De grijze dame
AKKERTJES
KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
ZEELAND.
ÏWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.U. DE GOESCHE CRT.) VAN DINSDAG 17 SEPTEMBER 1935, Nq, 219,
Nerveuze slapeloosheid
studie
G. J.
15620,
riELES
[taf van
iu van
solied
Iment?
kdig in
165. In
„De
lever-
'agter,
ïiddel-
Hoofd
van
instr.,
bt 5
ld inl.
let pa
th. 740
prima
voor
lij Joh.
Mdb.
nieu-
mat
st. 35
stuks
leviele
In pri-
urree-
H. J.
K 78,
ma-
Jroote
straat
deed.
asch-,
oelen
ïs aan
ouds-
'burg.
man-
2S en
akjes,
Gra-
Ziet
ma-
eerd.
ïleef-
en U
„De
ê-
erd.
Za-
ssel,
uur
rten
urg.
De vloek van de slechte daad.
Een afschrikwekkend exem
pel s de Memel-kwestie.
Litausch onverstand roept ge
vaarlijke spanning in het le
ven. Het dreigement van
Hitier. De Volkenbond dient
in te grijpen. Anders kunnen
er noodlottige gebeurtenissen
plaats vinden.
Het is de vloek van de slechte daad,
heeft een groot Duitsch dichter gezegd,
dat ze voortdurend iets slechts moet
baren. Wie de moeite neemt, dit apho-
risme aan diverse politieke gebeurte
nissen van den tegenwoordigen tijd te
toetsen, zal de betrekkelijke wijsheid
er van grif erkennen. Neem de Memel
kwestie, waarover Hitier Zondagavond
in zijn Rijksdagrede zulke dreigende
taal liet hooren. De huidige, onvrien
delijke betrekkingen tusschen Lithauen
en Duitschland, welke deze zaak in het
leven heeft geroepen, vormen als het
ware het laatst geschapen wangedrocht
jn een lange reeks slechte daden.
De eerste was de coup de théatre
van Polen, eenige jaren na den vrede
van Versailles, toen dit land zich we
derrechtelijk meester maakte van de
stad Wilna, welke door de groote mo
gendheden aan Lithauen was toegewe
zen. Lithauen bevond zich te zwak, om
met geweld het geroofde gebied te
herwinnen. En beriep zich dus op den
Volkenbond. Maar de Volkenbond voel
de zich evenmin in staat, de Polen tot
de orde te roepen en teruggave van de
buit af te dwingen. Hij berustte twee
de slechte daad in den diefstal.
Lithauen zelf verrichtte daarop in
sucessie de derde. Het bezette het Me
meiland, dat bij Bet Verdrag van Ver
sailles van Duitschland was afgeschei
den en tot autonoom gebied verklaard.
Eigenlijk hadden we met dit laatste de
reeks van bedenkelijke handelingen kun
nen openen, Het was een onderdeel van
het generale onverstand der heeren van
Versailles, om van het Memelland een
zelfstandig, nietig staatje te producee-
ren. De Volkenbond maakte het nu
echter nog veel erger vierde slechte
daad door ook in de nieuwe roof
te berusten. Althans gedeeltelijk. De
Memel-conventie werd clntwo.rpen,
waarbij het gebied onder Lithausche
souvereiniteit werd geplaatst, echter
met dien verstande, dat het een groote
mate van zelfbestuur behield. De drie
mogendheden, Engeland, Frankrijk, Ita
lië werden belast met het toezicht op
de strikte naleving der conventie.
't Was te voorzien, dat dezen toestand
op den een of anderen dag tot inciden
ten zou leiden. Het grootste deel dei-
bevolking van het Memelgebied voelt
zich Duitschers. Ze vond het dus niets
prettig, formeel onder Lithausche sou
vereiniteit te komen, al mocht ze dan
practisch het bestuur der stad naar ei
gen inzichten regelen. Aanvankelijk
ging het vrij goed. Wrijvingen van be
denkelijken aard kwamen niet voor. Dat
werd echter anders, toen in Duitsch
land de nazi's baas werden. De sterke
prikkeling van het nationale bewust
zijn der Duitschers, waarmee de op
komst van Hitier gepaard ging, deed
zich ook gelden in het Memelgebied.
