m DE ONBUIGZAMEN. leder pak HONIG's VERMICELLI GRATIS C4J.0OMU bhvihenijivd, VERKOUDHEID KRONIEK van den DAG. Het goudclausule-proces tegen de koninklijke. TWEEDE BUD VAN DE PROVINCIALE ZEEÜWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN ZATERDAG 25 JANUARI 1936. No. 21. De „Belgische Kwestie". Onze graanimport uit Polen. Een voor obligatie-hou ders gunstige conclusie van den procureur-gene raal bij den Hoogen Raad. Weer onrust op de valuta-markt. De uit gifte der nieuwe staats- leening geen volkomen succes. Herleving van de vraag naar aandee- len. bevat ter kennismaking een HONIG's BOUILLONBLOKJE voorkomen en genezen met TABLETTEM NATUURLIJK KALKPRODUtf Sovjet-Rusland klaagt Uruguay aan De kwestie van het ai- breken der diplomatieke betrek kingen in den Volkenbonds raad Geen bewijzen voor de beweerde communistische op hitsing door den Sovjet-gezant? Genève op glad ijs. Men zal zich herinneren, dat onlangs het kleine Zuid-Amerikaanshhe staatje Uruguay den Sovjet-gezant de laan heeft uitgestuurd. Hij zou een der aan stichters zijn geweest van den communis- tischen opstand, welke eenige weken van te voren in Brazilië woedde en ter nauwernood kon worden bedwongen. De regeering van Uruguay deelde mede, dat ze van de Braziliaansche overtui gend materiaal had ontvangen, weshalve ze den Rus zijn paspoort overhandigde met de boodschap onmiddellijk zijn bie zen te pakken. De wereld keek van dit geval niet erg vreemd op.. De ervaring, welke men nu in Uruguay met de Russen had opge daan, was geen nieuwe. Andere landen weten er al heel lang en met veel ver driet van mee te praten. Herhaalde malen reeds is 't voorgekomen, dat de Sovjet-gezantschappen propaganda-haar- den voor het communisme bleken te zijn. Moskou heeft wel keer op keer bij hoog en laag beweerd, dat het uit zou zijn met dat stokebrand spelen, maar het woord van Moskou is op dit punt niet veel waard. Men nam dus grif aan, dat Uruguay reden te over zou hebben, om den Sovjet-gezant over de grens te zet ten. Intusschen deed zich het merkwaardi ge geval voor, dat de bolsjewieksche regeering tegen deze z.aak veel nijdiger uit haar slof schoot dan vroeger, bij soortgelijke aangelegenheden. En wat nog merkwaardiger was: ze maakte de zaak aanhangig te Genève, eischte dat de Volkenbondsraad zich er mee zou bemoeien, omdat de eenzijdige verbre king der diplomatieke betrekkingen on rechtmatig zou zijn geschied. Donderdag en gisteren heeft de Raad zich met de kwestie, die een unicum in zijn annalen is, bezig gehouden. Litwi- nof, de gladde Sovjet-commissaris voor buitenlandsche zaken, kwam het eerst aan het woord. Hij betoogde, dat de Sovjet-gezant in Uruguay niets met den communistischen opstand in Brazilië had te maken en zich nooit ofte nim mer met communistische propaganda waar dan ook in Zuid-Amerika had be zig gehouden. Ik tart de regeering van Uruguay 't tegendeel te bewijzen, riep hij uit. Het feit, dat twee jaar na de aan komst van den Sovjet-gezant te Monte- video in een naburigen staat een revo lutie uitbreekt, is nog geen bewijs dat onze gezant daarvoor verantwoordelijk is. Men moet niet vergeten, dat de ge schiedenis van het land waarom het hier gaat, namelijk Brazilië, een aan eenschakeling van binnenlandsche wan orde, revolutie, muiterij en samenzwe ringen vormt. Litwinof gaf hierna een opsomming van de dertien revoluties die sedert Brazilië's onafhankelijkheid in 1879 in dat land waren uitgebroken en van de tien revoluties, die sedert 1876 in Uru guay hebben plaats gevonden.. De vertegenwoordiger van Uruguay, die vervolgens aan het woord kwam, toonde met tal van bewijzen aan, dat Moskou zich voortdurend en over de geheele wereld in de binnenlandsche toestanden van andere landen tracht te mengen en hoe verschillende landen hiervan reeds de ernstigste gevolgen hebben ondervonden. Zijn rede was, wat dat betreft, niet voor de poes. Ech ter, de b e w ij z e n dat ook Brazilië en indirect Uruguay de slachtoffers vart dergelijke machinaties waren geworden, bleven uit. De spreker verklaarde wel iswaar, dat de Sovjet-gezant in Uru guay vast en zeker niet stil gezeten had, door J. S. FLETCHER. 