m
DE ONBUIGZAMEN.
leder pak HONIG's VERMICELLI
GRATIS
C4J.0OMU
bhvihenijivd,
VERKOUDHEID
KRONIEK van den DAG.
Het goudclausule-proces
tegen de koninklijke.
TWEEDE BUD VAN DE PROVINCIALE ZEEÜWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN ZATERDAG 25 JANUARI 1936. No. 21.
De „Belgische Kwestie".
Onze graanimport uit Polen.
Een voor obligatie-hou
ders gunstige conclusie
van den procureur-gene
raal bij den Hoogen Raad.
Weer onrust op de
valuta-markt. De uit
gifte der nieuwe staats-
leening geen volkomen
succes. Herleving van
de vraag naar aandee-
len.
bevat ter kennismaking een
HONIG's BOUILLONBLOKJE
voorkomen en genezen met
TABLETTEM
NATUURLIJK KALKPRODUtf
Sovjet-Rusland klaagt Uruguay
aan De kwestie van het ai-
breken der diplomatieke betrek
kingen in den Volkenbonds
raad Geen bewijzen voor de
beweerde communistische op
hitsing door den Sovjet-gezant?
Genève op glad ijs.
Men zal zich herinneren, dat onlangs
het kleine Zuid-Amerikaanshhe staatje
Uruguay den Sovjet-gezant de laan
heeft uitgestuurd. Hij zou een der aan
stichters zijn geweest van den communis-
tischen opstand, welke eenige weken
van te voren in Brazilië woedde en ter
nauwernood kon worden bedwongen. De
regeering van Uruguay deelde mede,
dat ze van de Braziliaansche overtui
gend materiaal had ontvangen, weshalve
ze den Rus zijn paspoort overhandigde
met de boodschap onmiddellijk zijn bie
zen te pakken.
De wereld keek van dit geval niet erg
vreemd op.. De ervaring, welke men nu
in Uruguay met de Russen had opge
daan, was geen nieuwe. Andere landen
weten er al heel lang en met veel ver
driet van mee te praten. Herhaalde
malen reeds is 't voorgekomen, dat de
Sovjet-gezantschappen propaganda-haar-
den voor het communisme bleken te zijn.
Moskou heeft wel keer op keer bij hoog
en laag beweerd, dat het uit zou zijn
met dat stokebrand spelen, maar het
woord van Moskou is op dit punt niet
veel waard. Men nam dus grif aan, dat
Uruguay reden te over zou hebben, om
den Sovjet-gezant over de grens te zet
ten.
Intusschen deed zich het merkwaardi
ge geval voor, dat de bolsjewieksche
regeering tegen deze z.aak veel nijdiger
uit haar slof schoot dan vroeger, bij
soortgelijke aangelegenheden. En wat
nog merkwaardiger was: ze maakte de
zaak aanhangig te Genève, eischte dat
de Volkenbondsraad zich er mee zou
bemoeien, omdat de eenzijdige verbre
king der diplomatieke betrekkingen on
rechtmatig zou zijn geschied.
Donderdag en gisteren heeft de Raad
zich met de kwestie, die een unicum in
zijn annalen is, bezig gehouden. Litwi-
nof, de gladde Sovjet-commissaris voor
buitenlandsche zaken, kwam het eerst
aan het woord. Hij betoogde, dat de
Sovjet-gezant in Uruguay niets met den
communistischen opstand in Brazilië
had te maken en zich nooit ofte nim
mer met communistische propaganda
waar dan ook in Zuid-Amerika had be
zig gehouden. Ik tart de regeering van
Uruguay 't tegendeel te bewijzen, riep
hij uit. Het feit, dat twee jaar na de aan
komst van den Sovjet-gezant te Monte-
video in een naburigen staat een revo
lutie uitbreekt, is nog geen bewijs dat
onze gezant daarvoor verantwoordelijk
is. Men moet niet vergeten, dat de ge
schiedenis van het land waarom het
hier gaat, namelijk Brazilië, een aan
eenschakeling van binnenlandsche wan
orde, revolutie, muiterij en samenzwe
ringen vormt.
Litwinof gaf hierna een opsomming
van de dertien revoluties die sedert
Brazilië's onafhankelijkheid in 1879 in
dat land waren uitgebroken en van de
tien revoluties, die sedert 1876 in Uru
guay hebben plaats gevonden..
