DE ONBUIGZAMEN. KRONIEK van den DAG. Ml JN HARDT *S BINNENLAND. fWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRIJDAG 10 JANUARI 1936. N«. S. laxeer- tabletten Br. H. J. Lovink 70 jaar. RAADSOVERZICHT VAN GOES. KRUININGEN. MIDDELBURG. Roosevelt's tegenslag. Wat de Italiaansche pers over het hoofd zag. De gevolgen van het - jongste vonnis van het Hooggerechtshof. Wassend begrootingstekort. Zullen de landbouwprijzen op peil kun nen blijven? President Roosevelt heeft in zijn Nieuwjaarsboodschap voor het Ameri- kaansche Congres de Europeesche auto cratieën (belichaamd in fascisme en na- tionaal-socialisme) den mantel uitge veegd. De Italiaansche pers reageerde daar zuur op met het zegje, dat de president der Ver. Staten allerminst het recht tot zoo'n requisitoir had: zijn be wind is immers ook dictatoriaal; hij heeft zelfs op eigen houtje een stuk van den dollar afgesneden (hoe zit 't nu ei genlijk met den lire?) en sjorde het be drijfsleven een keurslijf aan. Het is jammer voor de Italiaansche pers (maar ook voor Roosevelt), dat het Hooggerechtshof te Washington twee dagen later deze redeneering in haar hemd zette, door de A. A. A. (Agricultu ral Adjustment Act) strijdig met de grondwet te verklaren. De Italiaansche pers zag allereerst over het hoofd, dat Roosevelt zijn „dictatuur" slechts tijde lijk kon bedrijven, na daartoe van het parlement nadrukkelijk de opdracht te hebben verworven. Bovendien vergat ze, dat in een democratisch geregeerd land, de Grondwet een onaantastbaar palladium is en dat ook de regeering haar niet straffeloos overtreedt. Zij krijgt 't dan met den rechter aan den stok, die onafhankelijk van het uitvoerende be wind recht spreekt en niet zooals in sommige landen naar het pijpen van dat bewind danst. Men kan zich voor 't overige niet verhelen, dat het vonnis van 't Wash- ingtonsche gerechtshof practisch ver moedelijk onvoordeelige gevolgen voor het gemeenebest der U, S. A. zal krij gen. De A. A. A. was het systeem van wetten, waarmee Roosevelt den Ameri- kaanschen landbouw weer op de been heeft geholpen, zooals de verleden jaar door eenzelfde vonnis om hals gebrach te N. R. A. zulks met de industrie pres teerde. Het staat echter te bezien, of de A. A. A. reeds gemist kan worden. In elk geval haalt het vonnis Roosevelt's begrooting, waarin de A, A. A. reeds verdisconteerd was, overhoop. De Ame- rikaansche landbouw is veel kwetsbaar der dan de industrie. Het ziet er daar om naar uit, dat de regeering zich op de een of andere manier groote uitgaven zal moeten getroosten, om (wat de A. A. A. goedkooper deed) de boeren voar een nieuwe crisis te vrijwaren. Dat is dubbel onprettig, nu Roosevelt het (ge raamde) tekort op de begrooting 1936- 1937 tot ruim 1 milliard had weten te rug te brengen (tegen 3 milliard dit jaar). De economische opleving in de Ver, Sta ten werd aardig in deze cijfers weerspie geld en ze bevatten daarom bruikbaar materiaal voor de verkiezingspropagan da (volgend jaar loopt Roosevelt's ambts periode af). Het moet vervelend voor hem zijn, dat het Hooggerechtshof door deze rekening een streep heeft gehaald. Er is ons de vraag gesteld, hoe het Hooggerechtshof dat zoomaar kon doen. De vork zit als volgt in den steel: en kele maatschappijen (een paar weverij en en een pellerij) waren van oordeel, dat sommige belastingen (b-v. de hef fing op het plukken van katoen), inge steld om de fondsen tot steun van den landbouw bij mekaar te krijgen, niet door haar opgebracht hoefden te wor den, aangezien ze in strijd met de grond wet zouden zijn uitgevaardigd. Ze maak- door J. S. FLETCHER. 