35). - Voor het eerst van zijn leven voelde Oliver zich verlegen, toen hij door zijn zuster naar het keurige huisje in de buitenwijk gebracht werd en daar werd voorgesteld aan een knappe jonge vrouw en een schat van een jongen, die zijn moeder staande met open nr bezoekers vrijmoedig opnam. Uhver zag met den eersten oogop- S v z*'n schoondochter verstandig fn u l Tan karakter was. Nu speet et hem bijna, dat hij al niet jaren eer- er met haar in aanraking was gekomen. 'n l°ugen had v,an het eerste mo ment af zijn hart gestolen. Hij was het evenbeeld van zijn vader. VLHin eerste pijnlijke oogenblikken naar Benia en Benia liet hem kijken. Ze was niet van plan hem uit den brand te helpenhij moest nu zijn eigen zaakje zelf maar opknap pen. „Zoojaik ben jullie maar eens komen bezoeken begon hij on zeker. „Ik kom eens kijken hoe het hier gaat!" De jonge mevrouw Carsdale keek naar Benia en van Benia naar Oliver. Er kwam een licht blosje op haar wan gen. „Ik moet zeggen, u hebt er wel den maar materiaal, om zulks feitelijk aan te toonen, werd niet overgelegd. Ook niet toen na een felle repliek van Litwi nof, waarin hij den Urugueeschen verte genwoordiger nogmaals tartte, om met bewijsmateriaal voor den dag te komen, laatstgenoemde met de bewering kwam, dat.... elk land het recht heeft om de diploma tieke betrekkingen met andere landen i te verbreken en dat de Volkenbond daar eigenlijk geen steek mee te maken heeft. Formeel had hij gelijk, maar: hij had 't in eerste instantie moeten zeggen, in dien dit tenslotte het standpunt van Uruguay zou zijn. Nu maakte zijn rede een armzaligen indruk en vatte de over tuiging post, dat zijn regeering werke lijk niet in staat is, haar beschuldiging met bewijzen te staven, doch veeleer is afgegaan op Braziiliaansche praatjes (of staat zij onder druk van het zooveel grootere Brazilië, waar men na den jongsten opstand begrijpelijkerwijs heel erg gebeten op de communisten en dus op Moskou is?) Vermoedelijk zit men te Genève eenigs- zins met de zaak in de maag. Er is ten slotte een commissie van drie benoemd, bestaande uit Titulescu (Roemenië), de Mad.ariaga (Spanje) en Munch (Denemar ken), welke een rapport zal uitbrengen Het lijkt ons intusschen te betreuren, dat de Volkenbondsraad zich met deze affaire inlaat. Hij had zich beter onbe voegd kunnen verklaren, ook omdat de Russen op het gebied, waarop men zich hier beweegt, hjeusch genoeg op hun kerfstok hebben en nu misschien nog met een „succes" uit de behandeling zul len te voorschijn komen, al is het vóor- loopig niet duidelijk, wat men te Genè ve aan de kwestie zal kunnen doen. For meel lijkt Uruguay gelijk te hebben: dë verbreking der diplomatieke betrekkin gen gaat alleen Uruguay aan. Nadat bovenstaande geschreven was, werd uit Genève bericht, dat het con flict reeds opgelost is, dank zij het han dige optreden van Titulescu. Men zie onder buitenland, elders in dit nummer. de oplosbare KUNSTMEST voor kamerplanten, 40 et. p. fL tn. gratis verzorgingsaanwijzing bij de Bloem- en Zaad winkels- (Ingez. Med.) Dinsdag a.s. zal, naar het Volksbl. meldt, in de Belgische Kamer door den soc. afgevaardigde Truffaut een inter pellatie worden gehouden over de in richting van een vrije haven te Luik. Truffaut zal er op wijzen, dat de Bel gische industrie