Alevel niet op een direct voor Lithau
en verontrustende wijze. De Lithau
sche regeering raakte nochtans van
de kook en ondernam een soort van
zuiveringsactie in het Memelgebied,
waarbij niet al te streng werd gelet op
de bepalingen nopens het recht van
zelfbestuur der inwoners vijfde
slechte daad Als uivloesel dezer
onderneming kwam het eenige maan
den geleden, zooals men zich zal her
inneren te Kovno, de Lithausche hoofd
stad, tot een proces tegen een groot
door
HENRY SETON MERRIMAN.
9). -
Hij staat daar, eenzame figuur, in
mantel gehuld, aan het eind van de lan
ge steenen pier, en zijn donkere Spaan-
sche oogen rusten op de stoomboot die
wegglijdt naar het Oosten en Zuiden
waar het al duister wordt.
Dikwijls, heel dikwijls slaat deze man
het vertrek der booten gade, maar nooit
gaat hij zelf mee. Dikwijls, heel dikwijls
tuurt hij in zijn verheven, onverstoor
baar zwijgen over den horizon, als zocht
hij den afstand te doordringen om te
zien naar de kale hoogten van het ver
afgelegen eiland.
Want daarginds achter den spiegel-
gladden horizon, achter die kleine grijze
wolken, is M'ajorca en Lloseta.
Lloseta, een kaal, bruin dorp, ligt op
de helling van een heuvel, alsof het, uit
zuinigheidsoogpunt tusschen de pijnboo-
men was gekropen, om toch, voor den
landbouw, partij te kunnen trekken van
ieder stukje kostbaren grond van de
vlakte. Naar beneden, ligt in het westen,
het uitgestrekte vruchtbare plateau, als
een tuin bebouwd, terwijl in het Oosten
de opgaande golvingen in het kale hoog
land van Inca eindigen- Als een leger
omgeven olijfboomen de vlakte, boomen
duizend jaar geleden door de Mooren
daar geplant.
aantal gearresteerden, die beschuldigd
werden van samenzwering tegen de
Lithausche republiek. Toen tegen een
deel hunner de doodstraf werd geëischt,
ontstond er een gewéldijge beroering
in Duitschland, Het liet zich zelfs aan
zien, dat de Duitschers het Memelge
bied zouden binnenrukken, indien de
ze straf ten uitvoer mocht worden ge
legd. Daartoe is het gelukkig niet ge
komen, Dringende gratis adviezen uit
Parijs en Londen deden het verstand
der Lithauers eenigermate terugkeeren
en de beschuldigden kwamen er af met
zware gevangenisstraffen. Waarop de
anti-Lithausche betoogingen in Duitsch
land, als een storm die is uitgeraasd
gingen liggen.
Naar de laatste dagen, en voorai Zon
dagavond, is gebleken, zou de stilte
evenwel niet lang duren. Nieuwe ver
maningen van de toezicht-houdende
mogendheden ten spijt, heeft de Lithau
sche regeering nog meer slechte da
den op slechte stapelend haar bemoei
zucht met 't politieke sentiment der Me
mellanders niet kunnen intoomen. Bin
nenkort zullen er nieuwe verkiezingen
plaats hebben voor den Memelschen
Landdag. Van Kovno uit wordt nu ge
poogd, den uitslag daarvan bij voor
baat een beetje te corrigeeren. Den
Duitschers legt men moeilijkheden in
den weg; het niet-Duitsche deel der be
volking poogt men met slinksche mid
delen te versterken. E<en en ander
moest opnieuw de verontwaardiging
van het Derde Rijk opwekken. Op drei
genden toon heeft Hitier Zondagavonc
te Neurenberg uiting aan die veront
waardiging gegeven. Hij spoorde den
Volkenbond aan, Lithauen tot de orde
te roepen. Als er geen verandering
komt, zouden er wel eens betreurens
waardige dingen kunnen plaats grij
pen, aldus de Duitsche Fiihrer.