De vertegenwoordiger van Uruguay,
die vervolgens aan het woord kwam,
toonde met tal van bewijzen aan, dat
Moskou zich voortdurend en over de
geheele wereld in de binnenlandsche
toestanden van andere landen tracht
te mengen en hoe verschillende landen
hiervan reeds de ernstigste gevolgen
hebben ondervonden. Zijn rede was,
wat dat betreft, niet voor de poes. Ech
ter, de b e w ij z e n dat ook Brazilië en
indirect Uruguay de slachtoffers vart
dergelijke machinaties waren geworden,
bleven uit. De spreker verklaarde wel
iswaar, dat de Sovjet-gezant in Uru
guay vast en zeker niet stil gezeten had,
door
J. S. FLETCHER.
35). -
Voor het eerst van zijn leven voelde
Oliver zich verlegen, toen hij door zijn
zuster naar het keurige huisje in de
buitenwijk gebracht werd en daar werd
voorgesteld aan een knappe jonge
vrouw en een schat van een jongen, die
zijn moeder staande met open
nr bezoekers vrijmoedig opnam.
Uhver zag met den eersten oogop-
S v z*'n schoondochter verstandig
fn u l Tan karakter was. Nu speet
et hem bijna, dat hij al niet jaren eer-
er met haar in aanraking was gekomen.
'n l°ugen had v,an het eerste mo
ment af zijn hart gestolen. Hij was het
evenbeeld van zijn vader.
VLHin eerste pijnlijke
oogenblikken naar Benia en Benia liet
hem kijken. Ze was niet van plan hem
uit den brand te helpenhij moest
nu zijn eigen zaakje zelf maar opknap
pen.
„Zoojaik ben jullie maar
eens komen bezoeken begon hij on
zeker. „Ik kom eens kijken hoe het
hier gaat!"
De jonge mevrouw Carsdale keek
naar Benia en van Benia naar Oliver.
Er kwam een licht blosje op haar wan
gen.
„Ik moet zeggen, u hebt er wel den
maar materiaal, om zulks feitelijk aan
te toonen, werd niet overgelegd. Ook
niet toen na een felle repliek van Litwi
nof, waarin hij den Urugueeschen verte
genwoordiger nogmaals tartte, om
met bewijsmateriaal voor den dag
te komen, laatstgenoemde met de
bewering kwam, dat.... elk land
het recht heeft om de diploma
tieke betrekkingen met andere landen
i te verbreken en dat de Volkenbond daar
eigenlijk geen steek mee te maken heeft.
Formeel had hij gelijk, maar: hij had 't
in eerste instantie moeten zeggen, in
dien dit tenslotte het standpunt van
Uruguay zou zijn. Nu maakte zijn rede
een armzaligen indruk en vatte de over
tuiging post, dat zijn regeering werke
lijk niet in staat is, haar beschuldiging
met bewijzen te staven, doch veeleer
is afgegaan op Braziiliaansche praatjes
(of staat zij onder druk van het zooveel
grootere Brazilië, waar men na den
jongsten opstand begrijpelijkerwijs heel
erg gebeten op de communisten en dus
op Moskou is?)
Vermoedelijk zit men te Genève eenigs-
zins met de zaak in de maag. Er is ten
slotte een commissie van drie benoemd,
bestaande uit Titulescu (Roemenië), de
Mad.ariaga (Spanje) en Munch (Denemar
ken), welke een rapport zal uitbrengen
Het lijkt ons intusschen te betreuren,
dat de Volkenbondsraad zich met deze
affaire inlaat. Hij had zich beter onbe
voegd kunnen verklaren, ook omdat de
Russen op het gebied, waarop men zich
hier beweegt, hjeusch genoeg op hun
kerfstok hebben en nu misschien nog
met een „succes" uit de behandeling zul
len te voorschijn komen, al is het vóor-
loopig niet duidelijk, wat men te Genè
ve aan de kwestie zal kunnen doen. For
meel lijkt Uruguay gelijk te hebben: dë
verbreking der diplomatieke betrekkin
gen gaat alleen Uruguay aan.
Nadat bovenstaande geschreven was,
werd uit Genève bericht, dat het con
flict reeds opgelost is, dank zij het han
dige optreden van Titulescu. Men zie
onder buitenland, elders in
dit nummer.
de oplosbare KUNSTMEST
voor kamerplanten, 40 et. p. fL
tn. gratis verzorgingsaanwijzing
bij de Bloem- en Zaad winkels-
(Ingez. Med.)
Dinsdag a.s. zal, naar het Volksbl.
meldt, in de Belgische Kamer door den
soc. afgevaardigde Truffaut een inter
pellatie worden gehouden over de in
richting van een vrije haven te Luik.
