ZEEUWSCH
ZONDAGSBLAD
OM NA TE TEKENEN.
!\AN DE PROVINCIALE ZEEUVSCHE MIDDELDUPGSCHE COUQAhTl
13 Juli 1935
VOOR 'T EERST IN ZEE.
J -Daaa/
RAADSELHOEKJE.
8 3
crl
H
1
cri
3 1
s S.
i L 1
BRIEFGESCHRIEF
JAN EN JEWANNES.
Jetje zou voor 't eerst in 't water
In de grote, grote zee.
't Leek het kleintje zoo plezierig,
Maarhet valt haar toch
niet mee
Alle and'ren dansen, springen,
In'de golven. Wat een pret
En zij zeggen tegen 't kleintje:
Geef me maar een handje,
Jet
M
Maar ons Jetje schudt haar hoofdje
En staat schuchter aan de kant.
Eén voet steekt zij in het water,
D'and're staat nog op het strand.
Kom dan, Jetje klinkt het
lachend.
Zeg eens: Waarom durf je
niet
Jetje's lipje trilt bedenk'lijk.
Waarom heeft ze nu verdriet
Zeg dan maar, vraag Mies,
haar zusje,
Wat is 't toch, dat er aan
scheelt
Zij begrijpt niet, waarom Jetje
Niet met hen in 't water speelt.
En dan klinkt het, o, 'zoo zachtjes:
Miesik ik ben heus
niet stout
Maar het.... we wa
water is zo
Zo verschrik verschrik'lijk
koud
Laat er eerst wat warm bij
lopen,
Net als Moeder doet bij 't
bad
Lachend knuffelt Mies het zusje,
Jetje is een kleine schat
Met passer en liniaal is het niet
heel moeilijk deze poes na te te
kenen. Wie nog niet ver in deze
kunst is, kan er allicht hulp bij
krijgen, zoodat er toch een mooi
poesje op het papier komt.
OPLOSSINGEN DER RAADSELS
Uit 'T VORIGE NUMMER.
VOOR GROTEREN.
1. De scharen van een kreeft.
2. Kort, rijk; Kortrijk.
3. Wiel, e, Waal, wielewaal.
4. H Hortensia,
rok
forel
Si t t a r d
Hortensia
w ij s n e u s
Assen
P i l
VOOR KLEINEREN.
1. Oom Michiel is sedert een jaar
niet bij ons geweest.
(Lisse en Ede).
In haar kelder was weer water,
(Arkel).
Haal gauw zalf en verbant bij
den apotheker. (Allen.)
Ik kom mensen tegen, die ik an
ders nooit zie. (Ommen).
Wij verdwaalden en liepen wel
een kwartier om. (Epe).
2. Framboos. Boom, roos, bof,
Bram, som.
3. Klaprozen.
4. Kameel, olifant, paard,
nijlpaard.
OM OP TE LOSSEN.
VOOR GROTEREN.
1. Mijn geheel wordt met 10 let
ters geschreven en noemt een
bloem.
Een 6, 9, 3, 1 is een boom.
Een 10, 4, 7, 2, 9, 5 is een grote
vrucht.
Een 1 ,9, 3, 1 is een gebouw.
Een 3, 2, 1 is een kleedingstuk.
Een 2, 8, 3 is een lichaamsdeel.
2. Vul deze 16 vakjes in met:
4A1I1B2K3N3S2T
maar doe het zó, dat je van
links naar rechts en van boven
naar beneden leest:
tijger,
lo rij een deel van een boom.
2o een meisjesnaam.
3o een ander woord voor:
korte hik.
4o een hond.
3. Verborgen vogels.
Dit pak 's veel te zwaar en daar
om wordt je zo moe.
Heeft Greet je gezegd, hoe hoe
ken op dit patroon aangege
ven zijn?
Ik zal het morgen aan Tante
vragen, want ik kom er elke
dag.
4. Wat moet altijd trekken
En blijft toch steeds staan
Al doel hij z'n plicht, 'k zag
Hem nooit verder gaan
VOOR KLEINEREN.
1. Kies uit elk der onderstaande
zinnen één woord, maar doe
het zó, dat de gekozen woor
den, in dezelfde volgorde ge
nomen, jeen bekend spreelv*
woord vormen.
Weet je wel, wie het glas ge
broken heeft
Ik zou het U niet kunnen zeg
gen.
Als je het waagt te jokken, zal
ik je streng straffen.
Wij zagen die vrouw op de
grond zoeken.
Maar wij vroegen niet, of ze wat
verloren had.
Wie het spel wint, krijgt drie
flikken.