Duitschland heeft o.i. in deze zaak
het gelijk volkomen aan zijn zijde. Er
hqerscht een stelsel van onderdrukking
in h)et Memelland, welke flagrant in
strijd is met de Memel-conventie. Het zal
tijd worden, dat de Volkenbond hier
ingrijpt. Er zijn op 't oogenblik zorgen
genoeg in de wereld; Lithausch onver
stand hoeft daar niet nog een portie
nieuwe aan toe te voegen. Te Londen
Parijs en Rome schijnt men dat geluk
kig te gaan begrijpen. De diplomatieke
vertegenwoordigers der drie toezicht
houdende mogendheden te Kovno heb
ben n.l. opdracht gekregen zich naar
Memel te begeven, en controle uit te
oefennen op de verkiezingen. Misschien
is dat op zichzelf voldoende, om de
Lithausche regeering alsnog tot inkeer
te brengen. Zoo niet, dan dienen er op
korten termijn maatregelen beraamd te
worden, die voldoende tegenwicht bie
den voor het tekort aan politiek inzicht
te Kovno.
DE REDE VAN MINISTER
DE GRAEFF TE GENèVE.
Italiaansche critiek-
Het „Handelsblad" schrijft';
In een deel der Italiaansche pers wor
den Nederland en België in stekelige
termen gekapitteld omdat zij zich in
Genève ten gunste van de totale toe
passing van het Volkenbondspact ver
klaarden, en zich in dat opzicht dus in
feite schaarden achter het desbetreffen
de formeele Engelsche standpunt in
zake het Italiaansch-Abessynische ge
schil. Zooals te verwachten was wordt
nu van Italiaansche zijde aan Neder
land en België een houding toegeschre
ven die elk nieuw streven naar kolo
niaal bezit afkeurt, omdat deze beide
landen zelf op dat punt reeds verza
Tusschen de ruwe hoogten van de ber
gen, die hier op hun hoogst zijn ligt Llp-
seta zelf in een nauwe bergpas.
Een sterke geur als moeder kruid,
rosmarijn, lavendel, dat daar als heide
in 't wild groeit, strijkt neer van de hoog-
teh en vermengt zich met de zwakkere
uitdamping van tropische planten en
doemen.
Zóó is Lloseta een tehuis om voor
te leven, voor te sterven, van te droo-
men, als men er weg van is. Juist zoo
als er nu een man van droomt, dwars
over die honderd mijlen effen zee, aan
iet eind van de Muelle de Ponente te
Barcelona.
Hij droomt er altijd van in Spanje,
waar hij een Spanjaard is in Enge-
and, waar hij een Ëngelschman zou kun
nen zijn. Niet een ieder onder ons heeft
een tehuis, waaraan zijn naam ontleend
is, of teekent zijn brieven met een woord
dat op de landkaart staat opgeteekend.
Zulk een is Cipriani, die nu de Ram-
:>la verlaten heetf en over de verlaten
pier wandelt.
De touwen zijn los en langzaam zoekt
de stoomboot zijn weg uit de volle ha
ven en zal het hoofd van de pier pas-
seeren, als Cipriani de Lloseta de punt
zal hebben bereikt-
Hij wandelt langzaam, den mantel
dicht om zijn hals geslagen, want de
avondwind is koud. Plechtig daalt hij de
trap af eft begint zijn loop rond den cir-
kelvormigen toren aan 't eind van de
pier. Gewoonlijk staat hij aan het uiter
ste punt, om zoo dicht mogelijk bij Ma-
digd zijn. De twee ministers hebben vol
gens de „Gazete del Popoio" gespro
ken als „twee rijkaards van bij de vijf
tig, die geen risico's en geen avontu
ren meer wenschen, en slechts verlan
gen hun mooie buikje en de schaapjes
die zij op het droge hebben te houden".
