KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
RECHTSZAKEN.
KERKNIEUWS.
HANDEL EN NIJVERHEID.
[Merci
Met 't Sterntje over stille
en woelige wateren.
LANDBOUW.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRIJDAG 23 AUGUSTUS 1935. No. 198.
Wat een Amerikaansch luiste
raar beluisterde.
Men kan Amerika met vele namen
noemen. Een ervan kon zijn: het Land
w.aar Men Het Graag Anders dan An
ders Doet. Door b.v. dwaas veel hoofd
letters te schrijven.
Frazier Hunt is ccn bekend Amefi~
kaansch oorlogsjournalist, politiek speur
der en gezocht schrijver in weekbladen.
Zijn leuze is: „niet praten, maar luiste
ren." Hij heeft bij gebrek aan oorlogs
terrein zijn eigen land als veld van on
derzoekingen genomen en is er met de
motor op uitgegaan om drie en dertig
belangrijke staten der Unie te bezoeken.
Hij is bij Jan en alleman te gast geweest,
heef met Roosevelt gesproken, met boe
ren, winkeliers, handelslui, professors,
schrijvers, chauffeurs en schoenpoetsers
en nu doet hij in de New York World
Telegram verslag van zijn onderzoek.
De N. R. Ct. ontleent aan zijn eerste
artikel de volgende samenvatting van
zijn ervaringen:
„Huey Long heeft de laatste zes maan
den twee derde van zijn invloed verlo
ren.
De toovenaar pater Coughiin is zeer
verzwakt.
De bedreiging of de belofte van een
sterke derde partij in 1936 is een ver
haaltje.
De beslissing van het Opperste Ge
rechtshof, dat een eind maakte aan de
N. R. A., deed F, D. R. (Roosevelt) wei
nig schade.
Drie vierden der boeren, betrokken
bij de vermindering van de graanpro-
ductie zijn voor de A. A. A. (de regee-
ringsorganisatie voor de regeling van
den landbouw).
De gemiddelde burger heeft het ge
voel, dat de republikeinsche partij noch
een zaak om voor te vechten, noch een
leider heeft.
De onredelijke bitterheid tegen Hoo
ver bestaat nog altijd in minder kring.
De bezitters keeren zich tegen Roo
sevelt, omdat zij steeds hooger belas
tingen vreezen, doch de niet bezitters
trekken zich daar niets van aan.
De arbeiders voelen, dat zij „een eind
stroomafwaarts zijn verkocht" (beeld
dat herinnert aan den slaventijd) met 'n
boot, die Recovery heet, maar slechts
een deel hunner laakt den president.
De wrok van de oud-strijders over 't
weigeren van den bonus is al aan het
minderen en als er verkiezingen zijn,
is die misschien voor een groot deel
verdwenen.
Behalve in een aantal Zuidelijke dis
tricten en een klein aantal stadsdis
tricten wordt de steun verleend met
weinig politiek gekonkel of ongeschikt
heid.
De 4800 millioen voor openbare wer
ken en steun scheppen, zelfs met de
beste bedoelingen een groot reservoir
van politieke pressie.
Het feit, dat de machine steeds groo-
ter plaats inneemt, maakt de krachtig
ste pogingen om aan de werkloosheid
een einde te maken, vruchteloos.
Amerika staat voor het vraagstuk om
permanent aan 3 a 5 millioen menschen
werk en steun te geven.
Voor de groote massa der gewone
burgers heeft Roosevelt geen breeden
vleugelslag meer, maar zij zien nog al
tijd naar hem op als naar den eenigen
man, die het waagt een poging te doen
om hen allen te helpen".
BURGEMEESTER WAUGH.
H.M. de Koningin ontving Woensdag
middag den burgemeester van Albury en
mevr- Waugh; zij gebruikten bij H.M. de
thee.
VERPLICHTE WA.-VERZEKERING
VOOR AUTOMOBILISTEN,
De ministèr van waterstaat herinnert
in de Memorie van Antwoord aan de
Eerste Kamer inzake het wetsontwerp,
houdende regelen nopens het verkeer op
de wegen, er aan, dat een wetsontwerp
tot invoering van de verplichting van
automobilisten tot verzekering tegen de
gevolgen van wettelijke aansprakelijk
heid in samenwerking met het Departe
ment van Justitie met spoed wordt
voorbereid.
