DE ONBUIGZAMEN.
KRONIEK van den DAG.
Ml JN HARDT *S
BINNENLAND.
fWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRIJDAG 10 JANUARI 1936.
N«. S.
laxeer-
tabletten
Br. H. J. Lovink 70 jaar.
RAADSOVERZICHT VAN GOES.
KRUININGEN.
MIDDELBURG.
Roosevelt's tegenslag. Wat
de Italiaansche pers over het
hoofd zag. De gevolgen van
het - jongste vonnis van het
Hooggerechtshof. Wassend
begrootingstekort. Zullen de
landbouwprijzen op peil kun
nen blijven?
President Roosevelt heeft in zijn
Nieuwjaarsboodschap voor het Ameri-
kaansche Congres de Europeesche auto
cratieën (belichaamd in fascisme en na-
tionaal-socialisme) den mantel uitge
veegd. De Italiaansche pers reageerde
daar zuur op met het zegje, dat de
president der Ver. Staten allerminst het
recht tot zoo'n requisitoir had: zijn be
wind is immers ook dictatoriaal; hij
heeft zelfs op eigen houtje een stuk van
den dollar afgesneden (hoe zit 't nu ei
genlijk met den lire?) en sjorde het be
drijfsleven een keurslijf aan.
Het is jammer voor de Italiaansche
pers (maar ook voor Roosevelt), dat het
Hooggerechtshof te Washington twee
dagen later deze redeneering in haar
hemd zette, door de A. A. A. (Agricultu
ral Adjustment Act) strijdig met de
grondwet te verklaren. De Italiaansche
pers zag allereerst over het hoofd, dat
Roosevelt zijn „dictatuur" slechts tijde
lijk kon bedrijven, na daartoe van het
parlement nadrukkelijk de opdracht te
hebben verworven. Bovendien vergat
ze, dat in een democratisch geregeerd
land, de Grondwet een onaantastbaar
palladium is en dat ook de regeering haar
niet straffeloos overtreedt. Zij krijgt 't
dan met den rechter aan den stok, die
onafhankelijk van het uitvoerende be
wind recht spreekt en niet zooals in
sommige landen naar het pijpen van
dat bewind danst.
Men kan zich voor 't overige niet
verhelen, dat het vonnis van 't Wash-
ingtonsche gerechtshof practisch ver
moedelijk onvoordeelige gevolgen voor
het gemeenebest der U, S. A. zal krij
gen. De A. A. A. was het systeem van
wetten, waarmee Roosevelt den Ameri-
kaanschen landbouw weer op de been
heeft geholpen, zooals de verleden jaar
door eenzelfde vonnis om hals gebrach
te N. R. A. zulks met de industrie pres
teerde. Het staat echter te bezien, of de
A. A. A. reeds gemist kan worden. In
elk geval haalt het vonnis Roosevelt's
begrooting, waarin de A, A. A. reeds
verdisconteerd was, overhoop. De Ame-
rikaansche landbouw is veel kwetsbaar
der dan de industrie. Het ziet er daar
om naar uit, dat de regeering zich op de
een of andere manier groote uitgaven
zal moeten getroosten, om (wat de A.
A. A. goedkooper deed) de boeren voar
een nieuwe crisis te vrijwaren. Dat is
dubbel onprettig, nu Roosevelt het (ge
raamde) tekort op de begrooting 1936-
1937 tot ruim 1 milliard had weten te
rug te brengen (tegen 3 milliard dit jaar).
De economische opleving in de Ver, Sta
ten werd aardig in deze cijfers weerspie
geld en ze bevatten daarom bruikbaar
materiaal voor de verkiezingspropagan
da (volgend jaar loopt Roosevelt's ambts
periode af). Het moet vervelend voor
hem zijn, dat het Hooggerechtshof door
deze rekening een streep heeft gehaald.
Er is ons de vraag gesteld, hoe het
Hooggerechtshof dat zoomaar kon doen.