De „Stampa" spreekt van „beati pos-
sedentesen noemt ons de „schoen
poetsers van de Britsche laars". De
rest is naar rato.
De redeneering doet, op haar zachtst
gezegd zonderling aan. Zelfs van Ita-
liaansch standpunt kan zij niet houd
baar heeten. Want gesteld de boven
staande karakteristiek ware juist, dan
zou dit beteekennen dat Nederland en
België in hun koloniaal conservatisme
uitsluitend hun eigen belang zoeken te
beschermen. Maar wat doet Italië au
ders wanneer het tegen alle nieuwe re
gelen van vrijwillig overeengekomen in
ternationale rechts- en billijkheidspro
cedure in, op een kolonialen verove
ringsoorlog uitgaat? Als Italië zuiver
eigen belang mag laten gelden als hoog
ste wet, waarom zouden andere lan
den dat dan niet naar eigen inzicht
eveneens mogen doen
Blijkbaar vinden de geciteerde Ita
liaansche bladen, echter dat onze ver
zadigde koloniale positie ons het recht
ontneemt om nu tegen Italiaansche ex
pansie-pogingen op te komen. Maar
tegen de eventueele noodzakelijkheic
voor Italië om buiten zijn eigen gren
zen afzetgebied te zoeken vöor zijn
overbevolking en zijn producten, is
door Nederland en België in Genève
geen woord in bij voorbaat afwijzenden
zin gezegd. Integendeel heeft minister
De Graeff uitdrukkelijk verklaard dat
de Nederlandsche regeering niet blinc
is voor de zeer ernstige moeilijkheden
van zekere staten als gevolg van de on
gelijke verdeeling van grondstoffen en
te groote bevolkingsdichtheid.
VERLAGING VAN DE KOSTEN
VOOR HET LEVENSONDERHOUD.
De minister van sociale zaken heeft
gistermiddag de verschillende leden van
de commissie, die is ingesteld, om een
onderzoek fe doen naar de mogelijkheic
van de verlaging der kosten voor eer
ste levensbehoeften, bijeengeroepen en
medegedeeld, dat, willen de kosten van
het levensonderhoud in Nederland zich
meer aanpassen bij hetgeen noodzake
lijk is om tot verruiming van de werk
gelegenheid te geraken, verschillende
eerste levensbehoeften in den ruimen
zin van het woord genomen, in prijs
moeten worden verlaagd. Om dit te be
reiken is het noodzakelijk, dat de re
geering een inzicht krijgt in een aanta
vragen, welke zich bij deze zaak voor
doen. Daarom is de voorlichting van
hen, die met deze vraagstukken le ma
ken hebben, onontbeerlijk. Er zal moe
ten worden nagegaan of levensmiddelen
die in de eerste behoeften voorzien
gedacht is o.m. aan brood, kruideniers
waren en vet niet tegen lageren prijs
dan thans kunnen worden verkocht.
Gelijk voor den hand ligt, is hierbij de
medewerking van het bedrijfsleven zelf
onmisbaar, hetgeen o.m. tot uiting zal
komen, dat dit bedrijfsleven zijn verte
genwoordiging in de desbetreffende
commissie zal vinden.
ONTSLAG AAN DE A. K. U.
De directie van de Algemeene Kunst
zijde Unie te Arnhem deelt mede Gis
ter is aan de Kunstzijdefabriek ontslag
aangezegd aan ongeveer 160 mannen en
125 jongens en meisjes.
