genève zooveel doortas- j
tendheid aan den dag getreden als bij de j
behandeling van de jongste Dantzische
kwestie. Greiser, die in het begin van
de week heel wat praats had, kon daar
niet tegen op. Hij is naar Dantzig terug
gekeerd als een verslagen man: het nat.-
soc. bewind van de vrije stad zal zich
voortaan, beloofde hij, fatsoenlijk gedra
gen: het zal uit zijn met het wederrech
telijk optreden tegen de niet-nat.-soc.
partijen, met het onderdrukken van de
vrije meening etc. Vermoedelijk wordt
deze belofte gehouden. Greiser heeft er-
varen, dat men op 't oogenblik te Ge-
nève weet, wat men wil. Het zou wel
eens uit kunnen zijn met het rijk der
Dantzigsche nazi's, als er geen beter
schap komt.
Ook ten aanzien van het petroleum-
embargo is er meer gebeurd, dan zich
aanvankelijk liet aanzien. Een commis-
sie werd ingesteld, die zal onderzoeken
hoe deze kwestie in de praktijk geregeld
zou moeten worden. Hét schijnt, dat men
desnoods op een besluit van de Ver. Sta
ten wil vooruitloopen. De Italiaansche
afgevaardigde, baron Aloisi, is met han
gend hoofd uit Genève naar Rome te
ruggekeerd. Hij moest ontdekken, dat
de vitaliteit van den Volkenbond nog
steeds ongeschokt is, en dat de politieke
wind uit een voor Italië ongunstigen
hoek blijft waaien.
Vermoedelijk komt hier nog bij, dat
tengevolge van de toegepaste sancties
de financieele en economische toestand
in zijn land thans met den dag zichtbaar
slechter begint te worden. De Italiaan
sche uitvoer is geheel ontwricht, zoodat
de werkloosheid met sprongen stijgt. Tal
van industrieele en andere bedrijven be
ginnen in moeilijkheden te raken. De ge
weldige sommen, die de oorlog in Oost-
Afrika verslindt (geschat wordt dat per
maand ongeveer 1 a 114 milliard lire
in de bodemlooze put van Mars ver
dwijnt) ondermijnen de betalingscapaci
teit. Er komt volgens een Engelsch be
richt uit Rome reeds gebrek aan geld,
om den aankoop der reusachtige petro-
leumvoorraden te betalen. De goudin
zamelingen, die men gehouden heeft,
waren uit propagandistisch oogpunt, al
leraardigst. Maar in de praktijk hebben
ze verschrikkelijk weinig beteekenis ge
had. Nog geen maand lang kon men er
de kosten van den oorlog mee dekken.
Hetzelfde bericht uit Rome deelt mede,
dat de vorige week vier buitenlandsche
schepen met petroleum, die te Genua
aankwamen, niet gelost zijn, omdat geen
contante betaling was te verkrijgen. Het
is mogelijk, dat er in dit en soortge
lijk nieuws eenige overdrijving schuilt.
Echter in de Italiaansche bladen komt
de laatste dagen steeds grooter bezorgd
heid naar voren. Van de hoera-stem-
ming tijdens het begin van den oorlog is
niet veel meer over. Zelfs de daverende
overwinning van generaal Graziani heeft
daar niet veel aan kunnen veranderen.
Wij schreven reeds, dat op zichzelf
aan deze overwinning niet al te veel be
teekenis kon worden gehecht. Het ge
bied, dat de Italianen daar in het Zuiden
van Abessynië thans bezetten, heeft
strategisch weinig waarde. Van Neghelli
uit is 'n verdere opmarsch (naar Addis
Abeba b.v.) vrijwel uitgesloten. Het berg
landschap, dat dan doorgetrokken moest
worden, is het onherbergzaamste en
woestste van het geheele land. Als er
geen opstand in Abessynië komt, (de
Italiaansche berichten van de vorige
week, dat het reeds zoover was, moeten
uit den duim zijn gezogen) zou Grazi
ani's zege een Pyrrhus-overwinning kun
nen blijken, die slechts tengevolge heeft
gehad, dat het leger der Italianen over
steeds uitgestrekter gebieden verbrok
keld moet worden en dus zijn aanvals-
kracht verliest. Het feit, dat de Italiaan
sche -regeering nog voortdurend meer
troepen naar Abessynië stuurt (de vo
rige week zijn er maar eventjes 17.000
man verscheept), geeft in dit verband te
denken,.