2. Als mijn eerste het tegenoverge
stelde van slim en mijn twee
de een kasteel is, welke bad
plaats in ons land is dan mijn
geheelT
3. Welk vogeltje wordt een vissers
schuit, als men hem een an
der kopje geeft
4. Op de zigzag-kruisjeslijn komt,
van boven naar beneden ge
lezen, de naam van een plaats
in de bollenstreek.
X lo rij een weekdier.
X 2o rij een ander woord
X voor vreemd.
X 3o rij een deel van een
X schip.
X - - 4o rij een mooie bloem.
X 5o rij een kleur.
X - 6o rij een meisjesnaam.
X - 7o rij een viervoetig
X dier.
8o rij een voedzame
drank.
9o rij een jongens
naam.
lOo rij iets, wat wij al
lemaal dragen.
V in tO
CQ
-
b00
t—r*
.8
en
S--00
CD
P J?
c_
<=>«-.
-4 v.
i
a-S.
K
B
er r*
OpstaanOpstand
Opstanding.
Eén werkwoord en twee zelfstan
dige naamwoorden. Twee woorden
afgeleid 'van het zelfde werk
woord. Maar met gansch andere
beteekenis. Zoo zien we, hoe we
gen uit elkander kunnen gaan.
Hoe menschen bijvoorbeeld, voort
gekomen en uitgegaan uit hetzelf
de milieu, tenslotte hemelsbreed
van elkander kunnen verschillen.
Omdat het wezen gansch anders
is. Zoo als dat van opstand en van
opstanding diametraal tegenover
elkander staat. Toch beiden voort
gesproten uit dat ééne „opstaan".
Het komt er dus op aan, dat wij
goed opletten, welken weg wij uit
gaan; dat wij als we merken,
hoe we afdwaalden weer terug-
keeren tot het goede uitgangspunt.
Opstaan, dat is een werkwoord,
dat iets veronderstelt. Er is iets
gebeurt vóór iemand kan opstaan.
Hij kan zijn gevallen; gestruikeld.
Hij kan gezeten hebben of gelegen.
Hij heeft uren misschien geslapen
hoe ook, het oogenblik komt,
dat hij een andere; een nieuwe
houding gaat aannemen: hij staat
op
Niet anders waar het gaat om
de figuurlijke beteekenis van dit
opstaan. Zoowel ten goede als ten
kwade.
Iemand deed een val wie
meent te staan, zie toe, dat hij niet
valle en hij weet, hij ziet, dat
hij gevallen is. Hij heeft er geen
vrede mee: hij zal opstaan en "hij
staat op en gaat een nieuw leven
beginnen. Het gaat in veler leven
niet tot een excelsior dan door
vallen en opstaan. En het vallen
moge erg wezen; het is niet zóó
erg; niet onherstelbaar erg als er
maar een opstaan op volgt. En het
weer gaan met vaste voeten na het
opstaan uit den val is iets, dat tot
dankbare vreugde moet leiden.
Maar van opstaan kan men ook
tot opstand komen: ni Dieu ni-
maitre. Opstaan kan een Icind te
gen het gezag en de leiding van de
ouders; opstaan kan men om on
wettige en onredelijke redenen te
gen het gezag; opstaan kan men
zelfs tegen den hemel
En opstand houdt toch steeds
iets dwaas; iets onredelijks in zich.
Een vrijheidsstrijd; een gewje-
tensstrijd kan nooit een opstand
zijn. Opstaan in dezen zin veron
derstelt een vloek op de lippen;
een verwensching in het hart. En
is daarom alreeds in zichzelf en
door zichzelf veroordeeld.
Wonderlijk, dat ditzelfde werk
woord twee beteekenissen heeft,
die zoo tegen elkander indrui-
schen. In de verschrikkelijkheid
van den opstand en in de heerlijk
heid van de opstandig
Onze tijd draagt in zich geruch
ten van velerlei opstand. Dat heeft
zijn reden. Omdat de weg zoo
moeilijk is, dat velen en velerlei
gebroken en geslagen zijn. Er is
een algemeene transfusie van
wanhoop; verslagenheid; machte
loosheid. Dat doet grijpen naar het
laatste middel: opstand. De vuist
wordt gebald. De kreet wordt aan
geheven; doorgegeven; overgeno
men. Men wil opstaan tot een op
stand.
Beter is het te komen tot op
standing. Ook hierom, wijl opstan
ding de reden zoekt in zichzelf en
niet buiten zichzelf. Opstanding
gaat uit van den val; de struike
ling; den ondergang en wil komen
tot het nieuwe leven. Die tot op
standing komen wil, verwenscht
niet, vloekt niet, maar hoopt.
En dit reeds alleen bewijst, hoe
veel hooger en beter opstanding is
dan opstand.
En juist daarom is de opstanding
vol van geestelijke kracht.