Truffaut zal er op wijzen, dat de Bel
gische industrie zich steeds meer naar
het noorden verplaatst en Luik een cen
trum voor transformatie-industrieën
wordt, dat in verbinding moet staan met
het Rijnbekken en met Antwerpen.
De interpellant zal vragen, het nauwe
kanaal voor booten van 500 ton, dat het
Albertkanaal met het Julianakanaal ver
bindt, te verbreeden, teneinde toegang
te verschaffen voor booten van 2000 ton.
De Belgische regeering heeft tot dusver
re het nauwe kanaal behouden, waar
door het verkeer van groote schepen
wordt gestremd, om te trachten in ruil
daarvoor van Nederland te verkrijgen,
dat een Moerdijk-kanaal zou worden ge
graven, waardoor de Antwerpsche ha
ven direct in verbinding zou staan met
het Rijnbekken.
Truffaut is van oordeel, dat Nederland
zijn toestemming niet zal geven tot het
graven van een Moerdijk-kanaal en dat
het behouden van het nauwe kanaal
geen enkel nut heeft als middel om druk
op Nederland uit te oefenen.
Dit standpunt zal ongetwijfeld niet
worden gedeeld door de Antwerpsche
Kamerleden, die het Moerdijk-kanaal
nog steeds als een eisch van overwe
gen belang beschouwen en zich met
kracht zullen verzetten tegen elke po
ging, een deel der schepen, die uit Luik
komen, af te voeren langs het te ver
breeden kanaal.
De compensatieovereenkomst
in verband met de bestelling
van duikbooten.
Zooals bekend, zijn aan de bestellin
gen hier te lande van duikbooten voor
de Poolsche marine tegemoetkomingen
van de zijde van Nederland verbonden,
Nederland verplicht zich, bepaalde hoe
veelheden graanproducten zooals rog
ge, gerst, enz. in compensatie van Po
len te betrekken. De compensatie zal
ongetwijfeld aldus in haar werk gaan,
dat het departement aan importeurs en
belanghebbenden invoervergunningen
voor Poolsche rogge, Poolsche gerst en
eventueele andere producten afg'eeft.
Of dit dan leidt tot werkelijken invoer
blijft uit den aard der zaak een kwes
tie van prijs Polén, schrijft de N.R.C.,
hetwelk er geen gering belang bij heeft
dat er weer net als vroeger beteekenen-
de partijen Poolsch graan op de Neder-
landsche markt worden geplaatst, zal
moeten zorgen, dat het artikel, zoodra
Nederland de invoervergunningen af
geeft, ook inderdaad verkocht kan wor
den. Op dit gebied zijn er echter, tegen-
woord g in bijna pik land, tal van mid
delen, die een den handel belemmeren
den prijsstand kunnen corrigeeren. Ex
portpremies, valutabijslagen e.d. spelen
bij de conipensatietransacties vaak een
groote rol. Met Polen is het trouwens
niet de eerste keer, dat langs den weg'
van compensaties getracht wordt, het
handelsverkeer te verlevendigen. In
Oct vorige jaar is er een compensatie
overeenkomst tot stand gekomen,
krachtens welke Nederlandsche zuivel
tegen Poolsceh granen geruild zou wor
den. De bedoeling was, zuivelproducten
naar Polen te zenden zoodra hier een
contingent rogge binnengekomen was.
Het bleek echter niet mogelijk, Pool
sche rogge hier te lande te plaatsen.
Men heeft het ddarna geprobeerd met
gerst, waarvoor den laatsten tijd con
senten zijn afgegeven, en dit gaat nu
eenigszins. k -3.
De fh ans overeengekomen compensa
tie zal, in verband met den aard van de
Nederlandsche leveranties, de duik
booten kunnen pas na verloop .van tijd
geleverd worden over een betrekke
lijk langen termijn van een paar jaar
loopen. In dezen tijd zal dan de graan-
invoer uit Polen, die het vorige jaar
feitelijk stop stond, weer van belang
worden voor de Nederlandsche graan
markt Volgens de statistiek van in-,
uit- en doorvoer beliep de invoer van
rogge uit Polen en Dantzig in het afge-
loooen jaar, niet meer dan 4017 ton ter
waarde van f 103,000, terwijl aan gerst
uit Polen en Dantzig 8125 ton ter waar
de van f 376,000 werd ingevoerd Dit
laatste was overigens nog voor een
g'root gedeelte brouwgerst, terwijl bij de
compensatie wel in de eerste plaats
aan voergerst zal zijn gedacht. De waar
de van de bestelde duikbooten is, naar
men weet ongeveer f 5 millioen. Zal er
tegenover dit bedrag eenige compensa
tie staan door invoer van Poolsch graan,
dan zijn, zoover uit de cijfers voor ver
leden jaar valt af te leiden weer partij
en van eenigen omvang noodig. Wij her
inneren er nog aan, aldus de N.R.C.