Nadat in December van het vorige
jaar bijna 500 personen waren opgezegd
werd gehoopt, dat de afzet van de
kunstzijdegarens zich verder zou kun
nen handhaven. In het buitenland wordt
echter de afzet nog steeds moeilijker
jorca te zijn, zou men geneigd zijn te
denken.
Terwijl hij zoo ernstig voortloopt, valt
ïem plotseling een jonge Brit op 't lijf,
d>'e met slenter pas zijn sigaar rookte en
zijn stok zwaaide.
„Och!" riepen de beide mannen uit-
„Wat doe jij in Barcelona?" vraagt de
Spanjaard.
„Dat mag de duivel weten, waarde
vriend. Ik weet het niet".
„Ik hoop dat die niets met je komst
naar hier te maken had was het uit
verveling misschien?
„Neen", antwoordde hij na een kleine
pauze, „dat was het niet- Ik verliet En
geland, omdat ik ontloopen wilde aan
Wel, aan een oude vrouw, die mij met
raar dochter wil laten trouwen. Ik ging
naar Monte Carlo, en, met je verlof,
daar is zij mij voor den duivel gevolgd,
met het arme meisje".
Even glimlachte de Spanjaard.
„Het slachtoffer gaarne bereid!"
„Neen Lloseta,^ hier vergis je je. Dat
is het afschuwe'ijke van het geval. Dat
meisje, mijnheer, sidderde van angst, op
een avond, toen de oude vrouw het zoo
had aangelegd, dat wij beiden alleen op
't terras waren. Er is een ancter, zie je".
De donkere oogen die in de richting
van Majorca keken, stonden niet vroo-
lijk-
„Hoe dan ook", vervolgde de open
hartige „partij". „Ik sprak tot haar, zoo
als men tegen een kornuit spreekt, weet
je. Ik zeide je bent bang voor iets". Zij
gaf geen antwoord. „Je vreest, dat ik je
terwijl in het binnenland de verweikers
van kunstzijdegarens algemeen klagen
over te grooten invoer van uit kunst
zijde vervaardigde goederen.
Het verminderde verbruik van kunst
zijdegarens hier te lande, dat daaruit
voorvloeit, treft allereerst de Neder
landsche spinnerij en, daar het buiten-
landsche spinnerijen, daar het buiten-
tage geregeld is, maar gelijk is aan een
hoeveelheid die overeenkomt met on
geveer de helft van wat in Nederland
tegenwoordig wordt verwerkt. Daaruit
is te verklaren, dat de afzet van de A.
K. U. binnen Nederland in de laatste
maanden een vermindering onderging,
gelijk aan de productiebeperking die
thans te Ede moet worden doorgezet.
(H.bl.)
DE NOOD IN HET HOTELBEDRIJF.
Het bestuur van Horecaf heeft in een
persconferentie nog eens den vollen na
druk gelegd op den onhoudbaren toe
stand waarin het hotel- en café-restau
rant bedrijf langzamerhand is geraakt
De afgeloopen zomer is weer slecht ge
veest. Gebleken is, dat 75 pet. van de
beter gesitueerden de vacantie in het
buitenland doorbrengt. Dat wil zeggen,
dat de groote massa van vacantiegan-
gers onze Nederlandsche guldens naar
het buitenland brengt, een bedrag, dat
voor den afgeloopen zomer met 50 mil-
lioen zeker niet te hoog geschat is. Te
genover dezen enormen export staat
vrijwel geen import.
Horecaf meent dat het hotelbedrij
door de overheid ten achter wordt ge
steld. Tegen devaluatie van de munt el
ders kan men niet op. In dit verbanc
wordt het ook noodzakelijk geacht,
met onze munt hetzelfde te doen, óf het
hotelbedrijf dezelfde hulp te verleenen
als gegeven wordt aan andere takken
van ,industrie. De gloeilampenindustrie
wordt gesteund met contingenteering
maar het hotelbedrijf betaalt met ruim
2 gulden een lamp, welke bijv. in Dene
marken 68 cent kost. Het hotel- en café
bedrijf, aldus Horecaf heeft recht op re-
geeringssteun. Wanneer zij, die naar het
buitenland gaan, bijv. 1/3 van den prijs
erbij zouden moeten betalen, ^zouden
velen hun vacantie liever in eigen lanc
doorbrengen.