De vork zit als volgt in den steel: en
kele maatschappijen (een paar weverij
en en een pellerij) waren van oordeel,
dat sommige belastingen (b-v. de hef
fing op het plukken van katoen), inge
steld om de fondsen tot steun van den
landbouw bij mekaar te krijgen, niet
door haar opgebracht hoefden te wor
den, aangezien ze in strijd met de grond
wet zouden zijn uitgevaardigd. Ze maak-
door
J. S. FLETCHER.
22).
„Heel wat ook!" antwoordde Oliver.
„Wat hebben die er mee te maken? Jij
en ik leven niet meer in die oude tij
den. wij leven nu! Ik heb dat land noo-
dig en ik bied je een prijs, zooals nog
niemand ooit aan een van je voorvaders
geboden heeft! Contant., beste man,..
Boter bij de visch! Wat zul je dan zitten
piekeren over wat je voorvaders gedaan
hebben of over de grillen van je moeder?
Je zegt immers zelf, dat je er al anders
over denkt dan zij? Nou dan, hier heb
je een kans! Ik wil koopen.. voor wat
jij maar vraagt! En kijk eens hier., hoe
bezit je dat land eigenlijk? Wat voor
wettelijken titel heb je? Weet je dat wel
eens?"
„Ja, dat weet ik best!" antwoordde
Matthew. „Meneer Hargreaves heeft me
daar alles van verteld, toen ik eigenaar
werd. Ik ben, wat ze noemen, onbe
zwaard eigenaar. Denkelijk weet u wel,
wat dat beduidt?"
„Of ik dat weet? Het beteekent, dat
je het grootste recht hebt, wat iemand
op een stuk grond kan bezitten vol
komen eigendom- Jij kunt over dat land
beschikken net zooals je maar wilt; tij
dens je leven en bij testament; over het
geheel en over ieder deel, voor goed of
tijdelijk., ja, ik ken de wet op dat punt
heel goed! Je kunt het me verkoopen
op de allereenvoudigste manier, zonder
formaliteiten, je kunt het volkomen vrij
ten dus een proces aanhangig en wer
den door het Hooggerechtshof in het ge
lijk gesteld. De regeering moet het nu
zonder de opbrengst dezer belastingen
doen, terwijl ze aan den anderen kant.
moeilijk een streep kan halen, door de
reeds aan de landbouwers toegezegde
uitkeeringen, ongeveer ten bedrage van
minstens 600 millioen. Het geraamde te
kort op de begrootign zal dientengevol
ge zonder mankeeren tot 1% a 2 mil
liard oploopen.
Voor de ontwikkeling van den toe
stand hangt nu verder veel af van het
prijsverloop der landbouwproducten. Mo
menteel zijn deze wel zoowat winstge
vend, doch men heeft den indruk ge
kregen, dat dit peil vooral te danken
was aan de regeeringsmaatregelen. Loo-
pen ze weer achteruit (en de katoen
doet 't al met een vaartje) dan raakt
het Leiden van den Amerikaanschen
landbouw natuurlijk weer leelijk in last.
De kortste klap zou zijn: Grondwetswij
ziging, opdat de regeering meer armslag
krijgt. Maar daarover is in het Congres
hoogstwaarschijnlijk geen voldoende
meerderheid te vinden. Mogelijk blijft,
dat de omstandigheden het: wat niet is,
kan komen, in de hand zullen werken.
Voorloopig is dat echter toekomstmu
ziek.
Verken zacht en zekenwf «plfla
DOOS 60 CT
(Ingez. Med.j
Het is heden, 10 Januari, 70 jaar ge
leden, dat het tegenwoordige lid der
Tweede Kamer, dr, H. J. Lovink, in
Terborg werd geboren. Deze „self-made
man", aldus schrijft de directeur van
het staatsboschbeheer in de N.R.C., die
ondanks zijn leeftijd, die alleen „de
sterken" bereiken, nog midden in het
volle leven staat, is door zijn benoe
ming op 25-jarigen leeftijd tot directeur
der N'ederlandsche Heidemaatschappij,
reeds op jeugdigen leeftijd begonnen
een belangrijke rol in ons land te ver
vullen.