verder, dat volgens de genoemde stati
stiek, in 1935 de totale Nederlandsche
roggeinvoer een waarde had van
f 2,196,000 tegen f 4,166,000 in 1934
De invoer van gerst beliep f 9,809,000
tegen f 11,336,000 in 1934. Gelijk be
kend, is Argentinië onze voornaamste
leverancier van de twee genoemde gra
nen. Waar dan ook voor gezorgd zal
moeten worden, is dat de Poolsche rogge
en gerst hier concurreeren kunnen tegen
de La Plata rogge en gerst.
Financieel economisch
weekoverzicht.
De procureur-generaal bij den Hoo
gen Raad, mr. Besier, heeft deze week
conclusie genomen in de procedure tus-
schen de Vereeniging voor den Effec
tenhandel eenerzijds en de Koninklijke
en de Bataafsche Petroleum Mij, ander
zijds. De conclusie heeft niet alleen veel
voldoening veroorzaakt bij de direct be
langhebbenden, maar zij beantwoordt
tevens aan het rechtsgevoel van breede
kringen, die er zich moeilijk bij kunnen
neerleggen, dat door juridische spitsvon
digheden bepalingen in een contract on
gedaan worden gemaakt, juist op het
oogenblik, waarop zij hun waarde zou
den moeten bewijzen. Naar men weet.
gaat het hierbij om de vraag, of de goud
clausule in de leeningscontracten v,an
de 4 pet. dollarleening der Koninklijke
Petroleum Mij. en de 4K> pet. dollarlee
ning der Bataafsche Petroleum Mij. al
dan niet geldig is. De bewoordingen,
waarin de goudclausules in beide geval
len zijn vervat, leken aanvankelijk geen
twijfel over te laten aan hun geldigheid.
Immers, mocht de debitrice door bepaal
de omstandigheden verhinderd zijn, te
betalen, in gouden munt der Ver. Sta
ten" dan zou zij altijd opgevorderd kun
nen worden, dit te doen in een „dien
overeenkomstig bedrag"; hieraan te tor
nen, scheen welhaast onmogelijk.
Alleen reeds om redenen van goede
trouw had men van een lichaam als de
Koninklijke Petroleum Mij. mogen ver
wachten, dat zij degenen, die haar lee
ningen in goed vertrouwen op de waar
de van de goudclausule in het leenings-
contract, waarop de beursnoteering
dan ook gebaseerd was, hadden ge
kocht, niet zou dupeeren. In werkelijk
heid hebben de juridische adviseurs van
de Koninklijke er alles op gezet, om
aan de toepassing van de goudclausule
te ontkomen en het Haagsche Hof had
(Ingez. Med.)
DOOS 100 TABLETTEN 2.-
- BUISJE j 20 TABLETTEN I. 0.50
NEDERLANDSCH FABRIKAAT
OER N.V. AMSTERDAMSCHE C HIN I N E F A BR IE
llngez. Med.)
tijd voor genomen, mijnheer Carsdale",
zei ze doodrustig. „We wonen hier nu al
onafgebroken vijf jaar."
„Nou, nou, kom nou.... laten we
het verleden nu maar opzij zetten! Het
voornaamste is immers, d,at we nu geko
men zijn?"
„Juffrouw Carsdale is hier wel meer
geweest", zei zijn schoondochter met
nadruk. „Ik heb het over u!"
Dat was geen al te prettig begin en
Oliver bemerkte wel, dat hij zijn zin
niet zoo heel gemakkelijk krijgen zou.
Maar van den anderen kant prikkelde
die tegenstand hem juist om alle krach
ten bij te zetten om zijn plan door te
drijven.
„Kom, beste kind, ik zeg toch, laten
we niet meer over het verleden pra
ten? Ik kom met de beste bedoelingen
en zoo vriendschappelijk mogelijk. Je
moet toch toegeven, dat ik mijn plicht
tegenover jullie niet verwaarloosd heb.
wel?"
