ZEEUWSCH ZONDAGSBLAD OM NA TE TEKENEN. !\AN DE PROVINCIALE ZEEUVSCHE MIDDELDUPGSCHE COUQAhTl 13 Juli 1935 VOOR 'T EERST IN ZEE. J -Daaa/ RAADSELHOEKJE. 8 3 crl H 1 cri 3 1 s S. i L 1 BRIEFGESCHRIEF JAN EN JEWANNES. Jetje zou voor 't eerst in 't water In de grote, grote zee. 't Leek het kleintje zoo plezierig, Maarhet valt haar toch niet mee Alle and'ren dansen, springen, In'de golven. Wat een pret En zij zeggen tegen 't kleintje: Geef me maar een handje, Jet M Maar ons Jetje schudt haar hoofdje En staat schuchter aan de kant. Eén voet steekt zij in het water, D'and're staat nog op het strand. Kom dan, Jetje klinkt het lachend. Zeg eens: Waarom durf je niet Jetje's lipje trilt bedenk'lijk. Waarom heeft ze nu verdriet Zeg dan maar, vraag Mies, haar zusje, Wat is 't toch, dat er aan scheelt Zij begrijpt niet, waarom Jetje Niet met hen in 't water speelt. En dan klinkt het, o, 'zoo zachtjes: Miesik ik ben heus niet stout Maar het.... we wa water is zo Zo verschrik verschrik'lijk koud Laat er eerst wat warm bij lopen, Net als Moeder doet bij 't bad Lachend knuffelt Mies het zusje, Jetje is een kleine schat Met passer en liniaal is het niet heel moeilijk deze poes na te te kenen. Wie nog niet ver in deze kunst is, kan er allicht hulp bij krijgen, zoodat er toch een mooi poesje op het papier komt. OPLOSSINGEN DER RAADSELS Uit 'T VORIGE NUMMER. VOOR GROTEREN. 1. De scharen van een kreeft. 2. Kort, rijk; Kortrijk. 3. Wiel, e, Waal, wielewaal. 4. H Hortensia, rok forel Si t t a r d Hortensia w ij s n e u s Assen P i l VOOR KLEINEREN. 1. Oom Michiel is sedert een jaar niet bij ons geweest. (Lisse en Ede). In haar kelder was weer water, (Arkel). Haal gauw zalf en verbant bij den apotheker. (Allen.) Ik kom mensen tegen, die ik an ders nooit zie. (Ommen). Wij verdwaalden en liepen wel een kwartier om. (Epe). 2. Framboos. Boom, roos, bof, Bram, som. 3. Klaprozen. 4. Kameel, olifant, paard, nijlpaard. OM OP TE LOSSEN. VOOR GROTEREN. 1. Mijn geheel wordt met 10 let ters geschreven en noemt een bloem. Een 6, 9, 3, 1 is een boom. Een 10, 4, 7, 2, 9, 5 is een grote vrucht. Een 1 ,9, 3, 1 is een gebouw. Een 3, 2, 1 is een kleedingstuk. Een 2, 8, 3 is een lichaamsdeel. 2. Vul deze 16 vakjes in met: 4A1I1B2K3N3S2T maar doe het zó, dat je van links naar rechts en van boven naar beneden leest: tijger, lo rij een deel van een boom. 2o een meisjesnaam. 3o een ander woord voor: korte hik. 4o een hond. 3. Verborgen vogels. Dit pak 's veel te zwaar en daar om wordt je zo moe. Heeft Greet je gezegd, hoe hoe ken op dit patroon aangege ven zijn? Ik zal het morgen aan Tante vragen, want ik kom er elke dag. 4. Wat moet altijd trekken En blijft toch steeds staan Al doel hij z'n plicht, 'k zag Hem nooit verder gaan VOOR KLEINEREN. 1. Kies uit elk der onderstaande zinnen één woord, maar doe het zó, dat de gekozen woor den, in dezelfde volgorde ge nomen, jeen bekend spreelv* woord vormen. Weet je wel, wie het glas ge broken heeft Ik zou het U niet kunnen zeg gen. Als je het waagt te jokken, zal ik je streng straffen. Wij zagen die vrouw op de grond zoeken. Maar wij vroegen niet, of ze wat verloren had. Wie het spel wint, krijgt drie flikken. 2. Als mijn eerste het tegenoverge stelde van slim en mijn twee de een kasteel is, welke bad plaats in ons land is dan mijn geheelT 3. Welk vogeltje wordt een vissers schuit, als men hem een an der kopje geeft 4. Op de zigzag-kruisjeslijn komt, van boven naar beneden ge lezen, de naam van een plaats in de bollenstreek. X lo rij een weekdier. X 2o rij een ander woord X voor vreemd. X 3o rij een deel van een X schip. X - - 4o rij een mooie bloem. X 5o rij een kleur. X - 6o rij een meisjesnaam. X - 7o rij een viervoetig X dier. 8o rij een voedzame drank. 