De heer Lovink bezocht eerst de la
gere, daarna de z.g „Fransche" school
te Terborg; vervolgens genoot hij on
derwijs te Anholt. Op 16-jarigen leeftijd
werd hij leerling op de boomkweekerij
der firma Copijn te Velp, waar hij in
1885 reeds tot chef werd bevorderd.
Reeds in Februari 1887 werd hij door
de gemeente Zutphen benoemd tot op
zichter over de uitgestrekte landerijen
en plantsoenen, welke deze gemeente
bezit. Hier in zijn drukken werkkring
vond hij toch nog gelegenheid zich the
oretisch te ontwikkelen. Reeds in 1889
behaalde hij te Wageningen de akte
middelbaar onderwijs in de houtteelt.
Lang zou hij zijn functie in Zutphen
niet vervullen, hoezéér men zijn werk
daar ook waardeerde. In 1888 was de
Ned. Heidemaatschappij opgelicht, met
het doel de heide-ontginning te bevor
deren, Met het werk wilde het niet vlot
ten. Men had groote behoefte aan een
man, die technische bekwaamhe'd met
stuwkracht en tact zou paren.
Het gevolg was dat de jonge Lovink
met ingang van 1 Mei 1891 tot adjunct
directeur en reeds ruim een jaar later
verkoopen.. nu op dit oogenblik zelfs!
Kom, kerel, zeg maar ja!"
„Maar.. wat zou u er mee willen
doen, meneer Carsdale?" vroeg Mat
thew, na lang hoofdschuddend voor zich
uitgestaard te hebben. „Bent u van plan
te gaan bouwen of zoo?"
„Ja, zooiets", zei Oliver, „Maar wat
kan jou dat schelen! Kom nou.wat zou
jij een fatsoenlijken prijs vinden? Ik zeg
je, nogmaals, je kunt het zelf bepalen".
„Neen, dat kan ik zoo maar niet", zei
Matthew. „Ook al zou ik het willen ver
koopen en ik zeg niet, dat ik het
wildan zou ik dat toch niet kunnen
zeggen. U weet van die zaken heel wat
meer af dan ik. Wat hadt u me willen
bieden, meneer?"
„Dat zal ik je eens vertellen", ant
woordde Oliver- „Men rekent twintig
jaar rente als een redelijken prijs. Nu
dan, jij vertelt me, dat je zooiets van
honderd pond aan rente jaarlijks
maakt.
„Ja, ja, maar ik zou eigenlijk twee
honderd pond moeten maken!" onder
brak Matthew hem sluw, „en ik reken
ook wel, dat ik dat krijgen kan".
„Daar kom ik dadelijk op", zei Oli
ver. „Laten we zeggen dat het land
tweehonderd pond per jaar doet....
Twintig maal tweehonderd is vier dui
zend. Dan heb je nog het bosch, het
huisje en den tuin. Kijk, we zijn buren,
ik zal je zeggen, wat ik van plan ben.
Ik zal je zesduizend pond geven in baar
geld, voor het heele zaakje bij elkaar!
Nou?.... En daarmee heb je kapitaal
genoeg voor de grootste boerderij in heel
Yorkshire. Kom, vooruit nou!"
M,atthew's oogen waren zichtbaar
tot directeur werd benoemd. Van dat
oogenblik af begint de Heidemaatschap
pij zich meer en meer te ontwikkelen
en weldra tot bloei te komen. Dit was
niet alleen te danken aan dc onmisbare
eigenschappen bovenvermeld, maar óók
aan het aangeboren organiseerend ta
lent en aan den moed tot doorzetten van
den jeugdigen directeur, aan zijn bij
zondere geestelijke gaven, aan de groo
te liefde en geestdrift voor het werk.
