len
Ég
HET HUIS No. 83.
KRONIEK van den SAG.
BINNENLAND.
ZEELAND.
DERDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEDWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRIJDAG 29 NOVEMBER 1935. No. 282.
rEN.
Verkeerscoördinatie of
verkeerde coördinatie?
MIDDELBURG.
guur weer
50 - 35 - 20 ct
2UID-BEVELAND.
deau
olide
offie-
kleu-
cdel-
vordt
Dé herrie in Noord-China.
De Japaneesche generaals zijn
%veer actie! geworden. Het
autonomisme leeit niet in de
bevolking. Conflict tusschen
de regeering te Tokio en de
legerleiding verscherpt.
Verleden week hebben we tot onze
verbazing op deze plaats moeten cou-
stateeren, dat de Japanneesche regee-
rir'.g opeens macht verkregen scheen te
hebben over de ondernemende bevel
hebbers van het z.g. Kwantoengleger,
dat indertijd Mantsjoerije onder den
voet heeft geloopen en wel graag het
zelfde met Noord-China zou doen. Men
vernam, dat de generaals, die bezig wa
ren in Noord-China een autonomi-
sche beweging te bevorderen door To
kio tot de orde werden geroepen en.,
het hoofd bogen.
De laatste dagen zijn er dingen ge
beurd, die alevel aantoonen, dat het
met de onderwerping der militairen
aan het gezag der regeering toch nog
lang niet je ware is. Opnieuw zijn de
generaals van het Kwantoeng-leger n.l.
actief geworden. Ze hebben de voor
naamste spoorlijn in Noord-China door
Japanneesche soldaten laten bezetten.
Zulksom te beletten, dat de cen
trale Chineesche regeering troepen zou
zenden naar de districten, waar de
autonomistische opstandigen zich nog
roeren. Heel erg vlot verloopt het niet
met die autonomistische beweging.
Men heeft gelezen, dat een of andere
hoogwaardigheidsbekleeder de pro
vincie Oost-Hopei een paar dagen ge
leden onafhankelijk heeft verklaard.
Hij deed een 'oeioep op andere gouver
neurs in de Noord-Chineesche provin
cies, om zijn voorbeeld te volgen. En
kelen hunner hadden er wel ooren naar,
doch hei is gebleken, dat de bevolking
er nergens veel voor voelt. Ze liep »u
verschillende steden tegen de autono-
inisten te hoop, met het gevolg, dat
dezen hun biezen moesten pakken en
van verdere onafhankelijkheidsverkla
ringen tot dusver niets is gekomen.
Wij vragen ons nu dit af Hadden
de Japanneesche generaals verleden
week verwacht, dal de loswrikki'.ig van
de vijf noordelijke provincies wel zon
der hun hulp een feil zou worden En
neten zij zich daarom tijdelijk op den
achtergrond dringen Het is toch wel
zeer merkwaardig, dat ze opeens weer
actief worden, nu de gehechtheid der
Chineesche bevolking van de regeering
te Nanking tamelijk sterk blijkt. Van
een „zelfbestuur" onder Japanneesche
curateele moet men in Noord-China
niet veel hebben. De weinige „onva
derlandslievende schobbers", die be
reid waren in de Japanneesche kaart
te spelen, hebben niet veel aanhang.
De Japanneesche generaals zullen
zich vermoedelijk niet bij dit feit neer
leggen. De bezetting van de voornaam
ste spoorlijn in het gebied is een veeg
tee ken. Te Tokio verklaart men welis
waar, dat de autonomistische beweging
in Noord-China een binnenlandsche
aangelegenheid zou zijn, welke de Ja
panneesche regeering weinig interes
seert, maar het doet er niet toe, wat
de Japanneesche regeering interesseert.
Wat de generaals van het Kwantoeng
leger vinden, dat is van belang. Eu die
vinden, dat zij het autonomistische
vuurtje moeten aanwakkeren, opdat
ze Noord-China in hun macht krijgen.
Als het niet voldoende branden wil,
ook niet met behulp van hun blaasbalg,
zullen ze er misschien niet voor terug
deinzen zelf een nieuw vuur te ont
steken (a la Mantsjoerije). Het ziet er
t oogenblik weer meer dan ooit naar
uit, dat het in het Verre Oosten op
nieuw rumoerig zal worden.