Mevrouw Carsdale nam den jongen op
en zette hem stevig op haar knie, als
om haar eigendomsrecht aan te toonen
en hem als een soort borstwering tus-
schen zichzelf en haar schoonvader te
plaatsen.
„Wel. dat was toch niet veel meer
dan een staaltje v,an uw plicht, mijn
heer Carsdale, uw positie in aanmerking
genomen dan altijd!" zei ze. „En, als
u soms op het geld doelt, dan zou ik
daar over wel een paar woordjes wil
len te berde brengen. Lionel Arthur
heeft me een beetje geld nagelaten
en. mijn moeder ook. Ze is vrij kort
n,a hem gestorven. Ik heb heusch ge
noeg om van te leven.... ook zonder
uw hulp. En ik zal u vertellen, wat ik
met die wekelijksche toelage gedaan
heb. Ik heb er een pond per week voor
het onderhoud van het kind van afge
nomen en de rest heb ik opgespaard,
om de belofte gestand te kunnen doen,
die ik aan zijn vader gedaan heb, dat
ik hem naar een uitstekende school zou
sturen en verder om iets te hebben,
waarmee hij een loopbaan kon begin
nen. Ik heb dat nog nooit tegen iemand
verteld", vervolgde ze met een zijde-
lingschen blik op Benia, „maar nu u ons
bezoeken komt.nu wil ik het u lie
ver toch maar vertellen."
„Beste meid, dat je bent", zei Oliver,
werkelijk geroerd, „dat w,as toch immers
heelemaal niet noodig geweest? Het is
toch zeker mijn plicht om voor dien
jongen zijn toekomst te zorgen? Daar
kom ik nu juist voor. Begrijp je? Ik zal
zijn verdere opvoeding geheel op me ne
men. Hij zal naar de beste school gaan,
die er in heel Engeland bestaat.
-vertrouw hem maar aan mij toe, kind!"
Mevrouw Carsdale hield haar jonger
steviger vast en keek naar Benia.
„Wat. wat bedoelt hij?" vroeg ze.
„Ik ben niet van plan mijn kind aan
iemand af te staan.... aan niemand!"
„Zeg het toch wat duidelijker, Oliver",
drong Benia bij hem aan. Op die ma
nier maak je haar aan het schrikken.
zich, op juridische gronden, bij hun stel
lingen aangesloten. De procureur-gene
raal heeft de zaak echter uit een an
deren gezichtshoek bekeken. Zijn opvat
ting is, dat de Nederlandsche rechter
nooit kan worden gedwongen, om recht
te spreken volgens een buitenlandsch
wet (de Amerikaansche Joint-Resoh
on, waarop de Koninklijke zich had be
roepen) die kennelijk in strijd is met de
openbare orde en de goede zeden vol
gens de normen, die hier te lande gel
den. Welke deze normen ten opzichte
van de toepassing van goudclausule :n
leeningscontracten zijn, blijkt wel duide
lijk uit het standpunt, dat onze regeering
heeft ingenomen ten aanzien van de doi-
larobligatiën van Ned. Indië; de ver
plichtingen, welke voor haar uit de goud
clausule van deze leening voortsproten,
is zij volkomen nagekomen.
De procureur-generaal heeft zich in
dit verband nog beroepen op het voor
schrift van art. 1374 van het Burgerlijk
Wetboek, volgens hetwelk alle wettelij
ke gemaakte overeenkomsten den par
tijen tot wet strekken en te goeder
trouw ten uitvoer moeen worden ge
bracht, en slechts mogen worden her
roepen met wederzijdsche toestemming
of uit hoofde van redenen, die de Neder
landsche wet daartoe voldoende ver
klaart.
Hoofdzakelijk op grond van deze over
wegingen heeft de procureur-generaal
geconcludeerd tot vernietiging der voor
de Ver. v. d Effectenhandel ongunstige
arresten van het Haagsche Hof. Dit wil
intusschen niet zeggen, dat de zaak hier
mede in hoogste instantie in voor obli
gatiehouders gunstigen zin is beslist. De
conclusie van mr. Besier, hoe belang
rijk op zich ze!f zij ook zijn moge en
welken invloed zij ook op de uiteinde
lijke uitspraak zal kunnen hebben heeft
voorloopig slechts de beteekenis van n
advies van de staande rechterlijke macht
aan den Hoogen Raad, welk -college on
afhankelijk van dit. advies en volkomen
zelfstandig vonnis z,al wijzen. Dit zal ge
schieden op 27 Maart a.s. en eerst deze
uitspraak zal eventueel het bestreden
arrest vernietigen en het geding terug
verwijzen naar het Haagsche Gerechts
hof of naar een ander Hof. met 't be
vel, opnieuw recht te doen, maar dan
in .aanmerking le nemen de regels, die
de Hooge Raad bij zijn arrest heeft ge
steld.