In het bedrijf wordt thans op of onder
kostprijs gewerkt. Voor alles zal er iets
moeten geschieden om de landverhui
zing des zomers tegen te gaan. De re
geering moet wat over hebben voor pro
paganda in het buitenland, terwijl de
spoorwegtarieven verlaagd dienen te
worden.
Horecaf zou bereid zijn mede te wer
ken aan een nog verdergaande prijsver
laging mits daartoe,in staat gesteld door
medewerking van de regeering. De vas
te lasten," waarvoor het bedrijf zit, kan
het niet meer opbrengen. Ook op het
gebied van beperking der hotelvergun
ningen is nog veel te bereiken. Ten de
ze zou het Zwitsersche stelsel aanbeve
ling verdienen, In Nederland mag ieder
een maar kamers verhuren en pension
houden.
Een belangrijk bedrijf is thans aan het
wegkwijnen, waarbij de middenstand
ten nauwste betrokken is. Men heeft
Kier nimmer goed beseft, aldus Horecaf,
welk een bron van inkomsten het toe
ristenverkeer voor ons land uitmaakt.
De vele gemeenten, die den hotels het
leven onmogelijk maken, dienen door de
regeering tot de orde te worden geroe
pen. Zou de onbillijke personeele belas
ting eruitgaan, dan zouden de prijzen
al direct naar beneden kunnen.
Horecaf wijst er vóór alles op, dat
het hotelbedrijf een industrie is, die zeer
veel nieuw geld in het land kan bren
gen.
ten huwelijk wil vragen". „Ja", ant
woordde zij.
„Welnu, dat ben ik niet van plan. Zulk
een ploert ben ik niet". En daarna wa
ren wij de beste maatjes. Zij zou mij zelf
verteld hebben wie de ander was, als ik
gewild had.
Twee dagen later maakte ik mij uit de
voeten naar hier- In Spanje zou zij stik
ken de oude dame, meen ik".
Lloseta lachte, en de jonge man be
gon te vreezen, dat hij een lompheid ge
zegd had
„Zij wist niet, hoe mood het hier is",
voegde hij er bij, met argelooze door
zichtigheid. „Ja, je hebt gelijk. De dui
vel had iets te maken met mijn komst
ïiaar hier. Koppelende oude vrouwen
zijn de duivel."
Hij zweeg en trok aan zijn sigaar. De
stoomboot passeerde hen op ongeveer
ïonderd e len afstands.
De Ëngelschman knikte in die rich-
ting.
„Die boot gaat naar Majorca, zeide hij.
Lloseta knikte met zijn hoofd.
„Ja", antwoordde hij ernstig, „dat
weet ik".
„Ik ben hier gekomen om hem uitge-
eide te doen!"
De Spanjaard keek hem doordringend
aan.
„Waarom?" vroeg hij,
„Ik ken een oude knaap aan boord
op weg naar den overkant om een En-
gelsch meisje te halen, een zekere Miss
Challoner- Haar vader is gestorven".
Lloseta zeide niets. Toen keerde hij
Kunt Gij den slaap niet vatten?
Te helder, nog opgewonden
van drukke besprekingen? Is
Uw geest nog te veel vervuld
van al die problemen, die het
leven nu zoo moeilijk maken,
zorg dan tot rust te komen en
heerlijk in te slapen: Neem 'n
"AKKERTJE" dat U kalm zal ma
ken en een ongestoorde nacht
rust zal geven Morgen „frisch"
Volgens recept van Apotheker Dumont
Metalen zak-etui met 3 stuks 20 cent.