HET 150-JARIG BESTAAN VAN DE
KWEEKSCHOOL VOOR DE
ZEEVAART TE AMSTERDAM,
In October zal het 150 jaar geleden
zijn dat de Kweekschool voor de Zee
vaart te Amsterdam werd opgericht.
Er zijn plannen in voorbereiding voor
de viering van dit jubileum.
De oud-kweekelingen van de kweek
school zullen bij deze gelegenheid een
derde „Kaatje" schenken. Kaatje is nl.
de naam van het houten oefenschip dat
bij de school staat. Het is in de 150 ja
ren van het bestaan van het instituut
eenmaal vernieuwd en de huid is thans
weer nagenoeg geheel vergaan. De oud-
kweekelingen zullen nu een nieuwe
Kaatje de derde schenken. De
Kweekschool werd in 1785 gesticht uit
het „Vaderlandsche Fonds ter aanmoe
diging van 's Lands Zeedienst", hetwelk
1 December 1781 werd ingesteld als ge
volg van de destijds algemeen gevoelde
groote behoefte aan zeelieden. Tijdens
het Fransche keizerrijk werd de school
opgeheven doch op 28 Februari 1814
door Z. M. Koning Willem I, destijds
Souvereine Vorst der Vereenigde Ne
derlanden, weder hersteld. Vanaf het
tijdstip van herstel is de Kweekschool
voor de Zeevaart een echt nationale in
stelling gebleven voor de opleiding van
stuurlieden ter koopvaardij.' In de jaren
18781880 werd de school verbouwd,
waardoor aan het einde v,an de Prins
Hendrikkade hoek Schippersgracht, een
fraai, monumentaal gebouw verrees. Ko
ning Willem III nam het beschermheer
schap van het instituut aan en legde
den eersten steen voor het nieuwe ge
bouw. Later werd H.M. de Koningin be
schermvrouwe van de Kweekschool.
Sedert Raar oprichting leverde de
kweekschool tot 1914 niet minder dan
3500 gezagvoerders en stuurlieden af.
Door de uitbreiding der stoomvaart
maatschappijen was de school niet meer
in staat een voldoend aantal stuurlieden
op te leiden, zoodat tot uitbreiding
moest worden overgegaan. (N. R. C.)
COMMISSARIS G. GOORHUIS
GEHULDIGD.
Donderdag is de heer G. Goorhuis,
commissaris van politie te Amers
foort en vroeger o.m. eveneens te
Middelburg, ter gelegenheid van
zijn zilveren politiejubdeum gehuldigd.
Vele sprekers hebben op een drukke
receptie getuigd van de prettige samen
werking met en het goede beleid van
den jubilar's; o-a. de hr. Fel-ix comm. van
politie te Harderwijk, eerste chef van den
jubilaris voerde het woord mede namens
de Broederschap van Commissarissen
van Politie en namens de examencom
missie: de heer De Lange, commissaris
van politie te Zeist, als de tolk van de
Vereeniging van commissarissen en in
specteurs v,an politie in de provincie
Utrecht.
laerts van Blokland, griffier van de Eer
ste Kamer der Staten-Generaal, is aan
staanden M,aandag.
Kantongerecht te Middelburg.
De kantonrechter te Middelburg heeft
veroordeeld wegens verkeersovertre
dingen:
J, K., Middelburg, Vrijspraak, Ca. L.,
Koudekerke, 0.50 of 1 d. h., N. W. Z.,
Hengelo, 1 of 1 d. h,, A. A. J., Mid
delburg, Aa. B. Budejovicich (Tsjecho-
Slovakije), F. H. v. G„ Vlissingen, F. L.
v. R., Roosendaal, ieder 2 of 1 d. h.,
L. P. B. v. d. R. en P. O. te Goes, Ch.
L., Vlissingen, H. G. de F., St. Laurens,
H. G., 's-Gravenhage, C. M. v. d. D.,
Rotterdam, M. Z., Heinkenszand, P, J.,
Grijpskerke, Chr. J. v. O., Dordrecht,
M. de R., Bergen op Zoom, ieder 3 of
2 d. h., Ca. A. M. B., Borsselx, 2 of 2
d. h., J. D., Middelburg, 1 of 1 week
tuchtsch., D. H„ Vlissingen, V. C. C. v.
V., Eindhoven, ieder 3 of 3 d. h., J. C.