Een buitengewoon slechten indruk heeft
te Rome nog de oplossing van de Fran
sche kabinetscrisis gemaakt. De regee
ringSarraut staat meer naar links dan
die van Laval en zal waarschijnlijk door
de socialisten op de been moeten wor
den gehouden. Dezen kunnen daar iets
voor voelen, omdat Laval, die struikelde
over zijn buitenlandsche politiek, aan 't
departement van buitenlandsche zaken
werd vervangen door Flandin, van
wien men verwacht, dat hij nauw met
Eden zal gaan samenwerken. Dat is
vooral wat de socialisten willen. Ze zul
len weinig voor een nieuwe crisis voe
len, omdat deze hun geen voordeel kan
brengen vlak voor de Kamerverkiezin
gen, die in den loop van dit jaar gehou
den moeten worden. De ongerustheid
van Italië over Flandin's benoeming is
dus zeer begrijpelijk. Laval heeft veel
voor Mussolini kunnen doen, door de
sanctie-politiek te remmen. Dat is nu uit.
door
J. S. FLETCHER.
36).
De menschen op de Markt keken zich
de oogen uit, toen ze Oliver met den
kleinen dreumes aan zijn hand over
straat zagen gaan. De winkeliers gaven
elkaar een knik. Zijn zakenvrienden ga
ven hem een glimlachend knipoogje in
plaats van hun gewonen groet. En een
van zijn vrienden, die hem voor een
speelgoedwinkel zag staan, klopte hem
op den schouder.
„Nee maar! Nee maar! Wat moet dat
nou allemaal?" vroeg hij plagend. „Ben
je op je ouden dag kindermeisje gewor
den?"
Oliver wees op het gezichtje van den
kleinen jongen.
„Een van het oude ras, wat?" vroeg
hij uitdagend. „Niemand zal er toch wel
aan kunnen twijfelen, dat hij een Cars-
dale is!"
De ander keek eens, eerst den jon
gen toen Carsdale zelf aan.
„Ja heusch.echt een aardje naar zijn
vaartje!" zei hij, „Je bent zeker van plan
dien heelen speelgoedwinkel voor hem
leeg te koopen, nietwaar?"
„Ja, tenminste iets van dien aard!"
gaf Oliver lachend toe.
De auto werd volgeladen met speel
goed en zoo reden ze naar huis. Ze re
den totvlak voor de deur en de chauf
BRANDSTICHTING,
De politie te Nieuwerkerk heeft aan
gehouden en ter beschikking van de ju
stitie te Middelburg gesteld zekeren L.
v. B, 56 jaar, commissionair, te Nieu
werkerk, die er van verdacht wordt in
den nacht van 4 op 5 September 11.
brand te hebben gesticht in een boeren
schuur onder de gemeente Ellemeet.
Van B. is naar het huis van bewaring te
Middelburg overgebracht.
OPLICHTING,
Dezer dagen verscheen in een schoen
winkel te Sas van Gent een meisje, dat
voor haar mevrouw, (de naam werd
opgegeven van een ingezetene die ter
goeder naam en faam bekend staat),
eenige schoenen „op zicht" kwam vra
feur had er een heel karwei aan om al
les in huis te dragen.
„Heb ik je niet gezegd?" riep Benia
uit. „Hij. zal den jongen door en door
verwennen! Dat is nog het ergste! Jij
bent heelemaal niet met kinderen te
vertrouwen, Oliver.je zou dien jongen
alles geven, waar hij maar om vraagt!"
Oliver wendde zich tot de jonge moe
der en beduidde Benia zich afzijdig te
houden,
„Nou dan, kindlief., hoe denk je er
over? Je weet er nu alles van. Krijg ik
mijn zin?"
Uit zenuwachtigheid had hij zijn
schoondochter nog niet eens een hand
gegeven, maar nu strekte zij haar hand
naar hem uit en keek hem aan met een
diepen blik vol vertrouwen.
„Ik weet zeker, dat u het goed met
ons voor hebt.. We komen!" zei ze.
Op den terugrit bleef Benia zwijgen,
tot ze ongeveer halverwege de hei wa
ren.
„Nou., je hebt een heele verandering
gewaagd, Oliver!" zei ze eindelijk, ,,'n
Kind in huis!"
„Ja, en je weet niet, wat er nog voor
hem in het vet ligt, beste meid", zei
Oliver. Wacht nog maar een beetje.
wacht maar eens af!"