De Japanneesche regeeri'ng schijnt
intusschen nog steeds pogingen le doen,
de recalcitrante militairen onder haar
Een oorspronkelijke roman
door
Mr. I. C. B. L. DEN HOEDT.
7). -
Christiaan begreep volkomen den op
zet van het geval. In het begin wond
het hem op, maar hij voelde zich nog
zoo vermoeid en machteloos, dat hij
„de overste" maar liet praten en met
gesloten oogen den stroom van woor
den over zich liet heengaan.
„Uw eten zal direct worden ge
bracht", hernam de overste, laten Wij
eerst een aperitif nemen."
Christiaan verroerde zich niet.
„Het spijt mij dat ik U niet in een
beter stemming tref. Maar ik wil u de
zen weldaad niet opdringen. Ik denk,
dat ik dan voor deze gelegenheid zelf
maar twee bittertjes zal nemen.
Intusschen kan ik U dan met een
voorbeeld aantoonen, van welk een
beteekenis de wijsbegeerte kan zijn in
haar toepassing op de eenvoudigste
zaken des dagelijkschen levens.
Toen ik dan nog een jong luitenantje
was, en het was het einde van de
maand weer ,'eens op zwart zaad
zat, bekroop mij de onweerstaanbare
lust om een kruikje jenever te gaan
kcopen. Ik heb al vroesJ een voorkeur
duim te krijgen. Zoo heeft de minister
van oorlog geweigerd een reusachtig
bedrag, dat de generaals voor verdere
uitbreiding van leger en vloot eischen,
cp de begrooting te plaatsen. Te Tokio
moet die weigering vrij veel opwinding
veroorzaken. De generaals zouden be
sloten hebben minister Takahasji „op
heldering" over zijn houding te vragen.
Tegelijkertijd komen de Japansche
bladen, die onder invloed der militairen
staan met schreeuwende artikelen,
waarin betoogd wordt, dat de jaar-
lijk sche toeneming van het aantal in
woners van Japan, welke maar even
tjes 1% miUioen zou bedragen, gebieds
uitbreiding onvermijdelijk maakt, 't Is
of men Mussolini hoort oreeren.
De Japanneesche regeering stelt te
genover dit extréme nationalisme, dat
Japan zich financieel zou ruïneeren, als
ze de eischen der m»'<1airen zou inwil
ligen. Of dit nuchtere en onweerspre
kelijk feit veel indruk zal maken, staat
alevel te bezien.
N. VAN DE ROEMER f.
Te Den Haag is op 63-jarig'en leeftijd
overleden de heer N. van de Roemer,
lid van de directie van de N.V. Wm H-
Müller en Co. te Rotterdam en sedert
1930 ook van den Koninklijken Holland-
schen Lloyd.
Na den oorlog leidde hij de reorgani
satie van de Stoomvaartmaatschappij
„Zeeland"- Zijn groote verdiensten in
dit verband werden door de regeering
erkend door zijn benoeming tot ridder
in de orde van den Nederlandschen
Leeuw.
In scheepvaartkringen laat zijn ver
scheiden een groote leegte achter.
BELGIë EN DE NEDERLANDSCHE
GRENSVERDEDIGING.
De correspondent te Brussel van de
N.R-C. meldt:
In Belgische militaire kringen is met
groote belangstelling kennis genomen
van de memorie van antwoord van den
Nederlandschen minister van defensie
a.i. in zake de begtooting van landsver
dediging. Vooral de passus waarin de
minister zegt dat de regeering voorne
mens is kazematten, bewapend met anti-
vechtwagengeschut alsmede vechtwa-
genversperring op daartoe geëigende
punten, nabij eenige belangrijke op-
marschwegen, te doen bouwen, ten ein
de te kunnen verhinderen dat een aan
valler met behulp van gepantserde en
gemotoriseerde eenheden min of meer
onverhoeds diep in het land zou kun
nen doordringen, heeft de aandacht van
de Belgische militaire autoritieten ge
trokken. Aan een dezer autoriteiten
hebben wij de vraag gesteld wat hij van
dezen Nederlandschen maatregel denkt-
Onze zegsman antwoordde:
„Onze Noorderburen zijn ongerust.
Het is zeker niet zonder beteekenis te
vernemen dat kazematten en andere
verdedigingswerken gebouwd zullen
worden nabij de bruggen te Heusden,
Keizersveer enz., gelegen op de wegen
welke leiden van het Noorden naar
's Hertogenbosch, Tilburg en Breda.