K., Breda, D. V. en J. M. G, S., Am
sterdam, L. R-, Goes, J. S., Ginneken,
M. de B., Rurchen, J. B., Biezelnige,
ieder 5 of 3 d. h., C. H., Nieuwdorp,
5 en f 1 of 3 en 1 d. h., J. v. B., Haar
lem, 5 of 5 d. h., P. E. M. A. V., Til
burg, 15 of 15 d, h.;
nachtrumoer verwekken: L. I. L., Kou-
dekerke, 10 of 10 d. h.; j
openbare dronkenschap: L. I. L., Kou- j
dekerke, 10 of 10 d. h.;
idem bij herhaling: J. G., Vlissingen,
15 of 5 d. h.; 1 j
loopen over wei- of hooiland: B, E.
M., Middelburg, 2 of 1 w. tuchtsch., 1
L. F. v. d. W„ Middelburg, 2 of 1 d. h.;
rijden of loopen over eens anders
grond: T. S., Vlissingen, berisping, I. de
R., O. en W. Souburg, 2 of' 1 w. t.;
geen naam van den schipper op de
buitenzijde van het schip is vermeld: J.
S., Horcheim, 3 of 3 d. h.; j
zonder vergunning over de kanaal-
gronden rijden: F. V., Vlissingen, 3
of 1 w. tuchtsch.;
te Koudekerke luidruchtig zingen: Ch.
L. S., Vlissingen, 3 of"2 d. h.; j
te Koudekerke zich ontkleeden op den
openbaren weg, anders dan in een be
hoorlijk gesloten lokaliteit of tent: D. v.
S., D. B-, Vlissingen, ieder 0.50 of 1
d. h., P. J., Vlissingen, 0.50 of 1 w.
tuchtsch.;
te Koudekerke zich bevinden in bad-
costuum op den openbaren weg met uit
zondering van het strand zonder dat over
het badcostuum een behoorlijk gesloten
mantel wordt gedragen: Ph. A. en I. R.,
beiden te Vlissingen, geen straf;
te Zoutelande waren op een voor het
publiek toegankelijke plaats verkoopen:
L. W. L., Middelburg, 0.50 of 1 d. h.;
te Zoutelande venten: J. N., Vlissin
gen, 1 of 1 d. h.;
te Kapelle zonder vergunning venten:
M. M., Dordrecht gedomicilieerd, 2 of
2 d. h.
te Ellewoutsdijk niet zorgen, dat in de
laatste helft der maand Juli de straat
voor zijn woning ter halver breedte
wordt gewied: W. B., Ellewoutsdijk, 1
of 1 d. h.
/r
L'*±-
De flpsch - de haam - 't etiket
Dat valt nog te probeerèh,
Maar d'inhoud van een Perl flesch
Kan niemand imiteeren.
(Ingez. Med.)
Naar de jachthaven van
Oude Wetering.
III.
Als je voor den eersten middag aan
t varen bent en de motor plotseling
dienst weigert, denk je onwillekeurig
aan schepen, die stuurloos op zee dre
un*1 e*1. ^00r de golven naar ,alle moge
lijke dingen gegooid werden, waar ze
ver vanaf moesten blijven,
„Daar komt wat aan, Piet", zei ik
toen een groote stoomboot met muziek
en dansende passagiers aan boord re
gelrecht op ons af stevende.
Piet n,am een roeiriem, plantte zich
met uitgestrekte beenen op de plecht
van het bootje en begon aan bakboord
ijverig het water weg te lepelen.
We zwaaiden naar den kant waar
met koeien van letters „Verboden aan
legplaats" stond en daarom peddelde
hij m,aar weer verder tot we ergens in
het riet terecht kwamen.
„Zestien gulden voor reparatie",
zuchtte Piet, „en waar zit het nou in?"
„Dat is het nou juist", zeide ik.
Hij boog zich andermaal over den mo
tor en toen hij opkeek, moest ik ineens
aan Columbus denken.
„Ontdekt", riep hij en er was een
overwinningsklank in zijn stem. „Het
is een kleinigheid,"
Er zat een dopje vast, d,at los had moe
ten wezen of andersom, maar de hoofd-'
Bij Kon. besluit is de technisch-
ambtenaar, M. Cappon te Arnhem, be
vorderd tot technisch-hoofdambtenaar
van den Rijkswaterstaat.