9o rij een jongens naam. lOo rij iets, wat wij al lemaal dragen. V in tO CQ - b00 t—r* .8 en S--00 CD P J? c_ <=>«-. -4 v. i a-S. K B er r* OpstaanOpstand Opstanding. Eén werkwoord en twee zelfstan dige naamwoorden. Twee woorden afgeleid 'van het zelfde werk woord. Maar met gansch andere beteekenis. Zoo zien we, hoe we gen uit elkander kunnen gaan. Hoe menschen bijvoorbeeld, voort gekomen en uitgegaan uit hetzelf de milieu, tenslotte hemelsbreed van elkander kunnen verschillen. Omdat het wezen gansch anders is. Zoo als dat van opstand en van opstanding diametraal tegenover elkander staat. Toch beiden voort gesproten uit dat ééne „opstaan". Het komt er dus op aan, dat wij goed opletten, welken weg wij uit gaan; dat wij als we merken, hoe we afdwaalden weer terug- keeren tot het goede uitgangspunt. Opstaan, dat is een werkwoord, dat iets veronderstelt. Er is iets gebeurt vóór iemand kan opstaan. Hij kan zijn gevallen; gestruikeld. Hij kan gezeten hebben of gelegen. Hij heeft uren misschien geslapen hoe ook, het oogenblik komt, dat hij een andere; een nieuwe houding gaat aannemen: hij staat op Niet anders waar het gaat om de figuurlijke beteekenis van dit opstaan. Zoowel ten goede als ten kwade. Iemand deed een val wie meent te staan, zie toe, dat hij niet valle en hij weet, hij ziet, dat hij gevallen is. Hij heeft er geen vrede mee: hij zal opstaan en "hij staat op en gaat een nieuw leven beginnen. Het gaat in veler leven niet tot een excelsior dan door vallen en opstaan. En het vallen moge erg wezen; het is niet zóó erg; niet onherstelbaar erg als er maar een opstaan op volgt. En het weer gaan met vaste voeten na het opstaan uit den val is iets, dat tot dankbare vreugde moet leiden. Maar van opstaan kan men ook tot opstand komen: ni Dieu ni- maitre. Opstaan kan een Icind te gen het gezag en de leiding van de ouders; opstaan kan men om on wettige en onredelijke redenen te gen het gezag; opstaan kan men zelfs tegen den hemel En opstand houdt toch steeds iets dwaas; iets onredelijks in zich. Een vrijheidsstrijd; een gewje- tensstrijd kan nooit een opstand zijn. Opstaan in dezen zin veron derstelt een vloek op de lippen; een verwensching in het hart. En is daarom alreeds in zichzelf en door zichzelf veroordeeld. Wonderlijk, dat ditzelfde werk woord twee beteekenissen heeft, die zoo tegen elkander indrui- schen. In de verschrikkelijkheid van den opstand en in de heerlijk heid van de opstandig Onze tijd draagt in zich geruch ten van velerlei opstand. Dat heeft zijn reden. Omdat de weg zoo moeilijk is, dat velen en velerlei gebroken en geslagen zijn. Er is een algemeene transfusie van wanhoop; verslagenheid; machte loosheid. Dat doet grijpen naar het laatste middel: opstand. De vuist wordt gebald. De kreet wordt aan geheven; doorgegeven; overgeno men. Men wil opstaan tot een op stand. Beter is het te komen tot op standing. Ook hierom, wijl opstan ding de reden zoekt in zichzelf en niet buiten zichzelf. Opstanding gaat uit van den val; de struike ling; den ondergang en wil komen tot het nieuwe leven. Die tot op standing komen wil, verwenscht niet, vloekt niet, maar hoopt. En dit reeds alleen bewijst, hoe veel hooger en beter opstanding is dan opstand. En juist daarom is de opstanding vol van geestelijke kracht. J. Nagel. TUSSCHEN Middelburg, Juli 1935. Goeie vriend Jan Je zuchtte der ovelr, da't de boeren tegenwoordig bienae aoles mi massienen laete doe. 