Over deze nieuwe oriënteering van de
Nederlandsche defensie willen wij ons
ten zeerste verheugen. Zonder de mili
taire macht van onze Noorderburen te
overschatten kan men toch zeggen dat
zij, naar het zelfde doel streeft als wij
Dit doel is iederen mogelijken aanval
ler alle, tactisch of strategisch voordeel
dat hij bij een schending van ons grond
gebied zou kunnen behalen, door een
sterke verdediging van de grens en van
de voornaamste toegangswegen te ont
nemen".
Op onze vraag of hij meende dat de
Nederlandsche militaire overheid voor
voor dezen vaderlandschen drank ont
wikkeld. Wel, zooals ik U zei, _ik had
geen geld, en mijn leverancier gaf er
de voorkeur aan, contant te worden
betaald. Maar nu komt de toepassing
van de zuivere logica.
Ik stap den winkel binnen, en zeg
tegen den baas:
Jansen, of Pietersen de naam
doet er niet toe 1 geef mij een kruik
je van het merk A, laat ik nu maar
zeggen. Goed, Jansen, of Corneliissen
neemt een kruikje van het merk A,
pakt het netjes in en geeft het aan mij.
Toen bedenk ik mij ineens. Teunissen,
zeg ik, ik zal per slot toch maar liever
een kruikje van het merk B nemen.
Goed meneer, zegt Willemsen; h'
neemt het eerste kruikje weer terug
pakt een kruikje van het merk B in,
en geeft het mij.
Ik steek het in mijn z,ak, en wandel
naar de deur. Pardon, meneer, zegt
Hendrikse.n, U vergeet te betalen.
Ik verbaasd: Wat moet ik betalen?
Dat kruikje jenever, meneer.
Dat heb ik toch geruild tegen het
kruikje merk A.
Maar dat had U toch niet betaald?
Heb ik d,at kruikje dan gekocht?
Hiertegen was de man niet bestand.
Deze eenvoudige toepassing van de
zuivere logica was te veel voor 's mans
verstand.
Zoodat ik naar huis wandelde met 'n
kruikje, dat ik niet had behoeven te
af voeling had gezocht met den Belgi
schen generalen staf of met het Belgi
sche departement van landsverdediging
verklaarde onze zegsman nog:
„Van eenige officieele of officieuse af
spraak is mij niets bekend, Nederland
heeft geen enkele overeenkomst of geen
enkel pact onderteekend. Zijne militaire
neutraliteit is nog altijd dezelfde als in
1914".
Men schrijft ons uit West Zeeuwsch-
Vlaanderen:
Er was een tijd, dat vredige rust ons
landje kenmerkte, Eenige malen daags
zorgde het provinciale bootje voor con
tact met Nederland-benoorden-de-Schel-
de en de „BreskensMaldeghem" gleed
bellend en fluitend, met absoluut onge
vaarlijke snelheid, langs de rails, die
onze dorpen verbinden. De auto was
een ding, waar men wel van gehoord
had, maar welks verschijning op onze
hierbanen bijna even sensationeel was
als het bezoek van een dromedaris aan
de Middelburgsche Abdij.
Maar om met Henriëtte Rolar.
Holst te spreken „begeerte heeft ons
aangeraakt." De provincie stelt zee-
kasteelen in dienst, die een dozijn ma
len per dag de Schelde overvaren;
auto's worden aangeschaft door hen,
die zich deze weelde kunnen veroor
loven, en ook door enkele anderen.
Men rijdt nu smalend het trammetje
voorbij, en in geen tijd zijn de Zeeuwsch
Vlamingen in Knocke, Oostende, Brug
ge en Gent om er van de genietingen
des levens te profiteeren, om er hun
zaken af te handelen, of om beide te
doen. Het rustige verkeersmiddel van
voorheen wordt versmaad en het schijnt
wel, dat het louter ter wille van een
vijftigparige traditie is, dat de tram, al
tijd bemand met personeel, en soms ook
wel met passagiers, van tijd tot tijd 'n
rit onderneemt. De maatschappij stelt
dan ook terecht busdiensten in tot al
ler tevredenheid.