De teraardebestelling van het stof
felijk overschot van jhr. dr. W. A. Bee-
zaak is, dat het in twee seconden was
zooals het zijn moest.
„Geef me het koord", commandeerde
Piet.
Hij sloeg het om den motor en gaf er
een ruk aan „Rrrrrt", zei de motor en
daar gleden we weer.
Yes sir, that's my baby, zong de kapi
tein.
De navigatie was weer in orde.
Wat voeren er dien middag een zeil
scheepjes op de Nieuwe Meer, sloepjes
waarin jonge mannen en vrouwen het
roer hanteerden, ranke bootjes, die on
der het uitbollend zeil zóó over stag
gingen, dat zij bijna w,ater schepten.
Overal schoten ze langs het Sterntje
en gebruinde armen gingen omhoog om
den internationalen groet van de scheep
vaart te brengen,
Dan werd het vaarwater weer nau
wer en tusschen met riet bedekte
oevers gleden we langs Schiphol, waar
met motorgeronk een blinkende vogel
opsteeg om met een grooten boog naar
het Zuiden te koersen.
„Stop", zei Piet bij een steigertje in
de Haarlemmer ringvaart, „hier ga ik
mijn motor verzorgen. Als je wilt, kun
ie wel een kwartietje passagieren, maar
loop niet te ver, want ik heb geen
stoomfluit om je terug te roepen."
„Wat zou je zeggen van een potje
bier in dat café'tje, Piet?"
''Gat ziet er aanlokkelijk uit'":, zei
hij. „Ga er maar plaats bespreken, over
een kwartier ben ik bij je."
„Eén Pils riep ik tegen den dikken
kastelein, die achter het buffet zijn voor
hoofd afdroogde.
Ds, Ch. de Beus neemt 29 Sept. af
scheid van de Ned. Herv- kerk te Ril-
land-Bath en zal 6 Oct- .intrede te
Bloemendaal doen.
Gerei. Gem.
Ds. M. Heikoop te Utrecht is beroe
pen te Rilland-Bath.
De regeeringsmaatregelen voor
het mosselbedrijf.
Men schrijft aan de N. R. Crt.
Tevredenheid heeft de regeering met
haar maatregelen ten opzichte van den
verkoop van mosselen nog niet gebracht.
Integendeel de roep om den handel
maar vrij te laten is nu grooter dan de
roep vroeger om toch maatregelen te
gen algeheelen ondergang te treffen.
Toch meenen we dat er een ding is en
wel een voornaam ding, dat voor de re
geeringsmaatregelen pleit. Vroeger was
het steeds, er wordt wel verkocht, maar
de prijs is te laag. Nu hoort men een
reeks van klachten met de toevoeging,
de prijs is goed. Men zegt d,an wei:
maar wat heb je daaraan als je met je
product blijft zitten. Dit kan evenwel
in zijn algemeenheid niet opgaan, want
als er met dit zomerweer reeds een 4000
ton per week worden verzonden is dit
misschien wel wat minder dan in de
goede jaren, doch toch niet zoo weinig.
Dit geven we dus toe. Ook geven we
gaarne toe, dat de belangen zoo uiteen-
loopen en dikwijls zoo tegengesteld zijn,
dat het onmogelijk is alle categoriën
te bevredigen. We denken aan groote
en kleine kweekers; kweekers met pui
ke kwaliteit mosselen en zij die slechts
een zeer /^middelmatig product aan den
man te biengen hebben, zij die aan den
w,al verkoopen en zij, die zelf hun pro
duct met eigen vaartuig aan de markt
brengen, groothandelaars en bezitters
van een vaartuigje, zelf geen kweekers,
die aan den wal hier een lading mosse
len zoo goedkoop mogelijk zien te koo-
pen en die in België per „zootje ver
koopen. Deze laatsten hebben vanzelf
belang bij een heel lagen prijs voor den
wal. Zij vooral worden door de regee
ringsmaatregelen gedupeerd. De marge
in prijs voor den wal en in consumptie
is voor hen te klein. Dikwijls, vooral bij
warm weer, moeten zij een beduidend
restant v,an de lading overboord gooien,
omdat de afzet niet vlug genoeg gaat
en de visch bederft. Bij een prijs van
f 0,75 a f 1 voor den wal als vorig jaar
ging dat, doch bij een prijs als th,ans
van f 1,75 a f 2,25 kan men dit risico
niet dragen. Het vaartuigje blijft in de
haven en de opvarenden vergrooten het
leger der werkloozen. Men voelt nu
wel, zoo ooit dan is het hier onmogelijk
allen tevreden te stellen.