Hoewel de vooruitzichten voor de toe
passing der goud clausule dus verbeterd
zijn bestaat er in dU opzicht nog geen
zekerheid en het is dan ook te begrijpen,
dat na het eerste enthousiasme over de
conclusie van den procureur-generaal,
die tot een aanmerkelijke koersverbe-
tering van dollarteeningen met betwiste
goudclausule had geleid, de belangstel
ling voor deze obligatiën der Koninklij
ke en der Bateafsche zelf van de plot
selinge kooplust geprofiteerd; zij maak
ten een koersspron<s van een vijftal per
centen, maar ook de doljarleening Rot
terdam en zelfs die van Antwerpen kon
den eenige koerswinst boeken.
De obligatiemarkt heeft in de afge-
loopen week in sterkere mate dan in
de laatste weken het geval was geweest
onder den invloed gestaan van de ge
beurtenissen in Frankrijk. Het aftreden
van het Ministerie-Laval heeft de on-
Zeg, wat je van plan bent."
Oliver vertelde het zoo duidelijk mo
gelijk. Hij stelde ,alles, vooral de toe
komst, zoo heerlijk mogelijk voor. Maai
de jonge weduwe begon hoe langer hoe
bedenkelijker te kijken.
„U meent het goed met hem", zei ze,
het kind over het haar streelend. „Het
is alles heel mooi en prachtig, maar ik
zou toch liever maar op mezelf blijven.
Ik ben hier altijd tevreden geweestj
en hoe zou ik me in dat. groote huis van]
u voelen? U zoudt mijn jongen aari een'
vreemde gouvernante in handen willen'
gevenIk weet wel, wat er dan ge
beuren zou. Ze zou hem deftig leeren
praten, zoodat hij zich over zijn moeder
schamen zou en...."
„Kom, kom, bedaard een beetje, kind
lief! Je vergist je gladweg. In mijn huis
zal geen gouvernante iemand beschaamd
leeren staan over iets dat goed is. Ik
schaam me ook niet over mijn manier
v,an spreken en ik blijf praten, zooals
ik het gewend ben. Als een gouvernan
te zoo iets in haar hoofd kreeg, dan zor
ik haar gauw genoeg de deur wijzen
Ziezoo.... Laat dat dus maar aan mi'
over. Ik zal heusch wel een gouver
nante kunnen vinden, die een kind ver
standig weet groot, te brengen en het
eerbied leert voor zijn verwanten."
„Ik weet het zoo nog niet", antwoord
de mevrouw Carsdale. „In elk .geval zou
hij me voor een groot deel uit handen
genomen worden. Enhij is alles,
wat me overgebleven isen ik ben
alles, wat hij heeft. Ik wil daar niet
graag een eind aan zien komen!"
„Maar je wilt den jongen toch niet
in den weg staan?" vroeg Oliver vader
lijk. „Ik zou hem zoo graag geven wat
zijn vader anders gehad zou hebben
En opeens kreeg hij een schitteren
den inval. Zijn wagen stond buiten te
wachten. Hij stond op en stak den jon
gen een van zijn groote handen toe.
„Kom!" zei hij. „Ik zal je wat vertel
len! De oude en de jonge Oliver zullen
samen een toertje gaan maken, en jullie
met z'n tweeën ~raten het verder af
W,at zeg je daarvan? Kom, jongen...
ga mee en dan zullen we eens zien of
we niet wat moois voor je kunnen krij-
gen!"
De beide vrouwen keken nieuwsgie
rig toe hoe het kind, na den gropten
man aandachtig aangekeken te hebben
en een blik op zijn moeder te hebben
geworpen, zich op den grond liet glijden
en zijn handje in de hem toegestoken
hand legde.
„Zoo is het goed", zei Oliver lachend.
„Wij zijn oude vrienden, niet waar, jog?
Zet hem zijn pet maar op."
„Hij nam het kind mee naar zijn wa
gen en liep met hem te praten, zooals
hij dat jaren geleden met zijn vader
had gedaan. En toen kreeg hij een nog
beter idee. Hij zou de heele stad laten
zien, dat hij een kleinzoon had!
„Naar bet Marktplein", zei hij, den
jongen zelf in den auto tillend.
(Wordt vervolgd).