Dit prikkelt blijkbaar het initiatief
van anderen, want op een goeden dag
vraagt de ondernemer van de buslijn
GentWatervliet om via IJzendljke
en Schoondijke tot Breskens door te
mogen rijden. Rumor in casa! De „Bres
kensMaldeghem" en de Zeeuwsch-
Vlaamsche-Tramweg-Mij. betoogen. om
't hardst, dat aan 'n dergelijke verbin
ding geen behoefte bestaat. Door y.an
hun diensten gebruik te maken komt
men immers even goed in Gent, al moet
men dan ook eenige malen overstappen
en al durt de reis dan ook 2 of 3 keer
langer dan de aangevraagde verbinding
noodig hebben zou. Evenwel: „tijd is
geld" is geen Nederlandsch slagwoord
en de Kroon weigert mitsdien de ver
gunning te verleenen, mede in verband
met de autobusplannen der trammijen.
En inderdaad: na 1% jaar verkrijgt de
Z.V.T.M. een concessie voor een bus
dienst op het Nederlandsch gedeelte
van de route BreskensGent. De aan
sluitingen zijn niet volmaakt; het over
stappen blijft een bezwaar, maar het
nieuwe communicatie-middel is toch 'n
verbetering, die men waardeert.
Waren de beide trammijen, het innig
met elkander eens toen het er om ging
den Belgischen ondernemer den toegang
tot den vaderlandschen bodem te ont
zeggen. thans zien zij elkander met ge
heel andere oogen aan, beschouwt de
S.B.M. haar zustermij, als een indring
ster op het traject Breskens-Schoon-
dijke, dat reeds een halve eeuw door
haar verzogd wordt. En zij beklaagt zich
met succes, Ged. Staten bepalen eerst,
dat de Z.V.T.M. tusschen deze plaatsen
geen locaal vervoer ondernemen mag.
L'appétit vient en mangeant: op aan
dringen der S.B.M. beslist vervolgens de
Kroon, dat nu de S.B.M, dit traject be
rijdt, de Z.V.T.M'. er niet behoeft te ko
men en haar busdienst in Schoondijke
zijn eindpunt hebben moet. Na eenige
maanden wordt deze lijn dus verkort en
moeten de passagiers te Schoondijke
overstappen om hun reis naar of van
Breskens te vervolgen.
En waarom zou dit ook niet kunnen?
De S.B.M.-bussen bieden voldoende
plaats om er tusschen Schoondijke en
Breskens gebruik van te maken. En
wat doet het er toe, of de diensten niet
steeds correspondeeren? Zegt de naam
Schoondijke niet reeds, dat het bepaald
de moeite waard moet zijn er eenigen
tijd te vertoeven, beinvloeden wachten
de reizigers niet gunstig het café- en
zelfs het hotelbezoek en toont de locale
jeugd niet vaak, door haar leergierige
blikken, dat zij vreemdelingenverkeer
ten zeerste apprecieert?
Zoo wacht U de Z.V-T.M.-bus, als U b.v.
's avonds uit Gent terugrijdt, aan de
grens op en hij brengt U met bekwamen
spoed tot het Marktplein van het meer
genoemde Schoondijke, waar U circa
J half negen arriveert. Hier wordt U uit-
genoodigd op de tram of de bus van de
S.B.M- over te stappen; gehoorzaam ver
laat U de bus; de chauffeur dooft de
lichten in zijn wagen en rijdt door naar
de remise te Breskens. Raadpleegt ge
nu de dienstregeling, dan blijkt U, dat
om de laatste vijf km van Uw reis af
te leggen U elf uur wachten moet-
Het is n.l. den volgenden morgen dat een
openbaar middel van vervoer langs
komt, in hetwelk U, krachtens Haag-
sche wijsheid plaats nemen moogt.
Nu zijn er criticasters, die dit niet
aardig vinden- Dat ziin natuurlijk van die
moderne menschen, "3ie niet meer weten
wat wachten is. Maar er zijn ook lieden,
die 't weten kunnen, en die zeggen, dat
dit 'verkeercoord'natie heet. Anderen
noemen het verkeerde coördinatie en
zoo blijven de meeningen verdeeld, tot
den dag, waarop dank zij de geza
menlijke pogingen van overheid en
maatschappijen de doodsklok luiden
zal over Zeeuwsch-Vlaanderen's tram
wegondernemingen.
Commissarissen Waterleiding Mij,
Midden Zeeland.
Ged. Staten hebben de navolgende
personen aangewezen als Commissaris
van de op te richten N.V. Waterleiding
Maatschappij „Midden Zeeland": mr. P.