De grondslagen van de organisatie
der Heidemaatschappij in dien tijd door
hem tezamen met het bestuur gelegd,
zijn zóó hecht gebleken, dat zij de tot
een machtig lichaam gegroeide Heide
maatschappij van thans nóg dragen.
Toen in 1889 het Staatsboschbeheer
werd ingesteld werd de heer Lovink
naast zijn ambt bij de Heidemaatschap
pij ook aan het hoofd van dezen nieu
wen tak van Staatsdienst gesteld.
Ook hier is gebleken dat het funda
ment goed werd gelegd.
In steeds wijderen kring trok het
werk van Lovink, dat bij alles wat hij
ondernam wel scheen te slagen, de aan
dacht. Zoo volgde dan met ingang van 1
November 1901 zijn benoeming tot di
recteur-generaal van den landbouw als
opvolger van wijlen mr C. J. Sickesz.
Onder dr. Lovinks leiding werden ingrij
pende wijzigingen gebracht in de organi
satie van het landbouwkundig en ve
terinair onderwijs, waardoor een nood
zakelijke overgangstoestand tot het te
genwoordige hooger onderwijs werd ge
schapen. De rijksseruminrichting werd
te Rotterdam gesticht. Belangrijke re
gelingen getroffen ten aanzien van de
controle van voor uitvoer bestemd
vleesch en zuivel; staatscommissies
werden ingesteld, o.a. een waarvan Lo
vink voorzitter was, bekend onder den
naam van staatscommissie voor den
landbouw, die arbeid van buitengewoon
verstrekkende beteekenis verrichtte. De
bebossching met staatshulp van gemeen
telijke gronden, welke zulk een groote
vlucht zou nemen, werd ingesteld,
In 1909, dus na acht jaar het ambt
van directeur-generaal van den land
bouw te hebben bekleed, vertrok bij
als opvolger van prof. Treub naar In-
dië, ten einde de functie van direcieur
van landbouw, nijverheid en handel al
daar op zich te nemen; in 1918 keerde
hij voor goed naar het vaderland terug.
Gedurende zijn Indischen tijd is 't land
bouwonderwijs voor de inlanders geor
ganiseerd op een wijze die bewondering
afdwingt; werd een boschbouwproefsta-
tion gesticht; het natuurwetenschappe
lijk onderzoek bij 's lands plantentuin
gecentraliseerd en een aanvang ge
maakt met het beheer van de ongeveer
120 millioen h.a. bosch, welke buiten
Java zijn gelegen.
Na te zijn gerepatrieerd, was hij weer
spoedig veelzijdig werkzaam. Hij werd
tot lid van de Tweede Kamer gekozen;
hij was bovendien eenige jaren burge
meester van Alphen a.d. Rijn, voorzitter
v. d, Hollandsche Maatschappij van
Landbouw en werd tot voorzitter be
noemd van verscheidene door de regee
ring ingestelde commissies, o a. de Zui-
derzeecommissie.
De heer Lovink, die van de Groning-
sche universiteit den titel van doctor
honoris causa ontving, is behalve dra
ger van talrijke buitenlandsche onder
scheidingen, ridder in de orde van den
Nederlandschen Leeuw en commandeur
van de orde van Oranje Nassau. Boven
dien heeft H.M. de Koningin hem de me»
daille verleend voor Voortvarendheid
en Vernuft.
Dr. Lovink heeft veel bereikt dank
zij zijn groote gaven, zijn rustelooze
werkzaamheden, de suggestieve kracht,
die van hem uitgaat.
grooter geworden op het hooren van die
cijfers en de oude man zag, dat de jon
gere begon te weifelen.
„Ik weet niet, wat moeder er van
zeggen zou", begon Matthew. „Misschien
dat het haar wel aanstond.... maar..
„Wat heeft zij er mee te maken'
viel Oliver hem in de rede. „Het is jou
eigendom! En de vr,aag is maar h
staat het jou aan?"
„Ik zal niet zeggen dat het me niet
aanstaat", gaf Matthew toe. „Ik houd
er bovendien op d,at punt geen gevoe
ligheden op na., nooit gehad ook! En,
zooals ik al zei, ik wil graag ergens an
ders heen. Als ik er alleen voor stond.."