'k Ver- staen dat, wan 'k vinde in dezen ook nie aoles goed. Laete de mas sienen in aolderlei bedrief 't werk gauwer en gemakkelijker en soms ook beter en mooier doe, 't wer ken van de menschen zelf is juust omgekeerd nie mooier g'oóre, lae me mè liever zeie minderwaerdig. De levende menschen bin ao mè meer knecht g'oóre van de dooie massienen. De menschen daedeur nie mi zóvee aordigeid in 't wer ken. Daer oört alleênig gewerkt om 't loon. Dat was fuuftig jaer ge lee anders. Toen konde de boerer- rebeiers bievoobeeld genoegelijk praote over ulder werk, a was da zwaer en a waere de daegen seu- mers êel lank. Z'aode achtienge vor 'n knappe spitter of 'n knap pe maoier. Mè nog êest: da 's vö- bie. En a miemere me noe, dat dat kloppen van de zeise op 't aerspit en nog meer da strieken as me- ziek kloenk en a zuchte m'n over de massienen, die zóvee bcdor- reven dae komme me gin stap mee voruut: wan in gin ienkel be drief gaen de massienen mi weg. Lae me verstandig zien, Jan. Laete m'n in d' eêste plaese dankbaer zien vö vee goeds en vee moois, dat er zonder de massienen wè nooit gekomme zou zien en laete dan knappe menschen, die 't arte ook op de goeie plaese den vloek van de massienen omzette in 'n zegen. Mi vereende krachten za 't kunne. Mer as die menschen dae deur in stoffelijken nood probbeê- re te vorzien, laete ze dan den te- genwoórdigen geestelijken nood, voraol vah de joenkeid, nie verge- te. Daer oört a vee vö gedae oor, mè toch nog nie genoeg. Laet iele- kendeen toch begriepe: wae gêestelijke leegte is bie werreke- loóze joengers, staet den duvel ge reed om an te vullen. Die maekt ledigheidsmisdaedigers. Lae me kompassie mit die joengers, die van d' êene misdaed in d' andere valle. Mè noe ken 'k ook werre- keloöze, die zoei?e divertiesie in 't lezen en in t leêren van van aoles. Z' gin tied om kwaed te doen en nog vee minder z' er zin in. En daerom moet er nae mien meê- nienge seumers en swinters gele- geneid zien voo de werrekeloözen voo leeren 'én leerzaeme ontspan- nienge. Da kost vee te vee geld, oör 'k a zeie. Mè zou de misdaed van die joenge werrekeloöze nog nie dierder zien Wa jie schrieft over dat misan- delen van de kacheltjes ei m'n in- stemmienge, oor, g'liek a. 'k je 't wel 'n bitje kwaelijk neme, da je den spot drieft mee mien zeien, da vrie reizen van spoörmenschen bie ulder loon öort. Spotten is gin weerleien, Jan. 'k Ouwe vast an 't gene, da 'k gezeid en 'k g'loove ook nie, dat d' amtenaers ulder eige zouwe seneere om vor allef geld te reizen. Doch jie, da ze dat 'n jodefooi zouwe noeme Neê, oör, da zouwe z' over 'n stuitje voele as 'n recht, nè zó goed as noe de kindertoeslag. Doch jie dat de sociaolen, die vö de gemeenteraed gekoze bin zó verlange om te gaen regeêre Nêe, oor. Ze wete êel wel, dat as z' ier of daer wetouwer oöre, (en ze kun 't in goe fassoen nie laete) da ze dan over 'n jaer vö vule kappietaolisten uug'éscholden oöre. Me zü 't is achterankieke, Jan. Den oogsten in Itaolië ei vanself ook in de gaoten, dat er 'n zien land te vee menschen bin om iele- kendeen een goeie boteram te geen. Daerom ei 't 'n moerassen in goeie grond laete verandere. Voo dat werk neem 'k m'n pette af. Jan. Noe eit dat mooie werk toch nog mè maetig g'ollepe. Mè noe eit 'n begrepe, dat 'n z'n land in dat opzicht vee beter za kun nen ellepe mit 'n flienken öore- log om nieuw land te pakken te kriegen. Daedeur öore d'r vanself troepen mi joenge Italjaonders vö goed opgeruumd en in 't verover de land kun d'er 'n êele