Dieleman, tevens voorzitter van den
Raad van Commissarissen, J. M. van
Bommel van Vloten, jhr. mr. A. F. C.
de Casembroot, en P. Dregmans.
Keuringsdienst voor waren
B. en W. leggen den Raad over een
verzoek van Ged. Staten om eventueele"
bezwaren tegen de nieuwe salarisrege
ling voor het personeel van den keu
ringsdienst voor waren, zooals die door
den Raad van Goes is vastgesteld en in
afschrift bij het verzoek is gevoegd voor
15 December bekend te maken.
SALARISVERLAGING BURGEMEES-
STER, SECRETARIS, ETC.
Op verzoek van B. en W. heeft de
commissie voor de herziening van sa
larissen, loonen enz. van het gemeente-
personeel, bestaande uit de heeren Den
Hollander, V. d. Felts en Mondeel ad
vies uitgebracht nopens het ontwerp-
wijziging jaarwedderegelingen burge
meester, wethouders, secretaris, ontvan
ger en ambtenaren van den burgerlijken
stand, zooals het door Ged. Staten is
ingezonden.
Hoewel noode stelt de Commissie na
ampele overweging voor zich' bij de
voorgestelde verlaging neer te leggen.
Doordat de voorgestelde kortingen ook
betalen?
U is nog jong meneer de Gr°°L mi®"
schien kunt U uw voordeel doen met dit
verhaal.
De eerlijkheid gebiedt mij echter,
lerbij te vertellen, dat Wautersen mij
naderhand nooit meer een kruikje hgeft
willen verkoopen.
Dat was zijn logica waarschijnlijk
simpel, maar recht op den m,an af. Kan
ik U werkelijk niet bewegen een glaas
je te nemen?
Dan zal ik het tot mijn spijt alleen
moeten savoureeren,
En, behaaglijk proevend, nam de
oude heer zijn derde of vierde glaasje
dien avond.
Even later kwam het meisje met een
bord eten.
De overstes tond op, nam kruik en
glazen op en waarschijnlijk tevreden
door den drank, ging hij, mompelend
in zichzelf de kamer uit.
„De Groot", fluisterde het meisje,
„hier is eten voor je."
Christiaan trok de schouders op en
bleef met gesloten oogen, het gezicht
n,aar den wand gewend liggen.
„Is meneer gepikeerd?" vroeg ze
spottend, en toen hij niet antwoordde,
ging ze geërgerd door:
„Man gedraag je toch niet als een
kwajongen! Denk je, dat ik niet begrijp,
dat je een hekel aan ons hebt? Maar
daarom behoef je niet zoo stom te zijn,
geen eten van mij te willen nemen. Er
zit heusch geen vergif in, hoor. Of blijf
je liever hier verhongeren dan morgen
terug te gaan naar je meisje? Vooruit
ezel, eet, voor je eigen bestwil."
En toen Christiaan nog aarzelde, ging
zij, nu ineens op hartelijken toon voort:
„Als je het voor je zelf niet wilt doen,
doe het dan voor mij. Ik kan niet heb
ben, dat je hier nog langer blijft."
Fluisterend ging zij door:
,tIk heb dat verhaal niet bedacht. Op
mijn woord, de Groot, geloof mij, ik
heb het niet bedacht. Je moet zo,o gauw
mogelijk weg; je hoort hier niet. Kom,
de Groot, hoe lang moet ik hier nog be
delen. Neem nu dat beetje eten van mi)
aan."
Haar fluisterstem klonk zoo dringend
dat Christiaan zich omdraaide en baar
aankeek. Hij zag, hoe blond zij was, hoe
bleek, en hoe tenger, en even meende
hij tranen te zien in de oogen, die hem
bijna smeekend aankeken.
Hij strekte zijn hand uit naar het
bord, en vroeg, ook al fluisterend:
„Hoe kom jij hier?"
„Nu niet vragen, eten", klonk haar
antwoord, „morgen moet je weggaan, en
wij zullen elkaar niet terugzien."
Haar stem klonk nu wat harder:
„Wij hebben met elkaar niets te ma
ken."
Christiaan deed er het zwijgen toe,
en at geduldig zijn bord leeg.
„Mag ik nu nog een glas water?"
vroeg hij.