22). „Heel wat ook!" antwoordde Oliver. „Wat hebben die er mee te maken? Jij en ik leven niet meer in die oude tij den. wij leven nu! Ik heb dat land noo- dig en ik bied je een prijs, zooals nog niemand ooit aan een van je voorvaders geboden heeft! Contant., beste man,.. Boter bij de visch! Wat zul je dan zitten piekeren over wat je voorvaders gedaan hebben of over de grillen van je moeder? Je zegt immers zelf, dat je er al anders over denkt dan zij? Nou dan, hier heb je een kans! Ik wil koopen.. voor wat jij maar vraagt! En kijk eens hier., hoe bezit je dat land eigenlijk? Wat voor wettelijken titel heb je? Weet je dat wel eens?" „Ja, dat weet ik best!" antwoordde Matthew. „Meneer Hargreaves heeft me daar alles van verteld, toen ik eigenaar werd. Ik ben, wat ze noemen, onbe zwaard eigenaar. Denkelijk weet u wel, wat dat beduidt?" „Of ik dat weet? Het beteekent, dat je het grootste recht hebt, wat iemand op een stuk grond kan bezitten vol komen eigendom- Jij kunt over dat land beschikken net zooals je maar wilt; tij dens je leven en bij testament; over het geheel en over ieder deel, voor goed of tijdelijk., ja, ik ken de wet op dat punt heel goed! Je kunt het me verkoopen op de allereenvoudigste manier, zonder formaliteiten, je kunt het volkomen vrij ten dus een proces aanhangig en wer den door het Hooggerechtshof in het ge lijk gesteld. De regeering moet het nu zonder de opbrengst dezer belastingen doen, terwijl ze aan den anderen kant. moeilijk een streep kan halen, door de reeds aan de landbouwers toegezegde uitkeeringen, ongeveer ten bedrage van minstens 600 millioen. Het geraamde te kort op de begrootign zal dientengevol ge zonder mankeeren tot 1% a 2 mil liard oploopen. Voor de ontwikkeling van den toe stand hangt nu verder veel af van het prijsverloop der landbouwproducten. Mo menteel zijn deze wel zoowat winstge vend, doch men heeft den indruk ge kregen, dat dit peil vooral te danken was aan de regeeringsmaatregelen. Loo- pen ze weer achteruit (en de katoen doet 't al met een vaartje) dan raakt het Leiden van den Amerikaanschen landbouw natuurlijk weer leelijk in last. De kortste klap zou zijn: Grondwetswij ziging, opdat de regeering meer armslag krijgt. Maar daarover is in het Congres hoogstwaarschijnlijk geen voldoende meerderheid te vinden. Mogelijk blijft, dat de omstandigheden het: wat niet is, kan komen, in de hand zullen werken. Voorloopig is dat echter toekomstmu ziek. Verken zacht en zekenwf «plfla DOOS 60 CT (Ingez. Med.j Het is heden, 10 Januari, 70 jaar ge leden, dat het tegenwoordige lid der Tweede Kamer, dr, H. J. Lovink, in Terborg werd geboren. Deze „self-made man", aldus schrijft de directeur van het staatsboschbeheer in de N.R.C., die ondanks zijn leeftijd, die alleen „de sterken" bereiken, nog midden in het volle leven staat, is door zijn benoe ming op 25-jarigen leeftijd tot directeur der N'ederlandsche Heidemaatschappij, reeds op jeugdigen leeftijd begonnen een belangrijke rol in ons land te ver vullen. De heer Lovink bezocht eerst de la gere, daarna de z.g „Fransche" school te Terborg; vervolgens genoot hij on derwijs te Anholt. Op 16-jarigen leeftijd werd hij leerling op de boomkweekerij der firma Copijn te Velp, waar hij in 1885 reeds tot chef werd bevorderd. Reeds in Februari 1887 werd hij door de gemeente Zutphen benoemd tot op zichter over de uitgestrekte landerijen en plantsoenen, welke deze gemeente bezit. Hier in zijn drukken werkkring vond hij toch nog gelegenheid zich the oretisch te ontwikkelen. Reeds in 1889 behaalde hij te Wageningen de akte middelbaar onderwijs in de houtteelt. Lang zou hij zijn functie in Zutphen niet vervullen, hoezéér men zijn werk daar ook waardeerde. In 1888 was de Ned. Heidemaatschappij opgelicht, met het doel de heide-ontginning te bevor deren, Met het werk wilde het niet vlot ten. Men had groote behoefte aan een man, die technische bekwaamhe'd met stuwkracht en tact zou paren. Het gevolg was dat de jonge Lovink met ingang van 