boel van z'n volk an 't werk, zodat ze me- kaore bie 'm tuus nie zö mir in de wegt loöpe. En om noe mè vee joengers op te rumen za dien öogen meneer wè dienke, dat t eêl goed is, dat dien öorelog nie te gauw klaer is. En je begriept, d?t de fabrikanten van öorelogstuug m uut den grond van ulder arte g'liek gee. En noe dienk jie me- schien, dat er bin, die 't toch mè b roerd vinde, dat er eêst zóvee joenge menschen ellendig moete sterreve, eer die zegeniengen komme. Kiek, dat zou ook nae mien mêenienge menschelijk om nie te zeien Kristelijk zien. Mè dae scfnene z' in Itaolië nie mir over te dienken, deudat dien öogen meneer mit aol z'n riddenan- sies de menschhen dae kompleit gek maekt van vaoderlandsliefde. En omdat 'n van rikklaome oudt, eit 'n nog wat nieuws verzonne. Ie ei bie 't graendosschen g'ollepe. En ard werreke, oör: mi z'n bloöte rik in 't zunnetje. Da voelde de boeren as 'n groöte eêre. En mi liefde geve z'm noe ulder joengers, blie da ze voo 't vaoderland meu- gen sterreve. Wie bie die vertoö- nienge' den duvel nie eit oöre lache, moe toch wè stikdoöf geweest zien, Jan. En die meneer wil en zal öorelog maeke, öor. A was 't, dat 'n den eit van dat land, dae d'n noe zoö 'n zin in eit, zö mè kreeg, dan zou 'n zeie: nee, lae me toch mè liever d'er is lekker om vethte. Mer Iengeland zeit: mi zöo 'n oöre- log kan 't zoö nie loope, of daer 'k aoltied ellende deu: wint Itao lië 't, dan za dien oögen meneer nog a veel erreger dan baos gae spele, mè verliest 'n 't, dan kon dat wel is toet n opstand leie van mien onderdaenen daer in Aofri- kao. Daerom moet Iengeland den öorelog tegenouwe, 't kost wa kost. Mè Frankriek zeit tegen 'm: lae jie Itaolië da zelf mer uuzoeke en a je j'n eige d'er te vee mee be moeit, krieg je mi mien te doen. Mè Duischland zeit tegen Ienge land: gae je gank mer, öor, as 't noódig moch zien, ellep 'k joe. Be- griep jie noe wè, Jan, da je d'er nie verwonderd over moe stae kie- ke, dat Europao deze zeumer nog in lichte laoie staet. Tegen joe ge zeid en op 'n ander gezwege, Jan, a je somstemes butelandsche pap pieren eit, ruum ze dan mer op. Ei jie wè geleze, da ze lest n doöskop gevonden die zö mer effentjes 20.000 jaer oud zou zien. 'k Zei drekt tegen Eindrik, dae moet 'n nulletje af. Dat docht 'n ook. Ie zei, dat d' eêste menschen zö wat omme de bie 4000 jaer voo Kristus geschaepe bin. Daer is 'n bisschop geweest, die ao 't op 4004 gesteld en in de kroniek van Abra- hamsen staet 't op 3950. Me 't sekuurste van aol is 't wel uuge- rekend deu van der Boot bienae 200 jaer gelee. Die ao gevonde, dat de waereld 'n begin genoemen ao 4000 jaer voo Kristus op Dunder- dag den 21sten Maerte 's ochens om kwart over 2 (dan gerekend vö Sierikzee) en dat de zunne toen in de Ram en de maene in de Weeg- schaele stoeng, zodat 't volle maene was. 'k Vraege, waerom ne me de geleerden toch gin kennisse van zukke boeken, vooda ze mi vee geleerden poespas over zöo 'n doöskop schrieve. 'k Dienke, dat dien meneer van 't vraogenuurtje d' er ook wi wè gezaonik mee za kriege. Mè 'k dienke, dat 'n die „valschelijk genaemde weten schap" wè zoö vuul weg za zette, dat er nie mi zuk ouwe doöskop- pen gevonden zullen öore. Jan, z' eb' in Middelburg de boe ren an de kant gedae. Begriep noe goed, da ze ze nie afgeschaft öor, wan da kan nie: dienkt er mer om, wat er in Pred. 5 8 staet Dunderdags moete ze noe op de mart prontjes an de kant gae stae en de straete vrie laete voo 't verkeer. Toen 'k 't voo 't eêste

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1935 | | pagina 9