Toch z,al men op het verkoopkantoor
in Bergen op Zoom goed doen het oor
ter dege te luisteren te leggen en wat
soepel te zijn, vele klachten zijn er, dat
men als handelaar niet krijgt, wat men
hebben wil. Het verkoopkantoor kent
officieel slechts twee kwaliteiten, naar
de grootte, van f 1,75 en f 2,25 per ton.
De handelaar onderscheidt er meer. Af
gezien van de grootte spreekt hij van
„vette" en van „harde". De laatste b.v.
zijn mosselen op ondiepe plaatsen ge
kweekt. De een werkt in een rayon
waar de eene, de ander in een, waar
de tweede soort steeds gewild was. De
Met de bretels over zijn boezeroen
kwam hij het buiten brengen.
„Mooi weertje om te varen, meneer.
Moet u nog ver?" v
„Naar Middelburg", zei ik.
Hij raadpleegde zijn geheugen. „Dat's
in Noord Brabant" zei hij, „daar komt
U vanavond niet meer".
„Hoe heet 't hier?"
„Aalsmeerderdijk, meneer- Als U wilt,
kunt U hier wel logeeren. Dan kunt U
morgen eens gaan visschen."
„Vangen jullie hier wel 's wat?"
„Zulke groote" zei hij en hij deed zijn
handen zoo ver van elkaar, dat er een
zalm tusschen in kon.
„Visschen is eigenlijk niet onze be
doeling", zei ik. „We houen meer van
varen."
„Just, just", zei hij begrijpend en hij
veegde zijn bierhanden aan zijn broek
af. „Maar U kunt hier evengoed logee-
«f
ren.
„Dat moet U maar met den kapitein
regelen", zei ik.
Maar de kapitein had geen zin om
den tocht nu al te staken. Hij raakte
met den herbergier in een interessant
gesprek over alle mogelijke plaatsen,
die we nog vóór bedtijd zouden bunnen
bereiken en die wees op onze vaar
kaart met. een dikken vinger Oude We
tering aan, w,aar we maar naar 't Wapen
van Alkemade moestén vragen.
„Dan gaan we maar weer", zei Piet
en een haveloos jongetje kreeg een dub
beltje, omdat hij er op toegezien had,
dat geen Aalsmeerderdijken,aar er in-
tusschen met het Sterntje vandoor ge
gaan was.
Een windje speelde door de biezen
van de ringvaart, waar lissen tusschen
het rietgewas groeiden en tusschen
eilandjes van riet doken de Westeinder
plassen op.
Piet stuurde onophoudelijk tusschen
drijvende planten door, die op uitgeplo
zen touwwerk leken. Koolbladeren en
ander groenteafval schoot links en
rechts voor den boeg van ons scheepje
weg en de motor begon hoorbaar aan
verval van krachten te lijden.
Met een stevig touw trok hij den stang
van het schroefje naar boven en haalde
met een vies gezicht wortelloof en sla
bladeren te voorschijn.
„Soepgroente voor mogen", bedacht
ik.
„Beroed water", bromde Piet, „hier
heb ik die kerstboom in de schroef ge
kregen. Geef mij de Zeeuwsche stroo
men maar."
Als een bromvlieg zweefde een vlieg
tuig over onze hoofden.
„Die heeft er geen last van", zei ik.
„Let met je flauwe moppen liever op
je roer", zei Piet. „Je ziet toch wel, dat
we in de biezen terecht komen."
Hij liet de schroef zakken en even la
ter tuften we weer verder, vlak langs
den weg waar hengelaars aan den kant
roerloos naar hun dobbers zaten te kij
ken.
„Toet", zei een auto vlak achter ons
en wie p,as gaat varen, trekt onwille
keurig aan het roer om niet overreden
te worden.
„Zie je dat stof", zei Piet, toen de
auto ons voorbij raasde, „Dan weet je
meteen waarom varen zooveel gezonder
is dan rijden."
orders worden evenwel in volgorde van
ontvangst beurtelings aan de kweekers
doorgegeven. Er zijn Belgische hande
laars die tal van jaren hun mosselen
van een bepaalden kweeker hebben.