1 Mei 1891 tot adjunct directeur en reeds ruim een jaar later verkoopen.. nu op dit oogenblik zelfs! Kom, kerel, zeg maar ja!" „Maar.. wat zou u er mee willen doen, meneer Carsdale?" vroeg Mat thew, na lang hoofdschuddend voor zich uitgestaard te hebben. „Bent u van plan te gaan bouwen of zoo?" „Ja, zooiets", zei Oliver, „Maar wat kan jou dat schelen! Kom nou.wat zou jij een fatsoenlijken prijs vinden? Ik zeg je, nogmaals, je kunt het zelf bepalen". „Neen, dat kan ik zoo maar niet", zei Matthew. „Ook al zou ik het willen ver koopen en ik zeg niet, dat ik het wildan zou ik dat toch niet kunnen zeggen. U weet van die zaken heel wat meer af dan ik. Wat hadt u me willen bieden, meneer?" „Dat zal ik je eens vertellen", ant woordde Oliver- „Men rekent twintig jaar rente als een redelijken prijs. Nu dan, jij vertelt me, dat je zooiets van honderd pond aan rente jaarlijks maakt. „Ja, ja, maar ik zou eigenlijk twee honderd pond moeten maken!" onder brak Matthew hem sluw, „en ik reken ook wel, dat ik dat krijgen kan". „Daar kom ik dadelijk op", zei Oli ver. „Laten we zeggen dat het land tweehonderd pond per jaar doet.... Twintig maal tweehonderd is vier dui zend. Dan heb je nog het bosch, het huisje en den tuin. Kijk, we zijn buren, ik zal je zeggen, wat ik van plan ben. Ik zal je zesduizend pond geven in baar geld, voor het heele zaakje bij elkaar! Nou?.... En daarmee heb je kapitaal genoeg voor de grootste boerderij in heel Yorkshire. Kom, vooruit nou!" M,atthew's oogen waren zichtbaar tot directeur werd benoemd. Van dat oogenblik af begint de Heidemaatschap pij zich meer en meer te ontwikkelen en weldra tot bloei te komen. Dit was niet alleen te danken aan dc onmisbare eigenschappen bovenvermeld, maar óók aan het aangeboren organiseerend ta lent en aan den moed tot doorzetten van den jeugdigen directeur, aan zijn bij zondere geestelijke gaven, aan de groo te liefde en geestdrift voor het werk. De grondslagen van de organisatie der Heidemaatschappij in dien tijd door hem tezamen met het bestuur gelegd, zijn zóó hecht gebleken, dat zij de tot een machtig lichaam gegroeide Heide maatschappij van thans nóg dragen. Toen in 1889 het Staatsboschbeheer werd ingesteld werd de heer Lovink naast zijn ambt bij de Heidemaatschap pij ook aan het hoofd van dezen nieu wen tak van Staatsdienst gesteld. Ook hier is gebleken dat het funda ment goed werd gelegd. In steeds wijderen kring trok het werk van Lovink, dat bij alles wat hij ondernam wel scheen te slagen, de aan dacht. Zoo volgde dan met ingang van 1 November 1901 zijn benoeming tot di recteur-generaal van den landbouw als opvolger van wijlen mr C. J. Sickesz. Onder dr. Lovinks leiding werden ingrij pende wijzigingen gebracht in de organi satie van het landbouwkundig en ve terinair onderwijs, waardoor een nood zakelijke overgangstoestand tot het te genwoordige hooger onderwijs werd ge schapen. De rijksseruminrichting werd te Rotterdam gesticht. Belangrijke re gelingen getroffen ten aanzien van de controle van voor uitvoer bestemd vleesch en zuivel; staatscommissies werden ingesteld, o.a. een waarvan Lo vink voorzitter was, bekend onder den naam van staatscommissie voor den landbouw, die arbeid van buitengewoon verstrekkende beteekenis verrichtte. De bebossching met staatshulp van gemeen telijke gronden, welke zulk een groote vlucht zou nemen, werd ingesteld, In 1909, dus na acht jaar het ambt van directeur-generaal van den land bouw te hebben bekleed, vertrok bij als opvolger van prof. Treub naar In- dië, ten einde de functie van direcieur van landbouw, nijverheid en handel al daar op zich te nemen; in 1918 keerde hij voor goed naar het vaderland terug. Gedurende zijn Indischen tijd is 't land bouwonderwijs voor de inlanders geor ganiseerd op een wijze die bewondering