Met parapluie en
regenjas probeert
iedereen zich tegen
het barre, gure weer
te wapenen, Denk
er aan, uw keel
te beschermen e
Wybert voorkomt
verkoudheid en keel*
ontsteking I
(Ingez. Med.)
zullen worden toegepast op de jaarwed
den van de wethouders, gingen echter
stemmen op om den Raad op de wen-
schelijkheid te wijzen, dat in de nabije
toekomst een regeling worde getroffen
voor de rechtsspraak van de wethou
ders.
De gemeentepolitie.
B. en W. herinneren aan het besluit
om met ingang van 1 Januari 1936 een
reorganisatie bij de politie in te voe
ren, waarbij gerekend was op een daling
van het aantal hoofdagenten en agenten
tot 22. j
Thans deelen zij mede, dat er thans
nog 24 agenten zijn. Nu doet zich het
feit voor, dat op 7 Februari 1937 en
1 Mei 1937 twee leden van het perso
neel den pensioengerechtigden leeftijd
zullen bereiken, terwijl daarnaast door
2 andere leden pogingen in het werk
worden gesteld elders geplaatst te wor
den. Indien dus met de invoering van de
reorganisatie zou worden gewacht tot
uiterlijk 1 Mei 1937 dan zou voorkomen
worden, dat personeelsbelangen worden
geschaad, terwijl anderzijds de ge
meente gevrijwaard zou zijn van het be
talen van wachtgeld. B. en W. stellen
voor in dien geest te besluiten.
Overwater,
B. en -W. leggen aan den Raad een
verzoek voor van J. A. Bakker, huur
der van Overwater met kweekerij en
van een tweede stuk grond eveneens
aan den Langeviele Singel voor resp.
500 en 56, nu de huur ten einde
loopt, op nieuw te mogen huren voor
resp. 400 en 45; B. en W. gehoord
de deskundigen stellen voor f 450 en
50 en dan voor 3 jaar.
Voor de kastrekkers.
Zooals destijds gemeld vroeg de af-
deeling Middelburg van den R. K.
Volksbond om de kastrekkers van de
werkloosheidskassen, op hun uitkeering
eventueel een toeslag te geven, opdat
zij niet minder hebben dan de steun
trekkers. B. en W. erkennen de juistheid
van dit verzoek en stellen voor in dien
geest te besluiten. Het zal de gemeente
ongeveer 797 en voor kolentoeslag
nog 377 kosten,
WOLPHAARTSDIJK. De bietencam
pagne is alhier geëindigd. Aan de lokaal-
spoor en de beide havens werden geza-
melijk p. m. 13 millioen kg aangevoerd.
WOLPHAARTSDIJK. Woensdag
avond werd in de Ned. Herv, Kerk al
hier door het Chr- gemengde koor een
zanguitvoering gegeven, met welwillende
medewerking van mej, M. van Westen
(viool) den heer C. van Zweden (bariton)
en den heer J. W. Taminga (orgel).
Ook het jeugkoor bracht eenige num
mers ten g'ehooren. De avond die zeer
geslaagd mag heeten werd geopend en
Het meisje wipte op van haar stoel,
alsof die vraag haar een groot genoe
gen deed. Even later kwam zij met een
groot glas water terug.
„Nu moet je gaan slapen", comman
deerde zij, „morgen ben je weer vol
doende opgeknapt om weg te gaan. Ik
doe het licht uit".
Christiaan stak haar de hand toe,
„Dag Ziska", zei hij, „ik dank je wel
voor het eten. Het was erg lekker, en
het heeft me veel goed gedaan."
Ze keek hem een oogenblik besluite
loos iaan, versmaadde de aangeboden
hand, nam het bord en het glas, en
draaide de schakelaar van het electrisch
licht om.
Met een tevreden zucht drar de
Christiaan zich om. Morgen, wist hij,
zou hij sterk genoeg zijn om op te staan.
Dan zou hij teruggaan n,aar Margot.
In zijn hoofd zong het verrukt: „Mar
got, Margot, Margot."
Toen viel hij in een gezonden slaap.
Een half uurtje later werd hij plotse
ling, maar zonder schrik wakker. Een»
hoofd was over het zijne gebogen, wan
ordelijk kort blond h,aar viel over zijn
wangen; twee smalle lippen drukten
de zijne.
Christiaan verzette zich niet, maar
hi,eld zich slapende. Toen hoorde hij
zachte voetstappen zich verwijderen,
de deur werd geruischloos gesloten, en
Christiaan sliep ten tweeden male in,
(Wordt vervolgd)