zich steeds meer naar het noorden verplaatst en Luik een cen trum voor transformatie-industrieën wordt, dat in verbinding moet staan met het Rijnbekken en met Antwerpen. De interpellant zal vragen, het nauwe kanaal voor booten van 500 ton, dat het Albertkanaal met het Julianakanaal ver bindt, te verbreeden, teneinde toegang te verschaffen voor booten van 2000 ton. De Belgische regeering heeft tot dusver re het nauwe kanaal behouden, waar door het verkeer van groote schepen wordt gestremd, om te trachten in ruil daarvoor van Nederland te verkrijgen, dat een Moerdijk-kanaal zou worden ge graven, waardoor de Antwerpsche ha ven direct in verbinding zou staan met het Rijnbekken. Truffaut is van oordeel, dat Nederland zijn toestemming niet zal geven tot het graven van een Moerdijk-kanaal en dat het behouden van het nauwe kanaal geen enkel nut heeft als middel om druk op Nederland uit te oefenen. Dit standpunt zal ongetwijfeld niet worden gedeeld door de Antwerpsche Kamerleden, die het Moerdijk-kanaal nog steeds als een eisch van overwe gen belang beschouwen en zich met kracht zullen verzetten tegen elke po ging, een deel der schepen, die uit Luik komen, af te voeren langs het te ver breeden kanaal. De compensatieovereenkomst in verband met de bestelling van duikbooten. Zooals bekend, zijn aan de bestellin gen hier te lande van duikbooten voor de Poolsche marine tegemoetkomingen van de zijde van Nederland verbonden, Nederland verplicht zich, bepaalde hoe veelheden graanproducten zooals rog ge, gerst, enz. in compensatie van Po len te betrekken. De compensatie zal ongetwijfeld aldus in haar werk gaan, dat het departement aan importeurs en belanghebbenden invoervergunningen voor Poolsche rogge, Poolsche gerst en eventueele andere producten afg'eeft. Of dit dan leidt tot werkelijken invoer blijft uit den aard der zaak een kwes tie van prijs Polén, schrijft de N.R.C., hetwelk er geen gering belang bij heeft dat er weer net als vroeger beteekenen- de partijen Poolsch graan op de Neder- landsche markt worden geplaatst, zal moeten zorgen, dat het artikel, zoodra Nederland de invoervergunningen af geeft, ook inderdaad verkocht kan wor den. Op dit gebied zijn er echter, tegen- woord g in bijna pik land, tal van mid delen, die een den handel belemmeren den prijsstand kunnen corrigeeren. Ex portpremies, valutabijslagen e.d. spelen bij de conipensatietransacties vaak een groote rol. Met Polen is het trouwens niet de eerste keer, dat langs den weg' van compensaties getracht wordt, het handelsverkeer te verlevendigen. In Oct vorige jaar is er een compensatie overeenkomst tot stand gekomen, krachtens welke Nederlandsche zuivel tegen Poolsceh granen geruild zou wor den. De bedoeling was, zuivelproducten naar Polen te zenden zoodra hier een contingent rogge binnengekomen was. Het bleek echter niet mogelijk, Pool sche rogge hier te lande te plaatsen. Men heeft het ddarna geprobeerd met gerst, waarvoor den laatsten tijd con senten zijn afgegeven, en dit gaat nu eenigszins. k -3. De fh ans overeengekomen compensa tie zal, in verband met den aard van de Nederlandsche leveranties, de duik booten kunnen pas na verloop .van tijd geleverd worden over een betrekke lijk langen termijn van een paar jaar loopen. In dezen tijd zal dan de graan- invoer uit Polen, die het vorige jaar feitelijk stop stond, weer van belang worden voor de Nederlandsche graan markt Volgens de statistiek van in-, uit- en doorvoer beliep de invoer van rogge uit Polen en Dantzig in het afge- loooen jaar, niet meer dan 4017 ton ter waarde van f 103,000, terwijl aan gerst uit Polen en Dantzig 8125 ton ter waar de van f 376,000 werd ingevoerd Dit laatste was overigens nog voor een g'root gedeelte