Hij had een week of twee luchtkas-
teelen gebouwd. Hij was nu in zijn schik,
dat zijn plannen zoo goed schenen te
zullen slagen. Doch opeens kwam de ge
dachte aan den dooden Matthew Scarpe
bij hem op en hij huiverde. Maar hij zet
te die gedachte snel van zich af.
„Het zal ons goed doen een kind in
huis te hebben, Benia", zei hij glim
lachend. „Het wordt een nieuw leven
voor onseen heel nieuw leven!"
EINDE VAN HET EERSTE DEEL.
TWEEDE DEEL.
HOOFDSTUK XV.
De vlag in den nok.
Midden in den herfst, drie jaar na zijn
vorig bezoek, kwam mijnheer Rawlinson
met den Londenschen exprestrein te Hal
firth aan, bracht zijn bagage in de
Griffin en wandelde naar de fabriek van
Carsdale. Oliver stond juist op het pun1
om naar huis te gaan. Zijn auto stond
voor. Op het zien van zijn bezoeker lie)
hij den chauffeur wachten en liet Raw
linson in zijn eigen privé-kantoor, waar
bijna niemand toegang had.
„Nou, nou, wie had dat gedacht!" riep
hij uit, zijn gast dadelijk whisky en si
garen voorzettend. ,,Groote goedheid
ik heb me al zoo vaak afgevraagd wa
er toch van u geworden was. ben
dezen kant zeker niet uit geweest...
in geen twee jaar, wel?"
„Bijna twee en een half jaar geleden
meneer Carsdale", antwoordde Rawlin
son. „Ik ben veel op reis geweest....
in Amerika en Australië en in Indië
drukke zaken gehad!"
„Ja, ja, er is heel wat water onder
die brug daar in die twee jaar doorge-
gen. Daar mevrouw uit moest wilde zij
de schoenen maar medenemen, waarop
de winkelier haar 3 paar schoenen me-
degaf van de beste soort. Toen men
den anderen dag om antwoord kwam
vragen aan het bewuste adres, bleek
van een en ander niets waar te zijn,
zoodat de winkelier werd opgelicht i
voor 3 paar damesschoenen.
DIEFSTAL MET INBRAAK.
In den nacht van Vrijdag op Zaterdag
j.l, is te Terneuzen ingebroken in een
bazaar. De dieven zijn waarschijnlijk de
achterpoort overgeklommen, hebben al
daar een deur van het pakhuis gefor
ceerd en zijn vervolgens naar den ba
zaar gegaan alwaar zij diverse voorwer
pen o.m. borstels, galanteriën enz., tot
een belangrijk bedrag, hebben medege
nomen. Een onderzoek wordt ingesteld.
Vergadering van de Federatie
van Comité's, Omzetting der
bonden en vereenigingen in
coöperaties betoogd, Tot
overleg met den handel beslo
ten.
De „Federatie van Comité's inzake de
koienprijzen in Zeeland vergaderde
Zaterdagmiddag in de „Prins van Oran
je" te Goes.
De voorz. de hr. J. Jobs e, te Aag-
tekerke, opende de vergadering met
een woord van welkom. Spr. sprak zijn
blijdschap uit over de groote opkomst
en constateerde voorts, dat degenen,
die de oprichting van deze federatie als
een teeken des tijds beschouwd worden
hebben gelijk gekregen. Na de eerste
genomen loopgraaf, moest verder ge
streden worden. Werd men eerst niet
erkend, thans wordt de federatie be
schouwd, als de voornaamste vertegen
woordigster van de Zeeuwsche kolen-
verbruikers. De federatie is weer op
volle strekte. Ook Vlissingen schaarde
zich weer in het gelid. Spr. wraakte 'n
woordbreuk van den voorzitter der
kolenconventie, die beloofd had, dat te
Vlissingen de status quo gehandhaafd
zou worden.
Tenslotte sprak spr. de hoop uit, dat
in Nederland nog weer eens gezongen
zal worden „we leven vrij, we leven
blij", en dat er dan bijgevoegd kan wor
den: Van Zeeland begon de victorie.
(Applaus).