„Jij staat er alleen voor!" zei Oliver.
„Niemand heeft er iets over te zeggen
dan jij alleen!"
En, als onder den drang eener plot
selinge ingeving, stond hij op, liep naar
de deur, opende die op een kier en riep
tegen de waardin, dat ze papier, pen en
inkt moest brengen.
HOOFDSTUK IX.
Moeder en zoon.
Matthew lachte flauwtjes, toen hij
Oliver's toebereidselen tot schrijven
zag. Hij bewoog zich ongedurig op zijn
stoel heen en weer en schudde bedenke
lijk het hoofd.
„Ik ben er nog zoo zeker niet van,
dat ik nu al iets bepaalds tusschen ons
beiden zou willen vastleggen, meneei;
Carsdale", zei hij. ,,U weet zelf ook wel,
dat je zulke dingen niet overhaast moet
doen .En ik heb heelemaal geen haast."
„Ik wel!" antwoordde Oliver. „Wat
ik doen wil, moet ik dadelijk beginnen.
Wat belet jou en mij eigenlijk om tot
Hij vertoeft thans in Zuid-Frankrijk
en heeft zich aan elk huldebetoon ont
trokken.
Goes 9-1-36
De Raad van Goes zette 1936
goed in. De gemeentebegrooting, de ha
venplannen, het benoemen van een ar
chivaris, en nog negen voorstellen, wer
den behandeld in één morgen- en één
middagzitting.
Uit de nieuwjaarsrede van den voor
zitter trof ons bijzonder de opmerking,
dat B. en W. al het hunne deden om den
Raad van Arbeid voor Goes te behou
den, doch dat verder, nu de beslissing
ten gunste van Middelburg gevallen is,
critiek dient te zwijgen.
Het komt ons voor, dat de gedachte
die aan deze opmerking ten grondslag
ligt, wel de gedachte is, die in het al
gemeen in Goes leeft. Uit den aard der
zaak betreurt men dit verdwijnen, er
werd immers reeds meer aan Goes ont
nomen, en ook Goes kan noode iets van
haar inkomen missen, maar er is ook
een zekere berusting, eenerzijds omdat
men den eisch tot bezuiniging begrijpt,
en anderzijds en dit ~wel -voorname
lijk ómdat deze samenvoeging voor
Middelburg een steun zal zijn.
Middelburg en Goes maken, als vrij
wel alle gemeenten, een moeilijken tijd
door, maar toch meenen we, dat de
schaal nog ten gunste van Goes door
slaat, en de schaal zou zeker verder
doorslaan, als onze hoofdstad niet ge
steund was door middelen als het hier
besprokene.
En zeker betreurt elke rechtgeaarde
Goessenaar, dat het juist Goes is, dat
zijn kantongerecht, zijn waterstaat en
zijn Raad van Arbeid moet missen,
maar, zooals reeds opgemerkt, men be
rust, mede omdat men den steun aan
Middelburg kan billijken.
We'waaideeren dit gevoelen, om het
menschelijke, dat het tot grondslag
heeft, en vooral ook, omdat dit wel eens
anders geweest is. En we behoeven
geen tientallen jaren terug te gaan om
die andere geestesgesteldheid te vin
den, die scherpere rivaliteit.
Dat dit in gunstigen zin veranderde,
ligt waarschijnlijk in hoofdzaak aan den
moeilijken tijd, want in moeilijke tijden
krijgt men een beter begrip voor de zor
gen van anderen.
Nadat de Raad, na eenige korte op
merkingen, besloten had tezamen met
Hulst een archivaris te benoemen, werd
uitvoeriger van gedachten gewisseld
over het voorstel tot verhooging van de
hondenbelasting, waar men tevens het
voorstel tot verhooging van de verma
kelijkheidsbelasting aan vastkoppelde.