afdwingt; werd een boschbouwproefsta- tion gesticht; het natuurwetenschappe lijk onderzoek bij 's lands plantentuin gecentraliseerd en een aanvang ge maakt met het beheer van de ongeveer 120 millioen h.a. bosch, welke buiten Java zijn gelegen. Na te zijn gerepatrieerd, was hij weer spoedig veelzijdig werkzaam. Hij werd tot lid van de Tweede Kamer gekozen; hij was bovendien eenige jaren burge meester van Alphen a.d. Rijn, voorzitter v. d, Hollandsche Maatschappij van Landbouw en werd tot voorzitter be noemd van verscheidene door de regee ring ingestelde commissies, o a. de Zui- derzeecommissie. De heer Lovink, die van de Groning- sche universiteit den titel van doctor honoris causa ontving, is behalve dra ger van talrijke buitenlandsche onder scheidingen, ridder in de orde van den Nederlandschen Leeuw en commandeur van de orde van Oranje Nassau. Boven dien heeft H.M. de Koningin hem de me» daille verleend voor Voortvarendheid en Vernuft. Dr. Lovink heeft veel bereikt dank zij zijn groote gaven, zijn rustelooze werkzaamheden, de suggestieve kracht, die van hem uitgaat. grooter geworden op het hooren van die cijfers en de oude man zag, dat de jon gere begon te weifelen. „Ik weet niet, wat moeder er van zeggen zou", begon Matthew. „Misschien dat het haar wel aanstond.... maar.. „Wat heeft zij er mee te maken' viel Oliver hem in de rede. „Het is jou eigendom! En de vr,aag is maar h staat het jou aan?" „Ik zal niet zeggen dat het me niet aanstaat", gaf Matthew toe. „Ik houd er bovendien op d,at punt geen gevoe ligheden op na., nooit gehad ook! En, zooals ik al zei, ik wil graag ergens an ders heen. Als ik er alleen voor stond.." „Jij staat er alleen voor!" zei Oliver. „Niemand heeft er iets over te zeggen dan jij alleen!" En, als onder den drang eener plot selinge ingeving, stond hij op, liep naar de deur, opende die op een kier en riep tegen de waardin, dat ze papier, pen en inkt moest brengen. HOOFDSTUK IX. Moeder en zoon. Matthew lachte flauwtjes, toen hij Oliver's toebereidselen tot schrijven zag. Hij bewoog zich ongedurig op zijn stoel heen en weer en schudde bedenke lijk het hoofd. „Ik ben er nog zoo zeker niet van, dat ik nu al iets bepaalds tusschen ons beiden zou willen vastleggen, meneei; Carsdale", zei hij. ,,U weet zelf ook wel, dat je zulke dingen niet overhaast moet doen .En ik heb heelemaal geen haast." „Ik wel!" antwoordde Oliver. „Wat ik doen wil, moet ik dadelijk beginnen. Wat belet jou en mij eigenlijk om tot Hij vertoeft thans in Zuid-Frankrijk en heeft zich aan elk huldebetoon ont trokken. Goes 9-1-36 De Raad van Goes zette 1936 goed in. De gemeentebegrooting, de ha venplannen, het benoemen van een ar chivaris, en nog negen voorstellen, wer den behandeld in één morgen- en één middagzitting. Uit de nieuwjaarsrede van den voor zitter trof ons bijzonder de opmerking, dat B. en W. al het hunne deden om den Raad van Arbeid voor Goes te behou den, doch dat verder, nu de beslissing ten gunste van Middelburg gevallen is, critiek dient te zwijgen. Het komt ons voor, dat de gedachte die aan deze opmerking ten grondslag ligt, wel de gedachte is, die in het al gemeen in Goes leeft. Uit den aard der zaak betreurt men dit verdwijnen, er werd immers reeds meer aan Goes ont nomen, en ook Goes kan noode iets van haar inkomen missen, maar er is ook een zekere berusting, eenerzijds omdat men den eisch tot bezuiniging begrijpt, en anderzijds en dit ~wel -voorname lijk ómdat deze samenvoeging voor Middelburg een steun zal zijn. Middelburg en Goes maken, als vrij wel alle gemeenten, een moeilijken tijd door, maar toch meenen we, dat de schaal nog ten gunste van Goes door slaat, en de schaal zou zeker verder doorslaan, als onze hoofdstad niet ge steund was door middelen als het hier besprokene. En zeker betreurt