Tusschen beide families bestaat een
hartelijke verhouding wat zich uit in
wederkeerig vacantiebezoek.
Op aanvragen om door dien bepaal
den kweeker te mogen worden bediend
schijnt geen acht te worden geslagen,
terwijl deze toch wel mag leveren aan
anderen. Volgens de kweekers schijnt
van een procentsgewijze verdeeling der
orders hoegenaamd geen sprake te zijn.
Wij kunnen dit niet beoordeelen en
zijn er ook van overtuigd, dat bij een
strikt eerlijke verdeeling daarover ge
mopper zal blijven zoolang er overpro
ductie is.
De aardappelprijzen.
Dinsdagmiddag heeft de kring Tholen
en St. Philipsland van de Z.L.M. onder
voorzitterschap van den heer Wisse een
druk bezochte algemeene vergadering
gehouden ten huize van den heer Nelis-
sen. Van het hoofdbestuur was mede
aanwezig de secretaris der Z.L.M-, ir- J.
Dorst uit Goes.
Deze vergadering was hoofdzakelijk
belegd met het doel om te trachten be
tere prijzen te verkrijgen voor de aard
appelen, die thans door de boeren wor
den afgeleverd. Een prijs van twee cent
en minder per kg wordt door de ver
bouwers absoluut onvoldoende 'geacht.
Voor de regel'ng van vorige jaar, waar
bij minimum prijzen waren vastgesteld,
is thans in de plaats gekomen een teelt
heffing van f 30 per ha, welke de ver
bouwers moeten betalen- Tegen deze
regeling werd ten zeerste geprotesteerd-
Algemeen werd betreurd dat de regee
ring geen maatregelen in de plaats stelt,
die een eenigzins Joonenden prijs voor
de aardappelen tengevolge zouden kun
nen hebben. Besloten werd den betrok
ken minister telegrafisch hiervan in
kennis te stellen. Op 't oogenblik zijn de
aardappelen het feenige landbouwpro
duct, waarvan direct geld binnenkomt,
aangezien tarwe en erwten thans nog
niet verhandeld worden. Hierbij komt
nog de omstandigheid, dat van de nabe
taling van den tarweoogst 1934 bij voor
baat de teeltheffing op de aardappelen
wordt afgehouden. Al deze dingen heb
ben tot gevolg, dat verscheidene boeren
het noodige kostgeld om hun bedrijf
gaande te houden, ontbreekt, tengevolge
waarvan zij wel genoodzaakt zijn reeds
thans hun aardappelen te verkoopen.
Eveneens werd geprotesteerd tegen
den in uitzicht gestelden verminderden
steun op tarwe en erwten, te meer daar
de oogst van deze producten dit jaar
niet aan de verwachtingen zal beant
woorden-
De zon was ondergegaan en overal
langs de vaart zaten mannen en
vrouwen in hun voortuintjes en keken
naar het Sterntje. De roeibootjes langs
den kant schommelden bij het voorbij
varen zachtjes op en neer. De klokke-
slagen van een dorpstorentje drongen
ver door de stilte van den vredigen
avond.
Het duister van den komenden nacht
vervaagde de contouren en in de verte
bij het Brasemermeer waren tallooze
lichtjes ontstoken.
„We moeten zien, dat we onderdak
komen", zei Plet en bij den ingang van
de breede vlakte stuurde hij het Stern
tje met een sierlijken boog naar een
jachthaventje, waar een gezellig café
stoeltjes en tafeltjes op een gazon ge
poot had en donkere figuren naar onze
evoluties stonden te kijken.
„Hei daar!, kunnen we hier vannacht
blijven liggen?"
„Jawel, meneer. Kom d'r maar in!"
Langs luxieuse motorbooten en ranke
zeiljachten schoot het Sterntje n,aar zijn
rustplaats. Er werd een lijntje uitgewor
pen en de exploitant van het Water
sporthuis „De Brasem" heette ons wel
kom.
„Logeeren de heeren hier?"
„Mij best", zei Piet.
„Dan krijgt u daar een paar kamers"
en hij wees naar een houten uitbouw,
w,aar je buitenom met een laddertje
naar toe moest klimmen. „Dat is de
hotelafdeeling. Prachtig gezicht op het
meer, heeren."
Kapitein Piet dekte zijn bootje met
een waterdicht zeil af en langs den stei-
gerrand groeide het aantal belangstel-