Het dreigement van den voorzitter, dat
handhaving op het oude peil zeker niet
goedgekeurd zou worden, miste alle uit
werking'. B- en W. vonden bij slechts
drie leden de heeren Goeman, Holle-
stelle en Eckhardt steun.
Inderdaad, de Goesche Raad heeft
weinig reden om voor een dergelijk drei
gement bevreesd te zijn; kreeg reeds
meerdere malen van hoogerhand gelijk.
En als men van hoogerhand deze kwes
tie in het juiste licht bekijkt, dan zal de
Raad ook nu in het gelijk gesteld wor
den. Want reeds nu houden velen geen
hond, of ruimen die 'op, om de belasting,
en wordt de vermakelijkheidsbelasting
opgebracht door ondernemingen die
nauwelijks zooal rendabel zijn. B.
en W. merkten trouwens zelf op, door
deze verhooging geen meerdere op
brengst te verwachten, zoodat ze dus al
leen afbrekend zou werken.
Over de havenplannen werd weinig
nieuws opgemerkt. In hoofdzaak toon
de men zich verheugd over de totstand
koming vooral ook om den arbeid voor
de werkloozen. Terecht zag men in, dat
pogingen tot wijziging, door demping van
de haven gelijk de kadebewoners in
een adres bepleitten of door het bou
wen van een beweegbare brug gelijk
de reederij Van der Schuijt wenschte
het geheele plan in gevaar zou brengen.
Zoo bepleitte men ook nog verdere in
schakeling van de particuliere aanne-
min, en de s.d.a.p. laveerde eenigszins
naar „eigen beheer", maar het deed niet
overtuigend aan. Innerlijk scheen men te
gevoelen, dat B. en W. in deze wel den
juisten weg voor oogen hadden en die
ook zouden kiezen. Het werd aan B, en
W. dan ook overgelaten
De begrooting ging vlot onder den
hamer door. Het belangrijkste dat zij be
vatte als nieuw object was de post
voor de bestrating der Groote Markt.
Alleen de heeren De Roo en Reedijk
stemden tegen dezen post. Het komt ons
voor, dat hier alleen met een zekere
halsstarrigheid vastgehouden wordt aan
een bepaald standpunt. Immers, als de
Raad deze 6000 niet zou intrekken,
zouden ze toch zeker ook niet voor iets
anders besteed mogen worden. Dus het
heeft geen zin tegenover deze uitgave
op te merken, dat men ze niet verant
woord acht, omdat b.v. de bewaarscho
len lager gesubsidieerd moeten worden.
Er is een zuinigheid, die de wijsheid
bedriegt, en die heeft Goes in het verle
den reeds meer parten gespeeld. En
daarom kan Goes dat zijn meeste stra
ten verwaarloosde, zijn pleinen onbe
straat liet, thans ettelijke tienduizenden
gulden 's jaars opbrengen voor gemeen
ten die breede boulevards aanlegden,
paleizen van Raadshuizen en postkanto
ren bouwden, en nog zoovele en deze
groote uitgaven deden, waarvoor zuinige
gemeenten als Goes thans krom moeten
liggen.
ABONNEMENTEN en ADVERTEN-
TIEN voor dit blad worden aangenomen
door den Agent
ADR. STROOSNIJDER.
Prijsuitreiking.
In café „de Eendracht" had gisteren
avond de prijsuitreiking plaats van de
op de tentoonstelling der M.T.V. tijdens
de kerstdagen behaalde prijzen.
De voorzitter der M.T.V.de heer Van
der Boudt, drukte er zijn spijt over uit,
dat er niet zooveel belangstelling was,
als vroeger, maar verheugde er zich in
toch zoovelen oude getrouwen op te
merken. Spr. wekte op de aangesloten
vereenigingen trouw te blijven- De se
cretaris, de heer V. d. Driest, sloot zich
hierbij aan en deelde mede het plan te
hebben in de volgende maand een film
voorstelling op dezelfde plaats te doen
geven, als er althans onder leden en ge-
noodigden belangstelling voldoende
voor blijkt te zijn.