brouwgerst, terwijl bij de compensatie wel in de eerste plaats aan voergerst zal zijn gedacht. De waar de van de bestelde duikbooten is, naar men weet ongeveer f 5 millioen. Zal er tegenover dit bedrag eenige compensa tie staan door invoer van Poolsch graan, dan zijn, zoover uit de cijfers voor ver leden jaar valt af te leiden weer partij en van eenigen omvang noodig. Wij her inneren er nog aan, aldus de N.R.C. verder, dat volgens de genoemde stati stiek, in 1935 de totale Nederlandsche roggeinvoer een waarde had van f 2,196,000 tegen f 4,166,000 in 1934 De invoer van gerst beliep f 9,809,000 tegen f 11,336,000 in 1934. Gelijk be kend, is Argentinië onze voornaamste leverancier van de twee genoemde gra nen. Waar dan ook voor gezorgd zal moeten worden, is dat de Poolsche rogge en gerst hier concurreeren kunnen tegen de La Plata rogge en gerst. Financieel economisch weekoverzicht. De procureur-generaal bij den Hoo gen Raad, mr. Besier, heeft deze week conclusie genomen in de procedure tus- schen de Vereeniging voor den Effec tenhandel eenerzijds en de Koninklijke en de Bataafsche Petroleum Mij, ander zijds. De conclusie heeft niet alleen veel voldoening veroorzaakt bij de direct be langhebbenden, maar zij beantwoordt tevens aan het rechtsgevoel van breede kringen, die er zich moeilijk bij kunnen neerleggen, dat door juridische spitsvon digheden bepalingen in een contract on gedaan worden gemaakt, juist op het oogenblik, waarop zij hun waarde zou den moeten bewijzen. Naar men weet. gaat het hierbij om de vraag, of de goud clausule in de leeningscontracten v,an de 4 pet. dollarleening der Koninklijke Petroleum Mij. en de 4K> pet. dollarlee ning der Bataafsche Petroleum Mij. al dan niet geldig is. De bewoordingen, waarin de goudclausules in beide geval len zijn vervat, leken aanvankelijk geen twijfel over te laten aan hun geldigheid. Immers, mocht de debitrice door bepaal de omstandigheden verhinderd zijn, te betalen, in gouden munt der Ver. Sta ten" dan zou zij altijd opgevorderd kun nen worden, dit te doen in een „dien overeenkomstig bedrag"; hieraan te tor nen, scheen welhaast onmogelijk. Alleen reeds om redenen van goede trouw had men van een lichaam als de Koninklijke Petroleum Mij. mogen ver wachten, dat zij degenen, die haar lee ningen in goed vertrouwen op de waar de van de goudclausule in het leenings- contract, waarop de beursnoteering dan ook gebaseerd was, hadden ge kocht, niet zou dupeeren. In werkelijk heid hebben de juridische adviseurs van de Koninklijke er alles op gezet, om aan de toepassing van de goudclausule te ontkomen en het Haagsche Hof had (Ingez. Med.) DOOS 100 TABLETTEN 2.- - BUISJE j 20 TABLETTEN I. 0.50 NEDERLANDSCH FABRIKAAT OER N.V. AMSTERDAMSCHE C HIN I N E F A BR IE llngez. Med.) tijd voor genomen, mijnheer Carsdale", zei ze doodrustig. „We wonen hier nu al onafgebroken vijf jaar." „Nou, nou, kom nou.... laten we het verleden nu maar opzij zetten! Het voornaamste is immers, d,at we nu geko men zijn?" „Juffrouw Carsdale is hier wel meer geweest", zei zijn schoondochter met nadruk. „Ik heb het over u!" Dat was geen al te prettig begin en Oliver bemerkte wel, dat hij zijn zin niet zoo heel gemakkelijk krijgen zou. Maar van den anderen kant prikkelde die tegenstand hem juist om alle krach ten bij te zetten om zijn plan door te drijven. „Kom, beste kind, ik zeg toch, laten we niet meer over het verleden pra ten? Ik kom met de beste bedoelingen en zoo vriendschappelijk mogelijk. Je moet toch toegeven, dat ik mijn plicht tegenover jullie niet verwaarloosd heb. wel?" Mevrouw Carsdale nam den jongen op en zette hem stevig op haar knie, als om haar eigendomsrecht aan te toonen en hem als een soort borstwering