J. Nagel.
TUSSCHEN
Middelburg, Juli 1935.
Goeie vriend Jan
Je zuchtte der ovelr, da't de
boeren tegenwoordig bienae aoles
mi massienen laete doe. 'k Ver-
staen dat, wan 'k vinde in dezen
ook nie aoles goed. Laete de mas
sienen in aolderlei bedrief 't werk
gauwer en gemakkelijker en soms
ook beter en mooier doe, 't wer
ken van de menschen zelf is juust
omgekeerd nie mooier g'oóre, lae
me mè liever zeie minderwaerdig.
De levende menschen bin ao mè
meer knecht g'oóre van de dooie
massienen. De menschen daedeur
nie mi zóvee aordigeid in 't wer
ken. Daer oört alleênig gewerkt
om 't loon. Dat was fuuftig jaer ge
lee anders. Toen konde de boerer-
rebeiers bievoobeeld genoegelijk
praote over ulder werk, a was da
zwaer en a waere de daegen seu-
mers êel lank. Z'aode achtienge
vor 'n knappe spitter of 'n knap
pe maoier. Mè nog êest: da 's vö-
bie. En a miemere me noe, dat dat
kloppen van de zeise op 't aerspit
en nog meer da strieken as me-
ziek kloenk en a zuchte m'n over
de massienen, die zóvee bcdor-
reven dae komme me gin stap
mee voruut: wan in gin ienkel be
drief gaen de massienen mi weg.
Lae me verstandig zien, Jan. Laete
m'n in d' eêste plaese dankbaer
zien vö vee goeds en vee moois,
dat er zonder de massienen wè
nooit gekomme zou zien en laete
dan knappe menschen, die 't arte
ook op de goeie plaese den
vloek van de massienen omzette in
'n zegen. Mi vereende krachten za
't kunne. Mer as die menschen dae
deur in stoffelijken nood probbeê-
re te vorzien, laete ze dan den te-
genwoórdigen geestelijken nood,
voraol vah de joenkeid, nie verge-
te. Daer oört a vee vö gedae oor,
mè toch nog nie genoeg. Laet iele-
kendeen toch begriepe: wae
gêestelijke leegte is bie werreke-
loóze joengers, staet den duvel ge
reed om an te vullen. Die maekt
ledigheidsmisdaedigers. Lae me
kompassie mit die joengers, die
van d' êene misdaed in d' andere
valle. Mè noe ken 'k ook werre-
keloöze, die zoei?e divertiesie in 't
lezen en in t leêren van van aoles.
Z' gin tied om kwaed te doen en
nog vee minder z' er zin in. En
daerom moet er nae mien meê-
nienge seumers en swinters gele-
geneid zien voo de werrekeloözen
voo leeren 'én leerzaeme ontspan-
nienge. Da kost vee te vee geld,
oör 'k a zeie. Mè zou de misdaed
van die joenge werrekeloöze nog
nie dierder zien
Wa jie schrieft over dat misan-
delen van de kacheltjes ei m'n in-
stemmienge, oor, g'liek a. 'k je 't
wel 'n bitje kwaelijk neme, da je
den spot drieft mee mien zeien, da
vrie reizen van spoörmenschen bie
ulder loon öort. Spotten is gin
weerleien, Jan. 'k Ouwe vast an
't gene, da 'k gezeid en 'k g'loove
ook nie, dat d' amtenaers ulder
eige zouwe seneere om vor allef
geld te reizen. Doch jie, da ze dat
'n jodefooi zouwe noeme Neê,
oör, da zouwe z' over 'n stuitje
voele as 'n recht, nè zó goed as
noe de kindertoeslag.
Doch jie dat de sociaolen, die vö
de gemeenteraed gekoze bin zó
verlange om te gaen regeêre
Nêe, oor. Ze wete êel wel, dat as
z' ier of daer wetouwer oöre, (en
ze kun 't in goe fassoen nie laete)
da ze dan over 'n jaer vö vule
kappietaolisten uug'éscholden oöre.
Me zü 't is achterankieke, Jan.
Den oogsten in Itaolië ei vanself
ook in de gaoten, dat er 'n zien
land te vee menschen bin om iele-
kendeen een goeie boteram te
geen. Daerom ei 't 'n moerassen
in goeie grond laete verandere.
Voo dat werk neem 'k m'n pette af.