Hierna reikte de voorzitter de wissel
bekers en de secretaris de overige klas
se- en eere prijzen uit.
Het laatste bedrijf van de jaarlijksche
tentoonstelling, was weer ten einde.
De voorzitter vond nog gelegenheid
een overeenkomst te geraken?"
„Ik zou eerst wel eens met moeder
willen pratenen ook met meneer
Hargraeves, den advocaat."
„Als je met Hargraeves praat, dan
zal die je zeggen, dat ik een uitstekend
en royaal bod heb gedaan! Als je met
je moeder praat, dan komt. er nooit
iets van. Doe het zelf, man, doe het nu
meteen! Het is jou eigendom! Maar kom,
ik wil je nog royaler behandelen. Maak
het zaakje af, hier met mij alleen en
dan zal ik er driehonderd pond opleg
gen! Zesduizend driehonderd! Nou....
wat zeg je daarop?"
„Wel, dat u heusch heel vrijgevig
bent, meneer Carsdale", gaf Matthew
toe. „Dat kan ik niet ,anders zeggen!
Maar. kunnen we dat wel zonder een
advocaat doen?"
Oliver hoorde de toestemming in die
vraag gelegen en haalde zijn cheque
boek voor den dag.
„Gemakkelijk genoeg", antwoordde
hij en begon te schrijven. „Hier heb je
een cheque voor zesduizend driehon
derd pond.... Kijk, daar staat het
Nou danik zal een ontvangbewijs-
je schrijven en met Hargreaves vanmid
dag nog praten en hij zal het heelemaal
in orde makenjij komt Donderdag
op de markt en hij zal alle p,apieren
voor je klaar hebben om ze te teekenen,
Nou dan, hoe zullen we het inkleeden?"
Flij schoof de cheque over tafel aan
Matthew toe en begon ijverig te schriii
ven op het vel papier, dat de waardin
hem gebracht had. Eindelijk keek hij op
en zag dat Matthew de cheque reeds
met beverige vingers bevoelde.
„Ik geloof dat dat alles is, wat we
noodig hebben", zei hij, „Ik heb dit ge
schreven: „Voor de som van zesduizend
driehonderd pond, welke ik hierbij er
ken entvangen te hebben, stem ik toe
in den verkoop aan Oliver Carsdale van
mijn eigendom, bekend als Ryvedale
Flat, en in het overgeven van de docu
menten, noodig voor de wettelijke over
dracht aan hem in persoon." Juist, ik
denk zoo, dat daarmee alles gedekt is..
Als je nu maar je poot hier onderaan
wilt zetten, Matthew.... maar wacht.,
we moeten er een getuige bij hebben.,
dat kan hier de juffrouw wel doen.
De waardin kwam op verzoek van
Oliver binnen en stond aandachtig toe
te zien hoe Matthew zijn naam met veel
moeite neerschreef.
„Het is alleen maar een ontvangbe
wijs", zei Oliver tegen haar, terwijl hij
het vel papier voor haar neerlegde,
maar zijn groote hand zorgvuldig boven
het geschrevene hield. „Ails u nu maar
alleen uw naam hier neerzet, als be
wijs, dat u er getuige van bent geweest,
dat Matthew Scarpe daar ondertee
kend heeft! Ziezoo", vervolgde hij, toen
de vrouw verdwenen was, „dat is ge
beurd.. heel prettig en gemakkelijk,
nietwaar? Eu nu, beste kerel, neem 'n
raad van me aan", zei hij. het ontvang
bewijs zorgvuldig wegbergend, ..zeg
hierover geen woord tegen je moeder,
voordat je de papieren bij Hargreaves
geteekend hebt. Dan kun je heT baar
gerust heel bedaard en vriendelijk ver
tellen Als ze er wat op aan te merken
heeft, dan zeg je haar doodbedaard dat
je je eigen heer en meester bent en er
je eigen ineening op na houdt!"
(Wordt vervolgd).