elke rechtgeaarde Goessenaar, dat het juist Goes is, dat zijn kantongerecht, zijn waterstaat en zijn Raad van Arbeid moet missen, maar, zooals reeds opgemerkt, men be rust, mede omdat men den steun aan Middelburg kan billijken. We'waaideeren dit gevoelen, om het menschelijke, dat het tot grondslag heeft, en vooral ook, omdat dit wel eens anders geweest is. En we behoeven geen tientallen jaren terug te gaan om die andere geestesgesteldheid te vin den, die scherpere rivaliteit. Dat dit in gunstigen zin veranderde, ligt waarschijnlijk in hoofdzaak aan den moeilijken tijd, want in moeilijke tijden krijgt men een beter begrip voor de zor gen van anderen. Nadat de Raad, na eenige korte op merkingen, besloten had tezamen met Hulst een archivaris te benoemen, werd uitvoeriger van gedachten gewisseld over het voorstel tot verhooging van de hondenbelasting, waar men tevens het voorstel tot verhooging van de verma kelijkheidsbelasting aan vastkoppelde. Het dreigement van den voorzitter, dat handhaving op het oude peil zeker niet goedgekeurd zou worden, miste alle uit werking'. B- en W. vonden bij slechts drie leden de heeren Goeman, Holle- stelle en Eckhardt steun. Inderdaad, de Goesche Raad heeft weinig reden om voor een dergelijk drei gement bevreesd te zijn; kreeg reeds meerdere malen van hoogerhand gelijk. En als men van hoogerhand deze kwes tie in het juiste licht bekijkt, dan zal de Raad ook nu in het gelijk gesteld wor den. Want reeds nu houden velen geen hond, of ruimen die 'op, om de belasting, en wordt de vermakelijkheidsbelasting opgebracht door ondernemingen die nauwelijks zooal rendabel zijn. B. en W. merkten trouwens zelf op, door deze verhooging geen meerdere op brengst te verwachten, zoodat ze dus al leen afbrekend zou werken. Over de havenplannen werd weinig nieuws opgemerkt. In hoofdzaak toon de men zich verheugd over de totstand koming vooral ook om den arbeid voor de werkloozen. Terecht zag men in, dat pogingen tot wijziging, door demping van de haven gelijk de kadebewoners in een adres bepleitten of door het bou wen van een beweegbare brug gelijk de reederij Van der Schuijt wenschte het geheele plan in gevaar zou brengen. Zoo bepleitte men ook nog verdere in schakeling van de particuliere aanne- min, en de s.d.a.p. laveerde eenigszins naar „eigen beheer", maar het deed niet overtuigend aan. Innerlijk scheen men te gevoelen, dat B. en W. in deze wel den juisten weg voor oogen hadden en die ook zouden kiezen. Het werd aan B, en W. dan ook overgelaten De begrooting ging vlot onder den hamer door. Het belangrijkste dat zij be vatte als nieuw object was de post voor de bestrating der Groote Markt. Alleen de heeren De Roo en Reedijk stemden tegen dezen post. Het komt ons voor, dat hier alleen met een zekere halsstarrigheid vastgehouden wordt aan een bepaald standpunt. Immers, als de Raad deze 6000 niet zou intrekken, zouden ze toch zeker ook niet voor iets anders besteed mogen worden. Dus het heeft geen zin tegenover deze uitgave op te merken, dat men ze niet verant woord acht, omdat b.v. de bewaarscho len lager gesubsidieerd moeten worden. Er is een zuinigheid, die de wijsheid bedriegt, en die heeft Goes in het verle den reeds meer parten gespeeld. En daarom kan Goes dat zijn meeste stra ten verwaarloosde, zijn pleinen onbe straat liet, thans ettelijke tienduizenden gulden 's jaars opbrengen voor gemeen ten die breede boulevards aanlegden, paleizen van Raadshuizen en postkanto ren bouwden, en nog zoovele en deze groote uitgaven deden, waarvoor zuinige gemeenten als Goes thans krom moeten liggen. ABONNEMENTEN en ADVERTEN- TIEN voor dit blad worden aangenomen door den Agent ADR. STROOSNIJDER. Prijsuitreiking. In café „de Eendracht" had gisteren avond de prijsuitreiking plaats van de op de tentoonstelling