Glazen kokertje met 12 stuks 52cent.
(Ingez. Med.)
De verbinding met Noord-Brabant.
De K.N.A.C. ontving nader bericht,
dat het nieuwe wegvak in den Caters-
polder, ter .engte van pl.m. 3 km, dat
het in zeer slechten toestand verkeeren-
de gevaarlijke weggedeelte bij station
Woensdrecht afsnijdt, niet over eenige,
weken, maar in zijn volle lengte tus
schen Korteven en den Hoogerwaard-
polder waarschijnlijk eerst over eenige
maanden voor het verkeer zal worden
opengesteld. Wel ligt het in de bedoe
ling het Oostelijke weggedee.te van
Korteven tot den spoorwegdijk (Woens
drecht) eerder in gebruik te nemen.
Een zeer belangrijke verbetering in de
groote verbinding tusschen Noord-Bra
bant en Zeeland, waarnaar het wegver
keer vele jaren lang reikhalzend heeft
uitgezien, nadert derhalve haar vol
tooiing.
Een weg door het Zwin?
De burgemeester van Retranchement
heeft tot den minister van financiën een
verzoek gericht om over te gaan tot in
dijking van het Zwin, ten einde te ge
raken tot het aanleggen van een_ ver
keersweg langs de kust van Zeeuwsch-
Vlaanderen.
Thans heeft het Bestuur der Provin
ciale Zeeuwsche Vereeniging voor
Vreemde ingenverkeer adhaesie betuigd
aan dit verzoek, omdat het de totstand
koming van zulkeen weg, voldoende aan
de voor het moderne verkeer gestelde
eischen, van groot belang voor de ont
wikkeling van het vreemdelingenbezoek
aan Zeeland acht, De laatste jaren is 't
vreemdelingenbezoek van af de BelgD
sche kustplaatsen zeer sterk toegeno
men en plaatsen als Vlissingen, Middel
burg, Goes, Zierikzee enz. ondervinden
daarvan de voordeelen. Deze ontwikke
lingsgang zal aanmerkelijk bevorderd
worden door een modernen verkeersweg
iangs de kust. Het Bestuur houdt zich
geheel buiten de technische zijde van
indijking van het Zwin. Het is echter
van meening, dat daarbij gestreefd moet
worden naar een zooveel mogelijk be-
ïoud van de voor natuurliefhebbers niet
onbelangrijke flora in het Zwin.
zich om, en terwijl zij samen terugwan
delden kwamen zij overeen, dat hij een
rijtuig zou sturen om den Ëngelschman
en zijn bagage te brengen naar het groo
te huis in de straat van den Vrede, dat,
zooals hij met een somberen glimlach op
merkte, behaaglijker was dan het hotel.
„Dus", zeide hij tot zichzelf, terwijl hij
alleen den weg naar zijn groot huis in
sloeg, „dus de Caballero Challoner is
dood. De een na de ander verdwijnt van
iet tooneel".
HOOFDSTUK V.
De Vallei der Rust.
Er is een va lever in de bergen ach
ter de oude stad Palma de Val
d'Erraha. Eenige duizenden jaren gele
den werd deze plaats door de Arabieren
ontdekt. Na inggespannen arbeid, en
menigen strijd ter zee en te land, vestig
de zich hier een rondzwervend hoofd
van een Bedoeïnden stam, die het El
^ahah de Rust, noemde.
Hij groef een put want waar de
Moor geweest :s, daar is altijd fonkelend
water hij plantte olijfboomen, en hij
bouwde een molen. De put bestaat nog;
de olijfboomen, oud en kolossaal en
knoestig, zooals geen andere olijfboo
men op de aarde, werpen nog altijd jaa--
Iijks hun oogst af; de molen maalt heden
het koren van den Spanjaard.
(Wordt vervolgd J