Jan. Noe eit dat mooie werk toch
nog mè maetig g'ollepe. Mè noe
eit 'n begrepe, dat 'n z'n land
in dat opzicht vee beter za kun
nen ellepe mit 'n flienken öore-
log om nieuw land te pakken te
kriegen. Daedeur öore d'r vanself
troepen mi joenge Italjaonders vö
goed opgeruumd en in 't verover
de land kun d'er 'n êele boel van
z'n volk an 't werk, zodat ze me-
kaore bie 'm tuus nie zö mir in de
wegt loöpe. En om noe mè vee
joengers op te rumen za dien
öogen meneer wè dienke, dat t
eêl goed is, dat dien öorelog nie te
gauw klaer is. En je begriept, d?t
de fabrikanten van öorelogstuug
m uut den grond van ulder arte
g'liek gee. En noe dienk jie me-
schien, dat er bin, die 't toch mè
b roerd vinde, dat er eêst zóvee
joenge menschen ellendig moete
sterreve, eer die zegeniengen
komme. Kiek, dat zou ook nae
mien mêenienge menschelijk om
nie te zeien Kristelijk zien. Mè
dae scfnene z' in Itaolië nie mir
over te dienken, deudat dien
öogen meneer mit aol z'n riddenan-
sies de menschhen dae kompleit
gek maekt van vaoderlandsliefde.
En omdat 'n van rikklaome oudt,
eit 'n nog wat nieuws verzonne. Ie
ei bie 't graendosschen g'ollepe.
En ard werreke, oör: mi z'n bloöte
rik in 't zunnetje. Da voelde de
boeren as 'n groöte eêre. En mi
liefde geve z'm noe ulder joengers,
blie da ze voo 't vaoderland meu-
gen sterreve. Wie bie die vertoö-
nienge' den duvel nie eit oöre lache,
moe toch wè stikdoöf geweest
zien, Jan. En die meneer wil en
zal öorelog maeke, öor. A was 't,
dat 'n den eit van dat land, dae d'n
noe zoö 'n zin in eit, zö mè kreeg,
dan zou 'n zeie: nee, lae me toch
mè liever d'er is lekker om vethte.
Mer Iengeland zeit: mi zöo 'n oöre-
log kan 't zoö nie loope, of daer
'k aoltied ellende deu: wint Itao
lië 't, dan za dien oögen meneer
nog a veel erreger dan baos gae
spele, mè verliest 'n 't, dan kon dat
wel is toet n opstand leie van
mien onderdaenen daer in Aofri-
kao. Daerom moet Iengeland den
öorelog tegenouwe, 't kost wa
kost. Mè Frankriek zeit tegen 'm:
lae jie Itaolië da zelf mer uuzoeke
en a je j'n eige d'er te vee mee be
moeit, krieg je mi mien te doen.
Mè Duischland zeit tegen Ienge
land: gae je gank mer, öor, as 't
noódig moch zien, ellep 'k joe. Be-
griep jie noe wè, Jan, da je d'er
nie verwonderd over moe stae kie-
ke, dat Europao deze zeumer nog
in lichte laoie staet. Tegen joe ge
zeid en op 'n ander gezwege, Jan,
a je somstemes butelandsche pap
pieren eit, ruum ze dan mer op.
Ei jie wè geleze, da ze lest n
doöskop gevonden die zö mer
effentjes 20.000 jaer oud zou zien.
'k Zei drekt tegen Eindrik, dae
moet 'n nulletje af. Dat docht 'n
ook. Ie zei, dat d' eêste menschen
zö wat omme de bie 4000 jaer voo
Kristus geschaepe bin. Daer is 'n
bisschop geweest, die ao 't op 4004
gesteld en in de kroniek van Abra-
hamsen staet 't op 3950. Me 't
sekuurste van aol is 't wel uuge-
rekend deu van der Boot bienae
200 jaer gelee. Die ao gevonde, dat
de waereld 'n begin genoemen ao
4000 jaer voo Kristus op Dunder-
dag den 21sten Maerte 's ochens
om kwart over 2 (dan gerekend vö
Sierikzee) en dat de zunne toen in
de Ram en de maene in de Weeg-
schaele stoeng, zodat 't volle
maene was. 'k Vraege, waerom ne
me de geleerden toch gin kennisse
van zukke boeken, vooda ze mi
vee geleerden poespas over zöo 'n
doöskop schrieve. 'k Dienke, dat
dien meneer van 't vraogenuurtje
d' er ook wi wè gezaonik mee za
kriege. Mè 'k dienke, dat 'n die
„valschelijk genaemde weten
schap" wè zoö vuul weg za zette,
dat er nie mi zuk ouwe doöskop-
pen gevonden zullen öore.
Jan, z' eb' in Middelburg de boe
ren an de kant gedae. Begriep noe
goed, da ze ze nie afgeschaft
öor, wan da kan nie: dienkt er
mer om, wat er in Pred. 5 8 staet
Dunderdags moete ze noe op de
mart prontjes an de kant gae stae
en de straete vrie laete voo 't
verkeer. Toen 'k 't voo 't eêste