der M.T.V. tijdens de kerstdagen behaalde prijzen. De voorzitter der M.T.V.de heer Van der Boudt, drukte er zijn spijt over uit, dat er niet zooveel belangstelling was, als vroeger, maar verheugde er zich in toch zoovelen oude getrouwen op te merken. Spr. wekte op de aangesloten vereenigingen trouw te blijven- De se cretaris, de heer V. d. Driest, sloot zich hierbij aan en deelde mede het plan te hebben in de volgende maand een film voorstelling op dezelfde plaats te doen geven, als er althans onder leden en ge- noodigden belangstelling voldoende voor blijkt te zijn. Hierna reikte de voorzitter de wissel bekers en de secretaris de overige klas se- en eere prijzen uit. Het laatste bedrijf van de jaarlijksche tentoonstelling, was weer ten einde. De voorzitter vond nog gelegenheid een overeenkomst te geraken?" „Ik zou eerst wel eens met moeder willen pratenen ook met meneer Hargraeves, den advocaat." „Als je met Hargraeves praat, dan zal die je zeggen, dat ik een uitstekend en royaal bod heb gedaan! Als je met je moeder praat, dan komt. er nooit iets van. Doe het zelf, man, doe het nu meteen! Het is jou eigendom! Maar kom, ik wil je nog royaler behandelen. Maak het zaakje af, hier met mij alleen en dan zal ik er driehonderd pond opleg gen! Zesduizend driehonderd! Nou.... wat zeg je daarop?" „Wel, dat u heusch heel vrijgevig bent, meneer Carsdale", gaf Matthew toe. „Dat kan ik niet ,anders zeggen! Maar. kunnen we dat wel zonder een advocaat doen?" Oliver hoorde de toestemming in die vraag gelegen en haalde zijn cheque boek voor den dag. „Gemakkelijk genoeg", antwoordde hij en begon te schrijven. „Hier heb je een cheque voor zesduizend driehon derd pond.... Kijk, daar staat het Nou danik zal een ontvangbewijs- je schrijven en met Hargreaves vanmid dag nog praten en hij zal het heelemaal in orde makenjij komt Donderdag op de markt en hij zal alle p,apieren voor je klaar hebben om ze te teekenen, Nou dan, hoe zullen we het inkleeden?" Flij schoof de cheque over tafel aan Matthew toe en begon ijverig te schriii ven op het vel papier, dat de waardin hem gebracht had. Eindelijk keek hij op en zag dat Matthew de cheque reeds met beverige vingers bevoelde. „Ik geloof dat dat alles is, wat we noodig hebben", zei hij, „Ik heb dit ge schreven: „Voor de som van zesduizend driehonderd pond, welke ik hierbij er ken entvangen te hebben, stem ik toe in den verkoop aan Oliver Carsdale van mijn eigendom, bekend als Ryvedale Flat, en in het overgeven van de docu menten, noodig voor de wettelijke over dracht aan hem in persoon." Juist, ik denk zoo, dat daarmee alles gedekt is.. Als je nu maar je poot hier onderaan wilt zetten, Matthew.... maar wacht., we moeten er een getuige bij hebben., dat kan hier de juffrouw wel doen. De waardin kwam op verzoek van Oliver binnen en stond aandachtig toe te zien hoe Matthew zijn naam met veel moeite neerschreef. „Het is alleen maar een ontvangbe wijs", zei Oliver tegen haar, terwijl hij het vel papier voor haar neerlegde, maar zijn groote hand zorgvuldig boven het geschrevene hield. „Ails u nu maar alleen uw naam hier neerzet, als be wijs, dat u er getuige van bent geweest, dat Matthew Scarpe daar ondertee kend heeft! Ziezoo", vervolgde hij, toen de vrouw verdwenen was, „dat is ge beurd.. heel prettig en gemakkelijk, nietwaar? Eu nu, beste kerel, neem 'n raad van me aan", zei hij. het ontvang bewijs zorgvuldig wegbergend, ..zeg hierover geen woord tegen je moeder, voordat je de papieren bij Hargreaves geteekend hebt. Dan kun je heT baar gerust heel bedaard en vriendelijk ver tellen Als ze er wat op aan te merken heeft, dan zeg je haar doodbedaard dat je je eigen heer en meester bent en er je eigen ineening op na houdt!" (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1936 | | pagina 5