Jaarverslag,
De secretaris, de hr. L. P. van Oor
schot, te Vlissingen, constateerde in
zijn jaarverslag, dat tijdens het twee
jarig bestaan der federatie wel geble
ken is, dat de oprichting een noodza
kelijkheid was, en het bestaan blijvend
dient te zijn. Geconstateerd werd, dat
in de federatie een opgewekte geest
heerscht en een intens medeleven van
vrijwel de meeste plaatselijke „kolen-
vereenigingen". Dezelfde geest heerscht
in het bestuur, samengebonden door het
dienen van het algemeen belang.
Na de vorige algem. vergadering ge
memoreerd te hebben, meldt het ver
slag, dat de opdracht, die het bestuur
kreeg, om een onderzoek in te stellen
naar de geconstateerde levering van
brandstoffen, geen resultaat opleverde.
Daar de bepalingen der conventie zoo
danig zijn, dat nieuwe leveranciers niet
werden toegelaten, diende nauwer con
tact gezocht te worden met de bestaan
de landelijke organisaties, t.w. „De Han
delskamer", en het „Centraal Bureau uil
het Ned. Landbouw Comité". Opgemerkt
werd echter, dat de meeste besturen
voor deze gedachte nog niet rijp zijn. In-
tusschen werd van beide organisaties
de meest mogelijke medewerking ont
vangen.
Het bestuur kwam vijfmaal in verga
dering bijeen. Verder werd gememo
Apotheker Dumont heeft nu de M.S.S.-cachets samengesteld, uit ver
schillende bestanddeelen, welke elk tot taak hebben bepaalde levens
functies op te frisschen. Ze bevatten plantaardige stoffen, welke op
zachte en natuurlijke wijze Uw darmen bevrijden van de vergiftige
afvalstoffen, gal-extracten die de werking van de lever regelen,
melkzuur-fermenten, die de gisting in de darmen opheffen en chloro
phylls, dat 'n gunstigen invloed heeft op bloeds-omloop en bloeddruk.
Het gebruik van M.S.S.-cachets komt Uw geheele gestel ten goede.
M.S.S.-cachets (ook wel genaamd: Laxeer-Akkertjes) zijn verkrijgbaar bij alle
apothekers en drogisten en wèl in blauwe ronde kokertjes of in de nieuwe
blauwe vierkante kokertjes. De samenstelling is echter van beide geheel gelijk.
Als Uw gewone leverancier soms géén voorraad mocht hebben, vraag hem
dan ze even voor U te willen bestellen. Ze kosten per 12 stuks slechts 60 cent.
(Ingez. Med.)
reerd, dat op de vergadering in Mei
werd besloten, dat alle „kolenbonden"
zich zullen omzetten in coöperatieve
vereenigingen, om rechts persoonlijk
heid te verkrijgen. Pogingen om vooc
groepen, van vereenigingen deze om
zetting' collectief te doen plaats vin
den, bleven zonder resultaat. De juri
dische adviseur van het Centraal Bureau
deed in deze stappen bij het departe
ment. Intusschen namen enkele ver.
den coöperatieven vorm reeds aan,
„Draagt elkanders lasten", scheidde
zich af, doch trad in Dec. met 1350 le
den weer toe.
Half September ontving het bestuur
een uitnoodiging van de Conventie om
den toestand in Zeeland te komen be
spreken en onder de oogen te zien, of
in Zeeland een overeenkomst tusschen
handel en bonden tot stand zou kun
nen komen Het bestuur gaf aan deze
uitnoodiging gehoor. Hierdoor werd de
federatie erkend als leiding gevend li
chaam, hetgeen als een groot succes
mag worden beschouwd. Het bestuur
bond zich op deze conferentie tot niets,
daar in deze een principieele beslissing
noodig is. Voor het bestuur staat ech
ter vast, dat een overeenkomst met den
handel nimmer als gevolg mag hebben
„een achteruitzetting of aantasting van
de historische rechten onzer organisa
ties".
Uit het bijgevoegde financieele ver
slag, sluitende met f 309 bleek het batig
saldo f 71 te bedragen,
loopen", zei Oliver peinzend. „En nu
bent u hier voor zaken?"
„Ja, hier in de buurt", zei Rawlinson.
„En daarom heb ik me maar in de Grif-
fin geinstalleerd.ik denk hier een
dag of veertien te blijven."
„Geen Griffin.... niks daarvan!" ze
Oliver terstond. „U komt mee en logeert
bij mij! O neen.... geen denken aan
weigerenIk weet wel, wat u noodig
hebt. U kunt 's morgens in mijn auto
meerijden.dan hebt u den heelen dag
om zaken te doen.in den avond kun*
u altijd over een auto van me beschik
ken u hebt het dan heel wat. ge-
noegelijker dan in de Griff inen ver
der kunt u doen, wat u wilt.... Vrij
heid, blijheid!"