tus- schen zichzelf en haar schoonvader te plaatsen. „Wel. dat was toch niet veel meer dan een staaltje v,an uw plicht, mijn heer Carsdale, uw positie in aanmerking genomen dan altijd!" zei ze. „En, als u soms op het geld doelt, dan zou ik daar over wel een paar woordjes wil len te berde brengen. Lionel Arthur heeft me een beetje geld nagelaten en. mijn moeder ook. Ze is vrij kort n,a hem gestorven. Ik heb heusch ge noeg om van te leven.... ook zonder uw hulp. En ik zal u vertellen, wat ik met die wekelijksche toelage gedaan heb. Ik heb er een pond per week voor het onderhoud van het kind van afge nomen en de rest heb ik opgespaard, om de belofte gestand te kunnen doen, die ik aan zijn vader gedaan heb, dat ik hem naar een uitstekende school zou sturen en verder om iets te hebben, waarmee hij een loopbaan kon begin nen. Ik heb dat nog nooit tegen iemand verteld", vervolgde ze met een zijde- lingschen blik op Benia, „maar nu u ons bezoeken komt.nu wil ik het u lie ver toch maar vertellen." „Beste meid, dat je bent", zei Oliver, werkelijk geroerd, „dat w,as toch immers heelemaal niet noodig geweest? Het is toch zeker mijn plicht om voor dien jongen zijn toekomst te zorgen? Daar kom ik nu juist voor. Begrijp je? Ik zal zijn verdere opvoeding geheel op me ne men. Hij zal naar de beste school gaan, die er in heel Engeland bestaat. -vertrouw hem maar aan mij toe, kind!" Mevrouw Carsdale hield haar jonger steviger vast en keek naar Benia. „Wat. wat bedoelt hij?" vroeg ze. „Ik ben niet van plan mijn kind aan iemand af te staan.... aan niemand!" „Zeg het toch wat duidelijker, Oliver", drong Benia bij hem aan. Op die ma nier maak je haar aan het schrikken. zich, op juridische gronden, bij hun stel lingen aangesloten. De procureur-gene raal heeft de zaak echter uit een an deren gezichtshoek bekeken. Zijn opvat ting is, dat de Nederlandsche rechter nooit kan worden gedwongen, om recht te spreken volgens een buitenlandsch wet (de Amerikaansche Joint-Resoh on, waarop de Koninklijke zich had be roepen) die kennelijk in strijd is met de openbare orde en de goede zeden vol gens de normen, die hier te lande gel den. Welke deze normen ten opzichte van de toepassing van goudclausule :n leeningscontracten zijn, blijkt wel duide lijk uit het standpunt, dat onze regeering heeft ingenomen ten aanzien van de doi- larobligatiën van Ned. Indië; de ver plichtingen, welke voor haar uit de goud clausule van deze leening voortsproten, is zij volkomen nagekomen. De procureur-generaal heeft zich in dit verband nog beroepen op het voor schrift van art. 1374 van het Burgerlijk Wetboek, volgens hetwelk alle wettelij ke gemaakte overeenkomsten den par tijen tot wet strekken en te goeder trouw ten uitvoer moeen worden ge bracht, en slechts mogen worden her roepen met wederzijdsche toestemming of uit hoofde van redenen, die de Neder landsche wet daartoe voldoende ver klaart. Hoofdzakelijk op grond van deze over wegingen heeft de procureur-generaal geconcludeerd tot vernietiging der voor de Ver. v. d Effectenhandel ongunstige arresten van het Haagsche Hof. Dit wil intusschen niet zeggen, dat de zaak hier mede in hoogste instantie in voor obli gatiehouders gunstigen zin is beslist. De conclusie van mr. Besier, hoe belang rijk op zich ze!f zij ook zijn moge en welken invloed zij ook op de uiteinde lijke uitspraak zal kunnen hebben heeft voorloopig slechts de beteekenis van n advies van de staande rechterlijke macht aan den Hoogen Raad, welk -college on afhankelijk van dit. advies en volkomen zelfstandig vonnis z,al wijzen. Dit zal ge schieden op 27 Maart a.s. en eerst deze uitspraak zal eventueel het bestreden arrest vernietigen en het geding terug verwijzen naar het Haagsche