„Ik moet zeggen, dat het heel erg
aardig en gastvrij van u ismaar ik
mag heusch toch niet een zoo...."
„Ja, ja.... nou dan, dat is afgespro
ken", antwoorde Oliver, zijn telefoon
opnemende. „Met de Griffin? Ja....
och.... wilt u de bagage van mijnheer
Rawlinson aanstonds even naar mijn
'ruis laten brengenhij blijft bij mij
'ogeeren.... Ziezoo, dat is in orde....
ris we thuis komen zal uw boeltje er
vel al zijn!"
„U houdt er een heel eigen manier
van zaken doen op na", lachte Rawlin
son. „U hebt zeker heel wat afgedaan
na mijn laatste bezoek hier. Ja, ik las
laatst in de krant van die twee leer
stoelen in het Russisch, die door u ge
sticht zijn.... prachtidee, dat moet ik
zeggen!"
Hierna volgde een bespreking van
beide verslagen, die aan de leden toe
gezonden werden.
De hr. F. de Rijke, te Koudekerke,
vroeg, waarom de naam veranderd
werd, en maakte aanmerking op de re
dactie van eenige gedeelten van het
jaarverslag, die spr. meende, dat on
volledig waren. Spr. betwijfelde voorts,
of het een succes was, dat de federatie
door de conventie erkend werd, en ried
aan, niet teveel te zeggen De conventie
kon wel eens bedoeling hebben, de fe
deratie in de kaart te kijken.
De s e c r. merkte op, dat de tijd voor
bij raakt, dat men geheel vrij kon koo
pen en verkoopen. Men zal zich moe
ten aanpassen aan een zekere orde-
ning'sgedachte. Past men zich niet aan,
dan zou men den doodsteek geven aan
alle kolenvereenigingen.
Spr. gewaagde nogmaals, met dank
van de medewerking der twee in zijn
jaarverslag genoemde organisaties en
wees er met nadruk op, dat de kolen
vereenigingen in wezen zuivere coöpe
raties zijn. Het geheele bestuur der fe
deratie, staat achter deze gedachte. Het
omzetten der vereenigingen in wettelij
ke coöperaties, bedoelt alleen, ze een
rechtsgrond te geven. Wil men vrijheid,
dan zal men eerst moeten komen tot ge
bondenheid, Om in deze van voorlichting
te kunnen dienen, stelde het bestuur
zich in verbinding met mr. Brouwer, den
juridische adviseur van het Centraal Bu
reau van het Ned. Landbouw Comité.
„Ja, vindt u niet? Een van de beste
ideeën, die ik nog ooit gehad heb. Kijk,
ik heb indertijd heel wat handel met
Rusland gedreven en zat er altijd mee,
dat ik geen woord Russisch verstond.,
en ik heb nooit een bediende kunnen
vinden, die er wel wat v,an wist. Het
zou me vaak duizenden ponden gescheeld
hebben, als ik iemand gehad had, die
de taal machtig was geweest. Geen en
kele Engelschman schijnt een woord
Russisch te kennen. Daarom dacht ik
zoo, dat zal ik voor de toekomst verbe
teren. en toen heb ik er vijf en twin
tigduizend pond voor uitgetrokken."
„U bent een publieke weldoener!" zei
Rawlinson.
„Och.... dat is nog niets vergeleken
bij wat ik hier in de stad gedaan heb
na uw laatste bezoek. Kom, laten we
gaan, dan zal ik u onderweg een en an
der laten zien, wat op mijn voorstel is
tot stand gekomen."
Hij bracht zijn bezoeker naar een stil
le straat midden in de stad, waar een
nieuw gebouw werd opgetrokken. De
werklieden gingen juist haar huis en
begroetten Oliver allen zoo beleefd,
dat Rawlinson wel den indruk kreeg,
dat Oliver met dat werk meer dan toe
vallig iets te maken had. Hij gedroeg
zich trouwens, alsof hij er de baas was.
„Kijk maar eens hier!" zei hij, zijn
gast op een groot blok wit marmer wij
zend, dat aan den ingang was ingemet
seld, „daar kunt u de bestemming van
dit gebouw lezen."
(Wordt vervolgd).