Gerechts hof of naar een ander Hof. met 't be vel, opnieuw recht te doen, maar dan in .aanmerking le nemen de regels, die de Hooge Raad bij zijn arrest heeft ge steld. Hoewel de vooruitzichten voor de toe passing der goud clausule dus verbeterd zijn bestaat er in dU opzicht nog geen zekerheid en het is dan ook te begrijpen, dat na het eerste enthousiasme over de conclusie van den procureur-generaal, die tot een aanmerkelijke koersverbe- tering van dollarteeningen met betwiste goudclausule had geleid, de belangstel ling voor deze obligatiën der Koninklij ke en der Bateafsche zelf van de plot selinge kooplust geprofiteerd; zij maak ten een koersspron<s van een vijftal per centen, maar ook de doljarleening Rot terdam en zelfs die van Antwerpen kon den eenige koerswinst boeken. De obligatiemarkt heeft in de afge- loopen week in sterkere mate dan in de laatste weken het geval was geweest onder den invloed gestaan van de ge beurtenissen in Frankrijk. Het aftreden van het Ministerie-Laval heeft de on- Zeg, wat je van plan bent." Oliver vertelde het zoo duidelijk mo gelijk. Hij stelde ,alles, vooral de toe komst, zoo heerlijk mogelijk voor. Maai de jonge weduwe begon hoe langer hoe bedenkelijker te kijken. „U meent het goed met hem", zei ze, het kind over het haar streelend. „Het is alles heel mooi en prachtig, maar ik zou toch liever maar op mezelf blijven. Ik ben hier altijd tevreden geweestj en hoe zou ik me in dat. groote huis van] u voelen? U zoudt mijn jongen aari een' vreemde gouvernante in handen willen' gevenIk weet wel, wat er dan ge beuren zou. Ze zou hem deftig leeren praten, zoodat hij zich over zijn moeder schamen zou en...." „Kom, kom, bedaard een beetje, kind lief! Je vergist je gladweg. In mijn huis zal geen gouvernante iemand beschaamd leeren staan over iets dat goed is. Ik schaam me ook niet over mijn manier v,an spreken en ik blijf praten, zooals ik het gewend ben. Als een gouvernan te zoo iets in haar hoofd kreeg, dan zor ik haar gauw genoeg de deur wijzen Ziezoo.... Laat dat dus maar aan mi' over. Ik zal heusch wel een gouver nante kunnen vinden, die een kind ver standig weet groot, te brengen en het eerbied leert voor zijn verwanten." „Ik weet het zoo nog niet", antwoord de mevrouw Carsdale. „In elk .geval zou hij me voor een groot deel uit handen genomen worden. Enhij is alles, wat me overgebleven isen ik ben alles, wat hij heeft. Ik wil daar niet graag een eind aan zien komen!" „Maar je wilt den jongen toch niet in den weg staan?" vroeg Oliver vader lijk. „Ik zou hem zoo graag geven wat zijn vader anders gehad zou hebben En opeens kreeg hij een schitteren den inval. Zijn wagen stond buiten te wachten. Hij stond op en stak den jon gen een van zijn groote handen toe. „Kom!" zei hij. „Ik zal je wat vertel len! De oude en de jonge Oliver zullen samen een toertje gaan maken, en jullie met z'n tweeën ~raten het verder af W,at zeg je daarvan? Kom, jongen... ga mee en dan zullen we eens zien of we niet wat moois voor je kunnen krij- gen!" De beide vrouwen keken nieuwsgie rig toe hoe het kind, na den gropten man aandachtig aangekeken te hebben en een blik op zijn moeder te hebben geworpen, zich op den grond liet glijden en zijn handje in de hem toegestoken hand legde. „Zoo is het goed", zei Oliver lachend. „Wij zijn oude vrienden, niet waar, jog? Zet hem zijn pet maar op." „Hij nam het kind mee naar zijn wa gen en liep met hem te praten, zooals hij dat jaren geleden met zijn vader had gedaan. En toen kreeg hij een nog beter idee. Hij zou de heele stad laten zien, dat hij een kleinzoon had! „Naar bet Marktplein", zei hij, den jongen zelf in den auto tillend. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1936 | | pagina 7